quote:Mijn situatie is als volgt. Binnenkort word ik 25 jaar. Ik ben dakloos, want ik kan de huur niet meer betalen.
Ik heb een waardeloze WO-bachelor en drie jaar werkervaring als uitzendkracht op uiteenlopende afdelingen van verschillende organisaties. Ik werkte bijvoorbeeld aan de planning, organisatie, marketing en communicatie van evenementen, ik ondersteunde de redactie van webpagina's en gaf voorlichting aan scholieren over studeren aan de universiteit, maar stak ook mijn handen uit de mouwen in de rol van schoonmaker, schilder, sorteerder en verhuizer. Toch kreeg ik nooit de kans op een vaste baan of een volledige werkweek en zodoende heb ik grote schulden opgebouwd. Solliciteren heeft ruim 3 jaar niets meer opgeleverd dan tijdelijk werk voor zo'n 10 euro per uur.
Ik heb geen sociale contacten. Mijn ouders spreek ik al jaren niet meer en wil ik ook nooit meer zien. Zij hadden al lang geen contact meer met hun familieleden en dat zijn nu vreemden voor mij. Verder maakte ik geen vrienden en heb ik geen kennissen, noch een vriendin.
Het is vooralsnog niet gelukt om een uitkering te krijgen. Het UWV doet niets om mij te helpen aan een baan, maar stuurt mij wel weg om te solliciteren op de 'algemeen geaccepteerde arbeid' die ik niet kan krijgen. Vervolgens moet ik de aanvraagprocedure, die maanden kan duren, opnieuw starten, omdat ik een dag later dan de vooraf gestelde deadline bel voor een vervolgafspraak. Immers, ik was aan het solliciteren!
Gesprekken met sociale hulpverleners leveren mij niets op. Zij hebben mij niets meer te bieden dan een open deur en geven mij niet de indruk dat ze zich oprecht zorgen maken. Vanochtend stuurde ik bijvoorbeeld een mail met een aanvraag voor een nieuw en tijdelijk postadres, alsook een verblijfplaats voor in de nacht, maar daar heeft geen hulpverlener op gereageerd. Daarom slaap ik nu voor de tweede nacht buiten en dat is best koud en oncomfortabel (knipoog).
Wat ik nodig heb om verder te komen in het leven is iemand die mij een kans geeft op financiële zekerheid. Nu ben ik slechter af dan 10 jaar geleden. Toen wandelde ik een zorginstelling binnen en kwam ik naar buiten met een fulltime zomervakantiebaan. Ik had hoop een betere toekomst en werd ik nog intellectueel uitgedaagd op school.
Nu heb ik een waardeloos diploma, schulden en geen hoop om meer te zijn dan een wegwerpbatterij. Hoe creëer ik zo'n kans?
Dit was ik twee jaar geleden...Speciale dank aan de enige die mij ooit heeft kunnen troosten...Ik hoop dat het je goed zal gaan.quote:
Antwoorden die ik tot nu toe heb gelezen zijn:quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:11 schreef SomewhatCereal het volgende:
Deel 2 omdat ik zoek ben naar een antwoord, een antwoord op het ontbreken van een vooruitzicht dat ik zou kunnen aanvaarden, zou willen zien. Een antwoord...dat er in mijn leven nog iets is om voor te leven.
Er is altijd iets om voor te leven. Je bent niet depressief. Het kan alleen nog maar beter worden. Dat is een lekker gevoel.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:11 schreef SomewhatCereal het volgende:
Deel 2 omdat ik zoek ben naar een antwoord, een antwoord op het ontbreken van een vooruitzicht dat ik zou kunnen aanvaarden, zou willen zien. Een antwoord...dat er in mijn leven nog iets is om voor te leven.
Een kant en klare oplossing ga je hier niet vinden, dat weet je ook. Praktische hulp wat nog het meest in die richting komt, wijs je af.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:11 schreef SomewhatCereal het volgende:
Deel 2 omdat ik zoek ben naar een antwoord, een antwoord op het ontbreken van een vooruitzicht dat ik zou kunnen aanvaarden, zou willen zien. Een antwoord...dat er in mijn leven nog iets is om voor te leven.
Niet depressief? Daar trek ik m'n twijfels bij.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:18 schreef Deckard het volgende:
[..]
Er is altijd iets om voor te leven. Je bent niet depressief. Het kan alleen nog maar beter worden. Dat is een lekker gevoel.
Als ik hieruit kom, blijft er een gat in mijn leven achter van hier tot Tokyo.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:18 schreef Deckard het volgende:
[..]
Er is altijd iets om voor te leven. Je bent niet depressief. Het kan alleen nog maar beter worden. Dat is een lekker gevoel.
