OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hallo,
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen.
Wij (ik en mijn vriendin) zijn zwanger. Wat mij betreft is dat besef er nu bij mij gekomen. Ik ben 23 en mijn vriendin is 21.
Het was niet gepland maar ik ben eerlijk om te zeggen dat we hier beide over gefantaseerd hebben. Daarnaast moet ik ook toegeven dat wij beide heel erg onverstandig en laks zijn geweest omtrend anti conceptie.
Maar goed, dat weten we nu en dat is nu niet meer waar over gepraat moet worden.
Het kind. Bij mij spelen er een hele hoop gedachtes mee. Mijn relatie met mijn vriendin loopt niet bepaald vlekkeloos. Voor het moment dat we het kind kregen (onverwachts dus) leek het ook alsof er een eind aan kwam. Nu zitten we in een totaal andere situatie waarbij wij dus inderdaad moeten gaan kiezen of we het kind gaan houden of niet. EN eigenlijk is dat ook niet echt een discussie waar we beide lang over hoeven te praten. Want we zijn beide tegen een abortus. Wat mij het meeste dwars zit is de omgeving. Met name mijn familie. Iedereen in de familie zegt eigenlijk dat wij er beide, gezien ook onze huidige situatie in onze relatie, niet klaar voor zijn en dat gevoel heb ik deels zelf ook. Mentaal heb ik wat probleempjes. Ik heb vroeger vaak paniek aanvallen gehad waardoor ik een paar jaar toch binnen heb geleefd. Inmiddels heb ik hard gewerkt om in ieder geval weer deel te kunnen uitmaken van de samenleving. Mijn paniek aanvallen zijn weg maar geheel fysiek op me gemak voel ik me nog niet. Het gaat nu wel echt goed met mij en maak goeie stappen maar met dit erbij ben ik heel erg bang dat ik een set-back krijg. Daarnaast wil ik ook niet voor de verkeerde redenen aan een kind beginnen. Het principe staying together for the kids wil ik absoluut niet. Mijn vriendin overigens ook niet en wij zijn beide ook echt wel bereid om er hard voor te knokken.
Mijn ouders daar in tegen zijn oud aan het worden. Zij hebben met mijn broers het soort zelfde situaties al vaker meegemaakt en ze geven ook zelf aan dat ze niet weten of ze dit voor de zoveelste keer weer aankunnen. Ik had ook van de fouten van mijn broers moeten leren. Dit is niet bewust gebeurd maar ik had inderdaad beter moeten weten. Ik heb heel veel spijt dat ik mijn ouders opnieuw moet opzadelen met deze stress. Ik heb een fout gemaakt, dat is mijn conclusie maar ik wil mijn kind niet kwijt. Ik wil ook wel jong vader worden. Heb ik altijd over gefantaseerd maar nooit op een moment als nu. Mijn vriendin heeft schulden die ze nog moet afbetalen (wat overigens wel nog goed komt voordat de kind komt) Wij hebben samen ook nog geen woonplek wat dit ook maar weer moeilijker maakt want dat zou dan betekenen dat we bij mijn ouders moetten blijven en dan komen we dus weer op het punt wat ik eerder probeerde te maken.
Ik weet niet zo goed hoe of wat.. Ik weet niet of ik het wel volledig aankan, hoewel ik het wel wil. En ik weet ook niet zo goed of mijn ouders dit aan gaan kunnen... En als er iets gebeurd met hun zou ik dat mezelf nooit kunnen vergeven.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen.
Wij (ik en mijn vriendin) zijn zwanger. Wat mij betreft is dat besef er nu bij mij gekomen. Ik ben 23 en mijn vriendin is 21.
Het was niet gepland maar ik ben eerlijk om te zeggen dat we hier beide over gefantaseerd hebben. Daarnaast moet ik ook toegeven dat wij beide heel erg onverstandig en laks zijn geweest omtrend anti conceptie.
Maar goed, dat weten we nu en dat is nu niet meer waar over gepraat moet worden.
