Op zoek naar verlichting

(Ik heb niet hele topic doorgelezen, excuses daarvoor,)

Voor TS: Wat is belangrijk in je leven? Wat wil je en wat verwacht je?

Kijk ik naar mezelf dan heb ik gedeeltelijk mijn dromen kunnen waarmaken.

Ik heb familie en vrienden die om me geven en ben getrouwd met een lieve mooie vrouw.

Ik ben verhuisd naar Laos en leef meer buiten en meer van dag tot dag.

Ik heb een baan en wat geld om te reizen.

Ik weet ook wat ik niet heb, maar dat zijn vooral matriele zaken (Geen auto, geen flat screen etc)

Uiteindelijk geld dat het leven maar kort is. Ik maak mijzelf geen illusies daarover. Ik geloof niet (atheist) en heb ook niks met het boedhisme. Ik heb daar vrede mee

Ik weet niet wat jij zoekt in het leven....maar je dromen (gedeeltelijk) najagen is nooit verkeerd...

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 16:40 schreef Uitstekelbaars het volgende:

[..]

You talkin' to me? Als dat zo is: eh ja ook bij mezelf. Dan wordt het dus een beetje eng. Kijk, normaal als je naar wat dan ook kijkt komt er automatisch een stortvloed aan associaties op. Op het moment dat ik weer 'dat gevoel' heb, zie ik alles alleen maar zoals het is en bedenk ik er opeens niks bij. En dat gevoel kruipt overal heen. En inderdaad, dan zie ik mezelf ook alleen als een hoopje atomen. Precies hetzelfde als een willekeurige boom of om het even welk object.

Omdat we zelfbewust zijn. Soortgelijk kun je je es proberen voor te stellen dat het overgrote deel van onze gedachten ongestuurd is, en dat we er weinig grip op hebben. Toch denken veel mensen dat onze geest/bewustzijn onze identiteit is. Raar, aangezien de meeste gedachten onbewust zijn

Dat bewustzijn zou dus een handig emergent fenomeen kunnen zijn, een handige constructie die ons door het leven helpt. Maar dat we er vervolgens een soort van autonoom bestaan aan hebben gegeven.

Het is denk ik eng, omdat je ego niet graag verdwijnt. Het wil gevoed worden met het idee dat het daadwerkelijk dat autonome bestaan heeft, en veel meer is dan een constructie.

quote:

Het is denk ik eng, omdat je ego niet graag verdwijnt. Het wil gevoed worden met het idee dat het daadwerkelijk dat autonome bestaan heeft, en veel meer is dan een constructie.

Precies. Het is ook dat het besef van de zinloosheid van alles zo binnenkomt en haast pijnlijk duidelijk voor me wordt. En dat al die associaties en gevoelens die ons de hele dag drijven gewoon illusies zijn. Wat maakt het immers uit dat wij als hoopjes atomen allemaal plannen en gedachtes hebben? Wat maakt het uberhaupt uit dat we bestaan? Niks. Dat is alleen maar een gedachte die waarde heeft in ons hoofd als illusie. We doen er net zoveel toe als een planeet die op onbereikbare afstand rondjes aan het draaien is om een verre ster en dat nog miljarden jaren blijft doen. Geen prettig besef, maar m.i. wel de ultieme waarheid. Een last en een ironische troost tegelijk.

Ik vind het eigenlijk helemaal geen vervelend besef, eigenlijk. Het is maar net hoe je er naar kijkt. De specifieke kijk erop zorgt voor dat onprettige besef, niet het 'feit' zelf.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:03 schreef Haushofer het volgende:
Ik vind het eigenlijk helemaal geen vervelend besef, eigenlijk. Het is maar net hoe je er naar kijkt. De specifieke kijk erop zorgt voor dat onprettige besef, niet het 'feit' zelf.

Heb je zoiets zelf weleens gehad? Het gevoel dat alles om je heen inclusief jezelf oplost in elkaar en/of in het niets is niet prettig namelijk. De les die volgt kan prima positief benut worden. Maar het gegeven zelf is eindeloos neutraal als ik het even vreemd uit mag drukken.

