W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
http://www.hln.be/hln/nl/(...)me-dan-gedacht.dhtml
enetische factoren zijn minder bepalend voor autisme dan voorheen gedacht. Dat stelt Annelies Spek, klinisch psycholoog en wetenschappelijk onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Leiden, op basis van een literatuurstudie in het Tijdschrift voor psychiatrie. Slechts in 10 tot 15 procent van de gevallen is er een duidelijk verband met een genetische stoornis.
Zes op duizend baby's worden geboren met een bepaalde vorm van autisme. Hoewel de aandoening erfelijk is, zijn genetische factoren minder doorslaggevend dan gedacht. In 10 à 15 procent van de gevallen is een mutatie in één gen verantwoordelijk. Meestal is het complexer.
Volgens Spek zijn al honderden genen ontdekt die betrokken kunnen zijn bij het ontstaan van autisme. Wellicht zijn verschillende combinaties van genmutaties nodig om een genetische aanleg te hebben. En zelfs dan spelen omgevingsfactoren nog een rol.
Foliumzuur beperkt risico
De klinisch psycholoog somt enkele factoren op die het risico verhogen: ziekte, overmatig alcoholgebruik en gebruik van antidepressiva tijdens de zwangerschap. Het risico verhoogt ook indien de vader ouder is dan veertig, gezien bij het ouder worden meer genmutaties ontstaan.
Er zijn ook aanwijzingen dat stress, luchtvervuiling en toxische stoffen een invloed hebben, maar onderzoek daarnaar is nog bezig. Omgekeerd zijn er ook factoren die het risico kunnen beperken. Zo zou het gebruik van foliumzuur voor en tijdens de zwangerschap een beschermend effect hebben.
enetische factoren zijn minder bepalend voor autisme dan voorheen gedacht. Dat stelt Annelies Spek, klinisch psycholoog en wetenschappelijk onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Leiden, op basis van een literatuurstudie in het Tijdschrift voor psychiatrie. Slechts in 10 tot 15 procent van de gevallen is er een duidelijk verband met een genetische stoornis.
Zes op duizend baby's worden geboren met een bepaalde vorm van autisme. Hoewel de aandoening erfelijk is, zijn genetische factoren minder doorslaggevend dan gedacht. In 10 à 15 procent van de gevallen is een mutatie in één gen verantwoordelijk. Meestal is het complexer.
Volgens Spek zijn al honderden genen ontdekt die betrokken kunnen zijn bij het ontstaan van autisme. Wellicht zijn verschillende combinaties van genmutaties nodig om een genetische aanleg te hebben. En zelfs dan spelen omgevingsfactoren nog een rol.
Foliumzuur beperkt risico
De klinisch psycholoog somt enkele factoren op die het risico verhogen: ziekte, overmatig alcoholgebruik en gebruik van antidepressiva tijdens de zwangerschap. Het risico verhoogt ook indien de vader ouder is dan veertig, gezien bij het ouder worden meer genmutaties ontstaan.
Er zijn ook aanwijzingen dat stress, luchtvervuiling en toxische stoffen een invloed hebben, maar onderzoek daarnaar is nog bezig. Omgekeerd zijn er ook factoren die het risico kunnen beperken. Zo zou het gebruik van foliumzuur voor en tijdens de zwangerschap een beschermend effect hebben.
28-10-2014
Wetenschappers ontwikkelen stamcellen die hersentumoren bestrijden
De gewijzigde stamcellen die hersentumoren behandelen werden aan de universiteit van Harvard ontwikkeld. © thinkstock.
DOORBRAAK Wetenschappers aan de universiteit van Harvard hebben een nieuwe manier ontdekt om hersentumoren te bestrijden met stamcellen.
Het wetenschappelijk team, dat experimenteerde op muizen, gebruikte genetisch gemanipuleerde stamcellen die giffen loslaten die kankercellen doden maar gezonde cellen niet beïnvloeden.
In de tests werd de hersentumor chirurgisch verwijderd, waarna de stamcellen zijn plek innamen, verpakt in een biologisch afbreekbare gel, om de resterende kankercellen op te ruimen. Belangrijk daarbij was dat de gifstoffen de stamcellen zelf niet aantastten. Experts spreken over een doorbraak in het kankeronderzoek.
De studie, die werd gepubliceerd in vakblad 'Stem Cells', was het resultaat van jarenlang onderzoek naar stamceltherapie voor kanker.
Genetisch gemanipuleerd
Teamleider dokter Khalid Shah: "Kankerdodende gifstoffen worden al met groot succes ingezet tegen een reeks bloedkankers, maar ze werken niet goed tegen solide tumoren omdat die kankers minder goed bereikbaar zijn. Enkele jaren geleden erkenden we dat stamcellen konden ingezet worden om deze therapeutische gifstoffen permanent toe te dienen aan hersentumoren. Maar eerst moesten we stamcellen genetisch manipuleren zodat ze zelf niet werden gedood door de gifstoffen".
Binnen vijf jaar tests op mensen
"Nu hebben we gifresistente stamcellen die stoffen aanmaken en afgeven die kankers doden". Het team zal stamcellen blijven ontwikkelen en testen op muizen met verschillende types hersentumoren teneinde de doeltreffendheid van de behandeling op te drijven.
Shah voorspelt dat binnen de vijf jaar de eerste klinische tests met de nieuwe therapie zullen verricht worden.
(HLN)
Wetenschappers ontwikkelen stamcellen die hersentumoren bestrijden
De gewijzigde stamcellen die hersentumoren behandelen werden aan de universiteit van Harvard ontwikkeld. © thinkstock.
DOORBRAAK Wetenschappers aan de universiteit van Harvard hebben een nieuwe manier ontdekt om hersentumoren te bestrijden met stamcellen.
Het wetenschappelijk team, dat experimenteerde op muizen, gebruikte genetisch gemanipuleerde stamcellen die giffen loslaten die kankercellen doden maar gezonde cellen niet beïnvloeden.
In de tests werd de hersentumor chirurgisch verwijderd, waarna de stamcellen zijn plek innamen, verpakt in een biologisch afbreekbare gel, om de resterende kankercellen op te ruimen. Belangrijk daarbij was dat de gifstoffen de stamcellen zelf niet aantastten. Experts spreken over een doorbraak in het kankeronderzoek.
De studie, die werd gepubliceerd in vakblad 'Stem Cells', was het resultaat van jarenlang onderzoek naar stamceltherapie voor kanker.
Genetisch gemanipuleerd
Teamleider dokter Khalid Shah: "Kankerdodende gifstoffen worden al met groot succes ingezet tegen een reeks bloedkankers, maar ze werken niet goed tegen solide tumoren omdat die kankers minder goed bereikbaar zijn. Enkele jaren geleden erkenden we dat stamcellen konden ingezet worden om deze therapeutische gifstoffen permanent toe te dienen aan hersentumoren. Maar eerst moesten we stamcellen genetisch manipuleren zodat ze zelf niet werden gedood door de gifstoffen".
Binnen vijf jaar tests op mensen
"Nu hebben we gifresistente stamcellen die stoffen aanmaken en afgeven die kankers doden". Het team zal stamcellen blijven ontwikkelen en testen op muizen met verschillende types hersentumoren teneinde de doeltreffendheid van de behandeling op te drijven.
Shah voorspelt dat binnen de vijf jaar de eerste klinische tests met de nieuwe therapie zullen verricht worden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-10-2014
Het vliegtuig van de toekomst: indrukwekkend of eng?
Er zijn heel wat nadelen aan vliegen, zoals vertragingen, ellenlange rijen en luidruchtige passagiers. Ook het beperkte aantal plaatsen aan de toch al piepkleine raampjes zijn vaak een bron van irritatie. Maar daar valt wel een mouw aan te passen, vindt het centrum voor Process Innovation.
CPI, het Centre for Process Innovation ziet de toekomst van de luchtvaart groots in. De toestellen moeten volgens hen lichter en groter worden, met bredere zetels voor passagiers. Ook kan het brandstofverbruik best omlaag, alsook de CO2-uitstoot. En hoe ze dat allemaal voor elkaar gaan krijgen? Simpel, je neemt gewoon de ramen weg.
Zonder ramen kan de romp van het vliegtuig heel wat dunner gemaakt worden, waardoor je veel meer plaats creëert en het toestel een stuk milieuvriendelijker wordt. Een vliegtuig zonder ramen is saai, zeg je? Ook daar heeft CPI een oplossing voor. De hele wand van het vliegtuig kan immers bekleed worden met een interactieve technologie, die de omgeving van het vliegtuig kan projecteren. Zo wordt het toestel één groot raam, en lijken alle passagiers in het niets te zweven.
"Panoramisch zicht", noemt het bedrijf het. Zeer indrukwekkend, en tegelijkertijd ook verschrikkelijk eng. Wij vermoeden dat mensen met hoogtevrees heel wat bange uren staan te wachten.
Lees ook
Vliegangst? Dan kijk je beter niet naar deze bewogen landing op Madeira
Je hebt basejumpen en je hebt 'Angry Bird basejumpen'
© screenshot YouTube.
(HLN)
Het vliegtuig van de toekomst: indrukwekkend of eng?
