Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 02:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Baas!

Maar mag je dan nog wel seks hebben?

Vertel eens wat meer. Waar ga je heen?

Om het belangrijkste maar eerst te zeggen: Nee, je mag geen seks hebben. Ook niet solo.

Het is in een klooster in Australië. Eerst is daar een jaar als niet-monnik om te kijken of je het zeker weet. Ik ga er op dit moment uit dat ik daarna blijf, aangezien een eerder verblijf in een klooster van 40 dagen een van de beste tijden van m'n leven was. Maar je weet nooit wat de toekomst brengt, mede vandaar dat jaar. Na dat jaar kan ik dan als monnik worden aangenomen. Het is dus nog niet definitief, maar voor het gemak leg ik de rest uit met het idee dat dat wel zo is.

Ik wil dat doen omdat ik merk dat ik mijn geluk steeds meer uit meditatie/mindfulness/het moment (of hoe je het ook wil noemen) haal, en steeds minder uit dingen als carriëre, status, muziek, reizen, hobbies, uitgaan, romantische relaties, etc. Ik heb het gevoel dat ik op die dingen niet kan vertrouwen en dat ik daar dus van weggedreven word. Combineer dat met het feit dat een gelukkige periode van m'n leven in een klooster was en de meest logische optie wordt dan om monnik te worden. Dit idee had ik al veel langer, maar omwille van mijn ouders heb ik eerst mijn studie afgemaakt.

Ook denk (weet) ik dat het verblijven in zo'n omgeving mijn ontwikkeling ontzettend versnelt. Door de omgeving wordt je er continue aan herinnerd aandachtig te zijn en door het ontbreken van externe impulsen wordt je ook gedwongen om verlangens los te laten. Ik zal zeker wel een hoop in m'n geest tegenkomen en dat zal lastig zijn, maar daar doe ik het ook voor. Ook denk ik dat ik uiteindelijk als monnik het beste andere mensen in hun leven kan helpen.

Het lijkt misschien als een beslissing waar je goed over nadenkt, maar het is vooral op gevoel gedaan. Vandaar dat ik het ook lastig vind om er zomaar een hoop over te vertellen. Gevoelens kun je niet goed in woorden beschrijven, in ieder geval dit gevoel niet echt. Als iemand nog iets wil weten, vraag gerust hoor!

Nu even mediteren, dan eten en topic doorlezen.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 07:02 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Om het belangrijkste maar eerst te zeggen: Nee, je mag geen seks hebben. Ook niet solo.

Het is in een klooster in Australië. Eerst is daar een jaar als niet-monnik om te kijken of je het zeker weet. Ik ga er op dit moment uit dat ik daarna blijf, aangezien een eerder verblijf in een klooster van 40 dagen een van de beste tijden van m'n leven was. Maar je weet nooit wat de toekomst brengt, mede vandaar dat jaar. Na dat jaar kan ik dan als monnik worden aangenomen. Het is dus nog niet definitief, maar voor het gemak leg ik de rest uit met het idee dat dat wel zo is.

Ik wil dat doen omdat ik merk dat ik mijn geluk steeds meer uit meditatie/mindfulness/het moment (of hoe je het ook wil noemen) haal, en steeds minder uit dingen als carriëre, status, muziek, reizen, hobbies, uitgaan, romantische relaties, etc. Ik heb het gevoel dat ik op die dingen niet kan vertrouwen en dat ik daar dus van weggedreven word. Combineer dat met het feit dat een gelukkige periode van m'n leven in een klooster was en de meest logische optie wordt dan om monnik te worden. Dit idee had ik al veel langer, maar omwille van mijn ouders heb ik eerst mijn studie afgemaakt.

Ook denk (weet) ik dat het verblijven in zo'n omgeving mijn ontwikkeling ontzettend versnelt. Door de omgeving wordt je er continue aan herinnerd aandachtig te zijn en door het ontbreken van externe impulsen wordt je ook gedwongen om verlangens los te laten. Ik zal zeker wel een hoop in m'n geest tegenkomen en dat zal lastig zijn, maar daar doe ik het ook voor. Ook denk ik dat ik uiteindelijk als monnik het beste andere mensen in hun leven kan helpen.

Het lijkt misschien als een beslissing waar je goed over nadenkt, maar het is vooral op gevoel gedaan. Vandaar dat ik het ook lastig vind om er zomaar een hoop over te vertellen. Gevoelens kun je niet goed in woorden beschrijven, in ieder geval dit gevoel niet echt. Als iemand nog iets wil weten, vraag gerust hoor!

Nu even mediteren, dan eten en topic doorlezen.

Ik heb natuurlijk nog een hele hoop vragen

Zoals Grey zegt inderdaad, wat voor soort stroming? Ik meen me te herinneren dat je in Engeland zat die 40 dagen.
In hoeverre is er sprake van iets bereiken? Zo ver ik weet van het boeddhisme heb je de 4 edele waarheden, 8-voudige pad enz. En proberen het nirwana te bereiken (al daar niet door reïncarnatie).
Is toch wel een wezenlijk verschil met de kracht van het nu wat we hier bespreken.
Wat mag je allemaal niet? Je vertelde volgens mij eerder dat je ook moest koken voor de monniken omdat ze dat zelf niet mochten. En ja nooit meer fappen, denk je 't zelf .

Mag je zelf weten hoe lang je blijft? Blijven de meeste moniken daar for life? Denk je niet dat die omgeving enorm gaat vervelen na een lange tijd?
Wat ga je daar de hele dag doen behalve mediteren? Gasten bezighouden?

Die 40 dagen waren natuurlijk mooi, maar nu komt de echt uitdaging van 365 dagen . Ik ben benieuwd. Ik neem aan dat je daar niet gaat fokken?

Wauw! Wat bijzonder om iets te lezen over de gedachtegang van iemand die zo'n beslissing neemt!

Hey allemaal!