[ Bericht 0% gewijzigd door Uitstekelbaars op 26-01-2013 17:38:03 ]

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 16:40 schreef Uitstekelbaars het volgende:
You talkin' to me? Als dat zo is: eh ja ook bij mezelf. Dan wordt het dus een beetje eng. Kijk, normaal als je naar wat dan ook kijkt komt er automatisch een stortvloed aan associaties op. Op het moment dat ik weer 'dat gevoel' heb, zie ik alles alleen maar zoals het is en bedenk ik er opeens niks bij. En dat gevoel kruipt overal heen. En inderdaad, dan zie ik mezelf ook alleen als een hoopje atomen. Precies hetzelfde als een willekeurige boom of om het even welk object.

Komt de werkelijkheid dan niet ineens ontzettend plat en banaal over?

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:36 schreef Villas_Rubin het volgende:

[..]

Komt de werkelijkheid dan niet ineens ontzettend plat en banaal over?

Ja. Heel erg. Alles verliest zijn gewoonlijke associatie. Als ik normaal op dat feestje naar iemand gekeken had ( zoals ik voor en na die ervaring deed ) zag ik allemaal dingen: studiegenoot, naam van die persoon, zijn verleden, wat diegene je verteld heeft en wat je nog gaat zeggen eventueel. En op dat moment: niks. Dat van dat verleden, daar kwam het door bedenk ik me nu. Ik bedacht me ineens dat verleden gewoon helemaal niks is ( ja, ik ben echt een feestnummer op feestjes, dat zie je wel weer ). Alleen een waan in ons hoofd. En toen kwam dat gevoel opzetten.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:51 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Wat ik graag zou willen: zou het leuk vinden de liefde van mijn leven te ontmoeten, iemand die helemaal voor mij gaat en voor wie ik ga .

Als je alleen een kerel zoekt, kun je beter agnost worden. De kans dat je de ander dan voor het hoofd stoot met je levensovertuiging, wordt dan veel kleiner.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:59 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Ik zoek geen kerel . En ik voel geen behoefte dingen die ik wil doen te laten voor een ander .

Dan snap ik de connectie tussen 'ik zoek verlichting' en 'ik zoek een chickie' niet. Het klinkt net alsof je je verlichting zoekt voor/in een partner.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:23 schreef Uitstekelbaars het volgende:

[..]

Heb je zoiets zelf weleens gehad? Het gevoel dat alles om je heen inclusief jezelf oplost in elkaar en/of in het niets is niet prettig namelijk. De les die volgt kan prima positief benut worden. Maar het gegeven zelf is eindeloos neutraal als ik het even vreemd uit mag drukken.

Niet zoals jij. Wel heb ik ooit es tijdens een meditatie een enorm indrukwekkende ervaring gehad van compassie, waarin eenwording ook een belangrijke rol speelt. Christenen zouden het een "Christus-ervaring" noemen, denk ik; het was een meditatie specifiek op de persoon Christus gericht. Het heeft diepe indruk op me gemaakt. Ik voelde geen leegte of neutraliteit, maar een intense liefde. Het was alsof ik het "offer" wat Christus bracht in alle volheid ervoer. Niet intellectueel begreep met alle theologische rompslomp daar om heen, maar daadwerkelijk ervoer. En dat liet me verre van onberoerd.

Heel bijzonder iig

-edit Ik noem het nu meditatie, maar misschien is "contemplatie" een betere beschrijving. Ik had me er ook niet zozeer op ingesteld, het was meer iets wat me overkwam.

[ Bericht 5% gewijzigd door Haushofer op 26-01-2013 19:01:15 ]

Haha, stiekem heb je het nu ook een beetje tegen Ali

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 18:42 schreef Villas_Rubin het volgende:
Haha, stiekem heb je het nu ook een beetje tegen Ali

Nee, Ali mag er van denken wat hij wil

Theologische rompslomp klinkt idd wat negatief, maar dat kun je beter begrijpen op de manier waarop ik altijd naar zaken keek, en dus ook het Christendom: theoretisch. Maar vergeleken met die ervaring was op dat moment elke vorm van theologie idd "rompslomp".