Er zijn heel wat nadelen aan vliegen, zoals vertragingen, ellenlange rijen en luidruchtige passagiers. Ook het beperkte aantal plaatsen aan de toch al piepkleine raampjes zijn vaak een bron van irritatie. Maar daar valt wel een mouw aan te passen, vindt het centrum voor Process Innovation.
CPI, het Centre for Process Innovation ziet de toekomst van de luchtvaart groots in. De toestellen moeten volgens hen lichter en groter worden, met bredere zetels voor passagiers. Ook kan het brandstofverbruik best omlaag, alsook de CO2-uitstoot. En hoe ze dat allemaal voor elkaar gaan krijgen? Simpel, je neemt gewoon de ramen weg.
Zonder ramen kan de romp van het vliegtuig heel wat dunner gemaakt worden, waardoor je veel meer plaats creëert en het toestel een stuk milieuvriendelijker wordt. Een vliegtuig zonder ramen is saai, zeg je? Ook daar heeft CPI een oplossing voor. De hele wand van het vliegtuig kan immers bekleed worden met een interactieve technologie, die de omgeving van het vliegtuig kan projecteren. Zo wordt het toestel één groot raam, en lijken alle passagiers in het niets te zweven.
"Panoramisch zicht", noemt het bedrijf het. Zeer indrukwekkend, en tegelijkertijd ook verschrikkelijk eng. Wij vermoeden dat mensen met hoogtevrees heel wat bange uren staan te wachten.
Lees ook
Vliegangst? Dan kijk je beter niet naar deze bewogen landing op Madeira
Je hebt basejumpen en je hebt 'Angry Bird basejumpen'
© screenshot YouTube.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-10-2014
Wetenschappers maken transparante 'elektronische huid' voor wearables
Onderzoekers van de Zuid-Koreaanse universiteit Unist hebben een bijna transparant en rekbaar materiaal met goede elektrische eigenschappen ontwikkeld dat op de huid kan worden geplaatst voor bijvoorbeeld sensortoepassingen. Een combinatie van grafeen en metaalvezel vormt de basis.
De toepassing als sensor wordt vergeleken met een tijdelijke tatoeage, zo schrijft Unist. Het materiaal is een hybride structuur van grafeen en metaalvezel, en combineert een lage elektrische weerstand met transparantie en goede rekbaarheid. Dat laatste is vereist om de natuurlijke bewegingen van de huid te kunnen volgen. Zelfs als het midden van het materiaal wordt gebogen, zou dat niet ten koste gaan van de elektrische en optische eigenschappen.
Bij gebruik voor een sensor zouden met het materiaal onder meer de hartslag, de bloeddruk en hersenactiviteiten van de drager gemeten kunnen worden. Dat zou dankzij de eigenschappen van de hybride nanostructuur met vrijwel evenveel precisie kunnen worden gedaan als traditionelere elektroden momenteel doen.
Er zijn volgens de universiteit al verschillende onderzoeken naar de elektronische huid geweest. De zichtbaarheid van dergelijke sensors zou echter een veelvoorkomend probleem zijn geweest. De onderzoekers denken dat hun ontdekking praktisch kan worden gebruikt voor verschillende toepassingen op het gebied van draagbare elektronica. Het rapport is gepubliceerd in Nano Letters.
(tweakers.net)
Wetenschappers maken transparante 'elektronische huid' voor wearables
Onderzoekers van de Zuid-Koreaanse universiteit Unist hebben een bijna transparant en rekbaar materiaal met goede elektrische eigenschappen ontwikkeld dat op de huid kan worden geplaatst voor bijvoorbeeld sensortoepassingen. Een combinatie van grafeen en metaalvezel vormt de basis.
De toepassing als sensor wordt vergeleken met een tijdelijke tatoeage, zo schrijft Unist. Het materiaal is een hybride structuur van grafeen en metaalvezel, en combineert een lage elektrische weerstand met transparantie en goede rekbaarheid. Dat laatste is vereist om de natuurlijke bewegingen van de huid te kunnen volgen. Zelfs als het midden van het materiaal wordt gebogen, zou dat niet ten koste gaan van de elektrische en optische eigenschappen.
Bij gebruik voor een sensor zouden met het materiaal onder meer de hartslag, de bloeddruk en hersenactiviteiten van de drager gemeten kunnen worden. Dat zou dankzij de eigenschappen van de hybride nanostructuur met vrijwel evenveel precisie kunnen worden gedaan als traditionelere elektroden momenteel doen.
Er zijn volgens de universiteit al verschillende onderzoeken naar de elektronische huid geweest. De zichtbaarheid van dergelijke sensors zou echter een veelvoorkomend probleem zijn geweest. De onderzoekers denken dat hun ontdekking praktisch kan worden gebruikt voor verschillende toepassingen op het gebied van draagbare elektronica. Het rapport is gepubliceerd in Nano Letters.
(tweakers.net)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://m.phys.org/news/2014-11-wasnt-higgs-particle.html
Wellicht toch niet het Higgs deeltje dat is waargenomen door CERN.
Wellicht toch niet het Higgs deeltje dat is waargenomen door CERN.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
http://www.sciencealert.c(...)-for-the-second-time
Direct brain-to-brain connection has been established between humans for the second time
Scientists in the US have successfully linked the brains of six people, allowing one person to control the hands of another using just their thoughts.
Researchers from the University of Washington in the US have managed to non-invasively link-up two people’s brains and allowed them to communicate without speaking.
This is the second time they’ve succeeded in creating this brain-to-brain communication, one year after they first showed it was possible, and it brings the ability closer to real-world applications.
The new study involved six people put into pairs. In the experiment, the researchers successfully transmitted the signals from one person’s brain over the internet and used them to control the hand movements of their partner, who was 800 metres away, within a split second. Their results are published in PLOS ONE.
"The new study brings our brain-to-brain interfacing paradigm from an initial demonstration to something that is closer to a deliverable technology," said co-author Andrea Stocco, professor of psychology from the University of Washington, in a press release. "Now we have replicated our methods and know that they can work reliably with walk-in participants."
In order to set up the real-time mind link, the researchers hooked up one person in each pair (the sender) to an electroencephalography (EEG) machine and read their brain activity. Their brain waves were then converted into electrical pulses and sent via the web to the person on the other end of the link (the receiver), who wore a swim cap with a transcranial magnetic stimulation coil placed near the part of the brain that controls hand movements.
This meant that the thoughts of the first person could be translated into hand movements in the second.
The pairs in each experiment were placed into separate buildings around 800 metres apart, and they were unable to interact with each other in any way other than via their thoughts.
In the study, the three senders were playing a computer game where they had to fire a cannon in order to intercept rockets and defend a city. But they couldn’t actually perform the task themselves, they just had to think about it and then the signal would hopefully cause the receiver in the other room to hit the fire button at the right time.
The receivers couldn’t see the game and simply had their hands hovering over a random touch pad until they were triggered to move by the senders thoughts - something that took less than a second.
The accuracy of the canon firing varied among the pairs, ranging from 25 to 83 percent, but most misses were due to a sender failing to accurately execute the “fire” command. The researchers were able to quantify the exact amount of information that was being transferred between the two brains.
Using the setup, the messages of the receiver were transferred into hand movements in less than a second.
Research by french and spanish scientists earlier this year also showed a direct link between participants in India and France, but this is the first time brain-to-brain connection has been replicated in more than one pair of participants.
The group have now received a $1 million grant in order to develop their connection further so that they can convey images and even information from brain to brain.
They’re hoping in the future they’ll be able to monitor whether airplane pilots are getting sleepy, and then use this brain-to-brain link to stimulate the copilot’s brain.
They’re also hoping it could help people teach others via their thoughts.
"Imagine someone who's a brilliant scientist but not a brilliant teacher. Complex knowledge is hard to explain - we're limited by language," said Chantel Prat, a psychologist and co-author of the paper, in the release.
Direct brain-to-brain connection has been established between humans for the second time
Scientists in the US have successfully linked the brains of six people, allowing one person to control the hands of another using just their thoughts.
Researchers from the University of Washington in the US have managed to non-invasively link-up two people’s brains and allowed them to communicate without speaking.
This is the second time they’ve succeeded in creating this brain-to-brain communication, one year after they first showed it was possible, and it brings the ability closer to real-world applications.
The new study involved six people put into pairs. In the experiment, the researchers successfully transmitted the signals from one person’s brain over the internet and used them to control the hand movements of their partner, who was 800 metres away, within a split second. Their results are published in PLOS ONE.
"The new study brings our brain-to-brain interfacing paradigm from an initial demonstration to something that is closer to a deliverable technology," said co-author Andrea Stocco, professor of psychology from the University of Washington, in a press release. "Now we have replicated our methods and know that they can work reliably with walk-in participants."
In order to set up the real-time mind link, the researchers hooked up one person in each pair (the sender) to an electroencephalography (EEG) machine and read their brain activity. Their brain waves were then converted into electrical pulses and sent via the web to the person on the other end of the link (the receiver), who wore a swim cap with a transcranial magnetic stimulation coil placed near the part of the brain that controls hand movements.
This meant that the thoughts of the first person could be translated into hand movements in the second.
The pairs in each experiment were placed into separate buildings around 800 metres apart, and they were unable to interact with each other in any way other than via their thoughts.
