Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13

Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Met mediteren om het dwangmatige denken te verzachten zit je in de goede richting alleen is het eigenlijk symptoombestrijding op die manier. Er is ook nog een bepaald inzicht nodig in de werking van je verstand.

Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.

Verstand = instrument

Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeën konden overdragen op de volgende generatie.

Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen van het universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.

In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.

Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.

Het ego

Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.

Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.

Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beïnvloed door wat anderen van ons denken.

Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.

De oplossing hiervoor is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Natuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.

Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceerd door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!

De observeerder

Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en word jij je ego.

Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geïnteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, gedraag ik me wel precies zoals anderen dat willen zien, enz.

De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en hoort zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.

Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....

Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:

"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....

Wie zijn dan die ik en die zelf? Wie is die ik die met zichzelf moet leven? Zijn bovenstaande zinnen misschien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?

We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op z'n minst te proberen.

De Kracht van het Nu

Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik m'n hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsessieve denken? Het was verdomme m'n eigen hoofd!! Ik heb m'n hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op z'n minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.

Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht van het Nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.

Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die m'n leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij m'n tenen, eindigend in m'n hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen ( ) aangezien ik nog nooit in m'n leven een mentaal orgasme had gehad.

Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof m'n hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich als het ware "genesteld" had in m'n hersenen.

Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet m'n ego, hoewel m'n ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met m'n gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft m'n ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat klote gevoel vandaan komt: De identificatie met m'n ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creëert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.

Flow

Ik kan tegenwoordig m'n gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.

Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij i.p.v. de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.

Radical Honesty

In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven. Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:

Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.

Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.

Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Deel 9 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beïnvloed door de Kracht van het Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben

Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit filmpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:

How it feels to have a stroke


Sam Harris over de materie die besproken wordt in dit topic

Voor degenen die Sam Harris nog niet kennen, hij heeft een PhD. in de neurowetenschap en is een van de meest intelligente mensen die we op dit moment hebben op onze planeet. Deze man weet zijn betogen en argumenten zo ongelofelijk helder te verwoorden dat het werkelijk een genot is om naar hem te luisteren. Voor velen is hij een voorvechter van het atheisme, maar Harris zelf zal zich nooit op die manier beschrijven.

Hij is een man van de wetenschap, die ook doet aan subjectieve waarheidszoeking met name door meditatie. Mede hierdoor krijgt hij zoveel helderheid in zijn denken dat hij een fenomeen is in de wetenschappelijke wereld. Neem bijvoorbeeld zijn boek "The Moral Landscape" waarin hij uitlegt hoe de wetenschap wel degelijk iets kan zeggen over moraliteit.

The Moral Landscape - How science can determine human values
http://www.samharris.org/site/full_text/the-moral-landscape/

Sam Harris breathes intellectual fire into an ancient debate. Reading this thrilling, audacious book, you feel the ground shifting beneath your feet. Reason has never had a more passionate advocate.
— Ian McEwan, author of Atonement, winner of the Man Booker Prize for Amsterdam.

A lively, provocative, and timely new look at one of the deepest problems in the world of ideas. Harris makes a powerful case for a morality that is based on human flourishing and thoroughly enmeshed with science and rationality. It is a tremendously appealing vision, and one that no thinking person can afford to ignore.
— Steven Pinker, Professor of Psychology at Harvard University, author of How the Mind Works and The Blank Slate.

I was one of those who had unthinkingly bought into the hectoring myth that science can say nothing about morals. The Moral Landscape has changed all that for me. Moral philosophers, too, will find their world exhilaratingly turned upside down, as they discover a need to learn some neuroscience. As for religion, and the preposterous idea that we need God to be good, nobody wields a sharper bayonet than Sam Harris.
— Richard Dawkins, author of The Selfish Gene, The God Delusion, and The Greatest Show On Earth

Reading Sam Harris is like drinking water from a cool stream on a hot day. He has the rare ability to frame arguments that are not only stimulating, they are downright nourishing, even if you don’t always agree with him! In this new book he argues from a philosophical and a neurobiological perspective that science can and should determine morality. As was the case with Harris’ previous books, readers are bound to come away with previously firm convictions about the world challenged, and a vital new awareness about the nature and value of science and reason in our lives.
— Lawrence M. Krauss, theoretical physicist, Director of the Origins Project at Arizona State University, author of The Physics of Star Trek and Quantum Man: Richard Feynman’s Life in Science.

Mocht je ooit in een discussie geraken over de zin of onzin van verlichting en introspectie, laat dan die persoon die niet op 1 lijn zit met je de volgende filmpjes bekijken. Het zijn ook met name de atheïstische rationalisten die de materie uit dit topic onder de noemer religie of zweverigheid willen plaatsen en laat nou net Sam Harris 1 van de grote helden zijn van deze groep mensen.


