In Memoriam #7

quote:

Op zondag 9 maart 2014 18:43 schreef trovey het volgende:

[..]

Bij de vorige katten was het ook makkelijker omdat er nog katten aanwezig waren maar ja, nu waren het de laatsten en dat maakt het inderdaad oorverdovend stil alhoewel je het natuurlijk weet dat het moment ooit gaat komen blijft het waardeloos als het moment daar is en je nu weet dat het hier een tijd katloos zal zijn om die ellendige FIP het huis uit te krijgen, komende tijd de boel maar goed laten doorluchten en deuren tegenover elkaar open zetten, maar dan wel hondje aan de lijn anders gaat die op avontuur. Bovendien was Emily het definitief afsluiten van een periode, ze was namelijk de enige kat nog die mijn al jaren overleden vader nog heeft meegemaakt dus het is niet alleen het afsluiten van een kattenleven maar symbolisch nog veel meer.

hoe lang moet je wachten? staat daar een minimum tijd voor?

quote:

Op zondag 9 maart 2014 09:48 schreef DjinN het volgende:
Het ging gister de hele dag zo goed maar s'avonds ben ik weer helemaal ingestort...als ik morgen weer naar huis ga wordt ik niet toegeblérd door Liloe...geen slofpootjes op mijn laminaat..geen gestruikel over hem omdat ie weer voor mn voeten loopt...
Vraag me af hoe ik de komende dagen door ga komen

Sterkte!

quote:

Op zondag 9 maart 2014 18:43 schreef trovey het volgende:

[..]

Bij de vorige katten was het ook makkelijker omdat er nog katten aanwezig waren maar ja, nu waren het de laatsten en dat maakt het inderdaad oorverdovend stil alhoewel je het natuurlijk weet dat het moment ooit gaat komen blijft het waardeloos als het moment daar is en je nu weet dat het hier een tijd katloos zal zijn om die ellendige FIP het huis uit te krijgen, komende tijd de boel maar goed laten doorluchten en deuren tegenover elkaar open zetten, maar dan wel hondje aan de lijn anders gaat die op avontuur. Bovendien was Emily het definitief afsluiten van een periode, ze was namelijk de enige kat nog die mijn al jaren overleden vader nog heeft meegemaakt dus het is niet alleen het afsluiten van een kattenleven maar symbolisch nog veel meer.

Ach, trovey toch, dat er ook nog bij..Nogmaals heel veel sterkte!

quote:

Op zondag 9 maart 2014 19:25 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

hoe lang moet je wachten? staat daar een minimum tijd voor?

Minimaal 6 weken maar anderen zeggen dat je beter een half tot een jaar kunt wachten. 6 weken hou ik minimaal aan maar ik moet ook maar net het goede dier tegenkomen en er zelf aan toe zijn dus het zal wel een half jaar tot een jaar worden aangezien ik bij hondje Sasha die in mei 2 jaar geleden is overleden ook niet het idee heb dat er een nieuwe moet komen, zeker aangezien die dan ook moet passen bij Conchita die dit jaar alweer 14 gaat worden dus een te jonge hond is dan alzo niets.

Verder moet ik financieel ook nog een beetje bijkomen van de laatste weken(en ook de jaren ervoor met al die zieke dieren), twee overleden dieren heeft wel een immense hap uit mijn financiën genomen in die twee-drie weken dus even dat bijwerken voordat ik weer verder ga.

quote:

Op zondag 9 maart 2014 20:28 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Ach, trovey toch, dat er ook nog bij..Nogmaals heel veel sterkte!

Dank je. Gelukkig doet hondje Conchita het hier prima en kreeg complimenten dat ze er met bijna 14 jaar zo goed uitzag en zo goed bewoog dus we hopen op een heel oud besje voordat ik me hier weer moet melden met een dier.

quote:

Op maandag 10 maart 2014 11:35 schreef trovey het volgende:

[..]