Dat zou ik juist positief in zien. Ze zullen geen medelijden hebben met je en dus de boel mooier laten lijken dan dat het is. En ze hebben kennis van zaken.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:20 schreef SomewhatCereal het volgende:
Dat ik dat doorgaans niet accepteer. Maatschappelijk werkers, psychologen, GGZ...het zijn niet je ouders, niet je familie, niet je vrienden, niet je vriendin. Ik voel me er alleen maar rotter door.
Het is dat je er zelf over begint, maar is misschien ook niet gewoon het moment aangebroken om het bij te gaan leggen met je ouders? Het is vast niet makkelijk om met hangende pootjes ze onder ogen te moeten komen, maar ja ... Ik heb niet de indruk dat ze je enorm iets hebben misdaan, je hebt ze nodig, het zijn je wel je ouders en vanuit hun optiek, je bent wel hun kind.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:20 schreef SomewhatCereal het volgende:
Dat ik dat doorgaans niet accepteer. Maatschappelijk werkers, psychologen, GGZ...het zijn niet je ouders, niet je familie, niet je vrienden, niet je vriendin. Ik voel me er alleen maar rotter door.
Als je er uit bent kan je zien hoe ver je al bent gekomen. Je moet niet kijken naar wat je kwijt bent geraakt maar wat je allemaal nog hebt. Je hebt altijd wel iets wat je inspireert, als ik het zo lees. Dus is het mooi om daar je levenslust uit te putten.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:20 schreef SomewhatCereal het volgende:
Als ik hieruit kom, blijft er een gat in mijn leven achter van hier tot Tokyo.
Maar ze kunnen je geen liefde geven, ze staan niet 24 uur per dag voor je klaar. Je wandelt er niet hand en hand mee door het leven. Nu sta ik alleen op, alleen moet ik de dag trotseren en alleen ga ik naar bed. Ieder normaal mens komt thuis en krijgt van zijn ouders, vrienden, familie, vriendin een knuffel en een aai over de bol en dan is alles weer goed.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:23 schreef Deckard het volgende:
[..]
Dat zou ik juist positief in zien. Ze zullen geen medelijden hebben met je en dus de boel mooier laten lijken dan dat het is. En ze hebben kennis van zaken.
Nee. Wat heb ik dan? Niks. Als ik hier uit kom ben heb ik op alle terreinen een gigantische achterstand. ik ben niet verder in mijn loopbaan dan iemand die nu afstudeert. Ik heb er een litteken bij. Meer deuren zijn gesloten. en op het gebied van sociale relaties heb ik de ervaring en de ontwikkeling van een klein kind.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:25 schreef Deckard het volgende:
[..]
Als je er uit bent kan je zien hoe ver je al bent gekomen. Je moet niet kijken naar wat je kwijt bent geraakt maar wat je allemaal nog hebt. Je hebt altijd wel iets wat je inspireert, als ik het zo lees. Dus is het mooi om daar je levenslust uit te putten.
En omdat je misschien maximaal vijf vrienden in je leven kunt maken, maak je er maar liever geen, want die vijf is toch ook niet voldoende? Je wil er eigenlijk tien?quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:35 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Maar ze kunnen je geen liefde geven, ze staan niet 24 uur per dag voor je klaar. Je wandelt er niet hand en hand mee door het leven. Nu sta ik alleen op, alleen moet ik de dag trotseren en alleen ga ik naar bed. Ieder normaal mens komt thuis en krijgt van zijn ouders, vrienden, familie, vriendin een knuffel en een aai over de bol en dan is alles weer goed.
Ondertussen loop je als dakloze alleen die gure straat in, alleen een poort door naar de hel vol enge monsters en sta je 's ochtends weer verlaten in de kou. Of kom je iedere dag alleen thuis, moet je jezelf zien te vermaken, koop je je kerstdiner zelf en ga je gezellig in je eentje winkelen zodat je jezelf nog enigszins in de spiegel aan kunt kijken.
En dan kom je thuis op 5 december, nadat je door Bunnik wandelde en al die families liefdevol in een kring bij de open haard hun kinderen cadeautjes geven, en lees je een mail van de maatschappelijk werker met 'ik ben op vakantie, dus fijne Kerstdagen en gelukkig Nieuwjaar!' Ja, gelukkig nieuwjaar Somewhat, leuk dat je er bent jongen, op je eigen feestje, wat ga ik het toch naar mijn zin hebben. Die maatschappelijk werker geeft geen fuck.
En die psychologen net zo. Het is totaal niet natuurlijk om in een stoel geplaatst te worden van zo doe je verhaal maar, want zo zit menselijk contact niet in elkaar. En na 3 kwartier word je afgekapt en zo de deur uitgewerkt. Tot de volgend keer he!
En ga nou niet zeggen dat ik vrienden moet zoeken, want het aantal vrienden dat je in een leven maakt die een fuck om jou geven is ook op 1 hand te tellen.