De volgende lezing is zeer de moeite waard en ik raad iedereen dan ook aan deze lezing te kijken. Vanaf 23:50 wordt het echt interessant omdat het perfect raakt aan de materie uit dit topic en het commentaar van de critici op dit topic:


Links naar vorige delen

R&P / Teveel nadenken - waarom?
R&P / Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #7
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #8

Overige links

Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciousness

En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing van de Kracht van het Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/

Recensies

Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com

Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com

Recensies Ontwaken in de Droom:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com (engelse versie)

Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeën in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!

quote:

Op donderdag 5 september 2013 19:04 schreef Tevik het volgende:
In principe als je afstand neemt van veel materialistische zaken, dan kun je makkelijker in het ‘nu’ leven, dan wanneer je erdoor omringd en afgeleidt wordt. Het zijn vaak die zaken die onze gedachten zo vullen.

Het is niet zozeer materialisme an sich, maar meer de 'hechting' die daarbij komt kijken waardoor mensen het vaak moeilijk hebben. Je kan best een villa met 15 auto's hebben en toch in het nu leven. De kunst is om dat ook te kunnen blijven doen wanneer je het door omstandigheden kwijt zou raken.

Bovendien gaat die hechting verder, tot bijvoorbeeld emoties, gedachten, normen, waarden en identiteit(en). Loskomen daarvan maakt dat je als het ware door het leven stroomt, zonder tegen elke kei (lees: hindernis, tegenslag) op te botsen. Een leven zonder frictie.

Je ziet dat terug in mindfulness-meditatie, waarbij gedachten mogen komen en gaan, zonder oordeel. Immers is oordelen een vorm van verzet; het mag namelijk niet zomaar zijn, maar het móet om de een of andere reden goed of slecht zijn. En dat hoeft natuurlijk helemaal niet.

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 16:14 schreef Tevik het volgende:

[..]

Het is inderdaad de hechting daaraan wat het moeilijk maakt.
Is het niet zo dat hoe meer je in het nu leeft, hoe meer je zal inzien dat je eigenlijk niet veel nodig hebt en dus vanzelf afstand gaat doen van veel spullen, waardoor je weer beter in het nu kan leven? Is dat misschien ook de reden waarom veel boeddhistische leraren, monniken, mystici, asceten, soefies, etc. op een gegeven moment afstand nemen van materieel bezit?

In het nu leven is eerder het loslaten van verzet tegen wat is. Afstand doen is ook op te vatten als een vorm van verzet, al valt te nuanceren qua context waarin het gebeurt.

quote:

Op maandag 9 september 2013 13:13 schreef Hammet het volgende:
Overigens, ik ben er daadwerkelijk van overtuigd geraakt dat ik verslaafd ben aan het nadenken; ik overanalyseer vrijwel alles in mijn leven, wat mij aanvankelijk een gevoel van controle gaf, maar wat vooral de laatste jaren blokkerend heeft gewerkt. Dit 'verslaafd zijn aan nadenken' wordt regelmatig genoemd, zo ook in de OP, maar het is prettig om dit zelf ook in te zien. Het nadenken is niets anders dan de werkelijkheid ontkennen.

Het ironische is dat dit overanalyserende karakter van mij ook de kop op steekt wanneer ik me bezig houdt met dit onderwerp; ik overanalyseer als ik mediteer, ik overanalyseer als ik mijn emoties over me heen laat komen, ik overanalyseer als ik boeken hierover lees. Ik overanalyseer mijn eigen overanalyserende karakter! Wat een grap !

Ik heb me hier echt vollédig ingestort, zoals ik dat eigenlijk altijd doe als ik me ergens in verdiep, en heb inmiddels veel gelezen. Maar dat is niets anders dan mijn excessieve nadenken vervangen met het excessieve nadenken over nondualisme .

Dat overanalyserende karakter is momenteel iets wat ik maar z'n gang laat gaan (voor zover het lukt), meer dan dat kan niet. Ik ben benieuwd hoe ik er over een jaar of twee in sta .

Zodra je niet langer nadenkt over het nadenken, heb je de belangrijkste of grootste stap al gemaakt.

Dit kan een goede maatstaf zijn voor je leerweg voor het kalmeren van je geest:

quote:

Nine Levels of Meditation
This is a very practical and simplified outline of an ancient and essential teaching on the development of meditative concentration, also called Shamatha.

This teaching outlines nine basic states of consciousness which equate to nine qualities of concentrated attention. Anyone can learn how to improve their own meditation practice by comparing their own experience with the states described here.

Moving from one state to a superior one is achieved by overcoming the obstacles present at each stage. This is precisely the value of this teaching: it allows us to immediately discover how our practice is developing and what we need to do to advance it.

Concentration practice (shamatha) is the basis from which we can retrieve information (insight). Therefore, concentration practice is the ground from which the flower of meditation emerges. However, concentration practice itself is not meditation. Meditation begins once concentration has been established. Actual meditation is defined as a state of consciousness within which we can retrieve information.

1. Placing or Setting the Mind: You are barely able to hold onto the meditation object or image before losing it. You can begin to set the mind on the object or image of meditation but cannot hold it there. You will have to seek and find the object again and again and take hold of it. Conceptuality or discursiveness is being identified so that it may appear that there is more conceptuality than usual. Other types of conceptualization appear more frequently than the object or image of meditation. At this stage you recognize and experience the many disturbing thoughts as they arise.

2. Continuous Placement: You are able to remain focused on an object or image for at least five minutes. Conceptuality is beginning to lessen and some of the mental disturbances are pacified and others appear to slow down a little and become exhausted.

3. Replacement or Resetting the Mind: You are familiar with the object of concentration to the point where you can re-establish your hold on the object immediately after losing it and you no longer need to seek it. You are still bothered by distractions, only you can quickly return to the meditation object.

4. Close Placement or Setting the Mind: The point is reached through the force of intense mindfulness where you can hold onto the meditation object or image to the end of the session without ever breaking the continuity of your concentration. The object of observation or image will not be lost at this level. At this state the mind may begin to be withdrawn through the power of mindfulness. The power of mindfulness is now complete. You can begin to apply the power of discriminating alertness. During both levels 3 and 4 you are easily moved by states of attachment and have difficulty remaining focused. You will not have very long meditation sessions at this level because gross sinking or inattentiveness and excitement will still occur.

5. Controlled or Disciplined Mind: At this level, it is necessary to revivify or heighten the mind to overcome subtle sinking or inattentiveness. You generate the power of introspection and through your own power know the good qualities of meditation. Here we never lose sight of the visualization, and our attention is sharp and focused. Distractions still arise but cannot take us away from the visualization. Yet now, excitement again poses a threat. The gross or more obvious laxity was conquered in the fourth state, so now we look for more subtle forms of laziness of attention, and more subtle forms of excitement.

6. Pacified Mind: Meditation is improved through knowledge of the faults of various obstacles. Due to the heightened awareness there is danger of subtle excitement and laxity. To advance, we simply need to more quickly address them by means of vigilance.

7. Complete Pacification: Powers of mindfulness and discriminating alertness are now complete and your balance cannot be upset by subtle sinking or inattentiveness or by subtle excitement. Attained by the power of effort.

8. Single Pointedness: Very little effort is required to remain focused upon the meditation object for the entire session without experiencing even the slightest interruption to concentration. Yet, effort to concentrate is still required. Attained by the power of effort.

9. Balanced Placement: Ability to place the mind on the object of concentration with equanimity. Without effort you are able to maintain faultless concentration. The mind is tame. This does not mean that the ego is eliminated; it only means that the mind has settled into it’s natural state. This is not enlightenment: it is merely a foundation from which insight into the truth can be acquired.

In plaats van "Nine Levels of Meditation" kan je ook lezen "Nine Levels of Mindfulness".

quote:

Op dinsdag 17 september 2013 15:22 schreef Hammet het volgende:
Tsja, maar niet langer nadenken over nadenken is natuurlijk net zo lastig als niet nadenken an sich.

Heb je helemaal gelijk in.

quote:

Thanks! Ik zit bij 1 .

quote:

Op woensdag 18 september 2013 18:03 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Niet echt stress gehad, maar meer een realisatie over hoe denken werkt en hoe het je beïnvloedt. Daarna kreeg ik die reactie.

Misschien blow je gewoon teveel.

Yep, ik herken de beelden en vormen tijdens meditatie wel. Het is echter niet iets waar ik belang aan hechten wil. Bovendien is het een product van de ogen, in mijn geval dan. M'n hersenen zien er bekende vormen in. Leuk om te zien, maar niet boeiend. De tijd vliegt zo wel onmerkbaar voorbij.

Heb nu bijna Selected works van DT Suzuki over Zenboeddhisme uitgelezen. Soms lastig doorheen te komen, maar veel van geleerd. Maar om te zeggen dat ik het helemaal snap, nee. Want dan zou ik verlicht zijn. Wat ik stiekem al ben, maar toch weer niet. Aldus het boek.

Hierna beginnen aan Be as you are, teachings of Maharshi.

quote:

Op donderdag 10 oktober 2013 21:58 schreef Hitch_Slap het volgende:

[..]

Herken ik wel,bij mij lijkt het op een wiet-trip, op een bepaald punt tijdens de meditatie gaat mijn lichaam dan 'gloeien' net als bij wiet trip, geen beelden maar sensaties bij mij, ik concentreer mij dan ook vnl op omgevingsgeluiden en 'bodyscan' ipv de ademhaling, misschien is dit de verklaring. Ik ga er niet bewust naar op zoek, maar als ik het voel dan weet ik dat ik 'in the zone' ben. Maar goed dit is ook weer maanden geleden, momenteel veel last van een gewond ego door conflicten op het werk dus de gedachtenstroom is weer oorverdovend

"The zone", welke is dat?

En die conflicten op het werk vormen een goede mogelijkheid om van te leren. Juist nu extra mindful wezen.