R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Alvast bedankt voor het lezen van mijn verhaal! Ik gaat toch wat voorleeswerk aan vooraf, maar ik zal het wel samenvatten aan het einde! 
Mijn vriend en ik zijn op dit moment een ruwe twaalf maanden samen. Hij is tweeëntwintig, ik ben zeventien (In augustus word ik achttien).
Mijn ex-vriend en ik hebben onze relatie verbroken omdat deze te moeilijk en te slopend was om in te blijven. Op dat moment was ik zestien, en mijn ex-vriend twintig. Ik ga er vanuit dat de reden waarom deze relatie te slopend was, het gevolg is van wat er in de volgende alinea staat. Na het verbreken van deze relatie ben ik op eigen initiatief naar mijn huisarts gegaan, die mij doorverwees naar Kinnik.
Vorig jaar omstreeks deze tijd stelde een psychiater vast dat ik een Borderliner persoonlijkheidsstoornis heb. Met onmiddellijke ingang werd ik onder toezicht gesteld van twee psychotherapeuten en een hoofdpsychiater, en ik kreeg - tja, hoe wil je het noemen? - een behandeling wat ze het zogeheten 'emotieregulatieproblematiek voor adolescenten' noemen. Dit duurde tot in de zomer, waarna deze 'module' klaar was.
Gedurende die periode was ik een heel 'fijn' persoon (Wat is definitie van een fijn persoon?), en mijn vriend en ik leefden in een droomwereld. We zijn nog samen in Zuid-Europa geweest voor drie weken, en alles ging goed! Het verschil met mijn oude relatie was heel erg duidelijk te zien. Mijn vriend heb ik natuurlijk van het begin verteld dat er iets 'mis' met me is, en wat de gevolgen voor hem zouden kunnen zijn. Hij zocht het op, en steunde me in mijn wekelijkse psychotherapie.
Toen in de zomer de therapie afgelopen was, zou ik in oktober meteen aan het volgende behandelplan deelnemen. Op een of andere manier is er iets fout gegaan in de administratie van Kinnik, en ben ik tot dusver nog niet in behandeling geweest (Ik heb veel moeten bellen, hoofdpyschiater waarvan het arbeidscontract was afgelopen, et cetera). Deze januari start ik weer met de behandeling.
In het begin na de het aflopen van de vorige behandeling merkte mijn vriend steeds op dat het nog goed met me ging, en of ik misschien nu zonder therapie 'kon' leven. Ik zei hem steeds: 'Er is een reden geweest waarom ik in de eerste plaats begon, en een stoornis is niet te 'genezen': Wacht dus maar af.'
Afin, sinds oktober/november begonnen mijn 'eigenaardigheden' weer op te spelen. Ik werd ontzettend bang in het duister, ik durfde niet meer op straat te komen, ik was bang dat iemand me door mijn hoofd zou schieten, als ik een ruimte stond waarvan ik niet alles in één keer in de gaten kon houden werd ik heel erg angstig (ook bij kamers in daglicht), ik kon zonder reden heel erg verdrietig worden en een half uur lang verschrikkelijk huilen, ik begon weer stemmen te horen, ik werd extreem onzeker over mijn uiterlijk (zelfs mijn voeten vond ik opeens te groot en te plat), de lijst is eigenlijk ellenlang.
Mijn vriend zit in een periode dat hij bijna kan afstuderen van zijn hbo studie, en moet de laatste studiepunten nog binnentrekken en een stageplek vinden. Hij is overspannen, zeker sinds hij ook zijn ouders moet helpen (zijn ouders hebben een paar financiële problemen).
Ik denk dat jullie begrijpen dat dit een tikkende tijdbom is, en de laatste tijd hebben wij ongelooflijk heftige discussies. Vandaag, na mijn tentamens, moet ik nog steeds huilen omdat we gisteren een ruzie hebben gehad (zoals het cliché: een ruzie om iets onbelangrijks). Het punt is, dat mijn vriend al een maand of twee niet weet hoe hij mij moet troosten. Ik weet niet of hij er niet toe in staat is, of gewoon niet weet hoe.