Dank je. Gelukkig doet hondje Conchita het hier prima en kreeg complimenten dat ze er met bijna 14 jaar zo goed uitzag en zo goed bewoog dus we hopen op een heel oud besje voordat ik me hier weer moet melden met een dier.

Mijn favoriete oom zei tegen me dat ie er toch weer was ingetrapt en een nieuw hondje had genomen. Terwijl het afscheid nemen hem zo zwaar viel.

quote:

Op maandag 10 maart 2014 12:33 schreef tong80 het volgende:

[..]

Mijn favoriete oom zei tegen me dat ie er toch weer was ingetrapt en een nieuw hondje had genomen. Terwijl het afscheid nemen hem zo zwaar viel.

Hondje komt er na Conchita ook wel weer, kleine hondenliefhebber hier maar ik hoop dat ze nog heel lang meegaat.

Okay...er gebeuren hier dingen die ik dus echt niet kan verklaren

Zoals jullie wellicht hier gelezen hebben is mijn kater Liloe vorige week donderdag overleden.
Eerste wat ik iig heb gedaan is mijn kamer opgeruimd en gepoetst. Liloe verloor namelijk altijd veel haar.
Mam heeft wel zijn bakje met brokjes nog laten staan en zijn bakje water en zijn (schone) kattenbak staat er ook nog.
We hebben ook besloten om Sterre (mijn andere kattedametje) langzaam te laten wennen aan het feit dat Liloe er niet meer is. Nog even niet op mijn kamer laten, dat komt vanzelf wel.
Belangrijk om te weten is dat ik een zolderkamer heb, en dat Liloes eten, drinken, en kattenbak net buiten mijn kamerdeur staat. Naast de reling van het trappengat.
Ook heb ik een vierkant gat in mijn deur, Liloe rende hier altijd door naar binnen. Pap had ooit in een ludieke bui een gat in mijn deur gezaagd omdat Liloe altijd voor mijn deur zat te bléren als hij er in wilde

Nu de vreemde dingen die hier gebeuren. Hou in jullie achterhoofd dat Sterre hier niet komt, en dat ze s'nachts bij mijn ouders in de slaapkamer slaapt (met de deur dicht), en dat als ze beneden is ze altijd in de woonkamer is met de gangdeur dicht.

- Ik vind op mijn bed elke keer plekken met zwarte kattenhaar. Precies op de plekken waar Liloe altijd lag.
- S'nachts hoor ik geluiden achter mijn deur, en hoor ik het bakje met brokjes rammelen.
- Ik hoor op verschillende momenten van de dag slofpootjes in mn kamer (driepotige katers maken lawaai als ze lopen, vooral op laminaat )
- Mam heeft net Liloes eten en drinkbakje en plateautje bekeken, en er liggen allemaal brokjes rond het bakje terwijl mam het bakje compleet heeft gevuld en het plateautje heeft schoongemaakt. Dit heef ze twee dagen voor Liloes dood nog gedaan, Liloe heeft er geen gebruik meer van gemaakt.
- het bakje water is voor meer dan de helft leeg, ook die had mam vlak voor Liloes dood nog helemaal gevuld.

Ik kan het niet verklaren, en weet dat Sterre het onmogelijk kan zijn geweest.
Ondanks dat ik door mijn gave vaak genoeg in contact kom met geesten etc wil ik niet overal iets paranormaals in zien, maar dit zijn gewoon TEVEEL kleine dingen achter elkaar

quote:

Op donderdag 11 april 2013 20:35 schreef Anne het volgende:
Onze Tommy verdient hier ook een plekje.
We hebben daarstraks namelijk afscheid moeten nemen van een van de liefste, makkelijkste en mooiste kat.

...

Hij is 16 jaar geworden.

[ afbeelding ]

Na Tommy, hebben we bijna een jaar later zijn halfbroertje Mickey, die net geen 16 jaar is geworden gisteren helaas dood gevonden.

