Depressie & Angst #23

Erg herkenbaar meis, dat afscheid nemen elke keer weer zwaar is, helemaal als je je al zo somber voelt! En ik kan ook helemaal niet tegen die drukte in de stad nu! Wel leuk dat je broer hertjes in zijn achtertuin heeft!

OT:

@7upOrange

Tja, afscheid is altijd wel lastig. Probeer vast te houden aan die leuke momenten met hem..En verder, ach je hebt in ieder geval toch genoeg gedaan...en liever iets proberen en halverwege stoppen dan helemaal niet proberen...

@Silvana
die eerste regels van dat gedicht...wow..de tranen stromen bijna over mijn wangen...zo voelde ik mij vandaag echt. Alleen het rare bij mij is dat ik me de hele dag zo voel ik kom niet op gang en voel me sorry voor het woord klote.
Maar nu de dag is grotendeels voorbij en ik voel me veel beter...

quote:

Op zondag 2 december 2012 22:46 schreef cafpow het volgende:
@7upOrange

Tja, afscheid is altijd wel lastig. Probeer vast te houden aan die leuke momenten met hem..En verder, ach je hebt in ieder geval toch genoeg gedaan...en liever iets proberen en halverwege stoppen dan helemaal niet proberen...

@Sylvana
die eerste regels van dat gedicht...wow..de tranen stromen bijna over mijn wangen...zo voelde ik mij vandaag echt. Alleen het rare bij mij is dat ik me de hele dag zo voel ik kom niet op gang en voel me sorry voor het woord klote.
Maar nu de dag is grotendeels voorbij en ik voel me veel beter...

Fijn dat jij je nu wel beter voelt, bij mij blijft dat gevoel helaas de hele dag

quote:

Op zondag 2 december 2012 22:54 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Fijn dat jij je nu wel beter voelt, bij mij blijft dat gevoel helaas de hele dag

Bij mij is een heel raar circeltje..sinds een uur 6 voel ik me wat beter, en de volgende dag begint het weer opnieuw...zou me liever 's nachts slecht voelen en overdag beter

Maar Sylvana gewoon doorzetten!!! Verder tja, ik kan niks zeggen...want meestal zijn er geen woorden voor zulke dingen! Het enige wat ik wel doe is * cafpow *knuffel*

Herkenbaar hoor 7up-orange, Vorig jaar toen ik nog diep in mn burn-out zat vond ik de zondag ook altijd een enorme pestdag, Want je weet dat je aan het einde van de dag weer afscheid moet nemen voor een week! En ik werd altijd rustig met hem in de buurt, en nog steeds, maar nu hoef ik er gelukkig geen week zonder meer, Wij wonen sinds februari samen.

Ik woon ook samen maar heb het elke dag als hij 's ochtends naar zijn werk gaat. Zodra ik alleen thuis ben gaat het slechter. In de weekenden gaat het vaak beter, alhoewel ook niet altijd natuurlijk. Zoals gisteren.

AD hebben op mij bij uitgaan een enorm slechte invloed. Voor de derde week op rij flink ruzie gehad met drie verschillende jongens, okay één was een vrouw Zeg maar vanaf 2006 nooit ruzie gehad.

Vaak zonder dat ik nou echt weet waarom. Afgelopen weekend is zelfs m'n fiets in elkaar geschopt, ik ben dus gevolgd.

Durf er thuis niet over te praten en heb het afgedaan als een incident. Misschien is het de ware ik wel, ik ga het hier met de dokter eens over hebben.