Hij geeft aan dat mijn emoties te complex zijn, en dat hij absoluut niet weet hoe hij moet reageren op mij. Nu ik dit zo opschrijf, zie ik dat ik het probleem ben: Gelukkig start therapie weer! Maar, mijn vraag aan jullie is: Hoe 'lijm' ik dit? Ik ben bang dat het een trend in onze relatie wordt om ruzie te maken! Dat waren we nooit gewend - tenminste: niet zo heftig!
En: Hoe zorg ik ervoor dat hij op het moment weet hoe hij moet reageren? Gisteren bijvoorbeeld, had ik het liefst dat hij me opbelde (Het was een ruzie via internet, hij woont in een ander dorp sinds 20 december) en gewoon 'lief' voor me was, toen ik moest huilen. Maar het enige wat hij deed was 'Huh, hoe voel je je dan?' terwijl ik de seconde ervoor zei dat ik aan het huilen was.
Misschien denkt hij te oplossinggericht..?
Mijn vriend en ik zijn op dit moment een ruwe twaalf maanden samen. Hij is tweeëntwintig, ik ben zeventien (In augustus word ik achttien).
Mijn ex-vriend en ik hebben onze relatie verbroken omdat deze te moeilijk en te slopend was om in te blijven. Op dat moment was ik zestien, en mijn ex-vriend twintig. Ik ga er vanuit dat de reden waarom deze relatie te slopend was, het gevolg is van wat er in de volgende alinea staat. Na het verbreken van deze relatie ben ik op eigen initiatief naar mijn huisarts gegaan, die mij doorverwees naar Kinnik.
Vorig jaar omstreeks deze tijd stelde een psychiater vast dat ik een Borderliner persoonlijkheidsstoornis heb. Met onmiddellijke ingang werd ik onder toezicht gesteld van twee psychotherapeuten en een hoofdpsychiater, en ik kreeg - tja, hoe wil je het noemen? - een behandeling wat ze het zogeheten 'emotieregulatieproblematiek voor adolescenten' noemen. Dit duurde tot in de zomer, waarna deze 'module' klaar was.
Gedurende die periode was ik een heel 'fijn' persoon (Wat is definitie van een fijn persoon?), en mijn vriend en ik leefden in een droomwereld. We zijn nog samen in Zuid-Europa geweest voor drie weken, en alles ging goed! Het verschil met mijn oude relatie was heel erg duidelijk te zien. Mijn vriend heb ik natuurlijk van het begin verteld dat er iets 'mis' met me is, en wat de gevolgen voor hem zouden kunnen zijn. Hij zocht het op, en steunde me in mijn wekelijkse psychotherapie.
Toen in de zomer de therapie afgelopen was, zou ik in oktober meteen aan het volgende behandelplan deelnemen. Op een of andere manier is er iets fout gegaan in de administratie van Kinnik, en ben ik tot dusver nog niet in behandeling geweest (Ik heb veel moeten bellen, hoofdpyschiater waarvan het arbeidscontract was afgelopen, et cetera). Deze januari start ik weer met de behandeling.
In het begin na de het aflopen van de vorige behandeling merkte mijn vriend steeds op dat het nog goed met me ging, en of ik misschien nu zonder therapie 'kon' leven. Ik zei hem steeds: 'Er is een reden geweest waarom ik in de eerste plaats begon, en een stoornis is niet te 'genezen': Wacht dus maar af.'
Afin, sinds oktober/november begonnen mijn 'eigenaardigheden' weer op te spelen. Ik werd ontzettend bang in het duister, ik durfde niet meer op straat te komen, ik was bang dat iemand me door mijn hoofd zou schieten, als ik een ruimte stond waarvan ik niet alles in één keer in de gaten kon houden werd ik heel erg angstig (ook bij kamers in daglicht), ik kon zonder reden heel erg verdrietig worden en een half uur lang verschrikkelijk huilen, ik begon weer stemmen te horen, ik werd extreem onzeker over mijn uiterlijk (zelfs mijn voeten vond ik opeens te groot en te plat), de lijst is eigenlijk ellenlang.
Mijn vriend zit in een periode dat hij bijna kan afstuderen van zijn hbo studie, en moet de laatste studiepunten nog binnentrekken en een stageplek vinden. Hij is overspannen, zeker sinds hij ook zijn ouders moet helpen (zijn ouders hebben een paar financiële problemen).