Het kind. Bij mij spelen er een hele hoop gedachtes mee. Mijn relatie met mijn vriendin loopt niet bepaald vlekkeloos. Voor het moment dat we het kind kregen (onverwachts dus) leek het ook alsof er een eind aan kwam. Nu zitten we in een totaal andere situatie waarbij wij dus inderdaad moeten gaan kiezen of we het kind gaan houden of niet. EN eigenlijk is dat ook niet echt een discussie waar we beide lang over hoeven te praten. Want we zijn beide tegen een abortus. Wat mij het meeste dwars zit is de omgeving. Met name mijn familie. Iedereen in de familie zegt eigenlijk dat wij er beide, gezien ook onze huidige situatie in onze relatie, niet klaar voor zijn en dat gevoel heb ik deels zelf ook. Mentaal heb ik wat probleempjes. Ik heb vroeger vaak paniek aanvallen gehad waardoor ik een paar jaar toch binnen heb geleefd. Inmiddels heb ik hard gewerkt om in ieder geval weer deel te kunnen uitmaken van de samenleving. Mijn paniek aanvallen zijn weg maar geheel fysiek op me gemak voel ik me nog niet. Het gaat nu wel echt goed met mij en maak goeie stappen maar met dit erbij ben ik heel erg bang dat ik een set-back krijg. Daarnaast wil ik ook niet voor de verkeerde redenen aan een kind beginnen. Het principe staying together for the kids wil ik absoluut niet. Mijn vriendin overigens ook niet en wij zijn beide ook echt wel bereid om er hard voor te knokken.
Mijn ouders daar in tegen zijn oud aan het worden. Zij hebben met mijn broers het soort zelfde situaties al vaker meegemaakt en ze geven ook zelf aan dat ze niet weten of ze dit voor de zoveelste keer weer aankunnen. Ik had ook van de fouten van mijn broers moeten leren. Dit is niet bewust gebeurd maar ik had inderdaad beter moeten weten. Ik heb heel veel spijt dat ik mijn ouders opnieuw moet opzadelen met deze stress. Ik heb een fout gemaakt, dat is mijn conclusie maar ik wil mijn kind niet kwijt. Ik wil ook wel jong vader worden. Heb ik altijd over gefantaseerd maar nooit op een moment als nu. Mijn vriendin heeft schulden die ze nog moet afbetalen (wat overigens wel nog goed komt voordat de kind komt) Wij hebben samen ook nog geen woonplek wat dit ook maar weer moeilijker maakt want dat zou dan betekenen dat we bij mijn ouders moetten blijven en dan komen we dus weer op het punt wat ik eerder probeerde te maken.
Ik weet niet zo goed hoe of wat.. Ik weet niet of ik het wel volledig aankan, hoewel ik het wel wil. En ik weet ook niet zo goed of mijn ouders dit aan gaan kunnen... En als er iets gebeurd met hun zou ik dat mezelf nooit kunnen vergeven.
Mensen die zeggen: "WIJ zijn zwanger." 
Nee, ZIJ is zwanger en jullie verwachten een kindje.
Nee, ZIJ is zwanger en jullie verwachten een kindje.
Wacht maar, over 2 jaar heb ik prachtig lang haar. (Hey dat rijmt!)
Je gaat er toch samen doorheen.. Ja okay prima Zij is zwanger, en wij verwachten een kind.,quote:Op maandag 13 mei 2013 11:00 schreef Brummetje_ het volgende:
Mensen die zeggen: "WIJ zijn zwanger."
Nee, ZIJ is zwanger en jullie verwachten een kindje.
als dit het enige is waar je wat over te melden hebt na zo'n OP....quote:
Mensen die zeggen: "WIJ zijn zwanger."
Nee, ZIJ is zwanger en jullie verwachten een kindje.
lolwut
Jullie hebben er samen over gefantaseerd en nu is zij 'per ongeluk' zwanger. En dat terwijl jullie relatie al niet rolletjes liep...
Waarom dan toch geen abortus? Jullie zijn nog superjong, alle tijd van de wereld om, als jullie over 3-4 jaar nog bij elkaar zijn, een gezin te stichten...
Het feit alleen al dat je zegt dat je bang bent dat je ouders het niet aan kunnen SCHREEUWT me werkelijk toe dat je er totaal niet klaar voor ben want waarom zouden je ouders het uberhaupt aan moeten kunnen? Jij besluit toch als grote jongen dat je het kind houdt samen met je vriendin? Dan zou ik er dus ook maar heel zeker van zijn dat je er ook echt je hele leven lang voor kan zorgen!
Waarom dan toch geen abortus? Jullie zijn nog superjong, alle tijd van de wereld om, als jullie over 3-4 jaar nog bij elkaar zijn, een gezin te stichten...
Het feit alleen al dat je zegt dat je bang bent dat je ouders het niet aan kunnen SCHREEUWT me werkelijk toe dat je er totaal niet klaar voor ben want waarom zouden je ouders het uberhaupt aan moeten kunnen? Jij besluit toch als grote jongen dat je het kind houdt samen met je vriendin? Dan zou ik er dus ook maar heel zeker van zijn dat je er ook echt je hele leven lang voor kan zorgen!
***
In ieder geval goed dat je beseft dat je jezelf in deze situatie gebracht hebt. Nu nog beseffen dat je het ook zelf op moet lossen en dus niet je ouders.
Zo te zien heb je er op zich al over nagedacht (alleen niet goed van tevoren), je hebt de voors en tegens op een rij. Jullie moeten zelf een beslissing nemen, maar als jullie het kind houden, houd dan alsjeblieft in jullie achterhoofd dat het kind voor gaat. Ook al gaat het niet goed tussen jullie, het kind mag er niet de dupe van worden. Je ouders ook niet trouwens.
Hebben jullie beiden werk? Is het mogelijk om een urgentie te krijgen of particulier te gaan huren?
Heb je al met je ouders om de tafel gezeten en een eventueel plan gemaakt? En daarmee bedoel ik: waar gaan jullie wonen, wie gaat er voor het kindje zorgen, wie betaalt er wat?
Hoe lang is ze zwanger?
Het kan goed gaan, mits jullie allebei jullie verantwoordelijkheid nemen. De kans dat het goed gaat is niet groot, maar het kan.
Hebben jullie beiden werk? Is het mogelijk om een urgentie te krijgen of particulier te gaan huren?
Heb je al met je ouders om de tafel gezeten en een eventueel plan gemaakt? En daarmee bedoel ik: waar gaan jullie wonen, wie gaat er voor het kindje zorgen, wie betaalt er wat?
Hoe lang is ze zwanger?
Het kan goed gaan, mits jullie allebei jullie verantwoordelijkheid nemen. De kans dat het goed gaat is niet groot, maar het kan.
Alle benodigdheden voor cupcakes, taarten en andere lekkere dingen :-9 www.bakgoed.nl
wij hebben beide werk. Ik heb nog een 3 maanden contract en mijn vriendin een jaar contract die tot januari loopt. Mijn werk weet van de situatie dus een verlenging kan er maybe neit in zitten. Ik heb al wel wat op spaar gezet en kan nu nog zowieso met mijn resterende salarisen dat zijn er geloof ik 3, 700+ euro opzij zetten. Ik heb nu nog maar een kleine 1000 op spaar zitten. Haar schulden moeten nog afbetaald worden dus zij kan in principe iets van maar 125 in de maand opzij zetten. Natuurlijk is het zo dat wanneer ik mijn baan kwijt raak, ik metteen een andere baan ga zoeken. Al moet ik putje scheppen, dan moet dat maar.
De reden waarom abortus geen optie voor vooral mijn vriendin is omdat mijn vriendin helaas op jonge leeftijd in haar vorige relatie, 2x een miskraam heeft gehad.. Of ja 1x een miskraam van een tweeling.. ik weet niet hoe je dat dan zou moeten zeggen. In ieder geval wil ze echt niet nog een keer door dat verdriet heen.
Vanwegen haar schulden kunnen wij volgens mij voor zover ik het weet alleen nog maar particulier huren en dat is heel duur. Dusja.
De reden waarom abortus geen optie voor vooral mijn vriendin is omdat mijn vriendin helaas op jonge leeftijd in haar vorige relatie, 2x een miskraam heeft gehad.. Of ja 1x een miskraam van een tweeling.. ik weet niet hoe je dat dan zou moeten zeggen. In ieder geval wil ze echt niet nog een keer door dat verdriet heen.
Vanwegen haar schulden kunnen wij volgens mij voor zover ik het weet alleen nog maar particulier huren en dat is heel duur. Dusja.
Misschien heb je hier iets aan?
Veel sterkte!
Veel sterkte!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Als jullie beide een baan hebben, is het financieel sowieso te doen.
(Particuliere) woning zoeken en zorgen dat je werk houdt, dat is zeer belangrijk. Als je nu al weet dat je over 3 maanden op straat staat, ben je natuurlijk nu al aan het solliciteren toch?
(Particuliere) woning zoeken en zorgen dat je werk houdt, dat is zeer belangrijk. Als je nu al weet dat je over 3 maanden op straat staat, ben je natuurlijk nu al aan het solliciteren toch?
Nou zekerheid heb ik niet. Verlenging heeft meer te maken met mijn prestaties op werk. Voor zover ik het weet gaat het gewoon goed dus de kans dat ik weer word verlengd is ook zeker aanwezig, maar dat gezegd te hebben ben ik ook zeker aan het rondkijken voor andere vacatures.quote:Op maandag 13 mei 2013 11:24 schreef mirannie het volgende:
Als jullie beide een baan hebben, is het financieel sowieso te doen.
(Particuliere) woning zoeken en zorgen dat je werk houdt, dat is zeer belangrijk. Als je nu al weet dat je over 3 maanden op straat staat, ben je natuurlijk nu al aan het solliciteren toch?
quote:
[..]
Nouja zeker is het niet. Verlenging heeft meer te maken met mijn prestaties op werk. Voor zover ik het weet gaat het gewoon goed dus de kans dat ik weer word verlengd is ook zeker aanwezig, maar dat gezegd te hebben ben ik ook zeker aan het rondkijken voor andere vacatures.
Allereerst: sterkte. Niemand zal jaloers op jullie zijn.
Misschien is het een idee om de situatie vanuit het nieuwe perspectief te zien. Het oude perspectief is dat jullie relatie niet zo lekker liep (toch sex, dus jullie zullen elkaar de tent niet uitgevochten hebben), werk, een omgeving die er van alles van vindt, etc. En dan nu ('ook nog') een kind.
Bij een nieuw perspectief kan het kind (jullie kind) het uitgangspunt vormen. Jullie krijgen een kind. Tof! Maar nu? Wat voor vader/moeder willen jullie zijn? Als een relatie toch onverhoopt niet werkt, hoe ga je dan met je ouderschap om? En op welk moment bepaal dat een relatie 'niet meer werkt'?
Werk is ook maar een 'bijkomstigheid' tov van het ouderschap. Laat je nooit tegenhouden door financiën.
Een kind weg laten halen is naar mijn mening geen optie. Ik ken een aantal vrouwen die later enorme psychische problemen hebben gekregen na een abortus. Naar mijn idee kun je dan beter het kind afstaan aan ouders die geen kinderen kunnen krijgen en ze wel graag willen. Dan kun je zelf ook kiezen of je later wel of niet iets met je kind te maken wil hebben.
Maar goed, nogmaals sterkte en ik hoop dat jullie (uiteindelijk) ook kunnen genieten van de zwangerschap.
Misschien is het een idee om de situatie vanuit het nieuwe perspectief te zien. Het oude perspectief is dat jullie relatie niet zo lekker liep (toch sex, dus jullie zullen elkaar de tent niet uitgevochten hebben), werk, een omgeving die er van alles van vindt, etc. En dan nu ('ook nog') een kind.
Bij een nieuw perspectief kan het kind (jullie kind) het uitgangspunt vormen. Jullie krijgen een kind. Tof! Maar nu? Wat voor vader/moeder willen jullie zijn? Als een relatie toch onverhoopt niet werkt, hoe ga je dan met je ouderschap om? En op welk moment bepaal dat een relatie 'niet meer werkt'?
Werk is ook maar een 'bijkomstigheid' tov van het ouderschap. Laat je nooit tegenhouden door financiën.
Een kind weg laten halen is naar mijn mening geen optie. Ik ken een aantal vrouwen die later enorme psychische problemen hebben gekregen na een abortus. Naar mijn idee kun je dan beter het kind afstaan aan ouders die geen kinderen kunnen krijgen en ze wel graag willen. Dan kun je zelf ook kiezen of je later wel of niet iets met je kind te maken wil hebben.
Maar goed, nogmaals sterkte en ik hoop dat jullie (uiteindelijk) ook kunnen genieten van de zwangerschap.
Hier schreef Dagoduck: Zeer goede FiPo.
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Hoe lang is ze zwanger?
Hoe lang gaan jullie al samen?
Mijn gevoel zegt heel sterk, niet aan beginnen.
sorry.
Hoe lang gaan jullie al samen?
Mijn gevoel zegt heel sterk, niet aan beginnen.
sorry.
Iets zeg me dat het van haar kant uit geen ongelukje is geweest...quote:Op maandag 13 mei 2013 11:04 schreef Brighteyes het volgende:
Jullie hebben er samen over gefantaseerd en nu is zij 'per ongeluk' zwanger. En dat terwijl jullie relatie al niet rolletjes liep...
Ik weet niet zo goed wat je nou van een forum verwacht. Ja het is kut, ja jullie hebben het zelf veroorzaakt maar nee wij gaan niet voor jullie beslissen. Of wou je meeste stemmen gelden doen? Het is een keuze tussen ongedaan maken en op de blaren zitten. Zoek eerst eens echte hulp ipv een internetforum.
Dat siriz bijv maar da's wel een religieus gekleurde club aan de visie te zien. Kan, maar wees je er wel van bewust.
Dat siriz bijv maar da's wel een religieus gekleurde club aan de visie te zien. Kan, maar wees je er wel van bewust.
Ik vind een kind nogal een blaar....quote:Op maandag 13 mei 2013 11:50 schreef Luigi het volgende:
Ik weet niet zo goed wat je nou van een forum verwacht. Ja het is kut, ja jullie hebben het zelf veroorzaakt maar nee wij gaan niet voor jullie beslissen. Of wou je meeste stemmen gelden doen? Het is een keuze tussen ongedaan maken en op de blaren zitten. Zoek eerst eens echte hulp ipv een internetforum.
Dat siriz bijv maar da's wel een religieus gekleurde club aan de visie te zien. Kan, maar wees je er wel van bewust.
Volgens mij ben jij de enige voor wie het ongepland was.quote:
Voor het moment dat we het kind kregen (onverwachts dus) leek het ook alsof er een eind aan kwam.
Ok. Helder.quote:
[..]
Ik schaar onder 'op de blaren' zitten ook opties als adoptie en dergelijke.
Ja msschien beetje vroeg voor je TS. je ben net van je paniekaanvallen af en nu krijg je een hele omschakeling in je leven. Maar het kan ook een hele positieve omschakeling zijn. Het is maar hoe je t ziet.
Ik wil je iig heel veel succes wensen.....en sterkte man. Ik leef echt met je mee. Ik denk omdat TS zijn vriendin tegen abortus is en hij ook, dat ik de kans klein schat dat ze een abortus nemen, dus hij kan nu het beste zich voorbereiden op het vaderschap en wat het voor zijn leven gaat betekenen, wat er allemaal komen gaat.
Praktisch misschien kijken naar een woonplek voor jullie samen....Boeken lezen over ouderschap. En veel praten met je vriendin, communicatie zal helpen, steun.
Ik wil je iig heel veel succes wensen.....en sterkte man. Ik leef echt met je mee. Ik denk omdat TS zijn vriendin tegen abortus is en hij ook, dat ik de kans klein schat dat ze een abortus nemen, dus hij kan nu het beste zich voorbereiden op het vaderschap en wat het voor zijn leven gaat betekenen, wat er allemaal komen gaat.
Praktisch misschien kijken naar een woonplek voor jullie samen....Boeken lezen over ouderschap. En veel praten met je vriendin, communicatie zal helpen, steun.
Ik verwacht ook echt geen meeste stemmen gelden ofzo. Ik verwacht zelfs geen advies. Hoewel ik dat wel fijn zou vinden. Wij hebben natuurlijk deze situatie zelf veroorzaakt en idd voor sommige kan ik de reactie begrijpen van "Nu moetten jullie op de blaren zitten" Voor mij is dit ook erg goed om het van me af te schrijven en ook de reacties te lezen zodat ik dingen misschien ook beter kan relativeren.
Mijn advies gebaseerd op wat je allemaal in de OP schrijft: abortus of adoptie.quote:
Ik verwacht zelfs geen advies. Hoewel ik dat wel fijn zou vinden.
Ze is 21 en heeft in haar vorige relatie al een keer een miskraam gehad?quote:
wij hebben beide werk. Ik heb nog een 3 maanden contract en mijn vriendin een jaar contract die tot januari loopt. Mijn werk weet van de situatie dus een verlenging kan er maybe neit in zitten. Ik heb al wel wat op spaar gezet en kan nu nog zowieso met mijn resterende salarisen dat zijn er geloof ik 3, 700+ euro opzij zetten. Ik heb nu nog maar een kleine 1000 op spaar zitten. Haar schulden moeten nog afbetaald worden dus zij kan in principe iets van maar 125 in de maand opzij zetten. Natuurlijk is het zo dat wanneer ik mijn baan kwijt raak, ik metteen een andere baan ga zoeken. Al moet ik putje scheppen, dan moet dat maar.
De reden waarom abortus geen optie voor vooral mijn vriendin is omdat mijn vriendin helaas op jonge leeftijd in haar vorige relatie, 2x een miskraam heeft gehad.. Of ja 1x een miskraam van een tweeling.. ik weet niet hoe je dat dan zou moeten zeggen. In ieder geval wil ze echt niet nog een keer door dat verdriet heen.
Vanwegen haar schulden kunnen wij volgens mij voor zover ik het weet alleen nog maar particulier huren en dat is heel duur. Dusja.
Was ze toen wel bewust zwanger, of is dit haar tweede "ongelukje"?
O die reactie van hem had ik nog niet eens gelezen, dan kan 'abortus' dus weg uit m'n advies. Maar dit meisje is dus of ontzettend dom, of ontzettend uitgekookt.quote:
[..]
Ze is 21 en heeft in haar vorige relatie al een keer een miskraam gehad?
Was ze toen wel bewust zwanger, of is dit haar tweede "ongelukje"?
Nou ja, het gevoel voor drama wordt wel aangesterkt door een miskraam van een tweeling in eerste instantie zelfs "twee keer een miskraam gehad" te noemen.... en ik vermoed dat het een omschrijving is die van haar afkomt.
Ik ben ook benieuwd naar die miskraam, hoe ver dat in de zwangerschap was.
Ik ben ook benieuwd naar die miskraam, hoe ver dat in de zwangerschap was.
Als ik heel eerlijk ben had ik ook even de volgende gedachte: is die zwangerschap en miskraam van een tweeling uberhaupt wel echt gebeurd, of is het verzonnen als reden om TS uit een abortus te praten nu ze zwanger is. Maar goed, dat is alleen maar omdat zoiets een keer in mijn omgeving voorgekomen is.quote:
Nou ja, het gevoel voor drama wordt wel aangesterkt door een miskraam van een tweeling in eerste instantie zelfs "twee keer een miskraam gehad" te noemen.... en ik vermoed dat het een omschrijving is die van haar afkomt.
Ik ben ook benieuwd naar die miskraam, hoe ver dat in de zwangerschap was.
Nou ja "op jonge leeftijd" en "in een vorige relatie".
Persoonlijk vind ik 21 al een behoorlijk jonge leeftijd, en we weten niet hoelang TS en zijn vriendin verkering hebben, maar stel dat die miskraam op haar 17de was, dan vraag ik me echt af hoe per ongeluk ze nu zwanger geworden is.
Daarbij, als de vriendin van TS al een keer een miskraam gehad heeft, dan wist TS dus ook dat ze redelijk vruchtbaar was, want gewenst zwanger worden is soms al lastig zat, ongewenst zwanger worden is een behoorlijke Lucky shot.
Persoonlijk vind ik 21 al een behoorlijk jonge leeftijd, en we weten niet hoelang TS en zijn vriendin verkering hebben, maar stel dat die miskraam op haar 17de was, dan vraag ik me echt af hoe per ongeluk ze nu zwanger geworden is.
Daarbij, als de vriendin van TS al een keer een miskraam gehad heeft, dan wist TS dus ook dat ze redelijk vruchtbaar was, want gewenst zwanger worden is soms al lastig zat, ongewenst zwanger worden is een behoorlijke Lucky shot.
