GTST #521: Mega Toby's Masterplan

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 21:45 schreef Frey het volgende:

[..]

En dan wordt ze overgoten met gloeiendhete saus.
[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 21:49 schreef Kon-Tiki het volgende:
Ik lig vaak dubbel om de opmerkingen van Frey en PeterKelder, wat een humor . (Vooral ook als het gaat over Rohan Gottschalk ).

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 21:52 schreef Koosnaam het volgende:

[..]

quote:

Bevrijd van Robert Alberts

Het besef kwam precies een jaar geleden. ,,Ik lag voor de cliffhanger van vorig seizoen vastgebonden op een tafel, in een Romeinse toga en Ludo spoot vloeistof in mijn arm. Daar kon ik niks mee.

Toen dacht ik: ik raak hier alleen maar gefrustreerd, ik moet weg. Ik voel van binnen nog te veel drive om andere dingen te doen.’’

Het nieuws veroorzaakte een paar maanden geleden een kleine schok in showbizzland: Robert Alberts die bekend maakte uit Goede Tijden Slechte Tijden te stappen. Acteur Wilbert Gieske, die al sinds het prille begin van de serie in de huid kruipt van de rokkenjagende reclameman en vader van ‘Arnie’, had er na een soapleven van achttien jaar vol verslavingen, tegenslagen en niet te vergeten massa’s vrouwen genoeg van. Vanavond is het zover. Als Robert Alberts in het vliegtuig naar Tokio stapt, trekt Gieske voorgoed de deur van de Aalsmeerse studio achter zich dicht.

Maar verwacht geen emotioneel omzien. De grijze acteur zit met z’n hoofd meer bij zijn vakantie en aanstaande opa-schap dan bij zijn afscheid. ,,Tranen? Ben je gek. Het voelt juist heel erg goed. Als je op een gegeven moment tot de conclusie komt, dat er een probleem is en je uiteindelijk een oplossing bereikt met z’n allen, dan is het goed. Het voelt als een bevrijding.’’

De onvrede sluimerde al een tijdje. ,,Tja, hoe gaat dat?’’ Gieske schenkt zichzelf nog een glaasje water in. ,,Onbewust was ik al een tijd niet tevreden over de verhaallijnen. Robert deed niet wat ik vond dat hij zou moeten doen. Zijn gebrek aan initiatief begon me te frustreren. Die man deed niets meer uit zichzelf. Als hem iets overkwam, dan holde hij naar zijn vrouw of broer om te vragen wat hij moest doen. Daar werd ik een beetje zot van. Het is ook zeker niet altijd zo geweest. Robert heeft een eigen zaak gehad, werd verliefd op andere vrouwen. Als je dat initiatief weghaalt, neem je een acteur iets af. Ik had meer nodig.’’

Het zijn langzame processen geweest voor Wilbert Gieske. ,,Toen we in 1990 begonnen, bestond de serie uit allemaal autonome personages. Achttien jaar later hebben we het alleen nog maar over families. De bijrollen van toen zijn hoofdrollen geworden. Vroeger waren de kinderen de hoofdrol, de eindexamenklas die zijn weg zocht in de maatschappij. Nu voeren de ouders de boventoon en zijn de kinderen alleen nog een soort van lastig. Maar dat is wat RTL, de klant, wil. Zo is het gegroeid. Ik heb altijd heimwee gehad naar die oude tijd.’’

Hij voerde afgelopen jaar een aantal gesprekken met de makers. ,,Maar ik merkte al snel dat er niet veel zou gaan veranderen en dat mijn frustratie alleen maar groter zou worden.’’ Daarop trok Gieske zijn conclusie. ,,Het is allemaal in grote harmonie gegaan. Ze hebben me ontzettend goed behandeld. Zijn me echt dankbaar voor de afgelopen achttien jaar dat ik de serie heb helpen ontwikkelen en in stand houden.’’

Het is ook niet eerlijk om de serie alleen de schuld te geven, vindt hij. Zijn leeftijd speelt ook een cruciale rol. ,,Ik ben nu 61. Over vier jaar mag ik officieel met pensioen, als ik dat zou willen. Dan ga je nadenken. Wil ik dit nog wel vijf jaar?’’

Dat antwoord was nee.

,,Ik wil juist vrijheid en ruimte om andere dingen te doen. Dan moet je je consequenties trekken, die vrijheid dúrven maken. Ik ben er trots op dat ik dat heb durven doen. Ik wil nog zoveel. Nieuwe rollen spelen, nieuwe mensen ontmoeten, deel uitmaken van nieuwe plannen.’’

Zijn vijftien jaar jongere echtgenote, journaliste Roxane Catz, waar hij een paar jaar terug mee trouwde, gaf hem het benodigde zetje. ,,Zij heeft me geactiveerd. Ik zat toch in een vast stramien met GTST. Zij heeft me weer nieuwsgierig gemaakt, gezorgd dat ik me weer ging ontwikkelen. Ik ben bijvoorbeeld gaan fotograferen, om me heen gaan kijken, andere dingen gaan doen. Ik kreeg daarbij eigenlijk steeds meer last van Robert, in plaats van dat ik van die man hield.’’

Of hij er achteraf bezien eerder uit had moeten stappen?

Gieske: ,,Misschien wel. Maar ik had opgroeiende kinderen, behoefte aan sociale zekerheid, was gewend aan succes en bekendheid. De laatste jaren merkte ik dat het niet meer genoeg was. Mijn kinderen zijn volwassen, kunnen voor zichzelf zorgen. Sociale zekerheid is een soort idee-fixe in je hoofd. Je kunt ook kleiner gaan wonen en één tv in je huis zetten in plaats van vier. Ik heb uitgerekend wat ik per jaar moet verdienen om rond te komen en dat gaat gewoon lukken.’’

Het komende seizoen is hij alweer acht maanden onder de pannen in de klucht Boeing Boeing van Jon van Eerd. ,,Dat wilde ik heel graag. Bij Goede Tijden heb ik tig begrafenissen achter de rug en twee of drie bijna-dood-ervaringen gehad. Afgelopen seizoen zat ik het stuk De Goede Dood, dat overigens volgend jaar in reprise gaat en een film wordt. Werk genoeg dus.

Maar nu gaan we gewoon even lekker lachen. Heerlijk. Al moet je het genre niet onderschatten. Je werkt je een slag in de rondte in een klucht. Timen, rennen, snel spelen. We hebben zeven deuren en drie stewardessen. Dan weet je het wel.’’

Voor zijn afscheid nodigde Gieske een paar weken terug al zijn GTST-collega’s bij hem thuis uit. ,,Dat was ongelofelijk gezellig. Het zijn toch mensen met wie je in bed ligt, zoent, ruzie maakt. Dat doe je niet met een wildvreemde. Je hebt elkaars vertrouwen nodig om dat te kunnen spelen.’’

De oud-gedienden hebben moeite met zijn vertrek, merkte hij. ,,Charlotte (Barbara) is geloof ik heel verdrietig. Jette en Bartho (Laura en Jef) begrijpen het denk ik wel. Die zijn aan de ene kant misschien jaloers dat ik de stap durf te zetten. Aan de andere kant zijn ze blij dat zij juist de keuze maken te blijven. En ik ben ze ook niet kwijt. Het zijn vrienden, waar ik mee kan lezen en schrijven. Dat zal zo blijven.’’

En een terugkeer uit Tokio? ,,Ik had het erg prettig gevonden als Robert gewoon niet meer bestond. Maar ze wilden hem hier niet laten doodgaan. Net zo min als hem door een andere acteur laten spelen. Dat had ik ook prima gevonden. Wat ik doe als ze over een paar jaar aankloppen om terug te keren? Ik denk dat ik nee zeg, maar je weet het nooit natuurlijk.

,,De soap overleeft mijn vertrek wel. Er zijn afgelopen jaren al zoveel mensen weggegaan. Niemand is onmisbaar of groter dan de serie. Ik heb nog geroepen dat ik zou blijven als er 500.000 handtekeningen binnen zouden komen. Ik geloof dat het er twee geweest zijn, ha ha.’’

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 22:44 schreef Kon-Tiki het volgende:
Ik heb juist groot respect voor de acteurs van de "oude garde" (Jette van der Meij, Bartho Braat, Caroline De Bruijn en Erik de Vogel - Ferri Somogyi komt op mij over als een arrogante kwal). Zij beheersen het vak van acteren nog, de nieuwelingen doen meestal maar wat.
Van het huidige GTST heb ik ook geen kaas gegeten - de nieuwelingen ken ik niet eens of nauwelijks en de rest van verhalen en foto's.
Oh ja, Marjolein Keuning, Joep Sertons en Cynthia Abma draaien natuurlijk ook al jaren mee in de tv-wereld, maar ik heb hen nog nooit in de serie bezig gezien.

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 22:47 schreef Koosnaam het volgende:
Overigens zie ik nu op RTL 7 dat Nick/Ronald/ Roland een nieuw leven in Amerika aan het opbouwen is.
De brandwonden lijken aardig hersteld.

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 22:53 schreef Frey het volgende:

[..]

Ik hoop dat de brandwonden van Maxime dan behandeld worden door Hooman.

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 22:55 schreef Kon-Tiki het volgende:

[..]

Ik kijk al zo lang niet meer dat ik het niet eens meer weet
Maar ik was een trouwe kijker vanaf het begin

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 23:01 schreef Kon-Tiki het volgende:

[..]

Ja, ik denk dat ik zo rond 2000 ben gestopt met vast kijken, daarna nog wel eens wat losse afleveringen en eigenlijk bleef ik toen nog vanwege Rik en Anita aan de serie hangen (nu vind ik er geen bal meer aan - een seizoen op dvd terugkijken doet wonderen ). Ik geloof dat ik er na Anita's overlijden definitief mee gekapt ben. Maar ik heb sinds 2000 dus hele verhaallijnen gemist en dáár dus niet veel aan gemist geloof ik.