Hij wil de liefde van zijn leven, die altijd voor hem beschikbaar is en ook gelijk even de perfecte baan en dat iemand zijn schulden wegtovert.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:46 schreef miss_sly het volgende:
[..]
En omdat je misschien maximaal vijf vrienden in je leven kunt maken, maak je er maar liever geen, want die vijf is toch ook niet voldoende? Je wil er eigenlijk tien?
En wie kan dit gaan veranderen? Niemand anders dan jijzelf! Met hulp.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:35 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Maar ze kunnen je geen liefde geven, ze staan niet 24 uur per dag voor je klaar. Je wandelt er niet hand en hand mee door het leven. Nu sta ik alleen op, alleen moet ik de dag trotseren en alleen ga ik naar bed. Ieder normaal mens komt thuis en krijgt van zijn ouders, vrienden, familie, vriendin een knuffel en een aai over de bol en dan is alles weer goed.
Ondertussen loop je als dakloze alleen die gure straat in, alleen een poort door naar de hel vol enge monsters en sta je 's ochtends weer verlaten in de kou. Of kom je iedere dag alleen thuis, moet je jezelf zien te vermaken, koop je je kerstdiner zelf en ga je gezellig in je eentje winkelen zodat je jezelf nog enigszins in de spiegel aan kunt kijken.
En dan kom je thuis op 5 december, nadat je door Bunnik wandelde en al die families liefdevol in een kring bij de open haard hun kinderen cadeautjes geven, en lees je een mail van de maatschappelijk werker met 'ik ben op vakantie, dus fijne Kerstdagen en gelukkig Nieuwjaar!' Ja, gelukkig nieuwjaar Somewhat, leuk dat je er bent jongen, op je eigen feestje, wat ga ik het toch naar mijn zin hebben. Die maatschappelijk werker geeft geen fuck.
En die psychologen net zo. Het is totaal niet natuurlijk om in een stoel geplaatst te worden van zo doe je verhaal maar, want zo zit menselijk contact niet in elkaar. En na 3 kwartier word je afgekapt en zo de deur uitgewerkt. Tot de volgend keer he!
En ga nou niet zeggen dat ik vrienden moet zoeken, want het aantal vrienden dat je in een leven maakt die een fuck om jou geven is ook op 1 hand te tellen.
Mijn ouders...er is heel wat gebeurd. Mijn ouders hebben regelmatig knallende ruzie waarbij ze schreeuwen en met spullen gooien en waarbij mijn vader zegt dat hij uit elkaar wil gaan en mijn moeder die dan gaat huilen. Al tientallen jaren. Soms pakte hij haar bij de haren of de keel of iets anders, net als bij mij vroeger, maar dat heeft hij gelukkig de laatste jaren niet meer gedaan.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:25 schreef Naamah het volgende:
[..]
Het is dat je er zelf over begint, maar is misschien ook niet gewoon het moment aangebroken om het bij te gaan leggen met je ouders? Het is vast niet makkelijk om met hangende pootjes ze onder ogen te moeten komen, maar ja ... Ik heb niet de indruk dat ze je enorm iets hebben misdaan, je hebt ze nodig, het zijn je wel je ouders en vanuit hun optiek, je bent wel hun kind.
Ja! Het valt hierin wel samen te vatten, gewoon het ideale bestaan met de meest ideale mensen in de meest ideale (werk)situatie. Zonder tegenslagen of andere zuurpruimen die je in de weg staan.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:53 schreef computergirl het volgende:
[..]
Hij wil de liefde van zijn leven, die altijd voor hem beschikbaar is en ook gelijk even de perfecte baan en dat iemand zijn schulden wegtovert.
NU!
Ik ken velen malen erger, maar Cereal je bent echt niet de enige die problemen heeft en zich eenzaam voelt. Het komt wel goed, maak je niet zoveel zorgen!quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:57 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Mijn ouders...er is heel wat gebeurd. Mijn ouders hebben regelmatig knallende ruzie waarbij ze schreeuwen en met spullen gooien en waarbij mijn vader zegt dat hij uit elkaar wil gaan en mijn moeder die dan gaat huilen. Al tientallen jaren. Soms pakte hij haar bij de haren of de keel of iets anders, net als bij mij vroeger, maar dat heeft hij gelukkig de laatste jaren niet meer gedaan.
Vaak gaven ze mij de schuld van de ruzie, dat ze ruzie om mij hadden. Ik, met mijn karakter, kon dan ook behoorlijk problematisch zijn. Ik kon bijvoorbeeld flink tekeer gaan als ze vroegen ''hoe gaat het?'', omdat ik gefrustreerd was en niet zat te wachten om iedere dag diezelfde vraag te beantwoorden.
