abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_120945893
Chinese scientists find evidence for speed of gravity
by Staff Writers
Beijing (XNA) Dec 28, 2012


Chinese scientists revealed Wednesday that they have found evidence supporting the hypothesis that gravity travels at the speed of light based on data gleaned from observing Earth tides.

Scientists have been trying to measure the speed of gravity for years through experiments and observations, but few have found valid methods.

By conducting six observations of total and annular solar eclipses, as well as Earth tides, a team headed by Tang Keyun, a researcher with the Institute of Geology and Geophysics under the Chinese Academy of Sciences (CAS), found that the Newtonian Earth tide formula includes a factor related to the propagation of gravity.

"Earth tide" refers to a small change in the Earth's surface caused by the gravity of the moon and sun.

Based on the data, the team, with the participation of the China Earthquake Administration and the University of the CAS, found that gravitational force released from the sun and gravitational force recorded at ground stations on Earth did not travel at the same speed, with the time difference exactly the same as the time it takes for light to travel from the sun to observation stations on Earth.

The scientists admitted that the observation stations are located near oceans, indicating that the influence of ocean tides might have been strong enough to interfere with the results.

Consequently, the team conducted separate observations of Earth tides from two stations in Tibet and Xinjiang, two inland regions that are far away from all four oceans, as well as took measures to filter out other potential disturbances.

By applying the new data to the propagation equation of gravity, the team found that the speed of gravity is about 0.93 to 1.05 times the speed of light with a relative error of about 5 percent, providing the first set of strong evidence showing that gravity travels at the speed of light.

Their findings have been published online in English by German science and technology publishing group Springer.

Printed articles in both Chinese and English will be carried in a January 2013 edition of the Chinese Science Bulletin, according to the CAS Institute of Geology and Geophysics.

Source: Xinhua News Agency
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_121100798
02-01-2013

Man koopt televisie en wint reis naar de ruimte


Media Markt pakt met deze opmerkelijke actie uit om haar 12,5 jaar bestaan te vieren.

De aankoop van een tv heeft de heer Mikolajewski uit het Nederlandse Hoogmade nog een leuk extraatje opgeleverd: een reis naar de ruimte alstublieft. Zijn naam werd door de notaris getrokken uit de circa 3.000 kanshebbers die een actieproduct kochten bij Media Markt.

De winnaar deed zijn aankoop in Alphen aan den Rijn. Op die manier deed hij mee aan een gezamenlijke actie van Media Markt, Samsung en Space Expedition Corporation (SXC), dat vanaf 2014 commerciële ruimtevluchten uitvoert vanaf Curaçao. Wanneer de ruimtereis gaat plaatsvinden, is nog niet bekend. Vanavond zal de gelukkige zijn prijs in ontvangst nemen tijdens een feestelijke bijeenkomst in de vestiging in Alphen aan den Rijn.

Vorige maand verkocht Media Markt ook een ticket voor een ruimtereis. De 18-jarige Rowin uit Helmond trok aan het langste eind. Prijskaartje: 73.333 euro.

(HLN)

[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-01-2013 08:25:23 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121100822
02-01-2013

Astronomen nemen voor eerste keer geboorte van planeet waar


De ESO verspreidde deze illustratie van het fenomeen. © afp.

Astronomen van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) hebben voor de eerste keer een planeet waargenomen die geboren wordt, op 450 lichtjaren van de aarde. De astronomen waren een nieuwe ster aan het bestuderen, en merkten daarbij op dat rond die ster zich planeten aan het vormen zijn. Die evolutie werd nooit eerder waargenomen.

Grote gasreuzen lijken een kloof te dichten in het materiaal rond de ster. Ze gebruiken de zwaartekracht om materiaal te verzamelen uit de buitenste ring rond de ster, die zo de ster helpen groeien. Theoretische simulaties hebben zulke bruggen tussen de buitenste en binnenste delen van ringen rond sterren eerder al voorspeld, maar nooit eerder werd er een waargenomen.

De internationale ploeg van astronomen hebben het al deels afgewerkte Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), in de Chileense woestijn, gebruikt om de jonge ster te bestuderen. Ze identificeerden twee dunne gasdraden die van de buitenste schijf naar de binnenste schijf stroomden, over een brede kloof.

