+/- 134 dagen zonder P/M
Ik zal ongeveer vertellen wat dit tot nu toe voor mij heeft betekent.
In het begin heeft deze uitdaging mij, na een paar pogingen proberen toch zeker geholpen, ik voelde mij zelfverzekerder, had veel meer zelfvertrouwen, kon goed met dames praten en had ook wel het idee dat ik in de markt lag, hier voor eigenlijk TOTAAL niet. Deze uitdaging heeft mij zelfs geholpen mijn maagdelijkheid te verliezen en zorgde er voor dat ik bijvoorbeeld in uitgaansgelegenheden verder durfde te gaan jegens de dames dan ooit te voren.
Toen werd ik verliefd op een meisje, twee jaar jonger dan mij zelf, en ik was helemaal de weg kwijt, alle cliche's waren aanwezig en mijn challenge hielp hier geen flikker bij, ik veranderde in een mongool en liep te hard van stapel, dit schrikte haar af en na deze periode raakte ik in een dipje, niks maakte meer uit, de porn off hielp niet meer, alle voordelen die ik eerst zo duidelijk genoot waren plotsklaps weg, ik was weer diezelfde beta die ik was voor ik hiermee begon. Toch ging ik door, de porn-off was voor mij een sleur geworden in plaats van een uitdaging, ik hoefde niet tegen mijzelf te zeggen dat ik niet mocht masturberen, in mijn dagelijkse sleur had ik het gewoon niet ingepland, ik voelde mij niet meer beter en ik dacht er over om gewoon helemaal overnieuw te beginnen in de hoop dat deze zogeheten ''superkrachten'' terug zouden komen, dit was toen ik de 100 dagen gepasseerd was, het enige wat mij tegen hield om overnieuw te beginnen was het nummer, ik was er veels te trots op.
Na een bepaalde tijd was ik over m'n verliefdheid heen, m'n ''superkrachten'' waren niet terug maar ik kon wel verder kijken, misschien was het gewoon een soort dipje wat ik had, maar het is allemaal wel prima nu, er is een dame die ik leuk vind, en ze is m'n overbuurmeisje, ik had bekend haar leuk te vinden tijdens een spacefeestje en ze vertelde mij ook wel leuk te vinden maar niet te weten wat ze hier mee aanmoest, we doen het rustig aan maar we hebben wel seks gehad. Ik denk nogsteeds niet dat m'n ''superkrachten'' terug zijn maar daar reken/hoop ik niet eens meer op, op dit moment weet ik niet wat de challenge voor mij kan betekenen maar ik blijf er maar mee doorgaan, gewoon omdat het kan? Of om mijn verslaving te baas te zijn? Geen idee.
''Before you talk to the chief, you must party with the chief.''