Depressie & Angst #69 De ondergaande zon tegemoet

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 22:51 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar waarom heb je dan niet gewoon alle berichten weggeklikt en bent zelf op profielen-strooptocht gegaan??

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 22:53 schreef minthy het volgende:

[..]

Omdat ik het onaardig vond om niet te reageren en het me aantrok dat mensen me als een kreng ging bestempelen omdat ik niet antwoordde
Daarbij kijk ik liever naar karakter en gedrag

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 22:56 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Niet gewoon status en bankrekening dan?

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 22:57 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En -dat- gaat een beetje lastig als je overspoeld wordt met berichtjes. Juistem, nou op een datingsite hoef ik het niet te proberen met die "collega's" die er een massaspamfest van maken!

Maar wat dan wel werkt? Geen idee.

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Voor mij werkt niks en dat heeft ook te maken met die spammers, die heb je overal. Je kent ze vast wel, die die bij elke nieuwe vrouw gelijk erop duiken. Dat is gewoon mijn stijl niet, ik wil -eerst- iemand een beetje leren kennen om vervolgens eventueel verder te gaan. Echter gaan vrijwel alle vrouwen voor de vlugge japies

Maar goed, we dwalen af!

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Voor mij werkt niks en dat heeft ook te maken met die spammers, die heb je overal. Je kent ze vast wel, die die bij elke nieuwe vrouw gelijk erop duiken. Dat is gewoon mijn stijl niet, ik wil -eerst- iemand een beetje leren kennen om vervolgens eventueel verder te gaan. Echter gaan vrijwel alle vrouwen voor de vlugge japies

Maar goed, we dwalen af!

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:08 schreef minthy het volgende:
Ontopic dan maar. Weinig last van depressie op het moment, ik heb het idee dat ik niet meer zo stilsta. Ik moest nadenken over medicatie maar daar ben ik al wel uit; ga het niet doen ook. Ik denk dat het zo wel gaat lukken om eruit te komen.

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:09 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Wat is je plan van aanpak dan?

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:12 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik kan je wel vertellen, mocht je denken er binnen een paar maanden uit te kunnen zijn, is het wellicht een idee om -niet- met medicatie te beginnen. Kom je er na langere tijd niet uit, dan zou ik toch serieus medicatie overwegen (en bedenk je, je kan er altijd weer mee stoppen ).

Met mij gaat het verder prima denk ik... (biedt geen garantie voor de toekomst blah blah! ). Voor de rest is alles wel stabiel.

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:22 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik kan je vertellen: Het beinvloed alles en verpest alles. Je loopt met een waas over je heen, een beetje alsof je in een film bent en kijkt vanaf de zijlijn toe hoe je leven maand na maand, jaar na jaar, aan je voorbij gaat.

Leuk dat je meeleest, kimberliedje

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:16 schreef Kimberliedje het volgende:
Hmm, ik hoor hier niet bepaald thuis maar heb momenteel van heel dichtbij te maken met een depressie en het is toch best moeilijk om aan te zien. Ik denk dat ik het depressief zijn vaak nogal heb onderschat en nooit heb begrepen hoe heftig dat zijn kan. Misschien dat ik hier voor mezelf wat hulpmiddelen kan uithalen dus lees ik graag mee

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:12 schreef minthy het volgende:

[..]

Op dit moment cognitieve therapie blijven volgen, over een week of twee komt daar psychomotorische therapie bij. Ik merk dat het eigenlijk best oplucht om te praten, al gaat dat soms nog erg lastig/onwennig. Er staan een aantal grote veranderingen voor de deur die positief kunnen gaan uitvallen, in plaats van alles maar spannend te vinden zie ik ook positieve punt ervan, dat is eigenlijk al een hele grote stap.

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:31 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Die pijn kan zelfs dodelijk zijn. Zelf weet ik niet wat je als buitenstaander eraan kan doen, behalve iets voor die persoon betekenen. Lichtpuntje is wel dat iemand die depressief is, snel een goede daad zal zien als een grote bron van licht in zijn/haar leven (optimistisch he? ) aangezien die persoon het verder toch alleen maar kut heeft (en dat zeg ik als iemand die groot deel van zijn leven (suicidaal) depressief geweest is he?)

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:31 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Hopelijk kunnen ze je overtuigen dat je een dikke lieverd bent, want dat ben je ook

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik hoop het voor je!
Een jarenlange depressie gun ik zelfs m'n ergste vijanden niet! (goed goed, ik heb er geen, maar toch! ).

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 23:22 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik kan je vertellen: Het beinvloed alles en verpest alles. Je loopt met een waas over je heen, een beetje alsof je in een film bent en kijkt vanaf de zijlijn toe hoe je leven maand na maand, jaar na jaar, aan je voorbij gaat.

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2013 15:51 schreef kuolema het volgende:
Man wat een ongelofelijk kutgesprek was dat zeg. Voelde me al slecht maar dat is niks vergeleken met hoe diep ik net zonk...
Ik ben kapot. Ik ga slapen.

quote:

Op zaterdag 5 oktober 2013 00:08 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik heb het al vaker gezegd, maar ik herken echt ongelooflijk veel in je verhalen altijd. Tenminste, het is alsof ik mijn eigen berichten van een jaar geleden lees. Van school tot angst om naar bed te gaan. Ik zat echt enorm diep en ben zelfs opgenomen geweest wegens te sterke suïcidale gevoelens en neigingen. En ik kan en wil je maar één ding vertellen. Ondanks dat het voelt alsof dit de rest van je leven gaat zijn, het is niet zo. Ik zal niet zeggen dat je gelukkig wordt of dat ik het ben, maar je komt in ieder geval in rustiger vaarwater. Geef het tijd, laat je (negatieve) gedachten de vrije loop en probeer het te accepteren in plaats van je ertegen te verzetten. Als je je enorm slecht voelt en je gevoelens zijn zeer negatief, maak het dan niet erger door er tegen te vechten. Dat gevoel van paniek als je voelt dat je wegglijdt zal dan veel minder worden.