Jezus is wat dat betreft altijd een sterke inspiratie geweest: iemand die berispt en bespot werd, maar toch zichzelf opofferde voor zijn medemens. Ik vind dat een enorm sterk beeld.

quote:

Op vrijdag 25 januari 2013 19:25 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Dit heb ik zelf allemaal mogen ervaren want ik ben zelf tot geloof gekomen en God heeft me met kracht Zijn Geest uitgestort! En dat is niet als enig andere spirituele ervaring of doctrine of techniek of wat dan ook, het is puurheid en heiligheid die zich in je leven uitstort en je ineens attent maakt op vanalles, zaken verheldert, je begint te genezen en doen leven. Het was letterlijk alsof ik mijn hele leven in een coma heb geleefd en voor het eerst wakker werd! Dat is niet iets 'theoretisch' maar een krachtige ervaring die niet te ontkennen of verklaren valt anders dan 'God is neergedaald bij me'. Het was letterlijk alsof mij hele kamer gevuld was met licht, alsof overal een soort laag van licht over lag. En nee ik had niets gebruikt of gedaan, slechts een prediking gehoord van een christenman, in het hart geraakt en tot geloof gekomen en op mijn knieen gebeden.

Dit is een ervaring die ik ook heb meegemaakt, na een dag lang mediteren op het bewustzijn. Heel mooi. Het maakte dat ik enorm moest lachen dankzij van vreugde.

quote:

Dat het duidelijk is dat wij allemaal niet hetzelfde soort verlichting ervaren is wanneer ik spreek over zonde, oordeel, Gods wet. Dit zijn zaken die absoluut zijn in de bijbel maar gerelativeerd worden in andere stromingen, evenals de persoon Jezus Christus zelf.

Er zijn verschillende stadia in iemands pad naar verlichting. Deze momenten leiden tot andere ervaringen en dus kan je zeggen dat een individu niet eens elke keer hetzelfde soort verlichting ervaart. Samadhi noemt met dat in het boeddhisme.
Zen identificeert overigens twee soorten verlichtingservaringen: een plotselinge en een graduele.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:23 schreef Uitstekelbaars het volgende:

[..]

Heb je zoiets zelf weleens gehad? Het gevoel dat alles om je heen inclusief jezelf oplost in elkaar en/of in het niets is niet prettig namelijk. De les die volgt kan prima positief benut worden. Maar het gegeven zelf is eindeloos neutraal als ik het even vreemd uit mag drukken.

Yup. Ik vond het prachtig, al heb ik een tijdje lopen stoeien met het terugverlangen naar die ervaring. Het was wat mij aanzette tot het bewandelen van mijn pad.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:36 schreef Villas_Rubin het volgende:

[..]

Komt de werkelijkheid dan niet ineens ontzettend plat en banaal over?

Dat kan, maar hoeft niet. Het is naar mijn mening verstandig om daar aandacht aan te besteden en verder te bestuderen. Het leidde bij mij iig naar een soort spirituele malaise, wat qua symptomen leek op een depressie, maar zonder depressief te zijn. In de psychiatrie kon ik niet zo 1,2,3 een toepasselijk label vinden, maar in het verleden noemde men dat acedia. In het christendom wordt het beschouwd als zondig, aangezien het een precursor is voor luiheid, één van de zeven hoofdzonden. In oosterse tradities wordt het gezien als één van de obstakels voor iemand op het spirituele pad. Zo manifesteerde het zich als Mara, een demon of mentale staat, en diens dochters tegenover Gautama Boeddha. Acedia wordt ook wel de noonday-demon genoemd, omdat de christelijke woestijnvaders deze mentale staat voornamelijk in de namiddag waarnamen.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 18:34 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Niet zoals jij. Wel heb ik ooit es tijdens een meditatie een enorm indrukwekkende ervaring gehad van compassie, waarin eenwording ook een belangrijke rol speelt. Christenen zouden het een "Christus-ervaring" noemen, denk ik; het was een meditatie specifiek op de persoon Christus gericht. Het heeft diepe indruk op me gemaakt. Ik voelde geen leegte of neutraliteit, maar een intense liefde. Het was alsof ik het "offer" wat Christus bracht in alle volheid ervoer. Niet intellectueel begreep met alle theologische rompslomp daar om heen, maar daadwerkelijk ervoer. En dat liet me verre van onberoerd.

