LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Wil je ook mijn pincode weten?quote:Op zaterdag 5 oktober 2013 20:17 schreef Daywalk3r het volgende:
[..]
Welkomhoeveel km loop je? Welke schoenen? Welke tijden? Prs? Wedstrijden?
Ik loop meestal tussen de 8 en 13 km per training en dan probeer ik per training iets anders te doen. Ik heb 2 paar schoenen: asics cumulus en asics gel excel 33. Veel wedstrijden loop ik niet (tot nu toe 3 dit jaar; 2x een 5km en 1x een 10 km). Langere afstanden heb ik in wedstrijdverband wel gelopen de jaren hiervoor maar vaak ging dit niet zo goed (1x een hypo maar verder vooral extreem verval en daarom ben ik wat banger voor die afstanden geworden:P). Maar daar wil ik de komende maanden aan gaan werken!
PR's zijn:
5 - 21.07
10 - 44.25
15 - 1.12
21 - 1.53
Die 15 en 21 zijn van 2 jaar terug, de 5 en 10 van dit jaar.
Vorige week vrijdag aangekomen in schotland aan het wel bekende meer van loch ness. Het cottage wat we gehuurd hadden lag bijna aan de het meer en keek er over uit. Vanuit het huisje gezien. Kon je aan de overkant een gedeelte van het marathon parcours van zondag zien. Hoever je ook kon kijken dat teringeind kon je gewoon niet in 1keer zien.
Zaterdag naar de pastaparty gegaan om startnummer op te halen en om stream en vrouw te ontmoeten. Bij het ophálen van mijn startnummer miste ik mijn shirt. Aan een vrijwilliger gevraagd waar we deze konden ophalen. Nu bleek dat je deze pas aan de finish kreeg. Je moet hem dus echt uitlopen om het t-shirt te hebben . Na wat gegeten en gepraat te hebben weer naar huis gegaan.
De nacht niet echt lekker geslapen, of hij eigenlijk de helft van de tijd niet. Bij het verlaten van het huisje was de neiging om weer mijn bed in te duiken erg groot. Ook mede omdat de aanloop naar de marathon niet echt volgens wens ging. Mijn vriendin had mij afgezet bij het punt waar we werden opgepikt om naar de start te worden gebracht. Van het punt waar ik stond gingen twee bussen naar het startpunt.
In de bus een beetje naar buiten kijkend begon ik al wat meer tot rust te komen er zin in te krijgen. Om bij het startpunt te komen moest het busje best wel pittige heuvels op en had het er zwaar mee. Bij de start aangekomen stonden er al een hoop bussen en mensen. Vanaf het punt waar we stonden konden we net loch ness zien liggen in de verte.
In totaal stonden 3980 man te wachten voor de start.
Het profiel van de marathon lijkt redelijk gunstig. Het eerste stuk heuvelaf, daarna een groot stuk redelijk vlak tot aan bij km 30 ongeveer waar weer een klein heuveltje zou komen. De vrijwilliger op de pasta party waarschuwde me al dat dat er erg bedriegelijk uitzag. De omroeper bij de start benadrukte ook meerdere keren dat het eerste stuk zeer gevaarlijk is om jezelf stuk te lopen.
Nadat we werden weggeblazen door doedelzakken ging het het eerste stuk wel lekker. Al snel bleek het eerste stuk niet alleen te dalen maar ook zeer venijnige klimmetjes te hebben. Wat gas terug genomen en maar kijken hoe we de eerste 16 km ongeveer door zouden komen. Dat ging op zich vrij redelijk, te bedenken dat je na een soort 7 heuvelenloop op steroids in het begin van een marathon voor je kiezen krijgt. Tijd was ik allang niet meer meebezig uitlopen was het enige wat telde.
Om mij heen zag in dit stuk al aardig wat mensen kapot gaan. En volkomen begrijpbaar. Na eindelijk bij het "vlakke" stuk aangekomen bleek ook hier niks vlaks aan. Op en neer ging het. Mijn natuurlijke pace lag te hoog en daarom maar wat andere mensen als pacer gebruikt om niet te hard te lopen. Echt bezig met uitlopen meer niet. Op een moment haal ik iemand in die zag aan mijn shirt dat ik uit nederland kwam. Hij had een paar jaar in nederland gewerkt. Zo al pratend wat kilometers opgeschoten.
