Waarom zou jouw pijngrens laag liggen? Bij mij gaat het alleen om pijn bij seks, bij jou is het tijdens je gehele dagelijkse leven. Dat lijkt me nog beperkender.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 12:29 schreef Suikertante het volgende:
Heel graag gedaan en jij ook voor je ervaringen! 7 jaar, mijn hemel. Misschien ligt mijn pijngrens laag maar ik ga zo gewoon echt niet 8 uur staand werk verrichten.
Ik ga morgen een afspraak maken, en ik vraag ook naar die ring. Wél eentje met glitters!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Glitters én discolampjes 
Dan kun je nooit meer fakenquote:
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Oké, beetje verlaat, maar niks kan op tegen een kotsend gezin toch?
Na de geboorte van Eva merkte ik al gauw onder de douche dat er "iets zat wat er niet hoorde". Ik vermoedde een verzakking en ben daarmee naar de huisarts gegaan. Deze heeft niet gekeken, maar ging uit van mijn verhaal en vertelde me dat er drie fases van verzakkingen zijn, waarbij fase 1 de minst erge is, fase 2 de fase is die ik heb en waarbij alles tegen de in-/uitgang aan zit en de 3e fase, waarbij de boel naar buiten komt.
Doorverwezen naar een bekkenbodemfysio, maar ondanks dat ik merkte dat de oefeningen goed deden, wilde ik ook graag nog het oordeel van een specialist. Dus een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog.
Deze bevestigde het verhaal van de huisarts en vertelde me dat ik een voorwandverzakking heb. Mijn andere ingewanden (blaas/ baarmoeder/ endeldarm) zaten nog op zijn plek. 'Bekkenbodemfysio' was inderdaad het advies.
Een bandje kon geplaatst worden, maar dan moest ik er zeker van zijn dat ik geen kinderwens meer had. De reden hiervan is dat tijdens een zwangerschap dat bandje opgerekt wordt en (net als bij elastiek) de rek eruit is na de geboorte. Het bandje verliest dan zijn functie en moet dan vervangen worden. Dus opnieuw een operatie.
Ook zou de bevalling middels een keizersnee gebeuren.
Omdat ik zeker wist dat we nog een kindje wilde, heb ik besloten door te gaan met de fysio. Ook zorgde het ervoor dat we niet teveel tijd wilden tussen beide kindjes. Hoewel mijn vriend al na 6 maanden stond te trappelen, gaf ik aarzelend toe toen Eva 13 maanden was. Een maand later was ik zwanger
De bevalling van Eva ging goed en met een gemiddelde snelheid. Van de eerste wee tot de geboorte 10,5 uur met daarin een uur persen.
In de kraamweek heb ik een verblijfskatheter gehad omdat ik niet kon plassen (achteraf gezien heeft Eva waarschijnlijk een rare draai gemaakt en mijn blaas gekneusd) en constateerde de verloskundige bij een nacontrole een heftige zwelling aan de linkerkant. Die kon slinken of klappen zei ze. Waar de zwelling vandaan kwam weten we niet. Toen deze weg was (geslonken godzijdank), begon de verzakking zijn plek te zoeken.
Het voelde alsof ik met een sinaasappel tussen mijn benen liep en als ik moest niesen of hoesten, ik die sinaasappel naar buiten perste
Alles behalve aangenaam.
Tijdens de zwangerschap van Rosalie verdween de verzakking voor een deel. De uitleg hiervoor was dat tijdens de zwangerschap je baarmoeder groeit en meer omhoog in je buik gaat zitten. Hierdoor verdwijnt de druk op je vaginawand, dus ook de verzakking.
Rosalie was er in 3 persweeën. Ik grap altijd dat ze naar buiten is komen vallen.
Toch merk ik dat de verzakking erger is (soms toch deels naar buiten) en dat herstel langer duurt. Pijn heb ik gelukkig amper, meer ongemak.
Ik ben niet (licht) incontinent gelukkig.
Nu dus de vraag, wat voor ingreep en wanneer? Mijn vriend is duidelijk klaar met kindjes krijgen en vindt 2 mooi geweest. Ik voor nu ook, maar ik merk dat ik de deur niet helemaal kan sluiten. Mijn verstand zegt dat het goed is zo, maar mijn hart niet.
Ik vind dit zoooooooo moeilijk
Maar aan de andere kant ben ik nu zwaar overtijd, en niet zwanger, maar ben ik er toch ongerust op. Mijn vriend is dan voor een abortus, iets wat ik (denk ik) niet kan. Ik zie het ook niet zitten om iedere maand met die stomme condooms te klooien en dan de onzekerheid of het wel goed gegaan is.
