R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi. Ik woon sinds maart samen met mijn partner in Engeland. Hij heeft 2 leuke kinderen die ik voor het gemak even James (15) en Claire (18) noem. Op zich ging alles goed, ik kan goed met beiden door 1 deur maar er beginnen wel problemen op te doemen in de omgang met Claire. Dus graag advies om te voorkomen dat het escaleert want ik merk dat ik mijn geduld verlies. Lang verhaal, zie samenvatting onderaan.
Achtergrondinformatie:
Mijn partner en zijn ex zijn 7 jaar geleden uit elkaar gegaan en dan op een zeer zeer nare wijze. Zij heeft hem bedonderd met een aantal anderen voor hij erachter kwam en haar uit huis zette. Ze heeft daarop een half jaar bij vrienden en familie gezeten, hij kwam zonder werk te zitten wegens de emotionele klap en de zorg voor zijn kinderen. Zij stopte met de hypotheek betalen, hij kreeg ineens onbetaalde rekeningen gepresenteerd en de auto die ze een paar maanden voor de scheiding van hem kreeg heeft ze gehouden en hij kon dat ding dus afbetalen. Ondertussen zit zij achter zijn geld aan, wil de helft van het huis en de helft van zijn pensioen (scheiding is nog niet rond). Ze hebben co-ouderschap maar ze communiceren enkel via sms als dat nodig is. Er ontstaan nog steeds regelmatig conflicten tussen die twee.
Claire is een heel creatief intelligent meisje, goed in fotografie, tekenen, schrijven en noem maar op. Ze is grappig, maar ze heeft een enorm gebrek aan zelfvertrouwen. Ze is ook vrij manipulatief. Vorig jaar is ze 50 dagen ziek thuis geweest, dit jaar was het niet beter op school dus nu is ze thuis. Dat wil zeggen, geen school, geen werk en ze zegt wel dat ze werk gaat zoeken maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat als ze al actief op zoek gaat, dat ze niets gaat vinden. Nu heeft ze het plan opgevat om volgend jaar HBO te gaan doen, welteverstaan film en fotografie. Een kunstopleiding die eigenlijk 3 jaar lang audities, deadlines en kritiek inhoudt. Met geen van die dingen gaat zij erg goed om. Ze faked? angstaanvallen, ze houdt niet van sociale contacten en ze zit dus hele dagen op Skype met haar Amerikaanse 'vrienden' die ze nog nooit heeft ontmoet. Verder is ze nogal een smeerkees, ze helpt niet in het huishouden (verwachten we ook niet echt) en zelfs de honden uitlaten op een mooie dag is nog teveel gevraagd. Ze verwacht de duurste kado's op haar verjaardag en er komt werkelijk geen zak voor terug. Ze is 18 maar ik vind haar qua emotionele volwassenheid eerder lijken op een 14 of 15-jarige. Ze heeft een vriendje die bij haar moeder kind aan huis is maar bij ons hij 1 keer geweest, zij zegt dat hij alleen tijd heeft als ze bij haar moeder is. De kinderen zijn 55% van de tijd bij ons.
James is een goedzak, leuke humor, intelligent, typische 'don't know/don't care' puber maar wel leuk en normaal in de omgang. Geen grote mond maar wel eerlijk en soms recht voor zijn raap. Hij doet ook niks in het huishouden maar we merken aan hem wel dat hij het leuk vind om bij ons te zijn. Hij loopt op zijn tenen rond zijn zus, hij haat confrontaties met haar. Zij is hem dik de baas, en hij vindt haar een grote actrice al geeft hij dat zelden toe. Hij is heel loyaal naar haar, en eigenlijk naar iedereen in zijn omgeving.
Hun moeder: ik ken haar niet persoonlijk maar ze zorgt voor veel problemen. Wat ik er van de zijlijn van meekrijg is dat zij nogal een pushover is, James en Claire hoeven maar met hun vingers te knippen of zij vliegt. Het lijkt erop dat ze liever een vriendin wil zijn dan hun moeder, ze gaat constant terug op afspraken die gemaakt zijn. Haar huidige (bijzonder welgestelde) partner staat bij haar op nummer 1. Zijn 12-jarige dochter heeft de slaapkamer met eigen badkamer terwijl haar 18-jarige een vriendje heeft, zij gaat 3 keer per jaar met haar vriend op vakantie in het buitenland en 1 keer per jaar gaan ze een weekje met de kinderen weg in Engeland. Toen zij haar PIP implantaten liet vervangen in juni werden de kinderen bij ons gedumpt want zij kon niet autorijden. Haar vriend zou dat dus niet eventjes doen. Goed, als mijn vriend ziek zou zijn, zou ik wel regelingen treffen met mijn werk maar OK, daar liggen de zaken blijkbaar anders.
