Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #134

Welkom in het Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat- topic.
Wanneer je net begint met proberen zwanger te worden zonder medische poespas ben je van harte welkom in het "wachten op het 2e streepje" - topic.

Handige Linkjes
Freya
IVF
PCOS

Vitamine info (van Isla)

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

------------------------------------------------------------------

Wie posten er mee en hoe zit het ook al weer?

Winterstormpje
Vanaf puberteit problemen rondom de voortplantingsorganen. Operatie eileider cyste - eileider verwijderd. Operatie verklevingen rondom verwijderd. Diagnose PCOS.
Juli 2008 miskraam rond 8 weken. Daarna onderzoeken na uitblijven menstruatie vanaf juli 2008 tot dec 2008/juli 2009 tot heden. Diagnose versterkt PCOS. Eind januari uitslagen onderzoeken en start medicatie waarschijnlijk clomid.

Droomvrouwtje
Januari 2010 en Juni 2011 opgenomen geweest vanwege ernstige buikklachten, men dacht aan een blinde darmontsteking, helaas bleek dit endometriose te zijn. MRI in juni 2010 bleek schoon, dus half jaar geprobeerd, Augustus 2011 weer MRI ernstige vorm van endometriose, beide kanten cysten. Ondertussen lopen we in azM. Sinds oktober 2011 gestart met Lucrin om de endometriose rustig te laten worden, operatie volgde in februari 2012: eileiders verwijderd, alles is nu ivf klaar, nu herstellen. 11 oktober start met decapeptyl en start van 1e ivf poging. 1e poging, 1 embryo goed genoeg voor terugplaatsing, helaas niet zwanger. Vertraging door cyste. 2e ivf poging start begin aug 2013. 1 terugplaatsing en 2 cryos. Sept 2013 terugplaatsing mislukt, nu pauze en volgende ronde cryo tp

Rinn
Vanaf 2009 'bezig' Helaas onbegrepen subfertiliteit.
Na flink afvallen mochten we verder in de mmm.
Bezig met IUI traject met lichte ondersteunende menopur/pregnylovitrelle injecties.
1e IUI in oktober 2012. 3x IUI gehad en hierna laparoscopie (kijkoperatie) waarbij alles er goed uit zag en alles vrij bleek te zijn. In februari 2013 weer door met 4e IUI.


dobbey
Dobbey, 33 jaar en sinds september 2011 bezig met de kinderwens. 26-6-2013 na een mega rollercoaster van 1,5 jaar eindelijk te horen gekregen dat ik in de vervroegde overgang zit en dus onvruchtbaar ben zodat we voor ons een onzekere periode konden afsluiten. Vanaf 5 september starten met eiceldonor traject en als alles mee zit en we alle goedkeuringen binnen hebben dan hebben we ergens tussen december en februari de eerste terugplaatsing

Hobbesje
In 2006 spontaan zwanger en in november bevallen van een zoon. In 2007 weer gestopt met de pil waarna geen zwangerschap meer volgde, in 2009 doorgestuurd naar de gyn. Daar werd al snel duidelijk bij de eerst IUI werd dat het niet zo (meer - onze eerste is echt een wonder!) kon lukken omdat er na opwerken zo goed als geen zwemmers meer zijn. Daarna met IVF/ICSI in 2010 zwanger geworden van onze tweede zoon. Van de cryootjes uit deze behandeling in 2012 zwanger geweest, maar met 14 weken klopte er geen hartje meer. In 2013 weer zwanger van het laatste cryootje, maar een miskraam met 6 weken. Nu weer opnieuw aanmelden voor ISCI.

Frummeltje86
In december 2010 gestopt met de pil, sindsdien een erg onregelmatige cyclus tussen de 30 en 55 dagen. In maart 2013 om een doorverwijzing gevraagd naar de fertiliteitsarts, waar met een echo PCOS werd geconstateerd. Zwemmers van manlief en mijn hormoonwaarden zijn in orde, dus nu starten met Clomid voor 6 pogingen om een eisprong op te wekken.

Arja
Ik ben 35 jaar en 5 jaar geleden ben ik gestopt met de pil. Ik ben sindsdien maar 2 keer ongesteld geweest. Een keer met hulp van pillen, chlomid en nog een andere. De tweede keer werd ik spontaan ongesteld, dit is intussen 2 jaar geleden.

Vele onderzoeken volgden. Het werd duidelijk dat ik bijna geen vrouwelijke hormonen aanmaak, dat stukje lijkt platgelegd te zijn in mijn hersenen, waardoor mijn lichaam in een soort nep-overgang zit.

Op 19 juli 2013 ben ik gestart met een behandeling met een LHRH-pomp. Omdat mijn hypothalamus geen GnRH ( gonadoreline) aan mijn bloed afgeeft, neemt de pomp dit over. Ik krijg elke 90 minuten een beetje GnRH binnen. Dit stimuleert de hypofyse om FSH en LH zelf weer aan te gaan maken en uiteindelijk oestradiol. Op die manier hoop ik weer een cyclus te krijgen en 'gewoon'' zwanger te worden.

Waar we hobbesje feliciteren en waar we duimen voor snoenk 😘


Voor aanpassing in OP even deze post quoten

@arja gaan ze de cyste puncteren?? Hier hebben ze bij beide ivf pogingen per ongeluk een cyste aangeprikt omdat ze dachten dat het een follikel was. Qua ervaringen, tja de eerste keer deed het geen zeer, de 2e keer vond ik hel. Laat het op je afkomen, succes en sterkte!!

@dobbey, ze prikken de cystes ook wel eens aan, nadeel van operatie namelijk is dat ze goed weefsel kunnen raken en beschadigen, deze manier is geeft de minste risico's. Hier hadden ze namelijk ook een tijdje over gedacht om hem aan te prikken als hij niet zou slinken door het gebruik van lucrin. Nadeel van het aanprikken kan zijn dat hij weer volloopt met vocht en er alsnog een operatie kan plaatsvinden

@arja ik zou die dag dan wel vrij nemen als ik jou was. Je krijgt een soort van roesje en daar kan je de hele dag nog suf van zijn. Het is dan idd te vergelijken met een ivf punctie

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 12:06 schreef Hobbesje het volgende:
Aurum fijn dat je een mooie carrierekans krijgt! Duim voor je dat het doorgaat.
En even pauze is wel lekker he? Het hakt er wel behoorlijk in. Ik vond IUI zelf nog belastender dan uiteindelijk de IVF....

Hier begin ik er nu wel in te geloven! Nu Nijmegen nog.... Ik moet donderdag nog een keer testen (de officiele dag, 18 dagen na punctie en 15 dagen na tp) en dan terugbellen. Eerder gaan ze nog geen afspraak maken voor een echo. Nou, dat had ik nou net nodig voor mijn zelfvertrouwen (not!).

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat zijn mooie knaltesten

Poezebeest dikke knuf voor jou!!

Aurum, succes met je sollicitaties, rust kan idd gewoon heerlijk zijn, even die druk van de ketel, het geeft toch meer stress dan je zou willen

Frummeltje balen zeg. Ik ben eens benieuwd wat het ziekenhuis donderdag te zeggen heeft..

Hier vandaag in het ziekenhuis geweest, overleg hoe nu verder. We gaan voor terugplaatsing in eigen cyclus, lekker zonder hormonen. Doorslag gevend was het feit dat de hormonen ook voor versnelde groei van de endometriose kan zorgen en omdat ik best heftig reageer op de hormonen en veel last van bijwerkingen heb was het ook goed om te gaan voor een tp in eigen cyclus. Goede keuze dus. Ze heeft nog even een echo gemaakt, cyste was niet gegroeid, zelfde nog als tijdens de ivf poging. Wel was het baarmoederslijmvlies (nog) dik, kan zijn het nog van de ivf hormonen is en ik deze week ongesteld ga worden, of de bloeding van vorige week was idd een menstruatie en ik word over een week of 3 ongesteld. Ze zag namelijk ook al wat kleine follikels op de echo, dus ben eens benieuwd. Zodra ik ongesteld ben kan ik bellen en dan gaan we voor onze cryo tp

Dobbey het schiet al op, aftellen maar en mijn duimen draaien, vind het plaatsvervangend spannend voor jullie

Arja, fijn dat de pijn niet ondragelijk was mijn duimen draaien voor je, dat je snel verder kan

Ego post in spoiler

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Pff, lichtelijk opgelucht adem haalt. Ik ga specifieke hulp krijgen, de psygoloog in kwestie is gespecialiseerd in dames/heren die een ivf traject zitten. Dus ze is ook op de hoogte van alle ins en outs. Het ziekenhuis heeft een groep van psygologen en maatschappelijkwerk waar ze mee samen werken.
Van me af bloggen doe ik ook, het helpt vaak wel, maar op dit moment is het niet afdoende.

Het stomme is, ti's niet de eerste keer dat ik naar de loog ga, dus vandaar dat ik nu aan de bel trek, ik herken dingen van de vorige keer en wil niet verder afzakken, ook al trekt mijn man ook op tijd aan mijn rem, het wil niet echt helpen om mezelf en de kracht terug te vinden. Ik ben gewoon echt op, het liefste slaap ik op dit moment de hele dag, iets wat ik eerst aan de hormonen toe schreef bijv,. En het is ook redelijk specifiek dit keer, de wissel van het ivf traject, mijn lijf die niet mee werkt, de goed bedoelde adviezen van anderen om je heen (zoals ja maar je bent er ook teveel mee bezig, of vergeet niet te genieten hoor) dat alles doet mijn emmer laten overlopen.

En misschien is het dat ook wel, ik heb het gevoel niet aan verwerken toe te komen, sinds de diagnose endometriose is alles in een sneltrein terecht gekomen en heb ik niet echt het idee gehad op adem te kunnen komen, zelfs de pauze van begin dit jaar blijkt achteraf (die duurde bijna dik 9 maanden waarvan 3 maanden bewust, de overige 6 maanden was vooral afwachten tot we verder konden) niet voldoende te zijn

dankjewel allemaal voor de lieve woorden, ik had echt het gevoel dat ik alleen was met deze gevoelens, Ben toch wel opgelucht dat ik niet de enige ben.
Vanmorgen ook met mijn manager gebeld, even de situatie uitgelegd, ook aangegeven dat het lichamelijk en geestelijk gewoon niet lekker gaat, voorlopig ga ik halve dagen werken en word er een afspraak gemaakt bij de bedrijfsarts.
Hopelijk vind ik met i.c.m de psygoloog snel mijn balans weer terug, maar ook een stukje van mezelf.

Oh ja, ik had echt oprecht nooit gedacht dat het zo zwaar zou zijn, iedereen roept wel dat het zwaar is, dat je het gevoel hebt geleefd te worden, maar pas als je er middenin staat snap je wat ze bedoelen.

Dus bij deze even petje af voor ons allemaal.. We doen het maar toch en vinden (al dan niet met hulp) toch iedere keer weer de moed om door te gaan en onze koppies omhoog te houden.
Dikke knuffel voor jullie allemaal

En ik denk niet dat het uitmaakt hoe lang of hoe kort je in die molen zit. Het is gewoon heftig. Ook voor de partner, ik heb wel eens het gevoel dat ik alles alleen moet doen (spuiten, benen wijd tijdens echo's, bloedprikken tot je er blauw bij ziet) maar ook voor hun is het zwaar. Zwaarder dan ik dacht. Ik schrok ook eind vorig jaar toen mijn man aan de bel trok en zei: ik trek dit niet. Hij vind het juist moeilijk om te zien dat ik alles moet doorstaan en het enige wat hij kan is toekijken, hij is de controle net zo goed kwijt. En vind het vreselijk dat hij mij niet kan helpen.

En ik heb wel vertrouwen dat het ooit goed komt, maar toch zakt me de moed in de schoenen, na 4 jaar medische molen, wil ik gewoon dat het eens een keer mee zit.
Anderzijds ben ik ergens wel opgelucht dat het er nu allemaal uitkomt, liever nu dan doorlopen en helemaal rock bottom zitten.

Snoenk ik hoop dat je gewoon te vroeg getest hebt 😘

En de brief had ik binnen een week binnen. Anders even naar de afdeling bellen. Misschien dat de brief nog onderweg is. Hier zeiden ze dat hij binnen 2wkn zou komen

Lijn pff moeilijk zeg, kan me voorstellen dat het erg lastig is. Na mate het langer duurt zal die teleurstelling ook steeds erger worden, maar ook het gevoel of het wel allemaal gaat lukken. Erg dubbel dat je dan zit tussen zelf blijven proberen of toch maar verdere actie ondernemen..

Aurum je slaat de spijker op z'n kop

quote:

Op maandag 7 oktober 2013 11:14 schreef _aurum_ het volgende:
Dat vind ik nog het meest frustrerende, je kan alles laten, door alle hoepels springen, maar er is geen garantie dat je zwanger eindigt.

Dit stukje vind ik het meest erge aan alles, je zet bijna je hele leven op zij voor iets waar geen garantie op is.
En dan in mijn geval ook nog de goed bedoelde adviezen als " een kennis van het zusje van het nichtje van, die stopte ook met ivf en was een jaar later zwanger'' voor mij ook een irritatie factor, omdat ik dan voor de zoveelste keer moet uitleggen dat je zonder eileiders toch echt niet zwanger kan raken.
Is dan ook meteen mijn voordeel, nadenken over anti-conceptie is niet nodig _{trying to look things on the brideside}

Oh... Nou ook niet netjes van de gyn zeg, hij zou juist beter moeten weten. Oef en van die vriend is ook niet handig.
Soms kunnen opmerkingen gebeuren, maar als iemand van de situatie op de hoogte is, vind ik het mega irritant en zelfs onbeschoft.
Of de grappige maar oh zo foute: "zal ik het even voor doen hoe het moet"