Depressie & Angst #23

Ik voel me echt weer kut de laatste tijd. Het ging even iets beter na een periode van heftige paniekaanvallen, maar de laatste tijd kan ik alleen maar denken aan de dood en dat het leven eigenlijk zo zinloos is.

Probeer dit soort fatalistische gedachten te 'counteren' met positieve gedachten (ik ben nog jong, ik ga nog lang niet dood, er is nog genoeg om van te genieten), maar het is zo moeilijk om die gedachten voorrang te geven.

Verlang soms zo terug naar de tijd dat ik zorgeloos leefde en mijn enige zorg was of we vanavond niet vies gingen eten.

Hoop dat het een fase is die (snel) weer overgaat.

Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:20 schreef Little_Dolls het volgende:
Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

Ik niet iig

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:20 schreef Little_Dolls het volgende:
Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

Die mensen denken gewoon niet zoveel na als (bijvoorbeeld) ik dat doe. Als je gewoon leeft om te leven en niet steeds met nare gedachtes in je kop zit, ja, dan kan ik me best voorstellen dat je gewoon gelukkig bent. Vooral als je in zo'n welvarend land als Nederland woont.

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:20 schreef Little_Dolls het volgende:
Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

compleet verkeerde aanname, ik hoef me niet goed te voelen, wat ik voel is gewoon goed. Het is dus niet een kwestie van 'beter' dan maar gewoon goed. Ik ben ook geen optimist, zelfs een pessimist eigenlijk maar dat heeft niets met mijn gevoel van slecht of goed te maken.

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:37 schreef Re het volgende:

[..]

compleet verkeerde aanname, ik hoef me niet goed te voelen, wat ik voel is gewoon goed. Het is dus niet een kwestie van 'beter' dan maar gewoon goed. Ik ben ook geen optimist, zelfs een pessimist eigenlijk maar dat heeft niets met mijn gevoel van slecht of goed te maken.

Mooi punt, Re.

@Silvana
sterkte En probeer niet zo negatief te denken, dat geeft je meer kans om de put in te vallen.

@Tywin
Soms verlang ik ook heel erg terug naar bepaalde tijd bijvoorbeeld toen ik kind was en alles draaide om spelen...

@Re
Heel mooi gezegd Ik vind dat alles wat je voelt goed is, want als je niet voelt leef je niet. En als je negatieve dingen niet voelt kan je er ook niet doorheen..hoe moeilijk en vermoeiend het is

Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

En andere antidepressiva Sylvana? Nadat je gestopt bent met het 1e medicijn kan het zijn dat hij de 2e keer niet zo goed aanslaat. Enig idee waarom je nu weer zo diep bent weggezakt?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 13:42 schreef Senor__Chang het volgende:
Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

wil je nou wel of niet geholpen worden is dan de vraag... zo ja dan zul je toch ergens moeten accepteren dat dat alleen gaat werken als je daadwerkelijk de intentie hebt om beter te worden... is geen vreemde gedachte toch?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:11 schreef Ewelina het volgende:
En andere antidepressiva Sylvana? Nadat je gestopt bent met het 1e medicijn kan het zijn dat hij de 2e keer niet zo goed aanslaat. Enig idee waarom je nu weer zo diep bent weggezakt?

Hmm ja dat is wel een goeie idd. Zal het de volgende keer bij de psychiater eens bespreken!

En ik denk dat het komt omdat ik in september weer naar school moest. En ik dat dus gewoon nog steeds niet aankon en daarom dus weer depressief werd (omdat ik van huis uit mee heb gekregen dat school/presteren belangrijk is, mijn broer en zusje goede opleiding afgerond hebben en goede baan hebben etc, en ik maar wat aanklooi en niks bereik voor mijn gevoel)

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 13:42 schreef Senor__Chang het volgende:
Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

Goed dat je geweest bent, maar ik denk idd wel dat ze gelijk hebben. Als je niet gemotiveerd bent om beter te worden dan hebben ze liever iemand die wel gemotiveerd is...Als je zelf niet achter de behandeling staat dan houdt het op.

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:21 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hmm ja dat is wel een goeie idd. Zal het de volgende keer bij de psychiater eens bespreken!

En ik denk dat het komt omdat ik in september weer naar school moest. En ik dat dus gewoon nog steeds niet aankon en daarom dus weer depressief werd (omdat ik van huis uit mee heb gekregen dat school/presteren belangrijk is, mijn broer en zusje goede opleiding afgerond hebben en goede baan hebben etc, en ik maar wat aanklooi en niks bereik voor mijn gevoel)

Het belangrijkste is volgens mij nog altijd levensgeluk. Staat ver boven school of baan. Ik herken het overigens wel, die prestatiedruk. Is het niet een idee om op een heel laag tempo iets te gaan doen?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:24 schreef Ewelina het volgende:

[..]

Het belangrijkste is volgens mij nog altijd levensgeluk. Staat ver boven school of baan. Ik herken het overigens wel, die prestatiedruk. Is het niet een idee om op een heel laag tempo iets te gaan doen?