Mijn partner: hij is zeer gedesillusioneerd door zijn huwelijk. Het is een schat van een kerel, heel liefdevol en veel waardering voor mij. Intelligent, grappig, sexy, grote dierenvriend en het soort vader dat veel voor zijn kinderen overheeft. Weinig geduld met zijn dochter en als er ruzie met haar, dan krijgt James ook te horen dat hij lui is. Hij vertelt ze ook regelmatig wat een bitch hun moeder is (enorm fout, dat heb ik hem ook meerdere malen verteld en Claire en James weten ook dat ik het er niet mee eens ben dat hij dat doet). Hij heeft de moed met Claire een beetje opgegeven, hij kan de stress niet goed aan. Bovendien krijg ik de dat hij de verantwoordelijkheid een beetje op zijn ex afschuift (het excuus is steeds dat zij niet met hem wil praten over de problemen). Hij probeert echter wel tijd met ze door te brengen en heeft interesse in zijn kinderen. Hij loopt enorm op zijn tenen als het op zijn dochter aankomt.
Goed, jullie snappen wel dat dit gezin niet zo goed functioneert. Ik hoef geen perfectie maar mijns insziens worden dingen onnodig moeilijk gemaakt in deze constructie van co-ouderschap. Ik denk dat deze twee beter bij 1 van de ouders wonen (liefst bij ons natuurlijk), maar het zal niet veranderen op korte termijn.
Ondertussen is mijn geduld met Claire op. We zijn naar Rome geweest en ze heeft de hele vakantie verziekt. Madam was 'ziek', liep te zaniken dat ze naar huis wilde, heeft moeders gesmst of die niet kon regelen dat ze naar huis kon, ze maakte steeds ruzie met James, bleef regelmatig in het hotel. Als ik de camera had, dan eiste ze die binnen 10 minuten op, eiste eigenlijk constant alle aandacht op. Toen ze zich weer aanstelde moest ik lachen en toen smeet ze de laptop die ze een week daarvoor van ons gekregen had op het bed en schreeuwde ze 'stop fucking lauging all the time!!
'. Kortom: een RAMP.
Ik ben klaar met op mijn tenen lopen, ik zeg nu ook ronduit 'I don't believe you' en dan wordt mijn partner boos omdat ik het uitlok. Eerlijk is eerlijk, ik ben boos op haar en zo nu en dan ventileer ik dat gericht naar haar. Gezellig is anders, en ik moet ook een fatsoenlijke manier vinden om ermee te dealen. Maar anderzijds heb ik geen zin om me te laten manipuleren door een 18-jarige.
De laatste ontwikkeling is dat ze volgend jaar dus die opleiding gaat doen, ik vind het een bijster slecht idee en mijn partner staat er ook niet achter. Wij hebben wel een plan B, namelijk dat zij het huishouden doet als ze bij ons is. Bij haar moeder doet ze helemaal niks trouwens, ik heb haar onlangs een ei leren bakken
. Tot 2 jaar geleden waste haar moeder haar haren nog. Ze kan niet zwemmen, ze kan niet koken, ze ligt maandenlang in een bed zonder lakens en noem maar op. Dus plan B wordt een uitdaging en ik vrees dat mijn partner de dagelijkse confrontaties die dat gaat opleveren niet aan wil en kan gaan.
Dus al met al kan ik geen kant op. Want ik ben geen ouder, ik ben geen hulpverlener, maar ik kan wel helpen haar kutzooi opruimen, haar vakantie betalen en dat soort dingen. Ondertussen behandelt zij mij als een stukje stront. Interesseert mij niet zo want alle 18-jarigen denken dat de wereld om hen draait. James doet ook geen fuck maar hij is wel sociaal voelend, geen aandachtsorgel en hij gaat tenminste trouw naar school en dat is werkelijk het enige dat ik verwacht.
Dus al het advies is welkom. Hoe voorkom ik dat ik mijn geduld verlies? Want de situatie gaat echt niet veranderen op korte termijn. Ik zal hier nog een kleine 10 jaar mee moeten leven!