Andere keren kwam ik thuis met iets, een litteken, een schram, noem maar wat. En dan vroegen mijn ouders steeds: hoe komt dat. Ik weet het niet antwoordde ik dan. Wat dat weet je niet? Jij weet nooit wat he en dan brak de hel los en dan zei ik 'ik weet het niet pappa ik weet het niet ik weet het echt niet', bang dat hij weer door het lint zou gaan.
Dat soort herinneringen heb ik. Iedere dag ruzie om kleine dingen en frustraties. Hier en daar dan afgewisseld met een liefdevolle periode. Op het laatst was ik het zat en begon ik mijn ouders compleet te negeren en dat konden ze niet hebben, dus vonden ze dat ik moest vertrekken.
Mijn vader zei eerder weleens dat hij mij 's avonds niet meer wilde zien. Ik heb toen twee weken in de trein en in de kou geslapen, in de winter was dat toen. Toen hebben ze me als vermist gegeven en de ouders van een vriend gebeld. Ze belden me op dat ze me zo misten, maar toen ik eindelijk thuis kwam kreeg ik nog even een rotopmerking.
Wat denk je nu van mijn ouders?
Voorbeeld van iemand (je moeder in dit geval) die niet de moed had om voor zichzelf en voor haar jonge kind te kiezen.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:57 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Mijn ouders...er is heel wat gebeurd. Mijn ouders hebben regelmatig knallende ruzie waarbij ze schreeuwen en met spullen gooien en waarbij mijn vader zegt dat hij uit elkaar wil gaan en mijn moeder die dan gaat huilen. Al tientallen jaren. Soms pakte hij haar bij de haren of de keel of iets anders, net als bij mij vroeger, maar dat heeft hij gelukkig de laatste jaren niet meer gedaan.
Vanuit hun perspectief kan ik me voorstellen dat ze niet snapten dat jij boos werd als zij informeerden hoe het met je ging. Dat was toch de aandacht en genegenheid die je zocht?quote:Vaak gaven ze mij de schuld van de ruzie, dat ze ruzie om mij hadden. Ik, met mijn karakter, kon dan ook behoorlijk problematisch zijn. Ik kon bijvoorbeeld flink tekeer gaan als ze vroegen ''hoe gaat het?'', omdat ik gefrustreerd was en niet zat te wachten om iedere dag diezelfde vraag te beantwoorden.
Ook weer belangstelling voor jou. Maar hun reactie, als jij aangaf dat je het niet wist, is natuurlijk fout en kwetsend voor jou.quote:Andere keren kwam ik thuis met iets, een litteken, een schram, noem maar wat. En dan vroegen mijn ouders steeds: hoe komt dat. Ik weet het niet antwoordde ik dan. Wat dat weet je niet? Jij weet nooit wat he en dan brak de hel los en dan zei ik 'ik weet het niet pappa ik weet het niet ik weet het echt niet', bang dat hij weer door het lint zou gaan.
Heb je wel eens aangegeven hoe je je voelde? En hoe besprak je dat dan? Ik heb het idee dat jij heel veel op hebt gekropt. Wellicht uit zelfbescherming, maar het kan zorgen voor veel onbegrip.quote:Dat soort herinneringen heb ik. Iedere dag ruzie om kleine dingen en frustraties. Hier en daar dan afgewisseld met een liefdevolle periode. Op het laatst was ik het zat en begon ik mijn ouders compleet te negeren en dat konden ze niet hebben, dus vonden ze dat ik moest vertrekken.
Ik zie een gezin wat niet goed functioneerde. En iedereen had daar zijn aandeel in.quote:Mijn vader zei eerder weleens dat hij mij 's avonds niet meer wilde zien. Ik heb toen twee weken in de trein en in de kou geslapen, in de winter was dat toen. Toen hebben ze me als vermist gegeven en de ouders van een vriend gebeld. Ze belden me op dat ze me zo misten, maar toen ik eindelijk thuis kwam kreeg ik nog even een rotopmerking.
Wat denk je nu van mijn ouders?
Huisje boompje beestje is gewoon een normaal bestaan voor verreweg de meeste Nederlanders die zich afvragen waar nou in godsnaam de crisis is. Rijtjeshuis Bunnik laadt geen boodschappen mandjes met en halfje brood en wat beleg, nee hele karren met chips, koek, snoep, gebak, chocolade en speelgoed.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:58 schreef LazyDave het volgende:
[..]
Ja! Het valt hierin wel samen te vatten, gewoon het ideale bestaan met de meest ideale mensen in de meest ideale (werk)situatie. Zonder tegenslagen of andere zuurpruimen die je in de weg staan.
Was het leven maar zo simpelquote:Op vrijdag 10 mei 2013 20:08 schreef SomewhatCereal het volgende:
Dat is gewoon het gemiddelde leven van de Nederlander.
