R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Tja.. en t hele gesprek liep er al naar toe he... terwijl ik bezig was met mn spullen opzoeken ..quote:
Heb je al een huisje ?
Heb je al iemand ontmoet ?
Denk je nog vaak aan ons ?
Wtf woman.. jij wou mij niet meer wat denk je nou .. pfff
ergste is gwn dat mn mindset weer helemaal fucked up is.. na 5 maanden had k een beetje rust,,
Leuke streken zijn dat inderdaadquote:Op woensdag 25 september 2013 12:37 schreef mitchelll0181 het volgende:
[..]
Tja.. en t hele gesprek liep er al naar toe he... terwijl ik bezig was met mn spullen opzoeken ..
Heb je al een huisje ?
Heb je al iemand ontmoet ?
Denk je nog vaak aan ons ?
Wtf woman.. jij wou mij niet meer wat denk je nou .. pfff
ergste is gwn dat mn mindset weer helemaal fucked up is.. na 5 maanden had k een beetje rust,,
Zal gewoon aftasten zijn waarschijnlijk. Plus als het wel gemeend was dan was het in iedergeval niet erg tactvol.
Maareh.. ze wil je dus wel terug? en jij wil haar nog? Onoplosbare problemen? Zo niet, ga ervoor man..quote:
[..]
Tja.. en t hele gesprek liep er al naar toe he... terwijl ik bezig was met mn spullen opzoeken ..
Heb je al een huisje ?
Heb je al iemand ontmoet ?
Denk je nog vaak aan ons ?
Wtf woman.. jij wou mij niet meer wat denk je nou .. pfff
ergste is gwn dat mn mindset weer helemaal fucked up is.. na 5 maanden had k een beetje rust,,
Er waren sowieso al geen grote problemen.. in mijn ogen maja..
Juist daaaarom heb ik zoiets van ist t allemaal wel waard...
Ik heb ook wat te vaak : dan pleur je toch lekker op naar mn hoofd gehad om kleine shit dingen..
Moet je wel bij zo iemand willen zijn..
Juist daaaarom heb ik zoiets van ist t allemaal wel waard...
Ik heb ook wat te vaak : dan pleur je toch lekker op naar mn hoofd gehad om kleine shit dingen..
Moet je wel bij zo iemand willen zijn..
Sorry hoor maar ik vind haar gedrag wel normaal. Meelevend, in die zin omdat ze niet precies weet (neem ik even aan) wat je allemaal aan het doen bent. En nu je toch weer zo bij elkaar bent is het altijd wel even leuk om te zien hoe het gegaan is afgelopen maanden en of je al weer iemand hebt.quote:
Uiteraard.. ik vroeg waarom doe je dit.. enige antwoord wat ik kon krijgen was ik weet het niet..
ben toen weg gegaan.. terwijl ik zei : ik snap jou echt niet..
Daarna een sorry via sms.. gevolgd door een welterusten..
weet je .. ik heb eigenlijk zoiets van je verdiend het niet eens meer.. 5 maanden lang heb je me weggeduwd...en eindelijk ben ik zover dat ik het prima vind... en dan dit ..
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Maar het kan gewoon zijn dat je iemand mist, maar hem/of haar toch niet terug wil. Toch zou het netter zijn om zich in te houden en het niet te zeggen. Puur om jou niet op het verkeerde been te zetten.quote:
O ja dat snap ik wel.
Maar niet het ik mis je gedeelte!
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 25-09-2013 14:12:33 ]
Mja .. ik weet dus idd niet hoe ze het precies bedoelde.. weet ook niet of ik het wel wil weten..
Maar.. als je me niet terug wil.. waarom zou je me wel missen dan ..
Maar.. als je me niet terug wil.. waarom zou je me wel missen dan ..
Ook bij mij heeft het noodlot toegeslagen! Relatie voorbij na bijna 3 jaar.
Wat een klote gevoel, wat een leegte nu je overal alleen voor staat, wat een gemengde gevoelens. De ene keer denk ik ooit komt het weer goed, en het andere moment denk ik, ik wil haar niet meer terug, en het volgende moment mis ik haar weer en alle mooie momenten. Om gek van te worden, de hele dag aan het malen, en proberen alles op een rijtje te krijgen voor mezelf. Dat laatste lukt nu beter nu ik alleen ben, als je middenin de relatie zit kan je amper helder nadenken!!
Ik zal even proberen om mijn verhaal uit te leggen.
Mijn ex vriendin komt uit een welgestelde familie met veel geld. Haar ouders hebben altijd een heel slecht huwelijk gehad, net als haar broer, ze bleven bij elkaar om de verkeerde redenen.
Mijn ex had als kind nooit iets te zeggen, alle keuzes werden voor haar gemaakt door haar moeder, zelfs haar opleiding mocht ze niet zelf kiezen.
