Ik heb weinig empathie

Zelf vind ik het niet echt een probleem, want ik functioneer (voor het grootste deel) gewoon normaal. Na jaren van trial and error snap ik heel goed waarom mensen reageren zoals ze reageren en hoe ik dat kan herkennen. Dat was als kind anders; toen wij naar een nieuwe stad verhuisden had ik totaal niet door hoe mijn nieuwe klas in elkaar zat en het duurde jaren voor ik eindelijk "echte" vrienden had gemaakt. Ik ben ook gepest, vooral omdat ik niet goed door had hoe ik het beste kon reageren.

Toch wordt mij tegenwoordig nog vaak verweten dat ik zeer egoistisch ben en weinig inlevingsvermogen heb. Natuurrampen, oorlogen; het doet mij allemaal niks. Waar mijn halve Facebook geschokt was door de drama in Turkije, vond ik het alleen maar grappig. Ik ben dan ook de eerste die een ongepaste kut-grap maakt en dan grinnikend achterover leunt terwijl de boze opmerkingen binnenstromen op mijn wall. Ik zie mensen zeer zwart-wit; de groep die zoals ik is is prima, mensen met een andere mening behandel ik wel respectvol maar ik kijk er eigenlijk wel op neer.

Wat wel zo is, is dat ik een groot dierenliefhebber ben. Dieren zijn anders dan mensen, simpeler, zonder drama, ingewikkelde wensen e.d. Dieren komen naar je toe als je eten hebt en negeren je anders. Huisdieren kan je zo trainen dat ze naar je pijpen dansen als je dat zou willen. Daarom vind ik dierenleed ook vreselijk. Een foto van de bio-industrie doet mij verdriet, een foto van Auschwitz is slechts een 'meh, naar' waard.

Ik ben meerdere keren bij de psycholoog onderzocht op autisme, maar dat heb ik niet. Ik had ergens wel gewild van wel, want dan kon ik het verklaren. Misschien is het ook een soort wrok jegens de mensheid, na alle dingen die "men" mij geflikt heeft. Maar de hele mensheid haten doe ik niet, want mijn vrienden vind ik toffe mensen waar ik niet zonder wil. Ben ik dan antisociaal? Geen idee. Ik kan prima een beleefd gesprek onderhouden. Ik weet wanneer ik "oh wat naar, ik ben geschokt" moet zeggen. Bij iemand die mij huilend vertelt dat zijn opa kanker heeft kan ik prima een trooster spelen. Maar het doet mij vrij weinig. Het is meer dat ik dat doe om de vriendschap levend te houden. Ik word pas verdrietig als ik denk aan mijn eigen familie die ziek wordt. Bij het idee van dat ik zelf een dierbare kwijt raak voel ik pas wat.

De meest relaxte vriendschap die ik heb is met een autist. We hebben nooit ruzie gehad. Er was nooit drama. Ik kom gewoon langs wanneer er nog wat andere mensen over de vloer zijn en dan kijken we suffe series en snacken wat. Voor mij is dat ideaal. Geen lasten, alleen maar lusten, voor beiden.

Dit is geen diagnose-topic. Ik praat al met een psycholoog, er zijn minstens 5 stempels op gedrukt maar geen van die stempels voldoet. Het is meer een soort van-me-afschrijf-topic. Of een topic voor net zulke afgestompte, verbitterde klootzakken als ikzelf.

Er is mij trouwens wel een paar keer gezegd dat ik tekenen vertoon van narcisme. Dat klopt wel: narcisten zijn van binnen heel onzeker maar kunnen wel heel arrogant en self-centered over komen. Nog steeds behandel ik veel mensen (onbewust) als een soort minions. In relaties wordt mij vaak gezegd dat ik moet stoppen met ze als slaafje behandelen. Pas dan heb ik door dat ik dat doe. Het is voor mij een soort natuurlijk gevoel dat dingen gewoon (moeten) gaan zoals ik het wil. Als het niet zo is word ik boos. Heel boos.