Geen ideale situatie, maar ook niets wat de weg terug onmogelijk of totaal onverstandig zou maken.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:57 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Wat denk je nu van mijn ouders?
Dat.quote:
Nee. Echt niet. Je hebt géén idee. Natuurlijk zijn er mensen die het zo vergaat, maar ik ken er weinig. Als jij denkt dat het andere mensen allemaal zo voor de wind gaat, snap ik je gedachten en ontevredenheid met je eigen situatie wel beter. Het klopt alleen echt niet.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 20:08 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Dat is gewoon het gemiddelde leven van de Nederlander.
Dit.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 20:13 schreef miss_sly het volgende:
Wat heb jij een nare verbitterde en intens jaloerse kijk op wat andere mensen hebben. Wat weet jij van die andere mensen af, anders dan wat je ziet? En wat je ziet, is slechts de buitenkant. Je kunt niet zoen hoe ze er financieel voor staan, hoe ze aan hun baan zijn gekomen en wat ze er van vinden, hoe hun relatie is en hoe hard ze wellicht hebben moeten knokken om te krijgen wat ze hebben en te zijn wie ze zijn. Ik vind de manier waarop je dat alles bij andere maar afdoet als gemakkelijk en in de schoot geworpen echt heel naar. Daar haal je wat mij betreft in ieder geval de meeste antipathie mee op.
Tijd om uit je droomwereld te stappen en echt om je heen te kijken.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 20:08 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Huisje boompje beestje is gewoon een normaal bestaan voor verreweg de meeste Nederlanders die zich afvragen waar nou in godsnaam de crisis is. Rijtjeshuis Bunnik laadt geen boodschappen mandjes met en halfje brood en wat beleg, nee hele karren met chips, koek, snoep, gebak, chocolade en speelgoed.
Als je gewoon uit een normaal gezin komt, dan studeer je gewoon nominaal een fatsoenlijke studie waarbij je af en toe een vriendin hebt en naar de kroeg gaat met wat vrienden, heb je een bijbaantje als administratief medewerker en begin je na je studie in een traineeship, of begin je als assistent-dinges of communicatiemedewerker op basis van een oude kennis die je iets aanreikt. Daar werk je dan 5 of 6 jaar keihard zodat je door kan groeien na een leidinggevende functie als je 30 bent.
Ondertussen zie je een onguur persoon een het Straatnieuws verkopen en denk je: doe niet zo zielig, je kan toch ook gewoon een uitkering aanvragen en een baan gaan zoeken. Dan leef je niet meteen in luxe en weelde, maar dan kom je er wel net als ik.
Dat is gewoon het gemiddelde leven van de Nederlander.
Dat heb je nu al, tegen die tijd heb je dus de achterstand terug gewerkt naar een redelijke achterstand.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 19:46 schreef SomewhatCereal het volgende:
Nee. Wat heb ik dan? Niks. Als ik hier uit kom ben heb ik op alle terreinen een gigantische achterstand.
Dat is niet erg.quote:ik ben niet verder in mijn loopbaan dan iemand die nu afstudeert. Ik heb er een litteken bij.
Als je er echt bovenop op bent gekomen zijn dat soort zaken niet echt zo'n groot probleem meer.quote:Meer deuren zijn gesloten. en op het gebied van sociale relaties heb ik de ervaring en de ontwikkeling van een klein kind.
Je kan inderdaad helemaal niets doen, of gewoon doen waar je plezier aan hebt.quote:En dat nadenken, schrijven, muziek maken en met wetenschap bezig zijn is allemaal leuk en aardig als je comfortabel bij je ouders thuis woont en 's nachts lekker op kan blijven omdat je de volgende dag toch geen verplichtingen hebt. Dan kun je lekker dromen zoveel je wilt. Nu zijn dromen maar een pijnlijke herinnering dat ik iemand geworden ben die ik nooit had willen zijn. Ze zijn een illusie gebleken.
Hij kreeg een kans op een mooier leven; contact met zijn dochter. De film ging dus ook over dat hij zichzelf ten gronde sloeg en zijn eigen leven kapot maakte. Niet dat hij het zo moeilijk had en zoveel tegenslagen kende. En ik zie jou ook gewoon hetzelfde doen. Er worden je handen toegereikt maar je slaat het in veel gevallen gewoon af.quote:Denk aan die film, The Wrestler. De hele reden dat die film zo zielig is, is die kloof die hij niet kan overbruggen en dat is pijnlijk duidelijk. Denk bijvoorbeeld ook aan die supermarktscene hoe erg hij er aan onder doorgaat hoe goed hij ook zijn best doet om toch wat van zijn leven te maken.