[ Bericht 100% gewijzigd door Evienne op 03-12-2012 20:15:26 (whatever) ]

oh trouwens, er wordt hier niet over snijden etc gesproken, daar zijn andere hulpinstanties voor om mee om te gaan

quote:

Op maandag 3 december 2012 08:10 schreef Re het volgende:
oh trouwens, er wordt hier niet over snijden etc gesproken, daar zijn andere hulpinstanties voor om mee om te gaan

Dank je

@ Sylvana: Ja het is gewoon echt niet leuk meer... Ik kan niet wachten tot de vakantie, 2 weken samen zijn...
En sterkte, ik hoop dat je je vandaag wat beter voelt.
@Cafpow: Ja dat doe ik ook wel maar soms is het zo enorm moeilijk... ik bedoel als ik mezelf rot voel/moet huilen is er niemand voor me, alleen hij... mijn ouders ( vooral mijn vader ) vind mij mezelf aanstellen. ( van hem merk ik het sowieso, als ik dan met mijn moeder of vriend ergens over praat zie ik hem geirriteerd kijken en zuchten, mijn moeder praat gewoon door me heen. )
Ik heb gewoon niemand anders, geen vrienden geen familie niks.
@ gewoonmezelf87
Ja samen willen wonen/ desnoods alleen is iets wat hoog op mijn lijstje staat omdat ik weet dat het dan stukke beter zou gaan, ik ga dood thuis, mijn moeder valt mij telkens lastig met haar ditjes en datjes en zegt dat ze zichzelf ook niet fijn in haar vel voelt, en hoe vaak ik dan ook zeg van ma ga dan alsjeblieft eens na de huisarts, ze dit niet doet omdat zij het vind horen...
Dus voor mij zou het echt beter zijn op mezelf wonen. Ik word nu echt wel gedeeltelijk gek van mijn ouders.

@ Iedereen
Ik hoop dat iedereen zich een beetje beter voelt vandaag!

Ik niet zo, ik kon mijn bed weer niet uit wekker uitgedrukt... en als ik dan mijn bed uit wil komen lukt het gewoon niet.
Ik wou zo graag naar school vandaag, gewoon voor een paar uurtjes...
Maar wel even met mijn behandelaar van de GGZ gesproken, ze had vandaag om 12 uur tijd voor mij vrij gemaakt ( en ik had dus over die mail doorgelezen... echt stom ) maar ze belde me hoe het was en ik haar het dus vertelt en vandaag heeft iemand afgebeld voor morgen half 9, dat wordt nogal wat maar het is nodig dus heb ik morgen een afspraak bij de GGZ! even praten, ben nu ook een heel word documentje aan het typen hoe en wat en waar ik mee zit, is wel fijn om even alles op een rijtje te hebben, en duidelijk.
Morgen als ik een paar uur naar school ben gegaan na de GGZ beloon ik mezelf met iets lekkers te halen en dit rustig thuis op te eten... en als ik dan moe ben mag ik van mezelf best een dutje doen.
Nou ga ik even het word documentje typen, vind het wel moeilijk moet ik zeggen...

Klaar met het schrijven, het lucht echt op maar ik wist niet dat ik nog zo erg met bepaalde zaken zat. het zijn 5 blz lang en 2.476 woorden lang.
Het is alleen wat NU in mij opkomt er is vast wel meer.. maar dit is wat NU in mij opkwam en vele dingen heb ik nog verkleint vertelt.

@7Uporgange
Ik herken het wel..dat van dat je nietmand hebt. Bij mij is het vergelijkbaar, ik heb alleen mijn ma. Maar die relatie is ook verstoord en vaak komt er opeens soort van emotionele chantage of er zijn dingen die ik niet met haar kan bespreken omdat ik weet dat ze niet kwetsend bedoeld zijn, maar zij zal ze wel zo opvatten.

Dat is voor mij een grote reden om naar een psycholoog te gaan, die luistert zonder oordelen en probeert daar waar kan mij te helpen patronen te breken of het op andere manier aan te pakken.

Wel goed dat je de lastige of probleempunten benoemd en noteerd, neem dat blaadje of digitaal stukje gewoon mee en geef het gelijk..of mail het, dan kan je er morgen niet omheen.

en inderdaad wees lief, in de zin van als je een prestatie levert beloon jezelf.

