quote:
The Hobbit: An Unexpected JourneyTegenvaller. Dat is in één woord hoe ik deze film zou willen beschrijven. Meer van hetzelfde, als ik het in 3 woorden moet doen. Met LOTR in je hoofd heb je hoge verwachtingen en sommige van deze verwachtingen komen ook uit: mooie landschappen, cryptische dialogen en een humoristische Gandalf. Maar, dat is ook al wat we in LOTR hadden gezien.
Op zich heb ik er wel bewondering voor hoe je 3 films kan gaan maken over een boek van 100 bladzijden, maar het kan ook een beetje overkill worden en dat is het ook. Te lang. Te langdradig. Te geforceerd. Als je de bioscoop uitloopt heb je ook het gevoel alsof je naar niets hebt zitten kijken. Ik denk ook niet dat Tolkien hier blij mee zou zijn geweest, want zoals de boodschap van LOTR nog wel overkwam, is dit gewoon een avonturenfilm met veel gevechten. Geen diepere laag, zoals bij LOTR.
Overigens, ik heb de film in 3D gezien en opzich is dat natuurlijk leuk, maar als ik kijk vraag ik me tegenwoordig af of het wel 3D is... Als ik dan vervolgens mijn brilletje afzet, dan merk ik eigenlijk geen verschil: gewoon 2D opnames dus. 3D was geen toevoeging dus, leuk voor die paar scenes, maar nee. Mijn advies: gewoon thuis kijken.
Big FishEen zoon wilt meer te weten komen over zijn vader, die zijn hele leven enkel sprookjes heeft verteld. Althans, dat is wat de zoon denkt. Deze film werd aangeschreven als feelgood movie en het is gelukt: ik voelde me goed. Verder niet echt bijzonder of uit het oog springend oid, gewoon, een goede film. Ik moest een beetje aan Princess Bride denken tijdens het kijken.
FlightMja, wat yvonne zegt: beetje cliché. Prima film om op televisie uit te zenden. Overigens had ik niet het idee naar de EO te kijken, maargoed. Het is een puur Amerikaanse film. Niet goed, niet slecht, prima. Oh, en ja: goed geacteerd door Denzel.
Edward ScissorhandsEen jongeman, die niet afgemaakt is, een absurde suburb vol met roddeltantes en een goede dosis romantiek. Dat zijn de ingrediënten van deze film. Ik ging een beetje skeptisch de film in, want de poster bracht mij niet echt een goed gevoel. Mijn skepsis was onterecht: wat een film! Natuurlijk, de Burton/Depp-combinatie is tegenwoordig een soort standaard, maar wat maakt het uit als het werkt? Ook de score is typisch voor de Burtonfilms: sprookjesachtig en toch duister. Bovendien, ik heb recentelijk nog Frankenweenie gekeken en dat verhaal behandelt natuurlijk een zelfde soort materie: een menselijk aandoend onmenselijke verschijning, die de gemoederen positief en negatief bezighoudt. Uiteraard op de wereld gezet door een uitvinder met een ideaal. Toch is het geen typische Burtonfilm.
Deze film is uitzonderlijk door de benadering van de materie. De suburb is vrij surrealistisch, met alle vrolijke kleuren en immens stereotype bewoners, maar uiteindelijk zijn de reacties van de mensen op deze verschijning vrij realistisch. Het surrealisme zorgt voor een lach op je gezicht, maar het realisme doet je diep nadenken over de wereld. Zoals gezegd gaat het namelijk over een niet-afgemaakte jongeman: derhalve krijgt de jongeman scharen in plaats van handen. Dit kan in je voordeel werken, maar werkt natuurlijk ook tegen je. Scharen zijn scherp, dus je kan niemand met je handen aanraken, je moet altijd voorzichtig zijn, maar je bent wel uniek. Het is de benadering van de samenleving, nurture dus en niet nature is hier duidelijk de oorzaak van zowel goed als slecht gedrag.
Meer woorden ga ik niet vuil maken aan deze film, want anders vertel ik misschien te veel. Het is zeker een aanrader.
Een zinnig woord is nimmer zinnig zonder woorden eromheen.
Een zinnige zin is dus ook nooit helemaal alleen.