Beter kijk je naar 'The Pursuit of Happyness'.quote:
Als ik om mij heen kijk, dan zie ik een Albert Heijn waar 2 meisjes voor het koelvak staan die Ben & Jerry's maar pauper vinden. Als ik om mij heen kijk in de bus, dan zie ik daar een meisje dat haar ouders belt, omdat haar studiefinanciering op is en aan het einde van de maand geen eten kan kopen. Als ik om mij heen kijk op het kantoor, dan zie ik daar collega's die aan mij vragen waarom ik nog geen eigen huis, een vriendin, een auto en een rijbewijs heb. Dan zie ik daar nogmaals collega's die geschokt zijn dat ik 3 jaar naar het behalen van een diploma nog rotwerk aan het doen ben. Dan zie ik daar gewoon lekker nog een keer collega's die niet begrijpen waarom ik liever niet iedere dag lunch koop bij de kantine of een andere afhaaltent.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 21:00 schreef Royco1 het volgende:
[..]
Tijd om uit je droomwereld te stappen en echt om je heen te kijken.
Jij bent niet de enige voor wie het leven kut is.
Maar het gaat er gewoon om hoe je er mee omgaat, hoe je mindset is. En ik kan me voorstellen dat die bij jou op het moment kut is, maar het probleem is dat die al heel lang kut is bij je, waardoor je in de situatie bent gekomen.
Maar hou op met kijken naar andere, die zijn totaal niet belangrijk.
Heel veel mensen die ik ken hebben gewoon keihard moeten werken voor waar ze gekomen zijn, die is het echt niet aan komen waaien.
En de meeste van mijn vrienden rond de 30 hebben echt geen leidinggevende functie, en zullen die waarschijnlijk ook nooit krijgen, en zullen waarschijnlijk ook niet dat vrijstaande huis met een nieuwe auto in de garage krijgen, maar ze zijn gelukkig met wat ze hebben, wat ze op eigen kracht bereikt hebben.
En dat gevoel moet jij ook gaan krijgen.
Gelukkig zijn met wat je hebt, ook al is het, in jouw ogen, door 1 of ander kutbaantje wat ze ook door een gedresseerde aap hadden kunnen laten doen, dat maakt niet uit.
Het zorgt er voor dat je een dak boven je hoofd hebt en je schulden kan aflossen.
quote:Op vrijdag 10 mei 2013 13:07 schreef Wijnbo het volgende:
[..]
Das idd redelijk vergelijkbaar. Ik begon met 2750 Bruto na m'n studie, Zit nu op 3200, 3.5 jaar werkervaring. Over 2 jaar op 3500 moet lukken dacht ik.
quote:Op vrijdag 10 mei 2013 15:59 schreef sandertjuh het volgende:
01: Bedrijfstak: IT
02: Functie: Systeembeheerder (Zorg)
03: Opleiding: MBO Niveau 4 ICT Beheerder
04: Leeftijd: 24
05: Aantal uren per week: 36
06: Aantal vakantiedagen: 25
07: 13e maand: Eindejaarsuitkering
08: Bruto maand salaris: ¤2615
09: Netto maand salaris: ¤2000-2200 (hangt van het aantal overuren per maand af)
10: Overuren betaald: Ja
11: Werkervaring: 4 Jaar
12: Goodies: - Opleidingen&certificaten worden betaald. Voor de rest kan ik er weinig bedenken.
13: Tevreden?: Tot nu toe nog wel maar ben hier over 1,5/2 jaar wel uitgeleerd. Kunnen we mooi verder kijken
Nee zeg je dan, dat is allemaal niet waar, want in het salaristopic heeft iedereen een grote piemel. Ok dan, lees dan ook even het wetenschapperstopic, PhD topic door en lees vooral hoe mensen lopen te zeiken dat hun redacteur een lul is en dat ze die paper helemaal weer opnieuw mogen corrigeren, terwijl ze gdverdomme gewppn lekker om 10:00 eens binnen komen kakken, 's avonds lekker thuiswerken, hun werk gemaakt hebben van wetenschap, iets wat ieder ander mens dat dat graag wil als hobby moet doen, nee zij krijgen betaald om videogametechnologie te bestuderen of genetica of weet ik veel wat en dan nog klagen over het salaris ook.quote:Op woensdag 8 mei 2013 20:45 schreef skftn het volgende:
01: Bedrijfstak: IT
02: Functie: Software/Network Engineer
03: Opleiding: vmbo (niet afgerond)
04: Leeftijd: 23
05: Aantal uren per week: 45 (praktijk 47)
06: Aantal vakantiedagen: 24
07: 13e maand: ja
08: Bruto maand salaris: 2700
09: Netto maand salaris: 1950
10: Overuren betaald: nee
11: Werkervaring: 1j
12: Goodies: tel, laptop, reiskosten vergoeding
13: Tevreden?: ja, leuke collegas en uitdagend werk. En voor de mensen die zich afvragen hoe dat kan zonder genoten opleiding: kennis![]()
Daar hoeft de Westerse Wereld inderdaad niet zoveel aan bij te dragen, nee. Mijn hemel zeg.quote:
Ok jonge, jij hebt gelijk en de rest van de wereld ziet het allemaal verkeerd.quote:Op zaterdag 11 mei 2013 11:40 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
Als ik om mij heen kijk, dan zie ik een Albert Heijn waar 2 meisjes voor het koelvak staan die Ben & Jerry's maar pauper vinden. Als ik om mij heen kijk in de bus, dan zie ik daar een meisje dat haar ouders belt, omdat haar studiefinanciering op is en aan het einde van de maand geen eten kan kopen. Als ik om mij heen kijk op het kantoor, dan zie ik daar collega's die aan mij vragen waarom ik nog geen eigen huis, een vriendin, een auto en een rijbewijs heb. Dan zie ik daar nogmaals collega's die geschokt zijn dat ik 3 jaar naar het behalen van een diploma nog rotwerk aan het doen ben. Dan zie ik daar gewoon lekker nog een keer collega's die niet begrijpen waarom ik liever niet iedere dag lunch koop bij de kantine of een andere afhaaltent.