Heel bijzonder iig

In mijn geval was het meer te omschrijven als een enorm gevoel van medeleven. Alsof ik even in alle pijn deelde, dat me vervulde en zich uitte in tranen. Maar ook een beetje van geluk, omdat ik plots besefte, i.p.v. geloofde, dat er een weg uit is. Voor mij een doorbraak met betrekking tot empathie naar anderen, wat o.a. leidde tot minder veroordelend zijn richting anderen en me meer kwetsbaar op durven stellen. Men noemt dat ook wel Karuṇā.

[ Bericht 1% gewijzigd door Gray op 26-01-2013 19:36:04 ]

quote:

Niet zoals jij. Wel heb ik ooit es tijdens een meditatie een enorm indrukwekkende ervaring gehad van compassie, waarin eenwording ook een belangrijke rol speelt. Christenen zouden het een "Christus-ervaring" noemen, denk ik; het was een meditatie specifiek op de persoon Christus gericht. Het heeft diepe indruk op me gemaakt. Ik voelde geen leegte of neutraliteit, maar een intense liefde. Het was alsof ik het "offer" wat Christus bracht in alle volheid ervoer. Niet intellectueel begreep met alle theologische rompslomp daar om heen, maar daadwerkelijk ervoer. En dat liet me verre van onberoerd.

Jep, dat is heel wat anders! Voorlopig zie ik zoiets niet gebeuren ( zonder hulp van buitenaf ).

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 20:06 schreef Uitstekelbaars het volgende:
Jep, dat is heel wat anders! Voorlopig zie ik zoiets niet gebeuren ( zonder hulp van buitenaf ).

Ik moet zeggen dat toen ik vanavond beter nadacht over je post, ik even een licht gevoel van wanhoop bij mezelf bespeurde. Met name je uitspraak van het besef dat het verleden er niet is; dat dit moment echt het enige is wat er is. Dat voelde enigszins verloren.

Maar zoals ik veel eerder in dit topic zei: het boeddhisme belooft dat dit soort gewaarwordingen je uiteindelijk kunnen bevrijden, en geeft je handvaten om hier mee te leren omgaan.

@Gray: interessant, ik kende dat begrip Karuna nog niet op die manier

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 17:51 schreef Viking84 het volgende:

Wilde nog wel even tegen Jappie zeggen dat die Conversations with God me een beetje afschrikken vanwege het woord 'god' in de titel . Onterecht? .

Nee hoor..als je komt van de oorspronkelijke Christelijke leer dan is het niet zo gek om God te vrezen. Met die God valt namelijk niet te spotten als je de verhalen mag geloven.

Je vrees zelf is dus begrijpelijk maar ik kan je verzekeren dat de invalshoek uitermate verassend is en ondanks dat het exact dezelfde God is geeft het een compleet ander beeld van God ...nu kun je natuurlijk denken..."ow..dan liegt God dit keer een beetje of is ook hij met zijn tijd mee gegaan" maar wat mij enorm bevalt aan de uitleg van deze schirjver is dat het perfect aansluit bij hoe ik zelf in het leven sta en over mens God en maatschappij denk.