Toch ben ik soms ook heel negatief over mijzelf, dan ben ik bang dat ik nooit ga bereiken wat ik wil (een tentamen halen, een diploma, een baan, etc.)

Herkenbaar?

quote:

Op maandag 8 juli 2013 21:49 schreef bert_van_dirkjan het volgende:
Ik wil reageren maar weet niets te zeggen.... Speciaal voor jou zodat je weet dat iemand het gelezen heeft

Thanks bert.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 21:51 schreef LookAtMe het volgende:
Ik heb ook wel eens gehoord dat mensen dat van mij vinden. Dingen die niet met mij te maken hebben kunnen me vaak niet zo veel schelen, en soms dingen over mezelf eigenlijk ook niet.

Een aantal vrienden van me zijn een beetje hetzelfde daarin, opzich wel fijn af en toe om zo over dingen te kunnen praten. Anderen kijken me soms wel raar aan.

Voor mij was 4chan toen ik 17 was ook ideaal, eindelijk mensen met mijn humor. Nu is het populair, maar vroeger keek men je scheef aan als je er voor uit kwam.

Nuja, ik ken veel mensen die oprecht helemaal geraakt waren toen die twee koters vermist waren: Ruben en Julian. Ik zag alleen een heel lelijk kind met hazetanden.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 21:58 schreef KwadeAfdronk het volgende:

[..]

Plus je hebt er zelf geen last van, waarom dit topic dan

Ik vind het interessant om er over te praten met gelijkgestemden en ik wil ook weleens weten waarom sommige mensen wél zo overstuur raken van vermiste kinderen of Taksim.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:01 schreef KwadeAfdronk het volgende:

[..]

Denk je nou echt dat die mensen op facebook er 1 seconde van wakker hebben gelegen?

Ik ken wel twee mensen die in persoon overstuur waren om Turkije.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:02 schreef _NZT_ het volgende:

[..]

Ja dat kan... De een is wat gevoeliger dan de andere. Ik vond het ook sneu voor die jochies, maar maakte ook wel foute grappen erover na een paar dagen. Kan me makkelijk voorstellen dat er mensen zijn die het helemaal niks boeien.

Ik vond het niet sneu omdat ik die kinderen lelijk vond. Ik moet je zeggen dat ik zelfs een "good riddance" gevoel kreeg.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:06 schreef _NZT_ het volgende:

[..]

Oké... Geen flauw idee wat ik hierop moet zeggen.

Ja, mensen zijn altijd geschokt.

Ik vond niet dat ze het verdienden. Ook niet dat mensen die lelijk zijn het over zich af roepen. Maar ik ergerde mij zo aan zijn overbite... tsja, ik kan er niets corrects over zeggen. Het was ook dat mijn gevoel de hype terugkoppelde aan hen. Zo van, zij zijn schuldig aan de spam op mijn Facebook. terwijl dat logischerwijs de spammers zelf waren. Ik weet wel dat het anders was geweest als ik zo'n kind echt had gekend.

Toen Heath Ledger (knappe man) dood ging vond ik het wel jammer.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:06 schreef B-FliP het volgende:
Heel veel psychische zaken zijn terug te herleiden naar dingen die je hebt meegekregen of niet hebt meegekregen in je jeugd, maar ook de fase waarin je in je leven staat. Natuurlijk zijn we met het internet aan heel wat gewend geraakt, maar op het moment dat iets erg naars gebeurt waar je zelf bij bent denk ik dat je wat minder koeltjes reageert. Verder is 4chan als "jouw sort humor" de humor van miljoenen mensen die niet een scheve blik van "wat schokkend/raar" krijgen, maar van dom lomp kinderachtig vermaak, al is het zeker melig, is het vaak gewoon van een bedroevend niveau.

Lees je postje over 5 of 10 jaar eens terug zou ik zeggen en ben benieuwd wat je er dan van vind.

