Depressie & Angst #60

Even crossposten (kracht van het nu topic)

Ontzettend veel shit komt op me af nu ik 'bewuster leef' (ik weet ff geen andere woorden, paradox ik weet). Emoties over mijn oude relatie(s), onzekerheid over mezelf, anderen nodig hebben om mezelf beter te voelen etc. In het proces van loslaten heeft die emotie vrij baan en das bepaald geen pretje. En toch kost het enig 'doorzettingsvermogen' bij het herinneren van de aard, en die hechting te realiseren. Een hechting die nog zo ontzettend sterk is.
Nee 'ff lekker in het nu leven' zit er op 't moment zeker niet in

quote:

Op dinsdag 27 augustus 2013 15:18 schreef Sound.Cloud het volgende:

[..]

Hoe uit zich dat? Alleen psychisch of ook een sterk lichamelijke reactie?

Ik vroeg mij af of mensen hier dit ook hebben. Het ene moment dramatisch, niks gaat goed komen, het heeft geen zin meer. Een uur later kan ik me extreem goed voelen, nergens meer bang voor, enthousiast, makkelijk met iedereen praten. Denk dat ik alles kan. Dat is natuurlijk super maar ik vraag me af in hoeverre mensen hier ook vaak dat verschil hebben tussen superslecht voelen en extreem goed?

Afgezien van drank en mensen om me heen en werk/school, voel ik me 's avonds en 's nachts meestal beter dan 's ochtends en 's middags. Ik weet niet waar dat mee te maken heeft. Ik pieker overdag veel meer.

quote:

Op dinsdag 27 augustus 2013 17:17 schreef minthy het volgende:
Vanochtend afgestudeerd met een mooie voldoende na een pittig gesprek. Een uur lang geprobeerd m'n kop erbij te houden en vaak zoeken naar woorden die er niet helemaal lekker uitkwamen. Maar goed, dat is afgerond.
Waar ik van baal is dat het me niks doet. Ik kreeg een stortvloed aan berichten, iedereen is trots/blij maar dat lukt mezelf niet. Dat frustreert me enorm op het moment
Ik hang uitgeblust op de bank met gillende koppijn en zere spieren, dat wordt mijn plek ook voor de rest van de avond

Herkenbaar, heel lang naar iets toewerken en het dan halen. En dan het gevoel van. Oké, en nu?

quote:

Op dinsdag 27 augustus 2013 15:27 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Beide. Het was net alsof er iets "knapte". Ik was zomaar extreem gespannen en ik voelde me constant agressief. Daarnaast had ik last van "gekke" gedachten en had ik moeite om in aanraking te komen met mijn "rationele ik". Ik keek in de spiegel, maar ik herkende mezelf niet meer
Ik dacht even dat ik volledig schizofrenisch werd, maar het is me uiteindelijk wel gelukt om weer mezelf te worden. Ik ben nog steeds "shaken", maar het gaat weer
Het gevoel ging trouwens gepaard met een nachtmerrie over dat ik bezeten werd door een duivelse entiteit. Ik kon huizen in de fik laten vliegen enzo. (Het begon terwijl ik sliep)

Wat heb je gedaan op het moment dat dat gebeurde? Hoe is de paniek opgelost en in hoeverre had jij daar invloed op?

[ Bericht 33% gewijzigd door sinterklaaskapoentje op 28-08-2013 14:09:48 ]

Verdomme

Nou loop ik weer te balen.
School zou op 5 september beginnen. Krijg ik nu eem brief dat we as maandag rooster op moeten halen en dergelijke terwijl ik had afgesproken met een goede vriendin ergens anders in het land woont.

Echt geen idee wat ik nu moet doen. Andere dag volgende week kan niet.

En ik kan ook al geen vervanging regelen van bijbaan om ergens heen te gaan binnenkort

