De kunst van het loslaten van je ex #224 - Detachment in progressss

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 14:05 schreef ManageTheAnger het volgende:
Weet je wat ik ongelooflijk vind...

Vaak als ik wakker wordt, en daarna voor een tweede keer ga slapen, krijg ik zulke dromen als vannacht.

Ik had weer een droom, waarin ik terug wilde gaan naar/terug bij mijn ex was waar ik al ong 4 jaar van weg ben, en die allang samenwoont met een andere jongen.

Hoe.... frustrerend.

Je bent niet de enige. De SSRI's helpen wel de emoties te dempen, alleen worden de dromen hierdoor wel erg screwed up. Ik droomde plotseling enorm veel, en ja, allemaal over ex, ex, en nog eens ex.

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 13:03 schreef kloon89 het volgende:

[..]

even voor mijn beeldvorming; jullie zijn dus allebei meisjes? Waarom waren de andere meisjes jaloers?

Heb het trouwens wel eens eerder gezegd, maar het is de vraag of je zo' n beinvloedbaar meisje wel moet willen. Want als ze niet in die klas had gezeten, wanneer misschien wel andere mensen die haar zo bienvloed hadden? Maar ja, zoals altijd makkelijk praten voor een buitenstaander. Ik kan me heel goed in je verplaatsen hoor!

Nee, ik ben een jongen Maar ik zat wel in een klas vol met meiden

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 15:42 schreef Marmal het volgende:

[..]

Nee, ik ben een jongen Maar ik zat wel in een klas vol met meiden

Haha ja, dat meende ik me ook te herinneren..
Maar waren die meisjes jaloers op jullie goede relatie? En wil je haar terug?

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 15:43 schreef kloon89 het volgende:

[..]

Haha ja, dat meende ik me ook te herinneren..
Maar waren die meisjes jaloers op jullie goede relatie? En wil je haar terug?

Ja, ze konden er niet tegen hoe blij we met elkaar waren. Dat we soms erg close waren. Ook gunden ze het op de een of andere manier niet. Ze probeerde haar te laten denken dat ik niet bij haar paste en dat ze een andere stoerdere jongen moest zoeken.

En of ik haar terug wil... dat is nog steeds een zéér moeilijke vraag. Aan de ene kant denk ik van nee je hebt me al genoeg pijn gedaan, aan de andere kant denk ik als ze me ooit terug wil waarom niet... Ik zie wel hoe het allemaal verdergaat, voorlopig negeert ze me nog.

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 15:51 schreef Marmal het volgende:

[..]

Ja, ze konden er niet tegen hoe blij we met elkaar waren. Dat we soms erg close waren. Ook gunden ze het op de een of andere manier niet. Ze probeerde haar te laten denken dat ik niet bij haar paste en dat ze een andere stoerdere jongen moest zoeken.

En of ik haar terug wil... dat is nog steeds een zéér moeilijke vraag. Aan de ene kant denk ik van nee je hebt me al genoeg pijn gedaan, aan de andere kant denk ik als ze me ooit terug wil waarom niet... Ik zie wel hoe het allemaal verdergaat, voorlopig negeert ze me nog.

Damn wat kunnen meisjes toch nasty zijn, ik hoor dit soort verhalen echt vaak. Maar ja, je ex is er zelf bij natuurlijk. Misschien over een tijdje, als ze tot inkeer komt, ben jij er allang klaar mee!

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 16:09 schreef kloon89 het volgende:

[..]

Damn wat kunnen meisjes toch nasty zijn, ik hoor dit soort verhalen echt vaak. Maar ja, je ex is er zelf bij natuurlijk. Misschien over een tijdje, als ze tot inkeer komt, ben jij er allang klaar mee!

Precies waar ik zo bang voor ben.
Neig ook iedere dag een beetje meer naar 'je kan mn rug op, ik ben meer waard dan dit', ben benieuwd hoe lang ik het uit ga houden

Ex zit me weer enorm dwars. Het ging allemaal wat gemoedelijker, hij was vorige week enorm emotioneel omdat we toen een jaar uit elkaar waren. Heb ik hem nog getroost want ik vond het zielig. Ook zei hij nog dat hij mij alle geluk wenste met mijn nieuwe relatie, dat hij blij voot me was enz. Toen zei hij tegen me dat hij bij de advocaat akkoord had gegeven voor scheiding. Nou ik dacht eindelijk komt er een eind aan deze nachtmerrie... vrijdag kwam hij onze dochter halen niks aan de hand.. zondag bracht hij haar terug, toen zag hij mij en mijn nieuwe vriend op de bank zitten. Ik deed de deur voor hem open, zag al dat hij enorm opgefokt was. Dus ik vroeg wat er was, niks zei hij. Ja alleen dat zijn auto in beslag was genomen omdat hij al heel lang geen wegenbelasting en verzekering betaald had. Nouja lullig voor hem maar wel zijn eigen schuld.