Na de geboorte van Eva merkte ik al gauw onder de douche dat er "iets zat wat er niet hoorde". Ik vermoedde een verzakking en ben daarmee naar de huisarts gegaan. Deze heeft niet gekeken, maar ging uit van mijn verhaal en vertelde me dat er drie fases van verzakkingen zijn, waarbij fase 1 de minst erge is, fase 2 de fase is die ik heb en waarbij alles tegen de in-/uitgang aan zit en de 3e fase, waarbij de boel naar buiten komt.
Doorverwezen naar een bekkenbodemfysio, maar ondanks dat ik merkte dat de oefeningen goed deden, wilde ik ook graag nog het oordeel van een specialist. Dus een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog.
Deze bevestigde het verhaal van de huisarts en vertelde me dat ik een voorwandverzakking heb. Mijn andere ingewanden (blaas/ baarmoeder/ endeldarm) zaten nog op zijn plek. 'Bekkenbodemfysio' was inderdaad het advies.
Een bandje kon geplaatst worden, maar dan moest ik er zeker van zijn dat ik geen kinderwens meer had. De reden hiervan is dat tijdens een zwangerschap dat bandje opgerekt wordt en (net als bij elastiek) de rek eruit is na de geboorte. Het bandje verliest dan zijn functie en moet dan vervangen worden. Dus opnieuw een operatie.
Ook zou de bevalling middels een keizersnee gebeuren.
Omdat ik zeker wist dat we nog een kindje wilde, heb ik besloten door te gaan met de fysio. Ook zorgde het ervoor dat we niet teveel tijd wilden tussen beide kindjes. Hoewel mijn vriend al na 6 maanden stond te trappelen, gaf ik aarzelend toe toen Eva 13 maanden was. Een maand later was ik zwanger
De bevalling van Eva ging goed en met een gemiddelde snelheid. Van de eerste wee tot de geboorte 10,5 uur met daarin een uur persen.
In de kraamweek heb ik een verblijfskatheter gehad omdat ik niet kon plassen (achteraf gezien heeft Eva waarschijnlijk een rare draai gemaakt en mijn blaas gekneusd) en constateerde de verloskundige bij een nacontrole een heftige zwelling aan de linkerkant. Die kon slinken of klappen zei ze. Waar de zwelling vandaan kwam weten we niet. Toen deze weg was (geslonken godzijdank), begon de verzakking zijn plek te zoeken.
Het voelde alsof ik met een sinaasappel tussen mijn benen liep en als ik moest niesen of hoesten, ik die sinaasappel naar buiten perste
Alles behalve aangenaam.Tijdens de zwangerschap van Rosalie verdween de verzakking voor een deel. De uitleg hiervoor was dat tijdens de zwangerschap je baarmoeder groeit en meer omhoog in je buik gaat zitten. Hierdoor verdwijnt de druk op je vaginawand, dus ook de verzakking.
Rosalie was er in 3 persweeën. Ik grap altijd dat ze naar buiten is komen vallen.
Toch merk ik dat de verzakking erger is (soms toch deels naar buiten) en dat herstel langer duurt. Pijn heb ik gelukkig amper, meer ongemak.
Ik ben niet (licht) incontinent gelukkig.
Nu dus de vraag, wat voor ingreep en wanneer? Mijn vriend is duidelijk klaar met kindjes krijgen en vindt 2 mooi geweest. Ik voor nu ook, maar ik merk dat ik de deur niet helemaal kan sluiten. Mijn verstand zegt dat het goed is zo, maar mijn hart niet.
Ik vind dit zoooooooo moeilijk
Maar aan de andere kant ben ik nu zwaar overtijd, en niet zwanger, maar ben ik er toch ongerust op. Mijn vriend is dan voor een abortus, iets wat ik (denk ik) niet kan. Ik zie het ook niet zitten om iedere maand met die stomme condooms te klooien en dan de onzekerheid of het wel goed gegaan is.
Het is nogal een plastisch verhaal geworden, zonder weinig emoties (behalve het laatste). Maar das even zelfbehoud. Ik ben een beetje labiel en heb geen zin om jankend achter de computer te zitten.
Vragen staat vrij, ik ben er heel open in.
Vragen staat vrij, ik ben er heel open in.
