Depressie & Angst #60

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 02:05 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

En toch, en toch het komt wel goed met jou!

Ik ben op het moment op zoek naar een studio voor 4 maanden ergens in het westen (vanaf 1-1-14 wil ik weer in het buitenland zitten). Wat een gedoe.

Haha dat zei ik (en anderen) ook altijd, maar kijk waar ik nu ben. Klopt niet helemaal he

Owja dat is wel lastig, hopen dat je iets kan vinden! Voor vakantie of langere periode?

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 00:44 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Bij mij heeft het wel zin gehad. De zware gevoelens zijn weggedrukt en het is meer 'weemoed'. Ipv een hysterische hulbui zijn het tranen geworden.

Dat is wel fijn!
Niet meer die fysieke gevolgen dus? (overgeven enzo)

quote:

Op woensdag 28 augustus 2013 16:07 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Respect Seasushi! Dat wist ik allemaal niet Dat klinkt toch wel erg heftig allemaal.

Heftig is het allemaal niet meer. De ups en downs zijn er nog wel, maar ik "moet" niet zo veel meer. Toen ik nog werkte was ik op een gegeven moment een soort seizoenarbeider. 3 maanden niet 4 maanden 120% wel werken, dan weer een half jaar niet. 9 maanden wel, daarna weer anderhalf jaar in de ziektewet. Ik kan mijzelf nu wat beter reguleren. Als het nodig is een week de luxaflex dichtdoen en dom series kijken. Of 6 mensen te eten krijgen, een leuke lange avond hebben, maar daarna weer even "op rust"
Gelukkig heb ik een aantal echt goede vrienden. Die kennen mijn stemmingswisselingen en hebben er niet zo,n last van. Seasushi is altijd thuis dus daar kun je altijd even binnenlopen of een hapje mee eten, en soms heeft ze de poort een paar dagen op slot. Dan is het ook goed.
Op het moment gaat het wat minder, slik nieuwe medicijnen waarmee ik niet kan autorijden, dan gaat er even iemand mee boodschappen doen, of ze nemen wat mee. Dochter is dan wat vaker bij de buurvrouw, waar ze kind aan huis is.
Het enige waar ik heel serieus voor waak is dat mijn dochter (nu 14) niet mijn verzorgster wordt.
Verder heb ik soms ook een jaloers makend leven. Ik kan doen en laten wat ik wil, (op de financieeen na dan ) Hoef niet meer in een keurslijf. Zit niet meer met moeilijke collega's, hoef geen verantwoording meer af te leggen aan mijn baas. Heb een hele leuke psychiater die als het nodig is, binnen 12 uur terug belt,

_{Als ik dit zo lees vraag ik me af waarom of ik me in godvredesnaam zo klote voel op het moment}

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 07:47 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Haha dat zei ik (en anderen) ook altijd, maar kijk waar ik nu ben. Klopt niet helemaal he

Owja dat is wel lastig, hopen dat je iets kan vinden! Voor vakantie of langere periode?

En toch, volgens mij (correct me if i'm wrong) ben jij zo'n kwartje gevalletje.

Dat kwartje moet juist net goed vallen. Stel je krijgt een nieuwe baan, komt een leuke vent tegen die voor je valt en door jou angsten heen kijkt en je eindelijk dat gevoel van vertrouwen terug krijgt, volgens mij hebben we Cue dan heel snel op de rails!

Ik zoek een 4 maanden een studio, vakantiehuis, whatever. Niet voor een vakantie, maar gewoon een kortstondig iets omdat ik nog even wat certificaten en andere rommel in Nederland wil behalen voor dat ik het land weer ga verlaten. En het scheelt in de kosten!

Bedoelde hoe lang je weg blijft uit NL

Tja zou kunnen hoor. Maar ondertussen houd ik dat beeld al zo'n jaar of 4 voor. Dat het goedkomt en ik ook wel eens iemand tegen zou kunnen komen blabla. Op een gegeven moment heb je dat wel eens gehad en geloof je er steeds minder in.
Weet ook wel dat het geluk hebben is enzo hoor. Dat het morgen zo maar eens anders kan zijn blablabla..