Een beetje wazig zo allemaal, maar onze hersenen zijn dat nu eenmaal. Overigens heb ik dit oa van Gray.

quote:

Op zaterdag 5 oktober 2013 00:08 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]
trauma bonding..

quote:

In some relationships, the idealization phase is the partner being in lonely child stance (s_e) and the Borderline being in abandoned child stance (mijn ex).*Both need saving* Both need attachment to stave off the pain of being alone. This is one type of bonding seen in this community.

In this bond, both people bring core trauma to the relationship. Mirroring reenacts the earliest childhood experiences to rise up and emerge into consciousness.

In idealization, there is a dual identification and projection for both people that they have found a perfect love- however, one partner (the “lonely child”) does not yet realize that the other partner (the abandoned child= Borderline) has no whole self- and is utilizing a fantasy of a part-time good in order to fuse with the partner's part time good and become one.

The lonely child has spent much of their life becoming “one.” (Klopt ) When a lonely child finds an abandoned child, both parties feel needed. However, rather than truly loving the individuality of both parties- the sad, fantasy aspect of mirroring magnifies the unhealthy *needs* of both people.

When the lonely child begins to question the reality of mirroring (reality testing) this raises core traumas into activation concerning both the questioning (uncertainty) and the hope (unfulfilled expectations) of the unrealistic attachment. "Lack of inherent trust" is found in both parties at this stage.

Reality testing causes the lonely child to pull away because certain things don't add up- as you say, "the idealization phase slowly erodes."

Pulling away, even while in the lap of comfortable luxury- triggers the abandoned child issues of the Borderline. This causes panic reactions of clinging behaviors by the Borderline to prevent the retreat of their desired love object. These immature demands can look like entitlement to others, especially to a lonely child, who has learned early on to be self sufficient and to self soothe- but the entitlement markers are highly charged and emotional to a Borderline, which isn’t Narcissistic grandiosity- it’s ego deficiency and panic.

You become addicted to the person with BPD. You become a slave to Intermittent Reinforcement, desperately clutching to any amount of normalcy and affection that you can. Over time, that affection becomes less and less, and the rage and blaming become the norm. Then without warning you are split, painted black, devalued, rejected, abandoned, betrayed. The BPD will show no remorse. No guilt. No empathy. It doesn't matter how much you loved them. It doesn't matter how much you did for them on any level. You are the perceived enemy for whatever paranoid delusion is happening in their mind and you need to be punished. In the end, you're a shell of a human being. You feel like your soul has been sucked out. You've lost yourself.

quote:

Op zaterdag 5 oktober 2013 00:08 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik heb het al vaker gezegd, maar ik herken echt ongelooflijk veel in je verhalen altijd. Tenminste, het is alsof ik mijn eigen berichten van een jaar geleden lees. Van school tot angst om naar bed te gaan. Ik zat echt enorm diep en ben zelfs opgenomen geweest wegens te sterke suïcidale gevoelens en neigingen. En ik kan en wil je maar één ding vertellen. Ondanks dat het voelt alsof dit de rest van je leven gaat zijn, het is niet zo. Ik zal niet zeggen dat je gelukkig wordt of dat ik het ben, maar je komt in ieder geval in rustiger vaarwater. Geef het tijd, laat je (negatieve) gedachten de vrije loop en probeer het te accepteren in plaats van je ertegen te verzetten. Als je je enorm slecht voelt en je gevoelens zijn zeer negatief, maak het dan niet erger door er tegen te vechten. Dat gevoel van paniek als je voelt dat je wegglijdt zal dan veel minder worden.

Een beetje wazig zo allemaal, maar onze hersenen zijn dat nu eenmaal. Overigens heb ik dit oa van Gray.

quote:

Op zaterdag 5 oktober 2013 00:44 schreef kuolema het volgende:

[..]

Thanks. Ik vind dit best fijn om te lezen. Het geeft mij meestal wat steun om me te herkennen in verhalen van andere mensen, en andersom ook.
Ik begrijp wat je bedoelt maar als ik die gevoelens accepteer, voelt dat als opgeven. Dan zak ik dus verder weg en wil ik niet meer vechten, terwijl ik nu probeer die gevoelens te onderdrukken waardoor ik erboven blijf, de controle blijf houden. Hoewel dat eigenlijk niet lukt. Vaag?
Ik ben al voorbij het punt van mijn best doen maar ik heb er gewoon geen energie meer voor. Gaat weer steeds verder achteruit.

Gray zegt prachtige dingen, maar ik kan me ze zo niet voorstellen...hoe kun je nou genieten van je nare gevoelens

Ik ga trouwens volgende week verhogen naar 40 mg citalopram, psychiater vindt dat dat in 1 keer kan. Kom maar op met die chemische troep. Twee weken geleden was ik nog van plan ermee te stoppen.

quote:

Op zaterdag 5 oktober 2013 00:46 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je zegt hetzelf al, je blijft er helemaal niet boven, dat continu vechten van je zal enorm verzanden in meer gehuil en kut gevoelens.

Serieus, stop het vechten, ik & chang hebben destijds veel advies gevolgd van Gray en dat hielp serieus..