Tips voor de nieuwste politiek geestverruimende boeken

quote:

Op woensdag 26 november 2014 17:59 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Dat is wel een erg kinderachtige afsluitende alinea door de Nazional Review.

quote:

Op woensdag 26 november 2014 18:00 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Zit je niet mee he, klopkoek?

quote:

Op woensdag 26 november 2014 17:35 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Bedrijven als amazon drukken jouw boek pas als iemand het besteld ( printing on demand), verder zijn boeken steeds minder belangrijk, ereaders steeds meer.
Ze doen dit ook voor muziekmakers en filmers
http://www.amazon.com/gp/node/index.html?ie=UTF8&node=15347561

quote:

Rutger Bregman en Jesse Frederik

Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers

Toen in 1968 de vuilnismannen van New York in staking gingen, veranderde de stad binnen een paar dagen in een stinkend zooitje; de burgemeester smeekte de mannen om alsjeblieft weer aan het werk te gaan. In 1970 staakten de Ierse banken; de regering wachtte angstvallig af, maar er gebeurde helemaal niets. De bevolking zette via de pubs een alternatief geldsysteem op en de (lokale) economie groeide gewoon door.

Door: 4 april 2015, 02:00

Voor De Correspondent-journalisten Rutger Bregman en Jesse Frederik reden om de vraag te stellen wat handelaren, financieel specialisten, adviseurs en marketeers nu helemaal bijdragen aan de economie. 'Het zijn stuk voor stuk mensen die geen welvaart creëren, maar vooral verplaatsen.' Waarop ze verzuchten: 'hoe is het toch mogelijk dat al die scheppers van welvaart waar we overduidelijk niet zonder kunnen - schoonmakers, politieagenten, verplegers - zo slecht verdienen, terwijl onbelangrijke, overbodige of zelfs schadelijke verplaatsers veel beter boeren?' Een verklaring geven ze ook in dit verrassend diepgravende korte essay dat ze schreven voor de Maand van de Filosofie. Dat is mogelijk omdat 'waarde' en 'prijs' in onze economie van elkaar zijn losgezongen.

Eeuwenlang was economie de tak van de moraalfilosofie die analyseerde hoe maatschappelijke waarde tot stand kwam - waarde die publiekelijk wordt uitgedrukt in een neutrale maat: geld. Neoklassieke economen hebben de koppeling tussen waarde en geld echter doorgeknipt. Als een markt echt vrij is, zo redeneerden ze, valt de prijs die op die vrije markt ontstaat precies samen met de waarde van het ding of de dienst. Een politicus die zich ten doel stelt de markt vrij te maken, is daarmee dus bevrijd van moeilijke discussies over de relatie tussen geld en maatschappelijke verdienste. Eventuele ongelijkheid in beloning is dan per definitie verdiend.

In de bovenstaande zin is 'verdienen' een neutrale beschrijving; verdiend geld is geld dat je niet gekregen of gestolen hebt. Maar heb je dat geld daarmee ook in meer normatieve zin 'verdiend'? Drukt het een maatschappelijke verdienste uit? Neoklassieke economen (die in ons land politiek onderdak vinden bij 'het lege liberalisme' van de VVD) kunnen het verschil tussen de twee betekenissen van 'verdienen' conceptueel niet meer maken. Maar de maatschappij kan dat nog wel, getuige de woede die opstak nadat de ABN Amro-top een salarisverhoging wilde incasseren.

Bregman en Frederik vinden overigens dat er heus wel ongelijkheid mag zijn tussen mensen. Als daar maar goede, morele argumenten voor zijn. Het maatschappelijke debat daarover kan wat hen betreft per direct beginnen.

April is de Maand van de Filosofie. Dit jaar is het thema Ongelijkheid. Zie ook filosofie.nl
http://www.volkskrant.nl/(...)rzieningen~a3943396/

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 11:16 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Voor nog geen 5 euro te koop. Een pleidooi voor salarisherzieningen. Geschreven voor De Maand van de Filosofie.

[..]

quote:

The Globalization of Inequality, by François Bourguignon

7 MAY 2015 | BY DANNY DORLING

A tax rate of 67.5% is part of an economist’s plan to stem excessive inequality, finds Danny Dorling

We are currently in the midst of a transformation. Economic inequalities between many countries are falling. Growth is stagnating in rich nations while in many poorer countries incomes continue to rise. At the same time, inequalities within many countries are rising. We may be witnessing a metamorphic change in which overall inequalities remain stable, but soon the poorest will no longer live tens of thousands of kilometres away from the richest.