Samenvatting: mijn partner en zijn ex zijn op een nare manier gescheiden en communiceren amper met elkaar. Hun dochter speelt haar ouders handig tegen elkaar uit en is gestopt met school, heeft ondertussen geen werk. Ze heeft onze vakantie verziekt, doet geen fuck thuis en is nogal manipulatief. Ze faked angstaanvallen en kwetst de mensen om haar heen doorlopend. De dagen dat er geen gedoe is met haar zijn zeldzaam. Iedereen loopt op zijn tenen rond haar, maar ik begin mijn geduld te verliezen en doe niet meer mee aan de poppenkast. Dit leidt tot een verslechtering in de verstandhouding. Advies graag, want dit gaat nog eens escaleren en dat wil ik niet.
Sorry voor het lange verhaal, ik denk dat ik vooral ook even gal wil spuwen want dat kan bij mijn partner ook niet altijd (het is en blijft wel zijn dochter!)
Achtergrondinformatie:
Mijn partner en zijn ex zijn 7 jaar geleden uit elkaar gegaan en dan op een zeer zeer nare wijze. Zij heeft hem bedonderd met een aantal anderen voor hij erachter kwam en haar uit huis zette. Ze heeft daarop een half jaar bij vrienden en familie gezeten, hij kwam zonder werk te zitten wegens de emotionele klap en de zorg voor zijn kinderen. Zij stopte met de hypotheek betalen, hij kreeg ineens onbetaalde rekeningen gepresenteerd en de auto die ze een paar maanden voor de scheiding van hem kreeg heeft ze gehouden en hij kon dat ding dus afbetalen. Ondertussen zit zij achter zijn geld aan, wil de helft van het huis en de helft van zijn pensioen (scheiding is nog niet rond). Ze hebben co-ouderschap maar ze communiceren enkel via sms als dat nodig is. Er ontstaan nog steeds regelmatig conflicten tussen die twee.
Claire is een heel creatief intelligent meisje, goed in fotografie, tekenen, schrijven en noem maar op. Ze is grappig, maar ze heeft een enorm gebrek aan zelfvertrouwen. Ze is ook vrij manipulatief. Vorig jaar is ze 50 dagen ziek thuis geweest, dit jaar was het niet beter op school dus nu is ze thuis. Dat wil zeggen, geen school, geen werk en ze zegt wel dat ze werk gaat zoeken maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat als ze al actief op zoek gaat, dat ze niets gaat vinden. Nu heeft ze het plan opgevat om volgend jaar HBO te gaan doen, welteverstaan film en fotografie. Een kunstopleiding die eigenlijk 3 jaar lang audities, deadlines en kritiek inhoudt. Met geen van die dingen gaat zij erg goed om. Ze faked? angstaanvallen, ze houdt niet van sociale contacten en ze zit dus hele dagen op Skype met haar Amerikaanse 'vrienden' die ze nog nooit heeft ontmoet. Verder is ze nogal een smeerkees, ze helpt niet in het huishouden (verwachten we ook niet echt) en zelfs de honden uitlaten op een mooie dag is nog teveel gevraagd. Ze verwacht de duurste kado's op haar verjaardag en er komt werkelijk geen zak voor terug. Ze is 18 maar ik vind haar qua emotionele volwassenheid eerder lijken op een 14 of 15-jarige. Ze heeft een vriendje die bij haar moeder kind aan huis is maar bij ons hij 1 keer geweest, zij zegt dat hij alleen tijd heeft als ze bij haar moeder is. De kinderen zijn 55% van de tijd bij ons.
James is een goedzak, leuke humor, intelligent, typische 'don't know/don't care' puber maar wel leuk en normaal in de omgang. Geen grote mond maar wel eerlijk en soms recht voor zijn raap. Hij doet ook niks in het huishouden maar we merken aan hem wel dat hij het leuk vind om bij ons te zijn. Hij loopt op zijn tenen rond zijn zus, hij haat confrontaties met haar. Zij is hem dik de baas, en hij vindt haar een grote actrice al geeft hij dat zelden toe. Hij is heel loyaal naar haar, en eigenlijk naar iedereen in zijn omgeving.
Hun moeder: ik ken haar niet persoonlijk maar ze zorgt voor veel problemen. Wat ik er van de zijlijn van meekrijg is dat zij nogal een pushover is, James en Claire hoeven maar met hun vingers te knippen of zij vliegt. Het lijkt erop dat ze liever een vriendin wil zijn dan hun moeder, ze gaat constant terug op afspraken die gemaakt zijn. Haar huidige (bijzonder welgestelde) partner staat bij haar op nummer 1. Zijn 12-jarige dochter heeft de slaapkamer met eigen badkamer terwijl haar 18-jarige een vriendje heeft, zij gaat 3 keer per jaar met haar vriend op vakantie in het buitenland en 1 keer per jaar gaan ze een weekje met de kinderen weg in Engeland. Toen zij haar PIP implantaten liet vervangen in juni werden de kinderen bij ons gedumpt want zij kon niet autorijden. Haar vriend zou dat dus niet eventjes doen. Goed, als mijn vriend ziek zou zijn, zou ik wel regelingen treffen met mijn werk maar OK, daar liggen de zaken blijkbaar anders.