Zelf zag ik ook tijdens het inhalen dat het een nederlander was. Al inhalend zeg hoi, hij keek erg verbaasd en zei hoi terug.
En toen kwam ik bij het stukje wat weer omhoog ging. Al die heuvels hadden mijn bovenbeenspieren aardig gesloopt en heuvelop ging bijna niet meer. Ik moest stukjes gaan lopen heuvelop omdat ik anders last kreeg van kramp. Heuvelaf of vlak kon ik gelukkig gewoon lopen. Alhoewel dat ook steeds minder werd. De energie was er volop aanwezig, het waren echt mijn bovenbenen die dienst begonnen te weigeren.
Al evyend tot bij de finish gekomen. Het laatste stuk was toch wel verplicht hardlopend met het publijk wat er stond en je naam die over de speakers klinkt. Dan lijken de mensen extra speciaal te klappen. Bijna schoot de kramp nog vlak in mijn hamstring.
Nog nooit zo In extase over de finish gekomen. De eerste paar minuten kon ik van puur emotie niks anders uitbrengen dat het absurd was. Na de finish medaile , flesje water banaantje en t-shirt in ontvangst mogen nemen. Waarna ik mocht afrdruipen naar een lekker bad, waar ik met moeite weer uit kwam.
http://connect.garmin.com/activity/385876622
Zaterdag naar de pastaparty gegaan om startnummer op te halen en om stream en vrouw te ontmoeten. Bij het ophálen van mijn startnummer miste ik mijn shirt. Aan een vrijwilliger gevraagd waar we deze konden ophalen. Nu bleek dat je deze pas aan de finish kreeg. Je moet hem dus echt uitlopen om het t-shirt te hebben . Na wat gegeten en gepraat te hebben weer naar huis gegaan.
De nacht niet echt lekker geslapen, of hij eigenlijk de helft van de tijd niet. Bij het verlaten van het huisje was de neiging om weer mijn bed in te duiken erg groot. Ook mede omdat de aanloop naar de marathon niet echt volgens wens ging. Mijn vriendin had mij afgezet bij het punt waar we werden opgepikt om naar de start te worden gebracht. Van het punt waar ik stond gingen twee bussen naar het startpunt.
In de bus een beetje naar buiten kijkend begon ik al wat meer tot rust te komen er zin in te krijgen. Om bij het startpunt te komen moest het busje best wel pittige heuvels op en had het er zwaar mee. Bij de start aangekomen stonden er al een hoop bussen en mensen. Vanaf het punt waar we stonden konden we net loch ness zien liggen in de verte.
In totaal stonden 3980 man te wachten voor de start.
Het profiel van de marathon lijkt redelijk gunstig. Het eerste stuk heuvelaf, daarna een groot stuk redelijk vlak tot aan bij km 30 ongeveer waar weer een klein heuveltje zou komen. De vrijwilliger op de pasta party waarschuwde me al dat dat er erg bedriegelijk uitzag. De omroeper bij de start benadrukte ook meerdere keren dat het eerste stuk zeer gevaarlijk is om jezelf stuk te lopen.
Nadat we werden weggeblazen door doedelzakken ging het het eerste stuk wel lekker. Al snel bleek het eerste stuk niet alleen te dalen maar ook zeer venijnige klimmetjes te hebben. Wat gas terug genomen en maar kijken hoe we de eerste 16 km ongeveer door zouden komen. Dat ging op zich vrij redelijk, te bedenken dat je na een soort 7 heuvelenloop op steroids in het begin van een marathon voor je kiezen krijgt. Tijd was ik allang niet meer meebezig uitlopen was het enige wat telde.
Om mij heen zag in dit stuk al aardig wat mensen kapot gaan. En volkomen begrijpbaar. Na eindelijk bij het "vlakke" stuk aangekomen bleek ook hier niks vlaks aan. Op en neer ging het. Mijn natuurlijke pace lag te hoog en daarom maar wat andere mensen als pacer gebruikt om niet te hard te lopen. Echt bezig met uitlopen meer niet. Op een moment haal ik iemand in die zag aan mijn shirt dat ik uit nederland kwam. Hij had een paar jaar in nederland gewerkt. Zo al pratend wat kilometers opgeschoten.
