R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Kan me het anders wel voorstellen hoor, als ze er mee wacht totdat ze terug is staat TS haar vol verwachting op te wachten op Schiphol en verwacht hij weer net als vanouds bij zijn vriendin te kunnen zijn terwijl bij haar blijkbaar het gevoel al weg is. Wat dat betreft snap ik wel dat ze het al vanuit Afrika aankaart om pijnlijke situaties bij thuiskomt te voorkomen.quote:Op woensdag 31 juli 2013 06:38 schreef Budapestenaar het volgende:
Er is geen pijnloze manier om een relatie te verbreken maar vanuit Afrika roepen dat je twijfelt over je gevoelens en geen duidelijkheid geven of het nu wel of niet uit is vind ik niet zo netjes. Wees duidelijk zodat TS ook verder kan met zijn leven
"All mankind is divided into three classes: those that are immovable, those that are movable, and those that move." - Benjamin Franklin
Ook ik heb een aantal lange afstandsrelaties gehad, en het zelfs afgezworen en er toch weer in belandt. Je merkt op een gegegeven moment wel of een ander de kleine dingen die je op afstand wel kan doen ook daadwerkelijk doet, of juist de boel gaat ontlopen omdat ze het elke keer zien als een confrontatie van gemis. Ik ben flink pissig geweest om de keren dat het uiteindelijk niet lukte de afstand te overbruggen (en heb soms ook bewust de confrontatie gezocht zodat er een point of no return was bereikt en zo mijn valse hoop achter me te laten), maar veel later vond ik het toch wel menselijk dat men verder ging het hun leven. Na mijn afzwering voor een lange afstand relatie toch weer voor iemand ver weg gevallen, en besloot het een kans te geven omdat ze imo wel over karaktereigenschappen te beschikken (lees levenservaring) om het een succes te laten worden. Ze is uiteindelijk mijn vrouw is geworden en hebben samen een kind.
Terug naar jou situatie: je benaderd nu alles nog vanuit het perspectief dat je situatie een probleem is, maar je hebt er veel meer aan dit als een oplossing te zien. Je hebt geluk dat dit nu gebeurd en niet veel later. Er gaan zoveel relaties stuk omdat de partner niet mee kan in veranderende omstandigheden. Conclusie: misschien wel de juiste persoon, maar niet de juiste plaats en/of het juiste moment. Je weet nu in ieder geval wat je wel zoekt in een partner en wat je niet trekt, dus je volgende "keuze" zal alleen maar beter zijn.
Juiste beslissingen berusten op ervaring. Ervaring berust op onjuiste beslissingen.
Terug naar jou situatie: je benaderd nu alles nog vanuit het perspectief dat je situatie een probleem is, maar je hebt er veel meer aan dit als een oplossing te zien. Je hebt geluk dat dit nu gebeurd en niet veel later. Er gaan zoveel relaties stuk omdat de partner niet mee kan in veranderende omstandigheden. Conclusie: misschien wel de juiste persoon, maar niet de juiste plaats en/of het juiste moment. Je weet nu in ieder geval wat je wel zoekt in een partner en wat je niet trekt, dus je volgende "keuze" zal alleen maar beter zijn.
Juiste beslissingen berusten op ervaring. Ervaring berust op onjuiste beslissingen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Jaja, ervaring is de optelsom van al je stommiteiten.. maar nu heb ik niets aan die wijsheden want ik kan me alleen maar vastklampen aan de mogelijkheid van een goede afloop.
Het voelt namelijk zo onwerkelijk, we hadden het best al uitgestippeld, afstuderen, een baantje zoeken en een mooi appartementje huren. Toen ze zelfs halverwege in Afrika zat heeft ze voorgesteld om als we allebei terug waren in Nederland voor ons tweeën af te spreken dat we samen ons leven willen leiden, een officieuze verloving zeg maar.
Dat voelde zo goed, ik ben zo gehecht geraakt aan die zekerheid en mijn leven met haar, dat ik nog niet weet hoe ik dat ga kunnen loslaten.
Nog 4 dagen... contact vermijden is nog steeds gelukt maar goh, wat vreet ik mezelf op van binnen.......
Het voelt namelijk zo onwerkelijk, we hadden het best al uitgestippeld, afstuderen, een baantje zoeken en een mooi appartementje huren. Toen ze zelfs halverwege in Afrika zat heeft ze voorgesteld om als we allebei terug waren in Nederland voor ons tweeën af te spreken dat we samen ons leven willen leiden, een officieuze verloving zeg maar.