Ik denk dat jullie begrijpen dat dit een tikkende tijdbom is, en de laatste tijd hebben wij ongelooflijk heftige discussies. Vandaag, na mijn tentamens, moet ik nog steeds huilen omdat we gisteren een ruzie hebben gehad (zoals het cliché: een ruzie om iets onbelangrijks). Het punt is, dat mijn vriend al een maand of twee niet weet hoe hij mij moet troosten. Ik weet niet of hij er niet toe in staat is, of gewoon niet weet hoe.
Hij geeft aan dat mijn emoties te complex zijn, en dat hij absoluut niet weet hoe hij moet reageren op mij. Nu ik dit zo opschrijf, zie ik dat ik het probleem ben: Gelukkig start therapie weer! Maar, mijn vraag aan jullie is: Hoe 'lijm' ik dit? Ik ben bang dat het een trend in onze relatie wordt om ruzie te maken! Dat waren we nooit gewend - tenminste: niet zo heftig!
En: Hoe zorg ik ervoor dat hij op het moment weet hoe hij moet reageren? Gisteren bijvoorbeeld, had ik het liefst dat hij me opbelde (Het was een ruzie via internet, hij woont in een ander dorp sinds 20 december) en gewoon 'lief' voor me was, toen ik moest huilen. Maar het enige wat hij deed was 'Huh, hoe voel je je dan?' terwijl ik de seconde ervoor zei dat ik aan het huilen was.
Misschien denkt hij te oplossinggericht..?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Hij is me veel waard...
Waar zie je dat staan? En doet dat er echt toe? (Ik tel maar één maal Borderline(r) en die staat in een heel andere zinsopbouw)quote:
sommige ouders schrijven een handleiding voor oppasser(s) of familieleden van hoe hun kind in elkaar zit, wanneer ze de flesvoeding moeten hebben, wat hun eigenaardigheden zijn etc
misschien kun je hetzelfde doen naar je vriend toe, maar dan op een volwassen manier
misschien kun je hetzelfde doen naar je vriend toe, maar dan op een volwassen manier
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Google is your friend, abuse your friends
Meisje toch, schrijf aub in je dagboek dat je afscheid van hem neemt en verder kijkt.
Waarom moet je het zo moeilijk maken (en op Fok zo een lang verhaal typen wat niemand leest)
Er zijn zat anderen die je komen knuffelen
Waarom moet je het zo moeilijk maken (en op Fok zo een lang verhaal typen wat niemand leest)
Er zijn zat anderen die je komen knuffelen
Niets is sterker dan dat ene woord: Feyenoord.
In je spoilerquote:Op donderdag 17 januari 2013 16:06 schreef Alissila het volgende:
[..]
Waar zie je dat staan? En doet dat er echt toe? (Ik tel maar één maal Borderline(r) en die staat in een heel andere zinsopbouw)
quote:
sommige ouders schrijven een handleiding voor oppasser(s) of familieleden van hoe hun kind in elkaar zit, wanneer ze de flesvoeding moeten hebben, wat hun eigenaardigheden zijn etc
misschien kun je hetzelfde doen naar je vriend toeZou kunnen, maar ik begrijp mezelf ook nog niet helemaal. Ik reageer op een specifieke situatie heel anders dan op een soortgelijke.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Hoe verwacht je dan dat hij ooit kan weten hoe hij moet reageren?quote:
[..]
Zou kunnen, maar ik begrijp mezelf ook nog niet helemaal. Ik reageer op een specifieke situatie heel anders dan op een soortgelijke.
Is er geen mogelijkheid om voorlopig te praten met een psycholoog of maatschappelijk werker?
#TeamMiley
Een kwestie van aanvoelen en leren door proberen. Het is in grote lijnenquote:
[..]
Hoe verwacht je dan dat hij ooit kan weten hoe hij moet reageren?
Aan de schoolpsychiater heb je hier niet veel, maar therapie start volgende week vrijdag!quote:
Is er geen mogelijkheid om voorlopig te praten met een psycholoog of maatschappelijk werker?
als je dan toch gaat lopen muggenziften is hetquote:
"Ik ben gediagnostiseerd met een borderline persoonlijkheidsstoornis"
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
quote:Op donderdag 17 januari 2013 16:10 schreef Re het volgende:
[..]
als je dan toch gaat lopen muggenziften is het
"Ik ben gediagnostiseerd met een borderline persoonlijkheidsstoornis"
Touché.Je verwacht dat hij dat kan terwijl je zelf niet eens weet hoe hij moet reageren?quote:
[..]