In rich countries, especially in the already most unequal of rich countries, the pressure is to increase the rewards to so-called highly skilled labour, including those who hold the most capital. Precariousness is rising and middle-income standards of living are falling. Those at the bottom in unequal affluent societies are seeing the safety nets beneath them evaporate.

François Bourguignon is former chief economist of the World Bank. Warnings that were being written just a dozen years ago by the most obscure analysts and anarchists on the fringe of academic writing and in the grey media are now routinely made in the mainstream. This book is written in calm prose, but its message is urgent: continue as we are and poverty will grow on our doorsteps. Many of us will be the new losers. As the author puts it: “the negative consequences of excessive inequality cannot be over-emphasized”.

Rising inequalities within countries is blamed on exogenous economic forces, including the expansion of international trade and technological progress. Bourguignon presents the economic policies and institutional reforms within any given country as having been of only secondary importance. The inequality between countries is shown to have steadily fallen from the 1990s onwards, while inequality within countries has risen relentlessly, with the internal division growing faster during 2008-10 than at any time earlier. More recent comparable data are not yet available for 92 per cent of the planet’s population.

We still have a long way to go before inequalities within countries dwarf those between them. The richest 600 million people on earth enjoy an average income of $25,000 (£17,000) a year, more than 90 times the purchasing power equivalent of the typical member of the poorest 600 million, who is (only just) surviving on $270 a year. Even in Brazil, one of the most unequal large countries in the world, that ratio is almost half as small, but it is still a staggering 50-fold difference.

Between the very richest 15 nations and the very poorest 15 the gap is growing; the increase in GDP between 1990 and 2008 of the very richest was 10 times greater than that enjoyed by the very poorest, as Bourguignon points out. These statistics ignore the income and wealth of the very richest 1 per cent, 0.1 per cent and 0.01 per cent of the population. For this last tiny fraction, even in relatively equitable France inequalities have “skyrocketed”, he observes, when the share taken by the best-off 3,000 families is compared with that of the poorest half of the population between 1998 and 2007. Within China, the Gini coefficient of wealth inequality rose by almost 10 percentage points between 1995 and 2002. As Coleridge’s Ancient Mariner might have put it today: money, money everywhere and not a cent to share.

The statistics are astounding. So much has become so much worse, so recently. All kinds of remedies are proposed and examined in this book. Many of these relate to improving educational opportunities for the poor through to the more effective taxation of the rich. It is lamented that UK politicians were unable to prevent their country’s already low top rate of income tax being reduced from 50 per cent to 45 per cent by George Osborne, the chancellor, in 2012. Bourguignon proposes income tax rates of 67.5 per cent for the best-off 1 per cent in the UK and US. These are described as both confiscatory and necessary – along with higher wealth taxes.

Who else is there left to now speak out? In the wake of presidents and popes, princes and prophets, former World Bank chief economists are joining the clamour. When the time comes there will be hardly anyone left to oppose what has to happen. Reductions in inequality and increases in taxation are almost always vehemently opposed and almost always accepted as sensible and reasonable within a few years of being adopted. But our collective memory is losing the struggle against forgetting. We forget when last we reduced inequalities worldwide. We forget the time before that, and the time before that…it has always been possible.

The Globalization of Inequality
By François Bourguignon
Princeton University Press, 224pp, £19.95
ISBN 9780691160528 and 9781400865659 (e-book)
Published 27 May 2015

http://www.timeshigheredu(...)gnon/2019979.article

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:52 schreef JoaC het volgende:
Dit is een afsluitende zin zodat mijn post niet alleen uit vragen bestaat.

quote:

Op maandag 1 december 2014 13:21 schreef IPA35 het volgende:
Geldmoord

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:05 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Klinkt interessant.
Maar gaat dit niet meer over economie dan politiek?

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:45 schreef IPA35 het volgende:

[..]

Monetaire politiek.

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:52 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Deels met je eens dat dat politiek is. Maar de politieke partijen hebben volgens mij geen standpunten mbt monetaire politiek.

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:54 schreef IPA35 het volgende:

[..]