Dat voelde zo goed, ik ben zo gehecht geraakt aan die zekerheid en mijn leven met haar, dat ik nog niet weet hoe ik dat ga kunnen loslaten.
Nog 4 dagen... contact vermijden is nog steeds gelukt maar goh, wat vreet ik mezelf op van binnen.......
Ik lurk al een tijdje meequote:
Jaja, ervaring is de optelsom van al je stommiteiten.. maar nu heb ik niets aan die wijsheden want ik kan me alleen maar vastklampen aan de mogelijkheid van een goede afloop.
Het voelt namelijk zo onwerkelijk, we hadden het best al uitgestippeld, afstuderen, een baantje zoeken en een mooi appartementje huren. Toen ze zelfs halverwege in Afrika zat heeft ze voorgesteld om als we allebei terug waren in Nederland voor ons tweeën af te spreken dat we samen ons leven willen leiden, een officieuze verloving zeg maar.
Dat voelde zo goed, ik ben zo gehecht geraakt aan die zekerheid en mijn leven met haar, dat ik nog niet weet hoe ik dat ga kunnen loslaten.
Nog 4 dagen... contact vermijden is nog steeds gelukt maar goh, wat vreet ik mezelf op van binnen.......
Als je belangrijkste houvast voor je toekomst dreigt weg te vallen, zal het aankomen op je mentale weerbaarheid.
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
Mijn mentale weerbaarheid heeft momenteel het nulpunt wel bereiktquote:
[..]
Ik lurk al een tijdje mee
Als je belangrijkste houvast voor je toekomst dreigt weg te vallen, zal het aankomen op je mentale weerbaarheid.
Only way is upquote:
[..]
Mijn mentale weerbaarheid heeft momenteel het nulpunt wel bereikt
Probeer je emoties zoveel mogelijk in dwang te houden. Dat kan bepalend zijn voor jullie eventuele toekomst samen.
Vergeet ook niet: Hoe goed je haar ook denkt te kennen, vrouwen ervaren dit soort dingen anders dan mannen.
Wees sterk
[ Bericht 20% gewijzigd door FireFox1 op 31-07-2013 23:03:20 ]
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
Hoort erbij, maar daarna gaat het alleen maar beterquote:
Moah, ik vrees voor een tijdelijke stagnatie
Snap ik wel. Het is niet alleen het feit dat je ineens geen vriendin meer hebt, maar ook moet je je toekomst noodgedwongen herzien, om maar niet te spreken van het 'verlies' van vrienden die eigenlijk meer haar vrienden zijn en haar familie. Je leven staat op zijn kop. Echt niet raar dat je even aan de grond zit met je humeur...quote:
Jaja, ervaring is de optelsom van al je stommiteiten.. maar nu heb ik niets aan die wijsheden want ik kan me alleen maar vastklampen aan de mogelijkheid van een goede afloop.
Het voelt namelijk zo onwerkelijk, we hadden het best al uitgestippeld, afstuderen, een baantje zoeken en een mooi appartementje huren. Toen ze zelfs halverwege in Afrika zat heeft ze voorgesteld om als we allebei terug waren in Nederland voor ons tweeën af te spreken dat we samen ons leven willen leiden, een officieuze verloving zeg maar.
Dat voelde zo goed, ik ben zo gehecht geraakt aan die zekerheid en mijn leven met haar, dat ik nog niet weet hoe ik dat ga kunnen loslaten.
Nog 4 dagen... contact vermijden is nog steeds gelukt maar goh, wat vreet ik mezelf op van binnen.......
Maar het zal je nog best mee kunnen vallen hoe snel je de zonnige kant ervan in kunt zien. Mijn vermoeden: binnen een paar weken na aankomst in Amerika.
Resistance is futile.
Lang geleden maar heel herkenbaar, dat niet weten hoe te kunnen loslaten en vastklampen aan een goede afloop.quote:
Jaja, ervaring is de optelsom van al je stommiteiten.. maar nu heb ik niets aan die wijsheden want ik kan me alleen maar vastklampen aan de mogelijkheid van een goede afloop.
Het voelt namelijk zo onwerkelijk, we hadden het best al uitgestippeld, afstuderen, een baantje zoeken en een mooi appartementje huren. Toen ze zelfs halverwege in Afrika zat heeft ze voorgesteld om als we allebei terug waren in Nederland voor ons tweeën af te spreken dat we samen ons leven willen leiden, een officieuze verloving zeg maar.