Nu kreeg hij een hoge boete opgelegd en wil mij aansprakelijk stellen voor de helft. Terwijl we al meer dan een jaar uit elkaar zijn, niet meer samenwonen, geen enkele rekening nog samen betalen etc. Ik ben het hier niet mee eens. Dus nu weigerd hij een aantal maanden mijn allimentatie te betalen. Ik heb mijn advocaat erop gezet, en toen kreeg ik te horen dat er ook helemaal geen akkoord gegeven was, dat hij zelfs helemaal niet had gereageerd. Ik ben dus weer geen stap verder. Wordt er doodmoe van. Gebed zonder eind. Bah.

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 16:09 schreef kloon89 het volgende:

[..]

Damn wat kunnen meisjes toch nasty zijn, ik hoor dit soort verhalen echt vaak. Maar ja, je ex is er zelf bij natuurlijk. Misschien over een tijdje, als ze tot inkeer komt, ben jij er allang klaar mee!

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 17:18 schreef saaw het volgende:

[..]

Precies waar ik zo bang voor ben.
Neig ook iedere dag een beetje meer naar 'je kan mn rug op, ik ben meer waard dan dit', ben benieuwd hoe lang ik het uit ga houden

Ik ben ook zo bang voor dat moment. Ik wil me zelf geen hoop geven, maar ik heb gewoon het gevoel dat het moment er gaat komen dat ze tot inkeer komt en mij terug wil. Ik hoop dan dat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta om haar duidelijk te maken dat ik het niet wil. Aan de andere kant kan je je afvragen: verdienen we beide geen tweede kans? Wat de uitkomst ook zal zijn, het zal een dag worden die heel erg pijn zal doen.

We waren trouwens wel elkaars eerste 'echte liefde'. Ze is pas 18 en ik snap ook wel dat ze het misschien minder leuk vond worden, dat ze vrij wou zijn en genieten en zien wat andere jongens allemaal te bieden hebben. Ik kan niet wachten tot het volgende schooljaar, nieuwe school, nieuwe opleiding en een nieuwe klas.

Tell me your secrets
Ask me your questions
Oooh let's go back to the start

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 20:29 schreef Marmal het volgende:

[..]

[..]

Ik ben ook zo bang voor dat moment. Ik wil me zelf geen hoop geven, maar ik heb gewoon het gevoel dat het moment er gaat komen dat ze tot inkeer komt en mij terug wil. Ik hoop dan dat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta om haar duidelijk te maken dat ik het niet wil. Aan de andere kant kan je je afvragen: verdienen we beide geen tweede kans? Wat de uitkomst ook zal zijn, het zal een dag worden die heel erg pijn zal doen.

We waren trouwens wel elkaars eerste 'echte liefde'. Ze is pas 18 en ik snap ook wel dat ze het misschien minder leuk vond worden, dat ze vrij wou zijn en genieten en zien wat andere jongens allemaal te bieden hebben. Ik kan niet wachten tot het volgende schooljaar, nieuwe school, nieuwe opleiding en een nieuwe klas.

Tell me your secrets
Ask me your questions
Oooh let's go back to the start

Wees eerlijk naar jezelf. Je zegt dat je stevig in je schoenen moet staan als ze je terug zou willen. Maar wat ik lees, is enkel dat je haar dolgraag een tweede kans zou willen geven maar het niet durft toe te geven.

Waarschijnlijk bedenkt ze zich niet. Daar had ze nu wel de kans voor gehad. En misschien vlucht je ook wel te veel weg in het idee dat anderen haar hebben omgepraat. Misschien is ze echt gewoon helemaal zelf tot die beslissing gekomen. En misschien is ze omgepraat maar ze zal er toch achterstaan. En dan zal ze je niet terug willen.

En dan nog: een ex is een ex. Het gaat zelden goed voor een tweede keer. Weinig mensen komen weer bij elkaar. Je bent niet voor niks uit elkaar gegaan.

Sorry als ik te bot ben, maar ik heb 5 maanden valse hoop gehouden en ik wil het het liefst bij iedereen voorkomen want het is killing

Na een paar weken lurken hier, toch ook maar posten. Bijna twee maanden geleden vertelde m'n vriendin dat ze het op de lange termijn niet zag werken. Ze hield nog wel van me, maar was niet meer verliefd. Mooi kut dus, zeker omdat ik het niet echt zag aankomen. Ze had eerder wel lichte twijfel gehad, maar na goed praten en een mooie vakantie met kerst had ik niet het gevoel dat er iets fout zat.

Het probleem waar ik heel erg mee zit is dat ze mij niets verwijt en zegt dat er geen schuldige is. Ze wilde ook graag vrienden blijven en dat heb ik oprecht geprobeerd, want ze was naast vriendin ook nog eens 'beste vriend'. Heel veel van mijn geluk hing dus van haar af, wat achteraf deze klap veel harder doet aankomen. Nu ben ik wel tot de conclusie gekomen dat vrienden blijven een bijzonder lastige opgave is, maar heb ik nog niet dat punt bereikt waarop ik het los kan laten. Alles doet me nog aan haar denken, de hele dag door. Ik kan me totaal niet concentreren en heb er ontzettend veel moeite mee dat zij al veel verder is in dit proces, dat ze al toe is aan leuke dingen doen met andere mensen. Facebook heb ik na een paar flinke terugvallen alvast afgezworen en ook het wanhopig checken van Whatsapp om te zien of ze op rare tijden online is, heb ik met pijn en moeite los kunnen laten.

Nu weet ik dat ze een paar dagen naar België gaat, maar niet met wie. Ik zit mezelf helemaal gek te maken, ook al weet ik redelijk zeker dat het niet liefdesgerelateerd is. Gewoon het niet weten, terwijl ik voorheen alles van haar wist, en het niet kunnen begrijpen hoe zij hier aan toe is, maakt me boos, verdrietig, teleurgesteld, alles tegelijk. Ik probeer het weg te rationaliseren, heb zelfs op een zekere manier waardering voor haar eerlijkheid en de keus die ze m.b.t. ons heeft gemaakt, maar wat is het moeilijk zeg. Er zijn zoveel dingen die ik tegen haar zou willen zeggen, maar omdat ik van mezelf vrij gesloten ben, de confrontatie vermijd en misschien wel te lief ben, forceer ik mezelf daar alleen mee om te gaan.

Nu wilde ik haar alsnog veel plezier wensen in België en zeggen dat ze altijd bij me terecht kan mocht er iets zijn, maar ik weet niet of ik er goed aan doe. Aan de ene kant lieg ik mezelf voor doordat ik haar helemaal geen plezier toewens, maar aan de andere kant vind ik het ook ontzettend moeilijk om niets te zeggen en zo de overgebleven vorm van contact wellicht te beschadigen.

Ik zag eerder in dit topic de wens om eens in het hoofd van een ander te kijken, dat zou ik inderdaad buitengewoon graag eens willen doen. Kijken of het daar ook zo'n puinhoop is.

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 23:29 schreef InTrePidIvity het volgende:
Na een paar weken lurken hier, toch ook maar posten. Bijna twee maanden geleden vertelde m'n vriendin dat ze het op de lange termijn niet zag werken. Ze hield nog wel van me, maar was niet meer verliefd. Mooi kut dus, zeker omdat ik het niet echt zag aankomen. Ze had eerder wel lichte twijfel gehad, maar na goed praten en een mooie vakantie met kerst had ik niet het gevoel dat er iets fout zat.

Het probleem waar ik heel erg mee zit is dat ze mij niets verwijt en zegt dat er geen schuldige is. Ze wilde ook graag vrienden blijven en dat heb ik oprecht geprobeerd, want ze was naast vriendin ook nog eens 'beste vriend'. Heel veel van mijn geluk hing dus van haar af, wat achteraf deze klap veel harder doet aankomen. Nu ben ik wel tot de conclusie gekomen dat vrienden blijven een bijzonder lastige opgave is, maar heb ik nog niet dat punt bereikt waarop ik het los kan laten. Alles doet me nog aan haar denken, de hele dag door. Ik kan me totaal niet concentreren en heb er ontzettend veel moeite mee dat zij al veel verder is in dit proces, dat ze al toe is aan leuke dingen doen met andere mensen. Facebook heb ik na een paar flinke terugvallen alvast afgezworen en ook het wanhopig checken van Whatsapp om te zien of ze op rare tijden online is, heb ik met pijn en moeite los kunnen laten.