De stroming is van Ajahn Chah, dat is Thais. Daar kies ik wel bewust voor, maar het was min of meer toevallig ook het eerste wat ik tegenkwam wat me echt aansprak. Eigenlijk voordat ik in het boeddhisme zelf geïnteresseerd raakte, maar wel wilde mediteren, kwam ik een boek tegen van hem en tevens een student van hem; Ajahn Brahm. Van Brahm heb ik ontzettend veel geleerd via internet, zoek maar eens op youtube of lees dit boek. (zijn alleen de eerste 5 hoofdstukken ofzoiets)

Ookal is het boeddhisme wel anders (of noem het breder) dan waar het hier doorsnee over gaat, is in deze traditie mindfulness wel het centrale punt. Mede vandaar dat ik dit topic zeer op prijs stel! Het klooster in Engeland was een andere student van Ajahn Chah. Nu is 40 dagen wel veel korter dan een jaar+, maar ik ga niet iets uit de weg omdat het me moeilijk lijkt. Ook heb ik het idee dat het tijdens die 40 dagen over het algemeen wel steeds makkelijker ging en dat ik eigenlijk weg ging voordat ik er écht van kon profiteren. De laatste week begon de afzondering van externe impulsen m'n geest pas echt energie te geven.

Ik ga daar natuurlijk niet alleen maar zitten mediteren, maar wel veel meer dan hier. Ik zal ook wel moeten koken, schoonmaken, gebouwen repareren (het zijn losse hutjes in een bos), planten verzorgen, boodschappen halen, etc. etc. Dat is goed, want als je alleen maar mindful kan zijn als je stil zit, heb je er uiteindelijk nog vrij weinig aan. Door het langzamere ritme is het wel makkelijker om door de dag heen aandachtig te blijven.

Ik denk dat door de afzondering m'n geest minder naar externe objecten gaat en meer naar binnen, zodat ik dingen los kan laten waar ik nog aan gehecht ben, en verlangens die ik liever niet heb. Op de vraag is er wat te bereiken: ik ben opzich al een heel gelukkig persoon, en ik heb vaak een instelling van dingen komen zoals ze gaan. Ervaring genoeg met meditatie dat ik weet dat het proberen te bereiken van iets datgene juist van je af duwt.

Dan zou je bijna zeggen, blijf dan lekker thuis! Maar het is ook niet zo dat ik niet echt nog echt uitdagingen zie in m'n huidige leven. En ik hou van uitdagingen. Qua creatieve, intelligentie en lichamelijke uitdagingen heb ik zo'n beetje wel gedaan wat ik wilde doen. Mentaal ook al flink wat, maar dat kan nog beter. Een specifieke uitdaging die er nog staat is om m'n meditatie te verdiepen. Eerder in dit topic werden 9 stages van meditatie gepost, maar in mijn ervaring gaat het dieper. Echter dit komt bij mij zelden voor en dat komt mede doordat ik in m'n leven nu te veel afleidingen heb.

Afleidingen die ik weet dat ik alleen maar zoek uit verveling. De vraag of het gaat vervelen is dus eigenlijk beantwoord daarmee; ik verveel me in m'n huidige leven ook! Tuurlijk gaat het daar af en toe ook vervelen, maar de hoop is om dat om te zetten in in het moment kunnen leven. (Verveling is niet in het moment zijn / verlangen naar iets anders)

En dat ik hier te veel afleiding zoek, komt ook omdat ik het te lastig vind om me in m'n eentje in het diepe te gooien. In een klooster kan ik spirituele vrienden vinden die er ook vol voor gaan, wat me inspireert. (Een vriend hier uit Nederland is ook monnik geworden, hij heeft me ook deels geinspireerd.) Ik weet niet hoeveel monniken voor het leven blijven, maar je mag weg wanneer je het niet meer wil en dat is dan oké. Ook reizen de monnik vaak van het ene klooster naar het ander.

Een probleem is wel dat m'n Visa nog steeds niet is goedgekeurd. Maar goed, "why worry about what you can't change" enzo.

Ik zal vanaf daar niet Fokken.

[ Bericht 1% gewijzigd door rijsttafel op 29-10-2013 11:42:31 ]

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 11:16 schreef helplesssss het volgende:
Wauw! Wat bijzonder om iets te lezen over de gedachtegang van iemand die zo'n beslissing neemt!

Thanks

Thanks voor de uitleg
Is er nog een soort rangorde? Na een jaar besluiten ze of je langer kan blijven. Kan je op latere leeftijd dan bezoekers rondleiden of een retraite geven oid?

En 't is me nog niet duidelijk hoe lang je het wil gaan doen. Zie je dat wel? Ik denk dat een heel lang bezoek je van alle gehechtheid los kan maken. Maar dan? Nog 20 jaar daar zitten mediteren? Je hebt net een diploma op zak.

Zoals je weet heb ik zelf ook een retraite gedaan vorig jaar. Het was vooral verveling wat me gek maakte maar ook weer rust gaf. Er waren 3 stiltedagen (dus niet praten behalve bij de meetings), waarop ik echt mezelf kapotverveelde. Ik liep maar een beetje door de natuur, ging langs de boerderij geitjes aaien enz enz. Het gaf wel een rust maar mijn lichaam bleef schreeuwen: "Doe iets!! Bereik iets!!"

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 11:45 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Thanks voor de uitleg
Is er nog een soort rangorde? Na een jaar besluiten ze of je langer kan blijven. Kan je op latere leeftijd dan bezoekers rondleiden of een retraite geven oid?

En 't is me nog niet duidelijk hoe lang je het wil gaan doen. Zie je dat wel? Ik denk dat een heel lang bezoek je van alle gehechtheid los kan maken. Maar dan? Nog 20 jaar daar zitten mediteren? Je hebt net een diploma op zak.