Se, terugkomend op duiken: ik vond het heel rustgevend. Onder water ben je traag, alles gaat langzaam, het is stil, waar ik was, was het water 30 graden, zal op 12 m diep iets kouder zijn geweest maar nog heel comfi. Prachtige visjes en andere beestjes, ik voelde me of ik in het paradijs was. Ik baalde als ik weer naar boven moest (lucht op meestal)
En ik vond het een beetje spannend wel, dus het was weer een soort overwinning op mezelf. Dat zal voor jou misschien minder spelen, maar die rust lijkt me voor jou heel prettig. Het zet ook je gedachten uit, omdat je druk bent met kijken en met oppassen niks kapot te maken onder water etc.
Als je gaat: ga naar een gave plek. Ik was in Maleisië, op de perhentian Islands, das mooi. In Indonesië en Thailand zijn ook mooie plekken schijnt.
Curaçao ook geloof ik. Egypte ook maar ik zou daar niet naartoe willen.
Mocht je al snel willen gaan: ik vlieg waarschijnlijk naar Thailand volgende week dus reis gezellig mee hihi. Ik ga niet duiken hoor, ff geen geld voor nu. Ik weet nog niet wat ik precies ga doen. In ieder geval 2 bekenden opzoeken in Bangkok en ik wil naar chang mai en met de nachttrein naar Bangkok terug en misschien nog een eilandje en uhm bootje varen ofzo. En chillen en lekker eten.
Zin zin zin in!

Cue_: en? Wat zeiden ze?

Net even doelloos half uur ongeveer op begraafplaats bij mn opa en oma geweest. Gewoon even aan niks en vroeger denken.

En twijfelen of het een teken is toen er een dennenappel bijna op mijn hoofd viel.

Ik maak er echt te weinig tijd voor

Ik heb mn labeltjes
Depressie en een Eetstoornis nao

Vanaf nu zijn er 5 gesprekken ingepland, volgende week donderdag is de eerste en dan elke week als de baas t toelaat). Om tot meer en diepere info te komen.
Behandelplan is gedeeltelijk opgesteld met doelen en problemen enzo.

Merk wel dat ik t vrouwtje van afgelopen gesprek fijner vind, maar dat is volgens mij geen psych maar net wat anders.

Maar we zullen wel zien hoe t zal gaan.

quote:

Op woensdag 28 augustus 2013 15:10 schreef Cue_ het volgende:
Ik heb mn labeltjes
Depressie en een Eetstoornis nao

Vanaf nu zijn er 5 gesprekken ingepland, volgende week donderdag is de eerste en dan elke week als de baas t toelaat). Om tot meer en diepere info te komen.
Behandelplan is gedeeltelijk opgesteld met doelen en problemen enzo.

Merk wel dat ik t vrouwtje van afgelopen gesprek fijner vind, maar dat is volgens mij geen psych maar net wat anders.

Maar we zullen wel zien hoe t zal gaan.

Eetstoornis nao? Nog nooit van gehoord. Eet je dan te weinig of te veel ? Of juist emotioneel eten?

En de vraag natuurlijk of je je kunt vinden in de label depressie?

quote:

Op woensdag 28 augustus 2013 15:39 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Eetstoornis nao? Nog nooit van gehoord. Eet je dan te weinig of te veel ? Of juist emotioneel eten?

En de vraag natuurlijk of je je kunt vinden in de label depressie?

"niet anders omschreven" Of tewel het valt niet echt in een hokje.
Ik doe niet al bulk eten, maar ik eet wel de te vaak te veel. Dit valt wel weer in een hokje, maar omdat ik het er met regelmaat ook wel weer eens eruit gooi, valt het weer in een ander hokje, maar daar hoor je weer eetbuien bij te hebben. Vandaar.

Och dat labeltje maakt me niet uit. Soms voel ik me ook wel echt depressief, maar het is meer somberheid enzo.

Moet alleen kijken hoe of/en wat ik m'n baas ga vertellen ivm uren die ik wekelijks moet opnemen.

quote:

Op woensdag 28 augustus 2013 12:59 schreef seasushi het volgende:

[..]

Voor mijn dochter zorgen, met de hond lopen, schilderen, lezen, op FOK! rondhangen Voor een aantal buren en vrienden koken een paar keer per week.

Ik vind verdriet een legitieme reden om depressief te worden. Ik heb geen reden...

Afgekeurd worden is achteraf gezien het beste wat me kon overkomen. Het levert een hoop rust op.
Toen dacht ik er niet zo over. Het voelde alsof ik niet "meer mee mocht doen met de grote mensen"

Helaas gaat het toch nog af en toe mis. maar vergeleken met vroeger toen ik net een achtbaan was is dit een stuk beter.
Soms lijkt he erg lekker om door te schieten in een manie. Maar ik heb de verantwoordelijkheid voor een dochter, dus ik houd mij braaf aan prikkelarme perioden en genoeg rust, bladiebla

Respect Seasushi! Dat wist ik allemaal niet Dat klinkt toch wel erg heftig allemaal.