Mijn partner: hij is zeer gedesillusioneerd door zijn huwelijk. Het is een schat van een kerel, heel liefdevol en veel waardering voor mij. Intelligent, grappig, sexy, grote dierenvriend en het soort vader dat veel voor zijn kinderen overheeft. Weinig geduld met zijn dochter en als er ruzie met haar, dan krijgt James ook te horen dat hij lui is. Hij vertelt ze ook regelmatig wat een bitch hun moeder is (enorm fout, dat heb ik hem ook meerdere malen verteld en Claire en James weten ook dat ik het er niet mee eens ben dat hij dat doet). Hij heeft de moed met Claire een beetje opgegeven, hij kan de stress niet goed aan. Bovendien krijg ik de dat hij de verantwoordelijkheid een beetje op zijn ex afschuift (het excuus is steeds dat zij niet met hem wil praten over de problemen). Hij probeert echter wel tijd met ze door te brengen en heeft interesse in zijn kinderen. Hij loopt enorm op zijn tenen als het op zijn dochter aankomt.
Goed, jullie snappen wel dat dit gezin niet zo goed functioneert. Ik hoef geen perfectie maar mijns insziens worden dingen onnodig moeilijk gemaakt in deze constructie van co-ouderschap. Ik denk dat deze twee beter bij 1 van de ouders wonen (liefst bij ons natuurlijk), maar het zal niet veranderen op korte termijn.
Ondertussen is mijn geduld met Claire op. We zijn naar Rome geweest en ze heeft de hele vakantie verziekt. Madam was 'ziek', liep te zaniken dat ze naar huis wilde, heeft moeders gesmst of die niet kon regelen dat ze naar huis kon, ze maakte steeds ruzie met James, bleef regelmatig in het hotel. Als ik de camera had, dan eiste ze die binnen 10 minuten op, eiste eigenlijk constant alle aandacht op. Toen ze zich weer aanstelde moest ik lachen en toen smeet ze de laptop die ze een week daarvoor van ons gekregen had op het bed en schreeuwde ze 'stop fucking lauging all the time!!
'. Kortom: een RAMP.Ik ben klaar met op mijn tenen lopen, ik zeg nu ook ronduit 'I don't believe you' en dan wordt mijn partner boos omdat ik het uitlok. Eerlijk is eerlijk, ik ben boos op haar en zo nu en dan ventileer ik dat gericht naar haar. Gezellig is anders, en ik moet ook een fatsoenlijke manier vinden om ermee te dealen. Maar anderzijds heb ik geen zin om me te laten manipuleren door een 18-jarige.
De laatste ontwikkeling is dat ze volgend jaar dus die opleiding gaat doen, ik vind het een bijster slecht idee en mijn partner staat er ook niet achter. Wij hebben wel een plan B, namelijk dat zij het huishouden doet als ze bij ons is. Bij haar moeder doet ze helemaal niks trouwens, ik heb haar onlangs een ei leren bakken
. Tot 2 jaar geleden waste haar moeder haar haren nog. Ze kan niet zwemmen, ze kan niet koken, ze ligt maandenlang in een bed zonder lakens en noem maar op. Dus plan B wordt een uitdaging en ik vrees dat mijn partner de dagelijkse confrontaties die dat gaat opleveren niet aan wil en kan gaan. Dus al met al kan ik geen kant op. Want ik ben geen ouder, ik ben geen hulpverlener, maar ik kan wel helpen haar kutzooi opruimen, haar vakantie betalen en dat soort dingen. Ondertussen behandelt zij mij als een stukje stront. Interesseert mij niet zo want alle 18-jarigen denken dat de wereld om hen draait. James doet ook geen fuck maar hij is wel sociaal voelend, geen aandachtsorgel en hij gaat tenminste trouw naar school en dat is werkelijk het enige dat ik verwacht.
Dus al het advies is welkom. Hoe voorkom ik dat ik mijn geduld verlies? Want de situatie gaat echt niet veranderen op korte termijn. Ik zal hier nog een kleine 10 jaar mee moeten leven!