Zoals je weet heb ik zelf ook een retraite gedaan vorig jaar. Het was vooral verveling wat me gek maakte maar ook weer rust gaf. Er waren 3 stiltedagen (dus niet praten behalve bij de meetings), waarop ik echt mezelf kapotverveelde. Ik liep maar een beetje door de natuur, ging langs de boerderij geitjes aaien enz enz. Het gaf wel een rust maar mijn lichaam bleef schreeuwen: "Doe iets!! Bereik iets!!"

Klaasje! (mooi topic van dat tijdschrift, had ik nog niet gezien)

Er is een abt (de oudste monnik), maar alle monniken zijn gelijk. De Boeddha (eerst monnik) wilde het zo en wilde dat alles met concensus beslist wordt in kloosters. Maar het eerste jaar ben ik natuurlijk nog geen monnik. Het eerste jaar is een soort doel, maar ik ga eigenlijk wel met de intentie om langer te blijven. Over wat ik daar later ga doen, zie ik dan wel. Daar ga ik me nu nog geen zorgen over maken, al flitst het soms natuurlijk wel voorbij, maar ik weet dat daarover nadenken totaal nutteloos is. Maar ter indicatie: sommige monniken geven retraites, anderen vertalen teksten, anderen doen weer meer de praktische dingen, anderen zonderen zich meer af, etc. Soort smurfendorp

Hoe lang ik het ga doen, zie ik dus ook wel. In principe ben ik op dit moment niet van plan terug te komen (behalve om na dat jaar praktische zaken te regelen). Het diploma heb ik gehaald omdat m'n ouders dat wilden, niet omdat ik zelf echt een wens had om daar iets mee te gaan doen. Vanaf een bepaald moment in ieder geval niet meer. Er komen natuurlijk ook wel wat diepere ideeën bij kijken, zoals dat je wel een carriëre kan opbouwen, maar dat je uiteindelijk toch dood gaat en dat achter moet laten. Dit geldt ook voor relaties/kinderen enzo.

Ik herken het wel dat van verveling, maar als ik dan ga mediteren en m'n geest stil maak verdwijnt die verveling vaak. In de 40 dagen in Engeland (waaronder 7 dagen stilte) heb ik me eigenlijk amper verveeld. Verveling is dat je probeert te ontsnappen van wat er is.

Ik had op een gegeven moment wel heel erge onrust in mijn lijf, echt ontzettend, dat ik 's avonds in bed mijn lijf niet kon stilhouden en als een spast bewoog. M'n geest was wel rustig, dus ik geef de schuld aan het gebrek aan sport dat ik daar toen had. Al weet ik niet zeker of het dit was. Het was wel een extra inzicht in dat je je lichaam eigenlijk niet onder controle hebt, dat daar geen zelf in is.

[ Bericht 0% gewijzigd door rijsttafel op 29-10-2013 12:09:39 ]

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 02:23 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik heb zojuist nog even de recensie pagina's van de drie boeken uit de OP gelezen en het valt echt op dat "Ontwaken in de Droom" van Leo Hartong een geweldig boek is.

Hij heeft op Amazon.com 40 maximale scores, 2 vier-sterren scores en 2 laagste scores. Ken geen enkel ander boek dat zo goed scoort bij lezers!

Bedankt voor deze aandachtskick.. heb het boek hier gewoon klaarliggen.. al een jaar lang.. toch maar eens voorzichtig onder het stof uit halen

Wat leuk Rijsttafel.. zat meteen te denken aan Ajahn Brahm toen je begon over Australië

Ik kan iedereen aanraden video's van Ajahn Brahm te kijken, of je nou boeddhist bent of niet!
http://www.youtube.com/channel/UC6M_EhnSSdTG_SXUp6IAWmQ
Helder, inzichtelijk en vaak door de humor worden problemen en angsten makkelijker losgelaten.. Dat was in ieder geval in mijn geval

Veel succes en vooral veel inzicht en wijsheid gewenst op jouw pad

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 12:27 schreef Boswachtertje het volgende:
Wat leuk Rijsttafel.. zat meteen te denken aan Ajahn Brahm toen je begon over Australië

Ik kan iedereen aanraden video's van Ajahn Brahm te kijken, of je nou boeddhist bent of niet!
http://www.youtube.com/channel/UC6M_EhnSSdTG_SXUp6IAWmQ
Helder, inzichtelijk en vaak door de humor worden problemen en angsten makkelijker losgelaten.. Dat was in ieder geval in mijn geval

Veel succes en vooral veel inzicht en wijsheid gewenst op jouw pad

Tof dat je hem kent. Ik kan het ook iedereen aanraden.

Bedankt

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 11:56 schreef rijsttafel het volgende:
Ik had op een gegeven moment wel heel erge onrust in mijn lijf, echt ontzettend, dat ik 's avonds in bed mijn lijf niet kon stilhouden en als een spast bewoog. M'n geest was wel rustig, dus ik geef de schuld aan het gebrek aan sport dat ik daar toen had. Al weet ik niet zeker of het dit was. Het was wel een extra inzicht in dat je je lichaam eigenlijk niet onder controle hebt, dat daar geen zelf in is.

Ik herken dit ook met 'alles laten zijn zoals het is'. Dan laat je ook je lichaam zijn. Als er een overdosis energie is kan dit best wel activeren. Kan indd door weinig beweging komen. Niks geks aan

Zouden jullie dit mij ook aanraden, voor ik me hier in ga verdiepen en proberen? Ik zit namelijk met het volgende:

S'avonds in bed, als ik wil gaan slapen, gaat mijn hoofd ook maar door. Ik denk van alles, en het is net of er geen 'uit knop'' op zit. Het gaat voornamelijk veel over stage/studie, waar ik momenteel veel druk van ondervind. Ook heb ik het gevoel dat ik 'op de wekker'' slaap. Ik moet er elke dag om half vijf uit en ik zie op zulke dagen elk uur van de wekker, terwijl ik lichamelijk wel moe ben.