Hij was al sinds de 20e kwijt en we hadden eigenlijk het idee dat ie vast weer in iemand zijn schuur zat opgesloten, aangezien hij overal in- en binnen sneakte. Maar na meerdere malen gezocht te hebben (waarbij roepen trouwens geen zin had, want hij was doof en daarnaast ook nog eens slechtziend en zelfs blind aan één oog), hebben we hem uiteindelijk gevonden onder een auto.

SPOILER: Niet kijken als je niet tegen foto's van een dood beestje kan!

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hij was nog geheel intact en daarom denken we zelf dat ie dood is gegaan aan een herseninfarct, aangezien hij deze al meerdere keren eerder heeft gehad.

Dag clowntje .

Ach Anne Wat fijn dat je hem toch nog gevonden hebt, beter dan onzekerheid over wat er met hem gebeurd is... sterkte

Anne

Oef. Dikke knuffel Anne
Heel veel sterkte.

Ach, wat verdrietig. Sterkte, Anne.

sterkte Anne!

Sterkte!

Wat triest Anne, heb je nu een poesloos huis?

Sterkte Anne, gelukkig dat je hem gevonden hebt, helemaal erg als je niet weet wat er gebeurd is. Foto's van overleden poes zijn niet erg hoor, heb zelf ook nog foto's van mijn katten gemaakt toen ze er niet meer waren.

Ahw, sterkte Anne!
Wel fijn dat je hem gevonden hebt, anders blijf je zo met die onwetendheid zitten

sterkte anne
toch wel fijn dat je hem zo gevonden hebt

quote:

Op maandag 24 maart 2014 14:04 schreef computergirl het volgende:
Wat triest Anne, heb je nu een poesloos huis?

Nee, maar mijn ouders nu wel ik ben 4 jaar terug ongeveer uit huis gegaan en heb nu 2 eigen haarballen.

En thanks allemaal! Om de een of andere reden heb je er veel meer vrede mee als het allemaal 'natuurlijk' is gegaan dan wanneer je er zelf een beslissing over moet nemen.

En heel fijn dat we hem toch gevonden hebben en dat ie thuis is ja . Soort opluchting.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 12:45 schreef Anne het volgende:

[..]

Na Tommy, hebben we bijna een jaar later zijn halfbroertje Mickey, die net geen 16 jaar is geworden gisteren helaas dood gevonden.

Hij was al sinds de 20e kwijt en we hadden eigenlijk het idee dat ie vast weer in iemand zijn schuur zat opgesloten, aangezien hij overal in- en binnen sneakte. Maar na meerdere malen gezocht te hebben (waarbij roepen trouwens geen zin had, want hij was doof en daarnaast ook nog eens slechtziend en zelfs blind aan één oog), hebben we hem uiteindelijk gevonden onder een auto.

SPOILER: Niet kijken als je niet tegen foto's van een dood beestje kan!

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hij was nog geheel intact en daarom denken we zelf dat ie dood is gegaan aan een herseninfarct, aangezien hij deze al meerdere keren eerder heeft gehad.

Dag clowntje .

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Hier krijg ik een brok van in mijn keel. Heb ook al eens afscheid moeten nemen van een kat, vreselijk en al helemaal op deze manier. Troost is dat je um gevonden hebt en een mooi afscheid kan geven op welke manier dan ook. Ik wens je veel sterkte.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 17:35 schreef controlaltdelete het volgende:

[..]

Hier krijg ik een brok van in mijn keel. Heb ook al eens afscheid moeten nemen van een kat, vreselijk en al helemaal op deze manier. Troost is dat je um gevonden hebt en een mooi afscheid kan geven op welke manier dan ook. Ik wens je veel sterkte.

Mee eens..