"Het enige mechanisme dat op dit moment zulke dichte moleculaire stromen kan produceren, is planetenvorming", meldde Simon Casassus van de Chileense universiteit in een persbericht. "We denken dat daarachter een grote planeet verscholen gaat en dat ze de oorzaak is van die twee stromen. De planeten worden groter door gas te absorberen vanuit de buitenste schijf, maar ze morsen veel. Met die overschot aan gas wordt de binnenste schijf rond de ster gevoed", zegt Sebastian Pérez, die heeft meegewerkt aan de studie die woensdag in het wetenschappelijke tijdschrift Nature gepubliceerd werd.


Het Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) in de Chileense woestijn. © ap.

(HLN)

[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-01-2013 08:25:37 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121141011
03-01-2013

Supersnelle deeltjesstromen ontdekt in kern van onze Melkweg



Wetenschappers hebben in het hart van onze Melkweg enorme hoeveelheden geladen deeltjes ontdekt die met duizend kilometer per seconde uit het centrum wegstromen. De stroom lijkt medeverantwoordelijk voor het magnetisch veld dat de Melkweg doordringt.

Onderzoekers ontdekten de deeltjesstromen met behulp van de 54-meter Parkes radiotelescoop. De stromen zijn om meerdere redenen indrukwekkend. Zo zijn ze niet alleen zeer omvangrijk (ongeveer 50.000 lichtjaar lang), maar ook nog eens razendsnel: ze stromen met snelheden van wel duizend kilometer per seconde uit het hart van de Melkweg weg. “Dat is razendsnel – zelfs voor astronomen,” merkt onderzoeker Ettore Carretti op. De stromen bevatten ook heel veel energie. Ongeveer net zoveel als een miljoen exploderende sterren.

Ontstaan
Maar hoe ontstaan deze deeltjesstromen? Het internationale team van onderzoekers heeft wel een idee. De stromen zouden het resultaat zijn van de vorming van nieuwe sterren in het hart van de Melkweg. Diverse generaties sterren die gedurende honderd miljoen jaar ontstaan en ontploffen, laten stromen van radiostraling achter die de vorm van een kurkentrekker aannemen. En die ‘kurkentrekker’ hebben de onderzoekers nu ontdekt.

Magnetisch
De deeltjesstromen brengen gassen en hoogenergetische elektronen mee. Maar dat niet alleen: ook sleuren ze sterke magneetvelden met zich mee. Voorlopig onderzoek wijst erop dat de stromen een grote rol spelen in hoe de Melkweg zijn magnetisch veld maakt en onderhoudt.

De deeltjesstromen kunnen nog veel meer verklaren. In 2010 werden zogenoemde Fermi-bellen ontdekt. Twee enorme gasbellen aan weerszijden van het hart van de Melkweg. Het bestaan ervan kon toen nog op twee manieren verklaard worden: door sterke stervorming of uitbarstingen van het zwarte gat dat zich in het hart van de Melkweg bevindt. De deeltjesstromen bieden nu meer duidelijkheid, zo vertelt één van de leden van het internationale onderzoeksteam, de Nederlandse astronoom Marijke Haverkorn. “Onze metingen vertellen ons nu dat de bellen zijn ontstaan door de vorming van miljoenen sterren, dicht bij het Melkwegcentrum.”

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121260193
06-01-2013

Hayabusa2: een Japanse ruimtemissie om naar uit te kijken!



In 2014 is het zover: Japan stuurt dan Hayabusa2 op pad. De ruimtesonde gaat een bezoekje brengen aan een asteroïde en daar monsters verzamelen. Een prachtige missie!

Hayabusa2 is de opvolger van Hayabusa, een Japanse sonde die in het begin van de 21e eeuw geschiedenis schreef door de asteroïde Itokawa te bezoeken, op die asteroïde monsters te verzamelen en deze vervolgens netjes terug op aarde af te leveren. De missie van Hayabusa2 ziet er in grove lijnen hetzelfde uit. Maar er zijn ook verschillen en al met al belooft de missie van Hayabusa2 toch zeker een stuk spectaculairder te worden. Zo bezoekt Hayabusa2 een heel ander soort asteroïde (die waarschijnlijk veel interessanter is dan Itokawa) en gaat de sonde op die asteroïde een krater creëren, zodat ook onderliggende lagen van de asteroïde bloot komen te liggen en dus op grotere diepte monsters kunnen worden verzameld.