Dit is trouwens niet iets van de laatste tijd, maar zeker van de laatste 4 jaar dat ik moeite heb met inslapen door zoveel gedachten.

Heeft iemand nog tips? Anders dan wat hier beschreven wordt? ( Iets anders dan slaap medicatie)
Alvast bedankt !

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 15:09 schreef Plienn het volgende:
Zouden jullie dit mij ook aanraden, voor ik me hier in ga verdiepen en proberen? Ik zit namelijk met het volgende:

S'avonds in bed, als ik wil gaan slapen, gaat mijn hoofd ook maar door. Ik denk van alles, en het is net of er geen 'uit knop'' op zit. Het gaat voornamelijk veel over stage/studie, waar ik momenteel veel druk van ondervind. Ook heb ik het gevoel dat ik 'op de wekker'' slaap. Ik moet er elke dag om half vijf uit en ik zie op zulke dagen elk uur van de wekker, terwijl ik lichamelijk wel moe ben.

Dit is trouwens niet iets van de laatste tijd, maar zeker van de laatste 4 jaar dat ik moeite heb met inslapen door zoveel gedachten.

Heeft iemand nog tips? Anders dan wat hier beschreven wordt? ( Iets anders dan slaap medicatie)
Alvast bedankt !

Ik zou het zeker aanraden. Ik begon ooit ook met mediteren, omdat ik niet goed kon slapen. Ik lag ook te piekeren. Al snel na het beginnen met mediteren ging het slapen al veel beter. En nu slaap ik over het algemeen echt heel fijn en diep.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 15:09 schreef Plienn het volgende:
. Ik moet er elke dag om half vijf uit en ik zie op zulke dagen elk uur van de wekker, terwijl ik lichamelijk wel moe ben.

Je hebt veel stress, maar waren die slaapproblemen er al zonder die stress?
Zit je de hele dag door te racen en heb je 's nachts pas tijd om te denken?

Dit topic zijn voornamelijk filosofiën en dergelijke maar gewoon beginnen met simpele meditatie-oefeningen kan nooit kwaad. tien minuten ademhalen door het werken door ook niet. In de trein/bus/lopend een rustmoment pakken bv in de vorm van een loopmeditatie. Ik doe het bijvoorbeld als ik naar de supermarkt loop.
In Nederland is mindfullness al jaren poplair ook bij psychologen. Er zijn westerse varianten die meer zijn ingesteld op onze westerse samenleving.
Nondualiteit waar we in dit topic over praten is echter niet iets wat je kan 'toepassen'

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 23:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Je hebt veel stress, maar waren die slaapproblemen er al zonder die stress?
Zit je de hele dag door te racen en heb je 's nachts pas tijd om te denken?

Dit topic zijn voornamelijk filosofiën en dergelijke maar gewoon beginnen met simpele meditatie-oefeningen kan nooit kwaad. tien minuten ademhalen door het werken door ook niet. In de trein/bus/lopend een rustmoment pakken bv in de vorm van een loopmeditatie. Ik doe het bijvoorbeld als ik naar de supermarkt loop.
In Nederland is mindfullness al jaren poplair ook bij psychologen. Er zijn westerse varianten die meer zijn ingesteld op onze westerse samenleving.
Nondualiteit waar we in dit topic over praten is echter niet iets wat je kan 'toepassen'

Dus dan zit ik sowieso in de verkeerde hoek met dit topic begrijp ik..

Ik denk overdag ook veel, vooral veel vooruit plannen voor mijn gevoel, en voor anderen denken. Maar ik kan bijvoorbeeld wel s'avonds na het eten rustig op de bank een serie kijken. Pas als ik naar bed ga is het net of ik niet kan stoppen met denken zeg maar.

Je hebt veel stress, maar waren die slaapproblemen er al zonder die stress?

- Nee eigenlijk niet, die ''stress' is voornamelijk werkdruk/slaag druk samen met onregelmatige diensten, wat is begonnen in het 1e jaar van mijn opleiding. (En de 'angst' om me te verslapen of telaat te komen) Ik heb nu een week vakantie gehad, en het heeft een week geduurd voor ik s'avonds echt niet meer aan mijn werk of school dacht. Maar nu gaat het vrolijk verder.

[ Bericht 9% gewijzigd door Plienn op 30-10-2013 17:11:34 (De 2e vraag ook beantwoord) ]

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 16:33 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Ik zou het zeker aanraden. Ik begon ooit ook met mediteren, omdat ik niet goed kon slapen. Ik lag ook te piekeren. Al snel na het beginnen met mediteren ging het slapen al veel beter. En nu slaap ik over het algemeen echt heel fijn en diep.

Bedankt voor je reactie !
Moet ik daarvoor ook eerst het boek kopen?

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 16:33 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Ik zou het zeker aanraden. Ik begon ooit ook met mediteren, omdat ik niet goed kon slapen. Ik lag ook te piekeren. Al snel na het beginnen met mediteren ging het slapen al veel beter. En nu slaap ik over het algemeen echt heel fijn en diep.

Rijsttafel, heb jij je wel eens bezig gehouden met lucide dromen? In het boedhisme is er ook een stroming die zich hier vooral op richt.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:08 schreef Plienn het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie !
Moet ik daarvoor ook eerst het boek kopen?

Hey, graag gedaan.

Welk boek? Kracht van het nu?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nee, dat hoeft niet per se. Sommige mensen worden ook niet zo aangesproken door boeken (zoals ik). Anderen halen er wel veel uit. Ik luister liever. Naar dingen op het internet bijvoorbeeld, of ik ga ergens heen. Wat de een aanspreekt, spreekt de ander weer niet aan. Maar veel mensen zijn positief over meditatie, ongeacht wat hun inspiratie was, dus ik zou gewoon kijken wat jou aanspreekt en dat volgen.