Als je het leest zul je denk ik begrijpen dat het hier toch genoemd mag worden.

quote:

Beschrijving
DE ONDERNEMENDE STAAT
Waarom de markt niet zonder overheid kan
Zonder de jarenlange investeringen van de Amerikaanse overheid waren Apple en Microsoft, om twee topbedrijven te noemen, nooit zo groot geworden. De alom gewaardeerde econoom Mariana Mazzucato laat in De ondernemende staat zien hoe belangrijk een investerende en innoverende overheid is; onontbeerlijk voor slimme en duurzame groei.
Mazzucato ontkracht de mythe van een ingeslapen, bureaucratische overheid versus een dynamische, innovatieve private sector. Aan de hand van een groot aantal casestudy's laat zij zien dat het tegenovergestelde waar is. Pas als de overheid heeft geïnvesteerd volgt de private sector. Voorbeelden te over: gps, iPhone, internet, geneesmiddelen, biotechnologie, algoritmen en thans groene technologie. Het niet erkennen van de rol van de overheid heeft ertoe geleid dat bedrijven en beleggers profiteren van de innovaties, terwijl de gemeenschap - de belastingbetaler - de risico's moet dragen, zoals dat ook in de financiële sector het geval is. Met De ondernemende staat levert Mariana Mazzucato een belangrijke bijdrage aan het denken over de economie in de 21e eeuw.

'Een fascinerend boek waarin Mazzucato de vloer aanveegt met de ene na de andere mythe over innovatie.' Rutger Bregman, De Correspondent

'Mazzucato laat overtuigend zien dat overheden een aanzienlijke rol spelen bij het financieren van technologische ontwikkeling, zoals het internet en belangrijke onderdelen van de iPhone.' Robert Went, econoom bij de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid

'Een excellent boek.' Time

'Lees haar boek. Ze daagt je denken uit.' Forbes

http://www.vanstockum.nl/(...)ucato-9789046819302/

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 10:56 schreef robin007bond het volgende:
[ afbeelding ]

De economie zoals uitgelegd aan zijn dochter

[..]

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:12 schreef De_Kaas- het volgende:

[..]

Informatieve recensie, Robin.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:21 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Ik mag je van de mods niet meer bestempelen als iets wat begint met een R en eindigt op een T, dus dat doe ik niet meer. Maar de typerende verschijnselen zijn er nog allemaal.
Uit protest ga ik dit boek meteen bestellen. Bedankt robin007.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:24 schreef De_Kaas- het volgende:

[..]

Ik heb werkelijk geen flauw benul waar je het over hebt, maar ik hoop dat je een recensie post wanneer je het gelezen hebt want linkdumps zijn niet zo nuttig in dit topic.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:25 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Doe ik. Ge zult er van horen.
Ik mocht je geen relnicht meer noemen. Oeps!

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:29 schreef De_Kaas- het volgende:

[..]

Ik weet niet wat je allemaal voor oordelen aan mijn post voor koppelde, maar ik wilde er enkel mee aangeven dat linkdumps voor niemand interessant zijn maar dat dit topic interessant kan zijn wanneer de user in kwestie het boek (kort) recenseert.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:32 schreef Monolith het volgende:

[..]

Volgens mij is de insteek gewoon 'tips', de OP bevat ook geen recensies. Mensen kunnen hier best boeken posten die ze interessant lijken zonder ze zelf gelezen te hebben.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:29 schreef De_Kaas- het volgende:
En ik bén een relnicht. Al kan ik me niet herinneren dat jij dat ooit terecht hebt geconstateerd.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:32 schreef Monolith het volgende:

[..]

Volgens mij is de insteek gewoon 'tips', de OP bevat ook geen recensies. Mensen kunnen hier best boeken posten die ze interessant lijken zonder ze zelf gelezen te hebben.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:37 schreef Bart2002 het volgende:

[..]
Maar ik beloof mijn ervaring met het lezen van het boek.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:40 schreef De_Kaas- het volgende:

[..]

Wat een beroerd topic dan, die in AEX (nu WGR) is daadwerkelijk interessant omdat de users de boeken dan ook gelezen hebben en recenseren en de tip dan dus iets voorstelt.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:40 schreef De_Kaas- het volgende:

[..]

Wat een beroerd topic dan, die in AEX (nu WGR) is daadwerkelijk interessant omdat de users de boeken dan ook gelezen hebben en recenseren en de tip dan dus iets voorstelt.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 17:42 schreef Monolith het volgende:

[..]
Ik heb niet zoveel bezwaar tegen potentieel interessante tips, maar wellicht is het wel even leuk om erbij te zetten waarom het je een interessante boek lijkt.