Zelf zag ik ook tijdens het inhalen dat het een nederlander was. Al inhalend zeg hoi, hij keek erg verbaasd en zei hoi terug.
En toen kwam ik bij het stukje wat weer omhoog ging. Al die heuvels hadden mijn bovenbeenspieren aardig gesloopt en heuvelop ging bijna niet meer. Ik moest stukjes gaan lopen heuvelop omdat ik anders last kreeg van kramp. Heuvelaf of vlak kon ik gelukkig gewoon lopen. Alhoewel dat ook steeds minder werd. De energie was er volop aanwezig, het waren echt mijn bovenbenen die dienst begonnen te weigeren.
Al evyend tot bij de finish gekomen. Het laatste stuk was toch wel verplicht hardlopend met het publijk wat er stond en je naam die over de speakers klinkt. Dan lijken de mensen extra speciaal te klappen. Bijna schoot de kramp nog vlak in mijn hamstring.
Nog nooit zo In extase over de finish gekomen. De eerste paar minuten kon ik van puur emotie niks anders uitbrengen dat het absurd was. Na de finish medaile , flesje water banaantje en t-shirt in ontvangst mogen nemen. Waarna ik mocht afrdruipen naar een lekker bad, waar ik met moeite weer uit kwam.
http://connect.garmin.com/activity/385876622
oke, nu in de auto naar Invers en bij terugkeer TWC's verslag je maar even rustig doornemen 
'Lopen is geen sport maar een manier van reizen'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
Mooie ervaring zegquote:
Vorige week vrijdag aangekomen in schotland aan het wel bekende meer van loch ness. Het cottage wat we gehuurd hadden lag bijna aan de het meer en keek er over uit. Vanuit het huisje gezien. Kon je aan de overkant een gedeelte van het marathon parcours van zondag zien. Hoever je ook kon kijken dat teringeind kon je gewoon niet in 1keer zien.
[ afbeelding ]
Zaterdag naar de pastaparty gegaan om startnummer op te halen en om stream en vrouw te ontmoeten. Bij het ophálen van mijn startnummer miste ik mijn shirt. Aan een vrijwilliger gevraagd waar we deze konden ophalen. Nu bleek dat je deze pas aan de finish kreeg. Je moet hem dus echt uitlopen om het t-shirt te hebben . Na wat gegeten en gepraat te hebben weer naar huis gegaan.
De nacht niet echt lekker geslapen, of hij eigenlijk de helft van de tijd niet. Bij het verlaten van het huisje was de neiging om weer mijn bed in te duiken erg groot. Ook mede omdat de aanloop naar de marathon niet echt volgens wens ging. Mijn vriendin had mij afgezet bij het punt waar we werden opgepikt om naar de start te worden gebracht. Van het punt waar ik stond gingen twee bussen naar het startpunt.
In de bus een beetje naar buiten kijkend begon ik al wat meer tot rust te komen er zin in te krijgen. Om bij het startpunt te komen moest het busje best wel pittige heuvels op en had het er zwaar mee. Bij de start aangekomen stonden er al een hoop bussen en mensen. Vanaf het punt waar we stonden konden we net loch ness zien liggen in de verte.
[ afbeelding ]
In totaal stonden 3980 man te wachten voor de start.
[ afbeelding ]
Het profiel van de marathon lijkt redelijk gunstig. Het eerste stuk heuvelaf, daarna een groot stuk redelijk vlak tot aan bij km 30 ongeveer waar weer een klein heuveltje zou komen. De vrijwilliger op de pasta party waarschuwde me al dat dat er erg bedriegelijk uitzag. De omroeper bij de start benadrukte ook meerdere keren dat het eerste stuk zeer gevaarlijk is om jezelf stuk te lopen.
Nadat we werden weggeblazen door doedelzakken ging het het eerste stuk wel lekker. Al snel bleek het eerste stuk niet alleen te dalen maar ook zeer venijnige klimmetjes te hebben. Wat gas terug genomen en maar kijken hoe we de eerste 16 km ongeveer door zouden komen. Dat ging op zich vrij redelijk, te bedenken dat je na een soort 7 heuvelenloop op steroids in het begin van een marathon voor je kiezen krijgt. Tijd was ik allang niet meer meebezig uitlopen was het enige wat telde.