Wat mij aanspreekt, is bijvoorbeeld:

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 15:09 schreef Plienn het volgende:
Zouden jullie dit mij ook aanraden, voor ik me hier in ga verdiepen en proberen? Ik zit namelijk met het volgende:

S'avonds in bed, als ik wil gaan slapen, gaat mijn hoofd ook maar door. Ik denk van alles, en het is net of er geen 'uit knop'' op zit. Het gaat voornamelijk veel over stage/studie, waar ik momenteel veel druk van ondervind. Ook heb ik het gevoel dat ik 'op de wekker'' slaap. Ik moet er elke dag om half vijf uit en ik zie op zulke dagen elk uur van de wekker, terwijl ik lichamelijk wel moe ben.

Dit is trouwens niet iets van de laatste tijd, maar zeker van de laatste 4 jaar dat ik moeite heb met inslapen door zoveel gedachten.

Heeft iemand nog tips? Anders dan wat hier beschreven wordt? ( Iets anders dan slaap medicatie)
Alvast bedankt !

Ik kan het je zeker aanraden. Ik ben begonnen hiermee door dezelfde klachten die jij had. Ik kon niet normaal slapen en dacht overdag en 's nachts veel te veel en ik had er geen controle over. Dat heeft jaren geduurd en toen ik de Kracht vh Nu las, toen kreeg ik mijn realisatie over hoe het verstand werkt en hoe ik weer controle kan krijgen over mijn verstand.

Het heeft mijn leven veranderd in ieder geval.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:22 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Rijsttafel, heb jij je wel eens bezig gehouden met lucide dromen? In het boedhisme is er ook een stroming die zich hier vooral op richt.

Ik heb wel eens lucide dromen gehad, maar de stroming waar ik me het best bij voel doet daar helemaal niets mee. De houding is: dromen zijn gewoon dromen en that's it. Ik heb wel eens gehoord dat er boeddhistische stromingen zijn die daar dingen mee doen, maar wat mij betreft gaat boeddhisme om zien wat werkelijk is ipv dromen.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:26 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Ik heb wel eens lucide dromen gehad, maar de stroming waar ik me het best bij voel doet daar helemaal niets mee. De houding is: dromen zijn gewoon dromen en that's it. Ik heb wel eens gehoord dat er boeddhistische stromingen zijn die daar dingen mee doen, maar wat mij betreft gaat boeddhisme om zien wat werkelijk is ipv dromen.

Hmm... misschien toch eens wat lezen over die stroming, want ze zien lucide dromen juist als middel om de geest beter te leren begrijpen. Het is voor deze stroming niet zomaar een leuk iets om te doen, maar een instrument om heel diep door te dringen in wat bewustzijn nou werkelijk is.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:35 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Hmm... misschien toch eens wat lezen over die stroming, want ze zien lucide dromen juist als middel om de geest beter te leren begrijpen. Het is voor deze stroming niet zomaar een leuk iets om te doen, maar een instrument om heel diep door te dringen in wat bewustzijn nou werkelijk

Bedankt, maar ik gebruik de meest betrouwbare teksten van het boeddhisme (de leringen van de boeddha zelf) en daar staat niets over lucide dromen en droomanalyse in.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:57 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Bedankt, maar ik gebruik de meest betrouwbare teksten van het boeddhisme (de leringen van de boeddha zelf) en daar staat niets over lucide dromen en droomanalyse in.

Hoe denk jij eigenlijk over de dood?

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:23 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Hey, graag gedaan.

Welk boek? Kracht van het nu?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nee, dat hoeft niet per se. Sommige mensen worden ook niet zo aangesproken door boeken (zoals ik). Anderen halen er wel veel uit. Ik luister liever. Naar dingen op het internet bijvoorbeeld, of ik ga ergens heen. Wat de een aanspreekt, spreekt de ander weer niet aan. Maar veel mensen zijn positief over meditatie, ongeacht wat hun inspiratie was, dus ik zou gewoon kijken wat jou aanspreekt en dat volgen.

Wat mij aanspreekt, is bijvoorbeeld:

Why Meditate ~ 4 Kinds of Happiness ~ Ayya Khema

Hier ga ik straks even voor zitten, ben benieuwd, dankje !

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 18:06 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Hoe denk jij eigenlijk over de dood?

Dat ik er geen zin in heb.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 18:24 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Dat ik er geen zin in heb.

En in relatie tot het boedhisme?

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 18:27 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

En in relatie tot het boedhisme?

Dat was opzich ook in relatie tot boeddhisme , want daar is doodgaan een van de voornaamste vormen van lijden. Ik geloof ook in wedergeboorte, dat dit dus niet het eerste leven is. Dus geloof ik ook niet dat iedereen die geboren wordt een leeg canvas is, maar dat daar al een heel wezen is.

Wow rijsttafel, dat is een mooie en moedige stap! Erg interessant om te lezen, en in ieder geval veel plezier en geluk daar!

Een vraag over oordelen:

Ik merk soms dat ik op een subtiele niveau zwaar oordeel over een daad/uitspraak van mezelf (zo van: "Je doet/zegt het verkeerd!"). Dit oordelen komt vaak hard op me over, waardoor ik innerlijk 'sluit/blokkeer'. Als ik mezelf er dan aan herinner om niet te oordelen (zo van: "Niet oordelen, niet oordelen!"), dan merk ik dat dit meer toevoegt aan het oordelen waardoor ik meer 'blokkeer'. Volgens mij oordeel ik dan over datgene wat oordeelt. Ja, ik wordt hier helemaal gek.

Vandaag herkende ik dit patroon en herinnerde mezelf eraan om niet te oordelen over datgene wat oordeelt, toen voelde ik dat er een grote last van me afviel en beter in het moment kon zijn. Als ik het anders zou moeten zeggen: Dus in plaats van dat ik keek 'vanuit' het oordelen, om het vandaar te stoppen, keek ik 'naar' het oordelen en oordeelde daar niet over. Het klinkt raar, maar ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden.