Mijn poes van nog geen 2 jaar lag vorig jaar bij de buren in de tuin, dood Ze was nog geen halve dag weg maar gek genoeg maakte ik me toch al zorgen..Ik ben echt heel blij dat we haar zo snel vonden, dat is beter dan onzekerheid.

Sterkte Anne!

Gister onze lieve Gizmo in moeten laten slapen. Eergister stond een afspraak gepland bij de dierenarts, maar Gizmo verzette zich teveel om hem mee te kunnen nemen. Hij gromde en blies erg, De laatste tijd lette we al op hem, maar leek beter te gaan weer. Toen ik naar bed ging, durfde ik niet te slapen. Bang dat de volgende ochtend, Gizmo er niet meer zou zijn. Ik stond machteloos.
De volgende ochtend, gister, werd ik wakker met een raar gevoel. Ik liep naar de gang, waar hij en Timo verblijven altijd in de nacht. Gizmo lag er rustig bij. Te rustig eigenlijk. Inmiddels was er een nieuwe afspraak voor vandaag gepland, maar ik zag dat hij pijn had. Ik kon vrijwel direct terecht bij de dierenarts.

Onderweg naar de dierenarts mauwde hij jammerlijk, maar hij wist dat naar naar een betere plek zou gaan. Of het thuis, zonder pijn zou zijn, of in de kattenhemel, was niet eens ter sprake nog. Bij de arts merkten zij op dat zijn blaas vol zat. Hij zou worden geholpen, waarschijnlijk een verstopping in zijn urineleiders. Het was een wonder dat hij nog op zijn pootjes kon staan, zei de arts, toen hij de blaas had gevoeld. We lieten Gizmo achter, en gaf hem een knuffel. "Het komt goed jongen, hoe dan ook, Baasje en vrouwtje houden van je." Met zijn laatste krachten gaf hij me een kopje. Dat zou het laatste kopje zijn.

Na anderhalf uur werden we gebeld. Het spoelen was goed gegaan. Hij bleek niersteentjes in zijn penisje te hebben. Zijn blaas was dusdanig vol, dat deze opgerekt was. Zijn nieren werkten niet meer bijna. We zijn met pijn naar de arts gegaan, en onze Gizmo. Daar lag hij, bij te komen van de narcose en ik praatte met hem. We moesten een beslissing maken. We konden hem geen pijn laten lijden. We moesten hem laten inslapen. Tranen over mijn wangen, zijn pootje in mijn handen. Hij kreeg een laatste narcose voor ze hem lieten inslapen. Met zijn pootje in mijn hand ging hij. Vredig wetend dat hij geen pijn meer zou hebben. Het is goed zo jongen. Rust in vrede. Baasje en vrouwtje houden van je.

quote:

Op vrijdag 28 maart 2014 11:59 schreef _UserName_ het volgende:
Gister onze lieve Gizmo in moeten laten slapen. Eergister stond een afspraak gepland bij de dierenarts, maar Gizmo verzette zich teveel om hem mee te kunnen nemen. Hij gromde en blies erg, De laatste tijd lette we al op hem, maar leek beter te gaan weer. Toen ik naar bed ging, durfde ik niet te slapen. Bang dat de volgende ochtend, Gizmo er niet meer zou zijn. Ik stond machteloos.
De volgende ochtend, gister, werd ik wakker met een raar gevoel. Ik liep naar de gang, waar hij en Timo verblijven altijd in de nacht. Gizmo lag er rustig bij. Te rustig eigenlijk. Inmiddels was er een nieuwe afspraak voor vandaag gepland, maar ik zag dat hij pijn had. Ik kon vrijwel direct terecht bij de dierenarts.