Waarom een asteroïde?
Dat de Japanners zich na de Hayabusa-missie opnieuw naar een asteroïde willen begeven, is niet zo heel vreemd. We kunnen namelijk ongelofelijk veel van asteroïden leren, met name als het gaat om de oorsprong van ons zonnestelsel. In tegenstelling tot grote hemellichamen die door toedoen van bijvoorbeeld thermale processen door de jaren heen veranderd zijn, zijn kleinere hemellichamen zoals asteroïden vaak nog vrij puur. Monsters van asteroïden kunnen ons dan ook een veel beter beeld geven van de ruwe materialen waar planeten en asteroïden uit bestaan en dus meer vertellen over de periode rondom de geboorte van de planeten.


De eerste Hayabusa. Deze bracht een bezoek aan Itokawa. Afbeelding: JAXA.

1999 JU3
Zoals het er nu naar uitziet, gaat Hayabusa2 een bezoekje brengen aan de ongeveer 920 meter brede asteroïde 1999 JU3. Dit is een heel andere asteroïde dan Itokawa. 1999 JU3 is een zogenoemde C-type asteroïde, Itokawa is een S-type asteroïde. Beide asteroïden bestaan uit steen, maar van C-type asteroïden wordt vermoed dat ze meer organische materie en water bevatten. Hayabusa2 kan ons dan ook veel meer gaan vertellen over hoe organische materie en water er van origine in het zonnestelsel uitzag en hoe die stoffen zich verhouden tot het leven en oceaanwater zoals we dat nu kennen.

De gereedschappen

Voor zo’n grondig onderzoek heeft Hayabusa2 natuurlijk goede gereedschappen nodig. En die krijgt de sonde mee! Hayabusa2 is uitgerust met verschillende instrumenten waarmee de asteroïde op afstand bestudeerd kan worden. Ook beschikt de sonde over diverse landers en rover. Hayabusa2 zet de landers op het oppervlak van de asteroïde, zodat deze van dichtbij onderzoek kunnen gaan doen. Ook Hayabusa2 zelf landt kort op de asteroïde om monsters te verzamelen.

Boem!
Eén van de meer spectaculaire instrumenten aan boord van Hayabusa2 is zonder enige twijfel de zogenoemde ‘Impactor’. Het is de bedoeling dat het twee kilo zware object op 1999 JU3 wordt geworpen. Zo ontstaat een krater van meerdere meters breed waarin vervolgens monsters verzameld kunnen gaan worden. Daarmee gaat Hayabusa2 letterlijk veel verder dan Hayabusa: er worden niet alleen oppervlakkige, maar ook dieper gelegen monsters verzameld. Deze monsters geven ons mogelijk een nog beter beeld van de oorspronkelijke materialen die in het prille zonnestelsel voorkwamen: omdat ze dieper liggen, is het minder waarschijnlijk dat ze door allerlei externe processen zijn aangetast.

Tijdschema
Het is de bedoeling dat Hayabusa2 in 2014 wordt gelanceerd. Ergens halverwege 2018 zou de sonde dan bij de asteroïde aankomen. Daar blijft de sonde ongeveer anderhalf jaar aan het werk. Tegen het eind van 2020 kan Hayabusa2 dan de verzamelde monsters op aarde afleveren. Vooralsnog houden de Japanners zich prima aan het schema. In het voorjaar van 2012 werd het ontwerp van Hayabusa2 afgerond. En eind december van dat jaar kon de Japanse ruimtevaartorganisatie de Hayabusa2 onthullen. Helemaal af is de sonde nog niet. Zo wordt er nog hard gewerkt aan de zonnepanelen en worden de apparaten aan boord nog druk getest. Maar zoals het er nu naar uitziet, moet het lukken om de sonde in 2014 te lanceren.


Hayabusa2 onthuld. Afbeelding: JAXA.