Een kwestie van aanvoelen en leren door proberen. Het is in grote lijnen
maak hem duidelijk dat je vorige therapiemodule erg goed heeft gewerkt en je nu het vervolg traject ingaat ... uiteindelijk is het aan jou om te bewijzen dat jij met je stoornis kunt omgaan en het niet als excuus gebruikt om je relatie te ondermijnenquote:
[..]
Aan de schoolpsychiater heb je hier niet veel, maar therapie start volgende week vrijdag!
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
je bent nog geen 18 en als borderliner alleen maar bezig met relaties zo lijkt het. stop daar eens mee en focus je eerst eens op jezelf.
quote:Op donderdag 17 januari 2013 16:12 schreef dawg het volgende:
je bent nog geen 18 en als borderliner alleen maar bezig met relaties zo lijkt het. stop daar eens mee en focus je eerst eens op jezelf.
Ik lees altijd graag lange verhalen op Fok! Ben ik de enige..?quote:
...
Afin, sinds oktober/november begonnen mijn 'eigenaardigheden' weer op te spelen. Ik werd ontzettend bang in het duister, ik durfde niet meer op straat te komen, ik was bang dat iemand me door mijn hoofd zou schieten, als ik een ruimte stond waarvan ik niet alles in één keer in de gaten kon houden werd ik heel erg angstig (ook bij kamers in daglicht), ik kon zonder reden heel erg verdrietig worden en een half uur lang verschrikkelijk huilen, ik begon weer stemmen te horen, ik werd extreem onzeker over mijn uiterlijk (zelfs mijn voeten vond ik opeens te groot en te plat), de lijst is eigenlijk ellenlang.
...
Begrijp jij wel wat hij nodig heeft? Zoals vaker met dit soort topics wordt alles beschreven uit het eigen perspectief. Ik heb een stoornis, ik heb dit nodig, ik moet zo behandeld worden. Ten eerste moet je communiceren. Je vriendje is geen hulpverlener maar een gewoon mens die een dito partner nodig heeft. En dan is er een relatie met communicatie, respect en ruimte voor jezelf en die ander. Als je nou eens probeert die partner te zijn voor hem? En in het verlengde daarvan kan je je afvragen of jij hem wel gelukkig gaat maken in de geestelijke toestand waarin je je bevindt. Dat klinkt hard, maar voor hem is dit een gebed zonder einde natuurlijk. Hij is de hulpverlener en jij bent het slachtoffer, dat is geen eerlijke balans.
Uitgelaten geeft het publiek een staande ovulatie.
Perfecte post.quote:
Begrijp jij wel wat hij nodig heeft? Zoals vaker met dit soort topics wordt alles beschreven uit het eigen perspectief. Ik heb een stoornis, ik heb dit nodig, ik moet zo behandeld worden. Ten eerste moet je communiceren. Je vriendje is geen hulpverlener maar een gewoon mens die een dito partner nodig heeft. En dan is er een relatie met communicatie, respect en ruimte voor jezelf en die ander. Als je nou eens probeert die partner te zijn voor hem? En in het verlengde daarvan kan je je afvragen of jij hem wel gelukkig gaat maken in de geestelijke toestand waarin je je bevindt. Dat klinkt hard, maar voor hem is dit een gebed zonder einde natuurlijk. Hij is de hulpverlener en jij bent het slachtoffer, dat is geen eerlijke balans.
ik weet wel wat borderline is hoor. en ik heb zelfs je gehele op gelezen.quote:
[..]
[..]
Ik lees altijd graag lange verhalen op Fok! Ben ik de enige..?
en ik zeg/denk dat je een relatie nu niet erbij kunt gebruiken. maar goed, de borderliners die ik heb gekend waren ook altijd nogal veel met relaties bezig. dus raar vind ik het niet, stom wel.
Neuken? krijg je een dusdanige beurt dat je toekomstige ex niks meer met je te maken wilt hebben.
Geen dank benodigd nadien.
Geen dank benodigd nadien.
Niets is sterker dan dat ene woord: Feyenoord.
Je hoeft het niet te lijmen, het gaat er meer om dat je vanaf nu je prettig gedraagt naar hem toe.quote:
Maar, mijn vraag aan jullie is: Hoe 'lijm' ik dit?
Als jij emotie voelt opwellen, even afstand nemen van hem, en zelf afhandelen. Ik vind niet dat je hem als "bliksemafleider" mag gebruiken. Hoogstens zou je tegen hem kunnen zeggen: neem afstand van me, als ik emo zit te doen.quote:En: Hoe zorg ik ervoor dat hij op het moment weet hoe hij moet reageren?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Ik wil je met het volgende niet kwetsen, maar ik wil wel graag eerlijk zijn:
Zelf heb ik 6 maanden met een meisje met borderline gehad. Destijds waren we beide van jouw leeftijd. Ik wil achteraf helemaal niet zeggen dat het een slecht meisje was ofzo, verre van, maar de relatie heeft me compleet kapot gemaakt. 7 jaar later zit ik er nu (nog) voor bij een psycholoog.
Wat ik bedoel te zeggen: Ook al zijn van beide de bedoelingen nog zo goed. Er is gewoon helaas een hele grote kans dat de ander hier niet op de juiste manier mee om kan gaan. Ik heb geleerd dat je daarvoor héél sterk in je schoenen moet staan. Iets wat lastig is met een roze bril op.
Ik zou zeggen: laat het idee van een relatie even los. Werk eerst aan jezelf. Een 'handleiding' gaat sowieso niet werken in een relatie. Het meisje waar ik destijds wat mee gehad heeft dat uiteindelijk ook gedaan en heeft nu al 3 jaar een hele goede relatie met een leuke jongen
[ Bericht 0% gewijzigd door bamischijf op 17-01-2013 16:24:45 ]
Zelf heb ik 6 maanden met een meisje met borderline gehad. Destijds waren we beide van jouw leeftijd. Ik wil achteraf helemaal niet zeggen dat het een slecht meisje was ofzo, verre van, maar de relatie heeft me compleet kapot gemaakt. 7 jaar later zit ik er nu (nog) voor bij een psycholoog.
Wat ik bedoel te zeggen: Ook al zijn van beide de bedoelingen nog zo goed. Er is gewoon helaas een hele grote kans dat de ander hier niet op de juiste manier mee om kan gaan. Ik heb geleerd dat je daarvoor héél sterk in je schoenen moet staan. Iets wat lastig is met een roze bril op.
Ik zou zeggen: laat het idee van een relatie even los. Werk eerst aan jezelf. Een 'handleiding' gaat sowieso niet werken in een relatie. Het meisje waar ik destijds wat mee gehad heeft dat uiteindelijk ook gedaan en heeft nu al 3 jaar een hele goede relatie met een leuke jongen
[ Bericht 0% gewijzigd door bamischijf op 17-01-2013 16:24:45 ]
ook niet.
Deze post is zo wijs.quote:
Begrijp jij wel wat hij nodig heeft? Zoals vaker met dit soort topics wordt alles beschreven uit het eigen perspectief. Ik heb een stoornis, ik heb dit nodig, ik moet zo behandeld worden. Ten eerste moet je communiceren. Je vriendje is geen hulpverlener maar een gewoon mens die een dito partner nodig heeft. En dan is er een relatie met communicatie, respect en ruimte voor jezelf en die ander. Als je nou eens probeert die partner te zijn voor hem? En in het verlengde daarvan kan je je afvragen of jij hem wel gelukkig gaat maken in de geestelijke toestand waarin je je bevindt. Dat klinkt hard, maar voor hem is dit een gebed zonder einde natuurlijk. Hij is de hulpverlener en jij bent het slachtoffer, dat is geen eerlijke balans.
#TeamMiley
Goede reactie! Hij geeft inderdaad aan dat hij voor zijn gevoel alleen maar geeft, en er niets voor terugkrijgt.quote:
Begrijp jij wel wat hij nodig heeft? Zoals vaker met dit soort topics wordt alles beschreven uit het eigen perspectief. Ik heb een stoornis, ik heb dit nodig, ik moet zo behandeld worden. Ten eerste moet je communiceren. Je vriendje is geen hulpverlener maar een gewoon mens die een dito partner nodig heeft. En dan is er een relatie met communicatie, respect en ruimte voor jezelf en die ander. Als je nou eens probeert die partner te zijn voor hem? En in het verlengde daarvan kan je je afvragen of jij hem wel gelukkig gaat maken in de geestelijke toestand waarin je je bevindt. Dat klinkt hard, maar voor hem is dit een gebed zonder einde natuurlijk. Hij is de hulpverlener en jij bent het slachtoffer, dat is geen eerlijke balans.
Ik denk ook dat hij zijn tijd verspild aan mij, maar ik kan hem niet laten gaan (Ik ben egoïstisch op dat oppervlak). Ik heb die liefde en die steun nodig die hij me biedt. Hij is normaal extreem rustig en bedachtzaam, en mijn rots in de branding. Hij geeft zo moeilijk thuis wat hij nodig heeft... Wat heeft een jongen nodig? Tussen mijn 'aanvallen' door ben ik zo zorgzaam mogelijk!
Op
Mag ik dan wel zeggen dat je zelf ook niet heel sterk in je schoenen stond?quote:
Ik wil je met het volgende niet kwetsen, maar ik wil wel graag eerlijk zijn:
Zelf heb ik 6 maanden met een meisje met borderline gehad. Destijds waren we beide van jouw leeftijd. Ik wil achteraf helemaal niet zeggen dat het een slecht meisje was ofzo, verre van, maar de relatie heeft me compleet kapot gemaakt. 7 jaar later zit ik er nu (nog) voor bij een psycholoog.
#TeamMiley
ja natuurlijk. Dus als hij jou niet begrijpt brandt je m af onder het mom an dat hij jou niet begrijpt etc. Als hij 9x op dezelfde manier reageert in eenzelfde situatie, dan neemt ie aan dat ie dat de 10e x ook zo moet doen, maar als dat jou niet zint en jij van je padje gaat omdat hij jou zogenaamd niet begrijpt...heb je enig idee hoe vermoeiend dat is?quote:
[..]
Een kwestie van aanvoelen en leren door proberen. Het is in grote lijnen
Hij kan het dan 'nooit' goed doen, want jij bent uit op een bepaalde reactie, en als je een andere reactie krijgt dan waar jij op uit bent, dan wordt jij w.s. boos en dan ligt het aan hem? Volgens mij is het niet iets wat HIJ moet leren, volgens mij moet jij leren dat jij die verantwoordelijkheid moet nemen in plaats van af te schuiven op hem.
Breitling - Instruments for Professionals
Gelukkig had ik zelf al hulp gezocht toen ik weer in een relatie zat, maar anders was die voor mij ook een goeie geweest.quote:
[..]
Ik had deze post 3 jaar eerder wel kunnen gebruiken.
Je kan veel zeggen, maar van een depressie wordt je ook behoorlijk egocentrisch.
#TeamMiley
die jongen heeft een hoop stress vanwege de financiele problemen met zijn ouders. en jij maakt je vooral druk over hoe hij op jou reageert.quote:
[..]
Goede reactie! Hij geeft inderdaad aan dat hij voor zijn gevoel alleen maar geeft, en er niets voor terugkrijgt.
Ik denk ook dat hij zijn tijd verspild aan mij, maar ik kan hem niet laten gaan (Ik ben egoïstisch op dat oppervlak). Ik heb die liefde en die steun nodig die hij me biedt. Hij is normaal extreem rustig en bedachtzaam, en mijn rots in de branding. Hij geeft zo moeilijk thuis wat hij nodig heeft... Wat heeft een jongen nodig? Tussen mijn 'aanvallen' door ben ik zo zorgzaam mogelijk!
die jongen heeft even rust nodig. en jij ook.
Dit is precies wat ik doe...quote:
[..]
ja natuurlijk. Dus als hij jou niet begrijpt brandt je m af onder het mom an dat hij jou niet begrijpt etc. Als hij 9x op dezelfde manier reageert in eenzelfde situatie, dan neemt ie aan dat ie dat de 10e x ook zo moet doen, maar als dat jou niet zint en jij van je padje gaat omdat hij jou zogenaamd niet begrijpt...heb je enig idee hoe vermoeiend dat is?