@ cue: vertel je baas dat je een coachingstraject gaat volgen. Als hij wil weten waarvoor geef je aan dat het een privé doel is waaraan je gaat werken en dat je het vooralsnog niet precies met hem/haar wil bespreken. Als ze verband met werk willen weten kan je evt aangeven dat het indirect zeker een positief effect zal hebben maar dat werk niet het doel is.
Ik vind dat ze je daar best de ruimte voor moeten geven om een paar keer afwezig te zijn. Evt dat je er wel uren voor opneemt.

Andere optie is vertellen dat je een medische behandeling hebt en daar moeten ze denk ik vrij voor geven maar dat weet ik niet zeker.

Op mijn werk weten ze trouwens wel hoe en wat. Gelukkig doen ze er niet naar over. Ik krijg er alleen geen vrij voor, omdat ik ook op mijn vrije woensdag naar de psych kan gaan.

Och ik kan t ook op de fysio gooien, dat is geen probleem maar vind t gewoon raar om er evt om te liegen. En eig maakt t me niet uit als ie t weet.

Hou t gewoon vaag. wie weet vraagt ie er niet eens om. Komt wel goed

Ik zou er ook niet over liegen. Gewoon alleen vertellen wat je kwijt wil en intussen ook proberen of je de gesprekken op andere tijden kan krijgen misschien

quote:

Op woensdag 28 augustus 2013 13:58 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Wat heb je gedaan op het moment dat dat gebeurde? Hoe is de paniek opgelost en in hoeverre had jij daar invloed op?

Toen het gebeurde ben ik wakker geworden en ben ik in een verwarde toestand op zoek gegaan naar mezelf. Ik was even totaal van de kaart en ik moest me heel erg focussen op wat er nou precies aan de hand was, hoe het hoort te zijn i.p.v. hoe ik me daadwerkelijk voelde. De paniek is eigenlijk zomaar opgelost en ik had nul invloed op het oplossen. Ik moest er gewoon "doorheen", net alsof je in een achtbaan zit in een pretpark. Het enige wat ik kon doen was mijn echte ik opzoeken en rationeel die ik in stand houden, zodat ik niet volledig mezelf kwijtraakte in de paniek.

Het heeft heel erg geholpen door goed te focussen en als een koele kikker vragen aan mezelf te stellen als "Wat is hier nu exact aan de hand? Wat is nu precies hetgeen wat ik voel? Wat is er nu verkeerd aan wat ik voel en hoe hoor ik me eigenlijk te voelen?". Het was heel moeilijk omdat de paniek gewoon bleef, terwijl ik bleef focussen op het behouden van mijn echte ik.

Lang gesprek met een ex-ex, veel duidelijk geworden. Ben nu toch wel weer even een wrak. Ook met name omtrent mijzelf, mijn ontwikkeling wat ik de afgelopen jaren heb doorgemaakt. Ik ben soms ook gewoon echt een te soft gekookt eitje en geef teveel om anderen, zodat mijn eigen gevoelens pijn gedaan kunnen worden. En die doen nu pijn. Eigenlijk zijn de meeste mensen ook gewoon rotzakken.

s_e je zei laatst dat je je laatste EMDR (of welke volgorde van letters dan ook ) had.
Maar heb je dan ook al zoiets dat het helpt ofzo?

quote:

Op woensdag 28 augustus 2013 22:58 schreef Murmeli het volgende:
Ik zou er ook niet over liegen. Gewoon alleen vertellen wat je kwijt wil en intussen ook proberen of je de gesprekken op andere tijden kan krijgen misschien

Dit was al het uiterste wat mogelijk was. Anders zou het pas in oktober/november kunnen plaatsvinden.

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 08:35 schreef Cue_ het volgende:
s_e je zei laatst dat je je laatste EMDR (of welke volgorde van letters dan ook ) had.
Maar heb je dan ook al zoiets dat het helpt ofzo?

Mja, de kuttige herinneringen zijn minder zwaar. Je leert een herinnering een ander plekje geven met een andere stempel. Bijvoorbeeld dat je soms met weemoed terug denkt aan een relatie en alleen maar of de goede of de slechte dingen kan herinneren. Bij mijn ex waren het alleen de slechte .. en uiterst hysterische dingen waar ik aan dacht. Die hysterie is qua intensiteit nu minder geworden. Dus wanneer ik wil slapen neemt het me niet 'helemaal' meer over if you get my point .

Maar ik ben nog verre van koppie koppie. Heb nog 2 cognitieve praat sessies staan. 17 en 30 september. En dan is het na 1 jaar therapie afgelopen voor mij. Ben vorig jaar in Oktober begonnen en dit zijn de laatste 2.

