eerste echte liefje X, 16 jaar
super lang verliefd op geweest voor er iets gebeurde.
Toen het uiteindelijk aan geraakte was ze het paradijs op aarde.
We waren veel te klef, en botsten dus wel wat in sociale kringen, maar we pasten ons aan en het werd beter. (sociaal doen met iedereen in groep, plakken en knuffelen privé ).
Maar dat kinderlijk geplak is er altijd in gebleven, we deden niks liever dan een hele avond in elkaars armen in een zeteltje soezen en schattig wezen, en hadden dat ook echt nodig als we elkaar een weekje niet gezien hadden.
Relatie werd wel wat volwassener naarmate we ouder werden, en is gewoon blijven duren tot ik afstudeerde . (de seks was fantastisch, ik kende haar lichaam perfect.. zalig, en zowat iedereen was jaloers op onze relatie/keek naar ons op)
We waren al zo lang samen, we moesten en zouden zo snel mogenlijk een huisje hebben en eindelijk aan ons eigen leventje beginnen.
En daar ging het allemaal mis, te veel hooi op de vork, beetje burnout, zij verloor haar interesse en begon te twijfelen. Ik vond haar gedrag wel eens onvolwassen en ze voelde zich afgekeurd. Ondertussen hadden we onze trouw gepland dus nog een hoop extra stress erbij.
Ze maakte het uit, mijn wereld stortte in. X had het zelf ook erg moeilijk met als gevolg 0 communicatie (van haar kant).
Na 5 maanden gaf ik de hoop op dat ze zich nog zou bedenken. Om mijn op hol geslagen hormonen wat te temperen had ik een korte seksrelatie.
Korte tijd later kwam ik een spontane vrolijke meid Y tegen, en we zijn beginnen daten. (X had zich ondertussen ook hals over kop in een nieuwe relatie gestort)
Ik was Y's eerste liefje, maar ik was eigenlijk nog niet over X, zorgde voor nogal wat problemen, Y gaf niet op.
Ondanks dat Y een pak jonger was, was ze erg volwassen en verbaal sterk. Maar Y had nogal wat gekke ideeën over hoe een relatie hoort te zijn, en ze woonde ver weg.
Met als gevolg dat ik haar constante nood voor aandacht moest voeden met smsjes een meerdere keren per week het halve land afrijden om een avondje bij haar te zitten. Verder was Y heel lief en fijn in bed, dus ergens had ik het er wel voor over, met af en toe best wel ruzie om haar te hoge eisen.
Toen ik het na een jaar uitmaakte was Y ineens, 'je hebt gelijk ik eis veel te veel van je, laat het me beter doen, ik begrijp het nu!'. Maar ik had eigenlijk al alles gegeven, en zag het niet meer zitten.
Dus nu heb ik een ex die nog helemaal gek van me is, verbaal sterker dan ik ( dus ik kan geen enkel argument winnen waarom ik de relatie geen 2de kans zou moeten geven).
Y is slim, geeft om mij, wil haar needy ways beteren, kan me best nog wel uitdagen en opwinden.
Maar ik heb geen wauw gevoel meer, en ik hou de boot af.
Dames en heren van de jury, geef je ongezouten mening maar.
(tijdschaal, ik ben ondertussen 24)
Korte versie:
TS is zijn hele studententijd bij zijn eerste lief gebleven, dacht dat het voor altijd was. Niet dus. Heeft vervolgens te weinig tijd genomen om het te verwerken; en een nieuwe relatie begonnen met een veeleisende dame. Wat na een jaar op de klippen is gelopen. TS is nu bezig met zijn leven wat terug bij elkaar te puzzelen (huurhuisje, eigen ruimte, rust en vrienden). Terwijl dame 2 zit te pushen en zich afvraagt waarom TS niet meer wil.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ventilatie op 19-03-2013 14:47:48 ]