quote:
Zulte Waregem, van de hemel naar de hel -
Peter Decroubele
Het heeft amper gescheeld. Heel even, drie minuten lang was Zulte Waregem kampioen. Maar in de match van de waarheid was het toch Anderlecht dat de titel binnenhaalde. Nadat het in die vermaledijde play-offs ei zo na de titel als zand door de grijpgrage vingers had zien glippen - ook al was RSCA de beste over heel het seizoen bekeken. ’t Wijst op de onzin van die nacompetitie, maar daarover eerder meer.
Net dàn loopt het fout
Ei zo na, bijna verrast door een ploegje met wortels in “de Vlaanders”. Waregem uit het westen, Zulte uit het oosten, samen uit de as gerezen van het roemruchte Essevee. Altijd goed meegedraaid en vorig seizoen plots revelerend, onder leiding van Francky Dury, de man die ooit eens andere lucht ging proeven, maar al snel weer terug aan de Gaverbeek stond. In het gelid en in het harnas, om zijn troepen weer te dienen.
Wat meeviel, vice-kampioen vorig jaar, dan verdien je als trainer van een bescheiden ploeg een standbeeld, dan heb je meer dan genoeg bewezen om te mogen beslissen. Ook als bestuur mag je dan al eens denken aan meer en beter. Maar vaak loopt het nét dan fout, worden er stappen overgeslagen. En ja, de sympathieke, hard werkende ploeg is een reus op lemen voeten geworden. Een krabbenmand zelfs. Een langharige blondine met het kapsel vol knopen. Dat zwaait allemaal wat minder elegant.
Vreemde fusieplannen (1)
Het begon twee dagen na de behaalde tweede plaats. Ondergetekende belde voor het Radio 1-programma “Vandaag” met Patrick Decuyper. De grote man bij Zulte Waregem sinds een jaar of twee, de opvolger van Vincent Mannaert die zijn hoger geluk ging zoeken bij de Club van Brugge. Decuyper nam zelfs het leeuwendeel van de clubaandelen over van Willy Naessens. De voorzitter sinds eeuwen, die schildknaap Dury zag uitgroeien tot een heuse ridder en veldheerser, samen veel oorlogen gestreden, samen beslissende veldslagen gewonnen.
Maar een zonnegod kwam er tussen. Letterlijk. Grote chef van Enfinity, groot geworden in de business der zonnepanelen. Intussen eerder klein geworden, want het bedrijf is verkocht. Niet voor de eerder overschatte 200 miljoen euro, wel voor 1 euro. Een luchtbel. Een hoax op stroom. Een zonnestorm in een glas water. Decuyper zat tijdens het telefoontje op een barbecue, lekker in het vlees en de gesmoorde wijn, ik mocht hem terugbellen.
Gesprek twee deed me omver vallen van verbazing. Meende hij dat nu? Zou is dat echt ook zeggen in de uitzending? Droomde ik? Je moet weten, ikzelf komt uit de Zuid-West-Vlaamse gouw en ik weet maar al te goed hoe vijandig Kortrijk (”de dikkenekken”) en die van Waregem-Boeregem tegenover elkaar staan. Decuyper zei dat het zo niet verder kon, dat het plafond was bereikt en dat zijn clubje naar schaalvergroting moest zoeken. En dat de ene mogelijkheid daartoe een fusie was met Kortrijk.
Wat? Serieus? Huh? Met de Veekaa? Met de vijand gaan samenhokken? En waar spelen dan? En in welke kleuren? En in welk dialect wordt er dan gezongen? ’t Was duidelijk. Decuyper stak dingen in zijn hoofd en was bereid ver te gaan om zijn gedachten af te dwingen. De fusiegesprekken zijn nooit aangeknoopt. Nee, tuurlijk niet, zwart en wit kun je niet vereenzelvigen, dan krijg je toch maar grijs.
Vreemde fusieplannen (2)
Enkele dagen later nog meer ophef. Decuyper was bereid om de plaats van het failliete Beerschot in te nemen. Hij wou het stamnummer van de paarse Antwerpse legende overkopen. En zo iets nieuws lanceren, zijn Zulte Waregem verkassen richting Antwerpen. Decuyper legde daar een onvoorstelbare naïviteit aan de dag. Komaan, dat supporters gaan verhuizen zeker? West-Vlamingen dan nog. Naar Antwerpen? Ze doen nog liever in hun broek dan dat ze iets Antwerps gaan aanmoedigen. Even een concubine, gefezel en geflikflooi met de burgemeester van Antwerpen, maar toch, plan tamelijk snel afgeblazen. Terug naar af, terug naar Zulte Waregem.
Tot Decuyper ook plannen bleek te hebben met KV Oostende, neo-eersteklasser, club ook van beschermheren Kamagurka en Marc Coucke, die plots ook zelf maar half meer wisten waar ze het hadden. Coucke, trouwens intussen de berooide investeerder door de zonnewende van Decuyper. Ook de kustploeg wou ie opkopen, in een kartonnen doos steken en verhuizen. Alweer richting Kiel. Weer een naïef idee. Alsof die vissersjongens van de Noordzee naar de Schelde willen. Ze zinken nog liever dan dat ze daaraan zouden toegeven.
Van hoon tot waan...
Decuyper wekte de hoon van elke liefhebber van zijn ploeg, van elke volger van het voetbal ook. Hij deed de burgemeester van Waregem zelfs uit zijn vel schieten en het woord “Judas” krijsen, ’t schijnt dat dat vel nog altijd hangt te drogen aan een roestige haak in de raadszaal. En dan moet je ’t goedmaken. En tonen dat je die ploeg wél genegen bent en niet wil uithuwelijken.
Decuyper tastte in de geldbuidel, haalde zijn beste diplomatenknepen boven en kon Thorgan Hazard overtuigen om niet naar het Brusselse monster -dat Anderlecht heet- te trekken. En Junior Malanda, het hof gemaakt door enkele Engelse topteams, hield ie ook. Oké, weliswaar een contract getekend bij Wolfsburg dat hem van de weeromstuit direct weer verhuurde aan Zulte Waregem. De winkel goed managen, is dat. Moet gezegd.
... en tot manager
Goed begin, de raspaardjes op stal gehouden, en dan weer voortdoen. Want vorig jaar tweede, even Europees geproefd al (zij het in de heenmatch net niet volledig ingemaakt door het Europees tweederangse PSV) en een mens smult graag voort van datgene waarvan ie al heeft geproefd.
En plots is Dury de pedalen kwijt. Hij benoemt Hazard tot de eerst aangewezene. Meneer wordt aanvoerder, ook al hebben ze met Davy De Fauw een leider die wordt gerespecteerd door de spelersgroep. Hazard moet ook het nummer 10 krijgen, moet de strafschoppen nemen en moet het speerpunt van het team worden. Iets in mij zegt dat hij wellicht ook bepaalt welk waspoeder zal worden gebruikt in de kleedkamer, wanneer het zomer wordt, wanneer de koffie wordt geserveerd na de training en wanneer het licht en donker is. Hazard schept de dag.
Sporza-collega Peter Vandenbempt ziet hierin een maneuver van Hazards makelaar, zo las ik. Makelaars hebben te veel in handen. Ik vrees dat het wel eens waar zou kunnen zijn. Niets voor niets in de voetballerij, de centen regeren, geld doet den beer dansen. Voetbal is een bedrijf geworden. Een club leiden, is van winkeltje spelen.
Wanneer de zakenman supporter wordt
Zie ook Duchâtelet en zijn in de Maas gedoopte dukaten. Zie ook helikopterman Verhaeghe en zijn plannen op Chartreuse. Zie ook Lambrecht en zijn rubberen spaarpot. Wanneer een succesvol zakenman zijn geld in een ploeg steekt, wordt ie een monster van Frankenstein.
Plots wijkt de zakelijkheid voor overdreven empathie, de ratio smelt in de klauwen van de emotie. Geslepen en harde zakenlui transformeren tot weke, overgevoelige supporters. Die desnoods de kassa maar extra spijzen om toch maar te kunnen zeggen dat ook dat project van hen een succes is. Of die -zoals Decuyper- strategische plannen ontwikkelen die buitenproportioneel zijn. De inbeelding aan de macht.
Van de hemel naar de hel
Zulte Waregem is tot nu toe een geheel van opgestapelde fouten. Het ploegje dat tweede werd, was beter modest West-Vlaams gebleven. Zoals KV Kortrijk dat ook wel eens de play-offs haalde, maar rustig bleef ademen en dezelfde manier van commerce voeren aanhield. Hadden ze beter ook gedaan aan de Gaverbeek. Niet overmoedig worden, niet dagdromen. Hazard was misschien beter verkocht, nu is toch maar het paard van Troje binnengehaald, zou je denken
. Dury’s hoofd werd op hol gebracht, dat van de supporters ook, de zin voor realiteit leek weggespoeld in de beek.
En zo zie je dat in twee maanden tijd een sprookje een fabel wordt. Met dus een moraal op het einde. Je kan maar beter gewoon doen, dan doe je al zot genoeg. Zo zei mijn integere West-Vlaamse tante het toch altijd. Niet dromen, niet overdrijven. Maar doén. Op zijn oervlaams zo.
Ik wens Zulte Waregem een directeur toe die weer met zijn voeten op de grond is beland. En rust. En veel succes ook. Om te beginnen tegen PSV. Omdat het een sympathiek ploegje is. Omdat ik Dury mag, gehouwen uit steen en uit het juiste hout gesneden. Omdat ik hou van outsiders en verrassingen. Omdat David leuker is dan Goliath.
(De auteur is radiojournalist bij VRT Nieuws.)