Potentieel nieuwe monoclonale antilichaam anti-kanker therapie

Het zal wel degelijk drug targeted delivery moeten worden. Zomaar alle CD47 positieve cellen laten opeten klinkt als een erg slecht idee.

Sinds de jaren 80 wordt CD47 positiviteit al met meerdere vormen van kanker geaccoscieerd, dat het nu blijkbaar met alle soorten kanker wordt geaccocieerd is een leuk nieuwtje.

Echter, zo lang er nog andere vitale cellen zijn die CD47 tot expressie brengen in het lichaam wordt het erg lastig er iets mee te doen. Zelfs voor diagnostiek maakt het deze kennis nutteloos. Endotheel cellen brengen bijvoorbeeld ook sterk CD47 tot expressie. Als het endotheel zou worden aangevallen in het lichaam ben je nog veel verder van huis, dat is in ieder geval zeker.

Net zoals in bijna alle vakgebieden binnen de biomedische wetenschappen op dit moment is het wachten op een goede en specifieke manier van targeted drug delivery voordat hier echt toekomst in zit.

Er zijn nogal wat antilichaam strategieën in ontwikkeling tegen kanker, egfr igfr her2 zijn er wat waar ik zelf aan meegewerkt heb. Een groot probleem is vaak dat alleen het blokkeren van receptoren met een antilichaam niet genoeg is. Zelfs de effector effecten (het macrofaag gebeuren waar jij het over hebt) zijn nog niet voldoende. Antilichamen zijn opzich goed genoeg om kanker groei te remmen maar eigenlijk zouden we willen dat ze ook kanker cellen actief opruimen en daarvoor is zoals NaturalScience ook al aangeeft nog een werkzame stof nodig.

Ik ben het niet met Natural Science eens dat het niet gaat werken omdat niet-kanker cellen ook cd47 hebben want dat is tot nu toe nogsteeds het principe van de meest succesvolle kanker medicatie. Iets generieks als een proteasome inhibitor werkt zelfs uitstekend. Kankercellen zijn door hun snelle groei kwetsbaarder dan andere cellen. Op dit principe werkt chemo ook.

Er worden mooie stappen vooruit gemaakt in deze lijn, kleinere antilichamen (uit llama's) steeds betere affiniteiten, combinaties met effector domeinen. Een erg mooi veld dat helaas nog niet echt grote successen heeft kunnen laten zien, maar wie weet wat de toekomst brengt.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 17:50 schreef samthegreat5 het volgende:
Ik wil toevoegen dat de literatuur mij zegt dat kankercellen ook een calreticulin ''eat me'' signaal vertonen wat essentieel lijkt te zijn voor de endocytose door macrofagen en de werking. Dus zelfs als het CD47 antilichaam CD47 op normale cellen bindt en blokkeert dan eten macrofagen deze cellen niet op vanwege het ontbrekende calreticulin eat me signaal. Wat dus inderdaad zou verklaren waarom lichaamseigen gezond delende cellen niet aangegrepen worden.

En Bosbeetle, interessant dat je er aan meegewerkt hebt. Het domein dat de celbiologie en moleculaire biologie overlapt. Heb zelf ook literatuur onderzoek gedaan naar verschillende receptor pathways, met name de MAPK pathway en kankerbehandelingen die oppervlakte receptoren zoals EGF/PDGF/enz. binden of fosforylatie stappen in de MAPK pathway bij RAF/RAS blokkeren etc.