Het sluit ook perfect aan bij nieuwetijds denken maar tevens bij eeuwenoude oosterse kennis zoals het Boedhisme. De reden waarom ik dit prefereer boven Boedhistisch materiaal is dat ik wat moeite heb met de vaak abstracte begrippen in het Boedhisme ...het staat ook iets te ver van mijn eigen leven af voor mijjn gevoel; ik vind het moeilijker te integreren in mijn dagelijkse leven. (eerlijkheid gebied wel te zeggen dat ik ca 20 jaar geleden voor het laatst iets inhoudelijks over het Boedhisme heb gelezen en dat ik met mijn huidige kijk en levenservaring wellicht veel makkelijker zou kunnen bevatten wat er staat zonder elke keer pauze te hoeven nemen om het op me in te laten werken)

Anyway...conversations with God is voor een religieus gelovige een veel hardere pil om te slikken dan voor iemand die gewoon op zoek is naar het spirituele aspect van zichzelf. Ik denk dat de meeste religieus gelovigen minstens de helft van wat er geschreven staat als blasfemie zal beschouwen. In dat opzicht heb jij dus niet zo veel te vrezen naar ik van je begrijp.

quote:

Ik moet zeggen dat toen ik vanavond beter nadacht over je post, ik even een licht gevoel van wanhoop bij mezelf bespeurde.

Welkom in mijn wereld.

quote:

Maar zoals ik veel eerder in dit topic zei: het boeddhisme belooft dat dit soort gewaarwordingen je uiteindelijk kunnen bevrijden, en geeft je handvaten om hier mee te leren omgaan.

Ach, het is me pas twee keer overkomen. En het is haast hetzelfde gevoel als dat je 's nachts bij een heldere lucht omhoog kijkt en probeert te beseffen hoe groot alles is. Zelfde totale nietigheid. Kent iedereen wel, denk ik.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 19:01 schreef Haushofer het volgende:
Jezus is wat dat betreft altijd een sterke inspiratie geweest: iemand die berispt en bespot werd, maar toch zichzelf opofferde voor zijn medemens. Ik vind dat een enorm sterk beeld.

Bij mij moet dat beeld denk ik nog wat meer doordringen of zo. Ik kan er nog altijd niet zo heel erg veel mee.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 00:21 schreef Villas_Rubin het volgende:
Bij mij moet dat beeld denk ik nog wat meer doordringen of zo. Ik kan er nog altijd niet zo heel erg veel mee.

Als je b.v. de bergrede leest, zie je constant tegen de toen en nu heersende ideeen ingaan. Dat fascineert me. Jezus' offer past daar ook heel erg in. Zelfs aan het kruis bidt hij voor hen die hem eraan hebben gebracht. Ik herken daar het idee dat je je ego opzij moet schuiven, iets wat ook tegen onze zelfbewuste maatschappij gaat.

Dat beeld vind ik veel sterker en sprekender dan de theologie die er om heen is gebracht.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 00:04 schreef Uitstekelbaars het volgende:

[..]

Welkom in mijn wereld.

[..]

Ach, het is me pas twee keer overkomen. En het is haast hetzelfde gevoel als dat je 's nachts bij een heldere lucht omhoog kijkt en probeert te beseffen hoe groot alles is. Zelfde totale nietigheid. Kent iedereen wel, denk ik.

Ik lees nu dit boek,

http://www.urbandharma.org/pdf/mindfulness_in_plain_english.pdf

Als je op pagina 53 van dit document onderaan kijkt, herken je misschien iets van je eigen ervaring. Het boek is sowieso een aanrader voor iedereen die aan de gang wil gaan met mindfulness. Het is erg praktisch gericht en richt zich op Vipasanna meditatie, maar dat maakt in het begin verder niet zo veel uit.

quote:

Als je op pagina 53 van dit document onderaan kijkt, herken je misschien iets van je eigen ervaring.

Thanks! Lijkt er zeker op. Alleen plaatsen zij het als een onderdeel binnen een bepaalde strijd. Een fase in een proces. Iets wat je tegen kan houden.

Hier beschrijven ze het heel treffend: "That? I am supposed to get past that? But it's impossible! That is all there is. That is the whole world. That is what everything means,

Toch lijkt het als je verder leest te gaan over denkbeelden die je juist opgebouwd hebt gedurende je leven. En mijn ervaringen betekenen gewoon het plotseling beseffen dat alles ( om je heen ) een zooi atomen is en verder niks: '' and that is what I use to define myself and to understand everything around me, and if I take that away the whole world will fall apart and I will die. I cannot get through that. I just can't."

Kortom: zelfde beschrijving, andere ervaring