Cayok & Chester, Diesel & Pepe

Weer even wat pics dumpen, en wat kleine winstpuntjes in het vertrouwen.

Ik ben nog steeds wel eng, maar dat slijt toch aardig weg. Zojuist de ramen aan de voorkant gewassen, en terwijl ze een week geleden nog van het kozijn vluchtten als ik de tuin inliep, zat ik nu bij de meeste ramen naar een kattenkop aan de andere kant te kijken, het meeste Cayok, soms Chester, en een keertje Pepe, met name Cayok had de neiging om me van raam tot raam te volgen. Wat ook opvalt is dat de vechtpartijen tegenwoordig meer en meer gewoon in de huiskamer gebeuren, ze vinden mijn aanwezigheid daarvoor niet meer te storend.

De 3 jonkies nog maar eens :



Echt bang zijn ze niet, anders ploffen ze niet constant midden op de vloer neer :



Pepe is wat schichtiger geworden, maar daar is een reden voor. Eerder deze week had hij door waar de doos met de kattensnoepjes lag, en begon die uit de plastic zak te graven. Alleen, hij deed dat door het handvat heen, dus toen hij probeerde weer weg te komen, had hij een leuk plastic schortje aan, dat zich ook nog eens regelmatig om zijn achterpoten wikkelde, zodat hij zich nogal onbeholpen voortbewoog. Toen ik richting keuken ging om te kijken wat daar aan de hand was, raakte hij natuurlijk helemaal in paniek, gelukkig was hij voldoende belemmerd in zijn bewegingen dat ik hem tegen de grond kon drukken toen hij langskwam. Snel de zak vastgehouden en Pepe losgelaten, zodat hij weg kon scheuren, maar natuurlijk ziet hij me nu meer als een bedreiging, in plaats van als de grote bevrijder.

Dat verhindert hem overigens niet om de kattensnoepjes uit mijn vingers te graaien, en Diesel en Chester doen dat nu ook. Cayok zou wel willen, maar is nog te onzeker om het echt vast te pakken, en dan staan er 3 jongere, zwaardere en assertievere beesten klaar om hem uit te weg te zetten. Dus nu kan ik snel de 3 jonkies er een in hun bekkie stouwen, en er dan snel eentje naar Cayok gooien die een eind verderop zit. Cayok heeft het dan op tijd goed vast, voordat een van de andere toegesnelde heren het hem kan ontnemen.

Diesel begint, zoals verwacht, inderdaad een beetje genoeg te krijgen van het doen alsof ik zo eng ben. Hij is daar van aard eigenlijk veel te relaxed voor, en hij is deze week toch regelmatig op het kozijn vlak bij de bank gesprongen, ook toen ik daar zat. Hij ziet er gewoon uit als een heerlijke knuffelbeer, en ik denk dat hij dat gaat worden. We hebben trouwens iets gemeen : een grote liefde voor kaas. Hij sprong donderdag vanaf het kozijn op het kleine tafeltje naast mijn bank toen hij doorhad dat ik geraspte kaas over mijn pasta had, en likte de restjes dankbaar uit de schaal. Toen ik vandaag ook wat zat te eten (wat niet voor katten eetbaar was) sprong hij weer omlaag om te kijken wat er te halen was, dus hij begint het allemaal steeds meer te vertrouwen. Ook heb ik hem deze week even op zijn rug aangeraakt tijdens het eten, en terwijl hij wel opzij sprong, was dat niet verder dan een metertje, en hij was direct weer terug, waar Cayok en Chester dan eerder de huiskamer invluchten als ik dat probeer.

Chester begint de neiging te krijgen om achter me aan te komen als ik naar bed ga, dan blijft hij wat in mijn slaapkamer rondklooien terwijl ik lig te lezen. Hij was zelfs een keertje ongemerkt op mijn bed gesprongen terwijl ik lag te lezen (met mijn rug naar de kamer toe). Ik kwam er pas achter toen ik mijn benen strekte en hem weer van het bed trapte ... Hij leek er niet erg van onder de indruk.