@hier
gaat het wel...voel me nog klote. Maar ga gewoon door, mijn probleem ligt vooral bij het thuis zijn. Nu op school valt het wel mee. En ik zit gewoon liever hele dagen op school dat thuis. Zo had ik les van 1 uur maar zat ik om 11 uur al op school.
En het gepieker blijft maar gaan...en vanmorgen ook nog eens wakker gebeld door de psycholoog die mij gaat overnemen zeg maar. maar ik slenter en sleep mezelf gewoon verder

quote:

Op maandag 3 december 2012 14:51 schreef cafpow het volgende:
@7Uporgange
Ik herken het wel..dat van dat je nietmand hebt. Bij mij is het vergelijkbaar, ik heb alleen mijn ma. Maar die relatie is ook verstoord en vaak komt er opeens soort van emotionele chantage of er zijn dingen die ik niet met haar kan bespreken omdat ik weet dat ze niet kwetsend bedoeld zijn, maar zij zal ze wel zo opvatten.

Dat is voor mij een grote reden om naar een psycholoog te gaan, die luistert zonder oordelen en probeert daar waar kan mij te helpen patronen te breken of het op andere manier aan te pakken.

Wel goed dat je de lastige of probleempunten benoemd en noteerd, neem dat blaadje of digitaal stukje gewoon mee en geef het gelijk..of mail het, dan kan je er morgen niet omheen.

en inderdaad wees lief, in de zin van als je een prestatie levert beloon jezelf.

@hier
gaat het wel...voel me nog klote. Maar ga gewoon door, mijn probleem ligt vooral bij het thuis zijn. Nu op school valt het wel mee. En ik zit gewoon liever hele dagen op school dat thuis. Zo had ik les van 1 uur maar zat ik om 11 uur al op school.
En het gepieker blijft maar gaan...en vanmorgen ook nog eens wakker gebeld door de psycholoog die mij gaat overnemen zeg maar. maar ik slenter en sleep mezelf gewoon verder

Sterkte lieve Cafpow! en neem je rust wanneer je het nodig hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

en bedankt voor je reactie
Het was namelijk best wel moeilijk om het documentje te maken maar ben blij dat ik het gedaan heb.
Morgen even goed over praten.

quote:

Op maandag 3 december 2012 15:24 schreef 7upOrange het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

20 jaar hier

Ik ben bijna 26.

Hier ging het vandaag helaas niet beter, heb tot 16 uur in bed gelegen en geen van mijn doelen behaald. Zou om half 4 een afspraak hebben bij het gezondheidscentrum, maar die heb ik afgebeld Oké das misschien toch positief, want ben ook vaak genoeg gewoon niet bij afspraken komen opdagen zonder af te zeggen

7upOrange, fijn dat je morgen al een gesprekje bij de GGZ kunt hebben en goed van je dat je voor jezelf wat dingen op papier hebt gezet!

Getver, voel me een ouwe sok met mn 34 .

Sylvana, netjes dat je hebt afgebeld. Wanneer ga je nu?

@sylvana
inderdaad netjes dat je hebt afgezegd!

@ Nijna
Ach, ik kom redelijk in de buurt ik zit zelf op de 26...dus zo een groot verschil is er niet

Ik vind dat iedereen hier nog redelijk jong is hoor! Ik dacht dat iedereen rond de 40/50 zou zijn.
Jullie zijn allemaal nog jong hoor!

Ben trouwens heel erg trots op mezelf dat ik eindelijk eens duidelijk voor mezelf heb gemaakt hoe en wat.
Ik vond het echt wel moeilijk maar zo kan ik er ook aan gaan werken.
Zal jullie up to date houden over hoe het gaat.

@Sylvana: Ik bel soms ook gewoon dingen af omdat ik soms: bang ben/geen zin heb/moe ben/niet weet hoe ze over me denken.
Ben ook wel eens niet komen opdagen terwijl ik ook niet afbelde omdat ik bang was voor de tegenreactie...
Dus ik begrijp je volkomen!