Hayabusa2 belooft een mooie missie te worden. Niet in de laatste plaats omdat deze zich op tal van manieren onderscheid van de missies waar de meeste ruimtevaartorganisaties zich mee bezighouden. De lancering van Hayabusa2 is dan ook iets om naar uit te kijken. Dit kan zomaar eens de sonde zijn die diverse geheimen uit het verre verleden van ons zonnestelsel gaat ontrafelen.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121336767
Voor wie geïnteresseerd is in het programma stargazing met o.a. t.v.- astronoom Brian Cox, vandaag was het 1e deel en woensdag en donderdag deel 2 en 3

Stergazing BBC 2 21.00 uur wo. en do.
pi_121342004
08-01-2012

Astronomen zijn 'skelet' van Melkwegstelsel op het spoor



Sterrenkundigen hebben extreem langgerekte slierten van gas en stof ontdekt die zich tussen de spiraalarmen van het Melkwegstelsel bevinden en die beschouwd kunnen worden als een soort 'endoskelet'. De koele slierten zijn vooral op infrarode golflengten zichtbaar, doordat ze dan donker afsteken tegen de zwakke warmtegloed van gas en stof op de achtergrond. Volgens onderzoekers van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics markeren deze Infrared Dark Clouds het centrale vlak van het Melkwegstelsel.

Enkele jaren geleden werd al zo'n donkere wolk ontdekt die vanwege zijn kronkelige vorm 'Nessie' genoemd werd, naar het monster van Loch Ness. Nieuwe waarnemingen met de Spitzer Space Telescope en met radiotelescopen op de grond wijzen nu uit dat Nessie minstens twee en misschien wel acht keer zo lang is als oorspronkelijk gedacht: de sliert heeft een afmeting van enkele honderden lichtjaren, terwijlk hij nergens dikker is dan twee of drie lichtjaar. Hij bevat naar schatting honderdduizend maal zo veel materie als de zon.

Computersimulaties laten vergelijkbare gas- en stofslierten zien in het centrale vlak van spiraalvormige sterrenstelsels. Volgens onderzoeksleidster Alyssa Goodman, die de nieuwe resultaten vandaag bekend maakte op de 221ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach, kunnen die slierten gezamenlijk beschouwd worden als het 'skelet' van het Melkwegstelsel. Ze omschrijft de afzonderlijke slierten dan ook als 'botten'. Naar alle waarschijnlijkheid bevinden ze zich precies in het centrale vlak van het Melkwegstelsel. Metingen aan de Infrared Dark Clouds kan dan ook nieuw licht werpen op de driedimensionale structuur van de Melkweg. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121342073
080-01-2013

'Scheervlucht' van planetoïde Apophis live te volgen op internet



De 'scheervlucht' van de 270 meter grote planetoïde Apophis langs de aarde, in de nacht van woensdag 9 op donderdag 10 januari, is live te volgen op slooh.com, een soort sterrenkundige webcam-service. Apophis werd in 2004 ontdekt, en even zag het er naar uit dat het rotsblok met de aarde in botsing zou kunnen komen. Inmiddels is duidelijkd at dat in elk geval voorlopig niet gebeurt. Deze week vliegt Apophis op een afstand van ca. 14,5 miljoen kilomerter langs de aarde (bijna vier keer zo ver als de afstand tot de maan). De passage wordt gevolgd met een speciale camera op de Canarische Eilanden. De Slooh-webcast (aangevuld met interviews van deskundigen) start in de nacht van 9 op 10 januari om 01.00 uur Nederlandse tijd. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121383473
09-01-2013

Honderden stellaire kraamkamers opgespoord


De rode vlekken geven de verdeling van de recent ontdekte HII-gebieden aan. HRDS Survey Team, NRAO/AUI/NSF; A. Mellinger

Astronomen hebben honderden voorheen onbekende stellaire kraamkamers in de Melkweg opgespoord. Daaronder bevindt zich ook de grootste die tot nu toe in ons sterrenstelsel is aantroffen: een kolossaal exemplaar met een middellijn van bijna 300 lichtjaar.

Een stellaire kraamkamer – de officiële aanduiding is HII-gebied – is een grote interstellaire gaswolk waarin recent stervorming heeft plaatsgevonden. De hete, blauwe sterren die daarbij zijn ontstaan, bestoken hun omgeving met ultraviolette straling, waardoor een deel van de waterstofatomen in het gas geïoniseerd raakt (het enige elektron kwijtraakt).