Doordat vroeger altijd alles voor haar werd gedaan en geregeld kan ze nu ze op eigen benen staat en volwassen is totaal geen keuzes maken. Ze doet maar wat andere van haar verwachten. De ene keer zegt en wilt ze dit, en de andere keer weer iets heel anders. Ze is in mijn ogen heel labiel en naïef en heeft totaal geen eigen mening. Ze zegt ook vaker dingen die tegenstrijdig zijn. Om gek van te worden.
Zij heeft altijd alles gegaan om het de ouders naar de zin te maken, maar het was nooit goed. Ze heeft ook nooit een echte moeder dochter relatie met haar moeder gehad. Ze noemde haar moeder altijd het ijskonijn. Haar moeder wist niet hoe ze haar dochter de aandacht en liefde kon geven die ze nodig had, kortom hun verhouding is erg stroef en zakelijk. En daar zit zij nu heel erg mee.
Ik weet niet of het daar aan ligt maar ze kan geen enkele relatie in stand houden, en een baan kan ze ook niet houden, het loopt telkens mis. Waarschijnlijk omdat ze de lat veel te hoog legt, of de verkeerde keuzes maakt. Bij alles wat ze doet denkt ze wat zou mijn moeder hier van vinden.
Zo stonden we laatst in een winkel en zag ze twee leuke broeken liggen, een vond zei erg leuk, en een vond haar moeder erg leuk, dan koopt ze die broek die haar moeder leuk vind, wat ik hiermee wil zeggen is dat ze iets doet of kiest wat niet haar keus is maar die van een ander. Bij alles kijkt ze door de bril van haar moeder, om gek van te worden.
Zo was ik laatst iets aan het zoeken in de kast en kwam per ongeluk een psychologisch rapport van haar tegen. Schijnt dat ze al jaren zo nu en dan bij een psycholoog over de vloer komt Ze is in het verleden depressief geweest en heeft ook een burn-out gehad. Ik zag een stukje staan wat ze zelf had geschreven, " ben nu 25 en weer een relatie voorbij, weer een baan kwijt, en zie het niet meer zitten".
Nu 10 jaar later is ze 35, en weer t zelfde liedje.
Ik denk dat zei de lat veel te hoog legt en te hoge verwachtingen heeft qua relaties en werk. Haar ouders hebben het opzich goed gedaan en kunnen nu rentenieren, en haar broer ook. Maar die hebben een slecht huwelijk. Zij daarentegen kan geen relatie in stand houden en raakt ook telkens haar baan kwijt, endat vreet aan haar. Ze heeft zich volgens mij niet kunnen bewijzen, en dat zit haar niet lekker.
Ze heeft eigenlijk alles wat je je maar kunt wensen. Haar ouders hebben een heel groot huis, en zij heeft een huis van hun cadeau gekregen, afbetaald en wel, haar ouders huis ligt naast dat van haar (ons).
Haar vader heeft altijd vanaf dat ze klein was tegen haar gezegd je moet met een zakenman op huis aan komen, want die hebben een andere kijk op het leven. Dat hebben haar ouders hun hele leven al tegen haar gezegd. Kan je nagaan hoe ik me voelde toen ze me dat vertelde, ik heb een gewone baan, dus ben ik dan wel goed genoeg? Maar goed ik schonk er verder geen aandacht aan. Zij kwam wel uit een iets hoger milieu dan dat ik kom, maar goed, dat was geen issue volgens ons.
Ze heeft altijd tegen mij gezegd dat ze niks met een zakenman wilde, omdat die nooit thuis zijn voor de kinderen, altijd maar werken zijn, veel reizen voor t werk, en dus waarschijnlijk ook vreemd gaan. Dat vertelde ze mij altijd, want haar vader en broer waren net zo, en dat wilde ze dus niet. Ze was dolgelukkig met mij.
Afgelopen februari woonde we al bijna twee jaar samen in haar huis, met zo nu en dan wat ups en downs gezien haar verleden. Ze wilde heel graag huisje boompje beestje en kinderen.
Ik had nog een eigen appartement en ben dat gaan verhuren omdat we samen verder wilde in haar huisje met alles erop en eraan.
Ze was inmiddels al een jaar gestopt met de pil en bleek dat ze op de normale manier geen kinderen kon krijgen.
Vorige zomer hebben ze een eileider weggenomen, het zou alleen nog via ivf kunnen hebben we ons laten vertellen.
Zo gezegd zo gedaan. In februari de eerste poging erop zitten na veel hormonen en spuiten en ziekenhuis bezoeken etc was de eerste poging mislukt.
Hier heeft ze een behoorlijke mentale klap aan overgehouden. Komt heel wat bij kijken achteraf gezien. Hoop stress en toestanden.