Nu weet ik dat ze een paar dagen naar België gaat, maar niet met wie. Ik zit mezelf helemaal gek te maken, ook al weet ik redelijk zeker dat het niet liefdesgerelateerd is. Gewoon het niet weten, terwijl ik voorheen alles van haar wist, en het niet kunnen begrijpen hoe zij hier aan toe is, maakt me boos, verdrietig, teleurgesteld, alles tegelijk. Ik probeer het weg te rationaliseren, heb zelfs op een zekere manier waardering voor haar eerlijkheid en de keus die ze m.b.t. ons heeft gemaakt, maar wat is het moeilijk zeg. Er zijn zoveel dingen die ik tegen haar zou willen zeggen, maar omdat ik van mezelf vrij gesloten ben, de confrontatie vermijd en misschien wel te lief ben, forceer ik mezelf daar alleen mee om te gaan.

Nu wilde ik haar alsnog veel plezier wensen in België en zeggen dat ze altijd bij me terecht kan mocht er iets zijn, maar ik weet niet of ik er goed aan doe. Aan de ene kant lieg ik mezelf voor doordat ik haar helemaal geen plezier toewens, maar aan de andere kant vind ik het ook ontzettend moeilijk om niets te zeggen en zo de overgebleven vorm van contact wellicht te beschadigen.

Ik zag eerder in dit topic de wens om eens in het hoofd van een ander te kijken, dat zou ik inderdaad buitengewoon graag eens willen doen. Kijken of het daar ook zo'n puinhoop is.

Gelukkig dat ik al een anderhalf jaar uit deze situatie ben, maar ik vind het wel grappig (niet voor jou natuurlijk) om te lezen dat zoveel mensen eigenlijk precies hetzelfde denken nadat ze gedumpt worden. Als een hond die kwijlend 20 commando's uitvoert om aan het einde een korreltje reist te krijgen waar je helemaal niets aan hebt..

Altijd weer hetzelfde verhaal : Ja, ik ben gedumpt, maar ze wil nog wel vrienden blijven! Moet ik nog iets van me laten horen? Zou zij er wel mee zitten, het lijkt alsof ze zomaar doorgaat met haar leven en het niets uitmaakt? We kunnen nog heel goed praten, en we kunnen ons verdriet bij elkaar kwijt, zo mooi eigenlijk, maak ik nog een kans bij haar? enz enz enz..

Het antwoord op die vragen is vrijwel altijd hetzelfde: Ja zij zit er ook mee in haar hoofd, nu misschien nog wel net zoveel als jij als het nog vers is. De kans is alleen groot dat het verdriet bij haar sneller zal verdwijnen dan bij jou omdat het haar beslissing was. Zij kiest bewust voor een open toekomst, jij wilt het liefst terug naar de oude situatie. Daarin zit het verschil qua verwerking. Ze doet alleen maar alsof het haar niets boeit. Vrouwen hebben vaak wel iets wrokkerigs over zich, en daarnaast is het haar eigen keuze en als ze gaat zitten huilen in een hoekje dan belandt ze binnen de kortste keren weer bij jou als ze zich zwak opstelt, en dat wil ze niet...

Vrienden blijven heb je niets aan. Wellicht dat je nog een tijdje ''goed kan praten'', maar in 9 van de 10 gevallen blijkt die vriendschap toch niet alleen een vriendschap tezijn, en eindigt deze vaak zodra een van beide partijen een nieuwe partner krijgt. Nee je moet haar geen plezier wensen. Je wenst haar geen plezier, en je stelt jezelf veel te kwetsbaar op als je dat soort slappe teksten gaat sturen. ALS er al een kans is om haar terug te krijgen, laat dan zien dat je een onafhankelijke vent bent en ga niet achter haar kont aanlopen, ga niet zachtaardig lopen doen, ga niet allerlei manieren zoeken om contact met haar te zoeken. Je gevoel zegt het tegenovergestelde, en waarschijnlijk zul je aan dit gevoel ook toegeven omdat ik weet hoe sterk het is, maar, echt ; Dit is feitelijk gezien gewoon meestal de beste oplossing. Zowel (mocht je dat willen) om de kans haar terug te winnen te vergroten, als überhaupt het respect van je ex te behouden..

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 23:39 schreef TommyVercetti het volgende:

[..]

Gelukkig dat ik al een anderhalf jaar uit deze situatie ben, maar ik vind het wel grappig (niet voor jou natuurlijk) om te lezen dat zoveel mensen eigenlijk precies hetzelfde denken nadat ze gedumpt worden. Als een hond die kwijlend 20 commando's uitvoert om aan het einde een korreltje reist te krijgen waar je helemaal niets aan hebt..

Altijd weer hetzelfde verhaal : Ja, ik ben gedumpt, maar ze wil nog wel vrienden blijven! Moet ik nog iets van me laten horen? Zou zij er wel mee zitten, het lijkt alsof ze zomaar doorgaat met haar leven en het niets uitmaakt? We kunnen nog heel goed praten, en we kunnen ons verdriet bij elkaar kwijt, zo mooi eigenlijk, maak ik nog een kans bij haar? enz enz enz..

Het antwoord op die vragen is vrijwel altijd hetzelfde: Ja zij zit er ook mee in haar hoofd, nu misschien nog wel net zoveel als jij als het nog vers is. De kans is alleen groot dat het verdriet bij haar sneller zal verdwijnen dan bij jou omdat het haar beslissing was. Zij kiest bewust voor een open toekomst, jij wilt het liefst terug naar de oude situatie. Daarin zit het verschil qua verwerking. Ze doet alleen maar alsof het haar niets boeit. Vrouwen hebben vaak wel iets wrokkerigs over zich, en daarnaast is het haar eigen keuze en als ze gaat zitten huilen in een hoekje dan belandt ze binnen de kortste keren weer bij jou als ze zich zwak opstelt, en dat wil ze niet...

Vrienden blijven heb je niets aan. Wellicht dat je nog een tijdje ''goed kan praten'', maar in 9 van de 10 gevallen blijkt die vriendschap toch niet alleen een vriendschap tezijn, en eindigt deze vaak zodra een van beide partijen een nieuwe partner krijgt. Nee je moet haar geen plezier wensen. Je wenst haar geen plezier, en je stelt jezelf veel te kwetsbaar op als je dat soort slappe teksten gaat sturen. ALS er al een kans is om haar terug te krijgen, laat dan zien dat je een onafhankelijke vent bent en ga niet achter haar kont aanlopen, ga niet zachtaardig lopen doen, ga niet allerlei manieren zoeken om contact met haar te zoeken. Je gevoel zegt het tegenovergestelde, en waarschijnlijk zul je aan dit gevoel ook toegeven omdat ik weet hoe sterk het is, maar, echt ; Dit is feitelijk gezien gewoon meestal de beste oplossing. Zowel (mocht je dat willen) om de kans haar terug te winnen te vergroten, als überhaupt het respect van je ex te behouden..

Erg behulpzaam, deze reactie

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 18:18 schreef LaLouchi het volgende:
Ex zit me weer enorm dwars. Het ging allemaal wat gemoedelijker, hij was vorige week enorm emotioneel omdat we toen een jaar uit elkaar waren. Heb ik hem nog getroost want ik vond het zielig. Ook zei hij nog dat hij mij alle geluk wenste met mijn nieuwe relatie, dat hij blij voot me was enz. Toen zei hij tegen me dat hij bij de advocaat akkoord had gegeven voor scheiding. Nou ik dacht eindelijk komt er een eind aan deze nachtmerrie... vrijdag kwam hij onze dochter halen niks aan de hand.. zondag bracht hij haar terug, toen zag hij mij en mijn nieuwe vriend op de bank zitten. Ik deed de deur voor hem open, zag al dat hij enorm opgefokt was. Dus ik vroeg wat er was, niks zei hij. Ja alleen dat zijn auto in beslag was genomen omdat hij al heel lang geen wegenbelasting en verzekering betaald had. Nouja lullig voor hem maar wel zijn eigen schuld.

Nu kreeg hij een hoge boete opgelegd en wil mij aansprakelijk stellen voor de helft. Terwijl we al meer dan een jaar uit elkaar zijn, niet meer samenwonen, geen enkele rekening nog samen betalen etc. Ik ben het hier niet mee eens. Dus nu weigerd hij een aantal maanden mijn allimentatie te betalen. Ik heb mijn advocaat erop gezet, en toen kreeg ik te horen dat er ook helemaal geen akkoord gegeven was, dat hij zelfs helemaal niet had gereageerd. Ik ben dus weer geen stap verder. Wordt er doodmoe van. Gebed zonder eind. Bah.

Doet hij dit om je dwars te zitten?

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 20:29 schreef Marmal het volgende:

[..]

[..]

Ik ben ook zo bang voor dat moment. Ik wil me zelf geen hoop geven, maar ik heb gewoon het gevoel dat het moment er gaat komen dat ze tot inkeer komt en mij terug wil. Ik hoop dan dat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta om haar duidelijk te maken dat ik het niet wil. Aan de andere kant kan je je afvragen: verdienen we beide geen tweede kans? Wat de uitkomst ook zal zijn, het zal een dag worden die heel erg pijn zal doen.

We waren trouwens wel elkaars eerste 'echte liefde'. Ze is pas 18 en ik snap ook wel dat ze het misschien minder leuk vond worden, dat ze vrij wou zijn en genieten en zien wat andere jongens allemaal te bieden hebben. Ik kan niet wachten tot het volgende schooljaar, nieuwe school, nieuwe opleiding en een nieuwe klas.

Tell me your secrets
Ask me your questions
Oooh let's go back to the start

Ben je echt bang voor dat moment of hoop je er stiekem toch een beetje op?

[ Bericht 0% gewijzigd door kloon89 op 27-03-2013 10:04:33 ]

Ik vraag mij af wat ik hiermee moet.

Sinds gisteren heb ik mijn 'ex' (het was van korte duur ) duidelijk gemaakt dat ik niets meer met hem wil. Alles liep nagenoeg perfect tussen ons maar toch vond ik het ergens ook wel benauwend. Bovendien zitten wij allebei in een hele andere levensfase: ik heb het idee dat deze relatie iets tijdelijks zou zijn uiteindelijk. En áls ik een relatie neem, wil ik ook dat de relatie uiteindelijk langdurig wordt. En ik weet nu ook dat ik mij niet meer specifiek wil hechten aan iemand omdat ik mijzelf te jong vind. Eigenlijk wil ik simpelweg m'n eigen dingen doen zonder rekening met een partner te houden. En dan bedoel ik niet rondsletten trouwens. Èn onze humor was eigenlijk best verschillend terwijl ik dat wel belangrijk vind.

Dat heb ik allemaal aangekaart en ik dacht dat hij wel 'relax' zou reageren. Omdat we echt net iets hadden en het allemaal nog pril was. Dat heb ik verkeerd ingeschat omdat hij het niet wil begrijpen. Dus sinds gisteren heeft hij mij tot nu al 14 keer gebeld, vaak geappt en Facebook-berichtjes gestuurd. Ik begrijp hem heus wel omdat het onverwacht kwam en natuurlijk is het reactie vanuit emotie. Maar toch ben ik duidelijk geweest.

Het vervelende hiervan is ook dat meerdere mensen zich ermee bemoeien. M'n moeder vindt dat ik een hele grote fout maak. En zo komen d'r vast nog meer meningen.

Nu vraag ik mij af: moet ik hem een laatste bericht sturen en dan blokkeren of nog een keertje afspreken om - nogmaals - duidelijk te maken dat het wmb over is. Als ik het zo inschat gaat hij nog wel door met contact zoeken (logisch ook) maar ik heb daar niet zoveel zin in. Hoe het beste te reageren?

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 14:19 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je bent niet de enige. De SSRI's helpen wel de emoties te dempen, alleen worden de dromen hierdoor wel erg screwed up. Ik droomde plotseling enorm veel, en ja, allemaal over ex, ex, en nog eens ex.

SSRI is?
_{te dom om te weten}
^{te lui om te zoeken}

quote:

Op woensdag 27 maart 2013 10:20 schreef Ziba het volgende:
Ik vraag mij af wat ik hiermee moet.

Sinds gisteren heb ik mijn 'ex' (het was van korte duur ) duidelijk gemaakt dat ik niets meer met hem wil. Alles liep nagenoeg perfect tussen ons maar toch vond ik het ergens ook wel benauwend. Bovendien zitten wij allebei in een hele andere levensfase: ik heb het idee dat deze relatie iets tijdelijks zou zijn uiteindelijk. En áls ik een relatie neem, wil ik ook dat de relatie uiteindelijk langdurig wordt. En ik weet nu ook dat ik mij niet meer specifiek wil hechten aan iemand omdat ik mijzelf te jong vind. Eigenlijk wil ik simpelweg m'n eigen dingen doen zonder rekening met een partner te houden. En dan bedoel ik niet rondsletten trouwens. Èn onze humor was eigenlijk best verschillend terwijl ik dat wel belangrijk vind.

Dat heb ik allemaal aangekaart en ik dacht dat hij wel 'relax' zou reageren. Omdat we echt net iets hadden en het allemaal nog pril was. Dat heb ik verkeerd ingeschat omdat hij het niet wil begrijpen. Dus sinds gisteren heeft hij mij tot nu al 14 keer gebeld, vaak geappt en Facebook-berichtjes gestuurd. Ik begrijp hem heus wel omdat het onverwacht kwam en natuurlijk is het reactie vanuit emotie. Maar toch ben ik duidelijk geweest.

Het vervelende hiervan is ook dat meerdere mensen zich ermee bemoeien. M'n moeder vindt dat ik een hele grote fout maak. En zo komen d'r vast nog meer meningen.

Nu vraag ik mij af: moet ik hem een laatste bericht sturen en dan blokkeren of nog een keertje afspreken om - nogmaals - duidelijk te maken dat het wmb over is. Als ik het zo inschat gaat hij nog wel door met contact zoeken (logisch ook) maar ik heb daar niet zoveel zin in. Hoe het beste te reageren?

Ik heb gelukkig nog geen ''ex'' gehad, en zit nog steeds in mijn eerste relatie, maar mijn huidige vriend heeft een ex gehad bij wie het vervelend uit is gegaan. Was wel een vrij serieuze relatie van ongeveer 1 jaar. Was voor hun allebei hun eerste relatie. Achteraf gezien zag hij het toen al wel aankomen omdat het al stroef liep voor een tijdje, maar toentertijd kwam het voor hem echt als een baksteen naar binnen vallen. Zo zal het ook voor degene zijn met wie jij het hebt uitgemaakt.

Wat mijn vriend z'n ex enorm kwalijk heeft genomen/neemt is dat hij nooit heeft opengestaan voor een goed gesprek over wat de exacte redenen waren van de break-up. Doordat hij die ''closure'' niet kreeg duurde het verwerk-proces eigenlijk veel te lang. Zelfs toen wij wat begonnen ( aantal jaar terug ) zat hij nog met enige gevoelens voor z'n ex wat ook niet fijn was voor mij.

Situaties zijn dus wel iets anders ; maar ik raad je dus wel aan om nog een laatste ontmoeting met hem te regelen. Wees duidelijk dat je alleen wilt afspreken om wat dingen ( nogmaals ) uit te leggen. Spreek op een plek af waar andere mensen zijn maar waar je toch je privacy hebt. Ergens rondlopen in een stad bijvoorbeeld. Zodat hij geen valse verwachtingen krijgt. Laat ook weten dat dit echt het laatste contact is. Probeer hem zelfs geen hoop te geven op een mogelijke vriendschap, want anders kan hij zich daaraan vast blijven houden en dat als excuus zien om je alsnog te bellen/facebooken/etc.

Dan is het voor diegene ( hopelijk ) toch makkelijker op de lange termijn om het te accepteren en op zoek te gaan naar een nieuwe relatie. Een relatie waar hij dan geen gevoelens mee brengt die hij nog voor jou heeft omdat dat nooit volledig is uitgepraat/verwerkt.

Geen idee of het advies helpt, maar ik hoop het! Succes ermee

!!

Oké, bedankt! Ik zal hem wel bellen om nog een afspraak te plannen zodat ik bepaalde dingen nog meer kan toelichten. Hoewel ik het idee heb dat ik het al heel erg goed heb uitgelegd. Maar goed: ik moet niet teveel van mijzelf uitgaan en ik wil dat het prima wordt afgesloten voor ons allebei.

Het voelt voor hem inderdaad dat ik hem heel hard laat vallen maar dat neemt niet weg dat dit de juiste keuze is voor ons allebei. Ik bedoel: het is leuk voor even maar that's it. Ik heb hier dan ook echt heel goed over nagedacht en ik ben echt ontzettend zenuwachtig geweest want ik wist niet echt 'hoe' ik het normaal moest brengen en hoe zijn reactie zou zijn.

Heerlijk laf ben ik soms, maar ja, uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Danku!

quote:

Op woensdag 27 maart 2013 12:44 schreef Babela het volgende:

[..]

Heb even nagedacht over wat je zei, en ik denk het eigenlijk niet. Maar aan de ene kant ook weer wel..
Ik ben eigenlijk heel erg bang dat ik straks eroverheen ben en hij mij terug wil. En dat het dan niet meer kan. Terwijl aan de andere kant ik zoiets heb van dit word ook niks meer, er is teveel gebeurd etc.. Ik wil verdergaan. Maar toch voel ik iets trekken van binnen wat zegt ho, niet te snel! Straks komt hij weer terug! Ben nog steeds supergek op hem en alles maar wil dus eigenlijk ook wel verder .. Is dat gek?

http://www.urbanlotus.nl/liefdesverdriet.html

Had t al eerder gepost, maar lees de eerste stap!! je belemmert jezelf in je eigen geluk, heb ik het idee. Hij gaat je niet gelukkig (meer) maken, ben ik bang..Wat je nu doet, is een heel pijnlijke uitstel van executie.

Maar gek is t niet

Gister dus m'n 'date' gehad. Moet zeggen, het was erg gezellig! We waren de stad in geweest en 's avonds uit eten geweest. We hebben er vooral gewoon een leuke dag gehad met z'n 2 en daarom niet heel veel over ons gehad. Gelukkig begint ze wel steeds meer in te zien dat het met ons beter zal gaan dan met die gast. We zouden bij mij film kijken maar omdat we pas vrij laat aten werd het krap en zou ze na de film gelijk naar huis moeten gaan dus doen we dat van de week. Maar goed, ik krijg er beetje bij beetje steeds iets meer vertrouwen in. Ze zit nu vooral hoe ze t gaat vertellen, dus ik zei ook al van ja gewoon eerlijk zijn en dat je het niet wilt/kan. Dus ik ben benieuwd..
Ze wilde zaterdag ook al de hele dag langs komen en savonds naar de verjaardag van mn broertje komen.

quote:

Op woensdag 27 maart 2013 14:26 schreef Chaos-Zero het volgende:
Gister dus m'n 'date' gehad. Moet zeggen, het was erg gezellig! We waren de stad in geweest en 's avonds uit eten geweest. We hebben er vooral gewoon een leuke dag gehad met z'n 2 en daarom niet heel veel over ons gehad. Gelukkig begint ze wel steeds meer in te zien dat het met ons beter zal gaan dan met die gast. We zouden bij mij film kijken maar omdat we pas vrij laat aten werd het krap en zou ze na de film gelijk naar huis moeten gaan dus doen we dat van de week. Maar goed, ik krijg er beetje bij beetje steeds iets meer vertrouwen in. Ze zit nu vooral hoe ze t gaat vertellen, dus ik zei ook al van ja gewoon eerlijk zijn en dat je het niet wilt/kan. Dus ik ben benieuwd..
Ze wilde zaterdag ook al de hele dag langs komen en savonds naar de verjaardag van mn broertje komen.

Mooi dat het goed ging. Maar stel dat het weer goedkomt en ze breekt dat andere contact af, zit je dan niet toch steeds met die andere gast in je hoofd?

quote:

Op woensdag 27 maart 2013 14:54 schreef kloon89 het volgende:

[..]

Mooi dat het goed ging. Maar stel dat het weer goedkomt en ze breekt dat andere contact af, zit je dan niet toch steeds met die andere gast in je hoofd?

In het begin wel natuurlijk. Maar ik merk nu ook de laatste tijd dat ze steeds meer praat (normaal moest ik echt alles uit dr trekken) en de laatste paar dagen ook heel eerlijk is over die gast en ze me haar gesprekken laat lezen op whatsapp, zonder dat ik er om vraag. Dus misschien is dat ook wel een goed teken.
Maar goed, het zal als ze er gewoon zo over blijft, zo open en eerlijk denk ik wel slijten.

quote:

Op woensdag 27 maart 2013 09:50 schreef kloon89 het volgende:

[..]

Doet hij dit om je dwars te zitten?

Ja. Hij wilde scheiden, ik eerst niet. Maar sinds Juni wel. En nu wil hij niet meer scheiden en blijft me dwars zitten.

De woonkamer is inmiddels helemaal anders en 'van mij' maar nu is de studeerkamer aan de beurt, toch wel pijnlijk om onze spullen zo serieus te scheiden, van de ruim 7 jaar relatie hebben we er ruim 6 samengewoond.
Heb ook een huisgenoot gevonden vanaf juni, precies als ik hopelijk net afgestudeerd ben, eerst nog een paar maanden rust aan mn kop.

Vrijdag komt hij langs om zn spullen op te halen, ben benieuwd hoe het is om hem te zien.