Om mij heen zag in dit stuk al aardig wat mensen kapot gaan. En volkomen begrijpbaar. Na eindelijk bij het "vlakke" stuk aangekomen bleek ook hier niks vlaks aan. Op en neer ging het. Mijn natuurlijke pace lag te hoog en daarom maar wat andere mensen als pacer gebruikt om niet te hard te lopen. Echt bezig met uitlopen meer niet. Op een moment haal ik iemand in die zag aan mijn shirt dat ik uit nederland kwam. Hij had een paar jaar in nederland gewerkt. Zo al pratend wat kilometers opgeschoten.
Zelf zag ik ook tijdens het inhalen dat het een nederlander was. Al inhalend zeg hoi, hij keek erg verbaasd en zei hoi terug.
En toen kwam ik bij het stukje wat weer omhoog ging. Al die heuvels hadden mijn bovenbeenspieren aardig gesloopt en heuvelop ging bijna niet meer. Ik moest stukjes gaan lopen heuvelop omdat ik anders last kreeg van kramp. Heuvelaf of vlak kon ik gelukkig gewoon lopen. Alhoewel dat ook steeds minder werd. De energie was er volop aanwezig, het waren echt mijn bovenbenen die dienst begonnen te weigeren.
Al evyend tot bij de finish gekomen. Het laatste stuk was toch wel verplicht hardlopend met het publijk wat er stond en je naam die over de speakers klinkt. Dan lijken de mensen extra speciaal te klappen. Bijna schoot de kramp nog vlak in mijn hamstring.
Nog nooit zo In extase over de finish gekomen. De eerste paar minuten kon ik van puur emotie niks anders uitbrengen dat het absurd was. Na de finish medaile , flesje water banaantje en t-shirt in ontvangst mogen nemen. Waarna ik mocht afrdruipen naar een lekker bad, waar ik met moeite weer uit kwam.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
http://connect.garmin.com/activity/385876622
Mooie prestatiequote:
Vorige week vrijdag aangekomen in schotland aan het wel bekende meer van loch ness. Het cottage wat we gehuurd hadden lag bijna aan de het meer en keek er over uit. Vanuit het huisje gezien. Kon je aan de overkant een gedeelte van het marathon parcours van zondag zien. Hoever je ook kon kijken dat teringeind kon je gewoon niet in 1keer zien.
[ afbeelding ]
Zaterdag naar de pastaparty gegaan om startnummer op te halen en om stream en vrouw te ontmoeten. Bij het ophálen van mijn startnummer miste ik mijn shirt. Aan een vrijwilliger gevraagd waar we deze konden ophalen. Nu bleek dat je deze pas aan de finish kreeg. Je moet hem dus echt uitlopen om het t-shirt te hebben . Na wat gegeten en gepraat te hebben weer naar huis gegaan.
De nacht niet echt lekker geslapen, of hij eigenlijk de helft van de tijd niet. Bij het verlaten van het huisje was de neiging om weer mijn bed in te duiken erg groot. Ook mede omdat de aanloop naar de marathon niet echt volgens wens ging. Mijn vriendin had mij afgezet bij het punt waar we werden opgepikt om naar de start te worden gebracht. Van het punt waar ik stond gingen twee bussen naar het startpunt.
In de bus een beetje naar buiten kijkend begon ik al wat meer tot rust te komen er zin in te krijgen. Om bij het startpunt te komen moest het busje best wel pittige heuvels op en had het er zwaar mee. Bij de start aangekomen stonden er al een hoop bussen en mensen. Vanaf het punt waar we stonden konden we net loch ness zien liggen in de verte.
[ afbeelding ]
In totaal stonden 3980 man te wachten voor de start.
[ afbeelding ]
Het profiel van de marathon lijkt redelijk gunstig. Het eerste stuk heuvelaf, daarna een groot stuk redelijk vlak tot aan bij km 30 ongeveer waar weer een klein heuveltje zou komen. De vrijwilliger op de pasta party waarschuwde me al dat dat er erg bedriegelijk uitzag. De omroeper bij de start benadrukte ook meerdere keren dat het eerste stuk zeer gevaarlijk is om jezelf stuk te lopen.
Nadat we werden weggeblazen door doedelzakken ging het het eerste stuk wel lekker. Al snel bleek het eerste stuk niet alleen te dalen maar ook zeer venijnige klimmetjes te hebben. Wat gas terug genomen en maar kijken hoe we de eerste 16 km ongeveer door zouden komen. Dat ging op zich vrij redelijk, te bedenken dat je na een soort 7 heuvelenloop op steroids in het begin van een marathon voor je kiezen krijgt. Tijd was ik allang niet meer meebezig uitlopen was het enige wat telde.
Om mij heen zag in dit stuk al aardig wat mensen kapot gaan. En volkomen begrijpbaar. Na eindelijk bij het "vlakke" stuk aangekomen bleek ook hier niks vlaks aan. Op en neer ging het. Mijn natuurlijke pace lag te hoog en daarom maar wat andere mensen als pacer gebruikt om niet te hard te lopen. Echt bezig met uitlopen meer niet. Op een moment haal ik iemand in die zag aan mijn shirt dat ik uit nederland kwam. Hij had een paar jaar in nederland gewerkt. Zo al pratend wat kilometers opgeschoten.
Zelf zag ik ook tijdens het inhalen dat het een nederlander was. Al inhalend zeg hoi, hij keek erg verbaasd en zei hoi terug.
En toen kwam ik bij het stukje wat weer omhoog ging. Al die heuvels hadden mijn bovenbeenspieren aardig gesloopt en heuvelop ging bijna niet meer. Ik moest stukjes gaan lopen heuvelop omdat ik anders last kreeg van kramp. Heuvelaf of vlak kon ik gelukkig gewoon lopen. Alhoewel dat ook steeds minder werd. De energie was er volop aanwezig, het waren echt mijn bovenbenen die dienst begonnen te weigeren.
Al evyend tot bij de finish gekomen. Het laatste stuk was toch wel verplicht hardlopend met het publijk wat er stond en je naam die over de speakers klinkt. Dan lijken de mensen extra speciaal te klappen. Bijna schoot de kramp nog vlak in mijn hamstring.
Nog nooit zo In extase over de finish gekomen. De eerste paar minuten kon ik van puur emotie niks anders uitbrengen dat het absurd was. Na de finish medaile , flesje water banaantje en t-shirt in ontvangst mogen nemen. Waarna ik mocht afrdruipen naar een lekker bad, waar ik met moeite weer uit kwam.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
http://connect.garmin.com/activity/385876622
"The miracle isn't that I finished. The miracle is that I had the courage to start."
Nee hoor, ik heb ook geen spibeltquote:Op zaterdag 5 oktober 2013 20:27 schreef RunForestRun het volgende:
[..]
Haha geen spibelt en een oude garmin (de 205)
[b]Op zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*
TWC Mooi verslag en ontzettend goede en mooie prestatie! 
Mooi lopen daar! Misschien als ik daar ooit in de buurt kom.
Mooi verslag en ontzettend goede en mooie prestatie! Mooi lopen daar! Misschien als ik daar ooit in de buurt kom
.
Wat een gaaf verslag! Goed gedaan!quote:
Vorige week vrijdag aangekomen in schotland aan het wel bekende meer van loch ness. Het cottage wat we gehuurd hadden lag bijna aan de het meer en keek er over uit. Vanuit het huisje gezien. Kon je aan de overkant een gedeelte van het marathon parcours van zondag zien. Hoever je ook kon kijken dat teringeind kon je gewoon niet in 1keer zien.
[ afbeelding ]
Zaterdag naar de pastaparty gegaan om startnummer op te halen en om stream en vrouw te ontmoeten. Bij het ophálen van mijn startnummer miste ik mijn shirt. Aan een vrijwilliger gevraagd waar we deze konden ophalen. Nu bleek dat je deze pas aan de finish kreeg. Je moet hem dus echt uitlopen om het t-shirt te hebben . Na wat gegeten en gepraat te hebben weer naar huis gegaan.
De nacht niet echt lekker geslapen, of hij eigenlijk de helft van de tijd niet. Bij het verlaten van het huisje was de neiging om weer mijn bed in te duiken erg groot. Ook mede omdat de aanloop naar de marathon niet echt volgens wens ging. Mijn vriendin had mij afgezet bij het punt waar we werden opgepikt om naar de start te worden gebracht. Van het punt waar ik stond gingen twee bussen naar het startpunt.
In de bus een beetje naar buiten kijkend begon ik al wat meer tot rust te komen er zin in te krijgen. Om bij het startpunt te komen moest het busje best wel pittige heuvels op en had het er zwaar mee. Bij de start aangekomen stonden er al een hoop bussen en mensen. Vanaf het punt waar we stonden konden we net loch ness zien liggen in de verte.
[ afbeelding ]
In totaal stonden 3980 man te wachten voor de start.
[ afbeelding ]
Het profiel van de marathon lijkt redelijk gunstig. Het eerste stuk heuvelaf, daarna een groot stuk redelijk vlak tot aan bij km 30 ongeveer waar weer een klein heuveltje zou komen. De vrijwilliger op de pasta party waarschuwde me al dat dat er erg bedriegelijk uitzag. De omroeper bij de start benadrukte ook meerdere keren dat het eerste stuk zeer gevaarlijk is om jezelf stuk te lopen.
Nadat we werden weggeblazen door doedelzakken ging het het eerste stuk wel lekker. Al snel bleek het eerste stuk niet alleen te dalen maar ook zeer venijnige klimmetjes te hebben. Wat gas terug genomen en maar kijken hoe we de eerste 16 km ongeveer door zouden komen. Dat ging op zich vrij redelijk, te bedenken dat je na een soort 7 heuvelenloop op steroids in het begin van een marathon voor je kiezen krijgt. Tijd was ik allang niet meer meebezig uitlopen was het enige wat telde.
Om mij heen zag in dit stuk al aardig wat mensen kapot gaan. En volkomen begrijpbaar. Na eindelijk bij het "vlakke" stuk aangekomen bleek ook hier niks vlaks aan. Op en neer ging het. Mijn natuurlijke pace lag te hoog en daarom maar wat andere mensen als pacer gebruikt om niet te hard te lopen. Echt bezig met uitlopen meer niet. Op een moment haal ik iemand in die zag aan mijn shirt dat ik uit nederland kwam. Hij had een paar jaar in nederland gewerkt. Zo al pratend wat kilometers opgeschoten.
Zelf zag ik ook tijdens het inhalen dat het een nederlander was. Al inhalend zeg hoi, hij keek erg verbaasd en zei hoi terug.
En toen kwam ik bij het stukje wat weer omhoog ging. Al die heuvels hadden mijn bovenbeenspieren aardig gesloopt en heuvelop ging bijna niet meer. Ik moest stukjes gaan lopen heuvelop omdat ik anders last kreeg van kramp. Heuvelaf of vlak kon ik gelukkig gewoon lopen. Alhoewel dat ook steeds minder werd. De energie was er volop aanwezig, het waren echt mijn bovenbenen die dienst begonnen te weigeren.
Al evyend tot bij de finish gekomen. Het laatste stuk was toch wel verplicht hardlopend met het publijk wat er stond en je naam die over de speakers klinkt. Dan lijken de mensen extra speciaal te klappen. Bijna schoot de kramp nog vlak in mijn hamstring.
Nog nooit zo In extase over de finish gekomen. De eerste paar minuten kon ik van puur emotie niks anders uitbrengen dat het absurd was. Na de finish medaile , flesje water banaantje en t-shirt in ontvangst mogen nemen. Waarna ik mocht afrdruipen naar een lekker bad, waar ik met moeite weer uit kwam.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
http://connect.garmin.com/activity/385876622
[b]Op zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*
Dank jullie. Overigens ben ik van de 3980 deelnemers 1826ste geworden. Dit kreeg je via een sms te weten enkele uren erna.
Knap gedaan! Ook dat bergaf lopen lijkt me zwaar voor je benen in het begin..
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Ik heb ook geen spibelt. Iets veel beters een camelbak.quote:
[..]
Nee hoor, ik heb ook geen spibelt
Vooral het spieren op een manier belasten dat je niet gewend bent is het grootste probleem.quote:
Knap gedaan! Ook dat bergaf lopen lijkt me zwaar voor je benen in het begin..
Ik heb allebeiquote:
[..]
Ik heb ook geen spibelt. Iets veel beters een camelbak.
. Rondje van 5km ga ik niet met camelbak doen natuurlijk. Maar SPIbelt is wel ideaal! Vooral voor je telefoon mee te nemen.