In the study, the three senders were playing a computer game where they had to fire a cannon in order to intercept rockets and defend a city. But they couldn’t actually perform the task themselves, they just had to think about it and then the signal would hopefully cause the receiver in the other room to hit the fire button at the right time.
The receivers couldn’t see the game and simply had their hands hovering over a random touch pad until they were triggered to move by the senders thoughts - something that took less than a second.
The accuracy of the canon firing varied among the pairs, ranging from 25 to 83 percent, but most misses were due to a sender failing to accurately execute the “fire” command. The researchers were able to quantify the exact amount of information that was being transferred between the two brains.
Using the setup, the messages of the receiver were transferred into hand movements in less than a second.
Research by french and spanish scientists earlier this year also showed a direct link between participants in India and France, but this is the first time brain-to-brain connection has been replicated in more than one pair of participants.
The group have now received a $1 million grant in order to develop their connection further so that they can convey images and even information from brain to brain.
They’re hoping in the future they’ll be able to monitor whether airplane pilots are getting sleepy, and then use this brain-to-brain link to stimulate the copilot’s brain.
They’re also hoping it could help people teach others via their thoughts.
"Imagine someone who's a brilliant scientist but not a brilliant teacher. Complex knowledge is hard to explain - we're limited by language," said Chantel Prat, a psychologist and co-author of the paper, in the release.
Niet meer aanwezig in dit forum.
18-11-2014
Met deze uitvinding vult je bidon zich vanzelf tijdens het fietsen
© Kristof Retezár.
Als het van Kristof Retezár afhangt, hoeft geen enkele wielertoerist zich in de toekomst nog zorgen te maken over de watervoorraad op een snikhete en vochtige dag. Als student aan de Universiteit voor Toegepaste Kunsten in Wenen, ontwierp hij een systeem dat lucht omzet naar water tijdens het fietsen.
Genoemd naar de Romeinse god van het water, zorgt 'Fontus' ervoor dat vocht uit de lucht condenseert terwijl de fiets in beweging is. Daardoor wordt de bidon, die aan het frame bevestigd is, gevuld. Het ontwerp, momenteel een prototype, was een van de finalisten van de James Dyson Awards 2014, een internationale designwedstrijd.
Hoe werkt het? Volgens de beschrijving op de website van de Awards genereren zonnepanelen de nodige elektriciteit om de bovenste ruimte van het toestel af te koelen, terwijl de onderkant verwarmd wordt. Wanneer de fiets in beweging is, wordt lucht naar binnen gezogen en afgekoeld, waarna de lucht naar de bovenste kamer gaat. Het vocht uit de lucht condenseert vervolgens en druppelt in de bidon.
Deze 13-jarige uit Hasselt kreeg een dikke cheque van Intel voor zijn brailleprinter uit Lego
Nooit meer aanschuiven aan paskamers met deze jurk
'Zevenmijlslaarzen' maken mens zo snel als struisvogel
© Kristof Retezár.
Uiteraard kan je nog altijd zelf water voorzien, maar Retezár ziet vooral potentieel wanneer het op lange en intense fietstochten aankomt waarbij water niet altijd voor de hand liggend is. Het prototype is ook nog niet uitgerust met een reinigingssysteem en dus (nog) niet geschikt voor een fietstochtje in de stad.
Een klein detail verder is dat het systeem pas echt goed werkt in de juiste weersomstandigheden. Bij warm en vochtig weer kan Fontus tot 0,5 liter water per uur produceren. Vanaf een temperatuur van 20 graden Celsius en een vochtigheidsgraad van 50 procent, wordt een druppel water per minuut geproduceerd.
Retazár schat dat het prototype tussen de 25 en de 40 dollar (tussen de 20 en de 30 euro) gekost heeft, al kan dat in de toekomst nog veranderen afhankelijk van verdere aanpassingen. De student is momenteel op zoek naar investeerders en overweegt crowdfunding om te helpen bij het verfijnen van het ontwerp dat hij voor vele toepassingen bruikbaar acht. "Ik wilde een oplossing brengen voor meerdere problemen, waaronder ook watertekort", aldus Retazár.
(HLN)
Met deze uitvinding vult je bidon zich vanzelf tijdens het fietsen
© Kristof Retezár.
Als het van Kristof Retezár afhangt, hoeft geen enkele wielertoerist zich in de toekomst nog zorgen te maken over de watervoorraad op een snikhete en vochtige dag. Als student aan de Universiteit voor Toegepaste Kunsten in Wenen, ontwierp hij een systeem dat lucht omzet naar water tijdens het fietsen.
Genoemd naar de Romeinse god van het water, zorgt 'Fontus' ervoor dat vocht uit de lucht condenseert terwijl de fiets in beweging is. Daardoor wordt de bidon, die aan het frame bevestigd is, gevuld. Het ontwerp, momenteel een prototype, was een van de finalisten van de James Dyson Awards 2014, een internationale designwedstrijd.
Hoe werkt het? Volgens de beschrijving op de website van de Awards genereren zonnepanelen de nodige elektriciteit om de bovenste ruimte van het toestel af te koelen, terwijl de onderkant verwarmd wordt. Wanneer de fiets in beweging is, wordt lucht naar binnen gezogen en afgekoeld, waarna de lucht naar de bovenste kamer gaat. Het vocht uit de lucht condenseert vervolgens en druppelt in de bidon.
Deze 13-jarige uit Hasselt kreeg een dikke cheque van Intel voor zijn brailleprinter uit Lego
Nooit meer aanschuiven aan paskamers met deze jurk
'Zevenmijlslaarzen' maken mens zo snel als struisvogel
© Kristof Retezár.
Uiteraard kan je nog altijd zelf water voorzien, maar Retezár ziet vooral potentieel wanneer het op lange en intense fietstochten aankomt waarbij water niet altijd voor de hand liggend is. Het prototype is ook nog niet uitgerust met een reinigingssysteem en dus (nog) niet geschikt voor een fietstochtje in de stad.
Een klein detail verder is dat het systeem pas echt goed werkt in de juiste weersomstandigheden. Bij warm en vochtig weer kan Fontus tot 0,5 liter water per uur produceren. Vanaf een temperatuur van 20 graden Celsius en een vochtigheidsgraad van 50 procent, wordt een druppel water per minuut geproduceerd.
Retazár schat dat het prototype tussen de 25 en de 40 dollar (tussen de 20 en de 30 euro) gekost heeft, al kan dat in de toekomst nog veranderen afhankelijk van verdere aanpassingen. De student is momenteel op zoek naar investeerders en overweegt crowdfunding om te helpen bij het verfijnen van het ontwerp dat hij voor vele toepassingen bruikbaar acht. "Ik wilde een oplossing brengen voor meerdere problemen, waaronder ook watertekort", aldus Retazár.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-11-2014
"Pavlov deed nooit honden kwijlen met een bel"
Ivan Pavlov. © kos.
Ivan Pavlov belde, zijn hond kwijlde. Weinig beelden uit de wetenschap die zo iconisch zijn. Alleen klopt het niet, zo beweert medisch historicus Daniel P. Todes, in zijn nieuwe biografie van de befaamde Russische fysioloog. Zoemers, metronomen, harmoniums en zelfs elektrische shocks waren veel beter te controleren dan een belletje. En Todes ontmaskert nog meer fouten in de overlevering.
Veel van wat we nu denken te weten over Pavlov blijkt gebaseerd te zijn op krakkemikkige vertalingen uit het Russisch
Ziehier een hele rist misvattingen over Pavlov die u uit uw geheugen mag wissen. Ivan Pavlov is de man die de Nobelprijs kreeg voor zijn ontdekking van geconditioneerde reflexen, toen hij honden trainde om te kwijlen bij het geluid van een belletje. Ivan Pavlov is de stichtende stem van het behaviorisme, de wetenschapsfilosofie die de studie van het gedrag van mensen en dieren in de psychologie bovenaan plaatste. En hij steunde de Oktoberrevolutie van de bolsjewieken in Rusland, waarmee het communisme zijn intrede deed, kritiekloos.
Niets van dat alles is dus waar, schrijft Daniel P. Todes, professor aan de Johns Hopkins School of Medicine, in een nieuwe biografie van de Russische fysioloog ('Ivan Pavlov: A Russian Life in Science'). Veel van wat we nu denken te weten over Pavlov blijkt gebaseerd te zijn op krakkemikkige vertalingen uit het Russisch.
Eén van Pavlovs honden, die opgezet te bezichtigen valt in het Pavlov Museum in Rjazan, Rusland. © creative commons - rklawton.
De Nobelprijs die Pavlov kreeg, ging over diens onderzoek naar spijsvertering en de bijhorende lichaamssappen, voornamelijk bij honden. Om dat te onderzoeken gebruikte hij een ietwat onsmakelijk systeem van 'schijnvoeding': hij verwijderde de slokdarm van de testdieren en maakte een opening in de keel van het dier. De voeding kwam op die manier nooit in de maag terecht. Door op meerdere plaatsen in het verteringsstelsel dergelijke openingen te maken, kon hij de verschillende chemische samenstellingen van de lichaamssappen in detail onderzoeken.