Maand later zag ze de relatie ineens niet meer zitten, en wist ze het ineens allemaal niet meer. Ze begon ineens te twijfelen aan van alles. Dat twijfelen heeft ze vaker gehad. Tis nou eenmaal een grote twijfelaar, en zal het nooit 100% weten volgens mij. Ook met haar opvoeding etc te maken. Maar goed, ik werd er wel gek van.
Dus na twee jaar samen wonen mijn spullen verhuist naar haar, en een ivf poging later kan ik weer alles terug verhuizen en ziet ze het allemaal niet meer zitten etc. Ongelooflijk!
De weker die daarop volgde nog wel veel contact gehad. Ze was er erg slecht aan toe en lag de hele dag alleen maar te huilen in bed. Ze zag het allemaal niet meer zitten en wist het allemaal niet meer.
Ik heb toen geprobeerd haar uit de put te trekken, en weer leuke dingen met haar gedaan. Ik hield natuurlijk nog zielsveel van haar en kon het niet aanzien.
We hebben toen veel gesprekken gehad, en ze vertelde me toen dat ze twijfelde aan ons, en of wij het wel voor elkaar waren, want ze had aan mij sommige dingen graag anders gezien en willen veranderen.
Na aantal weker en gesprekken verder zijn we tegen alle verwachtingen er weer met volle moed tegenaan gegaan. AchterAf misschien beter niet kunnen doen, maar je bent zo gek op iemand tot je tot veel in staat bent, en jezelf voorbij loopt, en gewoon niet op wilt geven.
Na een paar weken ging het de goeie kant op. En ze kwam weer met het idee ivf aan, ze wilde een nieuwe poging. Ook wilde ze naast haar ouders weg. We zouden ergens anders voor een huisje gaan kijken. Iedereen zei dat het beter was als we naast haar ouders weggingen.
Dus zo gezegd zo gedaan, inmiddels al aan het kijken voor een ander huisje, en ivf was weer bespreekbaar.
Dit was tevens het begin van het einde. En ze begon ineens weerte twijfelen etc. Werd daar natuurlijk heel onzeker van en kreeg er zelf slechte zin van, wat ook weer invloed haar op haar humeur.
Zo eigenlijk een paar weken langs elkaar afgeleefd op de automatische piloot. Tot dat ze zei ik wil dat je vertrekt zo komen we niet verder. We moeten allebei een tijdje voor onszelf hebben en eens alles op een rijtje zetten. En eens even twee maanden geen contact hebben. Ze zei ook dat ze het erg jammer vond, en ik gezien haar leeftijd de laatste kans was om kinderen te krijgen
Toen ik haar daarop aansprak van stel je was nu zwanger geweest wat dan, antwoorde ze, ja dan was het zo geweest, maar het is niet zo
Ik kan het echt allemaal niet meer aan elkaar lijmen of knopen en wordt en knettergek van. Teveel vragen in mijn hoofd nu en heel tegenstrijdig allemaal
Drie weken geleden hebben we elkaar voor t laatst gezien. We hebben toen afgesproken even geen contact. Want zegt ze als we nu blijven afspreken dan kan ik je niet zo goed loslaten. En blijven we in het verleden hangen zegt ze.
Na 4 dagen stuurt ze een sms en vraagt ze hoe het met me gaat. Dat is inmiddels 2 weken geleden.
Pff weet echt niet meer wat ik moet doen. Mijn verstand zegt dit en mijn gevoel weer iets heel anders. Ik mis haar en weet niet hoe ik het nu moet aanpakken, en of ik nog iets kan en moet aanpakken!!!
Zag afgelopen week op fb dat ze met een jongen die 8 jaar jonger is dan haar uit het dorp is wezen stappen (rijkeluiszoontje) vind het allemaal erg vervelend en pijnlijk, en vraag me nu werkelijk af of ik ooit iets voor haar betekend heb.
Pfff
Wat een klote gevoel, wat een leegte nu je overal alleen voor staat, wat een gemengde gevoelens. De ene keer denk ik ooit komt het weer goed, en het andere moment denk ik, ik wil haar niet meer terug, en het volgende moment mis ik haar weer en alle mooie momenten. Om gek van te worden, de hele dag aan het malen, en proberen alles op een rijtje te krijgen voor mezelf. Dat laatste lukt nu beter nu ik alleen ben, als je middenin de relatie zit kan je amper helder nadenken!!
Ik zal even proberen om mijn verhaal uit te leggen.
Mijn ex vriendin komt uit een welgestelde familie met veel geld. Haar ouders hebben altijd een heel slecht huwelijk gehad, net als haar broer, ze bleven bij elkaar om de verkeerde redenen.