Onderweg naar de dierenarts mauwde hij jammerlijk, maar hij wist dat naar naar een betere plek zou gaan. Of het thuis, zonder pijn zou zijn, of in de kattenhemel, was niet eens ter sprake nog. Bij de arts merkten zij op dat zijn blaas vol zat. Hij zou worden geholpen, waarschijnlijk een verstopping in zijn urineleiders. Het was een wonder dat hij nog op zijn pootjes kon staan, zei de arts, toen hij de blaas had gevoeld. We lieten Gizmo achter, en gaf hem een knuffel. "Het komt goed jongen, hoe dan ook, Baasje en vrouwtje houden van je." Met zijn laatste krachten gaf hij me een kopje. Dat zou het laatste kopje zijn.

Na anderhalf uur werden we gebeld. Het spoelen was goed gegaan. Hij bleek niersteentjes in zijn penisje te hebben. Zijn blaas was dusdanig vol, dat deze opgerekt was. Zijn nieren werkten niet meer bijna. We zijn met pijn naar de arts gegaan, en onze Gizmo. Daar lag hij, bij te komen van de narcose en ik praatte met hem. We moesten een beslissing maken. We konden hem geen pijn laten lijden. We moesten hem laten inslapen. Tranen over mijn wangen, zijn pootje in mijn handen. Hij kreeg een laatste narcose voor ze hem lieten inslapen. Met zijn pootje in mijn hand ging hij. Vredig wetend dat hij geen pijn meer zou hebben. Het is goed zo jongen. Rust in vrede. Baasje en vrouwtje houden van je.

Sterkte met het verlies. Altijd naar als je hem dan alsnog moet laten inslapen.

quote:

Op vrijdag 28 maart 2014 11:59 schreef _UserName_ het volgende:
Gister onze lieve Gizmo in moeten laten slapen. Eergister stond een afspraak gepland bij de dierenarts, maar Gizmo verzette zich teveel om hem mee te kunnen nemen. Hij gromde en blies erg, De laatste tijd lette we al op hem, maar leek beter te gaan weer. Toen ik naar bed ging, durfde ik niet te slapen. Bang dat de volgende ochtend, Gizmo er niet meer zou zijn. Ik stond machteloos.
De volgende ochtend, gister, werd ik wakker met een raar gevoel. Ik liep naar de gang, waar hij en Timo verblijven altijd in de nacht. Gizmo lag er rustig bij. Te rustig eigenlijk. Inmiddels was er een nieuwe afspraak voor vandaag gepland, maar ik zag dat hij pijn had. Ik kon vrijwel direct terecht bij de dierenarts.

Onderweg naar de dierenarts mauwde hij jammerlijk, maar hij wist dat naar naar een betere plek zou gaan. Of het thuis, zonder pijn zou zijn, of in de kattenhemel, was niet eens ter sprake nog. Bij de arts merkten zij op dat zijn blaas vol zat. Hij zou worden geholpen, waarschijnlijk een verstopping in zijn urineleiders. Het was een wonder dat hij nog op zijn pootjes kon staan, zei de arts, toen hij de blaas had gevoeld. We lieten Gizmo achter, en gaf hem een knuffel. "Het komt goed jongen, hoe dan ook, Baasje en vrouwtje houden van je." Met zijn laatste krachten gaf hij me een kopje. Dat zou het laatste kopje zijn.

Na anderhalf uur werden we gebeld. Het spoelen was goed gegaan. Hij bleek niersteentjes in zijn penisje te hebben. Zijn blaas was dusdanig vol, dat deze opgerekt was. Zijn nieren werkten niet meer bijna. We zijn met pijn naar de arts gegaan, en onze Gizmo. Daar lag hij, bij te komen van de narcose en ik praatte met hem. We moesten een beslissing maken. We konden hem geen pijn laten lijden. We moesten hem laten inslapen. Tranen over mijn wangen, zijn pootje in mijn handen. Hij kreeg een laatste narcose voor ze hem lieten inslapen. Met zijn pootje in mijn hand ging hij. Vredig wetend dat hij geen pijn meer zou hebben. Het is goed zo jongen. Rust in vrede. Baasje en vrouwtje houden van je.

heel veel sterkte met het verlies