Cafpow, dat scheelt idd maar een beetje, bedankt voor je opbeurende woorden

Van die stemmingswisselingen word je echt schijtziek. het gaat de laatste dagen best wel goed, terwijl morgen weer totaal anders kan zijn. Vandaag ik gesprek met mijn tutor gehad, alleen niet meer individueel gesproken, dus ze dacht dat het heel veel beter zou gaan, ook omdat ik wel aardige cijfers gehaald heb. Ik probeer gewoon prive en school gescheiden houden, want al die gesprekken zijn best vermoeiend en voor je het weet, weet heel je klas dat het slecht met je gaat.

Ik moet sowieso wat harder worden, en niet naar aandacht of medelijden op zoek gaan. Je voelt je er wel beter door, maar je schiet er verder niet veel mee op. Wellicht dat ik ook nog naar een andere hulpverlener ga, aangezien ik mijn huidige wel gezien heb.

Au, ik heb pijn. Na 4 maanden opname, is het belangrijkste dat ik geleerd heb dat ik nu volmondig kan zeggen dat ik emotioneel verwaarloosd ben. En tijdens de opname had ik een begin gemaakt met hier verder iets mee te doen (wat niet-te-versturen-brieven schrijven), maar de wond ligt nog wel open.

En het doet zo'n pijn. Er zitten nog zo veel verlangens in mij, die nooit meer vervuld gaan en kunnen worden. Dingen waar ik heel m'n leven al naar op zoek ben, maar nooit gaan komen. En met m'n huidige therapeute ga ik nu een soort afscheidsritueel hiervoor verzinnen.

Maar pijn, dat is wat ik nu voel. Voorheen kon ik het nog wegduwen, bleef ik vaak ontkennen. Maar nu kan dat niet meer en ik voel pijn, verdriet, boosheid. En het verlamt me echt, ik krijg echt niks gedaan, ik ben er alleen maar mee bezig. Het laat zich niet meer wegduwen.

Maar fuck, ik voel me even echt zo verloren. En dan worden die verlangens tegelikertijd alleen maar weer sterker

quote:

Op maandag 3 december 2012 17:34 schreef Nijna het volgende:
Getver, voel me een ouwe sok met mn 34 .

Sylvana, netjes dat je hebt afgebeld. Wanneer ga je nu?

Geen idee, heb geen nieuwe afspraak gemaakt nog

@Nyota, herkenbaar Wel goed om een afscheidsritueel te doen, zelf ook maar eens over nadenken.

Op een ander forum ging het over veranderingen het laatste half jaar. Ik ging nadenken over wat er het laatste half jaar bij mij veranderd is.

- Ik heb meer last gekregen van eetbuien
- Ik ben flink aangekomen en haat mijn lichaam
- Mijn dagelijkse structuur is verslechterd
- Ik ga niet meer naar school
- Ik ben mijn baan als studentredacteur bij de hogeschoolkrant kwijt
- Mijn diabetes is ontregelt, wat kan zorgen voor complicaties zoals blindheid en ledematen die afgezet moeten worden
- Ik ben depressiever
- Ik slik meer antidepressiva
- Ik heb meer last van suïcidegedachten/plannen
- Ik heb waarschijnlijk meerdere persoonlijkheidsstoornissen
- Ik heb minder sociale contacten
- Ik heb meer financiële schulden
- Ik heb geen professionele hulp, want sta (weer) op een wachtlijst
- Ik zie geen toekomst meer

Ik ben alleen maar weer verder weggezakt dus

Ik voel me echt weer kut de laatste tijd. Het ging even iets beter na een periode van heftige paniekaanvallen, maar de laatste tijd kan ik alleen maar denken aan de dood en dat het leven eigenlijk zo zinloos is.

Probeer dit soort fatalistische gedachten te 'counteren' met positieve gedachten (ik ben nog jong, ik ga nog lang niet dood, er is nog genoeg om van te genieten), maar het is zo moeilijk om die gedachten voorrang te geven.

Verlang soms zo terug naar de tijd dat ik zorgeloos leefde en mijn enige zorg was of we vanavond niet vies gingen eten.