Mijn ex had als kind nooit iets te zeggen, alle keuzes werden voor haar gemaakt door haar moeder, zelfs haar opleiding mocht ze niet zelf kiezen.
Doordat vroeger altijd alles voor haar werd gedaan en geregeld kan ze nu ze op eigen benen staat en volwassen is totaal geen keuzes maken. Ze doet maar wat andere van haar verwachten. De ene keer zegt en wilt ze dit, en de andere keer weer iets heel anders. Ze is in mijn ogen heel labiel en naïef en heeft totaal geen eigen mening. Ze zegt ook vaker dingen die tegenstrijdig zijn. Om gek van te worden.
Zij heeft altijd alles gegaan om het de ouders naar de zin te maken, maar het was nooit goed. Ze heeft ook nooit een echte moeder dochter relatie met haar moeder gehad. Ze noemde haar moeder altijd het ijskonijn. Haar moeder wist niet hoe ze haar dochter de aandacht en liefde kon geven die ze nodig had, kortom hun verhouding is erg stroef en zakelijk. En daar zit zij nu heel erg mee.
Ik weet niet of het daar aan ligt maar ze kan geen enkele relatie in stand houden, en een baan kan ze ook niet houden, het loopt telkens mis. Waarschijnlijk omdat ze de lat veel te hoog legt, of de verkeerde keuzes maakt. Bij alles wat ze doet denkt ze wat zou mijn moeder hier van vinden.
Zo stonden we laatst in een winkel en zag ze twee leuke broeken liggen, een vond zei erg leuk, en een vond haar moeder erg leuk, dan koopt ze die broek die haar moeder leuk vind, wat ik hiermee wil zeggen is dat ze iets doet of kiest wat niet haar keus is maar die van een ander. Bij alles kijkt ze door de bril van haar moeder, om gek van te worden.
Zo was ik laatst iets aan het zoeken in de kast en kwam per ongeluk een psychologisch rapport van haar tegen. Schijnt dat ze al jaren zo nu en dan bij een psycholoog over de vloer komt Ze is in het verleden depressief geweest en heeft ook een burn-out gehad. Ik zag een stukje staan wat ze zelf had geschreven, " ben nu 25 en weer een relatie voorbij, weer een baan kwijt, en zie het niet meer zitten".
Nu 10 jaar later is ze 35, en weer t zelfde liedje.
Ik denk dat zei de lat veel te hoog legt en te hoge verwachtingen heeft qua relaties en werk. Haar ouders hebben het opzich goed gedaan en kunnen nu rentenieren, en haar broer ook. Maar die hebben een slecht huwelijk. Zij daarentegen kan geen relatie in stand houden en raakt ook telkens haar baan kwijt, endat vreet aan haar. Ze heeft zich volgens mij niet kunnen bewijzen, en dat zit haar niet lekker.
Ze heeft eigenlijk alles wat je je maar kunt wensen. Haar ouders hebben een heel groot huis, en zij heeft een huis van hun cadeau gekregen, afbetaald en wel, haar ouders huis ligt naast dat van haar (ons).
Haar vader heeft altijd vanaf dat ze klein was tegen haar gezegd je moet met een zakenman op huis aan komen, want die hebben een andere kijk op het leven. Dat hebben haar ouders hun hele leven al tegen haar gezegd. Kan je nagaan hoe ik me voelde toen ze me dat vertelde, ik heb een gewone baan, dus ben ik dan wel goed genoeg? Maar goed ik schonk er verder geen aandacht aan. Zij kwam wel uit een iets hoger milieu dan dat ik kom, maar goed, dat was geen issue volgens ons.
Ze heeft altijd tegen mij gezegd dat ze niks met een zakenman wilde, omdat die nooit thuis zijn voor de kinderen, altijd maar werken zijn, veel reizen voor t werk, en dus waarschijnlijk ook vreemd gaan. Dat vertelde ze mij altijd, want haar vader en broer waren net zo, en dat wilde ze dus niet. Ze was dolgelukkig met mij.
Afgelopen februari woonde we al bijna twee jaar samen in haar huis, met zo nu en dan wat ups en downs gezien haar verleden. Ze wilde heel graag huisje boompje beestje en kinderen.
Ik had nog een eigen appartement en ben dat gaan verhuren omdat we samen verder wilde in haar huisje met alles erop en eraan.
Ze was inmiddels al een jaar gestopt met de pil en bleek dat ze op de normale manier geen kinderen kon krijgen.
Vorige zomer hebben ze een eileider weggenomen, het zou alleen nog via ivf kunnen hebben we ons laten vertellen.
Zo gezegd zo gedaan. In februari de eerste poging erop zitten na veel hormonen en spuiten en ziekenhuis bezoeken etc was de eerste poging mislukt.
Hier heeft ze een behoorlijke mentale klap aan overgehouden. Komt heel wat bij kijken achteraf gezien. Hoop stress en toestanden.