Ik ben al midden-twintig, het is niet dat ik net 19 ben. ik denk dat dit gewoon blijft.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:07 schreef erikkll het volgende:

[..]

En je dacht niet 'he, wat vervelend voor die moeder'?

Helemaal niet.Sorry.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:09 schreef Apuleius het volgende:
Zeg, SputnikSweetheart, ik zou je best willen steunen, maar het kan me werkelijk geen reet schelen wat je te vertellen hebt. Mocht ik je ooit treffen, dan wil ik je rechterhand wel even schudden.

Ik heb hetzelfde bij jouw topics waarschijnlijk, dus ik mag je wel.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:11 schreef Apuleius het volgende:

[..]

Sterf.

Nee nu hebben we een band.

Dingen die in het echte leven (mijn leven) gebeuren vind ik wel erg omdat ze op mij betrekking hebben. Als ik mijn opa verlies dan is het erg want het is mijn opa. Als iemand zijn opa verliest vind ik het alleen erg als de desbetreffende opa en ik een band hadden gehad.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:13 schreef erikkll het volgende:
Heb je een vriend? Wat als er iets met zijn naaste familie gebeurt dan? Doet dat je iets?

Het is dubbel. Ik hou van mijn vriend, hij is een van de weinige mensen die mij oprecht boeit. Maar toen zijn opa overleed was hij er ook laks onder want hij en zijn opa hadden geen echte band. Ik vind het wel erg als mijn vriend verdrietig is , dan wil ik hem troosten en daar voel ik oprecht wat bij. Maar ik denk dat hij de enige is waarbij is het oprecht heel erg vindt.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:14 schreef Daskaar het volgende:

[..]

hoe waren je ouders? zijn die wel inlevend en empathisch?
kan je je een keerpunt heugen dat je minder gevoel had voor anderen?

ik herken veel in wat je zegt op internet fora trouwens.

Mijn moeder toonde nooit echt gevoel, behalve boosheid. Mijn vader werkte vaak over. Dus ik kom al niet echt uit een warm, knuffelig nest of zo. Ben met mijn vriend wel heel knuffelig en liefdevol. Maar we kunnen ook echt erge ruzies hebben.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:16 schreef jogy het volgende:

[..]

Oké, dat is dan wel weer 15 stapjes erger dan ik het heb, ik had er weinig mee wat die jochies betreft en kreeg ook een beetje jeuk van het hele facebook gedoe maar toen ze eindelijk gevonden werden in een afvoerpijp vond ik het in ieder geval wel naar voor de nabestaanden.

Verder herken ik wel het één en ander maar blijkbaar zit ik nog aan de rationeel-warme kant van het verhaal, jij hangt ergens aan de verre rationeel-koude kant. Hoeft verder geen probleem te zijn zolang jij maar vrede hebt met wie je bent en wel in kan zien dat andere mensen wel emotioneel zijn over bepaalde zaken en dat ook accepteert. En ik denk wel dat jou enigszins koude blik soms goed van pas kan komen in bepaalde zaken.

Ik denk dat ik het wel goed zou doen als rechercheur of zo.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:14 schreef Timmie85 het volgende:

[..]

Dan heb je nog wat ruimte om verder af te zakken, toen mijn oma overleed haalde ik mijn schouders op. :p

*edit* Overigens schrok ik er wel een beetje van hoe weinig ik er bij voelde, want ik heb haar toch altijd wel een toffe oma gevonden. :/

Mijn opa is ziek maar dat is al jaren zo, als hij dood gaat is het geen schok meer omdat ik verbaasd ben dat hij nog steeds leeft met zijn kwalen. Maar als mijn vriend dood zou gaan zou ik compleet doordraaien.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:17 schreef erikkll het volgende:

[..]

Waarom? Wat boeit het jou of die moorden opgelost worden? Good riddance toch.

De spanning en sensatie. Het oplossen van de puzzel. Ik ben dol op crimi''s.