Doordat HII-gebieden behalve gas ook veel stof bevatten, zijn ze op visuele golflengten vaak moeilijk waarneembaar. Het opsporen van deze gebieden gebeurt daarom doorgaans met radiotelescopen en infraroodsatellieten: radio- en infraroodstraling ondervinden weinig hinder van stof.

Leidraad was in dit geval de catalogus van de inmiddels uitgeschakelde infraroodsatelliet WISE, die de afgelopen jaren bijna tweeduizend potentiële HII-gebieden heeft opgespoord. Deze gebieden worden nu allemaal nagelopen met grote radiotelescopen in de VS (en straks ook Australië).

Dankzij deze systematische zoekactie is het aantal bekende HII-gebieden al meer dan verdubbeld. Dat betekent dat stukje bij beetje ook een beter beeld ontstaat van de spiraalstructuur van de Melkweg, dat voor een belangrijk deel door de verdeling van stervormingsgebieden wordt bepaald.

Een ander belangrijk doel van de zoekactie is het opsporen van verschillen in de chemische samenstelling van de diverse HII-gebieden. Deze kunnen worden gebruikt om de voorgeschiedenis van een stervormingsgebied te reconstrueren. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121383485
09-01-2013

Verre supernova vormt kosmologische mijlpaal


Het begin van een supernova van type Ia: een witte dwerg 'leent' materie van een begeleider. ESO/M. Kornmesser

Astronomen hebben weer een nieuwe mijlpaal bereikt: met de Hubble-ruimtetelescoop is een supernova van type Ia waargenomen waarvan het licht er tien miljard jaar over heeft gedaan om ons te bereiken. Ondanks zijn kolossale afstand kon de verre supernova, die de aanduiding SCP-0401 draagt, gedetailleerd onderzocht worden.

De meeste supernova-explosies beginnen met een zware ster waarvan de kern ineenstort. Maar een supernova van type Ia begint (volgens het meest eenvoudige model) met een witte dwergster die materie van een begeleidende ster 'leent'. Zodra zo'n witte dwerg een bepaalde kritieke massa bereikt, komt het tot een enorme explosie.

Waar andere supernova-explosies grote verschillen in helderheidsverloop laten zien, vertonen supernova's van type Ia sterke onderlinge overeenkomsten. Dat maakt ze tot uitstekende 'standaardkaarsen' voor het meten van kosmische afstanden: hoe zwakker zo'n supernova lijkt, des te verder is hij van ons verwijderd. En tegelijkertijd kan uit zijn spectrum worden afgeleid met welke snelheid hij zich – ten gevolge van de uitdijing van het heelal – van ons verwijdert.

De combinatie van die twee gegevens verraadt hoe snel het heelal op het moment van de supernova-explosie uitdijde. Door supernova's van type Ia op uiteenlopende afstanden waar te nemen, kan dus worden vastgesteld of de uitdijingssnelheid van het heelal in de loop van de tijd is veranderd. Dat is ook precies de manier waarop astronomen in 1998 hebben ontdekt dat de kosmische uitdijing aan het versnellen is.

Supernova SCP-0401 kan dit onderzoek weer een stukje verder helpen. Bij de meeste supernova's van type Ia die op afstanden van meer dan 9 miljard lichtjaar zijn waargenomen, is ofwel het helderheidsverloop niet goed bekend of kon het spectrum niet volledig worden vastgelegd. De gegevens van SCP-0401 zijn daarentegen wél compleet.

Er zijn overigens meer waarnemingen van zulke verre supernova's van type Ia nodig om de bestaande modellen voor de evolutie van het heelal goed te kunnen toetsen. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121424270
09-01-2013

Versnellende kosmische uitdijing volgt Einstein



Het heelal dijt versneld uit... Maar waarom? NASA/ESA/HUDF09 Team

De 'donkere energie', die ervoor zorgt dat het heelal steeds sneller uitdijt, gedraagt zich op z'n Einsteins. Recente metingen van een fundamentele natuurconstante zetten de meeste alternatieve verklaringen buitenspel. Tot die conclusie komt de Amerikaanse astronoom Rodger Thompson.

Ruim tien jaar geleden ontdekten astronomen dat de uitdijing van het heelal niet vertraagt of gelijk blijft – zoals verwacht – maar juist versnelt. Die versnelling kan worden verklaard door een 'kosmologische constante' in te voeren. Bijna een eeuw geleden deed Albert Einstein dat ook al eens deed, omdat hij dacht dat het heelal stationair en onveranderlijk was (ten onrechte naar later bleek).

Die kosmologische constante kent een energiedichtheid toe aan de lege ruimte. Maar er zijn ook andere verklaringen voor de versnellende uitdijing van het heelal mogelijk, en die zijn de afgelopen jaren dan ook volop bedacht.

Thompson heeft de populairste alternatieve theorie nu tegen het licht gehouden. Hij berekende wat deze theorie voor gevolgen zou hebben voor het quotiënt van de massa van het proton en de massa van het elektron – een getal waarvan de grootte wordt bepaald door de heersende wetten van de natuurkunde.

Het alternatieve model voor de versnellende uitdijing voorspelt dat fundamentele natuurconstanten als deze in loop van de miljarden jaren een klein beetje veranderen. Tot nu toe waren astronomische instrumenten echter niet krachtig genoeg om de gevolgen van zo'n verandering te meten.

Vorige maand stelden Europese astronomen echter vast dat het quotiënt van de massa van het proton en de massa van het elektron in een sterrenstelsel op zeven miljard lichtjaar precies even groot was als hier op aarde. De afgelopen zeven miljard jaar lijkt die natuurconstante dus niet of hooguit uiterst weinig te zijn veranderd.

Volgens Thompson kan daarmee een streep worden gezet door bijna alle plausibele alternatieve modellen voor de donkere energie. De versnellende uitdijing van het heelal lijkt te worden veroorzaakt door 'iets' dat de fundamentele natuurconstanten ongemoeid laat. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121442600
Calm down, please!
pi_121463665
11-01-2013

Grootste sterrenstelsel in heelal ontdekt


© Thinkstock.

Een internationale groep wetenschappers heeft het grootste stelsel in het heelal ooit gevonden. Het gaat om een groep van objecten, die maar liefst 4 miljard lichtjaar in doorsnee is. Dat is 40.000 keer zo groot als onze Melkweg.

De ontdekking is bekendgemaakt in het Britse wetenschapsblad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. De objecten zijn zogeheten quasars. Dat zijn mysterieuze hemellichamen in de kernen van melkwegstelsels uit de begintijd van het heelal. De afstand tot de aarde is gigantisch, maar quasars zijn zo helder dat astronomen ze desondanks kunnen zien.

De ontdekte quasargroep tart wat wetenschappers voor mogelijk hielden. Sterrenkundigen dachten dat stelsels nooit zo groot zouden kunnen worden. De limiet zou een doorsnee van 1,2 miljard lichtjaar zijn, maar deze cluster blijkt dus ruim 3 keer zo groot.

"Het is moeilijk om de omvang van deze groep te bevatten, maar we kunnen zeker zeggen dat dit de grootste structuur is die ooit in het heelal is gezien. Dit is opwindend, zeker omdat het ingaat tegen onze kennis van het universum", zegt de Britse hoogleraar Roger Clowes in een verklaring.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 12 januari 2013 @ 09:36:03 #65
304456 SosuaCafe
Sell me this pen...
pi_121463679
Toch ben ik benieuwd of wij het nog mee gaan maken dat er daadwerkelijk een expeditie op reis gaat.
http://www.syfy.com/tinman/oz/
“The only thing standing between you and your goal is the bullshit story you keep telling yourself as to why you can't achieve it.”
pi_121463723
11-01-2013

Kolossale kosmische structuur ontdekt


Twee grote groepen van quasars. De langste structuur (zwarte cirkels) strekt zich uit over vier miljard lichtjaar. R.G. Clowes/UC Lan

Een internationaal team van astronomen heeft, op bijna negen miljard lichtjaar van de aarde, een kolossaal lint van quasars ontdekt. De groep quasars strekt zich uit over een afstand van ongeveer vier miljard lichtjaar en is daarmee de grootste bekende structuur in het heelal.

Quasars zijn de heldere kernen van actieve sterrenstelsels. Ze produceren zoveel licht dat ze tot op miljarden lichtjaren afstand waarneembaar zijn.

Sinds 1982 is bekend dat quasars de neiging hebben om groepen te vormen. Maar de nu ontdekte groep is dermate groot dat het zogeheten kosmologische principe in het geding komt. Dit beginsel, dat de basis vormt van de moderne kosmologie, zegt dat het heelal op grote schaal dezelfde eigenschappen heeft. Anders gezegd: waar een waarnemer zich ook bevindt, overal ziet het heelal er hetzelfde uit.

Dat principe komt nu flink onder druk te staan. Volgens berekeningen zouden er geen structuren mogen bestaan die groter zijn dan één miljard lichtjaar. Maar de nu ontdekte langgerekte structuur van quasars is veel groter dan dat. (EE)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121464109
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 januari 2013 09:36 schreef SosuaCafe het volgende:
Toch ben ik benieuwd of wij het nog mee gaan maken dat er daadwerkelijk een expeditie op reis gaat.
Kan je nog heel... heeel.... heeeeel lang op wachten....
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  zaterdag 12 januari 2013 @ 10:24:19 #68
300435 Eyjafjallajoekull
Broertje van Katlaah
pi_121464193
Die structuren zijn echt onmogelijk groot. 4 miljard lichtjaar.... Zelfs al kan je met lichtsnelheid reizen dan nog kom je nergens :')
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
pi_121464298
Interessante posts! Ga zo door iedereen :)
Wel lekker blijven plakken hè?
pi_121471555
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 januari 2013 09:34 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
11-01-2013

Grootste sterrenstelsel in heelal ontdekt

[ afbeelding ]
© Thinkstock.

Een internationale groep wetenschappers heeft het grootste stelsel in het heelal ooit gevonden. Het gaat om een groep van objecten, die maar liefst 4 miljard lichtjaar in doorsnee is. Dat is 40.000 keer zo groot als onze Melkweg.

De ontdekking is bekendgemaakt in het Britse wetenschapsblad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. De objecten zijn zogeheten quasars. Dat zijn mysterieuze hemellichamen in de kernen van melkwegstelsels uit de begintijd van het heelal. De afstand tot de aarde is gigantisch, maar quasars zijn zo helder dat astronomen ze desondanks kunnen zien.

De ontdekte quasargroep tart wat wetenschappers voor mogelijk hielden. Sterrenkundigen dachten dat stelsels nooit zo groot zouden kunnen worden. De limiet zou een doorsnee van 1,2 miljard lichtjaar zijn, maar deze cluster blijkt dus ruim 3 keer zo groot.

"Het is moeilijk om de omvang van deze groep te bevatten, maar we kunnen zeker zeggen dat dit de grootste structuur is die ooit in het heelal is gezien. Dit is opwindend, zeker omdat het ingaat tegen onze kennis van het universum", zegt de Britse hoogleraar Roger Clowes in een verklaring.

(HLN)
Volgens mij bedoelen ze de grootste cluster want het grootste sterrenstelsel is toch IC 1101?
pi_121536081
quote:
2s.gif Op zaterdag 12 januari 2013 10:24 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Die structuren zijn echt onmogelijk groot. 4 miljard lichtjaar.... Zelfs al kan je met lichtsnelheid reizen dan nog kom je nergens :')
Jeetje.... :D
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
pi_121580840
14-01-2013

Rusland wil Sojoez-raket heel snel gaan vervangen



De Russen willen op korte termijn af van de Sojoez-raket en gaan werken aan een opvolger die mogelijk al tegen 2020 af moet zijn. Ook denken ze na over missies naar de maan en verder. Dat blijkt uit een rapport dat op de site van de Russische ruimtevaartorganisatie is verschenen.

Net als de VS en diverse private ruimtevaartondernemingen heeft Rusland ambitie. Zo wil het graag naar de maan om daar onderzoek te gaan doen. Ook denkt het land al na over bezoekjes aan Mars. Maar om zulke missies werkelijkheid te gaan laten worden, is een degelijk en modern ruimteschip nodig. En dat heeft Rusland niet.