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 09:12 schreef seasushi het volgende:

[..]

Heftig is het allemaal niet meer. De ups en downs zijn er nog wel, maar ik "moet" niet zo veel meer. Toen ik nog werkte was ik op een gegeven moment een soort seizoenarbeider. 3 maanden niet 4 maanden 120% wel werken, dan weer een half jaar niet. 9 maanden wel, daarna weer anderhalf jaar in de ziektewet. Ik kan mijzelf nu wat beter reguleren. Als het nodig is een week de luxaflex dichtdoen en dom series kijken. Of 6 mensen te eten krijgen, een leuke lange avond hebben, maar daarna weer even "op rust"
Gelukkig heb ik een aantal echt goede vrienden. Die kennen mijn stemmingswisselingen en hebben er niet zo,n last van. Seasushi is altijd thuis dus daar kun je altijd even binnenlopen of een hapje mee eten, en soms heeft ze de poort een paar dagen op slot. Dan is het ook goed.
Op het moment gaat het wat minder, slik nieuwe medicijnen waarmee ik niet kan autorijden, dan gaat er even iemand mee boodschappen doen, of ze nemen wat mee. Dochter is dan wat vaker bij de buurvrouw, waar ze kind aan huis is.
Het enige waar ik heel serieus voor waak is dat mijn dochter (nu 14) niet mijn verzorgster wordt.
Verder heb ik soms ook een jaloers makend leven. Ik kan doen en laten wat ik wil, (op de financieeen na dan ) Hoef niet meer in een keurslijf. Zit niet meer met moeilijke collega's, hoef geen verantwoording meer af te leggen aan mijn baas. Heb een hele leuke psychiater die als het nodig is, binnen 12 uur terug belt,

_{Als ik dit zo lees vraag ik me af waarom of ik me in godvredesnaam zo klote voel op het moment}

Ga jij ook nooit meer werken? Of heb je de kans dat je ooit weer aan het werk moet? Dat lijken mij soms toch nog wel moeilijke tijden. Ik kan me namelijk voorstellen dat, stel ze zetten een nieuwe wet in werking en iedereen moet weer gekeurd worden dat je wel zoiets hebt van, gvd!

En ga jij eigenlijk mentaal dan nog vooruit? Of heb je geaccepteerd dat je bent zo als je nu bent en dat je dat voor langere periode zal vasthouden?

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 11:33 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ga jij ook nooit meer werken? Of heb je de kans dat je ooit weer aan het werk moet? Dat lijken mij soms toch nog wel moeilijke tijden. Ik kan me namelijk voorstellen dat, stel ze zetten een nieuwe wet in werking en iedereen moet weer gekeurd worden dat je wel zoiets hebt van, gvd!

En ga jij eigenlijk mentaal dan nog vooruit? Of heb je geaccepteerd dat je bent zo als je nu bent en dat je dat voor langere periode zal vasthouden?

Ik ben voor altijd afgekeurd, hoef ook niet meer herkeurd. Ik zit in de IVA. Als wetten veranderen weet je het nooit ik zie wel. Wel heb ik mij voorgenomen als ik 2 jaar stabiel ben, ik in ieder geval vrijwilligerswerk ga doen. Of ik besluit een keer met mijn manische kop directeur van een koekjesfabriek te worden.

Helaas is het zo dat itt andere "kwaaltjes" manisch depressiteit niet na de overgang minder wordt.
En ik merk ook dat na een aantal jaren medicatie mijn geheugen en concentratie wat achteruit gaat.
_{Nu zou het ook nog kunnen dat dat is omdat ik het niet meer "moet"gebruiken , Ik weet het niet.}
Ik zorg er wel voor dat ik me blijf verdiepen in onderwerpen, of eens iets wiskundigs ofzo doorblader om niet helemaal af te stompen.
Nu even uurtje met de hond wandelen, daarna mijn bed blijven ontwijken, en brood bakken. (lekker dom klusje, gewoon kneden en nog eens kneden) en even door ploeteren.

Dat was een laat thuiskomertje na zo'n nacht. Erg laat. Ik ga eens een mailtje op stellen voor mijn ex en mijn huidige dame met wat informatie. En verzenden.

Hier alles relaxt.

Zo relaxt zelfs dat een voorbijganger op straat me vroeg wat ik gebruikte (wat gebruikte?) en of ik niet nog wat had.

Maar misschien is het gewoon tijd om me weer eens te scheren.

quote:

Op zaterdag 31 augustus 2013 07:06 schreef Gray het volgende:
Hier alles relaxt.

Zo relaxt zelfs dat een voorbijganger op straat me vroeg wat ik gebruikte (wat gebruikte?) en of ik niet nog wat had.

Maar misschien is het gewoon tijd om me weer eens te scheren.

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 12:57 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?

En als het niet lukt, snap ik dat ze er maar mee stoppen, want dan heeft het ook weinig zin. Maar heb niet het gevoel dat dat bij s_e ook het geval was/is. Of hij heeft het niet vermeld, dat kan ook

Ik denk dat EMDR het best werkt voor mensen die 1 emotie of ervaring jarenlang hebben weggestopt en die stukje bij beetje moeten herbeleven om de realiteit ervan in te zien

Klote klote klote zooi.
Het ging gisteren weer helemaal fout, continu huilbuien, omdat ik Maandag weer naar school moet waar ik enorm tegenop zie.
Mijn pgb'er helemaal overstuur opgebeld, had wel gehoopt dat die me even gerust kon stellen, had namelijk op dat moment ook nog eens ruzie met mijn moeder. Maar nee, ze wilde me niet spreken, en deed niet aardig. Dat deed mij zo'n verdriet. Niet normaal, ik voel me gewoon afgewezen door haar. Alsof ik er niet toe doe.
Voel me zo'n mislukkeling.
Daarna maar de ''acute psychiatrie'' gebeld door mijn moeder, ook niet leuk. Een hele lieve vrouw (die ik die dag gelukkig al had gezien) gaf mij advies aan de telefoon. Om die nare gedachtes op te schrijven. Maar nee, dat lukt echt niet. Het lukt gewoon echt totaal niet..
En ik vind het zo erg, dat niemand me nu kan helpen..tenminste dat gevoel heb ik. Zelfs de ''acute psychiatrie'' kan me niet helpen. Ja, ik heb een bor contract (bed op recept) maar dat is voor 1 nachtje. En dat helpt niet om goed tot rust te komen..
Ik wilde gisteren gewoon een overdosis nemen, gewoon puur omdat ik het thuis niet meer goed aankan..vanwege de drukte. En omdat er altijd maar goed gedrag van me word verwacht. Omdat zelfs de mensen die ik vertrouw me afwijzen. Tenminste in mijn beleving..omdat ik me zo ellendig voel. Afleiding zoeken gaat niet, die gedachte's blijven maar door mijn hoofd gaan..
En nu, zit ik hier jankend achter de pc. Het helpt wel om mijn verhaal te typen, dat is zo fijn..
Liever even geen moeilijke vragen..

He gatsie catnip, das echt niet leuk!
Dat afgewezen gevoel is heel naar, ik hoop dat er iemand gauw even komt om je gerust te stellen oid.
In ieder geval even een digiknuffel van mij

Knufff catnip

Help jezelf, Catnip.

En dan bedoel ik natuurlijk: wees lief en troost jezelf met lieve woorden. Wees je eigen licht.

[ Bericht 72% gewijzigd door Gray op 31-08-2013 17:47:25 ]

Ik voel me weer eens flink waardeloos en alleen.

Normaliter vraag ik op zondags aan een vriend om af te spreken.
Krijg daarvan de laatste tijd te horen dat hij liever een game speelt.
Dus vandaag heb ik het niet gevraagd, ik doe het ook niet meer want hij toont nooit eens een keer initiatief.

Verder zou een vriendin een paar weken geleden navragen om mee op vakantie te gaan. maar daar heb ik ook niks meer van gehoord.

En ik zou morgen naar een goede vriendin gaan, maar wegens problemen met mijn ov kaart kan dat niet

Juk

quote:

Op zondag 1 september 2013 20:57 schreef Miniem het volgende:
Ik voel me weer eens flink waardeloos en alleen.

Normaliter vraag ik op zondags aan een vriend om af te spreken.
Krijg daarvan de laatste tijd te horen dat hij liever een game speelt.
Dus vandaag heb ik het niet gevraagd, ik doe het ook niet meer want hij toont nooit eens een keer initiatief.

Verder zou een vriendin een paar weken geleden navragen om mee op vakantie te gaan. maar daar heb ik ook niks meer van gehoord.

En ik zou morgen naar een goede vriendin gaan, maar wegens problemen met mijn ov kaart kan dat niet

Juk

Maar je zou wel naar een goede vriendin gaan. Je bent dus niet echt alleen lijkt me

kan hier niet uitleggen waarom, maar mijn verlatingsangst viert hoogtij. dingen gaan niet zoals ik wil dat ze gaan. ik leer het ook nooit. ik blijf altijd alleen.

quote:

Op zondag 1 september 2013 21:05 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Maar je zou wel naar een goede vriendin gaan. Je bent dus niet echt alleen lijkt me

Mja, die heb ik nou ook 1 x in de 2 jaar gezien omdat ze ver weg woont

quote:

Op zondag 1 september 2013 21:07 schreef Andromache het volgende:
kan hier niet uitleggen waarom, maar mijn verlatingsangst viert hoogtij. dingen gaan niet zoals ik wil dat ze gaan. ik leer het ook nooit. ik blijf altijd alleen.

Nee toch? Je bent toch niet echt alleen? Kom lekker gezellig naar de pubquiz
Het was de vorige keer toch ook leuk? Ik vind het jammer dat je geen man bent, want dan had buiten alles om ook wel wat met je willen doen

quote:

Op zondag 1 september 2013 21:09 schreef Miniem het volgende:

[..]

Mja, die heb ik nou ook 1 x in de 2 jaar gezien omdat ze ver weg woont

Oh dat is niet zo fijn. Ik weet niet waar je woont, maar ik had graag wel iets met je willen doen als je bij mij in de buurt woonde

Sterkte aan allen die het nodig hebben

Maar goed, zullen jullie wel vaker gehoord hebben.

quote:

Op zondag 1 september 2013 22:10 schreef minthy het volgende:
Zondagavond-terugkijken op de week avond

Een veel te drukke week gehad die echt voorbij vloog, de tijd gaat sinds ik thuiszit echt bezopen veel harder voor m'n gevoel. Het weekend redelijk doorgekomen, vandaag toch weer een fikse dip gehad helaas. Eenzaam, algeheel leeg kutgevoel.
Ik ben vanmiddag de deur maar weer uitgerend en heb afleiding gezocht omdat ik niet wilde blijven hangen in doemdenken en gepieker, dat hielp even.

Verder post ik amper nog op Fok, wat op zich niet eens zo heel verkeerd is, al merk ik dat het me voorheen veel afleiding gaf op klotedagen/nachten.
Afgelopen week weer bij de bedrijfsarts geweest, de komende 2 maanden sowieso niet aan het werk. Waar mijn verwachting was dat ik voor het eind van het jaar wel weer aan de slag zou zijn, lijkt dit niet meer te gaan gebeuren. Dompertje.

Maw, heb je dus minder klote momenten? Of is het juist dat het ritme weer terug lijkt te komen?