Hij kan het dan 'nooit' goed doen, want jij bent uit op een bepaalde reactie, en als je een andere reactie krijgt dan waar jij op uit bent, dan wordt jij w.s. boos en dan ligt het aan hem? Volgens mij is het niet iets wat HIJ moet leren, volgens mij moet jij leren dat jij die verantwoordelijkheid moet nemen in plaats van af te schuiven op hem.
Ik had dit niet verwacht, maar jullie laten mij zijn perspectief zijn! Ik voel me verschrikkelijk, jullie hebben gelijk!
Ik gaf hem gisteren ook nog de schuld dat hij mijn avond had verpest, en dat ik daardoor mijn tentamens zou verpesten!
Ik gaf hem gisteren ook nog de schuld dat hij mijn avond had verpest, en dat ik daardoor mijn tentamens zou verpesten!
Dat mag, dat stond ik ook nietquote:
[..]
Mag ik dan wel zeggen dat je zelf ook niet heel sterk in je schoenen stond?
Ik denk dat heel veel mensen daar niet sterk genoeg voor in hun schoenen staan helaas.
ook niet.
Borderline en relaties op jonge leeftijd gaat vaak samen.
Pushen van je eigen grenzen en een ander.
Mijn ex vriendin had ook borderline en na 10 jaar werkte het niet meer.
Ik was 17 toen ik der ontmoete zij was 18. maar voor mij had ze al veel, teveel dingen gedaan eigenlijk.
Voor mij was het een ongelooflijk moeilijke en heftige relatie, met allerlei crazy shit wat ik meegemaakt heb, uiteindelijk voor niets.
Maakt allemaal ook niet uit, het enige wat ik je kan aanraden is leren zelfstandig te worden.
Te leren dat je niet iemand nodig hebt of afhankelijk van bent.
Leer met jezelf en je eigen shit eerst om te gaan.
Want als je dit deelt met een ander en je denkt een beetje grip te krijgen op je leven is dit niet door jou zelf bereikt of echt.
Je koppelt dan je conditie aan het samenzijn met een ander.
Kortom, get your own shit together first... echt waar.
Jij bent nog lang niet klaar voor een volwassen relatie.
Pushen van je eigen grenzen en een ander.
Mijn ex vriendin had ook borderline en na 10 jaar werkte het niet meer.
Ik was 17 toen ik der ontmoete zij was 18. maar voor mij had ze al veel, teveel dingen gedaan eigenlijk.
Voor mij was het een ongelooflijk moeilijke en heftige relatie, met allerlei crazy shit wat ik meegemaakt heb, uiteindelijk voor niets.
Maakt allemaal ook niet uit, het enige wat ik je kan aanraden is leren zelfstandig te worden.
Te leren dat je niet iemand nodig hebt of afhankelijk van bent.
Leer met jezelf en je eigen shit eerst om te gaan.
Want als je dit deelt met een ander en je denkt een beetje grip te krijgen op je leven is dit niet door jou zelf bereikt of echt.
Je koppelt dan je conditie aan het samenzijn met een ander.
Kortom, get your own shit together first... echt waar.
Jij bent nog lang niet klaar voor een volwassen relatie.
Ik was juist de hulpverlener die maar eeuwig door het vuur bleef gaan zonder ooit iets te kunnen doen..quote:
[..]
Gelukkig had ik zelf al hulp gezocht toen ik weer in een relatie zat, maar anders was die voor mij ook een goeie geweest.
Ja, en dan is het aan hem hoe hij daar op reageert. Jij hebt dan het geluk dat hij rustig is, en dat hij dus veel pikt voor het hem ook te veel wordt, maar zijn emmer is overduidelijk aan het overlopen dus zijn grens is in zicht.quote:
Breitling - Instruments for Professionals
Als we dan toch gaan lopen muggenziften, dat kan niet eens voor je 18de.quote:
[..]
als je dan toch gaat lopen muggenziften is het
"Ik ben gediagnostiseerd met een borderline persoonlijkheidsstoornis"
Verder wat de rest zegt, ga eerst aan jezelf werken, en kijk later of een relatie daar wel inpast.
Why get married and make one man miserable when I can stay single and make thousands miserable? -Carrie Snow
Op woensdag 21 oktober 2015 14:26 schreef kanovinnie het volgende:
Silk is niet hosselbaar voor een simpele sterveling als ik.