Hebben mensen hierin ervaring of uitspraken van bijv. Tolle? Bij voorbaat dank!

quote:

Op vrijdag 1 november 2013 13:34 schreef Urquhart het volgende:
Wow rijsttafel, dat is een mooie en moedige stap! Erg interessant om te lezen, en in ieder geval veel plezier en geluk daar!

Thanks man

quote:

Op zaterdag 2 november 2013 15:50 schreef Tevik het volgende:
Een vraag over oordelen:

Ik merk soms dat ik op een subtiele niveau zwaar oordeel over een daad/uitspraak van mezelf (zo van: "Je doet/zegt het verkeerd!"). Dit oordelen komt vaak hard op me over, waardoor ik innerlijk 'sluit/blokkeer'. Als ik mezelf er dan aan herinner om niet te oordelen (zo van: "Niet oordelen, niet oordelen!"), dan merk ik dat dit meer toevoegt aan het oordelen waardoor ik meer 'blokkeer'. Volgens mij oordeel ik dan over datgene wat oordeelt. Ja, ik wordt hier helemaal gek.

Vandaag herkende ik dit patroon en herinnerde mezelf eraan om niet te oordelen over datgene wat oordeelt, toen voelde ik dat er een grote last van me afviel en beter in het moment kon zijn. Als ik het anders zou moeten zeggen: Dus in plaats van dat ik keek 'vanuit' het oordelen, om het vandaar te stoppen, keek ik 'naar' het oordelen en oordeelde daar niet over. Het klinkt raar, maar ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden.

Hebben mensen hierin ervaring of uitspraken van bijv. Tolle? Bij voorbaat dank!

Het tegengestelde van zelfkritiek is zelfcompassie, dus misschien is dit wel iets voor jou.

Ik heb er wel ervaring mee, ja. Ik denk dat iedereen het wel in meerdere mate kan herkennen. Vooral ook door opvoeding zijn veel mensen best zelfkritisch en oordelend; alles moet beter, anders etc. Maar gelukkig heb ik dat wel grotendeels afgeleerd, o.a. door zelfcompassie en minder met m'n gedachten in de toekomst te zijn.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 18:46 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Dat was opzich ook in relatie tot boeddhisme , want daar is doodgaan een van de voornaamste vormen van lijden. Ik geloof ook in wedergeboorte, dat dit dus niet het eerste leven is. Dus geloof ik ook niet dat iedereen die geboren wordt een leeg canvas is, maar dat daar al een heel wezen is.

De dood is die van de gedachten. De dood is een gedachte. Alles wat sterft zijn de gedachten ( van of aan de dood ) zelf.
De dood is een concept. Zoals alles voor het denkend brein een concept is. Elke gedachte is per definitie een concept.
Een beest kent 'de dood' niet. Omdat de gedachte 'dood' simpelweg niet in 't beest opkomt. Een hond of kat denkt niet.
Een hond of kat weet niet eens wat een hond of kat is. Het is niets dan leven dat leeft. Pure intelligentie, zo je wilt.

Wij daarentegen zijn verworden tot niets dan taal. Het heeft ons in een verstikkende houdgreep.
Taal - en daarmee de mogelijkheid tot denken - is zichzelf voorbijgestreeft.
Het is zowaar in staat een verleden, heden en toekomst te presenteren dat voor waar wordt aangenomen.
Een compleet leven dat in werkelijkheid niet bestaat. Niet buiten de gedachten zelf om.

Kortom: 'mijn - of jouw - leven' is een aaneenrijging van gedachten. Ik besta niet. Niet buiten de gedachte 'ik' om.
Niemand kijkt door deze ogen. Niemand hoort met deze oren. Niemand voelt vingers over het toetsenbord glijden.
Gedachtes kunnen niet kijken, of horen, of voelen. Ze kunnen hooguit doen alsof. Maar wat zijn ze overtuigend!
Ik zou toch zweren dat ik besta. En wie ben ik dan om daaraan te twijfelen. Ah! Een gedachte! Exact.

De dood is het einde van de droom dat er ooit iemand was die heeft bestaan.

_{( En we sterven allemaal in diepe slaap, trouwens. Wanneer het denkend brein niet langer actief is.
Wat wij slaap noemen is de rust van een actief - dus denkend - brein. Wat weer wakker schiet is het denkend brein.
En dan is er uit het niets weer een wereld waarin iemand bestaat met een zogenaamd verleden, een heden, en een toekomst.
Een droom. In feite. Want niets meer dan gedachten. Een verhaal, een scenario, dat zich afspeelt in... niets. )}

[ Bericht 0% gewijzigd door EP3 op 02-11-2013 19:40:54 ]

Inspirerend topic. Ik denk, analyseer en oordeel ook veel te veel, en ben inmiddels begonnen met het lezen van het werk van Tolle. Alan Watts vind ik ook erg fijn om naar te luisteren

quote:

Op zaterdag 2 november 2013 18:07 schreef Gray het volgende:

[..]

Een vriend van me heeft dit ook. Zelf heb ik het stukken minder, maar dat is omdat ik wel okay ben met mezelf. Hij en ik gaan ons nu meer focussen op de methode van Ramana Maharshi, die hij self inquiry noemde. Overigens niet te verwarren met de brahmanistische self inquiry. Het zou de meest directe methode zijn naar de bron van gedachten, volgens hem.

Misschien ook iets voor jou en anderen hier.

Heel interessant als ik er zo over lees, maar is het wel goed voor je om je in zoveel verschillende technieken/methoden te verdiepen, aangezien degenen die ze ontwikkelen vaak zeggen dat je ze je hele leven lang moeten navolgen/praktiseren?

quote:

Een quote van Tolle:

[..]

Zo te zien zit je al op de goede weg, gezien deze uitspraak.

Bedankt voor de quote, die heb ik echt wel nodig. Tolle heeft het hier wel over het pijnlichaam en om niet daarover te oordelen. Wat ik ervaar is meer dat ik innerlijk 'blokkeer' omdat ik oordeel. Als ik mezelf er dan aan herinner om "niet te oordelen" (zoals Tolle zegt), wordt de 'blokkade' erger. Waarschijnlijk omdat ik dan oordeel over het oordelen (zo van dat het oordelen ‘slecht’ is dus moet ik het niet doen, wat op zich een oordeel is). Dus moet ik mezelf eraan herinneren om niet te oordelen over het feit dat ik oordeel, alleen dan lost de 'blokkade' op .... kun je het nog volgen. . Ik wil dus weten of ik hiermee op de goede weg zit en of hierover iets bekend is.

@rijsttafel, bedankt voor de link.

Wauw, wat interessant dat zelfcompassie! Had het nog niet eerder gehoord.

Ff copy pasten:

Compassie voor jezelf is niet echt anders dan compassie voor anderen. Denk er eens aan hoe je je voelt als je compassie met iemand hebt. Eerst is het zo dat je merkt dat iemand op een of andere manier lijdt. Als je niet in de gaten hebt dat iemand het moeilijk heeft, kun je geen compassie voelen. Ten tweede betekent compassie dat je zelf geraakt wordt door het leed van iemand anders; je hart reageert op diens pijn. Als dat gebeurt voel je warmte, zorgzaamheid, en de behoefte om de ander op een of andere manier te helpen of te steunen. Compassie betekent ook dat je begrip en vriendelijkheid biedt aan anderen als ze fouten maken of tegenslag ondervinden, in plaats van hen te veroordelen. Tot slot, als je compassie voor iemand voelt (in plaats van medelijden) betekent dit ook het besef dat lijden, falen en onvolmaaktheid een onderdeel is van de menselijke ervaring die we allen delen. Je beseft dat het jou ook kan overkomen.

Zelfcompassie betekent dat je op precies dezelfde manier naar jezelf kijkt als je het moeilijk hebt, als je faalt, of als iets je niet bevalt aan jezelf. In plaats van je leed te negeren, zeg je tegen jezelf: “Dit is iets waar ik het moeilijk mee heb. Hoe kan ik op dit moeilijke moment het beste mezelf troosten en voor mezelf zorgen?” In plaats van meedogenloos te oordelen en jezelf te kritiseren voor allerlei tekortkomingen, betekent zelfcompassie dat je vriendelijk en begripvol bent tegenover je fouten en gebreken. Wie heeft er ooit gezegd dat je perfect moet zijn? Je kunt natuurlijk wel proberen te veranderen zodat je gelukkiger en gezonder wordt, maar dat doe je omdat je om jezelf geeft; niet omdat je jezelf waardeloos en onacceptabel vindt.

Heel belangrijk is dat compassie voor jezelf betekent dat je je menselijkheid accepteert en respecteert. Dingen gaan niet altijd zoals je zou willen. Je komt frustratie tegen, verlies, je maakt fouten, je loopt tegen je eigen grenzen aan, je voldoet niet aan je eigen idealen. Dit is de menselijke conditie: een realiteit die we allemaal met elkaar delen. Hoe meer je je hart openstelt voor die realiteit, in plaats van er tegen te vechten, des te meer zul je in staat zijn compassie te voelen voor jezelf, en voor al je medemensen.

quote:

Op zaterdag 2 november 2013 15:50 schreef Tevik het volgende:
Een vraag over oordelen:

Ik merk soms dat ik op een subtiele niveau zwaar oordeel over een daad/uitspraak van mezelf (zo van: "Je doet/zegt het verkeerd!"). Dit oordelen komt vaak hard op me over, waardoor ik innerlijk 'sluit/blokkeer'. Als ik mezelf er dan aan herinner om niet te oordelen (zo van: "Niet oordelen, niet oordelen!"), dan merk ik dat dit meer toevoegt aan het oordelen waardoor ik meer 'blokkeer'. Volgens mij oordeel ik dan over datgene wat oordeelt. Ja, ik wordt hier helemaal gek.

Vandaag herkende ik dit patroon en herinnerde mezelf eraan om niet te oordelen over datgene wat oordeelt, toen voelde ik dat er een grote last van me afviel en beter in het moment kon zijn. Als ik het anders zou moeten zeggen: Dus in plaats van dat ik keek 'vanuit' het oordelen, om het vandaar te stoppen, keek ik 'naar' het oordelen en oordeelde daar niet over. Het klinkt raar, maar ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden.

Hebben mensen hierin ervaring of uitspraken van bijv. Tolle? Bij voorbaat dank!

Wat mij helpt is me simpelweg realiseren waar het oordeel vandaan komt, namelijk het ego. Oordelen is heel natuurlijk, het is nou eenmaal wat het ego doet. Omdat het één van de primaire bezigheden van het ego is, is het niet willen oordelen net zo onbereikbaar als geen ego willen hebben.

Ik herken me in je verhaal, ik raak ook regelmatig verzeilt in het 'niet oordelen, niet oordelen!' cirkeltje. Zodra ik me dan weer even realiseer dat het niet ik, maar het ego is dat oordeelt, lost dit vrijwel direct op. Het oordeel is misschien niet direct weg, maar de waarde die ik er aan hecht verkleint vrijwel direct .

Hopelijk kun je er iets mee.

quote:

Op zondag 3 november 2013 11:19 schreef Hammet het volgende:

[..]

Wat mij helpt is me simpelweg realiseren waar het oordeel vandaan komt, namelijk het ego. Oordelen is heel natuurlijk, het is nou eenmaal wat het ego doet. Omdat het één van de primaire bezigheden van het ego is, is het niet willen oordelen net zo onbereikbaar als geen ego willen hebben.

Ik herken me in je verhaal, ik raak ook regelmatig verzeilt in het 'niet oordelen, niet oordelen!' cirkeltje. Zodra ik me dan weer even realiseer dat het niet ik, maar het ego is dat oordeelt, lost dit vrijwel direct op. Het oordeel is misschien niet direct weg, maar de waarde die ik er aan hecht verkleint vrijwel direct .

Hopelijk kun je er iets mee.

Bedankt voor het delen van je inzicht hierin en tip. Dat realiseren waar het oordelen vandaan komt is vaak heel moeilijk, vooral omdat het bij mij op een zeer subtiele niveau lijkt plaats te vinden (geldt ook voor gevoelens zoals bijv. angst). Een jaar geleden kon ik dat soort gevoelens en innerlijke reacties nog heel duidelijk opmerken, maar nu lijken die gevoelens/reacties heel ‘scherp’, ‘fijn’, ‘vaag’ of hoe je het noemen wilt. Ik kan ze moeilijk ‘aanwijzen’ tenzij ik ‘stil van geest’ ben door een tijdje gewoon te zitten, alleen dan kan ik ze op tijd en duidelijk zien aankomen. Er zit ook zoveel Pijn achter.

@Gray,
Het is inderdaad zo dat je vanzelf van het ene in het andere rolt. Ik zal me de komende dagen dan wat gaan verdiepen in die methode van Maharshi.

Overigens vandaag iets nieuws geleerd:

Als je gedachten op hol slaan tijdens het lopen, minder dan je snelheid van lopen, hierdoor nemen je gedachten af. Door haastig te lopen, met in je gedachten een doel (toekomst), kunnen je gedachten enorm toenemen en je uit het moment halen. Als je fiets en je merkt dat je gedachten toenemen, stap dan af en wandel een stukje. Het heeft hetzelfde effect.

quote:

Op zondag 3 november 2013 12:16 schreef Gray het volgende:

En waar verstand ontoereikend is, zegt intuïtie mij dat de self enquiry zoals van Maharshi een heel directe, zo niet de méést directe, methode is. Maar feitelijk gezien is het niet veel anders dan mindfulness, zij het iets meer gericht op het blussen van de bron van gedachten, en niet slechts het uitdoven ervan.

Die methode klinkt nuttig en interessant. Maar hoe pas je deze methode toe? De dingen die ik op internet tegenkom kan ik niet echt plaatsen.

Gedachten blussen in plaats uitdoven lijkt me wel wat. .

quote:

Op donderdag 17 oktober 2013 11:58 schreef Hammet het volgende:

[..]

Ik heb dit weekend Nothing Special uitgelezen, inderdaad een aanrader!

Ze schrijft niet zozeer over nondualisme, maar voornamelijk over de praktische kanten van zen. Dit doet ze op een hele toegankelijke en nuchtere manier. Ze benadrukt hoe kinderlijk eenvoudig zen is, maar hoe het tegelijkertijd ook een ontzettende strijd is. Daarnaast ontkracht ze heel helder het idee dat verlichting iets is wat je iets kan bieden, dat je er iets zult vinden. Er is niets te vinden, je hebt het al gevonden. Maar dat wisten we natuurlijk allemaal al .

Wat ik ook prettig vond aan dat boek was dat het geschreven is als sessies met haar zen-studenten. Zo vertelt zij haar verhaal, waarna er op gereageerd wordt door haar studenten. Erg inzichtelijk .

Voegt het andere boek nog iets toe t.o.v. Nothing Special?

Leuk dat je het hebt gelezen! Het andere boek was eigenlijk haar eerste. Ik zie Nothing Special eigenlijk als een soort vervolg daar op. Joko is helaas vorig jaar overleden.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:08 schreef Plienn het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie !
Moet ik daarvoor ook eerst het boek kopen?

Hallo Plienn,
De Kracht van het Nu heeft enkele jaren geleden ook bij mij de ogen geopend. Ik ben toen aan de hand van een Kabat-Zin boek zelf begonnen met mindfulness meditatie thuis. Maar gewoon beginnen op basis van instructies in een boek was achteraf gezien voor mij niet de beste methode. Ik heb op een gegeven moment de stoute schoenen aangetrokken en ben naar een Zen dojo in de buurt gegaan. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik zit nu dagelijks thuis, ga drie keer per week naar de dojo, meerdere malen per jaar naar een Zen sesshin (soort retraite). Mij leven is ontzettend veranderd. De eerste keer dat ik me realiseerde dat het volledig stil was in mijn hoofd was heel bijzonder. Voor die tijd was het altijd super druk in mijn bovenkamer. Verder heb ik veel minder last van stress, angsten, ben rustig, minder moe, kan veel beter met mensen in mijn omgeving omgaan. Het is teveel om op te noemen.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2013 17:24 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ik kan het je zeker aanraden. Ik ben begonnen hiermee door dezelfde klachten die jij had. Ik kon niet normaal slapen en dacht overdag en 's nachts veel te veel en ik had er geen controle over. Dat heeft jaren geduurd en toen ik de Kracht vh Nu las, toen kreeg ik mijn realisatie over hoe het verstand werkt en hoe ik weer controle kan krijgen over mijn verstand.

Het heeft mijn leven veranderd in ieder geval.

Ja hier hetzelfde, al zat ik midden in een depressie toen.
Maar kvhn is zeker weten niet het beste boek maar vooral makkelijke en praktische introductie. Maar HEEL makkelijk verkeerd te interpreteren!!

Interessante link wel;

http://www.social-conscio(...)ower-of-thought.html

Zou dit kunnen helpen met studeren? Soms kan ik me niet concentreren op mijn school en stel ik van alles uit, omdat ik steeds moet denken aan de toekomst en het verleden :/

quote:

Op woensdag 6 november 2013 17:02 schreef Martin-Ssempa het volgende:
Zou dit kunnen helpen met studeren? Soms kan ik me niet concentreren op mijn school en stel ik van alles uit, omdat ik steeds moet denken aan de toekomst en het verleden :/

Gebruik dat denken om te plannen, uit ervaring weet ik dat jezelf opfokken en haasten met leren weinig opleverd