Als ik om mij heen kijk, dan zie ik daar een student die post bezorgt met een Mercedes. Als ik om mij heen kijk heen kijk, dan word ik daar opgehaald door een jongen van 18 in zijn eigen Corsa'tje die hij voor zijn verjaardag heeft gekregen zodat we even aan een presentatie kunnen werken in Bilthove.
Als ik om mij heen kijk, dan zie ik daar een docent die commentaar levert dat ik er moeite mee heb 25 euro uit te geven voor het kopiëren van honderden vragenlijsten. Als ik om mij heen kijk, dan zie ik daar een groepje studenten met een supermarktbaantje de ene vijf-euro-shot na de andere naar binnen gieten, terwijl ze lachen om de rekening van honderden euro's die ze de vorige keer moesten betalen na een avondje bescheiden drinken.
Als ik om mij heen kijk, dan zie ik een paar eerstejaars die een simpele balans aan het bespreken zijn alsof het quantummechanica is en zeuren om hun werk bij PricewaterhouseCoopers.
Als ik om mij heen kijk, hoor ik vriendinnen met elkaar bespreken hoe ze twee keer in het jaar op vakantie gaat, terwijl je ze bijna iedere dag in de binnenstad op het terras ziet zitten eten en drinken. Als ik om mij heen kijk, dan zie ik hoe Fok!ers posten dat een startsalaris van 2200 euro voor ingenieur in zijn eerste baan een belachelijke pauper-aalmoes is.
Als ik om mij heen kijk, dan zie ik mensen druk aan het praten over hun reizen en hoe goed ik het probeer te ontwijken, vragen waar ik allemaal naar toe ben geweest. En dan zeggen: je kan toch gewoon werken en niet snappen dat al je geld opgaat aan het betalen van huur, ziektekosten, eten, reizen voor werk/sollicitaties en reparaties/vervanging van kleding, matras of je fiets.
Als ik om mij heen kijk...Nee ik kijk zeker verkeerd he? Nou, ik zal je vertellen, na in verschillende opvanghuizen geslapen te hebben, blijken de enige mensen die in dezelfde situatie zitten als ik drugsverslaafden, psychiatrische patiënten, alcoholisten, criminelen, ongediplomeerden, tokkies, vrouwenmishandelaars en allochtonen, vaak in combinatie met vier andere items in dit rijtje.
Enig idee van begrippen als norm, normaal, normaalverdeling, neurotypisch en modus etc.? Zonder grafieken, jaartallen en andere voor leugens vatbare interpretaties erbij te halen, kun je uit die begrippen afleiden dat verreweg de meeste mensen in Nederland niet aan de onderkant of aan de bovenkant zitten. De gemiddelde Nederlander is geen directeur van de Shell, maar ook geen pauper die in het weekend moet kiezen of hij een wasmachine of een matras bij de kringloopwinkel ophaalt.
Hier nog wat leuke quotes:
[..]
[..]
[..]
Nee zeg je dan, dat is allemaal niet waar, want in het salaristopic heeft iedereen een grote piemel. Ok dan, lees dan ook even het wetenschapperstopic, PhD topic door en lees vooral hoe mensen lopen te zeiken dat hun redacteur een lul is en dat ze die paper helemaal weer opnieuw mogen corrigeren, terwijl ze gdverdomme gewppn lekker om 10:00 eens binnen komen kakken, 's avonds lekker thuiswerken, hun werk gemaakt hebben van wetenschap, iets wat ieder ander mens dat dat graag wil als hobby moet doen, nee zij krijgen betaald om videogametechnologie te bestuderen of genetica of weet ik veel wat en dan nog klagen over het salaris ook.
En dan ben ik arrogant en dan leef ik in mijn eigen vertekende wereld? Rot een end op. Dit doen jullie gewoon puur om mij te bashen. What the fuck man. Vergeleken met iedere andere student of jonge alumnus die hier in Utrecht rondloopt ben ik een kansloze kkmongool. Prima, maar ga er geen doekjes om winden en met je vingers wijzen naar die ''andere'' mensen die het zo krap hebben.
Ja dat heb ik gezien. Geweldenaars, verslaafden etc. En ook vrouwen hoor, ja die oh zo zielige vrouwen bij het UWV, die ook maar net de pech hebben dat ze 4 zwarte kindertjes krijgen en de vader helaas vertrokken is, kan iedereen overkomen en daar mogen we niet over oordelen, nee dan ben je een arrogante klootzak. Maar wel oordelen over mijn situatie terwijl je daar net zo min van weet.
Ja ik ben boos.
Maar ik wil leren. Ik ''weet'' dat het anderen niet voor de wind is gegaan, want ik vraag zo vaak aan die studenten die een onderzoeksbaan hebben gekregen van wat moet ik doen om dat ook te kunnen? Je moet vast keihard gewerkt hebben voor hoge cijfers en toffe nevenactiviteiten. En dan is ''nee gewoon, vond dit onderwerp leuk en de docent zocht toevallig nog iemand''.
Nee ik moet naar andere mensen kijken, naar bijstandsmoeders bijvoorbeeld, die hebben het pas zwaar en die hebben pas pech gehad in het leven. Die kunnen er ook niets aan doen dat ze 3 donkergekleurde kinderen met van dat schattige kroeshaar hebben en de vader er vandoor is gegaan. Dat ze 120 kg wegen bij een inkomen van 1.000 euro per maand en geen woord abn kunnen praten. Ik heb ze zien staan bij het UWV. Arme mensen, je bent een arrogante klootzak als je daar over gaat oordelen en als je dat waagt, dan bekijk je het lekker maar. Maar over mij oordelen mag wel natuurlijk. Lekker bashen.
Ja ik ben een verbitterd en jaloezie is een menselijke eigenschap. De ene past die eigenschao toe als zijn vriendin lacht op een grapje van een andere jongen, de ander past die eigenschap toe als hij alles wat mis is met de Westerse Wereld aan den lijve ondervindt. Klein verschil.
In discussie. Ik wil dat de samenleving kritisch naar zichzelf kijkt. Dat maatschappelijke problemen niet langer meer op het individu worden geschoven. Niet Wall Street; wel Wetenschap. Ik wil dat de hele bevolking aan gedresseerde apen vervangen worden door lab-assistenten. Ik wil dat bedrijven stoppen met diensten verlenen als ''totale klantcommunicatie'' en vervangen worden door non-profitorganisaties die kernfusie, nanotech en ruimtevaarttechnologie ontwikkelen.quote:Op zaterdag 11 mei 2013 11:48 schreef Cat22 het volgende:
Oké. Dus.
Ik snap niet meer waarom je hier zit. Aan de ene kant wil je steun, hulp, advies. Maar aan de andere kant parkeer je ons keihard aan de evil side van de maatschappij. De kant waar je op kotst.
Wat wil je nu eigenlijk?
Zo werkt het niet in de grote mensen wereld.quote:Op zaterdag 11 mei 2013 11:58 schreef SomewhatCereal het volgende:
[..]
In discussie. Ik wil dat de samenleving kritisch naar zichzelf kijkt. Dat maatschappelijke problemen niet langer meer op het individu worden geschoven. Niet Wall Street; wel Wetenschap. Ik wil dat de hele bevolking aan gedresseerde apen vervangen worden door lab-assistenten. Ik wil dat bedrijven stoppen met diensten verlenen als ''totale klantcommunicatie'' en vervangen worden door non-profitorganisaties die kernfusie, nanatech en ruimtevaarttechnologie ontwikkelen.
Ik wil dat al het geld dat we hebben uitgegeven wordt aan onderzoek, dat we binnen 50 jaar een wereld hebben waarin al het niet-intellectuele en niet-creatieve werk vervangen is door kunstmatige intelligentie, een wereld waarin netwerken, arbeidsmarkt, managers, recruiters en ''werk'' niet eens bestaan, omdat iedereen uit eigen interesse bijdraagt aan een onderzoeksproject.
Op een persoonlijke noot heb ik dringend een handleiding nodig. Zo van jij zit zo in elkaar, dus dit moet je studeren, daar, zo krijg je er geld voor, die cijfers halen, die activiteiten verrichten, die mensen leren kennen en dat doe je op zo'n manier en dan word je dat.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |