Milano San Remo 2013 #2: La Primavera

quote:

Milaan - San Remo

Milaan - San Remo | Milano - Sanremo is de klassieker die door de jaren heen het meest heeft vastgehouden aan het oorspronkelijke parkoers. Het italiaanse 'Unione Ciclo-Turistica San Remo' organiseert jaarlijks een cyclosportief wedstrijd van 'La Primavera' (de lente). Deze rit maakt doorgaans ook deel uit van de klassiekerweek van Le Champion.

De start van het 300 kilometer lange parcours is bij de wielerbaan van Rozzano (Milaan). Over de lange, rechte wegen van de Po-vlakte kunnen hoge snelheden gehaald worden. Na ongeveer 100 kilometer begint de klim naar Passo del Turchino (532 mtr). Tijdens de 10 kilometer lange afdaling daalt de renner af naar de Tirreense zee. Dan rest nog 140 kilometer langs de stranden van de Bloemenrivièra. Op weg naar San Remo vormen de uitstekende rotsen (capo's) nog lastige obstakels. In de laatste kilometers volgen uiteindelijk de zes kilometer lange Cipressa en de Poggio. Deze laatste heuvel is voornamelijk bekend vanwege zijn scherpe afdaling die uitkomt in San Remo.

Wielerklassiekers.nl

quote:

This used to be the opening race of the Worldcup season, up to the introduction of the ProTour. The longest one day race, but more importantly, the one every Italian dreams about to have on their palmares. This race originated in 1907. Eugenio Costamagna, general manager of La Gazetto dello Sport, entered a local café in San Remo during his holiday. By chance he talked to some of the locals and the idea of a local race was born. The area needed the publicity, he needed a new race because the local automobile race was a farce at the time. Due to very bad road conditions only two out of 30 cars made it to the finishline. So the descision was made to send some cyclists to scout the road for compatibility.

In this way a new race was born on the 14th of april the same year. The first edition of Milan San Remo was won by Lucien Petit-Breton, who also won the Tour de France later that same year.

For decades the Passo del Turchino is the main obstacle in the route. This mountain provided the scenery for great finales and heroic victories. Eugène Christophe was the one who probably had to endure the worst weather in 1910. In really awful conditions he manages to cross the mountainpass, which is covered in 20 centimetres of snow! At that time it didnt matter to him, he had a lead on the number two, Giovanni Cocchi, of more than one hour. Afterwards he probably regretted it, for he was hospitalised for more than a month and it took him two years to get back to his former level of cycling.

A very special victory is Fausto Coppis one in 1946. All the riders declare Coppi mentally unstable when he jumps at the 50 km mark. Soon after, he overtakes the lead group to head the field with more than 145 kilometres to go. Fausto stays ahead and no-one is able to catch him. His solo gets him a herioc victory, leaving his chasers 14 minutes behind him.

Alas, the sting is taken out of the race. The Turchino is no longer responsible for great climbs and sprinters, all of a sudden, take victories in Milan San Remo. In 1960 this changes again. The race organisation determines a new obstacle should be integrated in the route. Only a few kilometres before the finishline the Poggio di San Remo now provides the scenery of this races finale. With only a short ascending route, this climb is an ideal moment to launch an attack, thus preventing the sprintfinish. Still the race remained to be a sprintersrace. To add more spectacle la Cipressa was included into the route in 1982. The Capi Berta, Mele and Cervo have also found their way into the race. Still, the finish at the Via Roma regularly ends up in a sprint. Plans are being made to include a steeper climb into the race now.

But despite a major chance of a sprintfinish, La Primavera has its share of big names on the winnerstable. Few exceptions excluded, many great champions of cycling have got their names on the leaderboard. Fausto Coppi, Roger de Vlaeminck, Alfredo Binda all are great names in the list. Though, none of these riders come close to the greatest champion of all, Eddy Merckx. He actually won this race seven times, although Constante Girardengo came close with six victories in San Remo. Merckxs record will probably stand for years to come, if not decades...

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:48 schreef Wombcat het volgende:
Wuyts ook weer lekker helder, ziet een renner van movistar vor Kiriyenka aan.
Hij corrigeert zichzelf trouwens nog wel

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:50 schreef Steven184 het volgende:

[..]

Was met Roger nooit gebeurd.

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:50 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Als je echt zelfvertrouwen heb noem je een naam en ook als die verkeerd is corrigeer je die niet.

Smeets

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:52 schreef Felagund het volgende:

[..]

Roger zou er persoonlijk voor hebben gezorgd dat een herstart überhaupt niet nodig zou zijn geweest.

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:54 schreef franklop het volgende:
tom boonen start volgens mij niet meer, kan het fout hebben

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:55 schreef heywoodu het volgende:
Hij heeft dus ook echt gewoon geen zin meer

Sukkel

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:57 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Je moet ook gewoon het best er van maken, zoals bijvoorbeeld Sagan doet. Dan kom je er mentaal veel beter doorheen Vooral niet huilie huilie gaan doen.

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:59 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Vaak zat.

quote:

Op zondag 17 maart 2013 14:59 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Vaak zat.

quote:

Op zondag 17 maart 2013 15:02 schreef Zelva het volgende:

[..]

Als je je goed voelt, en je denkt dat je een reële kans maakt om te winnen, echt wel.