Goed gecowboyed!
Just remember, you can't climb the ladder of success with your hands in your pockets. ~Arnold Swarzenegger
TWC!
En Semtex, you go girl! :ay
Ik heb een weekje niet gelopen, was druk aan het verven maar wil morgen toch wel dat open loopje gaan doen. Twijfel alleen of ik voor de 'easy' 6km of toch voor de 8 zal gaan.
En Semtex, you go girl! :ay
Ik heb een weekje niet gelopen, was druk aan het verven maar wil morgen toch wel dat open loopje gaan doen. Twijfel alleen of ik voor de 'easy' 6km of toch voor de 8 zal gaan.
***
Mwah, het beste was er af hoor. Maar ik zal bij het begin beginnen.quote:Op zaterdag 5 oktober 2013 18:09 schreef mosselmossel het volgende:
Nou. Over Bonobo hoeven jullie je geen zorgen te maken. Die kwam vrolijk voorbij hollen op de verzorgingspost op km36. En die riep nog heel monter 'Hee mosseltje' naar me. Hij liep ook nog een vlotte tijd, dus top gedaan.
Om 12 uur gestart in BurghHaamstede voor mijn 2e marathon en mijn 1e kustmarathon. Ik had hem al wel 2 keer met family als wandelmarathon gelopen dus het parcours was redelijk bekend. Het maakt ,weet ik nu, wel uit of je hem rent of wandelt voor de intensiteit. Vandaag was het een lekker temperatuurtje ,maar met een hoge luchtvochtigheid, erg drukkend.
Maar goed precies om 12:00 bij de start brak het zonnetje door en starte ik vrolijk. De eerste paar kilometers zijn easy door het bos en dan een klein stukje strand dat er goed bij lag.
So far so good, daarna 10 kilometers over asfalt over de Oosterscheldekering, windje mee, ook geen centje pijn en ik kon een mooi tempo lopen. Elke 9 kilometer een gelletje en bij elke post water of energiedrank en een spons aanpakken. Het ging heerlijk.
Na bijna 20 kilometer kwam daar verandering in. We gingen het strand bij Vrouwenpolder op voor een stuk van 7 kilometer naar Oostkapelle. Het was inmidddels bijna hoogwater en het strand was smal en mul. Elke stap is onzeker, je weet niet of je weg glijdt of grip hebt en is heel belastend voor je kuiten. Halve marathon ging nog in 1:44, maar het strand had veel kracht gekost.
Toen ik het strand verliet en de duinen in/op liep voelde ik mijn kuiten voor het eerst protesteren. Vervolgens in het bos van Oostkapelle wel enigszins kunnen herstellen en vlak en heuvelaf liep het nog goed, heuvelop moest ik echter oppassen. Ik zat tegen 2 krampende kuiten aan. Bij elke post heb ik drinken genomen (oa Mossel bedankt), ik heb 4 gels op, een handje druiven en een stuk sinaasappel, maar ws te weinig zouten. Heb toch meer moeten zweten dan ik dacht en dat heeft me opgebroken.
Maar goed, vlak en heuvelaf kon ik nog steeds een aardig tempo lopen <5min/km. dus uiteindelijk is er nog een mooie tijd uitgerold en ben ik heel tevreden. De laatste 100m kreeg ik zelfs last van m'n hamstring en ik finishte niet mooi, maar wel helemaal leeg en erg voldaan. Dit was een erg zware marathon (vooral de 2e helft) en m'n tijd is maar 6min boven m'n PR, die 6 min heb ik allemaal op een omgeploegd stuk strand verloren.
Vandaag zat er echt niks meer in en met 3:35:52 ben ik erg tevreden.
Ben inmiddels al weer aardig hersteld (warm bad ahhhhhh)
Ook tof was dat ik heel veel support heb gehad van m'n familie en bekenden op verschillende plekken langs het parcours.
Zit nu op de laptop van m'n moeder. GPSlog wordt pas maandag geupload
[ Bericht 0% gewijzigd door Bonobo11 op 06-10-2013 00:19:05 ]
Feyenoord!!! * Barça
Atletiekverenigingen zijn stom, twee verschillende verenigingen gemaild: 0 reactie
In theory there is no difference between theory and practice. In practice there is.