Hoop dat het een fase is die (snel) weer overgaat.

Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:20 schreef Little_Dolls het volgende:
Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

Ik niet iig

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:20 schreef Little_Dolls het volgende:
Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

Die mensen denken gewoon niet zoveel na als (bijvoorbeeld) ik dat doe. Als je gewoon leeft om te leven en niet steeds met nare gedachtes in je kop zit, ja, dan kan ik me best voorstellen dat je gewoon gelukkig bent. Vooral als je in zo'n welvarend land als Nederland woont.

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:20 schreef Little_Dolls het volgende:
Is het de dag van vandaag eigenlijk wel raar dat een mens zich depressief voelt...?

Mensen die maar (meestal geforceerd) optimistisch willen doen... Ik snap ze niet. Ik snap ze wel omdat ze zichzelf niet slecht willen voelen, maar voelen ze zich zo uiteindelijk beter...?

compleet verkeerde aanname, ik hoef me niet goed te voelen, wat ik voel is gewoon goed. Het is dus niet een kwestie van 'beter' dan maar gewoon goed. Ik ben ook geen optimist, zelfs een pessimist eigenlijk maar dat heeft niets met mijn gevoel van slecht of goed te maken.

quote:

Op maandag 3 december 2012 21:37 schreef Re het volgende:

[..]

compleet verkeerde aanname, ik hoef me niet goed te voelen, wat ik voel is gewoon goed. Het is dus niet een kwestie van 'beter' dan maar gewoon goed. Ik ben ook geen optimist, zelfs een pessimist eigenlijk maar dat heeft niets met mijn gevoel van slecht of goed te maken.

Mooi punt, Re.

@Silvana
sterkte En probeer niet zo negatief te denken, dat geeft je meer kans om de put in te vallen.

@Tywin
Soms verlang ik ook heel erg terug naar bepaalde tijd bijvoorbeeld toen ik kind was en alles draaide om spelen...

@Re
Heel mooi gezegd Ik vind dat alles wat je voelt goed is, want als je niet voelt leef je niet. En als je negatieve dingen niet voelt kan je er ook niet doorheen..hoe moeilijk en vermoeiend het is

Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

En andere antidepressiva Sylvana? Nadat je gestopt bent met het 1e medicijn kan het zijn dat hij de 2e keer niet zo goed aanslaat. Enig idee waarom je nu weer zo diep bent weggezakt?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 13:42 schreef Senor__Chang het volgende:
Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

wil je nou wel of niet geholpen worden is dan de vraag... zo ja dan zul je toch ergens moeten accepteren dat dat alleen gaat werken als je daadwerkelijk de intentie hebt om beter te worden... is geen vreemde gedachte toch?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:11 schreef Ewelina het volgende:
En andere antidepressiva Sylvana? Nadat je gestopt bent met het 1e medicijn kan het zijn dat hij de 2e keer niet zo goed aanslaat. Enig idee waarom je nu weer zo diep bent weggezakt?

Hmm ja dat is wel een goeie idd. Zal het de volgende keer bij de psychiater eens bespreken!

En ik denk dat het komt omdat ik in september weer naar school moest. En ik dat dus gewoon nog steeds niet aankon en daarom dus weer depressief werd (omdat ik van huis uit mee heb gekregen dat school/presteren belangrijk is, mijn broer en zusje goede opleiding afgerond hebben en goede baan hebben etc, en ik maar wat aanklooi en niks bereik voor mijn gevoel)

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 13:42 schreef Senor__Chang het volgende:
Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

Goed dat je geweest bent, maar ik denk idd wel dat ze gelijk hebben. Als je niet gemotiveerd bent om beter te worden dan hebben ze liever iemand die wel gemotiveerd is...Als je zelf niet achter de behandeling staat dan houdt het op.

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:21 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hmm ja dat is wel een goeie idd. Zal het de volgende keer bij de psychiater eens bespreken!

En ik denk dat het komt omdat ik in september weer naar school moest. En ik dat dus gewoon nog steeds niet aankon en daarom dus weer depressief werd (omdat ik van huis uit mee heb gekregen dat school/presteren belangrijk is, mijn broer en zusje goede opleiding afgerond hebben en goede baan hebben etc, en ik maar wat aanklooi en niks bereik voor mijn gevoel)

Het belangrijkste is volgens mij nog altijd levensgeluk. Staat ver boven school of baan. Ik herken het overigens wel, die prestatiedruk. Is het niet een idee om op een heel laag tempo iets te gaan doen?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:24 schreef Ewelina het volgende:

[..]

Het belangrijkste is volgens mij nog altijd levensgeluk. Staat ver boven school of baan. Ik herken het overigens wel, die prestatiedruk. Is het niet een idee om op een heel laag tempo iets te gaan doen?

Ja het liefst zou ik gewoon een thuisstudie gaan doen ofzo. Maar dan moet ik eerst een Wajong-uitkering ofzo hebben, omdat ik nu van de stufi leef. En ik zal toch een inkomen moeten hebben. Maar ik kom pas in aanmerking voor een uitkering als die persoonlijkheidsstoornissen officieel gediagnosticeerd zijn en ik bij Scelta de 3-daagse deeltijd ga doen of klinisch opgenomen wordt. Want alleen voor mijn recidiverende depressie kom ik niet in aanmerking voor een Wajong-uitkering.

Dat laatste lijkt me raar... je kan daardoor toch niet werken? Het is toch officieel chronisch bij jou?

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:27 schreef Ewelina het volgende:
Dat laatste lijkt me raar... je kan daardoor toch niet werken? Het is toch officieel chronisch bij jou?

Ja, maar toch is hij vorig jaar afgewezen (toen ik zelfs opgenomen was) Ze zijn echt zo streng tegenwoordig...

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:33 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja, maar toch is hij vorig jaar afgewezen (toen ik zelfs opgenomen was) Ze zijn echt zo streng tegenwoordig...

kan de behandelend psychiater niets voor je doen? Heb je bezwaar gemaakt?

[ Bericht 1% gewijzigd door Ewelina op 04-12-2012 14:42:17 ]

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 14:36 schreef Ewelina het volgende:

[..]

kan de behandelend psychiater niets voor je doen? Heb je bezwaar gemaakt?

Nee, had daar toen niet de energie voor. En zal als ik bij Scelta gesprek heb vragen of ze me daar kunnen helpen met nieuwe aanvraag.

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 13:42 schreef Senor__Chang het volgende:
Jullie kennen dat gevoel vast wel. Dat je denkt dat het niet slechter kan gaan en altijd blijkt dat dat wel het geval is. Na een tijdje ga je er om lachen

Ik ben naar mijn eerste afspraak voor dagbehandeling geweest en ik voel me nu zo slecht. Tijdens het gesprek kwam het op mij over alsof ze wilden zeggen dat als je niet beter wilt worden, je maar beter niet kan komen. Wat dus mijn gevoel dat ik ook daar niet hoor behoorlijk versterkt heeft.

Volgende week heb ik weer een afspraak, maar daar kijk ik dus niet naar uit. Ik voel me echt reddeloos nu, want mijn laatste beetje hoop had ik dus hierop gevestigd.

Je gaat er naartoe met de intentie om beter te worden toch? En je wil veranderen toch?

Dagbehandeling is zwaar, heel zwaar.. Je kunt nog beter gaan werken bij wijze van..

Ik heb 8 maanden een dagbehandeling gevolgd en ik heb verschillende momenten gehad dat ik er nooit meer naartoe wilde, maar daar schoot ik niks mee op, want dat zou betekenen dat ik de dingen toch weer doe zoals ik ze altijd gedaan heb.. En daardoor ben ik dus ook depressief geworden..

Je moet beter willen worden en willen veranderen.. Dan heb ik het niet over je persoonlijkheid, maar over hoe je dingen aan pakt..

Ik zal me trouwens even voorstellen;

Heleen, 26 jaar uit Bergen op Zoom. Woon samen met mijn vriend waar ik al 8,5 jaar mee samen ben..

3 jaar geleden ben ik 5 weken opgenomen geweest op de PAAZ en er is toen een depressie en een gegeneraliseerde angststoornis geconstateerd. 8 maanden deeltijd behandeling gedaan in het ziekenhuis in combinatie met Lexapro en Mirtazapine.

Sinds maandag weet ik dat ik ADHD heb en ben sinds gisteren begonnen met Ritalin..

Medicijnen waar ik ervaring mee heb;

Alprazolam
Lexapro
Mirtazapine
Sertraline (slik ik nu nog 50 mg van)
Welbutrin (slik ik nu nog 150 mg van)
Ritalin (slik ik sinds gisteren 3 x 5 mg en na een week 3 x 10 mg)

Mocht je vragen hebben

@sylvana
Is de diagnose er dan nog niet, tenminste officieel dan? Want als je al wel de diagnose hebt, maar nog niet officieel, dan kan je bij je psycholoog(psychiater) toch een brief aanvragen waarop hij aangeeft dat het zo is. Dan kan alsnog zeggen dat ze de diagnose gesteld hebben maar niet op papier.
Ben je al aangemeld voor dat traject bij Scelta?

Want met de aanmelding + brief kan je mischien alvast het hele proces laten starten?

@Hel1tjeh
Welkom hier! Wel fijn dat je nu weet dat je ADHD hebt, door te weten wat er is kan je gerichter actie ondernemen. En de medicatie zullen ook wel helpen.

@Senor_chang
Ook wel logisch, want je straalt uit wat je denkt. En je zegt dat je geen hulp wilt en niet wilt veranderen. Willen ze liever hun tijd steken in iemand die het wel wil...is ook wel logisch.

@hier
een zware en irritante dag. Ik heb de indruk dat ik door bepaalde gebeurtenis een soort van angst/ptst aan het ontwikkelen ben. Maar er zitten heel veel factoren aan vast, waardoor het niet per se dat hoeft te zijn.
Maar vandaag dus een zeer scherp gesprek met de psych gehad..en ik ben nu emotioneel en fysiek kapot. Want het was een zeer scherp en emotioneel zwaar gesprek, maar wel een goed gesprek.. Alleen jammer dat ik over moet stappen op andere psyc..en weer van voren af aan moet beginnen..

Maar na bijna 3 jaar terapie ben ik toch een heel stuk vooruit in mini stapjes maar wel een redelijk stuk.

quote:

Op dinsdag 4 december 2012 18:34 schreef cafpow het volgende:
@sylvana
Is de diagnose er dan nog niet, tenminste officieel dan? Want als je al wel de diagnose hebt, maar nog niet officieel, dan kan je bij je psycholoog(psychiater) toch een brief aanvragen waarop hij aangeeft dat het zo is. Dan kan alsnog zeggen dat ze de diagnose gesteld hebben maar niet op papier.
Ben je al aangemeld voor dat traject bij Scelta?

Want met de aanmelding + brief kan je mischien alvast het hele proces laten starten?

@Hel1tjeh
Welkom hier! Wel fijn dat je nu weet dat je ADHD hebt, door te weten wat er is kan je gerichter actie ondernemen. En de medicatie zullen ook wel helpen.

@Senor_chang
Ook wel logisch, want je straalt uit wat je denkt. En je zegt dat je geen hulp wilt en niet wilt veranderen. Willen ze liever hun tijd steken in iemand die het wel wil...is ook wel logisch.

@hier
een zware en irritante dag. Ik heb de indruk dat ik door bepaalde gebeurtenis een soort van angst/ptst aan het ontwikkelen ben. Maar er zitten heel veel factoren aan vast, waardoor het niet per se dat hoeft te zijn.
Maar vandaag dus een zeer scherp gesprek met de psych gehad..en ik ben nu emotioneel en fysiek kapot. Want het was een zeer scherp en emotioneel zwaar gesprek, maar wel een goed gesprek.. Alleen jammer dat ik over moet stappen op andere psyc..en weer van voren af aan moet beginnen..

Maar na bijna 3 jaar terapie ben ik toch een heel stuk vooruit in mini stapjes maar wel een redelijk stuk.

Ja het is een behoorlijke opluchting, want de dingen waar ik nog mee kampte waren niet echt te herleiden naar mijn depressie of angststoornis..

De medicijnen werken erg goed, heerlijk om een leeg hoofd te hebben (normaal moest ik daar een jointje voor roken)..

Het is trouwens niet gek dat je door bepaalde gebeurtenissen een angst hebt ontwikkeld, want je bent niet anders gewend.. Wat een uitdaging is om het de volgende keer anders te doen en dan te kijken hoe het dan bevalt..

Zo was ik heel erg bang voor mijn gevoelens.. Slechte gevoelens stopte ik weg.. Ik was leeg.. Voelde niks meer.. Totdat ik een kijkdoos moest maken, de buitenkant hoe mensen mij zagen en hoe ik mezelf liet zien, dat was bij mij heel vrolijk.. Je moest alleen niet te dichtbij komen (had ik uitgebeeld met spijkers die naar buiten staken).. De binnenkant was alleen maar zwart, met een gebroken hart (had destijds net het contact verbroken met mijn moeder)..
Toen ik dit maakte voelde ik er helemaal niks bij..

2 weken later gingen we de kijkdozen van iedereen (totaal 8 man) bespreken in de groep..

Ik voelde weer, maar het maakte me ook heel erg bang.. Mijn begeleidster (spv-er) van de groep zei toen tegen mij dat ik het aankan, dat ik niet meer voel dan dat ik aankan..

Het is moeilijk.. en het is een lange weg.. 2 stappen vooruit, 3 achteruit.. En zo is het ook echt..

Pff, jullie hebben het toch een pak zwaarder dan mij precies...

quote:

@sylvana
Is de diagnose er dan nog niet, tenminste officieel dan? Want als je al wel de diagnose hebt, maar nog niet officieel, dan kan je bij je psycholoog(psychiater) toch een brief aanvragen waarop hij aangeeft dat het zo is. Dan kan alsnog zeggen dat ze de diagnose gesteld hebben maar niet op papier.
Ben je al aangemeld voor dat traject bij Scelta?

Want met de aanmelding + brief kan je mischien alvast het hele proces laten starten?

Nee mijn huidige behandelaar heeft alleen zijn vermoedens geuit welke persoonlijkheidsstoornissen hij denkt dat ik heb, en gezegd dat ze bij Scelta maar verder moeten onderzoeken. Ik heb mijn aanmelding rond en die is al binnen bij Scelta, maar het wachten is nog steeds totdat het gedeelte wat hij moest aanleveren binnen is. En denk niet dat het UWV genoegen neemt met een onofficiële diagnose...

Vandaag was een moeilijke dag, kwam erg vroeg me bed uit met erg veel moeite niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk, was echt verschrikkelijk misselijk en draaierig...

Vandaag naar de GGZ geweest en na veel moeite mijn word documentje laten lezen. ( sommige dingen lijk ik gewoon niet hardop te kunnen zeggen. :/ )
Ik denk dat het ook wel een eyeopener was voor zowel mezelf als mijn behandelaar.
Ze zei dat als ik het wilde, naar de psychiater doorverwezen kon worden in de GGZ voor medicatie. ( slaapmedicatie e.d )
En of ik naar crisisopvang wilden voor mijn rust.
Wel moest ik zo vaak mogelijk naar school ( iets wat echt niet lukt ) en vroeg opstaan volgens haar ( dan voel ik me alleen voor de rest van de dag ziek... dat is het probleem.. )
Zo ben ik thuis meteen naar bed gegaan, had mijn wekker gezet voor anderhalf uur slaap, en uiteindelijk sliep ik van 11 tot 3...
Dus al met al gaat het niet zo goed met mij...