Ik kan niet meepraten maar wil toch even reageren. Ik vind het heel knap dat jullie hierover praten met elkaar. Ik denk dat het voor veel vrouwen taboe. Ik kan me voorstellen dat er veel gelurkt wordt in dit topic.
Veel sterkte en beterschap voor jullie. Xx
Veel sterkte en beterschap voor jullie. Xx
Ik vind het heel knap dat iedereen er hier zo openhartig over praat.
Ik had na de geboorte van Eli idd wel last van dat zware gevoel tijdens / vlak voor de menstruatie en lichtelijk stress-incontinent.
Na de bevalling van Aviva heb ik nergens last meer van, dus ik ben er helemaal blij mee.
Sterkte voor de dames die er last van hebben!
Ik had na de geboorte van Eli idd wel last van dat zware gevoel tijdens / vlak voor de menstruatie en lichtelijk stress-incontinent.
Na de bevalling van Aviva heb ik nergens last meer van, dus ik ben er helemaal blij mee.
Sterkte voor de dames die er last van hebben!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Tnx for reminding me. Afspraak staat.quote:
(pas over 2 maanden was er plek...).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Danic ik wist helemaal niet dat dat ook kon, alleen een verzakking van de wand zelf. Ik dacht dat door de verslapping van de wand de organen gingen verzakken maar dat is dus niet altijd het geval!quote:Op woensdag 28 augustus 2013 18:27 schreef danic het volgende:
Oké, beetje verlaat, maar niks kan op tegen een kotsend gezin toch?
Na de geboorte van Eva...
Ik weet in elk geval dat als je zegt dat je geen kinderen meer wilt en zo'n bandje laat plaatsen, en je krijgt spijt, dan mag je gewoon weer zwanger worden hoor. Het is natuurlijk niet wenselijk maar het is niet zo definitief als je hele baarmoeder laten verwijderen ofzo. Misschien dat die wetenschap je iets meer rust kan geven?
Die zwelling klinkt trouwens reuzegriezelig!
Gelukkig is het geslonken.En ik vind het fijn om te lezen dat je tijdens de zwangerschap juist minder last krijgt. Ik heb daar wel over na zitten denken. Het is me wel verteld, dat het geen probleem is om zwanger te zijn met een verzakking, maar jouw uitleg is duidelijker!
Ik ben er eigenlijk altijd heel openhartig over geweest en vind dat ook helemaal niet raar. Iedereen vertelt te pas en te onpas hoeveel hechtingen ze wel niet hebben gekregen, maar dat spieren dan uitlubberen is ineens taboe, ik snap dat gewoon niet! Maar ik ben wel heel blij om hier wat ervaringen van anderen te lezenquote:Op donderdag 29 augustus 2013 10:40 schreef DaviniaHR het volgende:
Ik vind het heel knap dat iedereen er hier zo openhartig over praat.
Nou zeg dat is laat. Maar, je afspraak staat!quote:Op donderdag 29 augustus 2013 15:08 schreef Moonah het volgende:
[..]
Tnx for reminding me. Afspraak staat.
(pas over 2 maanden was er plek...).
Ik ben vandaag bij de fysio geweest en het voelt als een doorbraak. Ik heb gezegd dat het echt slecht gaat en ineens nam het gesprek een hele nieuwe wending. Misschien ben ik de andere keren toch niet duidelijk genoeg geweest.
Ze heeft me inwendig onderzocht en ik blijk behalve een voorwandverzakking (inc blaas en bm) waarschijnlijk ook een achterwandverzakking te hebben (inc endeldarm). Verder bleek ik heel goed alles omhoog te kunnen trekken door aan te spannen, maar ik kan niet dichtspannen. Beetje lastig uitleggen.
Ze heeft de spier en mijn stuitje geprobeerd te masseren/los te maken. Dit was zeer onaangenaam
Dit deed ze van binnenuit, via de meest logische route, juist ja Ze hoopt dat ik hierdoor vanavond/morgenochtend minder last heb, ik merk nu nog geen verlichting.
Ze vindt dat ik minimaal een maand niet eens aan werk mag denken en waarschijnlijk kan ik nog veel langer niet werken. Ze heeft me de naam van een specifieke gyn gegeven bij Allantvrouw naar wie ik moet vragen. En ik moet nog meer rusten en toch een balans vinden waarbij ik iets kan doen zonder dat ik verga van de pijn. Het drukgevoel moet ik sowieso voorkomen want als ik dat voel weet ik zeker dat ik de spier ook weer overbelast.
