Cayok & Chester, Diesel & Pepe

Mijn 2e Burmees Julius heb ik begin februari moeten laten inslapen. Hij was dik 20+, dus het was niet al te droef. Van zijn broertje Caesar had ik 3 jaar geleden al afscheid moeten nemen, en 17+ is voor een raskat met stamboom ook niet slecht. Bij hedendaagse Burmezen moet je al op een leeftijd van 5/6 jaar rekening houden met nier-problemen (bij wijlen mijn jongens op 14/15), er zijn al fokkers gestopt met het ras omdat het helemaal kapot gefokt is.

Sinds die tijd had ik wat schilder- en ander onderhouds-werk gedaan dat ik al die tijd had uitgesteld om Julius niet te belasten. Zaterdag-ochtend had ik de laatste punten afgerond : de bestelde horizontale en verticale jaloezieen opgehaald en opgehangen. Dus meldde ik me zaterdag-middag bij het asiel, met een idee om me over 2 middelbare (5-10), en 1 of 2 bejaarde katten te ontfermen. Kittens vind ik minder spannend, ik hou er wel van om met een al gevormd karakter een band te leren vormen, bovendien is de kans groot dat ik binnenkort weer 10-12 uur per dag van huis ben. En ik wilde een groepje samenstellen waarin ik later vers bloed kan introduceren, als ik bij Julius een andere kat had geplaatst had ik een uur later nog steeds maar 1 kat gehad.

Nou bleken de beide middelbare exemplaren die wel geschikt voor mij leken op de site toch nog wat problemen te hebben, maar het asiel had eigenlijk een groot probleem : 4 katers, die ze op de site hadden vermeld als een koppel plus 2 losse (wel met verwijzingen naar elkaar), vormden eigenlijk een redelijk hechte groep van 4 die zich in het asiel gevormd had. Maar ja, een asiel durft niet te hopen op iemand die een kwartet (nog niet) al te aanhankelijke katers wil opnemen. Wat kennis gemaakt (voor zover mogelijk, ze waren schrikachtig, slechts 2 lieten zich heel voorzichtig aanhalen), en goed nagedacht, maar uiteindelijk het hele kwartet in mijn auto gehesen.

Nu een kleine week verder is mijn huis wel goedgekeurd, en ze durven nu alle 4 vleeswaren uit mijn hand te pakken, maar aanraken is nog steeds niet aan de orde. Dat zal, afhankelijk van de heren, nog wel een paar weekjes duren, maar als ik 's avonds op de bank zit verblijven ze liever ook in de huiskamer dan zich terug te trekken op de overloop en de slaapkamer op de 1e verdieping.

De heren :
• Cayok : een zwart met witte kater van dik 8 jaar
• Chester : een wit met cyperse kater van rond de 2 jaar
• Pepe : een cypers met witte kater van rond de 2 jaar
• Diesel : een cypers met witte kater van rond de 3 jaar
Diesel en Pepe zijn al als paartje binnengekomen, en zijn onafscheidelijk en ook nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Chester en Cayok zijn er later bijgekomen, en het is nu een groepje waarin Diesel en Pepe nog wel een duidelijk extra band hebben, maar ze liggen in elke combinatie tegen elkaar aan te slapen. Allemaal lieve koerende geluidjes om met elkaar in contact te blijven.

Het kwartet toen ik ze net uit de transport-manden had losgelaten (met de deurtjes in de richting van het kamertje met de kattenbakken !) :



Cayok op een zitblok met een speelgoed zwart-met-witte kat. Dit is al duidelijk zijn vaste plekje geworden.

maar hij kan ook nog wel elders liggen :

En gek genoeg is Cayok degene waarvan het meeste gewennings-problemen verwacht werden, maar nu degene die zoveel mogelijk gewoon blijft liggen waar hij ligt, ook als ik in de buurt dreig te komen.

Chester :



Cayok en Chester verlangen al duidelijk naar buiten :


Diesel & Pepe :



even een toevalstreffer toen Pepe van de Ikea Billy afsprong :


en alle 3 de jonkies samen op een smal plankje, van voor naar achter Diesel, Chester en Pepe. Diesel en Pepe lagen er samen, Chester heeft zich ertussen gewurmd :


Terwijl ze 's avonds toch liever in de warme huiskamer liggen te doezelen, ondanks mijn aanwezigheid, dan in de koude slaapkamer te bivakkeren, gaan de jongere katers met 2 of 3 toch 's avonds wel een uurtje naar boven, om ongestoord met elkaar te kunnen ravotten. Zijn ze moe, dan zakken ze weer af om beneden te gaan slapen.

't Is allemaal niet zonder startup-probleempjes verlopen.

De volgende paragraaf niet lezen als je een zwakke maag hebt
Ik had van het asiel droogvoer meegekregen dat ze daar ook aten, maar omdat ik nog meer dan 5 kg nierdieet van Hill's Scientific en Royal Canin had, en dat op zich ook geen probleem is voor katten zonder nier-problemen, had ik ze dat voorgezet, en het verdween snel uit het schaaltje. Alleen blijkt dat Chester zwakke darmen heeft, en die had dus binnen een paar uur spetterpoep. Nou was dat geen probleem geweest als hij niet in de hectiek van de eerste uurtjes naar de huiskamer gevlucht was toen ik naar bed ging en niet meer naar de 1e verdieping durfde terug te keren omdat ik daar was. Toen zijn darmen weer begonnen te rommelen probeerde hij het dus maar in een potplant te doen, maar spoot erover heen, op de die ochtend geinstalleerde verticale lamellen. Het droop eraf, tegen de hete radiator van de CV aan. Ik wilde om 3 uur 's nachts nog even iets controleren waar ik niet zeker van was, en liep de huiskamer in ... mmm, gebakken katten-diarrhee ... Dat was een uurtje in de weer met sop en sponsjes. Gelukkig was een terugkeer naar hun oorspronkelijke dieet voldoende om ook Chester weer op wat vastere ontlasting te krijgen.

