quote:
Op dinsdag 13 november 2012 15:34 schreef Aldo-MC het volgende:Ah, bellijsten dus.
En je kan zelf niet de telefoonnummers opzoeken van bedrijven uit je buurt die voldoen aan je criteria daar heb je echt bemiddeling bij nodig?
Neeeeh, het ging er om dat ik een bellijst vroeg aan haar om te zien wat ze in al die tijd allemaal voor mij gedaan had, omdat ik alleen maar hoorde: Ik ben er mee bezig, maar kreeg vervolgens nooit terugkoppelingen van haar. Deze bellijst vroeg ik van haar om te kijken of ze echt wel aan het bellen was. Ze beloofde de bellijst toe te mailen dus ik vertrouwde er wel op dat ze inderdaad wel voor mij bezig was geweest. Deze bellijst wilde ik vervolgens gelijk gebruiken om 'toevallig' ook op de vacatures van de betreffende bedrijven te reageren. Die bedrijven hadden waarschijnlijk al eens vernomen dat er iemand graag aan het werk wilde gaan...in de logistiek. Met deze quasi-spontane sollicitaties wilde ik weer bij één van de personeelszaken een belletje laten rinkelen.
Hé, die naam hebben we eerder gehoord.. Al dan niet negatief, maar proberen kan altijd.
quote:
Wat ik zou doen, denk niet om te beginnen niet anderhalf jaar thuis zitten nietsen maar veel eerder actie ondernemen.
Waar haal je toch steeds anderhalf jaar vandaan ? Dat ongeval was begin September 2011 en sinds begin oktober dit jaar heb ik werk bij een helpdesk. anderhalfjaar is bij mij nog altijd 18 maanden. Bovendien was ik de eerste 4 maanden nog bezig bij te komen van het ongeval, erg snel moe en veel afspraken met fysio, dat werken er toen sowieso eigenlijk nog niet inzat. Al had ik werk gevonden, dan had ik die baan nooit kunnen behouden.[/]
quote:
Je bouwt op jouw manier een enorme achterstand op in de arbeidsmarkt terwijl je nog zo enorm jong bent.
Hoezo 'mijn' manier ? Zoals je zelf al zegt, het is niet makkelijk in deze tijd een baan te vinden, vanaf Februari / Maart heb ik mij suf gesolliciteerd met daarbij soms periodes dat ik het even niet meer zag gebeuren... van de 10 sollicitaties die ik kreeg, kreeg ik maar 2 reacties terug, vanzelfsprekend weer een afwijzing. Daar word je ook niet al te vrolijk van. Toegegeven, soms gaf ik dat solliciteren dus wel eens op, maar in tussentijd kwamen de muren steeds harder op mij af.
Van alle sollicitaties die ik heb gedaan, ik schat een stuk of 80, heb ik maar 2 sollicitatie gesprekken gehad, terwijl dat in deze periode nog een best goed resultaat is. Zo goed gaat het op de arbeidsmarkt.
quote:
Dat je tijd nodig hebt voor je revalidatie is begrijpelijk maar je had toch ook een thuisstudie kunnen volgen
Klopt, heb je gelijk in, had ik kunnen doen, al had ik daar de eerste maanden sowieso nog geen trek in, vanwege die zelfde vermoeidheid. Zelf ben ik sinds Januari al bezig geweest om Excel te ontdekken om zo in de nabije toekomst makkelijker door de Excel cursus heen te fietsen. Sinds Augustus dus met die studie Transport-planner bezig. Gaat nog best wel wat tijd inzitten, zeker nu ik weer aan het werk ben is er nog weinig vrije tijd over. Om dan in het weekend of zoals vandaag te gaan leren, dat vraagt aardig wat discipline. Zwakke schakel bij mij. Ben ik heel eerlijk in, dat is mijn eigen schuld.
quote:
En dat verhaal over alleen optimale inzet binnen een functie die je echt leuk vindt op te kunnen brengen dat is echt de grootste bullshit die er bestaat. Er gaan dagelijks honderdduizenden mensen met tegenzin naar het werk komop zeg.:)
Je zegt dat het bullshit is, maar tegelijkertijd zeg je ook dat ze met tegenzin naar het werk gaan. Zo veel stierestront is dat dus ook weer niet. Je kan mij niet wijsmaken dat al die mensen die met tegenzin naar het werk gaan en vervolgens op het werk vol overgave aan hun werk beginnen en er het beste van maken ? Op het werk zie ik het ook. Gasten die echt totaal geen zin in het werk hebben, (tuurlijk ik heb ook wel eens zo'n dag),maar ik kan ze soms horen hoe ongeïnteresseerd, zonder empathie klanten te woord staan. Dat kan ik echt niet opbrengen. Hoe geirriteerd ik ook ben, klanten horen niet te merken dat je je werk met tegenzin doet.
quote:
Je zegt eigenlijk ik wil best werken, maar heb nu eenmaal een erg ongeluk gehad dus doe voortaan alleen werk dat ik echt leuk vind.
Klopt, heb je zeker gelijk in en zoals eerder gezegd, denk ik dat het die slachtoffer rol is die mij niet los wil laten. Mijn vriend zelf zegt het ook. Ben nog een beetje zoekende hoe ik dat van mij af ga schudden, maar een leuke baan, in de juiste sector, zoals magazijn medewerker of koerier nationaal, zou mij weer erg gelukkig maken en ja, ik denk dat ik dan wel

kan zeggen tegen die slachtoffer rol.
Dat is dus ook waarom ik zeg dat die frustratie/wens om een leuke baan te vinden binnen de logistiek mij juist motiveert om mijn doel te bereiken. Anders zou ik zeggen, best, ik heb mijn werk, callcenter/helpdesk en ik zoek wat dichter bij huis. Maar ook al is het leuk werk, het is niet mijn ding en dus ga ik tijdens het werken gewoon lekker op zoek naar een functie die mij beter ligt.
quote:
Jij denkt teveel in onmogelijkheden in plaats van kansen te zien.
Soms heb ik dit gevoel inderdaad, aan de andere kant is het juist het tegenover gestelde, ik zag juist overal kansen. Ik noem dat het donald-duck syndroom, ik vind alles leuk en denk alles wel aan te kunnen (niet dat ik zeg dat ik het ook kan om 1e monteur te worden en apk meester bijvoorbeeld), maarja, dat is jezelf voor de gek houden.
Daarom denk ik inderdaad de laatste jaren in de logistiek en niet verder dan dat. Dit is het wereldje waar ik naar eigen zeggen wel goed in ben en waar ik het liefst in wil doorgroeien/mijn kennis in wil delen.