Dat voelde zo goed, ik ben zo gehecht geraakt aan die zekerheid en mijn leven met haar, dat ik nog niet weet hoe ik dat ga kunnen loslaten.
Nog 4 dagen... contact vermijden is nog steeds gelukt maar goh, wat vreet ik mezelf op van binnen.......
Daarom mijn tussenzin van de confrontatie opzoeken zodat er een point of no return ontstond waardoor in ieder geval die verdomde valse hoop weg was. Deze dame had me nog toevertrouwd als ik haar eerder ten huwelijk had gevraagd (telefonisch - op afstand) dan had ze zeker ja gezegd. Terwijl ik zoiets nooit van mijn leven telefonisch zou willen doen, maar op een manier die recht deed aan haar. 9 maanden na mijn bewuste conflict was ze met een ander getrouwd, en nog 3 maanden later had ze een kind hoorde ik via via. Net klaar met haar studie en ze liet er geen gras over groeien. Klaar voor een volgende fase zeg maar (dat speelt wellicht bij jou ook?), terwijl ze dat met mij nooit kunnen hebben want ik was ook nog bezig met mijn studie naar mijn werk, en dan nog allerlei inkomenseisen voor IND etc. Met mij is het daarna helemaal goed gekomen, maar het heeft wel flinke tijd (meer dan 6 maanden) geduurd voordat ik er een beetje overheen was en open stond voor een ander.
Terug naar jou. Ik hoop voor je dat ze weer een beetje bij haar positieven komt als ze weer terug is en er kunnen nog veel meer dingen geschreven worden die je prettig vindt om te horen. Misschien houdt ze wel zoveel van je dat ze je ook een onbekommerde ervaring zonder restricties in USA gunt? Maar wat haar motief ook is, neem jezelf ook een beetje in bescherming. Probeer niet alles te begrijpen.
Om het met Rod Steward te zeggen "The first cut is the deepest" of met Queen "Too much love can kill you". Doe jezelf niet tekort door er net zo lang als ik over te doen om er overheen te komen. Er zijn zoveel mooie lieve vrouwen in de wereld, je bent het vast waard dat er genoeg vrouwen zijn die moeite willen doen om jouw hart te veroveren!
[ Bericht 2% gewijzigd door Hineni op 31-07-2013 23:53:40 ]
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Vandaag mijn slechtste dag tot dusver.. geen verandering in de situatie, maar ik voel me zwaar zwaar klote. Ik kan helemaal niks doen, nergens energie voor opbrengen en alleen maar janken.
Ik heb geprobeerd zolang mogelijk te slapen maar om 8 uur werd ik wakker en schoot ze meteen in mijn hoofd, samen met de stekende pijn in mijn buik.
Ik leef tussen hoop en vrees, kan alleen maar denken aan maandag, hoe ik haar zal zien, of ze me niet toch gaat laten zitten, of we ooit nog bij elkaar kunnen zijn. De dagen kruipen, maandag lijkt alleen maar verder weg te geraken en ik weet ook niet of ik wel wil dat het snel maandag wordt.
Ik voel me ook enorm vriendloos. Ik heb altijd genoeg sociale contacten gehad, nu in de zomervakantie wat minder, maar echte vrienden eigenlijk bijna niet. Op haar na maar 1 of 2, maar dat blijken nu meer haar vrienden dan mijn vrienden in mijn ogen. Ik heb geprobeerd erover te praten met een aantal mensen die ik het toevertrouwde maar voelde me niet begrepen of voelde aan dat mijn emotionele gezanik niet gewenst was.
Ik speel met plannen om wat voor te bereiden voor maandag, iets simpels, iets liefs. Ze zit er waarschijnlijk helemaal doorheen na haar lange reis en emotioneel aan de grond nadat ze alles daar heeft moeten opgeven. Iemand enig idee... ik zou niet weten of ze überhaupt wel wat gaat willen van mij. Ik wil haar troosten, bij haar zijn, alles goedmaken.
Pff.. opluchting.. Wat. Een. Kut. Dag.
*emotionele stand uit*
Ik heb geprobeerd zolang mogelijk te slapen maar om 8 uur werd ik wakker en schoot ze meteen in mijn hoofd, samen met de stekende pijn in mijn buik.