Samenvatting: mijn partner en zijn ex zijn op een nare manier gescheiden en communiceren amper met elkaar. Hun dochter speelt haar ouders handig tegen elkaar uit en is gestopt met school, heeft ondertussen geen werk. Ze heeft onze vakantie verziekt, doet geen fuck thuis en is nogal manipulatief. Ze faked angstaanvallen en kwetst de mensen om haar heen doorlopend. De dagen dat er geen gedoe is met haar zijn zeldzaam. Iedereen loopt op zijn tenen rond haar, maar ik begin mijn geduld te verliezen en doe niet meer mee aan de poppenkast. Dit leidt tot een verslechtering in de verstandhouding. Advies graag, want dit gaat nog eens escaleren en dat wil ik niet.
Sorry voor het lange verhaal, ik denk dat ik vooral ook even gal wil spuwen want dat kan bij mijn partner ook niet altijd (het is en blijft wel zijn dochter!)
Resistance is futile.
Het is duidelijk dat dat meisje Claire veels te veel ruimte krijgt in haar wangedrag omdat vader de confrontatie schuwt (en misschien schuldgevoel ten opzichte van de kinderen over scheiding) en moeder hier ook niet in helpt, integendeel.
Dus het gaat van kwaad tot erger. En iedereen loopt op z'n tenen en lijdt onder haar extreme wangedrag.
Aangezien jij er ook woont en inderdaad niet als 'moeder' kunt optreden lijkt het mij zaak om nu echt hier met je partner voor te gaan zitten. Maak hem maar duidelijk dat dit bijna niet meer te harden is. Is het niet voor jou, danwel voor de jongere zoon en anders voor je partner zélf. Dit is terreur zo.
En dat meisje heeft er ook niets aan, die gaat ontsporen zo want die hoort geen 'néé'. Die voelt geen grenzen, want die worden niet gesteld. Ze wordt niet terechtgewezen en er zijn geen sancties op wangedrag. En meehelpen in het huishouden is zo normaal als wat, hoeft ze ook al niet. Zo versterk je de negatieve dingen.
Dus het gaat van kwaad tot erger. En iedereen loopt op z'n tenen en lijdt onder haar extreme wangedrag.
Aangezien jij er ook woont en inderdaad niet als 'moeder' kunt optreden lijkt het mij zaak om nu echt hier met je partner voor te gaan zitten. Maak hem maar duidelijk dat dit bijna niet meer te harden is. Is het niet voor jou, danwel voor de jongere zoon en anders voor je partner zélf. Dit is terreur zo.
En dat meisje heeft er ook niets aan, die gaat ontsporen zo want die hoort geen 'néé'. Die voelt geen grenzen, want die worden niet gesteld. Ze wordt niet terechtgewezen en er zijn geen sancties op wangedrag. En meehelpen in het huishouden is zo normaal als wat, hoeft ze ook al niet. Zo versterk je de negatieve dingen.
Als ik in zo'n situatie zou zitten zou ik een kamer voor die meid zoeken.
Desnoods maandelijks de huur betalen.
Alles om die draak weg te krijgen.
Ook denk ik dat je eens een goed gesprek met je vriend moet hebben en hem jou gevoelens en visie op dit alles laten weten. En in het gesprek laten weten dat je zelf desnoods een hartig woordje met zijn dochter gaat voeren.
Vervolgens die meid eens duidelijke huisregels op gaat leggen zodra zij in jullie huis verblijft. En anders gaat ze maar bij haar moeder wonen.
Makkelijker gezegd dan gedaan maar niets zeggen of je mee laten slepen in de kinderachtige ruzies van dat kind is helemaal een verspilling van je energie.
Desnoods maandelijks de huur betalen.
Alles om die draak weg te krijgen.
Ook denk ik dat je eens een goed gesprek met je vriend moet hebben en hem jou gevoelens en visie op dit alles laten weten. En in het gesprek laten weten dat je zelf desnoods een hartig woordje met zijn dochter gaat voeren.
Vervolgens die meid eens duidelijke huisregels op gaat leggen zodra zij in jullie huis verblijft. En anders gaat ze maar bij haar moeder wonen.
Makkelijker gezegd dan gedaan maar niets zeggen of je mee laten slepen in de kinderachtige ruzies van dat kind is helemaal een verspilling van je energie.
Ja, je hebt gelijk. Ze krijgt echt nooit nee te horen. Ze kent geen grenzen. Ik denk dat beide ouders te bang zijn om haar te verliezen.quote:Op zaterdag 10 november 2012 23:52 schreef Boca_Raton het volgende:
Het is duidelijk dat dat meisje Claire veels te veel ruimte krijgt in haar wangedrag omdat vader de confrontatie schuwt (en misschien schuldgevoel ten opzichte van de kinderen over scheiding) en moeder hier ook niet in helpt, integendeel.