Tof! Wel grappig dat ik er jaren aan gewerkt heb maar dat nogsteeds niemand mij eenduidig kan uitleggen hoe al die honderderden receptoren het voor elkaar krijgen om allemaal via MAPK, STAT en ERK pathways toch zoveel verschillende signaleringen te doen. Elke keer als ik het vraag doet men alsof dat geen valide vraag is maar als ze het proberen uit te leggen lukt het ze niet

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 19:06 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Tof! Wel grappig dat ik er jaren aan gewerkt heb maar dat nogsteeds niemand mij eenduidig kan uitleggen hoe al die honderderden receptoren het voor elkaar krijgen om allemaal via MAPK, STAT en ERK pathways toch zoveel verschillende signaleringen te doen. Elke keer als ik het vraag doet men alsof dat geen valide vraag is maar als ze het proberen uit te leggen lukt het ze niet

Het is gewoon een enorm wirwar netwerk van allemaal loops die met elkaar in verbinding staan.
Alles heeft wel een beetje effect op alles. Maar alles heft elkaar vaak ook weer op.

Hoe rechtstreekser een stimulus/upregulatie of inhibitor/downregulatie, hoe groter het downstream effect van de dergelijke kinase zal zijn.

Volgens mij valt er geen helder en correct antwoord op een dergelijke vraag te geven in een paar zinnen. Erk, Snail, Smad etc. is ook weer verdeeld in tientallen (zo niet) honderden soorten.

Oh, en Bosbeetle,

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

ohja hehe dat is waar ook

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 21:45 schreef samthegreat5 het volgende:
Ja, klopt. Loopt op/af in volgorde MAP Kinase, MAP Kinase Kinase, MAP Kinase Kinase Kinase, etc.

Mooi plaatje voor boven m'n bed ^^
[ afbeelding ]

En zelfs van dit ouderwetse stukje is nog zoveel niet bekend.
Ik zou hier zo al een stuk of 10 nieuwe pijltjes in kunnen tekenen.

De grap is vaak dat sommige van die pathways via excact dezelfde downstream eiwitten signalleren, ik kan er zo tien opnoemen die via stat5 signaleren. Dat plaatje kun je zo al een hele berg IL receptoren bij in zetten. En EGFR gaat allang niet meer alleen via grb-2 en dan heb je nog de ubiquitinering. Het is echt een hele wirwar van signallering maar op een of andere rare manier ook weer niet. Ik zou veel meer specifieke pathways verwachten.

Wnt signalling staat ook heel vreemd in dat schema trouwens.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 21:49 schreef Bosbeetle het volgende:
De grap is vaak dat sommige van die pathways via excact dezelfde downstream eiwitten signalleren, ik kan er zo tien opnoemen die via stat5 signaleren. Dat plaatje kun je zo al een hele berg IL receptoren bij in zetten. En EGFR gaat allang niet meer alleen via grb-2 en dan heb je nog de ubiquitinering. Het is echt een hele wirwar van signallering maar op een of andere rare manier ook weer niet. Ik zou veel meer specifieke pathways verwachten.

Wnt signalling staat ook heel vreemd in dat schema trouwens.

Dat is het mooie van dit vakgebied! Er is nog ZOVEEL te ontdekken.

Er staan enkele kinases in bovenstaand plaatje die worden geassocieerd met tumorgenese. Maar als je ze tot overexpressie brengt in myofibroblasten beginnen deze plots een cardiomyocyt fenotype te vertonen, inclusief contractie en alles.

En zo is het met alle signaling. Breng het één tot overexpressie in een bepaalde cel of inhibeer het en het doet iets totaal anders dan wat zijn rechtstreekse downstream mediator aanstuurt. Dat laat al mooi zien hoe alles blijkbaar met elkaar samenhangt.

Ik vind de feedback loops ook altijd zo tof, een keer een systemsbiologie paper gezien over de groei hormoon receptor, en de grap is dat je bijna elk eiwit tot op 5% van de normale hoeveelheid kunt zetten en dan precies dezelfde signaleringspiek tot gevolg hebt. Pas bij een aantal eiwitten onder de 5% is er wat vervorming van de piek maar zo minimaal dat het waarschijnlijk nog voldoende is. Pas bij het weghalen van 1 cruciaal eiwit gaat het mis (bij de andere soms niet eens )

geweldige mechanismen