Het is natuurlijk niet echt geweldig nieuws maar ik ben toch heel blij dat de pijn nu aanwijsbaar is ofzo. Dat iemand die er verstand van heeft nu heeft gezien waarom het pijn doet en het serieus neemt (ik kon haar wel zoenen)!
Ze heeft me inwendig onderzocht en ik blijk behalve een voorwandverzakking (inc blaas en bm) waarschijnlijk ook een achterwandverzakking te hebben (inc endeldarm). Verder bleek ik heel goed alles omhoog te kunnen trekken door aan te spannen, maar ik kan niet dichtspannen. Beetje lastig uitleggen.
Dit helpt niet echt mee en als je gewoon loopt, staat etc ga je toch je bekkenbodemspieren automatisch aanspannen. Het enige gedeelte dat ik kan aanspannen zit achterin en dat span ik dus heel hard aan en dat staat nu helemaal strak gespannen. Dit gedeelte van de spier zit vast aan het stuitje en daarom heb ik daar zo'n pijn.SPOILER2Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ze heeft de spier en mijn stuitje geprobeerd te masseren/los te maken. Dit was zeer onaangenaam
Dit deed ze van binnenuit, via de meest logische route, juist ja Ze hoopt dat ik hierdoor vanavond/morgenochtend minder last heb, ik merk nu nog geen verlichting.Ze vindt dat ik minimaal een maand niet eens aan werk mag denken en waarschijnlijk kan ik nog veel langer niet werken. Ze heeft me de naam van een specifieke gyn gegeven bij Allantvrouw naar wie ik moet vragen. En ik moet nog meer rusten en toch een balans vinden waarbij ik iets kan doen zonder dat ik verga van de pijn. Het drukgevoel moet ik sowieso voorkomen want als ik dat voel weet ik zeker dat ik de spier ook weer overbelast.
Het is natuurlijk niet echt geweldig nieuws maar ik ben toch heel blij dat de pijn nu aanwijsbaar is ofzo. Dat iemand die er verstand van heeft nu heeft gezien waarom het pijn doet en het serieus neemt (ik kon haar wel zoenen)!
Ga je goed naar haar luisteren?quote:Op donderdag 29 augustus 2013 16:51 schreef Suikertante het volgende:
Ze vindt dat ik minimaal een maand niet eens aan werk mag denken en waarschijnlijk kan ik nog veel langer niet werken. Ze heeft me de naam van een specifieke gyn gegeven bij Allantvrouw naar wie ik moet vragen. En ik moet nog meer rusten en toch een balans vinden waarbij ik iets kan doen zonder dat ik verga van de pijn. Het drukgevoel moet ik sowieso voorkomen want als ik dat voel weet ik zeker dat ik de spier ook weer overbelast.
En fijn ja, dat gewroet in allerlei holtes.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ehm.... Omdat je wat streng voor jezelf overkomt? Ik ken je eerlijk gezegd alleen van dit topic, maar je legt de lat best hoog voor jezelf heb ik het idee. Je hebt een hoog arbeidsethos. Prima, maar niet ten koste van je gezondheid. Werk is nu blijkbaar het laatste dat goed voor je is. Dus ga eerst maar goed herstellen, dan leuke dingen doen, en daarna is werk aan de beurt. Lullig voor je werkgever, maar als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.quote:Op donderdag 29 augustus 2013 19:30 schreef Suikertante het volgende:
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ben best een lui varken hoor, maar er zijn een paar dingen die ik lastig vind ja, waaronder dat werkgebeuren. Tegelijk geniet ik er best van dat ik verplicht op de bank moet liggen
Maar ik doe het wel te weinig. Het is dat jij een afspraak hebt, anders zou ik iets zeggen over 7 jaar..
quote:Op donderdag 29 augustus 2013 19:54 schreef Suikertante het volgende:
Ik ben best een lui varken hoor, maar er zijn een paar dingen die ik lastig vind ja, waaronder dat werkgebeuren. Tegelijk geniet ik er best van dat ik verplicht op de bank moet liggen
Het is dat jij een afspraak hebt, anders zou ik iets zeggen over 7 jaar..
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Suiker, ik snap helemaal je opluchting dat het nu aanwijsbaar is!
Heb je OP echt met stijgende verbazing gelezen; dat je er zóveel pijn van hebt komt in het babytopic inderdaad niet echt over.
Oh en ik snap ook niet het taboe dat hierover heerst
Juist omdat iedereen wel over alle bevallingsdetails praat ja! 