Ik leef tussen hoop en vrees, kan alleen maar denken aan maandag, hoe ik haar zal zien, of ze me niet toch gaat laten zitten, of we ooit nog bij elkaar kunnen zijn. De dagen kruipen, maandag lijkt alleen maar verder weg te geraken en ik weet ook niet of ik wel wil dat het snel maandag wordt.
Ik voel me ook enorm vriendloos. Ik heb altijd genoeg sociale contacten gehad, nu in de zomervakantie wat minder, maar echte vrienden eigenlijk bijna niet. Op haar na maar 1 of 2, maar dat blijken nu meer haar vrienden dan mijn vrienden in mijn ogen. Ik heb geprobeerd erover te praten met een aantal mensen die ik het toevertrouwde maar voelde me niet begrepen of voelde aan dat mijn emotionele gezanik niet gewenst was.
Ik speel met plannen om wat voor te bereiden voor maandag, iets simpels, iets liefs. Ze zit er waarschijnlijk helemaal doorheen na haar lange reis en emotioneel aan de grond nadat ze alles daar heeft moeten opgeven. Iemand enig idee... ik zou niet weten of ze überhaupt wel wat gaat willen van mij. Ik wil haar troosten, bij haar zijn, alles goedmaken.
Pff.. opluchting.. Wat. Een. Kut. Dag.
*emotionele stand uit*
Je bent wel erg rekening aan het houden met hààr gevoel zeg... 'zij zit er vast doorheen, zij is vast emotioneel'. Zie je haar rekening houden met jouw gevoel?? Niet echt he?
Stel je niet te afhankelijk op naar haar, niets is zo onaantrekkelijk als een wanhopig iemand. Het is moeilijk, maar wees eens wat harder voor haar en wat minder afhankelijk?
Stel je niet te afhankelijk op naar haar, niets is zo onaantrekkelijk als een wanhopig iemand. Het is moeilijk, maar wees eens wat harder voor haar en wat minder afhankelijk?
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Op basis waarvan denk je dat je maandag wel duidelijkheid hebt? Denk niet dat ze je wil kwetsen dus hou rekening met de mogelijkheid dat ze geen uitgesproken mening heeft en/of tegenstrijdige signalen geeft.
Kan ze niet hetzelfde soort werk als ze in zuid-afrika heeft gedaan in amerika gaan doen als jij er bent? Als je haar passie kan delen, begrijpen en zelf ook hebt ervaren dan heb je waarschijnlijk een belangrijk deel van haar leven wat jullie kunnen delen.
Kan ze niet hetzelfde soort werk als ze in zuid-afrika heeft gedaan in amerika gaan doen als jij er bent? Als je haar passie kan delen, begrijpen en zelf ook hebt ervaren dan heb je waarschijnlijk een belangrijk deel van haar leven wat jullie kunnen delen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Gast, niet slecht bedoeld hoor, maar het klinkt meer alsof je het initiatief iets meer van haar kant moet laten komen. Als ze het allemaal niet meer weet in de relatie is het laatste wat je wil doen haar (nog meer) verdrukken.quote:
Ik speel met plannen om wat voor te bereiden voor maandag, iets simpels, iets liefs. Ze zit er waarschijnlijk helemaal doorheen na haar lange reis en emotioneel aan de grond nadat ze alles daar heeft moeten opgeven. Iemand enig idee... ik zou niet weten of ze überhaupt wel wat gaat willen van mij. Ik wil haar troosten, bij haar zijn, alles goedmaken.
Niet dat ik er verstand van heb, maar ik heb het iig genoeg meegemaakt.
Laatste keer dat ik twijfelde over een relatie (LANG geleden) en iets liefs wou doen werd ik het huis uitgelazerd.
Daarna herken je het in ieder geval
Laat het nou even aan haar. Kan jullie allebei een hoop pijn besparen.
All opinions are not equal. Some are a very great deal more robust, sophisticated and well supported in logic and argument than others. [Douglas Adams]
Aan een kant vind ik het naar voor je maar eigenlijk wel dit je gaat zelf naar Amerika toe dan weet je toch eigenlijk ook al dat het uit elkaar groeien kan gebeuren , dat je toekomst veranderd en kijk in haar schoenen snap ik haar ook wel want aan de andere kant zij mag dan straks thuis komen om jou weer na 2 weken naar Amerika te zien gaan. Ik kan me voorstellen dat zij het juist ook moeilijk vind om je te zien omdat ze jou straks ook naar Amerika ziet gaan. En daar sta je dan minder bij stil .
