Ik typ dit vanaf mn mobiel. Hoop dat ik het goed en duidelijk kan verwoorden. Verhalen typen is niet mn sterkste kant.
Ik ben een jongen van 25 jaar. Thuis wonend en een relatie van bijna een jaar. Met mn vriendin ben ik woningzoekende, dat is voor 90% rond.
Ik betaal vanaf mn 18e kostgeld aan toen nog ouders. Vanaf mn 20ste zijn ze gescheiden en viel m'n moeder in een financieel ga. Mede dokrhssfhaar eieigenschuld omdat ze geen geld van m'n vader aan wou nemen. Vanaf die tijd moest ik kostgeld gaan betalen bijna ter hoogte huur van het huis waar we in wonen. Geen probleem, ik help mn moeder wel uit de brand.
In die tijd heb ik een aantal financiėle blunders gemaakt. Kostgeld is toen met moeite verlaagd om het recht te trekken.
Sindsdien is ze steeds meer gaan zeiken over kleine dingen, dat ik weinig doe thuis. Is ook lastig want alles is vaak allang gedaan als ik 's avonds laat thuis kom van werk. Dan gaat het weer een tijd goed en opeens heeft ze weer een bui. Dan is alles verkeerd en moet ik maar snel het huis uit en bla bla. Zulke dingen gaan bij mij het ene oor in en het andere uit.
Na de scheiding heeft m'n ma een nieuwe vriend gevonden waar ze nu bijna 4 jaar mee is. Aardige gast. Betaald een hoop voor der. Met name luxe dingen. Vakanties, kleding, vorig jaar is heel de woonkamer opgeknapt, heeft hij betaald.
Nu komt dus het hekelpunt. Ik heb gisteren te kennen gegeven dat ik de komende 3 maanden geen kostgeld meer betaal, omdat ik amper thuis ben, de kans zeer groot is dat we per 1 oktober den huis hebben, we het geld dus goed zelf kunnen gebruiken voor huisraad. Het was gelijk janken, internetbankieren ging gelijk open om te berekenen hoeveel ze per maand over houdt. Dat was 100 euro. Afijn.
Ik merkte op dat der vriend dan maar moest bij lappen. Dat was de druppel. Ze ging door het lint, hij betaald al heel veel hier in huis, etc etc. Ze kunnen 5x per jaar op vakantie naar sauna's en weet ik veel wat nog niet meer. Verder is er weinig gezegd, maar ze is wel helemaal pissed off
Later op de avond kwam ze er heel even op terug. Ze gaat iets met herballife doen en rara dat betaald der vriend. Toen knapte er iets bij mij. Ik heb op dat moment niks gezegd voor mn eigen veiligheid. Dat was voor mij de druppel. Ik ben helemaal klaar met dat misselijke zielige gedrag van mn moeder. Dit speelt al jaren, alleen nu was het de druppel. Praten kunnen we niet echt want dan gaat ze gelijk janken en loopt ze weg.
Vanochtend kwam ik beneden om te gaan werken, kwam der vriend naar me toe dat ze vanavond met me willen praten. Goed hoor maar ik ga nu ook praten. Het kan best eens uit de hand gaan lopen omdat ik ga zeggen dat ik ze allemaal helemaal zat ben met dat zielige gedrag en mij dingen voor mij te regelen.
En dan elke keer zeggen dat ik zelfstandiger moet worden. Alleen ze hebben niet door dat hoe meer ze van zeiken tegen mij hoe minder ik ga doen. Ze kunnen me niet los laten en dat irriteert me mateloos.
Het is nu zo ver dat als we samenwonen ik m'n moeder heel lang niet hoef te zien.
Zo. Dit moest ik even van me afschrijven. Het is misschien een beetjd onsamenhangend. Excuses daarvoor
Hearing voices from afar, Join the madness when the curtain falls.
We are the ones, To ignite the darkened skies.