Die Nobelprijs bracht hem nadien wel op het idee om ook het speeksel en kwijlgedrag van honden onder de loep te nemen. Dat deed hij niet met een belletje, zoals alom wordt aangenomen. "De icoonsiche bel zou totaal onbruikbaar gebleken zijn voor zijn echte doel, dat precieze controle vereiste over de kwaliteit en duur van de stimuli", schrijft Todes. "Het vaakst gebruikte hij een metronoom, een harmonium, een buzzer en een elektrische schok." En zelfs de term 'geconditioneerde' reflex blijkt een foutieve vertaling te zijn van het Russische 'uslovnyi', dat conditioneel of voorwaardelijk betekent.
Geen communist
© kos.
Dat hij beschouwd wordt als een icoon van het behaviorisme betekent ook niet dat hij zomaar alle behavioristen de lof toezwaaide. Amerikaanse vertegenwoordigers van die filosofie, onder wie J.B. Watson, verweet hij het belang van de innerlijke, subjectieve wereld van de mens in de psychologie te miskennen. Psychologie was voor hem "een van de laatste geheimen van het leven". Hij hoopte dat doorgedreven wetenschappelijk onderzoek uiteindelijk duidelijk kon geven over "het mechanisme en de vitale betekenis van datgene dat de mens beheerst - ons geweten en zijn kwellingen."
Tot slot blijkt de gangbare visie dat Pavlov een brave volger was van de Sovjet-Unie ook totaal fout, aldus nog Todes. Pavlov bleek integendeel een ware dissident, die communisme "een gedoemd experiment" noemde en die in 1920 zelfs vroeg om te mogen emigreren naar het westen. Dat hij het tot 1936 uithield en vlot 86 jaar oud werd was een waar een mirakel. Die westerse misvatting over zijn liefde voor het communisme verklaart misschien waarom er bij ons zo lang zo weinig geweten was over Pavlov. Ter illustratie: toen professor Todes in 1989 onderzoek begon te doen naar het leven van de Rus bestond er geen enkele bruikbare biografie.
(HLN)
"Pavlov deed nooit honden kwijlen met een bel"
Ivan Pavlov. © kos.
Ivan Pavlov belde, zijn hond kwijlde. Weinig beelden uit de wetenschap die zo iconisch zijn. Alleen klopt het niet, zo beweert medisch historicus Daniel P. Todes, in zijn nieuwe biografie van de befaamde Russische fysioloog. Zoemers, metronomen, harmoniums en zelfs elektrische shocks waren veel beter te controleren dan een belletje. En Todes ontmaskert nog meer fouten in de overlevering.
Veel van wat we nu denken te weten over Pavlov blijkt gebaseerd te zijn op krakkemikkige vertalingen uit het Russisch
Ziehier een hele rist misvattingen over Pavlov die u uit uw geheugen mag wissen. Ivan Pavlov is de man die de Nobelprijs kreeg voor zijn ontdekking van geconditioneerde reflexen, toen hij honden trainde om te kwijlen bij het geluid van een belletje. Ivan Pavlov is de stichtende stem van het behaviorisme, de wetenschapsfilosofie die de studie van het gedrag van mensen en dieren in de psychologie bovenaan plaatste. En hij steunde de Oktoberrevolutie van de bolsjewieken in Rusland, waarmee het communisme zijn intrede deed, kritiekloos.
Niets van dat alles is dus waar, schrijft Daniel P. Todes, professor aan de Johns Hopkins School of Medicine, in een nieuwe biografie van de Russische fysioloog ('Ivan Pavlov: A Russian Life in Science'). Veel van wat we nu denken te weten over Pavlov blijkt gebaseerd te zijn op krakkemikkige vertalingen uit het Russisch.
Eén van Pavlovs honden, die opgezet te bezichtigen valt in het Pavlov Museum in Rjazan, Rusland. © creative commons - rklawton.
De Nobelprijs die Pavlov kreeg, ging over diens onderzoek naar spijsvertering en de bijhorende lichaamssappen, voornamelijk bij honden. Om dat te onderzoeken gebruikte hij een ietwat onsmakelijk systeem van 'schijnvoeding': hij verwijderde de slokdarm van de testdieren en maakte een opening in de keel van het dier. De voeding kwam op die manier nooit in de maag terecht. Door op meerdere plaatsen in het verteringsstelsel dergelijke openingen te maken, kon hij de verschillende chemische samenstellingen van de lichaamssappen in detail onderzoeken.
Die Nobelprijs bracht hem nadien wel op het idee om ook het speeksel en kwijlgedrag van honden onder de loep te nemen. Dat deed hij niet met een belletje, zoals alom wordt aangenomen. "De icoonsiche bel zou totaal onbruikbaar gebleken zijn voor zijn echte doel, dat precieze controle vereiste over de kwaliteit en duur van de stimuli", schrijft Todes. "Het vaakst gebruikte hij een metronoom, een harmonium, een buzzer en een elektrische schok." En zelfs de term 'geconditioneerde' reflex blijkt een foutieve vertaling te zijn van het Russische 'uslovnyi', dat conditioneel of voorwaardelijk betekent.
Geen communist
© kos.
Dat hij beschouwd wordt als een icoon van het behaviorisme betekent ook niet dat hij zomaar alle behavioristen de lof toezwaaide. Amerikaanse vertegenwoordigers van die filosofie, onder wie J.B. Watson, verweet hij het belang van de innerlijke, subjectieve wereld van de mens in de psychologie te miskennen. Psychologie was voor hem "een van de laatste geheimen van het leven". Hij hoopte dat doorgedreven wetenschappelijk onderzoek uiteindelijk duidelijk kon geven over "het mechanisme en de vitale betekenis van datgene dat de mens beheerst - ons geweten en zijn kwellingen."
Tot slot blijkt de gangbare visie dat Pavlov een brave volger was van de Sovjet-Unie ook totaal fout, aldus nog Todes. Pavlov bleek integendeel een ware dissident, die communisme "een gedoemd experiment" noemde en die in 1920 zelfs vroeg om te mogen emigreren naar het westen. Dat hij het tot 1936 uithield en vlot 86 jaar oud werd was een waar een mirakel. Die westerse misvatting over zijn liefde voor het communisme verklaart misschien waarom er bij ons zo lang zo weinig geweten was over Pavlov. Ter illustratie: toen professor Todes in 1989 onderzoek begon te doen naar het leven van de Rus bestond er geen enkele bruikbare biografie.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-11-2014
Leven programmeren
Stel je voor: onderzoekers bouwen compleet nieuwe levensvormen op basis van bestaand DNA. Dat lijkt nu erg ver weg, maar het is dichterbij dan je denkt. Wetenschappers zijn op dit moment druk bezig in het lab met het programmeren van nieuw leven, nog geen compleet nieuwe organismen, maar wel hele nieuwe eigenschappen voor bestaande soorten. Deze nieuwe technologie noemen we synthetische biologie.
door Joy Kerklaan
Wat is synthetische biologie?
Er is geen eenduidige definitie die de synthetische biologie beschrijft. Om een idee te geven wat synthetische biologie precies is, kun je hieronder bekijken hoe verschillende bedrijven, wetenschappers en studenten synthetische biologie beschrijven
Geschiedenis van de synthetische biologie
Synthetische biologie bouwt voort op technologieën die zich in de loop der tijd ontwikkeld hebben, zoals genetische modificatie. Bij genetische modificatie haal je handige eigenschappen van het ene organisme en plak je deze in het genetische bouwplan van een ander organisme. Synthetische biologie gaat nog een stap verder: wetenschappers bouwen organismen met compleet nieuwe functies door stukken DNA zelf aan elkaar te plakken en die in te bouwen. Ze maken allerlei stukjes DNA die voor verschillende functies coderen. Bijvoorbeeld een stukje dat de groeisnelheid bepaalt of een stukje dat zorgt dat een lichtgevend eiwit wordt gemaakt. Zo krijgen ze een gereedschapsdoos gevuld met allerlei eigenschappen waar ze op voort kunnen bouwen.
Het verschil tussen Genetische Modificatie en synthetische biologie
Rathenau Instituut Bericht aan het parlement. Den Haag september 2007
Wat kun je met synthetische biologie?
Wetenschappers beweren dat synthetische biologie problemen als klimaatverandering, energie- en watertekorten en de gezondheidszorg kan oplossen in de toekomst. Echter, er kleven ook nadelen aan de toepassingen. Zo spelen ethische aspecten mee: mag je zomaar knutselen aan het leven? Mag je elke eigenschap zomaar van het ene organisme naar het andere verplaatsen? Weten we wel genoeg over de gevolgen en risico’s op lange termijn?
Wil jij meepraten over de voor-en nadelen van synthetische biologie? Welke toepassingen je wel en niet aan staan? In hoeverre deze techniek onze toekomst zou mogen veranderen? Discussieer bijvoorbeeld mee over vragen als Wil je lichtgevende bomen langs je fietspad?, willen we met z’n allen langer leven en hebben we behoefte aan pillen die maken dat we lekkerder ruiken op het toilet?.
De ontwikkeling van de synthetische biologie
Rathenau Instituut Bericht aan het parlement. Den Haag september 2007, p.4.
Bron:
van Est, R. e.a., Synthetische biologie: Nieuw leven in het biodebat, Rathenau Instituut (september 2007).