Op woensdag 21 oktober 2015 14:26 schreef kanovinnie het volgende:
Silk is niet hosselbaar voor een simpele sterveling als ik.
ridderlijk van je.quote:Op donderdag 17 januari 2013 16:23 schreef Murdera het volgende:
[..]
Ik was juist de hulpverlener die maar eeuwig door het vuur bleef gaan zonder ooit iets te kunnen doen..
Ik denk niet dat ik goed kan functioneren zonder relatie. Hij is een soort van punt van veiligheid geweest. (Ik ben een moeilijke tiener geweest tot de behandeling begon, en de band tussen mijn ouders en mij hebben erg te lijden gehad)quote:
Ik wil je met het volgende niet kwetsen, maar ik wil wel graag eerlijk zijn:
Zelf heb ik 6 maanden met een meisje met borderline gehad. Destijds waren we beide van jouw leeftijd. Ik wil achteraf helemaal niet zeggen dat het een slecht meisje was ofzo, verre van, maar de relatie heeft me compleet kapot gemaakt. 7 jaar later zit ik er nu (nog) voor bij een psycholoog.
Wat ik bedoel te zeggen: Ook al zijn van beide de bedoelingen nog zo goed. Er is gewoon helaas een hele grote kans dat de ander hier niet op de juiste manier mee om moet gaan. Ik heb geleerd dat je daarvoor héél sterk in je schoenen moet staan. Iets wat lastig is met een roze bril op.
Ik zou zeggen: laat het idee van een relatie even los. Werk eerst aan jezelf. Een 'handleiding' gaat sowieso niet werken in een relatie. Het meisje waar ik destijds wat mee gehad heeft dat uiteindelijk ook gedaan en heeft nu al 3 jaar een hele goede relatie met een leuke jongen
Hij lost mijn problemen voor veel dingen op, hij bemoederd me wat. En ik ben niet sterk genoeg om daar nu zonder te kunnen... (In alle oprechte eerlijkheid)
Ik moet ook echt zeggen dat ik echt nu. NU NU. realiseer dat relaties ook op die manier gelijk moeten zijn. Ik dacht echt dat als je ergens anders de ander in op kon vangen, dat het dan wel mooi in balans was. Maar dat is echt pure onzin natuurlijk!quote:
[..]
Ik was juist de hulpverlener die maar eeuwig door het vuur bleef gaan zonder ooit iets te kunnen doen..
#TeamMiley
Long time no seeeeeeeeeeequote:Op donderdag 17 januari 2013 16:24 schreef SiIk het volgende:
[..]
Als we dan toch gaan lopen muggenziften, dat kan niet eens voor je 18de.
Verder wat de rest zegt, ga eerst aan jezelf werken, en kijk later of een relatie daar wel inpast.
#TeamMiley
Ja, precies. Alles is zijn schuld in jouw ogen. Jij doetniet aan zelfreflectie, jij stopt met redeneren zodra de volgende stap in dat redenatieproces is dat de verantwoordelijk voor iets bij jou ligt.quote:
Ik had dit niet verwacht, maar jullie laten mij zijn perspectief zijn! Ik voel me verschrikkelijk, jullie hebben gelijk!
Ik gaf hem gisteren ook nog de schuld dat hij mijn avond had verpest, en dat ik daardoor mijn tentamens zou verpesten!
Dat is lekker makkelijk, want dan heeft hij het altijd gedaan. En stel nou dat hij je in een hoek lult he? En dat bedoel ik niet zo bot als het er staat, maar jij lult jezelf vast, en als hij door gaat dan raak jij op een gegeven moment verstrikt in wat je zegt.
Dus, dan 'heeft' ie je, zeg je dan ook iets in de zin van 'laat maar, je begrijpt me niet'? En ga je dan vervolgens manipuleren/op het gevoel spelen?
Breitling - Instruments for Professionals
Tuurlijk kan dat wel voor je achttiende, hoe kom je daar nou bij..? Kinnik is Jeugd Gezondheidszorg, en daar zijn kinderen ook in 'opgenomen' omdat zij niet thuis konden functioneren. Er lopen genoeg kinderen rond met een dergelijke label.quote:
[..]
Als we dan toch gaan lopen muggenziften, dat kan niet eens voor je 18de.
Verder wat de rest zegt, ga eerst aan jezelf werken, en kijk later of een relatie daar wel inpast.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |