Even een korte update, het is alweer een flinke tijd geleden dat ik hier wat geschreven heb.
Mijn miskraam heeft er flink ingehakt, vooral met al het gedoe er omheen, het niet thuis in Frankrijk kunnen verwerken omdat we op vakantie waren in NL, totaal geen privacy tijdens de mk omdat mijn moeder het nodig vond al mijn tantes en de halve buurt in te lichten (heb nog steeds bijna geen contact meer met haar, ik heb nog zóveel boosheid in me...), slecht ziekenhuis in Frankrijk, vreselijke gynaecoloog, weeënopwekkers die ik alsnog heb moeten slikken om de boel tot rust te brengen, bloedingen, etc.. Eigenlijk ben ik best getraumatiseerd door het hele gebeuren en dat is ook de reden waarom ik bewust zo lang niets van me heb laten horen.
Sinds een kleine maand gaat het weer beter met me, zowel lichamelijk als geestelijk. We hebben een goed universitair ziekenhuis gevonden in Dijon, waar ik heel vriendelijk en vakkundig geholpen en voorgelicht ben. Na een uitgebreide echo bleek mijn baarmoeder er helemaal netjes bij te liggen en we moesten maar snel doorgaan met kindjes maken. Van een ontsteking, zoals eerder door het andere ziekenhuis beweerd was, is nooit sprake geweest.
Dat was een enorme opluchting. Afgelopen maand heb ik de pil geslikt omdat ik geen bloed meer kon zien, ik raakte op een gegeven moment steeds meer in paniek als ik ook maar een druppel bloed ontdekte. Gisteravond heb ik de laatste pil van het stripje opgemaakt en na mijn menstruatie gaan we er weer voor
Een hele dikke kus voor alle lieve dames hier