Dus het gaat van kwaad tot erger. En iedereen loopt op z'n tenen en lijdt onder haar extreme wangedrag.
Aangezien jij er ook woont en inderdaad niet als 'moeder' kunt optreden lijkt het mij zaak om nu echt hier met je partner voor te gaan zitten. Maak hem maar duidelijk dat dit bijna niet meer te harden is. Is het niet voor jou, danwel voor de jongere zoon en anders voor je partner zélf. Dit is terreur zo.
En dat meisje heeft er ook niets aan, die gaat ontsporen zo want die hoort geen 'néé'. Die voelt geen grenzen, want die worden niet gesteld. Ze wordt niet terechtgewezen en er zijn geen sancties op wangedrag. En meehelpen in het huishouden is zo normaal als wat, hoeft ze ook al niet. Zo versterk je de negatieve dingen.
Zo nu en dan zijn er sancties en dan wordt haar telefoon ingenomen. Dat is het enige dat een reactie hij haar ontlokt, dan begint ze te janken en te zeuren. En dan zegt haar moeder dat mijn partner die telefoon gewoon moet geven en niet moet zeuren. Maar deze sanctie werd alleen opgelegd als ze niet naar school ging. Nu is er geen school meer en mijn partner ziet nog niet het belang om ook op haar gedrag te straffen. Zeuren = telefoon inleveren => dat gebeurt dus niet.
Resistance is futile.
Op kamers zou backfiren. Ze kan niet op zichzelf wonen, ze kan amper haar eigen reet afvegenquote:Op zondag 11 november 2012 00:01 schreef Joe-Momma het volgende:
Als ik in zo'n situatie zou zitten zou ik een kamer voor die meid zoeken.
Desnoods maandelijks de huur betalen.
Alles om die draak weg te krijgen.
Ook denk ik dat je eens een goed gesprek met je vriend moet hebben en hem jou gevoelens en visie op dit alles laten weten. En in het gesprek laten weten dat je zelf desnoods een hartig woordje met zijn dochter gaat voeren.
Vervolgens die meid eens duidelijke huisregels op gaat leggen zodra zij in jullie huis verblijft. En anders gaat ze maar bij haar moeder wonen.
Makkelijker gezegd dan gedaan maar niets zeggen of je mee laten slepen in de kinderachtige ruzies van dat kind is helemaal een verspilling van je energie.
. Ze heeft er baat bij om afhankelijk te zijn want ze krijgt alles wat ze wil. Haar moeder heeft er baat bij om haar afhankelijk te houden want die kampt ook duidelijk met issues. Een hartig woordje met haar: ze negeert me gewoon. En dat zou ik ook doen in haar positie.
Vergeet ook niet dat de ex in dit geval mede-eigenaar is van het huis. Zij heeft macht dus ik kan het niet al te bont maken.
Resistance is futile.
Hoe krijgt hij het voor elkaar om na 7 jaar nog niet gescheiden te zijn?
Voor de rest heb ik niks zinnigs te melden maar succes met de situatie, ik zou denk ik verhuizen als ik in zo'n circus zou wonen.
Voor de rest heb ik niks zinnigs te melden maar succes met de situatie, ik zou denk ik verhuizen als ik in zo'n circus zou wonen.
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Zeg over mij maar wat je wil. Maar mijn partner is GEEN nietsnut. Hij werkt keihard, heeft de ergste vorm van bedrog overleefd en zorgt voor zijn kinderen. De meerderheid van de vaders had genoegen genomen met een 'om het weekend zijn ze bij mij' regeling. In plaats daarvan kiest hij ervoor om voor zijn kinderen te zorgen. Hij weet echt wel dat hij dingen anders aan zou kunnen pakken maar hij kan het niet aan. Het is jammer dat hij steeds op het punt van bezwijken staat, maar dat ligt niet aan zijn levenshouding, dat ligt grotendeels aan de druk die op hem ligt.quote:
En waarom woon je met die nietsnut samen? Omdat het interessant is in Engeland te wonen?
En ja, Engeland is een leuk land om te wonen.
Resistance is futile.
45quote:
Hoe oud is die vent dan wel niet? En jij bent nu 29? 30?
ik ben 29.
Resistance is futile.