Maand later zag ze de relatie ineens niet meer zitten, en wist ze het ineens allemaal niet meer. Ze begon ineens te twijfelen aan van alles. Dat twijfelen heeft ze vaker gehad. Tis nou eenmaal een grote twijfelaar, en zal het nooit 100% weten volgens mij. Ook met haar opvoeding etc te maken. Maar goed, ik werd er wel gek van.
Dus na twee jaar samen wonen mijn spullen verhuist naar haar, en een ivf poging later kan ik weer alles terug verhuizen en ziet ze het allemaal niet meer zitten etc. Ongelooflijk!
De weker die daarop volgde nog wel veel contact gehad. Ze was er erg slecht aan toe en lag de hele dag alleen maar te huilen in bed. Ze zag het allemaal niet meer zitten en wist het allemaal niet meer.
Ik heb toen geprobeerd haar uit de put te trekken, en weer leuke dingen met haar gedaan. Ik hield natuurlijk nog zielsveel van haar en kon het niet aanzien.
We hebben toen veel gesprekken gehad, en ze vertelde me toen dat ze twijfelde aan ons, en of wij het wel voor elkaar waren, want ze had aan mij sommige dingen graag anders gezien en willen veranderen.
Na aantal weker en gesprekken verder zijn we tegen alle verwachtingen er weer met volle moed tegenaan gegaan. AchterAf misschien beter niet kunnen doen, maar je bent zo gek op iemand tot je tot veel in staat bent, en jezelf voorbij loopt, en gewoon niet op wilt geven.
Na een paar weken ging het de goeie kant op. En ze kwam weer met het idee ivf aan, ze wilde een nieuwe poging. Ook wilde ze naast haar ouders weg. We zouden ergens anders voor een huisje gaan kijken. Iedereen zei dat het beter was als we naast haar ouders weggingen.
Dus zo gezegd zo gedaan, inmiddels al aan het kijken voor een ander huisje, en ivf was weer bespreekbaar.
Dit was tevens het begin van het einde. En ze begon ineens weerte twijfelen etc. Werd daar natuurlijk heel onzeker van en kreeg er zelf slechte zin van, wat ook weer invloed haar op haar humeur.
Zo eigenlijk een paar weken langs elkaar afgeleefd op de automatische piloot. Tot dat ze zei ik wil dat je vertrekt zo komen we niet verder. We moeten allebei een tijdje voor onszelf hebben en eens alles op een rijtje zetten. En eens even twee maanden geen contact hebben. Ze zei ook dat ze het erg jammer vond, en ik gezien haar leeftijd de laatste kans was om kinderen te krijgen
Toen ik haar daarop aansprak van stel je was nu zwanger geweest wat dan, antwoorde ze, ja dan was het zo geweest, maar het is niet zo
Ik kan het echt allemaal niet meer aan elkaar lijmen of knopen en wordt en knettergek van. Teveel vragen in mijn hoofd nu en heel tegenstrijdig allemaal
Drie weken geleden hebben we elkaar voor t laatst gezien. We hebben toen afgesproken even geen contact. Want zegt ze als we nu blijven afspreken dan kan ik je niet zo goed loslaten. En blijven we in het verleden hangen zegt ze.
Na 4 dagen stuurt ze een sms en vraagt ze hoe het met me gaat. Dat is inmiddels 2 weken geleden.
Pff weet echt niet meer wat ik moet doen. Mijn verstand zegt dit en mijn gevoel weer iets heel anders. Ik mis haar en weet niet hoe ik het nu moet aanpakken, en of ik nog iets kan en moet aanpakken!!!
Zag afgelopen week op fb dat ze met een jongen die 8 jaar jonger is dan haar uit het dorp is wezen stappen (rijkeluiszoontje) vind het allemaal erg vervelend en pijnlijk, en vraag me nu werkelijk af of ik ooit iets voor haar betekend heb.
Pfff
Ik denk dat je je geen zorgen moet maken of je echt wat voor haar heb betekend. Het is logisch dat je het doet, maar zij doet een poging om uit een hele grote dip te komen. Ze heeft zowat alles geprobeerd, en nu legt ze de oorzaak bij jullie relatie, zo lijkt. Dat is niet netjes, maar ik denk niet dat ze het expres doet.
Ik denk dat je maar eens goed moet nadenken of je sowieso met haar verder wilt. Het kan voorkomen dat iemand een erg groot gecompliceerd verleden heeft zolang diegene eraan werkt of het al achter zich heeft gelaten / in de tegenwoordige tijd dus geen last meer van heeft. Zij is 35 jaar en zit er nog steeds mee, naar allerlei pogingen om het achter haar te laten. Ze wil wel veranderen, maar ze vind de mening van haar moeder toch nog het belangrijkst, dat zit heel diep. Daar kan jij denk ik niks aan veranderen. Zij is niet per definitie meteen de ''slechte'' partij van de relatie, maar als ze een goede stabiele relatie wil hebben moet ze gewoon aan wat dingen werken, en dat gaat in dit geval, denk ik het best solo.