Kapot
De Russen werken namelijk al sinds 1960 met de Sojoez-raket en Sojoez-capsules. Dat deze hun beste tijd wel gehad hebben, bleek afgelopen jaar. Toen stortte een onbemande ruimtecapsule neer nadat problemen met de Sojoez-raket waren ontstaan.

Rusland moet mee
Verouderde raketten die dienst weigeren: het is het laatste wat de Russen in het snel veranderende landschap der ruimtevaartorganisaties kunnen gebruiken. Private ondernemingen die naar de maan, asteroïden en Mars willen en zelfs al in staat zijn om de Russen van de troon te stoten en voorraden naar het ISS te brengen, schieten als paddenstoelen uit de grond. NASA timmert aan de weg met een opvolger voor de spaceshuttle en succesvolle Marsrovers die de weg vrij moeten maken voor een bemande missie naar Mars. Om bij te blijven, zullen ook de Russen maatregelen moeten treffen.

En dat doen ze, zo blijkt uit het rapport dat de Russische ruimtevaartorganisatie Roscosmos afgelopen weekend op het internet zette. In het rapport identificeert Rusland drie prioriteiten. Ten eerste: ervoor zorgen dat Rusland toegang blijft houden tot de ruimte. Nog voor 2020 willen de Russen een opvolger voor de Sojoez-raket en -capsule hebben. Ten tweede vinden de Russen het belangrijk dat ze de middelen hebben om aan de behoeften van de wetenschap te blijven voldoen: Russische wetenschappers moeten de middelen (bijvoorbeeld satellieten) hebben om onderzoek te blijven doen naar het universum en het ontstaan van leven. De derde prioriteit is implementatie van bemande ruimtevluchten. De Russen zijn van van plan om onbemande missies naar de maan te gaan organiseren en wellicht leggen die de basis voor bemande vluchten. Ook willen de Russen naar bemande ruimtemissies naar planeten en andere hemellichamen in ons zonnestelsel toewerken.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121721669
17-01-2013

Telescoop kiekt plek waar licht uit duisternis ontstaat



Een telescoop van de ESO-sterrenwacht in Chili heeft één van de beste opnames ooit gemaakt van Lupus 3. De donkere wolk vormt een heuse kraamkamer: hier ontstaan uit duisternis de helderste sterren.

Op de foto is een donkere wolk te zien. Geloof het of niet, maar in deze donkere wolk ontstaat licht, in de vorm van sterren. De wolk bevat heel veel koel kosmisch stof waar nieuwe sterren uit ontstaan.

De geboorte van een ster
Wanneer de dichte delen van de wolk door toedoen van hun eigen zwaartekracht samenballen, warmen ze op en gaan stralen. In eerste instantie is die straling niet te zien: de wolk houdt het zichtbare licht tegen. Maar wanneer de sterren helderder en heter worden, kunnen de wolken ze niet meer verhullen. De sterren geven intense straling en sterrenwinden af die de wolken wegblazen. De jonge sterren onthullen zich dan aan de buitenwereld.

Onthulling
De heldere sterren die u op de foto rechts van de donkere wolk ziet, hebben zich reeds onthuld. Het blauwe licht verraadt dat deze jonge sterren nog niet al het stof in hun omgeving hebben opgeruimd.


Lupus 3 en de heldere sterren. Foto: ESO / F. Comeron.

Nog veel meer sterren
Op de foto vallen vooral de zeer heldere blauwe sterren op. Maar er zijn er natuurlijk nog veel meer (in wording). Hoe kan het ook anders in zo’n stellaire kraamkamer.

De donkere wolk – Lupus 3 – bevindt zich op zo’n 600 lichtjaar van de aarde. Het gebied dat op de foto prijkt is in werkelijkheid ongeveer vijf lichtjaar groot. Astronomen verdiepen zich graag in dergelijke stervormingsgebieden. Juist in zulke kleine stervormingsgebieden als Lupus 3 ontstaan namelijk sterren die vergelijkbaar zijn met de sterren in ons sterrenstelsel. Onze eigen zon is waarschijnlijk meer dan vier miljard jaar geleden in een vergelijkbaar stervormingsgebied ontstaan. Door zulke gebieden te bestuderen, kunnen we meer over de totstandkoming van onze zon en vergelijkbare sterren te weten komen.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_121732218
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')