Geloof het of niet, de momenten dat zij wel leuk is, zijn ook echt heel tof. En om eerlijk te zijn, ik zou zijn zoon ook echt niet meer willen missen. De verstandhouding met hem is dusdanig goed dat het voor mij echt een verrijking is. En met haar was die tot voor kort eigenlijk ook vrij normaal, tot ze onze vakantie verziekte en ik besloot dat het genoeg was met de poppenkast.quote:
Hoe krijgt hij het voor elkaar om na 7 jaar nog niet gescheiden te zijn?
Voor de rest heb ik niks zinnigs te melden maar succes met de situatie, ik zou denk ik verhuizen als ik in zo'n circus zou wonen.
Nou ja, toen ik haar eenmaal vertelde dat ik door die onzin heenprik, was het mis.
Resistance is futile.
Oh, ze zijn nog niet gescheiden omdat zij weigert de helft van de kosten van de scheiding te betalen. Ook wordt zij door haar partner ook niet bepaald aangemoedigd om te scheiden (ik denk dat hij niet echt de intentie heeft om de rest van haar leven voor haar te zorgen). Hij heeft geld zat en het moment dat zij gescheiden is heeft ze 60.000 pond en dat was het. Niet genoeg voor de rest van haar leven dus. De druk komt dan bij hem te liggen.
Resistance is futile.
Tja, lastige situatie... de enige die echt in kan grijpen is haar vader, zolang hij geen grenzen stelt en consequent is, zal er niks veranderen. Jij ben haar ouder niet, dus te veel pushen van jouw kant zal vast niet goed vallen. Hoe moeilijk het ook is, probeer je vriend het op te laten lossen...
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
En ik zou ook kijken of die scheiding er niet eens door kan, 7 jaar is natuurlijk belachelijk
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Teveel pushen van mijn kant zou betekenen dat zij *alweer* zegt dat ze permanent bij haar moeder gaat wonen. Maar die wil haar niet fulltime en begint dan mijn partner onder druk te zetten.quote:
Tja, lastige situatie... de enige die echt in kan grijpen is haar vader, zolang hij geen grenzen stelt en consequent is, zal er niks veranderen. Jij ben haar ouder niet, dus te veel pushen van jouw kant zal vast niet goed vallen. Hoe moeilijk het ook is, probeer je vriend het op te laten lossen...
Probleem is dat mijn vriend dit domweg niet op gaat lossen. Hij zei van de week dat plan B heel redelijk is maar dat dat tot ruzie gaat leiden en dat hij dat niet ziet zitten.
Hij zit aan antidepressiva wegens angstaanvallen sinds de scheiding.
En ja, die fucking scheiding moet er inderdaad maar eens doorkomen. Eindeloos gezeik is het. Maar in de praktijk zal het maar weinig verschil maken, alleen dat ik de macht heb om zijn dochter eruit te flikkeren wanneer het mij uitkomt. Een deel van mij hoopt dat ze lekker opkrast naar d'r moeder
maar dat zou mijn vriend dusdanig kwetsen dat het eigenlijk een hele wrede gedachte is. Ik vind het zo erg dat alle aandacht naar haar gaat, en alle dure kado's. Terwijl we ook een hele leuke jongen thuis hebben zitten die meer aandacht verdient!
Resistance is futile.
En het zure is dat dit dus een probleem tussen jou en je vriend gaat worden, hoe meer jij er problemen mee hebt, hoe meer hij ws het gevoel zal krijgen te moeten kiezen.
Ik moet wel zeggen dat ik het een slechte zaak vind dat hij zich zo slap opstelt en zich zo laat bespelen. Daar doet hij uiteindelijk zijn dochter geen goed mee, die zal het nog moeilijk krijgen later...
Ik moet wel zeggen dat ik het een slechte zaak vind dat hij zich zo slap opstelt en zich zo laat bespelen. Daar doet hij uiteindelijk zijn dochter geen goed mee, die zal het nog moeilijk krijgen later...
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Heb je ook gelijk in. Maar in dit geval vind ik dat de moeder als rolmodel van hetzelfde geslacht een veel grotere rol speelt. Zij laat alle moeilijke dingen aan ons over.quote:
En het zure is dat dit dus een probleem tussen jou en je vriend gaat worden, hoe meer jij er problemen mee hebt, hoe meer hij ws het gevoel zal krijgen te moeten kiezen.
Ik moet wel zeggen dat ik het een slechte zaak vind dat hij zich zo slap opstelt en zich zo laat bespelen. Daar doet hij uiteindelijk zijn dochter geen goed mee, die zal het nog moeilijk krijgen later...