Dat is zeer pijnlijk voor jou, en ik snap heel goed dat je haar erg vaak mist ; 3 jaar is niet niets. Laat haar aan haar problemen werken, en als jullie echt bij elkaar horen dan komt ze wel weer bij je terug, veranderd en al. Het is nu aan haar om de weg naar boven in te zetten. Succes!
Ik denk dat je maar eens goed moet nadenken of je sowieso met haar verder wilt. Het kan voorkomen dat iemand een erg groot gecompliceerd verleden heeft zolang diegene eraan werkt of het al achter zich heeft gelaten / in de tegenwoordige tijd dus geen last meer van heeft. Zij is 35 jaar en zit er nog steeds mee, naar allerlei pogingen om het achter haar te laten. Ze wil wel veranderen, maar ze vind de mening van haar moeder toch nog het belangrijkst, dat zit heel diep. Daar kan jij denk ik niks aan veranderen. Zij is niet per definitie meteen de ''slechte'' partij van de relatie, maar als ze een goede stabiele relatie wil hebben moet ze gewoon aan wat dingen werken, en dat gaat in dit geval, denk ik het best solo.
Dat is zeer pijnlijk voor jou, en ik snap heel goed dat je haar erg vaak mist ; 3 jaar is niet niets. Laat haar aan haar problemen werken, en als jullie echt bij elkaar horen dan komt ze wel weer bij je terug, veranderd en al. Het is nu aan haar om de weg naar boven in te zetten. Succes!
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Ze heeft ook altijd geleerd om alles te beredeneren, en om haar gevoel uit te schakelen. Haar gevoel en verstand werken niet samen.quote:
Ik denk dat je je geen zorgen moet maken of je echt wat voor haar heb betekend. Het is logisch dat je het doet, maar zij doet een poging om uit een hele grote dip te komen. Ze heeft zowat alles geprobeerd, en nu legt ze de oorzaak bij jullie relatie, zo lijkt. Dat is niet netjes, maar ik denk niet dat ze het expres doet.
Ik denk dat je maar eens goed moet nadenken of je sowieso met haar verder wilt. Het kan voorkomen dat iemand een erg groot gecompliceerd verleden heeft zolang diegene eraan werkt of het al achter zich heeft gelaten / in de tegenwoordige tijd dus geen last meer van heeft. Zij is 35 jaar en zit er nog steeds mee, naar allerlei pogingen om het achter haar te laten. Ze wil wel veranderen, maar ze vind de mening van haar moeder toch nog het belangrijkst, dat zit heel diep. Daar kan jij denk ik niks aan veranderen. Zij is niet per definitie meteen de ''slechte'' partij van de relatie, maar als ze een goede stabiele relatie wil hebben moet ze gewoon aan wat dingen werken, en dat gaat in dit geval, denk ik het best solo.
Dat is zeer pijnlijk voor jou, en ik snap heel goed dat je haar erg vaak mist ; 3 jaar is niet niets. Laat haar aan haar problemen werken, en als jullie echt bij elkaar horen dan komt ze wel weer bij je terug, veranderd en al. Het is nu aan haar om de weg naar boven in te zetten. Succes!
Daar is ze de laatste tijd wel aan het werken zegt ze.
Ik zou het liefst contact met haar opnemen. Of jets van haar horen. Gewoon nog eens afspreken en wat leuks gaan doen, misschien onbewust om te voelen of er nog iets is, en of het nog goed kont.
Nu al bijna 3 weken niks gehoord en dat doet pijn. Heb zelf ook geen contact opgenomen, ondat ik niks wil forceren. Naar weet niet of ik daar nu goed aan doe of juist niet.
Ik sta echt op het punt om haar vandaag een luchtig mailtje te sturen.
Gewoon om haar te laten weten hoe het met de hond gaat ( was onze hond, is nu bij mij)
Weet niet of ik dat moet en kan doen. Mss bang voor een minder leuke reactie
Zucht
Gewoon om haar te laten weten hoe het met de hond gaat ( was onze hond, is nu bij mij)
Weet niet of ik dat moet en kan doen. Mss bang voor een minder leuke reactie
Zucht
Niks sturen en verder gaan met je leven.quote:
Als ze je nog terugwil dan moet dat uit haarzelf komen en dan hoor je dat wel.
Zolang je contact blijft zoeken/houden in de beginfase kom je nog moeilijker over haar heen. Bal ligt bij haar.quote:
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Kan ik bevestigen. Heb de afgelopen dagen ook nog via de mail contact gehouden met mijn ex, puur en alleen omdat dat het gevoel gaf dat ik haar zo niet helemaal los zou laten en het prettig vond om een antwoord te krijgen van haar.quote:
[..]
Zolang je contact blijft zoeken/houden in de beginfase kom je nog moeilijker over haar heen. Bal ligt bij haar.
Heb nu 'al' drie dagen niets meer gestuurd en ik laat het ook maar zo. Hoe moeilijk het ook is.
Ik ken haar heel goed. En weer dat als ik contact zoek en als we elkaar weer zien dat het weer goed zou kunnen komen heel voorzichtig.
Want ze vroeg me geen contact op te nemen voor een maandje of 2, zodat ze even alles op een rijtje kon zetten. En als we dan zouden blijven afspreken we zouden blijven hangen in elkaars leven.
Ze vroeg me toen om dat te respecteren.
Dat heb ik ook tot nu toe gedaan, maar tis erg moeilijk.
Dus dacht als ik nou gewoon een luchtig mailtje stuur dan hoor ik mss tenminste iets.
Nu hoor ik niks en dat doet pijn.
Wordt elke ochtend wakker met het gevoel alsof er een olifant op me zit, en niet telkens aan de leuke mooie fijne momenten samen denken.
Ik mis haar, en alles wat ze deed, en hoe ze was. Kan niks meer net haar delen en haar niet meer vastpakken.
Wat een klote gevoel.
Want ze vroeg me geen contact op te nemen voor een maandje of 2, zodat ze even alles op een rijtje kon zetten. En als we dan zouden blijven afspreken we zouden blijven hangen in elkaars leven.
Ze vroeg me toen om dat te respecteren.
Dat heb ik ook tot nu toe gedaan, maar tis erg moeilijk.
Dus dacht als ik nou gewoon een luchtig mailtje stuur dan hoor ik mss tenminste iets.
Nu hoor ik niks en dat doet pijn.
Wordt elke ochtend wakker met het gevoel alsof er een olifant op me zit, en niet telkens aan de leuke mooie fijne momenten samen denken.
Ik mis haar, en alles wat ze deed, en hoe ze was. Kan niks meer net haar delen en haar niet meer vastpakken.
Wat een klote gevoel.
Ze heeft jou en de relatie gedumpt en ze wil je niet meer!quote:
Ik ken haar heel goed. En weer dat als ik contact zoek en als we elkaar weer zien dat het weer goed zou kunnen komen heel voorzichtig.
Want ze vroeg me geen contact op te nemen voor een maandje of 2, zodat ze even alles op een rijtje kon zetten. En als we dan zouden blijven afspreken we zouden blijven hangen in elkaars leven.
Ze vroeg me toen om dat te respecteren.
Dat heb ik ook tot nu toe gedaan, maar tis erg moeilijk.
Dus dacht als ik nou gewoon een luchtig mailtje stuur dan hoor ik mss tenminste iets.
Nu hoor ik niks en dat doet pijn.
Wordt elke ochtend wakker met het gevoel alsof er een olifant op me zit, en niet telkens aan de leuke mooie fijne momenten samen denken.
Ik mis haar, en alles wat ze deed, en hoe ze was. Kan niks meer net haar delen en haar niet meer vastpakken.
Wat een klote gevoel.
Iemand die van je houdt heeft geen rust nodig en dumpt je niet, zo simpel is het.
Ga nou niet jezelf steeds valse hoop aanpraten en vanalles voor haar invullen. Daar pijnig je alleen jezelf mee.
Ik zit in precies dezelfde situatie op dit moment. Ik dacht ook dat ik mijn meisje na vijf jaar door en door kende, maar vorige week was het ineens voorbij.quote:
Ik ken haar heel goed. En weer dat als ik contact zoek en als we elkaar weer zien dat het weer goed zou kunnen komen heel voorzichtig.
Want ze vroeg me geen contact op te nemen voor een maandje of 2, zodat ze even alles op een rijtje kon zetten. En als we dan zouden blijven afspreken we zouden blijven hangen in elkaars leven.
Ze vroeg me toen om dat te respecteren.
Dat heb ik ook tot nu toe gedaan, maar tis erg moeilijk.
Dus dacht als ik nou gewoon een luchtig mailtje stuur dan hoor ik mss tenminste iets.
Nu hoor ik niks en dat doet pijn.
Wordt elke ochtend wakker met het gevoel alsof er een olifant op me zit, en niet telkens aan de leuke mooie fijne momenten samen denken.
Ik mis haar, en alles wat ze deed, en hoe ze was. Kan niks meer net haar delen en haar niet meer vastpakken.
Wat een klote gevoel.
Als ze je om tijd vraagt om alles op een rijtje te zetten dan moet je dat respecteren. Als ik iets heb geleerd in de afgelopen periode is dat je op dit gebied niets kunt afdwingen, hoe frustrerend en pijnlijk dat ook is.
Ik weet niet meer of ze dat letterlijk zei. Ze had zoiets wel aangegeven.
We hebben een jaar geleden in een zelfde situatie gezeten. Toen bleven we contact houden en spraken we af, en ook veel gepraat en toen is t vanzelf goedgekonen.
Vandaar dat ik nu geneigd ben weer contact te zoeken, om het niet te laten verwateren. Maar ik weet niet of ik daar goed of slecht aan doe.
Ik begrijp gewoon niet waar het goed voor is, geen contact?! Dan verwatert het juist toch?
We hebben een jaar geleden in een zelfde situatie gezeten. Toen bleven we contact houden en spraken we af, en ook veel gepraat en toen is t vanzelf goedgekonen.
Vandaar dat ik nu geneigd ben weer contact te zoeken, om het niet te laten verwateren. Maar ik weet niet of ik daar goed of slecht aan doe.
Ik begrijp gewoon niet waar het goed voor is, geen contact?! Dan verwatert het juist toch?
In veel gevallen wel ja.quote:
Ik weet niet meer of ze dat letterlijk zei. Ze had zoiets wel aangegeven.
We hebben een jaar geleden in een zelfde situatie gezeten. Toen bleven we contact houden en spraken we af, en ook veel gepraat en toen is t vanzelf goedgekonen.
Vandaar dat ik nu geneigd ben weer contact te zoeken, om het niet te laten verwateren. Maar ik weet niet of ik daar goed of slecht aan doe.
Ik begrijp gewoon niet waar het goed voor is, geen contact?! Dan verwatert het juist toch?
Waarom zou je contact gaan zoeken als de situatie toch niet gaat veranderen. Van wat ik van je verhaal lees heeft ze veel problemen en dat zal ze toch echt zelf moeten oplossen. (als ze dat nog gaat doen want ze is inmiddels 35)
Ik had haar drie weken voor t laatst gezien. Ze zei toen even geen contact met elkaar. 4 dagen erna stuurt ze een bericht en vraagt hoe het met me gaat?quote:
[..]
In veel gevallen wel ja.
Waarom zou je contact gaan zoeken als de situatie toch niet gaat veranderen. Van wat ik van je verhaal lees heeft ze veel problemen en dat zal ze toch echt zelf moeten oplossen. (als ze dat nog gaat doen want ze is inmiddels 35)
Ze vroeg ook hoe het met de hond was, die ik nu heb.
Had haar verteld dag ik haar nog zou mailen en zo zou laten weten hoe het met de hond gaat.
Maar dat heb ik niet meer gedaan, heb die mail niet gestuurd. Mss dat ze daar nog op wacht?!
Dan zou ik haar dus wel gewoon laten weten hoe het met de hond gaat, maar probeer het niet te emotioneel te laten verlopen.quote:Op donderdag 26 september 2013 13:34 schreef Evad72 het volgende:
[..]
Ik had haar drie weken voor t laatst gezien. Ze zei toen even geen contact met elkaar. 4 dagen erna stuurt ze een bericht en vraagt hoe het met me gaat?
Ze vroeg ook hoe het met de hond was, die ik nu heb.
Had haar verteld dag ik haar nog zou mailen en zo zou laten weten hoe het met de hond gaat.
Maar dat heb ik niet meer gedaan, heb die mail niet gestuurd. Mss dat ze daar nog op wacht?!
Als ze het had willen weten dan had ze je wel gevraagd. Je bent naar excuses aan het zoeken om contact op te nemen.quote:
[..]
Ik had haar drie weken voor t laatst gezien. Ze zei toen even geen contact met elkaar. 4 dagen erna stuurt ze een bericht en vraagt hoe het met me gaat?
Ze vroeg ook hoe het met de hond was, die ik nu heb.
Had haar verteld dag ik haar nog zou mailen en zo zou laten weten hoe het met de hond gaat.
Maar dat heb ik niet meer gedaan, heb die mail niet gestuurd. Mss dat ze daar nog op wacht?!
Dit dus. En ja, het kan een vorige keer ook goed zijn gekomen, maar zegt dat je niet genoeg? Ze blijft dezelfde problemen houden. Daar moet ze eerst aan werken. Anders maakt ze het over een paar maanden weer uit. Ze wil afstand van je om echt alles op een rijtje te krijgen. Respecteer DAT en praat jezelf geen hoop aan. Zoek geen contact.quote:
[..]
Als ze het had willen weten dan had ze je wel gevraagd. Je bent naar excuses aan het zoeken om contact op te nemen.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