Wat opvalt is dat ze graag met een fors deel van de poten, of zelfs met de borst, over de rand van het plankje hangen, waar de meeste katten als ze liggen hun pootjes onder zich trekken :




En ik heb nu een hele lijst van dingen waaraan ik het verschil tussen Diesel en Pepe kan zien (behalve puur de manier waarop ze lopen en reageren, want dat is ook verschillend). Voor de rest zijn ze uiterlijk zo gelijk dat ik denk dat ze, ondanks het verschil in leeftijd, broertjes zijn van dezelfde poes en kater.



Vooraan Pepe, achteraan Diesel :
• bij Diesel is het wit tussen de ogen weer met bruin overschreven, bij Pepe loopt het wit door tot op het voorhoofd;
• bij Diesel zijn de snorhaar-kussentjes helemaal wit, bij Pepe maar deels;
• bij Diesel zijn alleen de teentjes van zijn voorpoten wit, bij Pepe loopt het wit wat verder door;
• Diesel is wat meer bruin, Pepe wat meer grijs van kleur (onder de meeste lichtomstandigheden);
• Diesel is zwaarder en breder, ook zijn kop heeft meer de karakteristieke kater-vorm (dat lijkt op deze foto niet zo, omdat Pepe hier meer op de voorgrond ligt).

Wat niet wil zeggen dat ik me toch niet regelmatig vergis. OK, en even een examen afnemen. Dan is dit dus ?



[ Bericht 1% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:05:04 ]

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:26 schreef computergirl het volgende:
Pepe

Een tien met een griffel en een zoen van de meester.

quote:

Op zaterdag 13 april 2013 19:29 schreef mangalie het volgende:
Geweldig zoals je het aanpakt En wat een heerlijke mannen zijn het..!!

Het belangrijkste van de aanpak is "helemaal niets", namelijk dat ik ze zoveel mogelijk hun gang laat gaan, en me zelden aan ze opdring. Ik doe dus wel mijn gewone dingen, dus als ze alle vier in de keuken zitten te eten, en ik moet wat voor mijn eigen eten doen, dan loop ik daar dus gewoon heen, al weet ik dat ik dan een massale vluchtreactie uitlok (wat een heerlijk cartoon-effect geeft, 16 pootjes op laminaat).

Voor de rest : regelmatig tegen ze praten, en maar heel zelden proberen ze aan te raken.

Zoals ik al eerder zei : als ze zich min of meer permanent op zolder zouden hebben genesteld, dan zou ik die weer hebben afgesloten, omdat ze wel regelmatig met me geconfronteerd moeten worden. Maar de aantrekkingskracht van de zolder als afzonderingsplek is nu eigenlijk al weer over omdat je vanuit de huiskamer VOGELTJES kunt kijken.

Maar het is best af en toe frustrerend, en onmogelijk te doen voor iemand die niet gek op katten is, en dat op de goede manier is (katten primair als katten zien, en niet als knuffeldier/aankleedpop : het zijn geen honden). Het is dan ook goed te begrijpen dat het asiel direct aan dit viertal dacht toen ik langskwam met mijn verlanglijstje, en een uitleg waarom ik die gezinssamenstelling zocht.

En, hoeveel mensen komen diep in de nacht in een meurend huiskamer, zien en ruiken dat hun verticale jaloezieen van 1 dag oud onder de diarrhee zitten, en reageren dan "dat arme beest, wat moet hij zich ellendig voelen".

Zojuist een klein mijlpaaltje. Diesel wilde zo graag wetrn wat er in de schaal op mijn schoot zat (helaas voor hem : sla), dat hij met zijn voorpoten op mijn dij ging staan om zijn kop in de schaal te krijgen. Het eerste bewuste fysieke contact !

En weer een stapje : zondagavond sprong Diesel naast me op de bank om weer te kijken of mijn eten ook voor hem interessant was (weer helaas, simpele kaakjes), en toen hij weer wegliep aaide ik hem over zijn rug, waarop geen reactie volgde, in plaats van de gebruikelijk vlucht-reflex !

En Diesel maakt het nog wat bonter. Ook maandagavond was hij weer erg geinteresseerd in wat ik aan het eten was, en hij liep over de bank naast me terwijl ik hem toch meer dan 10 seconden over zijn rug aaide, zonder daarop te reageren. En zijn broertje Pepe sprong in navolging ook nog op de bank, hoewel ik besloot niet te proberen hem aan te halen, hij is daar is nog duidelijk niet aan toe.

's Avonds lag ik in bed te lezen, en hoorde plotseling de koerende geluidjes die ze onderling gebruiken. Toen ik omkeek zag ik dat Diesel me zat te bestuderen, via de spiegeldeur van mijn garderobe-kast (een trucje dat mijn Burmezen ook gebruikten). Toen ik tegen hem praatte kwam hij dichterbij, en toen ik op mijn buik ging liggen om verder te lezen sprong hij op het bed en ging tussen mijn benen zitten. Hij heeft zich even zitten wassen, en is toen gaan liggen. Dat duurde maar een paar minuten, maar we zijn dus van "twee-bener wil ik wel aanraken als het me dichter bij eten brengt" al gepromoveerd naar "twee-bener is gezellig om bij te liggen" !

En vanochtend even een reeksje van Cayok geschoten terwijl hij uit lag te puffen van de stoeipartijtjes na het ontbijt. Hierin is te zien dat hij niet altijd zo nurks kijkt. Ik probeer nog een keertje een foto te maken als hij kijkt of ik iets eetbaars heb, dan heeft hij een nog jonger koppie.








Het is de afgelopen dagen weer erg duidelijk geworden hoezeer de groep toch bij elkaar hoort. Als Diesel en Pepe een langere tijd willen slapen, dan zoeken ze elkaar altijd op, waar de ander ook ligt. Maar als Cayok loopt de koeren omdat hij wil stoeien, dan is het bijna altijd Diesel die op hem afgaat, terwijl Chester en Pepe liever elkaar afranselen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:07:23 ]

Ik dacht niet veel te melden hebben voor deze week, en dan krijgen we een avondje als deze vrijdag.

Als ik op de bank iets eet dan loopt Diesel nu gewoonlijk over me heen om even te kijken of er wat te halen valt. Ik aai hem dan wel eens, wat hij soms probeert te ontwijken, en soms over zich heen laat komen, maar vanavond merkte ik dat hij duidelijk zijn ruggetje kromde om de vingers op de goede plek te krijgen.

Toen ik een tijdje later op mijn zij op de bank lag, sprong tot mijn grote verbazing de jongste, Chester, op de bank en heeft ruim een half uur op 30-40 cm afstand liggen doezelen. Dat is dus ruim binnen aanrakings-afstand, hoewel ik besloot om gewoon van het moment te genieten en niet te proberen hem aan te halen.

En als toegift gaf Cayok bij het rondje kattensnoepjes mijn hand een kopje.

't Gaat langzaam, maar steeds komen er weer van die leuke verrassingen van de heren.

O ja, ik wist al dat ze niet laaiend enthousiast werden van zalm, maar dat werden mijn Burmeesjes ook niet. Echter blijken ze gebakken kabeljauwhaasjes (van de visboer, niet diepvries) ook niet echt als een festijn te beschouwen, waar hun voorgangers echt dol op waren. Als ik kaas eet, dan heb ik 4 gretige afnemers, en daar waren de voorgangers dan weer helemaal niet in geinteresseerd. Katten ...

Joepie. Toen ik zojuist klaar was met werk en beneden kwam, hadden de heren vrij snel door dat het nog wat vroeg was voor eten, en verdeelden zich over de kozijnen voor wat birdwatching. Op een gegeven moment sprong Diesel naast me op de bank, plaatste zijn voorpoten op mijn dij en keek me verwachtingsvol aan. Mijn hand op nek en rug werd met licht gespin ontvangen, en hij draaide zich in alle hoeken om de goede plekjes te laten krabbelen. Na een paar minuten ging hij weer weg, maar een kwartiertje later was hij terug voor een langere sessie, waarbij hij zo luid spinde dat Chester kwam kijken wat er aan de hand was.

Overigens, als ik Chester bekijk :
• een wat langere kop met een wat gladdere overgang van voorhoofd naar neus;
• af en toe een licht schele blik;
• hoog op de poten;
• een staart die zo lang is dat de punt nog wel eens op zijn rug ligt
vermoed ik dat er wat oosters bloed door zijn aderen vloeit.

[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 23-04-2013 18:57:11 ]

Een update, maar geen spectaculaire vorderingen.

Zo eens in de paar dagen krijgt Diesel plotseling de neiging om even een korte kroelbeurt op te zoeken, de laatste tijd met name als ik na het gaan van de wekker nog in bed lig. Vanochtend kwam hij even een krabbel halen toen ik in de slaapkamer wat dingen aan het sorteren was, en ik nam een grote gok en tilde hem op (oef, wat is die zwaar). Hij spartelde wel tegen, maar toen ik hem (bijna direct) weer losliet kwam hij weer langs me schuren om nog wat verder gekrabbeld te worden.

Toch merk ik ook van de andere heren dat ze steeds wat minder schrikkerig reageren, en dat als ze op de loop gaan eerder net voldoende afstand tot mijn voeten houden, dan direct naar de andere kant van de kamer vliegen. Ook aanraken, wat ik wel doe als ik hun etensbakjes klaarzet of ze hun snoepjes aan het geven ben, resulteert niet meer in paniek-reacties, maar nog wel ontwijk-reacties. Als ze zitten te eten kan ik vaak over het hele zooitje heenstappen terwijl ze blijven zitten, maar als er eentje echt vlucht, dan volgt een stampede.

Ik was eigenlijk van plan ze binnen te houden totdat ze goed aanraakbaar waren, maar dat gaat nog lang duren voordat ze alle 4 zover zijn. Onlangs was ik even wat buiten gaan doen, en had de voordeur niet volledig in het slot getrokken. Die waaide open, en toen ik weer terugkwam zag ik 1 cyperse staart naar binnen verdwijnen, en de kop van Cayok nog even de situatie inschatten voordat die ook naar binnen schoot. Mijn huis is duidelijk een veilig toevluchtsoord, ondanks mijn aanwezigheid, en ze gaan voorzichtig en onderzoekend naar buiten, dus ik denk dat ik ze binnen een paar weken wel deze vrijheid kan gaan geven (arme duiven ...).

"Mee-eten met de baas" levert trouwens steeds verrassende resultaten op :
- kaas is lekker;
- vis valt tegen : zalm, kabeljauw, zwaardvis (mijn Burmezen werden heel onrustig als ik dat stond te bereiden);
- Diesel vindt gehakt lekker, ook al was het bereid met een stevige lepel mosterd (Cayok was niet geinteresseerd, de 2 twee-jarigen waren boven en hebben het niet geroken);
- kipfilet vinden ze lekker, behalve Chester.

[ Bericht 11% gewijzigd door mvdejong op 07-05-2013 14:03:25 ]

Er is de afgelopen week niet veel veranderd, het ene moment kan ik over het viertal heenstappen terwijl ze in de keuken zitten te eten, maar als er eentje even een schrikbeweging maakt, volgt er een stampede. Het lijkt erop dat het verder langzaam gaat. Ergens eind van deze maand, als het een dagje mooi weer is, ga ik op de bank in de voortuin zitten lezen en doe ik de deur open, het wordt toch tijd dat ze buiten mogen gaan spelen, en ze hebben al een paar keer bewezen heel voorzichtig te willen gaan verkennen, en mijn huis als veilige plek te zien.