Het tweede probleem was ook al op zaterdag-avond ontstaan, maar dat duurde wat langer voordat het duidelijk was. Ik besteedde zaterdag en zondag niet al te veel aandacht aan mijn nieuwe aanwinsten, om ze zoveel mogelijk tot rust te laten komen. Ik ging om de paar uur even op de 1e verdieping kijken hoe het er mee stond, en werd gewoonlijk netjes met geblaas en gegrom ontvangen : alles normaal, en ik dacht ze ook allemaal te zien. Gezien de redelijk panische reactie was ik blij verrast dat op zondag-middag Chester al de huiskamer kwam verkennen (de jongste van het stel, en zeer nieuwsgierig). Later kwam hij samen met Diesel terug, en nog wat later met Diesel en Cayok. Ik begon met toen in toenemende mate af te vragen hoe het met Pepe zat, en ik kon dat beest inderdaad nergens vinden, en kon er ook niet meer zeker van zijn dat ik hem na zaterdag-middag nog gezien had (omdat ik toen ook nog niet Diesel en Pepe uiteen kon houden). Ik had de trap naar de zolder wel geblokkeerd, maar ik heb toch de stapels oude computers, tapedrives, monitoren enz. verplaatst en stof van meer dan 10 jaar oud ingeademd, maar niets gevonden. 's Avonds had al bij de buren rondgevraagd, zonder resultaat. Ik ging dus uiteindelijk om 1 uur 's nachts richting bed maar met een naar gevoel. In de badkamer wilde nog even het toilet gebruiken, en toen zag ik dat de badkuip ook als toilet was gebruikt : er lag een keurig kattenhoopje bij de afvoer ! Dus heb ik Pepe met een bezemsteel achter de wasmachine vandaan gejaagd (ik ga niet binnen bereik komen van een kat waarvan de oren horizontaal van de kop afstaan), en de badkamer weer gesloten, hopend dat hij zelf zijn kameraadjes weer zou vinden. Dat arme beest heeft daar vermoedelijk meer dan een dag zonder eten, drinken, warmte en gezelschap opgesloten gezeten.

Op maandag-ochtend zat hij nog steeds in een transport-mandje op de overloop, in paniek, dus na enige afwegingen het transport-mandje afgesloten en gebruikt om hem in de huiskamer bij zijn groep te plaatsen. Dat was een goed beslissing, 's avonds lag hij in mijn aanwezigheid over de vloer te rollen en een speelgoedmuisje rond te tennissen, en hij is al minder timide dan Diesel, dus ook dit incident heeft geen blijvende gevolgen.

Al met al zal het nog wel even duren voordat mij volledig vertrouwen, en de kattenluiken zullen niet voor half mei openkunnen, maar uiteindelijk wordt dit wel een gezellig geheel.

O ja, bij Diesel is het wit over zijn snorhaar-kussentjes wat breder, maar tussen zijn ogen "overschreven" met wat bruin, bij Pepe is het wit over de snorhaar-kussentjes wat smaller, maar het wit tussen zijn ogen is zuiver.

[ Bericht 0% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 18:59:35 ]

quote:

Op donderdag 28 maart 2013 13:02 schreef BlueEyes het volgende:
Wat ontzettend lief om zo'n kwartet te nemen!

Hoop dat je nog regelmatige updates geven gaat waaruit blijkt dat ze ontspannen en goed op hun plekje zijn!

Toch hoorde ik ook even later iets wat me even deed twijfelen : ze hadden, op dat moment nog in afzondering, een kat van 19 jaar zitten. En dat is natuurlijk ook iets dat heel weinig mensen aantrekt, weinig actief, de zekerheid dat je er maar heel kort plezier van zult hebben, en de waarschijnlijkheid dat je in die korte tijd wel heel veel dierenarts-rekeningen langskrijgt (Julius heeft me dit jaar alleen, in de laatste 5 weken van zijn leven, meer dan EUR 800 aan de dierenarts gekost). Als ik me aan de oorspronkelijke groeps-samenstelling had gehouden, had ik er een plaatsje in opengehouden voor dat exemplaar. Maar ja, elke keuze die je maakt heeft ook weer een keerzijde, en ik had al die vrijwilligsters als dolgelukkig gemaakt door toe te zeggen dit kwartet op te nemen.

Dit wordt wel een running log van het inburgerings-proces, minstens totdat de kattenluiken open zijn gegaan (en Chester zijn eerste muisje of vogeltje heeft gepakt, dat beest is duidelijk een jagertje).

Overigens, nog een wat onsmakelijk verhaal, maar ik was er blij mee. Vanwege de problemen van Chester met zijn darmen had ik maar even tijdelijk een kattenbak in de huiskamer geplaatst. Op dinsdag-ochtend hebben tijdens mijn ontbijt, op iets van anderhalve meter afstand van mijn bank, twee van de heren daarop een grote boodschap gedaan. Lichtelijk onsmakelijk, maar ik kon daardoor tot mijn vreugde constateren dat :
- Chester geen last meer had van diarrhee;
- Chester en Pepe (degene die dus meer dan een dag in eenzame opsluiting heeft gezeten) zoveel zelfvertrouwen hadden opgebouwd dat mijn aanwezigheid op korte afstand ze niet meer stoorde bij die activiteit, terwijl ze ook naar de bak op de 1e verdieping hadden kunnen uitwijken (een kat kan in een niet-vertrouwde omgeving absoluut weigeren dit te doen).

Nog wat pics, nu met de gezichtjes vaak wat beter in beeld :

Chester, de meeste actieve, en dus destructieve (vanochtend is een mooie grote plantenpot gesneuveld), van het gezelschap, op wat zijn vaste slaapplekje lijkt te worden :



En op het plankje waarvanaf je zo'n goed uitzicht op de buitenwereld hebt :



De 3 kleine kleutertjes weer knus op het plankje, nu in de volgorde Chester, Diesel, Pepe :



Diesel vindt het hoogste (en dus veiligste) plekje in de huiskamer :



De vaste slaapplekken in de huiskamer zijn nu duidelijk :
Kayok ligt op het zitblok bij de stereo bij de speelgoed-kat. Als het drietal jonkies niet geschrokken is en onder de bank is gestoven ligt Chester op een matje dat ik onder een stoel heb gelegd (zie de bovenste foto van deze post), hij ligt blijkbaar graag op grond-niveau; maf voor een kat. Als hij wat gezelschap wil, schuift hij aan bij Diesel en Pepe, die op het ligplankje voor de tuindeur slapen (Pepe bij de zijmuur, Diesel bij het grote raam).

Ik ben erg blij dat ik het viertal genomen heb, want er wordt meer duidelijk over de onderlinge verhoudingen, en met de oorspronkelijke plannen van het asiel was het niet goed gegaan; een asiel is nou eenmaal niet altijd de beste plek om een kat te analyseren. Het idee om Chester en Cayok als een koppeltje weg te zetten had fout uitgepakt, het is duidelijk dat Chester, die met zijn krappe 2 jaar zich nog een beetje als een kitten gedraagt, veel en veel te actief is om alleen de 8+ Cayok om zich heen te hebben, die heeft een andere jonge kat nodig om mee te ravotten, en je ziet Chester en Pepe dus vaak samen naar boven gaan zich om even uit te leven (met plukken haar op het tapijt in mijn slaapkamer als gevolg), en soms doet Diesel daarin mee, al gedraagt die zich met zijn 3 jaar al meer als een puur volwassen kater.

Cayok doet daar zelden aan mee, en speelt liever in zijn eentje met wat speelgoed. Hij slaapt ook niet meer bij de rest, het lijkt erop dat die meer de oude heer als troost opzochten dan omgekeerd. Heel duidelijk is ook geworden dat Cayok leeft om zijn maagje met lekkere dingen te vullen. Ik denk eigenlijk dat Cayok goed alleen had kunnen worden geplaatst in een gezin met 1 of 2 niet al te drukke kinderen, en dat hij nu soms in de paniek-reacties van de rest van de groep wordt meegetrokken. Volgens mij heeft hij het grootste deel van zijn leven in een gezin geleefd waar hij er echt bijhoorde, en is hij gewoon erg getraumatiseerd geraakt toen hij daaruit werd weggehaald, en heeft daarom aansluiting gevonden bij de groep. Hij heeft vanaf het begin al duidelijk laten zien dat als ik zit te eten, hij verwacht dat er ook wat naar hem wordt afgeschoven, en ik denk dat als hij de drempel van de frustratie heeft overwonnen hij een pure mensenkat gaat worden, en zich weinig met de andere heren zal bemoeien.

Maar goed, hoe het ook uitpakt, bij mij zijn en blijven ze welkom, en als er eentje uiteindelijk nooit echt met me bindt, dan heb ik daar geen probleem mee. Hoewel ik dat niet verwacht, ze waren in het asiel allemaal bij tijd en wijle wel in voor aanhalen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:00:38 ]

Heel klein overwinnings-puntje : toen ik zojuist even mijn lunch ging maken beneden, zaten ze alle 4 nog in zicht, i.p.v. dat de 3 jongeren onder de bank waren geschoten (meestal zag ik bij binnenkomst nog net de staart van Chester verdwijnen). Zelfs Diesel, de grootste en meest indrukwekkende van het stel, en ook de grootste bangebroek, bleef nog een tijdje zitten waar hij zat (bovenop de kast), zonder direct op te staan om te vluchten.

quote:

Op vrijdag 29 maart 2013 12:34 schreef MissBliss het volgende:
Leuke foto's

Wel sneu voor die 19-jarige kat in het asiel, die krijgt natuurlijk nooit meer een huisje Nou ja, misschien komt er snel nog iemand zoals jij langs!

Vanmiddag even bij het asiel langsgegaan om verslag uit te brengen, en het lijkt er op dat het stukje antiek bij een van de vrijwilligsters gehuisvest gaat worden. Er zijn er die een zwak hebben voor bejaarde katten, en voor hun vallen de medische kosten wat lager uit.

't Wordt trouwens weer luidruchtig hier, maar om andere redenen dan vroeger.

Mijn twee Burmezen waren, zoals dat hoort voor het ras, behoorlijk spraakzaam, veel gemauw op een fors volume (hoewel niet op Siamees-niveau, totdat Julius doof werd en geen feedback van zijn eigen geluid meer had). Hun spinnen daarentegen was zeer voelbaar, maar nauwelijks hoorbaar.

Ik heb hier nog geen mauwtje gehoord (zelfs niet toen ik ze alle 4 in de auto had, dat was wel eng omdat het transport van mijn 2 Burmezen een klaagzang van 3 kwartier opleverde). Ik heb wel een hoop schattige koerende geluidjes als onderlinge communcatie mogen aanhoren, maar het volume van het spinnen is indrukwekkend. Pepe had al tijdens het handmatig voeren van lekkers laten horen dat hij op 2 m goed hoorbaar is, en toen Diesel vanmiddag bij Chester ging liggen en eens een stevige wasbeurt uitdeelde, was Chester's genoegen daarover op 3 m duidelijk hoorbaar.

't Blijft trouwens maf dat Diesel, de grootste en zwaarste uit de groep, zo'n watje is. Niet alleen is hij het meest timide naar mij toe, maar als ik wat lekkers uitdeel zijn de andere vaak in staat om hem zijn portie af te pakken, dus ik moet steeds zorgen dat de andere 3 met hun hapje bezig zijn. Ook bij pogingen om het uit mijn hand te pakken, als zij zich al voldoende vermant om dat te proberen, laat hij zich makkelijk door zijn lichtere vriendjes opzij zetten. Gelukkig zat hij vanavond aan de zijkant onder de bank, zodat ik hem een beetje apart de reepjes kipfilet kon voorhouden, terwijl de andere 3 redelijk aan elkaar gewaagd zijn door inzet (Cayok) en jeugd. Een reepje broodbeleg is makkelijk uit de hand te pakken, een kattensnoepje is moeilijker, omdat je echt contact met de vingers moet maken, en de enige die daarin elke keer in slaagde was dan weer Pepe, zelfs voor Cayok was dat toch wel erg eng.

Toch lijkt Diesel ook meer en meer te twijfelen of ik wel zo'n slecht mens ben, soms zit hij me van anderhalve meter op te nemen. Ik denk ook dat voor hem de angst echt een last is.
Ik denk nog steeds dat het "zich laten aanhalen" een wedstrijdje wordt tussen Cayok, die toch al niet zo erg schuchter is, en Diesel. Is Diesel zover, dan zal Pepe snel volgen, Chester kom later wel.

Diesel en Pepe stonden in het asiel bekend als katten die zich wel laten knuffelen, ik heb zelf toen ik stond te beraden of het tussen het kwartet en mij zou gaan werken Pepe een behoorlijke tijd op zijn kop mogen krabben (ook de rest, maar hij wurmde steeds om mijn hand weer op zijn kop te krijgen). Chester was behoorlijk onrustig, maar die heb ik ook een minuutje kunnen aanhalen, waarbij zelfs zijn oogjes dichtgingen, voordat hij weer als een raket naar het buitenverblijf schoot.

Ondertussen heb ik de blokkering van mijn zoldertrap verwijderd (ze kunnen zich daar onvindbaar verstoppen tussen de stapels antieke computer-hardware). Mijn huiskamer is op dit moment iets van 21⁰, mijn slaapkamer 13⁰ maar mijn zolder-/werkkamer weer 18⁰ (met een stoel, een mandje, en een lig"bak" in de vensterbank die ik gemaakt had om te verhinderen dat wijlen Julius met zijn slechte controle van zijn heupen steeds omlaag plofte), dus de zolder is een warme en rustige plek. Ik wilde ze de eerste dagen niet een mogelijkheid bieden om zich te makkelijk aan mijn aanwezigheid te onttrekken, en mijn slaapkamer was te koud om er lang te verblijven, maar nu was het tijd voor het experiment, en terwijl met name Diesel en Pepe daar overdag wel lang liggen, heb ik ze 's avonds alle vier langere tijd in de huiskamer. Waren er enkele definitief naar boven verhuisd, dan had ik de zolder weer geblokkeerd om het socialisatie-proces niet oneindig lang te laten duren. Cayok vindt trouwens de zolder ook wel leuk, maar Chester blijft dan liever in zijn eentje in de huiskamer zitten.

[ Bericht 92% gewijzigd door mvdejong op 31-03-2013 22:11:04 ]

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:40 schreef Pippi het volgende:
Je hebt gelijk hoor: in een asiel is het mijnsinziens niet altijd mogelijk om het karakter te bepalen.

Dat Cayok gewoon theater speelde om met rust gelaten te worden zonder zijn plekje te moeten verlaten, daar had niemand in het asiel doorheen gekeken.

Maar toen ik vertelde dat volgens mij het idee om Chester en Cayok samen te plaatsen op een ramp zou zijn uitgelopen, en aangaf waarom, toen kwam er uit te kring van vrijwilligsters toch wel een "dat zei ik toch" reactie. Verschillende mensen hebben toch verschillende ideeen, maar op een gegeven moment moet er wat op de site worden gezet.

Zou de groep toch niet als kwartet weggekund hebben, dan zou volgens mij de beste oplossing zijn geweest om de 3 jonkies samen weg te zetten, en Cayok alleen, of met een andere wat oudere kat. Het zou Cayok wel eens sneller weer "handtam" gemaakt kunnen hebben, hij wordt nu door de groeps-dynamiek meegezogen.

Als het echt in paartjes gemoeten had, dan zou ik nog eerder de beide 2-jarige, Chester en Pepe samen doen, en dan Diesel en Cayok als andere paar. Je ziet dat Diesel en Pepe wel een band hebben, maar toen Pepe die dag opgesloten zat, is Diesel niet echt aan het zoeken geweest, maar kroop op een gegeven moment wel bij Cayok. Al moet ik zeggen dat dit in de eerste dagen was, dus niet echt een betrouwbaar moment om dit te bepalen.

Maar goed, die theorieen zijn een beetje overbodig, die 4 zullen de rest van hun leven samen met mij (moeten) doorbrengen.

quote:

Mijn rode kater zou nl volgens het asiel het beste zonder soortgenoten zijn maar die heeft hij toch echt nodig want hij is gek op katten/ poezen. En mijn bange poes zou het beste geplaatst zijn bij soortgenoten maar... die vindt de rode kater maar eng...

Wat natuurlijk ook speelt is het individu, ook een sociale kat kan niet altijd met elke andere kat overweg. Nog een extra complicatie is dat veel poezen uitstekend met alle andere poezen overweg kunnen, maar absoluut geen katers om zich heen tolereren, hoe lief en zachtaardig die ook zijn. En dan maakt het al dan niet gesteriliseerd/gecastreerd zijn niet echt uit. Gecastreerde katers maken gewoonlijk niet zo'n onderscheid.

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:42 schreef Pippi het volgende:
Die bejaarde kat staat inderdaad niet op de site van asiel Rottedam. Gelukkig maar want ik ben gek op oude rooie katten

Katten waarvan de achtergrond niet bekend zijn 2 weken niet plaatsbaar om een eventuele eigenaar de gelegenheid te geven het beestje terug te krijgen, en dit overjarige exemplaar zat nog in die periode.

Over het Paasweekeinde geen grote vorderingen, maar wel weer wat kleine stapjes vooruit :
- ook Diesel durft nu te eten terwijl ik ook in de keuken bezig ben;
- Pepe en Cayok wilden zo graag de vogeltjes bekijken dat ze ook op het kozijn vlak bij mijn bank sprongen terwijl ik op die bank zat;
- Cayok wilde vanochtend zeker weten dat er niets te halen viel bij mijn ontbijt, en sprong zomaar op de bank om zeker te zijn (maar het uit de hand voeren doe ik nu alleen nog maar 's avonds).

Pepe en Diesel hebben de neiging om zich overdag ergens op zolder in een hoekje terug te trekken (als ik daar niet zit te werken), Cayok soms ook, maar rond etenstijd zakken ze allemaal af naar de huiskamer, en blijven daar de rest van de avond ook hangen. Chester lijkt de zolder totaal oninteressant te vinden.

We hebben hier in de buurt een beetje last van duiven, omdat iemand ze voert (wel met mate na een waarschuwing van de verhuurder). Zodra dit viertal naar buiten mag, zal dat duivenprobleem wel opgelost zijn, als ik hun reacties achter de ramen zo zie. Het zou ook voor de buurkatten wel eens een onrustige tijd kunnen worden, want het zou wel eens kunnen zijn dat deze jongens als een groep ten strijde gaan trekken.

Een kleine update, maar geen spectaculaire vorderingen. Ik had gehoopt dat zo langzamerhand tenminste eentje zich liet aanraken, maar zover zijn we nog niet. Mijn huis is nog steeds best leuk, het eten is goed, maar die tweebener zou er eigenlijk niet moeten zijn. Ik ben niet echt eng, want ze liggen soms gewoon overal en nergens op de vloer als ik er ben:

maar ze proberen toch zoveel mogelijk een metertje van me vandaan te blijven.

Wat opvalt is dat Cayok weer naar de groep trekt, hij is erg speels aan het worden, met van die kitten-achtige sprongetjes, en een van de meest actieve aanstichters van stoeipartijtjes. Die stoeipartijtjes worden steeds meer ook gewoon in mijn aanwezigheid gedaan, wat wel een teken van iets meer vertrouwen is, maar bijv. gisterenavond lag Pepe bij het matten met Chester steeds mijn kant op te kijken, en vertrok uiteindelijk naar mijn slaapkamer om het gevecht daar voort te zetten.

Diesel is niet meer zo schichtig als in het begin, hij heeft gisterenavond de meeste kattensnoepjes uit mijn vingers aangenomen, wat Pepe al een week lang aandurft (maar die is dan ook het meest assertieve als het op eten aankomt, en probeert alles uit de bekjes van de andere te stelen). Cayok probeert het wel, maar durft nog niet stevig genoeg te bijten om het snoepje echt vast te krijgen. Maar, doordat ik nu de meest assertieve en meest timide eter uit mijn vingers kan laten eten, wordt het wel makkelijker om te zorgen dat iedereen zijn portie eerlijk krijgt :
- een snoepje uit mijn vingers voor Pepe (hij eerst, anders duwt hij Diesel bij mijn vingers weg);
- een snoepje uit mijn vingers voor Diesel;
- snel de snoepjes naar Cayok en Chester gooien voordat Pepe klaar is.

De ligplaatsen zijn nog iets veranderd, als ze na de stoei-activiteiten in het begin van de avond een tukje gaan doen, liggen Diesel en Pepe op het plankje voor de tuindeur, maar Chester gaat er niet meer bijliggen. Die ligt ofwel op het matje dat ik onder de stoel gelegd heb, of in het rieten transport-mandje dat ik in de huiskamer gezet heb omdat Cayok leek te zoeken naar een iets meer beschutte ligplek :


Overigens, zodra ik van de bank opsta stapt Chester wel uit het mandje, hij voelt zich dan toch teveel opgesloten. Alleen als Chester op "zijn" blok ligt :


wil Cayok nog wel in het transport-mandje kruipen :


Boven mijn TV heb ik een plank gemonteerd, waarop ook een schapenvacht-mandje ligt. Dit is de favoriete ligplek van Cayok, als ik tenminste niet op de bank zit, want dat is net te dichtbij :


Overigens liggen Chester, Diesel en Pepe overdag en in het begin van de avond wel regelmatig in wisselende samenstelling op het plankje voor de tuindeur, hier kreeg Pepe een wasbeurt van Chester, tegen wil en dank :


[ Bericht 1% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:03:39 ]

Ik zal de komende week nog wat foto's proberen te maken waarop Cayok en Diesel goed uitkomen. Van Diesel heb ik eigenlijk te weinig solo-foto's, en van Cayok alleen maar foto's waar hij er als een grumpy old cat uitziet, terwijl hij er ook uit kan zien als een kitten (zeker als hij etens-geluiden hoort). Cayok is ook echt een maatje kleiner dan de rest van het tuig.

Weer even wat pics dumpen, en wat kleine winstpuntjes in het vertrouwen.

Ik ben nog steeds wel eng, maar dat slijt toch aardig weg. Zojuist de ramen aan de voorkant gewassen, en terwijl ze een week geleden nog van het kozijn vluchtten als ik de tuin inliep, zat ik nu bij de meeste ramen naar een kattenkop aan de andere kant te kijken, het meeste Cayok, soms Chester, en een keertje Pepe, met name Cayok had de neiging om me van raam tot raam te volgen. Wat ook opvalt is dat de vechtpartijen tegenwoordig meer en meer gewoon in de huiskamer gebeuren, ze vinden mijn aanwezigheid daarvoor niet meer te storend.

De 3 jonkies nog maar eens :



Echt bang zijn ze niet, anders ploffen ze niet constant midden op de vloer neer :



Pepe is wat schichtiger geworden, maar daar is een reden voor. Eerder deze week had hij door waar de doos met de kattensnoepjes lag, en begon die uit de plastic zak te graven. Alleen, hij deed dat door het handvat heen, dus toen hij probeerde weer weg te komen, had hij een leuk plastic schortje aan, dat zich ook nog eens regelmatig om zijn achterpoten wikkelde, zodat hij zich nogal onbeholpen voortbewoog. Toen ik richting keuken ging om te kijken wat daar aan de hand was, raakte hij natuurlijk helemaal in paniek, gelukkig was hij voldoende belemmerd in zijn bewegingen dat ik hem tegen de grond kon drukken toen hij langskwam. Snel de zak vastgehouden en Pepe losgelaten, zodat hij weg kon scheuren, maar natuurlijk ziet hij me nu meer als een bedreiging, in plaats van als de grote bevrijder.

Dat verhindert hem overigens niet om de kattensnoepjes uit mijn vingers te graaien, en Diesel en Chester doen dat nu ook. Cayok zou wel willen, maar is nog te onzeker om het echt vast te pakken, en dan staan er 3 jongere, zwaardere en assertievere beesten klaar om hem uit te weg te zetten. Dus nu kan ik snel de 3 jonkies er een in hun bekkie stouwen, en er dan snel eentje naar Cayok gooien die een eind verderop zit. Cayok heeft het dan op tijd goed vast, voordat een van de andere toegesnelde heren het hem kan ontnemen.

Diesel begint, zoals verwacht, inderdaad een beetje genoeg te krijgen van het doen alsof ik zo eng ben. Hij is daar van aard eigenlijk veel te relaxed voor, en hij is deze week toch regelmatig op het kozijn vlak bij de bank gesprongen, ook toen ik daar zat. Hij ziet er gewoon uit als een heerlijke knuffelbeer, en ik denk dat hij dat gaat worden. We hebben trouwens iets gemeen : een grote liefde voor kaas. Hij sprong donderdag vanaf het kozijn op het kleine tafeltje naast mijn bank toen hij doorhad dat ik geraspte kaas over mijn pasta had, en likte de restjes dankbaar uit de schaal. Toen ik vandaag ook wat zat te eten (wat niet voor katten eetbaar was) sprong hij weer omlaag om te kijken wat er te halen was, dus hij begint het allemaal steeds meer te vertrouwen. Ook heb ik hem deze week even op zijn rug aangeraakt tijdens het eten, en terwijl hij wel opzij sprong, was dat niet verder dan een metertje, en hij was direct weer terug, waar Cayok en Chester dan eerder de huiskamer invluchten als ik dat probeer.

Chester begint de neiging te krijgen om achter me aan te komen als ik naar bed ga, dan blijft hij wat in mijn slaapkamer rondklooien terwijl ik lig te lezen. Hij was zelfs een keertje ongemerkt op mijn bed gesprongen terwijl ik lag te lezen (met mijn rug naar de kamer toe). Ik kwam er pas achter toen ik mijn benen strekte en hem weer van het bed trapte ... Hij leek er niet erg van onder de indruk.

Wat opvalt is dat ze graag met een fors deel van de poten, of zelfs met de borst, over de rand van het plankje hangen, waar de meeste katten als ze liggen hun pootjes onder zich trekken :




En ik heb nu een hele lijst van dingen waaraan ik het verschil tussen Diesel en Pepe kan zien (behalve puur de manier waarop ze lopen en reageren, want dat is ook verschillend). Voor de rest zijn ze uiterlijk zo gelijk dat ik denk dat ze, ondanks het verschil in leeftijd, broertjes zijn van dezelfde poes en kater.



Vooraan Pepe, achteraan Diesel :
• bij Diesel is het wit tussen de ogen weer met bruin overschreven, bij Pepe loopt het wit door tot op het voorhoofd;
• bij Diesel zijn de snorhaar-kussentjes helemaal wit, bij Pepe maar deels;
• bij Diesel zijn alleen de teentjes van zijn voorpoten wit, bij Pepe loopt het wit wat verder door;
• Diesel is wat meer bruin, Pepe wat meer grijs van kleur (onder de meeste lichtomstandigheden);
• Diesel is zwaarder en breder, ook zijn kop heeft meer de karakteristieke kater-vorm (dat lijkt op deze foto niet zo, omdat Pepe hier meer op de voorgrond ligt).

Wat niet wil zeggen dat ik me toch niet regelmatig vergis. OK, en even een examen afnemen. Dan is dit dus ?



[ Bericht 1% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:05:04 ]

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:26 schreef computergirl het volgende:
Pepe

Een tien met een griffel en een zoen van de meester.

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:29 schreef mangalie het volgende:
Geweldig zoals je het aanpakt En wat een heerlijke mannen zijn het..!!

Het belangrijkste van de aanpak is "helemaal niets", namelijk dat ik ze zoveel mogelijk hun gang laat gaan, en me zelden aan ze opdring. Ik doe dus wel mijn gewone dingen, dus als ze alle vier in de keuken zitten te eten, en ik moet wat voor mijn eigen eten doen, dan loop ik daar dus gewoon heen, al weet ik dat ik dan een massale vluchtreactie uitlok (wat een heerlijk cartoon-effect geeft, 16 pootjes op laminaat).

Voor de rest : regelmatig tegen ze praten, en maar heel zelden proberen ze aan te raken.

Zoals ik al eerder zei : als ze zich min of meer permanent op zolder zouden hebben genesteld, dan zou ik die weer hebben afgesloten, omdat ze wel regelmatig met me geconfronteerd moeten worden. Maar de aantrekkingskracht van de zolder als afzonderingsplek is nu eigenlijk al weer over omdat je vanuit de huiskamer VOGELTJES kunt kijken.

Maar het is best af en toe frustrerend, en onmogelijk te doen voor iemand die niet gek op katten is, en dat op de goede manier is (katten primair als katten zien, en niet als knuffeldier/aankleedpop : het zijn geen honden). Het is dan ook goed te begrijpen dat het asiel direct aan dit viertal dacht toen ik langskwam met mijn verlanglijstje, en een uitleg waarom ik die gezinssamenstelling zocht.

En, hoeveel mensen komen diep in de nacht in een meurend huiskamer, zien en ruiken dat hun verticale jaloezieen van 1 dag oud onder de diarrhee zitten, en reageren dan "dat arme beest, wat moet hij zich ellendig voelen".

Zojuist een klein mijlpaaltje. Diesel wilde zo graag wetrn wat er in de schaal op mijn schoot zat (helaas voor hem : sla), dat hij met zijn voorpoten op mijn dij ging staan om zijn kop in de schaal te krijgen. Het eerste bewuste fysieke contact !

En weer een stapje : zondagavond sprong Diesel naast me op de bank om weer te kijken of mijn eten ook voor hem interessant was (weer helaas, simpele kaakjes), en toen hij weer wegliep aaide ik hem over zijn rug, waarop geen reactie volgde, in plaats van de gebruikelijk vlucht-reflex !

En Diesel maakt het nog wat bonter. Ook maandagavond was hij weer erg geinteresseerd in wat ik aan het eten was, en hij liep over de bank naast me terwijl ik hem toch meer dan 10 seconden over zijn rug aaide, zonder daarop te reageren. En zijn broertje Pepe sprong in navolging ook nog op de bank, hoewel ik besloot niet te proberen hem aan te halen, hij is daar is nog duidelijk niet aan toe.

's Avonds lag ik in bed te lezen, en hoorde plotseling de koerende geluidjes die ze onderling gebruiken. Toen ik omkeek zag ik dat Diesel me zat te bestuderen, via de spiegeldeur van mijn garderobe-kast (een trucje dat mijn Burmezen ook gebruikten). Toen ik tegen hem praatte kwam hij dichterbij, en toen ik op mijn buik ging liggen om verder te lezen sprong hij op het bed en ging tussen mijn benen zitten. Hij heeft zich even zitten wassen, en is toen gaan liggen. Dat duurde maar een paar minuten, maar we zijn dus van "twee-bener wil ik wel aanraken als het me dichter bij eten brengt" al gepromoveerd naar "twee-bener is gezellig om bij te liggen" !

En vanochtend even een reeksje van Cayok geschoten terwijl hij uit lag te puffen van de stoeipartijtjes na het ontbijt. Hierin is te zien dat hij niet altijd zo nurks kijkt. Ik probeer nog een keertje een foto te maken als hij kijkt of ik iets eetbaars heb, dan heeft hij een nog jonger koppie.








Het is de afgelopen dagen weer erg duidelijk geworden hoezeer de groep toch bij elkaar hoort. Als Diesel en Pepe een langere tijd willen slapen, dan zoeken ze elkaar altijd op, waar de ander ook ligt. Maar als Cayok loopt de koeren omdat hij wil stoeien, dan is het bijna altijd Diesel die op hem afgaat, terwijl Chester en Pepe liever elkaar afranselen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:07:23 ]

Ik dacht niet veel te melden hebben voor deze week, en dan krijgen we een avondje als deze vrijdag.

Als ik op de bank iets eet dan loopt Diesel nu gewoonlijk over me heen om even te kijken of er wat te halen valt. Ik aai hem dan wel eens, wat hij soms probeert te ontwijken, en soms over zich heen laat komen, maar vanavond merkte ik dat hij duidelijk zijn ruggetje kromde om de vingers op de goede plek te krijgen.

Toen ik een tijdje later op mijn zij op de bank lag, sprong tot mijn grote verbazing de jongste, Chester, op de bank en heeft ruim een half uur op 30-40 cm afstand liggen doezelen. Dat is dus ruim binnen aanrakings-afstand, hoewel ik besloot om gewoon van het moment te genieten en niet te proberen hem aan te halen.

En als toegift gaf Cayok bij het rondje kattensnoepjes mijn hand een kopje.

't Gaat langzaam, maar steeds komen er weer van die leuke verrassingen van de heren.

O ja, ik wist al dat ze niet laaiend enthousiast werden van zalm, maar dat werden mijn Burmeesjes ook niet. Echter blijken ze gebakken kabeljauwhaasjes (van de visboer, niet diepvries) ook niet echt als een festijn te beschouwen, waar hun voorgangers echt dol op waren. Als ik kaas eet, dan heb ik 4 gretige afnemers, en daar waren de voorgangers dan weer helemaal niet in geinteresseerd. Katten ...

Joepie. Toen ik zojuist klaar was met werk en beneden kwam, hadden de heren vrij snel door dat het nog wat vroeg was voor eten, en verdeelden zich over de kozijnen voor wat birdwatching. Op een gegeven moment sprong Diesel naast me op de bank, plaatste zijn voorpoten op mijn dij en keek me verwachtingsvol aan. Mijn hand op nek en rug werd met licht gespin ontvangen, en hij draaide zich in alle hoeken om de goede plekjes te laten krabbelen. Na een paar minuten ging hij weer weg, maar een kwartiertje later was hij terug voor een langere sessie, waarbij hij zo luid spinde dat Chester kwam kijken wat er aan de hand was.

Overigens, als ik Chester bekijk :
• een wat langere kop met een wat gladdere overgang van voorhoofd naar neus;
• af en toe een licht schele blik;
• hoog op de poten;
• een staart die zo lang is dat de punt nog wel eens op zijn rug ligt
vermoed ik dat er wat oosters bloed door zijn aderen vloeit.

[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 23-04-2013 18:57:11 ]

Een update, maar geen spectaculaire vorderingen.

Zo eens in de paar dagen krijgt Diesel plotseling de neiging om even een korte kroelbeurt op te zoeken, de laatste tijd met name als ik na het gaan van de wekker nog in bed lig. Vanochtend kwam hij even een krabbel halen toen ik in de slaapkamer wat dingen aan het sorteren was, en ik nam een grote gok en tilde hem op (oef, wat is die zwaar). Hij spartelde wel tegen, maar toen ik hem (bijna direct) weer losliet kwam hij weer langs me schuren om nog wat verder gekrabbeld te worden.

Toch merk ik ook van de andere heren dat ze steeds wat minder schrikkerig reageren, en dat als ze op de loop gaan eerder net voldoende afstand tot mijn voeten houden, dan direct naar de andere kant van de kamer vliegen. Ook aanraken, wat ik wel doe als ik hun etensbakjes klaarzet of ze hun snoepjes aan het geven ben, resulteert niet meer in paniek-reacties, maar nog wel ontwijk-reacties. Als ze zitten te eten kan ik vaak over het hele zooitje heenstappen terwijl ze blijven zitten, maar als er eentje echt vlucht, dan volgt een stampede.

Ik was eigenlijk van plan ze binnen te houden totdat ze goed aanraakbaar waren, maar dat gaat nog lang duren voordat ze alle 4 zover zijn. Onlangs was ik even wat buiten gaan doen, en had de voordeur niet volledig in het slot getrokken. Die waaide open, en toen ik weer terugkwam zag ik 1 cyperse staart naar binnen verdwijnen, en de kop van Cayok nog even de situatie inschatten voordat die ook naar binnen schoot. Mijn huis is duidelijk een veilig toevluchtsoord, ondanks mijn aanwezigheid, en ze gaan voorzichtig en onderzoekend naar buiten, dus ik denk dat ik ze binnen een paar weken wel deze vrijheid kan gaan geven (arme duiven ...).

"Mee-eten met de baas" levert trouwens steeds verrassende resultaten op :
- kaas is lekker;
- vis valt tegen : zalm, kabeljauw, zwaardvis (mijn Burmezen werden heel onrustig als ik dat stond te bereiden);
- Diesel vindt gehakt lekker, ook al was het bereid met een stevige lepel mosterd (Cayok was niet geinteresseerd, de 2 twee-jarigen waren boven en hebben het niet geroken);
- kipfilet vinden ze lekker, behalve Chester.

[ Bericht 11% gewijzigd door mvdejong op 07-05-2013 14:03:25 ]

Er is de afgelopen week niet veel veranderd, het ene moment kan ik over het viertal heenstappen terwijl ze in de keuken zitten te eten, maar als er eentje even een schrikbeweging maakt, volgt er een stampede. Het lijkt erop dat het verder langzaam gaat. Ergens eind van deze maand, als het een dagje mooi weer is, ga ik op de bank in de voortuin zitten lezen en doe ik de deur open, het wordt toch tijd dat ze buiten mogen gaan spelen, en ze hebben al een paar keer bewezen heel voorzichtig te willen gaan verkennen, en mijn huis als veilige plek te zien.

Ik was wel gewend om Diesel af en toe een aai te geven als hij kwam eten, en dat liet hij gebeuren, gewoonlijk kromde hij zijn ruggetje van genoegen (de rest aaide ik ook wel eens, maar dat werd niet echt op prijs gesteld). Nu is het twee keer gebeurd dat, als ik het achterwege liet, ik plotseling een duw van zijn kop kreeg en het eten een minuutje werd uitgesteld om even wat te aaien.

Afgelopen zondag kwam mijn broer langs, en aanvankelijk vonden 3 ervan dat heel eng, alleen Chester bleef in de huiskamer, vrij relaxed de zaken aanziend. Toen het etenstijd was, druppelden ook de andere 3 naar beneden, maar omdat ik in de keuken druk met het menselijke eten bezig was, en mijn broer op de scheiding tussen keuken en huiskamer stond, vonden ze het heel eng om te gaan eten. Diesel en Chester overwonnen vrij snel hun schroom, Cayok en Pepe hadden er wat meer tijd voor nodig, maar vooral wanneer ze beide tegelijk zaten te eten was elk geluidje reden tot een paniek-reactie; als een van deze twee alleen, of samen met Diesel of Chester zat te eten, ging het een stuk rustiger. Ze hadden al vrij snel alle vier toch even aan mijn broers vingers gesnuffeld, en toen het later op de avond tijd was om kattensnoepjes uit te delen, hadden ze geen moeite om die uit mijn broers vingers te graaien. Ze voelen zich duidelijk toch best op hun gemak, als ze zo snel een nieuwe tweebener in hun omgeving aanvaarden.

Trouwens dit weekeinde een hygiene-probleempje opgelost. Mijn Burmezen hadden nauwelijks de neiging hun drolletjes te begraven, maar omdat die erg hard en droog waren, had ik geen stank-problemen, mede omdat ik Catsan grit gebruik, dat geur en vocht uitstekend absorbeert. Onder mijn nieuwe viertal zitten een paar mijnwerkers in de kattenbak, maar omdat ik nu het dubbele aantal katten heb, die nog eens een stuk forser gebouwd zijn en een wat zachtere ontlasting produceren, begon dat toch merkbaar te worden.

De kattenbakken staan in een klein kamertje op de 1e verdieping, de deur wordt met een haak op een kier van 10-12 cm gehouden, en ik rook het regelmatig in mijn slaapkamer (die ook op de overloop op de 1e verdieping uitkomt), maar soms ook in het halletje op de begane grond. Ik had natuurlijk de deur dicht kunnen doen en de toegang middels een kattenluik kunnen verschaffen (dat heb ik gedaan met de deur tussen huiskamer en halletje), maar in het kattenbak-kamertje staan ook 3 kasten, met o.a. fietskleding, colberts en de jassen die niet bij het seizoen passen, en ik was een beetje bang dat de geur in de kleding zou gaan hangen.

Dus maar eens gekeken wat er gebeurde als ik een ventilator in het raamkozijn plaatste, naar buiten blazend. Gekozen voor een Honeywell HT-900, lekker stil, zeker op de laagste stand, en dat lijkt uitstekend te werken, ook in dat kamertje ruik je weinig meer. De katten hebben geen problemen met de ventilator, toen ik in de huiskamer even testte reageerden alleen Diesel en Pepe, en dan niet op het geluid van de ventilator, maar op de bewegende blaadjes van een plant aan het andere eind van de bank, dat moest goed onderzocht worden. Ik kan de ventilator vanuit bed horen, maar het is minder hinderlijk dan de mechanisme luchtverversing van het huis zelf, ik slaap er niet minder om.

Ik had trouwens 2 van die ventilatoren gekocht, voor het geval eentje op de laagste stand niet voldoende hielp, dan kon ik kiezen om ofwel 1 op een standje hoger, of 2 op de laagste stand te proberen, afhankelijk van de geluids-productie. Aangezien ik toch al een ventilator wilde hebben om 's zomers op zolder te gebruiken, kon ik er rustig direct 2 bestellen.

Gewoonlijk staat de deur op een kier, maar zo ziet het er uit :



Je ziet hier ook de gevolgen van wat enthousiast graafwerk van de heren. Dat heeft niets te maken met een vuile bak, ook als ze de eerste zijn op een bak die net is schoongemaakt wordt het zo aangepakt (ik schep tot 4 keer per dag de keutels uit de bak, in dat mini-vuilnisbakje achterin).

De matten voor en achter de drempel werken enigzins om zoveel mogelijk te voorkomen dat het grit het hele huis door gelopen wordt.

[ Bericht 4% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:08:17 ]

quote:

Op maandag 13 mei 2013 18:16 schreef Ofresca het volgende:
Top dat je in 1x 4 katten in huis wil nemen!

Speel je eigenlijk ook een beetje met ze? Dat is in mijn beleving altijd een vrij goede manier geweest om schuwe katten een beetje uit hun schulp te lokken en af te leiden.

_{Ik zie wel speelgoed liggen, maar lees niets over speelgedrag.}

Ik heb geprobeerd met ze te spelen, maar ze willen dat niet. Op een van de foto's zie je een roze stok, met daaraan een lint met een belletje, maar pogingen om ze daarin geinteresseerd te krijgen liepen op niets uit totdat ik het ding gewoon op de grond gooide ...

Dat is het probleem van zo'n op elkaar ingespeelde groep, als ze willen spelen doen ze dat of alleen met speelgoed, of ze gaan brute stoeispelletjes met elkaar doen. Het is een genoegen om te zien hoe ze elkaar aftuigen, en zeker als ze na het avondeten zich op mijn slaapkamer terugtrekken, kan ik verwachten heel wat plukken haar op het tapijt en mijn bed te vinden.

Naast het echte speelgoed uit de winkel slingeren er ook wat tie-wraps rond die ze uit de prullenbak hebben gevist, en een balletje van opgerold zilverpapier. Ook worden er bladeren van een van de planten afgerukt en soms het hele huis rondgedragen. Toen ze een keertje in mijn badkamer mochten rondhangen zonder dat ik er was, vond ik de volgende dat een van de schoonmaak-sponsjes, deels verscheurd, in de huiskamer terug.

Elk op zich zouden ze al een stuk socialer zijn geweest, maar ze hebben me niet echt nodig in hun sociale leve, ze hebben voldoende aan elkaar. Het meest opvallende is Cayok, die als eerste een beetje loskwam, maar nu de meest afstandelijke van de groep is. Die heeft gewoon pragmatisch in de eerste dagen uitgevonden hoe hij zonder al te veel stress zijn maagje goed gevuld krijgt en rustig kan slapen, en geaccepteerd dat ik ook besta als bron van onrust. Er zit bij hem verder het minste schot in onze "relatie", want hij lijkt de huidige situatie wel goed te vinden.

Ik denk dat Chester de volgende is die gaat "loskomen" door zijn jeugd en nieuwsgierigheid, Pepe zou denk ik ook wel willen maar die heeft om de twee weken een of andere stress-situatie die ons contact verslechtert :
- de eerste dag heeft hij 24 uur alleen en zonder eten en drinken opgesloten gezeten in de koude badkamer;
- twee weken later was hij verward geraakt in een plastic zak waar de kattensnoepjes inzaten, en moest ik hem heel even vastpakken om hem daarvan te verlossen;
- vorige week zat hij in de kamer waar mijn gereedschap enz. staat en ging helemaal over de rooie toen ik daar binnenstapte en hij niet direct langs me kon schieten (anderhalve meter het behang in vliegen en dat soort capriolen).