Geen medicatie meer en geen therapie meer.

En toch kriebelt het ergens Cue dat het nog niet helemaal goed zit ..

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 12:27 schreef sitting_elfling het volgende:
En toch kriebelt het ergens Cue dat het nog niet helemaal goed zit ..

Heb je dat aangegeven?

Maar is het doel dat ze hadden met die therapie dan wel helemaal gehaald? Of maar gedeeltelijk.. en zouden ze er eigenlijk mee door moeten gaan?

En hoezo afgelopen? Als het nog niet het gewenste resultaat heeft, dan kan je toch gewoon doorgaan met evt praatsessies or whatever.

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 00:31 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Toen het gebeurde ben ik wakker geworden en ben ik in een verwarde toestand op zoek gegaan naar mezelf. Ik was even totaal van de kaart en ik moest me heel erg focussen op wat er nou precies aan de hand was, hoe het hoort te zijn i.p.v. hoe ik me daadwerkelijk voelde. De paniek is eigenlijk zomaar opgelost en ik had nul invloed op het oplossen. Ik moest er gewoon "doorheen", net alsof je in een achtbaan zit in een pretpark. Het enige wat ik kon doen was mijn echte ik opzoeken en rationeel die ik in stand houden, zodat ik niet volledig mezelf kwijtraakte in de paniek.

Het heeft heel erg geholpen door goed te focussen en als een koele kikker vragen aan mezelf te stellen als "Wat is hier nu exact aan de hand? Wat is nu precies hetgeen wat ik voel? Wat is er nu verkeerd aan wat ik voel en hoe hoor ik me eigenlijk te voelen?". Het was heel moeilijk omdat de paniek gewoon bleef, terwijl ik bleef focussen op het behouden van mijn echte ik.

Ik denk dat dat t beste is ja. Rustig blijven en weten dat het overgaat en dat er niks met je kan gebeuren. Het is een lichamelijke en geestelijke sensatie die komt en gaat.
Ik heb het zelf denk ik 3x meegemaakt waarvan een keer in de trein die ook nog eens stil kwam te staan. Er gebeurt iets met je maar dat BEN je niet.

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 08:35 schreef Cue_ het volgende:
s_e je zei laatst dat je je laatste EMDR (of welke volgorde van letters dan ook ) had.
Maar heb je dan ook al zoiets dat het helpt ofzo?

Ik heb een paar weken EMDR gehad en het is écht zwaar. het is basically je kutste herinneringen omhoog halen en dan rationeel bekijken. Ik vond dat teruggaan zo moeilijk dat het me eigenlijk niet lukte. En ik heb ook geen duidelijk trauma ofzo dus we zijn dr na een tijdje mee gestopt.

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 12:47 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik heb een paar weken EMDR gehad en het is écht zwaar. het is basically je kutste herinneringen omhoog halen en dan rationeel bekijken. Ik vond dat teruggaan zo moeilijk dat het me eigenlijk niet lukte. En ik heb ook geen duidelijk trauma ofzo dus we zijn dr na een tijdje mee gestopt.

Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?

En als het niet lukt, snap ik dat ze er maar mee stoppen, want dan heeft het ook weinig zin. Maar heb niet het gevoel dat dat bij s_e ook het geval was/is. Of hij heeft het niet vermeld, dat kan ook

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 12:57 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?

En als het niet lukt, snap ik dat ze er maar mee stoppen, want dan heeft het ook weinig zin. Maar heb niet het gevoel dat dat bij s_e ook het geval was/is. Of hij heeft het niet vermeld, dat kan ook

Bij mij heeft het wel zin gehad. De zware gevoelens zijn weggedrukt en het is meer 'weemoed'. Ipv een hysterische hulbui zijn het tranen geworden.

Pff net terug van een speeddate, toen gedanst en even nog de kroeg in geweest. Nee, niet de meest geweldige avond. Ook omdat ik hoorde dat m'n fysio kanker heeft Was het allemaal net weer niet vanavond.

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2013 01:18 schreef Cue_ het volgende:
Pff net terug van een speeddate, toen gedanst en even nog de kroeg in geweest. Nee, niet de meest geweldige avond. Ook omdat ik hoorde dat m'n fysio kanker heeft Was het allemaal net weer niet vanavond.

En toch, en toch het komt wel goed met jou!

Ik ben op het moment op zoek naar een studio voor 4 maanden ergens in het westen (vanaf 1-1-14 wil ik weer in het buitenland zitten). Wat een gedoe.

Can't sleep -_-