Heb je OP echt met stijgende verbazing gelezen; dat je er zóveel pijn van hebt komt in het babytopic inderdaad niet echt over.
Oh en ik snap ook niet het taboe dat hierover heerst
Juist omdat iedereen wel over alle bevallingsdetails praat ja!
Die horrormassage heeft dus best wel gewerkt, maar nu komt het langzaam weer terug. Het maakte de pijn wat doffer Maar het idee dat ik dat dus nog een keer moet/mag ondergaan vind ik minder. Ik moet er wel even aan wennen hoor
LB dat dus!!
Maar het idee dat ik dat dus nog een keer moet/mag ondergaan vind ik minder. Ik moet er wel even aan wennen hoor LB dat dus!!
Ohja, ik ben niet preuts en had geen moeite met de inwendige onderzoeken tijdens het fertiliteitstraject en bij de bevalling, maar zulke fysiotherapie zou ik ook wel even minder vinden
Je went er gelukkig vast wel (een beetje) aan, en het helpt!
Je went er gelukkig vast wel (een beetje) aan, en het helpt!
Zou dit zijn waarom mijn favoriete standje sind de laatste bevalling superzeer doet en dus niet meer gaat? 
Dat is, naast incontinentie bij inspanning het enige dat ik ervan merk, dus geen superverzakking verder.
SPOILER: ander probleem2Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
***
Je kan ook een combinatie van fysiotherapie en chiropractie doen, vraag er naar want dan is inwendige massage van de stuit vaak niet nodig!
BE wat balen dat het verslechterd.
Ik heb ook een verzakking. Meestal aan de achterwand. En dat wordt verergerd door medicijnen. Rond menstruatie ook altijd het gevoel dat mijn bekkenbodemspier tussen mijn knieën hangt. Wat doet dat zeer steeds.
Ik heb het gevoel dat mijn stuit naar binnen wordt getrokken, gaan staan/gaan zitten/gaan lopen is momenteel heel erg pijnlijk, het voelt alsof mijn stuit als een harmonica in- of uitelkaar getrokken wordt bij het opstarten. Daarbij (of daardoor) gebruik ik ook mijn bekkenbodemspier verkeerd wat het tegenwerkt en zet ik daardoor weer mijn heupspieren op slot. Net als BE heb ik last van lichte incontinentie bij rennen/springen/niezen. Ik heb het alleen nog niet gelinkt aan mijn cyclus.
Oorzaak bij mij, want het gíng heel goed, was zitten op een houten bankje tijdens afzwemmen. Daarna tuinstoelen, bankje in een dierentuin/sauna... Allemaal triggers voor mij.
Volgende week afspraak maken bij de chiropractor.
Oh en BE standjes tijdens sex??? Meervoud???? Er is er maar 1 mogelijk hier, als ik wild doe 2, maar het gevolg is dat ik dan (bijna letterlijk) de volgende dag niet meer kan lopen. Dat doen we dus alleen als we alletwee de volgende dag vrij zijn.
BE wat balen dat het verslechterd.
Ik heb ook een verzakking. Meestal aan de achterwand. En dat wordt verergerd door medicijnen. Rond menstruatie ook altijd het gevoel dat mijn bekkenbodemspier tussen mijn knieën hangt. Wat doet dat zeer steeds.
Ik heb het gevoel dat mijn stuit naar binnen wordt getrokken, gaan staan/gaan zitten/gaan lopen is momenteel heel erg pijnlijk, het voelt alsof mijn stuit als een harmonica in- of uitelkaar getrokken wordt bij het opstarten. Daarbij (of daardoor) gebruik ik ook mijn bekkenbodemspier verkeerd wat het tegenwerkt en zet ik daardoor weer mijn heupspieren op slot. Net als BE heb ik last van lichte incontinentie bij rennen/springen/niezen. Ik heb het alleen nog niet gelinkt aan mijn cyclus.
Oorzaak bij mij, want het gíng heel goed, was zitten op een houten bankje tijdens afzwemmen. Daarna tuinstoelen, bankje in een dierentuin/sauna... Allemaal triggers voor mij.
Volgende week afspraak maken bij de chiropractor.
Oh en BE standjes tijdens sex??? Meervoud???? Er is er maar 1 mogelijk hier, als ik wild doe 2, maar het gevolg is dat ik dan (bijna letterlijk) de volgende dag niet meer kan lopen. Dat doen we dus alleen als we alletwee de volgende dag vrij zijn.
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