Ik vind het ergens een beetje een dubbele standaard.
Als heel erg eerlijk bent en heel erg logisch nadenkt zit daar toch gewoon geen toekomst in. Jullie hebben op deze manier eigenlijk wel beiden er gewoon voor gekozen om er niet meer voor te gaan.
Een relatie kun je niet staande houden als niet een maar 2 gewoon gaan reizen en besluiten aan het andere einde van de wereld te zitten.
Ik vind het ergens een beetje een dubbele standaard.
Als heel erg eerlijk bent en heel erg logisch nadenkt zit daar toch gewoon geen toekomst in. Jullie hebben op deze manier eigenlijk wel beiden er gewoon voor gekozen om er niet meer voor te gaan.
Een relatie kun je niet staande houden als niet een maar 2 gewoon gaan reizen en besluiten aan het andere einde van de wereld te zitten.
Oh dus alsTS gewoon thuis blijft om vriendinnetje haar droom te laten najagen is het weer helmaal volmaakte relatie?quote:
.
Een relatie kun je niet staande houden als niet een maar 2 gewoon gaan reizen en besluiten aan het andere einde van de wereld te zitten.
Ik heb met moeite je post kunnen lezen, maar ben het er totaal niet mee eens. Al je dromen opgeven op het moment dat je een relatie hebt zal je relatie zeker geen goed doen. Ik vind het erg knap als je gewoon je dromen najaagt ondanks je relatiequote:
Aan een kant vind ik het naar voor je maar eigenlijk wel dit je gaat zelf naar Amerika toe dan weet je toch eigenlijk ook al dat het uit elkaar groeien kan gebeuren , dat je toekomst veranderd en kijk in haar schoenen snap ik haar ook wel want aan de andere kant zij mag dan straks thuis komen om jou weer na 2 weken naar Amerika te zien gaan. Ik kan me voorstellen dat zij het juist ook moeilijk vind om je te zien omdat ze jou straks ook naar Amerika ziet gaan. En daar sta je dan minder bij stil .
Ik vind het ergens een beetje een dubbele standaard.
Als heel erg eerlijk bent en heel erg logisch nadenkt zit daar toch gewoon geen toekomst in. Jullie hebben op deze manier eigenlijk wel beiden er gewoon voor gekozen om er niet meer voor te gaan.
Een relatie kun je niet staande houden als niet een maar 2 gewoon gaan reizen en besluiten aan het andere einde van de wereld te zitten.
TS, ik snap heel goed dat je uit wanhoop iets liefs voor haar wil doen, je wil er ten slotte alles aan doen om het niet kapot te laten gaan. Maar bespaar het jezelf en haar alsjeblieft. Voor haar is het ook niet tof als jij iets liefs voor haar doet terwijl zij het eigenlijk uit wil maken. Ik denk dat ze zich erg opgelaten zal voelen.
Laat haar ook alsjeblieft voor jou vechten en laat haar initiatief nemen. Jij bent het ook waard! En als ze dat niet doet dan weet je genoeg.
Ik leef met je mee!
Ik heb toevallig ook een half jaar in Zuid-Afrika gezeten terwijl ik al 3,5 jaar een relatie thuis had en ik begrijp wel wat Kingstown zegt. Emotioneel gezien sluit je je tijdelijk af ofzo voor het thuisfront om het makkelijk te maken.
Alleen heb ik nooit echt twijfels gehad ofzo om mijn relatie te stoppen en het moment dat hij me op Schiphol stond op te wachten was ik daadwerkelijk blij!
Dan kan je juist weer al je gevoel onbegrensd ergens in kwijt zeg maar.
Het hielp ook dat hij mij na 4 maanden kwam opzoeken, voor hem werd alles weer even bevestigd dat het qua mijn gevoel gewoon goed zat.
Ik zou als ik jou was je nu niet van alles in je hoofd halen en gewoon wachten op wat ze maandag (of later) uiteindelijk te zeggen heeft. Misschien moet ze eenmaal hier even wennen, kan ook.
Maar doe en denk niets rigoureus, jullie hebben een hoop samen opgebouwd en er is tot nu toe nog niks drastisch/definitiefs uitgesproken dus blijf tot die tijd gewoon rustig.
Van jezelf opfokken wordt niemand beter!
Relax dus ff en wij slepen je de laatste dagen wel erdoorheen!
Ik heb toevallig ook een half jaar in Zuid-Afrika gezeten terwijl ik al 3,5 jaar een relatie thuis had en ik begrijp wel wat Kingstown zegt. Emotioneel gezien sluit je je tijdelijk af ofzo voor het thuisfront om het makkelijk te maken.
Alleen heb ik nooit echt twijfels gehad ofzo om mijn relatie te stoppen en het moment dat hij me op Schiphol stond op te wachten was ik daadwerkelijk blij!
Dan kan je juist weer al je gevoel onbegrensd ergens in kwijt zeg maar.
Het hielp ook dat hij mij na 4 maanden kwam opzoeken, voor hem werd alles weer even bevestigd dat het qua mijn gevoel gewoon goed zat.
Ik zou als ik jou was je nu niet van alles in je hoofd halen en gewoon wachten op wat ze maandag (of later) uiteindelijk te zeggen heeft. Misschien moet ze eenmaal hier even wennen, kan ook.
Maar doe en denk niets rigoureus, jullie hebben een hoop samen opgebouwd en er is tot nu toe nog niks drastisch/definitiefs uitgesproken dus blijf tot die tijd gewoon rustig.
Van jezelf opfokken wordt niemand beter!
Relax dus ff en wij slepen je de laatste dagen wel erdoorheen!
Blood for breakfast, blood for lunch
Ik zeg niet dat je beiden je dromen op moet geven voor een relatie maar allebei naar het andere eind van de wereld gaan op lang termijn doet de relatie gewoon niet goed als de een weg is en de andere weer meteen afscheid kan gaan nemen doet het gewoon je relatie niet goed.quote:
[..]
Ik heb met moeite je post kunnen lezen, maar ben het er totaal niet mee eens. Al je dromen opgeven op het moment dat je een relatie hebt zal je relatie zeker geen goed doen. Ik vind het erg knap als je gewoon je dromen najaagt ondanks je relatie
TS, ik snap heel goed dat je uit wanhoop iets liefs voor haar wil doen, je wil er ten slotte alles aan doen om het niet kapot te laten gaan. Maar bespaar het jezelf en haar alsjeblieft. Voor haar is het ook niet tof als jij iets liefs voor haar doet terwijl zij het eigenlijk uit wil maken. Ik denk dat ze zich erg opgelaten zal voelen.
Laat haar ook alsjeblieft voor jou vechten en laat haar initiatief nemen. Jij bent het ook waard! En als ze dat niet doet dan weet je genoeg.
Hier is niet het geval dat er een weg is maar beiden en dat maakt het wel heel wat moeilijker om een relatie stand te laten houden .
Lekkere logica hoor. Zij is 2 keer naar het buitenland gegaan en nu is het de 'schuld' van TS dat zij er geen trek meer in heeftquote:
[..]
Ik zeg niet dat je beiden je dromen op moet geven voor een relatie maar allebei naar het andere eind van de wereld gaan op lang termijn doet de relatie gewoon niet goed als de een weg is en de andere weer meteen afscheid kan gaan nemen doet het gewoon je relatie niet goed.
Hier is niet het geval dat er een weg is maar beiden en dat maakt het wel heel wat moeilijker om een relatie stand te laten houden .
Dat kan wel goed voelen zon afspraak, maar het is natuurlijk helemaal niks. Dat is een beetje het punt van een relatie: je kunt nooit afdwingen dat iemand voor altijd bij je blijft als die iemand dat eigenlijk niet (meer) wil. En die wil kan in theorie van dag op dag veranderen.quote:
Toen ze zelfs halverwege in Afrika zat heeft ze voorgesteld om als we allebei terug waren in Nederland voor ons tweeën af te spreken dat we samen ons leven willen leiden, een officieuze verloving zeg maar.
Dat voelde zo goed, ik ben zo gehecht geraakt aan die zekerheid en mijn leven met haar,
Het helpt (althans mij) om dat te aanvaarden. Juist als je doordrongen bent van het feit dat je die aanspraken niet hebt en dat ook accepteert, besef je dat iedere dag dat de relatie voortduurt, een goeie dag is. En als dat op een dag anders is, dan kun je misschien (uiteindelijk) wat makkelijker berusten in het besef dat de gerechtvaardigde keus van allebei of van één van beide is.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
-edit-
[ Bericht 99% gewijzigd door Argento op 01-08-2013 22:46:39 (vergissing) ]
[ Bericht 99% gewijzigd door Argento op 01-08-2013 22:46:39 (vergissing) ]
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Wat ben ik jullie enorm dankbaar voor alle reacties en betrokkenheid, betekent echt veel voor me!