Ja het liefst zou ik gewoon een thuisstudie gaan doen ofzo. Maar dan moet ik eerst een Wajong-uitkering ofzo hebben, omdat ik nu van de stufi leef. En ik zal toch een inkomen moeten hebben. Maar ik kom pas in aanmerking voor een uitkering als die persoonlijkheidsstoornissen officieel gediagnosticeerd zijn en ik bij Scelta de 3-daagse deeltijd ga doen of klinisch opgenomen wordt. Want alleen voor mijn recidiverende depressie kom ik niet in aanmerking voor een Wajong-uitkering.

Dat laatste lijkt me raar... je kan daardoor toch niet werken? Het is toch officieel chronisch bij jou?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:27 schreef Ewelina het volgende:
Dat laatste lijkt me raar... je kan daardoor toch niet werken? Het is toch officieel chronisch bij jou?

Ja, maar toch is hij vorig jaar afgewezen (toen ik zelfs opgenomen was) Ze zijn echt zo streng tegenwoordig...

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:33 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja, maar toch is hij vorig jaar afgewezen (toen ik zelfs opgenomen was) Ze zijn echt zo streng tegenwoordig...

kan de behandelend psychiater niets voor je doen? Heb je bezwaar gemaakt?

[ Bericht 1% gewijzigd door Ewelina op 04-12-2012 14:42:17 ]

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:36 schreef Ewelina het volgende:

[..]

kan de behandelend psychiater niets voor je doen? Heb je bezwaar gemaakt?

Nee, had daar toen niet de energie voor. En zal als ik bij Scelta gesprek heb vragen of ze me daar kunnen helpen met nieuwe aanvraag.

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 13:42 schreef Senor__Chang het volgende:
Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

Je gaat er naartoe met de intentie om beter te worden toch? En je wil veranderen toch?

Dagbehandeling is zwaar, heel zwaar.. Je kunt nog beter gaan werken bij wijze van..

Ik heb 8 maanden een dagbehandeling gevolgd en ik heb verschillende momenten gehad dat ik er nooit meer naartoe wilde, maar daar schoot ik niks mee op, want dat zou betekenen dat ik de dingen toch weer doe zoals ik ze altijd gedaan heb.. En daardoor ben ik dus ook depressief geworden..

Je moet beter willen worden en willen veranderen.. Dan heb ik het niet over je persoonlijkheid, maar over hoe je dingen aan pakt..

Ik zal me trouwens even voorstellen;

Heleen, 26 jaar uit Bergen op Zoom. Woon samen met mijn vriend waar ik al 8,5 jaar mee samen ben..

3 jaar geleden ben ik 5 weken opgenomen geweest op de PAAZ en er is toen een depressie en een gegeneraliseerde angststoornis geconstateerd. 8 maanden deeltijd behandeling gedaan in het ziekenhuis in combinatie met Lexapro en Mirtazapine.

Sinds maandag weet ik dat ik ADHD heb en ben sinds gisteren begonnen met Ritalin..

Medicijnen waar ik ervaring mee heb;

Alprazolam
Lexapro
Mirtazapine
Sertraline (slik ik nu nog 50 mg van)
Welbutrin (slik ik nu nog 150 mg van)
Ritalin (slik ik sinds gisteren 3 x 5 mg en na een week 3 x 10 mg)

Mocht je vragen hebben

@sylvana
Is de diagnose er dan nog niet, tenminste officieel dan? Want als je al wel de diagnose hebt, maar nog niet officieel, dan kan je bij je psycholoog(psychiater) toch een brief aanvragen waarop hij aangeeft dat het zo is. Dan kan alsnog zeggen dat ze de diagnose gesteld hebben maar niet op papier.
Ben je al aangemeld voor dat traject bij Scelta?

Want met de aanmelding + brief kan je mischien alvast het hele proces laten starten?

@Hel1tjeh
Welkom hier! Wel fijn dat je nu weet dat je ADHD hebt, door te weten wat er is kan je gerichter actie ondernemen. En de medicatie zullen ook wel helpen.

@Senor_chang
Ook wel logisch, want je straalt uit wat je denkt. En je zegt dat je geen hulp wilt en niet wilt veranderen. Willen ze liever hun tijd steken in iemand die het wel wil...is ook wel logisch.

@hier
een zware en irritante dag. Ik heb de indruk dat ik door bepaalde gebeurtenis een soort van angst/ptst aan het ontwikkelen ben. Maar er zitten heel veel factoren aan vast, waardoor het niet per se dat hoeft te zijn.
Maar vandaag dus een zeer scherp gesprek met de psych gehad..en ik ben nu emotioneel en fysiek kapot. Want het was een zeer scherp en emotioneel zwaar gesprek, maar wel een goed gesprek.. Alleen jammer dat ik over moet stappen op andere psyc..en weer van voren af aan moet beginnen..

Maar na bijna 3 jaar terapie ben ik toch een heel stuk vooruit in mini stapjes maar wel een redelijk stuk.

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 18:34 schreef cafpow het volgende:
@sylvana
Is de diagnose er dan nog niet, tenminste officieel dan? Want als je al wel de diagnose hebt, maar nog niet officieel, dan kan je bij je psycholoog(psychiater) toch een brief aanvragen waarop hij aangeeft dat het zo is. Dan kan alsnog zeggen dat ze de diagnose gesteld hebben maar niet op papier.
Ben je al aangemeld voor dat traject bij Scelta?