(Kennislink)
Leven programmeren
Stel je voor: onderzoekers bouwen compleet nieuwe levensvormen op basis van bestaand DNA. Dat lijkt nu erg ver weg, maar het is dichterbij dan je denkt. Wetenschappers zijn op dit moment druk bezig in het lab met het programmeren van nieuw leven, nog geen compleet nieuwe organismen, maar wel hele nieuwe eigenschappen voor bestaande soorten. Deze nieuwe technologie noemen we synthetische biologie.
door Joy Kerklaan
Wat is synthetische biologie?
Er is geen eenduidige definitie die de synthetische biologie beschrijft. Om een idee te geven wat synthetische biologie precies is, kun je hieronder bekijken hoe verschillende bedrijven, wetenschappers en studenten synthetische biologie beschrijven
Geschiedenis van de synthetische biologie
Synthetische biologie bouwt voort op technologieën die zich in de loop der tijd ontwikkeld hebben, zoals genetische modificatie. Bij genetische modificatie haal je handige eigenschappen van het ene organisme en plak je deze in het genetische bouwplan van een ander organisme. Synthetische biologie gaat nog een stap verder: wetenschappers bouwen organismen met compleet nieuwe functies door stukken DNA zelf aan elkaar te plakken en die in te bouwen. Ze maken allerlei stukjes DNA die voor verschillende functies coderen. Bijvoorbeeld een stukje dat de groeisnelheid bepaalt of een stukje dat zorgt dat een lichtgevend eiwit wordt gemaakt. Zo krijgen ze een gereedschapsdoos gevuld met allerlei eigenschappen waar ze op voort kunnen bouwen.
Het verschil tussen Genetische Modificatie en synthetische biologie
Rathenau Instituut Bericht aan het parlement. Den Haag september 2007
Wat kun je met synthetische biologie?
Wetenschappers beweren dat synthetische biologie problemen als klimaatverandering, energie- en watertekorten en de gezondheidszorg kan oplossen in de toekomst. Echter, er kleven ook nadelen aan de toepassingen. Zo spelen ethische aspecten mee: mag je zomaar knutselen aan het leven? Mag je elke eigenschap zomaar van het ene organisme naar het andere verplaatsen? Weten we wel genoeg over de gevolgen en risico’s op lange termijn?
Wil jij meepraten over de voor-en nadelen van synthetische biologie? Welke toepassingen je wel en niet aan staan? In hoeverre deze techniek onze toekomst zou mogen veranderen? Discussieer bijvoorbeeld mee over vragen als Wil je lichtgevende bomen langs je fietspad?, willen we met z’n allen langer leven en hebben we behoefte aan pillen die maken dat we lekkerder ruiken op het toilet?.
De ontwikkeling van de synthetische biologie
Rathenau Instituut Bericht aan het parlement. Den Haag september 2007, p.4.
Bron:
van Est, R. e.a., Synthetische biologie: Nieuw leven in het biodebat, Rathenau Instituut (september 2007).
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dank je voor dit bericht, ik wist dat men gisten gebruikt voor het maken van allerlei zaken, maar dat men nu ook het malariamedicijn Artemisinezuur kan produceren op grote schaal is heel erg positief, het werd tot voor kort nog uit zomeralsem gewonnen, een complex en niet voorspelbaar proces, te veel onbekende variabelen die de opbrengst beïnvloeden.quote:Op woensdag 19 november 2014 09:14 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
18-11-2014
Leven programmeren
[ afbeelding ]
Stel je voor: onderzoekers bouwen compleet nieuwe levensvormen op basis van bestaand DNA. Dat lijkt nu erg ver weg, maar het is dichterbij dan je denkt. Wetenschappers zijn op dit moment druk bezig in het lab met het programmeren van nieuw leven, nog geen compleet nieuwe organismen, maar wel hele nieuwe eigenschappen voor bestaande soorten. Deze nieuwe technologie noemen we synthetische biologie.
door Joy Kerklaan
Wat is synthetische biologie?
Er is geen eenduidige definitie die de synthetische biologie beschrijft. Om een idee te geven wat synthetische biologie precies is, kun je hieronder bekijken hoe verschillende bedrijven, wetenschappers en studenten synthetische biologie beschrijven
Geschiedenis van de synthetische biologie
Synthetische biologie bouwt voort op technologieën die zich in de loop der tijd ontwikkeld hebben, zoals genetische modificatie. Bij genetische modificatie haal je handige eigenschappen van het ene organisme en plak je deze in het genetische bouwplan van een ander organisme. Synthetische biologie gaat nog een stap verder: wetenschappers bouwen organismen met compleet nieuwe functies door stukken DNA zelf aan elkaar te plakken en die in te bouwen. Ze maken allerlei stukjes DNA die voor verschillende functies coderen. Bijvoorbeeld een stukje dat de groeisnelheid bepaalt of een stukje dat zorgt dat een lichtgevend eiwit wordt gemaakt. Zo krijgen ze een gereedschapsdoos gevuld met allerlei eigenschappen waar ze op voort kunnen bouwen.
[ afbeelding ]
Het verschil tussen Genetische Modificatie en synthetische biologie
Rathenau Instituut Bericht aan het parlement. Den Haag september 2007
Wat kun je met synthetische biologie?
Wetenschappers beweren dat synthetische biologie problemen als klimaatverandering, energie- en watertekorten en de gezondheidszorg kan oplossen in de toekomst. Echter, er kleven ook nadelen aan de toepassingen. Zo spelen ethische aspecten mee: mag je zomaar knutselen aan het leven? Mag je elke eigenschap zomaar van het ene organisme naar het andere verplaatsen? Weten we wel genoeg over de gevolgen en risico’s op lange termijn?
Wil jij meepraten over de voor-en nadelen van synthetische biologie? Welke toepassingen je wel en niet aan staan? In hoeverre deze techniek onze toekomst zou mogen veranderen? Discussieer bijvoorbeeld mee over vragen als Wil je lichtgevende bomen langs je fietspad?, willen we met z’n allen langer leven en hebben we behoefte aan pillen die maken dat we lekkerder ruiken op het toilet?.
[ afbeelding ]
De ontwikkeling van de synthetische biologie
Rathenau Instituut Bericht aan het parlement. Den Haag september 2007, p.4.
Bron:
van Est, R. e.a., Synthetische biologie: Nieuw leven in het biodebat, Rathenau Instituut (september 2007).
(Kennislink)
ff gegoegeld
http://www.kennislink.nl/(...)-van-malariamedicijn
Met 800 reactoren voldoende produceren om alle malaria patienten wereldwijd te behandelen.
Dat is heel erg goed nieuws
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
21-11-2014
[ Hoe het leven zichzelf een draai gaf ]
Nijmegenaren kweken chiraliteit uit het niets
Nijmeegse onderzoekers hebben ontdekt hoe je een links- óf rechtsdraaiend product laat uitkristalliseren uit een oplossing zonder enige chiraliteit. Wellicht zijn zó al die identiek draaiende aminozuren ooit uit de oersoep gekomen, suggereren René Steendam en Elias Vlieg in Nature Communications.
Het is een variant op onderzoek dat Vlieg en een eerdere promovendus, Wim Noorduin, al in 2009 publiceerden, en dat weer was gebaseerd op eerder werk van de Spanjaard Cristobal Viedma. Indertijd werd beschreven hoe je een mengsel van twee spiegelbeeldige moleculen kunt omtoveren in een preparaat dan nog maar één van beide vormen bevat.
Het geheim daarvan was dat die spiegelbeelden nooit samen in hetzelfde kristal gaan zitten, en dat grote kristallen groeien ten koste van de kleintjes; de zogeheten Ostwald ripening. Kies je dan je stoffen zo dat de spiegelbeelden in elkaar kunnen overgaan zodra ze zich in oplossing bevinden, dan is het een kwestie van statistiek dat je uiteindelijk alleen nog kristallen van één van beide spiegelbeelden zult overhouden. Welke van de twee, is overigens puur toeval.
Viedma’s inbreng was dat je dit proces kunt versnellen door hard te roeren zodat de kristallen mechanisch slijten en er vaker moleculen in die oplossing terecht komen. Die variant heet inmiddels dus Viedma ripening.
De huidige aanvulling bestaat er dus uit dat je twee moleculen, die geen van beiden spiegelbeeldsymmetrie vertonen, laat reageren tot een product waar wél twee spiegelbeelden van bestaan. Dit onder invloed van een katalysator die óók neutraal is, maar die wél de reactie in beide richtingen bevordert. Als het product dan ook nog slecht oplosbaar is en dus uiktkristalliseert, dan blijk je eveneens alleen maar kristallen van één van beide spiegelbeelden over te houden. Welk van de twee zou opnieuw toeval moeten zijn; in de praktijk klopt dat niet helemaal maar de verklaring daarvoor ontbreekt vooralsnog.
De auteurs probeerden het uit met een zogeheten aza-Michaelreactie, tussen p-anisidine
(2) en een alfa-,bèta-onverzadigd keton. Maar het ligt voor de hand dat het ook moet lukken met een hele reeks andere organische reacties. In principe zijn de katalysator en het roeren daarbij niet eens nodig; ze versnellen het natuurlijke proces alleen maar. En als je eenmaal ergens een zekere chiraliteit in het systeem hebt dan gaan vervolgreacties zich daar vanzelf naar richten, dus wie weet of in de oersoep niet iets dergelijks is gebeurd.
Een praktische toepassing zien de auteurs trouwens ook: ze willen er geneesmiddelen mee synthetiseren waarvan maar één spiegelbeeldvorm werkt terwijl de andere schadelijk is.
(c2w.nl)
[ Hoe het leven zichzelf een draai gaf ]
Nijmegenaren kweken chiraliteit uit het niets
Nijmeegse onderzoekers hebben ontdekt hoe je een links- óf rechtsdraaiend product laat uitkristalliseren uit een oplossing zonder enige chiraliteit. Wellicht zijn zó al die identiek draaiende aminozuren ooit uit de oersoep gekomen, suggereren René Steendam en Elias Vlieg in Nature Communications.
Het is een variant op onderzoek dat Vlieg en een eerdere promovendus, Wim Noorduin, al in 2009 publiceerden, en dat weer was gebaseerd op eerder werk van de Spanjaard Cristobal Viedma. Indertijd werd beschreven hoe je een mengsel van twee spiegelbeeldige moleculen kunt omtoveren in een preparaat dan nog maar één van beide vormen bevat.
Het geheim daarvan was dat die spiegelbeelden nooit samen in hetzelfde kristal gaan zitten, en dat grote kristallen groeien ten koste van de kleintjes; de zogeheten Ostwald ripening. Kies je dan je stoffen zo dat de spiegelbeelden in elkaar kunnen overgaan zodra ze zich in oplossing bevinden, dan is het een kwestie van statistiek dat je uiteindelijk alleen nog kristallen van één van beide spiegelbeelden zult overhouden. Welke van de twee, is overigens puur toeval.
Viedma’s inbreng was dat je dit proces kunt versnellen door hard te roeren zodat de kristallen mechanisch slijten en er vaker moleculen in die oplossing terecht komen. Die variant heet inmiddels dus Viedma ripening.
De huidige aanvulling bestaat er dus uit dat je twee moleculen, die geen van beiden spiegelbeeldsymmetrie vertonen, laat reageren tot een product waar wél twee spiegelbeelden van bestaan. Dit onder invloed van een katalysator die óók neutraal is, maar die wél de reactie in beide richtingen bevordert. Als het product dan ook nog slecht oplosbaar is en dus uiktkristalliseert, dan blijk je eveneens alleen maar kristallen van één van beide spiegelbeelden over te houden. Welk van de twee zou opnieuw toeval moeten zijn; in de praktijk klopt dat niet helemaal maar de verklaring daarvoor ontbreekt vooralsnog.
De auteurs probeerden het uit met een zogeheten aza-Michaelreactie, tussen p-anisidine
(2) en een alfa-,bèta-onverzadigd keton. Maar het ligt voor de hand dat het ook moet lukken met een hele reeks andere organische reacties. In principe zijn de katalysator en het roeren daarbij niet eens nodig; ze versnellen het natuurlijke proces alleen maar. En als je eenmaal ergens een zekere chiraliteit in het systeem hebt dan gaan vervolgreacties zich daar vanzelf naar richten, dus wie weet of in de oersoep niet iets dergelijks is gebeurd.
Een praktische toepassing zien de auteurs trouwens ook: ze willen er geneesmiddelen mee synthetiseren waarvan maar één spiegelbeeldvorm werkt terwijl de andere schadelijk is.
(c2w.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-11-2014
Recent ontdekte mammoet maakt klonen wellicht mogelijk
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 24 november 2014 om 14:50 uur
De kans dat het wetenschappers lukt om een wolharige mammoet te klonen, lijkt zojuist aanzienlijk groter te zijn geworden. Een recent ontdekte mammoet blijkt zo goed bewaard te zijn gebleven dat we hierin wellicht voldoende DNA gaan terugvinden.
De mammoet in kwestie werd vorig jaar in het noorden van Siberië ontdekt. De mammoet heeft de bijnaam ‘Buttercup’ gekregen en is in uitzonderlijk goede staat uit het ijs gehaald. Het vlees van de mammoet was opmerkelijk goed bewaard gebleven en bleek – toen wetenschappers erin sneden – zelfs nog een donkerrode vloeistof te bevatten. Van die vloeistof is nu bekend dat het bloed is.
KLONEN
Hoe kloon je een mammoet? Daarvoor hebben onderzoekers in eerste instantie het volledige genoom van de mammoet nodig. Daar kunnen ze op drie manieren aankomen. Als ze geluk hebben, kunnen ze het uit de cel van een mammoet vissen. Lukt dat niet, dan moeten ze het misschien doen met stukjes DNA. Met behulp van genetische engineering kunnen ze het genoom wellicht zelf ‘opbouwen’. Een andere mogelijkheid is het genoom van de olifant op de punten waarop het verschilt van het genoom van de mammoet aanpassen, zodat in feite het genoom van de mammoet ontstaat. Zodra de onderzoekers het volledige genetische materiaal van de mammoet hebben, kunnen ze de kern uit de eicel van een olifant verwijderen en vervolgens die eicel vullen met een celkern die het genetische materiaal van de mammoet bevat. Die eicel moet zich dan gaan delen en in de baarmoeder van een Aziatische olifant worden geplaatst, waar deze uit moet groeien tot een gezonde jonge mammoet.
Genoom
Aangezien het vlees van de mammoet nog in zo’n goede staat is, hebben de onderzoekers goede hoop dat ze op intact DNA gaan stuiten. Als ze voldoende intact DNA aantreffen, zou dat zomaar gebruikt kunnen worden om een wens die sommige onderzoekers al lang koesteren in vervulling te laten gaan. Met voldoende intact DNA zou de mammoet in principe namelijk gekloond kunnen worden. Tot op heden is het nog niet gelukt om het volledige genoom van de mammoet in een cel aan te treffen, maar de onderzoekers zijn nog druk op zoek naar cellen die het complete genoom bevatten, zo meldt het Natural History Museum in Londen.
Ethiek
En daarmee komt een prangende vraag steeds dichterbij: als we in staat zijn om een mammoet te klonen, moeten we dat dan ook willen? Is het ethisch verantwoord? Onderzoeker Tori Herridge, betrokken bij de authopsie op ‘Buttercup’ denkt van niet. Een belangrijk tegenargument is volgens haar dat (bedreigde) Aziatische olifanten die gebruikt zouden worden om de mammoet op de wereld te zetten, lijden onder de pogingen om te klonen. En als het klonen eenmaal lukt, is er ook alle reden om medelijden te hebben met de gekloonde mammoet die in alle eenzaamheid leeft in een tijd en gebied waar deze eigenlijk niet thuishoort. Meerdere mammoeten klonen en uitzetten in hun oorspronkelijke leefgebied lijkt misschien een nobel streven, maar we weten niet exact welke invloed ze op dat leefgebied zullen hebben en bovendien is het nog maar de vraag of de dieren zich zullen kunnen redden.
Het klonen van Buttercup is momenteel nog onmogelijk en zal – zodra het mogelijk is – zeker ter discussie staan. Mocht Buttercup – net als alle andere mammoeten die tot op heden ontdekt zijn – te weinig DNA bevatten om tot klonen over te gaan, is de mammoet alsnog een waardevolle toevoeging aan de wereldwijde collectie mammoeten. Al is het alleen maar vanwege het uitzonderlijke verhaal van Buttercup. Zo blijkt de mammoet rond de vijftig jaar oud te zijn geweest toen deze stierf en zeker acht jongen op de wereld te hebben gezet. De mammoet kwam bovendien op gruwelijke wijze aan haar einde: ze kwam vast te zitten in een veenmoeras en werd vervolgens – terwijl ze nog leefde – deels door roofdieren opgegeten. Ondanks dat is ze in uitzonderlijke staat gebleven, mede door het zuurstofarme veen waar ze in wegzakte en de lage temperaturen.
(scientias.nl)
Recent ontdekte mammoet maakt klonen wellicht mogelijk
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 24 november 2014 om 14:50 uur
De kans dat het wetenschappers lukt om een wolharige mammoet te klonen, lijkt zojuist aanzienlijk groter te zijn geworden. Een recent ontdekte mammoet blijkt zo goed bewaard te zijn gebleven dat we hierin wellicht voldoende DNA gaan terugvinden.
De mammoet in kwestie werd vorig jaar in het noorden van Siberië ontdekt. De mammoet heeft de bijnaam ‘Buttercup’ gekregen en is in uitzonderlijk goede staat uit het ijs gehaald. Het vlees van de mammoet was opmerkelijk goed bewaard gebleven en bleek – toen wetenschappers erin sneden – zelfs nog een donkerrode vloeistof te bevatten. Van die vloeistof is nu bekend dat het bloed is.
KLONEN
Hoe kloon je een mammoet? Daarvoor hebben onderzoekers in eerste instantie het volledige genoom van de mammoet nodig. Daar kunnen ze op drie manieren aankomen. Als ze geluk hebben, kunnen ze het uit de cel van een mammoet vissen. Lukt dat niet, dan moeten ze het misschien doen met stukjes DNA. Met behulp van genetische engineering kunnen ze het genoom wellicht zelf ‘opbouwen’. Een andere mogelijkheid is het genoom van de olifant op de punten waarop het verschilt van het genoom van de mammoet aanpassen, zodat in feite het genoom van de mammoet ontstaat. Zodra de onderzoekers het volledige genetische materiaal van de mammoet hebben, kunnen ze de kern uit de eicel van een olifant verwijderen en vervolgens die eicel vullen met een celkern die het genetische materiaal van de mammoet bevat. Die eicel moet zich dan gaan delen en in de baarmoeder van een Aziatische olifant worden geplaatst, waar deze uit moet groeien tot een gezonde jonge mammoet.
Genoom
Aangezien het vlees van de mammoet nog in zo’n goede staat is, hebben de onderzoekers goede hoop dat ze op intact DNA gaan stuiten. Als ze voldoende intact DNA aantreffen, zou dat zomaar gebruikt kunnen worden om een wens die sommige onderzoekers al lang koesteren in vervulling te laten gaan. Met voldoende intact DNA zou de mammoet in principe namelijk gekloond kunnen worden. Tot op heden is het nog niet gelukt om het volledige genoom van de mammoet in een cel aan te treffen, maar de onderzoekers zijn nog druk op zoek naar cellen die het complete genoom bevatten, zo meldt het Natural History Museum in Londen.
Ethiek
En daarmee komt een prangende vraag steeds dichterbij: als we in staat zijn om een mammoet te klonen, moeten we dat dan ook willen? Is het ethisch verantwoord? Onderzoeker Tori Herridge, betrokken bij de authopsie op ‘Buttercup’ denkt van niet. Een belangrijk tegenargument is volgens haar dat (bedreigde) Aziatische olifanten die gebruikt zouden worden om de mammoet op de wereld te zetten, lijden onder de pogingen om te klonen. En als het klonen eenmaal lukt, is er ook alle reden om medelijden te hebben met de gekloonde mammoet die in alle eenzaamheid leeft in een tijd en gebied waar deze eigenlijk niet thuishoort. Meerdere mammoeten klonen en uitzetten in hun oorspronkelijke leefgebied lijkt misschien een nobel streven, maar we weten niet exact welke invloed ze op dat leefgebied zullen hebben en bovendien is het nog maar de vraag of de dieren zich zullen kunnen redden.
Het klonen van Buttercup is momenteel nog onmogelijk en zal – zodra het mogelijk is – zeker ter discussie staan. Mocht Buttercup – net als alle andere mammoeten die tot op heden ontdekt zijn – te weinig DNA bevatten om tot klonen over te gaan, is de mammoet alsnog een waardevolle toevoeging aan de wereldwijde collectie mammoeten. Al is het alleen maar vanwege het uitzonderlijke verhaal van Buttercup. Zo blijkt de mammoet rond de vijftig jaar oud te zijn geweest toen deze stierf en zeker acht jongen op de wereld te hebben gezet. De mammoet kwam bovendien op gruwelijke wijze aan haar einde: ze kwam vast te zitten in een veenmoeras en werd vervolgens – terwijl ze nog leefde – deels door roofdieren opgegeten. Ondanks dat is ze in uitzonderlijke staat gebleven, mede door het zuurstofarme veen waar ze in wegzakte en de lage temperaturen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Opvallend dat dit net voordat er een nieuwe Jurassic film uitkomt gepubliceerd wordt, waar ook het klonen van Mammoeten een belangrijke rol speeltquote:
24-11-2014
Recent ontdekte mammoet maakt klonen wellicht mogelijk
(scientias.nl)
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ik ben echt benieuwd naar de nieuwe Jurassic Park. Dat was vroeger een van mijn favoriete filmsquote:
[..]
Opvallend dat dit net voordat er een nieuwe Jurassic film uitkomt gepubliceerd wordt, waar ook het klonen van Mammoeten een belangrijke rol speelt
Ik wist overigens niet dat het klonen van mammoeten een grote film speelt in de komende film. Maar ik heb dan ook nog niks van een trailer gekeken
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-11-2014
Menselijke hersencellen verwerken informatie veel beter en sneller dan muizenhersencellen
Denken, concentreren, onthouden, en herinneren worden in onze hersenen geregeld door hersencellen die met elkaar ‘praten’. NWO Vici-laureaat prof. Huib Mansvelder en zijn team VU-onderzoekers hebben voor het eerst dat communiceren tussen menselijke hersencellen in levend menselijk hersenweefsel onderzocht. De onderzoekers laten zien dat de contactpunten (of: synapsen) tussen hersencellen tot wel tien keer efficiënter zijn en veel meer informatie over kunnen dragen dan werd aangenomen. Dat is belangrijke nieuwe kennis over de elementaire bouwstenen van de menselijke hersenen. Een artikel daarover verscheen 25 november in het open access tijdschrift PLoS Biology.
Beeld: Rademaker/Hollandse Hoogte
Betere ‘conditie’ vergroot informatieoverdracht
Hersencellen ‘praten’ met elkaar met elektrische en chemische signalen via synapsen. Deze synapsen zorgen dat informatie wordt verwerkt. De onderzoekers voerden metingen uit aan ‘pratende’ levende menselijke hersencellen en concludeerden dat deze minder snel moe worden én informatie kunnen blijven overdragen, waar muizencellen allang uitgeput zouden zijn. Bovendien kunnen menselijke hersencellen op veel kleinere details in de elektrische signaaloverdracht reageren dan muizencellen waardoor veel meer informatie kan worden overgedragen. Het is alsof muizenhersencellen door een heel smal telefoonlijntje communiceren en een hele kleine batterij hebben, terwijl menselijke hersencellen via een breedbandige glasvezel verbinding communiceren met een grote accu.
Nieuwe onderzoeksmethode voor levend hersenweefsel
Tot nu toe was kennis over de werking van het menselijk brein gebaseerd op cellen uit o.a. knaagdieren, omdat de wetenschap er vanuit gaat dat menselijke cellen grofweg hetzelfde werken. Door te kijken naar levend hersenweefsel, verkregen uit tumor- en epilepsie-operaties van nog levende patiënten, is het functioneren van menselijke hersencellen direct te bestuderen.
Daarvoor heeft Mansvelder een unieke samenwerking met neurochirurgen in het VUmc geïnitieerd. Hersenweefsel dat voor behandeling van tumoren en epilepsie is verwijderd, wordt in leven gehouden en in het lab onderzocht. Slechts bij een enkel laboratorium ter wereld die de technische expertise hebben om deze analyse te kunnen doen, lukt zo’n technisch zeer lastige ’transfer’. Daarom is er nagenoeg niets over de werking van menselijke hersencellen bekend.
Mansvelder: ‘De meerwaarde van onze aanpak zit hem in de kwaliteit van het weefsel dat de neurochirurg aanlevert en de state-of-the-art neurowetenschappelijke aanpak om de kleine elektrische signalen die twee cellen elkaar sturen, direct te meten.
Grote investeringen voor verdere puzzel
De afgelopen jaren zijn veel grootschalige investeringen in de VS en in de EU gedaan om menselijke hersenen in kaart te brengen. Zoals het Human Brain Project, waar dit onderzoek ook deels uit gefinancierd is. De resultaten van ons huidige onderzoek vormen weer een stukje van de grotere puzzel. Ze laten o.a. zien dat menselijke hersenen opgebouwd zijn uit hoogwaardige onderdelen die zeer snel en efficiënt zijn. Een computer die samengesteld is uit onderdelen die sneller functioneren, zal als geheel sneller zijn. Misschien is dat bij onze hersenen ook zo. Een volgende stap is onderzoeken of communicatie tussen menselijke hersencellen kan verklaren waarom menselijke hersenen zoveel meer kunnen dan andere diersoorten met hersenen van vergelijkbare grootte. Het zijn de elementaire, slimme bouwstenen van onze hersenen.
Het artikel is beschikbaar via het open access tijdschrift PLOS Biology.
Over NWO
De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek is een van de belangrijkste wetenschapsfinanciers in Nederland en zorgt voor kwaliteit en vernieuwing in de wetenschap. NWO investeert jaarlijks ruim 650 miljoen in nieuwsgierigheidsgedreven onderzoek en onderzoek rond maatschappelijke uitdagingen. Op basis van adviezen van deskundige wetenschappers en relevante experts uit binnen- en buitenland selecteert en financiert NWO onderzoeksvoorstellen. NWO stimuleert nationale en internationale samenwerking, investeert in grote onderzoeksfaciliteiten, bevordert kennisbenutting en beheert onderzoeksinstituten. NWO financiert meer dan 5.600 onderzoeksprojecten aan universiteiten en kennisinstellingen.
Bron: NWO
(nwo.nl)
Menselijke hersencellen verwerken informatie veel beter en sneller dan muizenhersencellen
Denken, concentreren, onthouden, en herinneren worden in onze hersenen geregeld door hersencellen die met elkaar ‘praten’. NWO Vici-laureaat prof. Huib Mansvelder en zijn team VU-onderzoekers hebben voor het eerst dat communiceren tussen menselijke hersencellen in levend menselijk hersenweefsel onderzocht. De onderzoekers laten zien dat de contactpunten (of: synapsen) tussen hersencellen tot wel tien keer efficiënter zijn en veel meer informatie over kunnen dragen dan werd aangenomen. Dat is belangrijke nieuwe kennis over de elementaire bouwstenen van de menselijke hersenen. Een artikel daarover verscheen 25 november in het open access tijdschrift PLoS Biology.
Beeld: Rademaker/Hollandse Hoogte
Betere ‘conditie’ vergroot informatieoverdracht
Hersencellen ‘praten’ met elkaar met elektrische en chemische signalen via synapsen. Deze synapsen zorgen dat informatie wordt verwerkt. De onderzoekers voerden metingen uit aan ‘pratende’ levende menselijke hersencellen en concludeerden dat deze minder snel moe worden én informatie kunnen blijven overdragen, waar muizencellen allang uitgeput zouden zijn. Bovendien kunnen menselijke hersencellen op veel kleinere details in de elektrische signaaloverdracht reageren dan muizencellen waardoor veel meer informatie kan worden overgedragen. Het is alsof muizenhersencellen door een heel smal telefoonlijntje communiceren en een hele kleine batterij hebben, terwijl menselijke hersencellen via een breedbandige glasvezel verbinding communiceren met een grote accu.
Nieuwe onderzoeksmethode voor levend hersenweefsel
Tot nu toe was kennis over de werking van het menselijk brein gebaseerd op cellen uit o.a. knaagdieren, omdat de wetenschap er vanuit gaat dat menselijke cellen grofweg hetzelfde werken. Door te kijken naar levend hersenweefsel, verkregen uit tumor- en epilepsie-operaties van nog levende patiënten, is het functioneren van menselijke hersencellen direct te bestuderen.
Daarvoor heeft Mansvelder een unieke samenwerking met neurochirurgen in het VUmc geïnitieerd. Hersenweefsel dat voor behandeling van tumoren en epilepsie is verwijderd, wordt in leven gehouden en in het lab onderzocht. Slechts bij een enkel laboratorium ter wereld die de technische expertise hebben om deze analyse te kunnen doen, lukt zo’n technisch zeer lastige ’transfer’. Daarom is er nagenoeg niets over de werking van menselijke hersencellen bekend.
Mansvelder: ‘De meerwaarde van onze aanpak zit hem in de kwaliteit van het weefsel dat de neurochirurg aanlevert en de state-of-the-art neurowetenschappelijke aanpak om de kleine elektrische signalen die twee cellen elkaar sturen, direct te meten.
Grote investeringen voor verdere puzzel
De afgelopen jaren zijn veel grootschalige investeringen in de VS en in de EU gedaan om menselijke hersenen in kaart te brengen. Zoals het Human Brain Project, waar dit onderzoek ook deels uit gefinancierd is. De resultaten van ons huidige onderzoek vormen weer een stukje van de grotere puzzel. Ze laten o.a. zien dat menselijke hersenen opgebouwd zijn uit hoogwaardige onderdelen die zeer snel en efficiënt zijn. Een computer die samengesteld is uit onderdelen die sneller functioneren, zal als geheel sneller zijn. Misschien is dat bij onze hersenen ook zo. Een volgende stap is onderzoeken of communicatie tussen menselijke hersencellen kan verklaren waarom menselijke hersenen zoveel meer kunnen dan andere diersoorten met hersenen van vergelijkbare grootte. Het zijn de elementaire, slimme bouwstenen van onze hersenen.
Het artikel is beschikbaar via het open access tijdschrift PLOS Biology.
Over NWO
De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek is een van de belangrijkste wetenschapsfinanciers in Nederland en zorgt voor kwaliteit en vernieuwing in de wetenschap. NWO investeert jaarlijks ruim 650 miljoen in nieuwsgierigheidsgedreven onderzoek en onderzoek rond maatschappelijke uitdagingen. Op basis van adviezen van deskundige wetenschappers en relevante experts uit binnen- en buitenland selecteert en financiert NWO onderzoeksvoorstellen. NWO stimuleert nationale en internationale samenwerking, investeert in grote onderzoeksfaciliteiten, bevordert kennisbenutting en beheert onderzoeksinstituten. NWO financiert meer dan 5.600 onderzoeksprojecten aan universiteiten en kennisinstellingen.
Bron: NWO
(nwo.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vet van mij: zeer hinderlijke taalfouten.quote:
26-11-2014
Menselijke hersencellen verwerken informatie veel beter en sneller dan muizenhersencellen
Denken, concentreren, onthouden, en herinneren worden in onze hersenen geregeld door hersencellen die met elkaar ‘praten’. NWO Vici-laureaat prof. Huib Mansvelder en zijn team VU-onderzoekers hebben voor het eerst dat communiceren tussen menselijke hersencellen in levend menselijk hersenweefsel onderzocht. De onderzoekers laten zien dat de contactpunten (of: synapsen) tussen hersencellen tot wel tien keer efficiënter zijn en veel meer informatie over kunnen dragen dan werd aangenomen. Dat is belangrijke nieuwe kennis over de elementaire bouwstenen van de menselijke hersenen. Een artikel daarover verscheen 25 november in het open access tijdschrift PLoS Biology.
[ afbeelding ]
Beeld: Rademaker/Hollandse Hoogte
Betere ‘conditie’ vergroot informatieoverdracht
Hersencellen ‘praten’ met elkaar met elektrische en chemische signalen via synapsen. Deze synapsen zorgen dat informatie wordt verwerkt. De onderzoekers voerden metingen uit aan ‘pratende’ levende menselijke hersencellen en concludeerden dat deze minder snel moe worden én informatie kunnen blijven overdragen, waar muizencellen allang uitgeput zouden zijn. Bovendien kunnen menselijke hersencellen op veel kleinere details in de elektrische signaaloverdracht reageren dan muizencellen waardoor veel meer informatie kan worden overgedragen. Het is alsof muizenhersencellen door een heel smal telefoonlijntje communiceren en een hele kleine batterij hebben, terwijl menselijke hersencellen via een breedbandige glasvezel verbinding communiceren met een grote accu.
Nieuwe onderzoeksmethode voor levend hersenweefsel
Tot nu toe was kennis over de werking van het menselijk brein gebaseerd op cellen uit o.a. knaagdieren, omdat de wetenschap er vanuit gaat dat menselijke cellen grofweg hetzelfde werken. Door te kijken naar levend hersenweefsel, verkregen uit tumor- en epilepsie-operaties van nog levende patiënten, is het functioneren van menselijke hersencellen direct te bestuderen.
Daarvoor heeft Mansvelder een unieke samenwerking met neurochirurgen in het VUmc geïnitieerd. Hersenweefsel dat voor behandeling van tumoren en epilepsie is verwijderd, wordt in leven gehouden en in het lab onderzocht. Slechts bij een enkel laboratorium ter wereld diedat de technische expertise hebben om deze analyse te kunnen doen, lukt zo’n technisch zeer lastige ’transfer’. Daarom is er nagenoeg niets over de werking van menselijke hersencellen bekend.
Mansvelder: ‘De meerwaarde van onze aanpak zit hem in de kwaliteit van het weefsel dat de neurochirurg aanlevert en de state-of-the-art neurowetenschappelijke aanpak om de kleine elektrische signalen die twee cellen elkaar sturen, direct te meten.
Grote investeringen voor verdere puzzel
De afgelopen jaren zijn veel grootschalige investeringen in de VS en in de EU gedaan om menselijke hersenen in kaart te brengen. Zoals het Human Brain Project, waar dit onderzoek ook deels uit gefinancierd is. De resultaten van ons huidige onderzoek vormen weer een stukje van de grotere puzzel. Ze laten o.a. zien dat menselijke hersenen opgebouwd zijn uit hoogwaardige onderdelen die zeer snel en efficiënt zijn. Een computer die samengesteld is uit onderdelen die sneller functioneren, zal als geheel sneller zijn. Misschien is dat bij onze hersenen ook zo. Een volgende stap is onderzoeken of communicatie tussen menselijke hersencellen kan verklaren waarom menselijke hersenen zoveel meer kunnen dan andere diersoorten met hersenen van vergelijkbare grootte. Het zijn de elementaire, slimme bouwstenen van onze hersenen.
Het artikel is beschikbaar via het open access tijdschrift PLOS Biology.
Over NWO
De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek is een van de belangrijkste wetenschapsfinanciers in Nederland en zorgt voor kwaliteit en vernieuwing in de wetenschap. NWO investeert jaarlijks ruim 650 miljoen in nieuwsgierigheidsgedreven onderzoek en onderzoek rond maatschappelijke uitdagingen. Op basis van adviezen van deskundige wetenschappers en relevante experts uit binnen- en buitenland selecteert en financiert NWO onderzoeksvoorstellen. NWO stimuleert nationale en internationale samenwerking, investeert in grote onderzoeksfaciliteiten, bevordert kennisbenutting en beheert onderzoeksinstituten. NWO financiert meer dan 5.600 onderzoeksprojecten aan universiteiten en kennisinstellingen.
Bron: NWO
(nwo.nl)
Maar dan nog: wat zegt weefsel dat bij tumoren en epilepsie is verwijderd over gezond weefsel?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