Update ten opzichte van mijn gevoelens en standpunt:
Vanmiddag was ik echt brak en zat ik aan de grond zoals te lezen in mijn post. Ik ben er vanmiddag met mijn vader op uit geweest, samen even wat gezelligheid gedeeld, nog op t terrasje gezeten en het nog even erover gehad. Niet dat hij me kan helpen, maar wel fijn.
Ik moet zeggen, ik heb me sinds vanmiddag sinds meer dan een week niet meer zo goed gevoeld. Ik wordt laatste dagen elke ochtend met zo'n zwaar pijnlijk gevoel wakker, ik hoop dat deze opluchting morgen doorzet
Vraag me niet waarom maar ik heb op het moment een soort van berusting kunnen vinden. Ik ga nu lekker uitkijken naar Amerika als primaire doel, daar moet al mijn energie en plezier in gaan zitten.
Na het lezen van jullie reacties hebben jullie gelijk. Ik was me ervan bewust dat ik haar veel gun en me behulpzaam wil opstellen ondanks dat ik nog steeds niet amused ben met hoe ik wordt behandeld, maar ik probeer dat te begrijpen in haar situatie (of dat maak ik mezelf wijs).
Jullie hebben helemaal gelijk, ik kan haar wel alles geven, maar ik ben t niet waard om daar niks voor terug te krijgen. Ik heb nu al bijna drie weken weinig contact maar telkens zwichtte ik ervoor toch wat liefs te sturen zonder wat liefs terug te krijgen. Nu ben ik best trots dat ik heb uitgesproken dat ik het kut vind hoe ze doet en dat we vervolgens gezegd hebben geen contact te hebbeb tot ze terug is en ik dat ook heb volgehouden
Nu moet ik even nadenken hoe ik dit ga aanpakken als ze terug is. Natuurlijk moet ik haar zo snel mogelijk zien. Maar natuurlijk hebben jullie gelijk dat er dan geen uitspraak gaat volgen over onze relatie. Dus blijf ik slapen of niet? Ga ik haar troosten als ze verdrietig is om haar terugkeer?
Ik denk dat ik ga inschatten hoe oprecht ze wil dat het tussen ons werkt en als ik niet denk dat ze daavan overtuigd is dan zal ze moeten begrijpen dat ik mezelf op Amerika ga richten. Als ze me dan toch zou missen terwijl ik nog in het land ben wil ik haar best zien maar dan zal het van haar moeten komen. Jullie hebben daar helemaal gelijk in en ik ben het daar ook helemaal mee eens. (Als zij daar niet toe bereid is zou het sowieso nooit meer kunnen werken)
Oké, als ik morgen nog steeds achter deze uitspraken sta voel ik me sterk en trots en onafhankelijk
Nog ideeën over hoe ik ervoor zorg dat zij er ook voor zal moeten werken?
Update ten opzichte van mijn gevoelens en standpunt:
Vanmiddag was ik echt brak en zat ik aan de grond zoals te lezen in mijn post. Ik ben er vanmiddag met mijn vader op uit geweest, samen even wat gezelligheid gedeeld, nog op t terrasje gezeten en het nog even erover gehad. Niet dat hij me kan helpen, maar wel fijn.
Ik moet zeggen, ik heb me sinds vanmiddag sinds meer dan een week niet meer zo goed gevoeld. Ik wordt laatste dagen elke ochtend met zo'n zwaar pijnlijk gevoel wakker, ik hoop dat deze opluchting morgen doorzet
Vraag me niet waarom maar ik heb op het moment een soort van berusting kunnen vinden. Ik ga nu lekker uitkijken naar Amerika als primaire doel, daar moet al mijn energie en plezier in gaan zitten.
Na het lezen van jullie reacties hebben jullie gelijk. Ik was me ervan bewust dat ik haar veel gun en me behulpzaam wil opstellen ondanks dat ik nog steeds niet amused ben met hoe ik wordt behandeld, maar ik probeer dat te begrijpen in haar situatie (of dat maak ik mezelf wijs).