Want met de aanmelding + brief kan je mischien alvast het hele proces laten starten?

@Hel1tjeh
Welkom hier! Wel fijn dat je nu weet dat je ADHD hebt, door te weten wat er is kan je gerichter actie ondernemen. En de medicatie zullen ook wel helpen.

@Senor_chang
Ook wel logisch, want je straalt uit wat je denkt. En je zegt dat je geen hulp wilt en niet wilt veranderen. Willen ze liever hun tijd steken in iemand die het wel wil...is ook wel logisch.

@hier
een zware en irritante dag. Ik heb de indruk dat ik door bepaalde gebeurtenis een soort van angst/ptst aan het ontwikkelen ben. Maar er zitten heel veel factoren aan vast, waardoor het niet per se dat hoeft te zijn.
Maar vandaag dus een zeer scherp gesprek met de psych gehad..en ik ben nu emotioneel en fysiek kapot. Want het was een zeer scherp en emotioneel zwaar gesprek, maar wel een goed gesprek.. Alleen jammer dat ik over moet stappen op andere psyc..en weer van voren af aan moet beginnen..

Maar na bijna 3 jaar terapie ben ik toch een heel stuk vooruit in mini stapjes maar wel een redelijk stuk.

Ja het is een behoorlijke opluchting, want de dingen waar ik nog mee kampte waren niet echt te herleiden naar mijn depressie of angststoornis..

De medicijnen werken erg goed, heerlijk om een leeg hoofd te hebben (normaal moest ik daar een jointje voor roken)..

Het is trouwens niet gek dat je door bepaalde gebeurtenissen een angst hebt ontwikkeld, want je bent niet anders gewend.. Wat een uitdaging is om het de volgende keer anders te doen en dan te kijken hoe het dan bevalt..

Zo was ik heel erg bang voor mijn gevoelens.. Slechte gevoelens stopte ik weg.. Ik was leeg.. Voelde niks meer.. Totdat ik een kijkdoos moest maken, de buitenkant hoe mensen mij zagen en hoe ik mezelf liet zien, dat was bij mij heel vrolijk.. Je moest alleen niet te dichtbij komen (had ik uitgebeeld met spijkers die naar buiten staken).. De binnenkant was alleen maar zwart, met een gebroken hart (had destijds net het contact verbroken met mijn moeder)..
Toen ik dit maakte voelde ik er helemaal niks bij..

2 weken later gingen we de kijkdozen van iedereen (totaal 8 man) bespreken in de groep..

Ik voelde weer, maar het maakte me ook heel erg bang.. Mijn begeleidster (spv-er) van de groep zei toen tegen mij dat ik het aankan, dat ik niet meer voel dan dat ik aankan..

Het is moeilijk.. en het is een lange weg.. 2 stappen vooruit, 3 achteruit.. En zo is het ook echt..

Pff, jullie hebben het toch een pak zwaarder dan mij precies...

quote:

@sylvana
Is de diagnose er dan nog niet, tenminste officieel dan? Want als je al wel de diagnose hebt, maar nog niet officieel, dan kan je bij je psycholoog(psychiater) toch een brief aanvragen waarop hij aangeeft dat het zo is. Dan kan alsnog zeggen dat ze de diagnose gesteld hebben maar niet op papier.
Ben je al aangemeld voor dat traject bij Scelta?

Want met de aanmelding + brief kan je mischien alvast het hele proces laten starten?

Nee mijn huidige behandelaar heeft alleen zijn vermoedens geuit welke persoonlijkheidsstoornissen hij denkt dat ik heb, en gezegd dat ze bij Scelta maar verder moeten onderzoeken. Ik heb mijn aanmelding rond en die is al binnen bij Scelta, maar het wachten is nog steeds totdat het gedeelte wat hij moest aanleveren binnen is. En denk niet dat het UWV genoegen neemt met een onofficiële diagnose...

Vandaag was een moeilijke dag, kwam erg vroeg me bed uit met erg veel moeite niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk, was echt verschrikkelijk misselijk en draaierig...

Vandaag naar de GGZ geweest en na veel moeite mijn word documentje laten lezen. ( sommige dingen lijk ik gewoon niet hardop te kunnen zeggen. :/ )
Ik denk dat het ook wel een eyeopener was voor zowel mezelf als mijn behandelaar.
Ze zei dat als ik het wilde, naar de psychiater doorverwezen kon worden in de GGZ voor medicatie. ( slaapmedicatie e.d )
En of ik naar crisisopvang wilden voor mijn rust.
Wel moest ik zo vaak mogelijk naar school ( iets wat echt niet lukt ) en vroeg opstaan volgens haar ( dan voel ik me alleen voor de rest van de dag ziek... dat is het probleem.. )
Zo ben ik thuis meteen naar bed gegaan, had mijn wekker gezet voor anderhalf uur slaap, en uiteindelijk sliep ik van 11 tot 3...
Dus al met al gaat het niet zo goed met mij...