Ik was wel gewend om Diesel af en toe een aai te geven als hij kwam eten, en dat liet hij gebeuren, gewoonlijk kromde hij zijn ruggetje van genoegen (de rest aaide ik ook wel eens, maar dat werd niet echt op prijs gesteld). Nu is het twee keer gebeurd dat, als ik het achterwege liet, ik plotseling een duw van zijn kop kreeg en het eten een minuutje werd uitgesteld om even wat te aaien.

Afgelopen zondag kwam mijn broer langs, en aanvankelijk vonden 3 ervan dat heel eng, alleen Chester bleef in de huiskamer, vrij relaxed de zaken aanziend. Toen het etenstijd was, druppelden ook de andere 3 naar beneden, maar omdat ik in de keuken druk met het menselijke eten bezig was, en mijn broer op de scheiding tussen keuken en huiskamer stond, vonden ze het heel eng om te gaan eten. Diesel en Chester overwonnen vrij snel hun schroom, Cayok en Pepe hadden er wat meer tijd voor nodig, maar vooral wanneer ze beide tegelijk zaten te eten was elk geluidje reden tot een paniek-reactie; als een van deze twee alleen, of samen met Diesel of Chester zat te eten, ging het een stuk rustiger. Ze hadden al vrij snel alle vier toch even aan mijn broers vingers gesnuffeld, en toen het later op de avond tijd was om kattensnoepjes uit te delen, hadden ze geen moeite om die uit mijn broers vingers te graaien. Ze voelen zich duidelijk toch best op hun gemak, als ze zo snel een nieuwe tweebener in hun omgeving aanvaarden.

Trouwens dit weekeinde een hygiene-probleempje opgelost. Mijn Burmezen hadden nauwelijks de neiging hun drolletjes te begraven, maar omdat die erg hard en droog waren, had ik geen stank-problemen, mede omdat ik Catsan grit gebruik, dat geur en vocht uitstekend absorbeert. Onder mijn nieuwe viertal zitten een paar mijnwerkers in de kattenbak, maar omdat ik nu het dubbele aantal katten heb, die nog eens een stuk forser gebouwd zijn en een wat zachtere ontlasting produceren, begon dat toch merkbaar te worden.

De kattenbakken staan in een klein kamertje op de 1e verdieping, de deur wordt met een haak op een kier van 10-12 cm gehouden, en ik rook het regelmatig in mijn slaapkamer (die ook op de overloop op de 1e verdieping uitkomt), maar soms ook in het halletje op de begane grond. Ik had natuurlijk de deur dicht kunnen doen en de toegang middels een kattenluik kunnen verschaffen (dat heb ik gedaan met de deur tussen huiskamer en halletje), maar in het kattenbak-kamertje staan ook 3 kasten, met o.a. fietskleding, colberts en de jassen die niet bij het seizoen passen, en ik was een beetje bang dat de geur in de kleding zou gaan hangen.

Dus maar eens gekeken wat er gebeurde als ik een ventilator in het raamkozijn plaatste, naar buiten blazend. Gekozen voor een Honeywell HT-900, lekker stil, zeker op de laagste stand, en dat lijkt uitstekend te werken, ook in dat kamertje ruik je weinig meer. De katten hebben geen problemen met de ventilator, toen ik in de huiskamer even testte reageerden alleen Diesel en Pepe, en dan niet op het geluid van de ventilator, maar op de bewegende blaadjes van een plant aan het andere eind van de bank, dat moest goed onderzocht worden. Ik kan de ventilator vanuit bed horen, maar het is minder hinderlijk dan de mechanisme luchtverversing van het huis zelf, ik slaap er niet minder om.

Ik had trouwens 2 van die ventilatoren gekocht, voor het geval eentje op de laagste stand niet voldoende hielp, dan kon ik kiezen om ofwel 1 op een standje hoger, of 2 op de laagste stand te proberen, afhankelijk van de geluids-productie. Aangezien ik toch al een ventilator wilde hebben om 's zomers op zolder te gebruiken, kon ik er rustig direct 2 bestellen.

Gewoonlijk staat de deur op een kier, maar zo ziet het er uit :



Je ziet hier ook de gevolgen van wat enthousiast graafwerk van de heren. Dat heeft niets te maken met een vuile bak, ook als ze de eerste zijn op een bak die net is schoongemaakt wordt het zo aangepakt (ik schep tot 4 keer per dag de keutels uit de bak, in dat mini-vuilnisbakje achterin).

De matten voor en achter de drempel werken enigzins om zoveel mogelijk te voorkomen dat het grit het hele huis door gelopen wordt.

[ Bericht 4% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:08:17 ]

quote:

Op maandag 13 mei 2013 18:16 schreef Ofresca het volgende:
Top dat je in 1x 4 katten in huis wil nemen!

Speel je eigenlijk ook een beetje met ze? Dat is in mijn beleving altijd een vrij goede manier geweest om schuwe katten een beetje uit hun schulp te lokken en af te leiden.

_{Ik zie wel speelgoed liggen, maar lees niets over speelgedrag.}

Ik heb geprobeerd met ze te spelen, maar ze willen dat niet. Op een van de foto's zie je een roze stok, met daaraan een lint met een belletje, maar pogingen om ze daarin geinteresseerd te krijgen liepen op niets uit totdat ik het ding gewoon op de grond gooide ...

Dat is het probleem van zo'n op elkaar ingespeelde groep, als ze willen spelen doen ze dat of alleen met speelgoed, of ze gaan brute stoeispelletjes met elkaar doen. Het is een genoegen om te zien hoe ze elkaar aftuigen, en zeker als ze na het avondeten zich op mijn slaapkamer terugtrekken, kan ik verwachten heel wat plukken haar op het tapijt en mijn bed te vinden.

Naast het echte speelgoed uit de winkel slingeren er ook wat tie-wraps rond die ze uit de prullenbak hebben gevist, en een balletje van opgerold zilverpapier. Ook worden er bladeren van een van de planten afgerukt en soms het hele huis rondgedragen. Toen ze een keertje in mijn badkamer mochten rondhangen zonder dat ik er was, vond ik de volgende dat een van de schoonmaak-sponsjes, deels verscheurd, in de huiskamer terug.

Elk op zich zouden ze al een stuk socialer zijn geweest, maar ze hebben me niet echt nodig in hun sociale leve, ze hebben voldoende aan elkaar. Het meest opvallende is Cayok, die als eerste een beetje loskwam, maar nu de meest afstandelijke van de groep is. Die heeft gewoon pragmatisch in de eerste dagen uitgevonden hoe hij zonder al te veel stress zijn maagje goed gevuld krijgt en rustig kan slapen, en geaccepteerd dat ik ook besta als bron van onrust. Er zit bij hem verder het minste schot in onze "relatie", want hij lijkt de huidige situatie wel goed te vinden.

Ik denk dat Chester de volgende is die gaat "loskomen" door zijn jeugd en nieuwsgierigheid, Pepe zou denk ik ook wel willen maar die heeft om de twee weken een of andere stress-situatie die ons contact verslechtert :
- de eerste dag heeft hij 24 uur alleen en zonder eten en drinken opgesloten gezeten in de koude badkamer;
- twee weken later was hij verward geraakt in een plastic zak waar de kattensnoepjes inzaten, en moest ik hem heel even vastpakken om hem daarvan te verlossen;
- vorige week zat hij in de kamer waar mijn gereedschap enz. staat en ging helemaal over de rooie toen ik daar binnenstapte en hij niet direct langs me kon schieten (anderhalve meter het behang in vliegen en dat soort capriolen).