Jullie hebben helemaal gelijk, ik kan haar wel alles geven, maar ik ben t niet waard om daar niks voor terug te krijgen. Ik heb nu al bijna drie weken weinig contact maar telkens zwichtte ik ervoor toch wat liefs te sturen zonder wat liefs terug te krijgen. Nu ben ik best trots dat ik heb uitgesproken dat ik het kut vind hoe ze doet en dat we vervolgens gezegd hebben geen contact te hebbeb tot ze terug is en ik dat ook heb volgehouden
Nu moet ik even nadenken hoe ik dit ga aanpakken als ze terug is. Natuurlijk moet ik haar zo snel mogelijk zien. Maar natuurlijk hebben jullie gelijk dat er dan geen uitspraak gaat volgen over onze relatie. Dus blijf ik slapen of niet? Ga ik haar troosten als ze verdrietig is om haar terugkeer?
Ik denk dat ik ga inschatten hoe oprecht ze wil dat het tussen ons werkt en als ik niet denk dat ze daavan overtuigd is dan zal ze moeten begrijpen dat ik mezelf op Amerika ga richten. Als ze me dan toch zou missen terwijl ik nog in het land ben wil ik haar best zien maar dan zal het van haar moeten komen. Jullie hebben daar helemaal gelijk in en ik ben het daar ook helemaal mee eens. (Als zij daar niet toe bereid is zou het sowieso nooit meer kunnen werken)
Oké, als ik morgen nog steeds achter deze uitspraken sta voel ik me sterk en trots en onafhankelijk
Nog ideeën over hoe ik ervoor zorg dat zij er ook voor zal moeten werken?
Gelukkig heb je het hier opgeschreven, dan kun je het morgen in ieder geval teruglezen!
En je kunt niet afdwingen dat iemand voor een relatie werkt, dat moet die persoon zelf willen. Je kunt wel laten zien/merken dat je niet afhankelijk bent van haar, dat je haar niet nodig hebt, dan bedenkt ze misschien zelf als ze toch verder zou willen dat ook zij ervoor moet werken. En zo niet, dan kun je onhankelijk, sterk en trots de VS betreden!
En je kunt niet afdwingen dat iemand voor een relatie werkt, dat moet die persoon zelf willen. Je kunt wel laten zien/merken dat je niet afhankelijk bent van haar, dat je haar niet nodig hebt, dan bedenkt ze misschien zelf als ze toch verder zou willen dat ook zij ervoor moet werken. En zo niet, dan kun je onhankelijk, sterk en trots de VS betreden!
Dat moet volledig uit haarzelf komen en anders is het fake en heb je er toch niks aanquote:Op vrijdag 2 augustus 2013 00:01 schreef love-and-hate het volgende:
Nog ideeën over hoe ik ervoor zorg dat zij er ook voor zal moeten werken?
Dus nee, daar kán jij niet voor zorgen. Ook niet proberen dus, want dan ben ik bang dat je haar eerder irriteert door als een claimende Jack Russel aan haar broekspijpen te gaan hangen. Dat klinkt hard, maar ik kan me jouw gevoel indenken hoor, het is ook zwaar klote.
Wat je ook doet, niet gaan smeken oid. En laten haar ouders/vrienden e.d. haar maar troosten als ze zo verdrietig is dat ze weer terug is. Jij hebt je eigen verdriet, daar troost ze jou ook niet mee. Kop omhoog, je hoeft niet lelijk tegen haar te doen, maar ga d'r niet in de watten leggen. Laat haar los en zie of ze uit zichzelf naar je terug komt. Da's het enige dat je kunt doen. Sterkte.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Waarom zeg je telkens amen? Heeft God hier iets mee te maken ofzo?quote:
Overigens: whatsapp haar gewoon dat je er klaar mee bent en laat nooit meer wat van je horen. Dit wordt m niet meer
Verkeerd geformuleerd natuurlijk, ik bedoelde natuurlijk te vragen hoe ik ervoor kan zorgen dat ik me niet te afhankelijk en aanhankelijk ga opstellen.
Dat troosten gaat nog lastig worden
Nu ben ik sterk, maar als we met z'n tweeën bij haar thuis zijn, zij zegt niet verder te kunnen maar mijn troost als vriend nodig te hebben.. dan zie ik mezelf niet weglopen
Dat troosten gaat nog lastig worden
Nu ben ik sterk, maar als we met z'n tweeën bij haar thuis zijn, zij zegt niet verder te kunnen maar mijn troost als vriend nodig te hebben.. dan zie ik mezelf niet weglopen
