Ja, we zijn er echt kapot van. Eén van mijn twee favoriete wezens op deze planeet is niet meer.. Dat doet pijn.
Het ging eigenlijk sinds zijn verjaardag op 26 mei langzaamaan steeds minder met hem. Moe, treurige blik, niet vooruit te branden en een onverklaarbare pijn in zijn kaak. Kon niet meer gapen zonder het uit te gillen van de pijn en eten ging ook niet best meer. Nog laten onderzoeken door de dierenarts (uitslagen nog niet binnen) vanwege de verdenking van kaakmyositis. Ik was niet zo'n voorstander van dat onderzoek (roesje, biopt), maar mijn vrouw wilde weten wat hij mankeerde. Dierenarts zei dat hij er op zich weinig van zou merken. Meteen foto's maken, bek bekijken. Dat je hem niet laat inslapen voor een rotte kies. Uiteindelijk heb ik me door dat laatste argument laten overhalen. Dierenarts verrouw ik volkomen.
Het was geen rotte kies, geen tumor, geen barstje in zijn kaak (hij zakte nog weleens door zijn voorpoten en dan klapte hij soms hard op de grond). Alles verder goed, dus wellicht die myositis.
Maar een paar dagen later ging aan het eind van een rondje in de buurt zijn kop scheef hangen, zijn kaak scheef, hijgen, hij werd onrustig (liet zich door mij niet meer kalmeren), hartkloppingen, temperatuur schoot omhoog, janken. Meteen dierenarts gebeld en in laten slapen. Hij leek het helemaal te begeven ineens. Wellicht hersenbloeding, of hart dat het begaf, maar we moesten ineens heel snel beslissen.
Dus knoop doorgehakt. Hij hoefde niet meer.
V.
Ja inderdaad, V. ja.