En ja, hij kan het domweg niet aan. Niet omdat hij een slappeling is, want hij heeft het vaakst van allemaal woorden met haar. Maar als er ruzie is, dan krijgt hij dus een aanval. Hij kan eigenlijk helemaal niet met confrontatie omgaan, ruziemaken met hem vind ik zelf ook zelden constructief want hij vat alles persoonlijk op.
Zijn manier van haar aanspreken op haar gedrag is 'weet je wel wat je me aandoet??' en een hoop geschreeuw, standaard wordt hun moeder erbij gesleept. Ik kalmeer de zaak dan door een gesprek op gang te brengen. 'Wil je hier wel wonen?' 'Wil je nog naar school?' 'Wat wil je zelf, wat vind je zelf?' maar deze kinderen kunnen helemaal niet formuleren wat ze precies willen dus is het antwoord altijd dat ze het niet weten. Maar goed, op zo'n manier hebben ze tenminste het idee dat er iemand is die om hun mening geeft. Bij James werkt dat heel goed, hij en ik zijn 2 handen op 1 buik en hij is echt niet bang om aan te geven dat hij mij irritant vindt soms. En Claire gaat er wel op in maar er komt werkelijk geen zinnig woord uit als je vraagt wat ze echt wil.
Ze ligt gewoon enorm met zichzelf overhoop en dat uit zich in negatief aandachtvragen. Het erge is dat ik als puber vele malen erger was, maar nu kan ik er zelf amper het geduld voor opbrengen.
Resistance is futile.
Herkenbaar, zo een heb ik er thuis ook Heerlijk he, zo'n spiegel?
En ja, haar moeder heeft er idd een grote rol in, maar ja, op haar heb jij geen invloed he? Op hem wel neem ik aan en feit blijft dus dat hij de sleutelrol speelt hier in. Of hij dat nou leuk vindt of niet. En als hij wil dat zijn dochter straks op eigen benen kan staan, zit er weinig anders op dan grenzen stellen.
En ja, dat klinkt makkelijk, maar op deze manier heeft niet alleen zij, maar het hele gezin de gevolgen...
Heerlijk he, zo'n spiegel?En ja, haar moeder heeft er idd een grote rol in, maar ja, op haar heb jij geen invloed he? Op hem wel neem ik aan en feit blijft dus dat hij de sleutelrol speelt hier in. Of hij dat nou leuk vindt of niet. En als hij wil dat zijn dochter straks op eigen benen kan staan, zit er weinig anders op dan grenzen stellen.
En ja, dat klinkt makkelijk, maar op deze manier heeft niet alleen zij, maar het hele gezin de gevolgen...
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Misschien is het wel beter om onze aandacht op James te richten en haar negatieve gedrag te negeren?
Resistance is futile.
Ik heb een zoon van 12 met pdd-nos en nu is dat natuurlijk niet hetzelfde als een 18 jarig verwend nest, het egocentrische herken ik wel en niet te veel aandacht geven aan negatief gedrag helpt wel.
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Indeed, wij zitten over 10 jaar nog met zo'n sekreet opgescheeptquote:
Herkenbaar, zo een heb ik er thuis ook
En ja, haar moeder heeft er idd een grote rol in, maar ja, op haar heb jij geen invloed he? Op hem wel neem ik aan en feit blijft dus dat hij de sleutelrol speelt hier in. Of hij dat nou leuk vindt of niet. En als hij wil dat zijn dochter straks op eigen benen kan staan, zit er weinig anders op dan grenzen stellen.
En ja, dat klinkt makkelijk, maar op deze manier heeft niet alleen zij, maar het hele gezin de gevolgen...
. Iemand zei laatst 'sometimes you have to be cruel to be kind'. Eigenlijk hoog tijd dat haar moeder dat gaat doen want zij beinvloed Claire het meest.
Zolang zij het niet doet, zou hij de verantwoordelijkheid moeten nemen maar dat doet hij dus niet. Eigenlijk zou hij ook eens met een professional moeten praten want hij loopt volledig vast. En ik kan dit wel een jaar volhouden, maar geen 10 jaar.
Resistance is futile.
Met zijn dochter is echt lastig. Wil je die ooit in orde krijgen zul je echt een of andere instelling moeten vinden. Met dingen dat je bijvoorbeeld in groepen moet samenwerken en als je moeilijk gaat doen moet de hele groep voor je opdraaien.
Ik heb een broertje die in mindere af en toe slecht luistert en dan moeilijk gaat doen. Mijn ouders hebben ook met allemaal mensen staan praten, boeken staan lezen etc. Ze proberen het wel maar de verbetering is 0.0 gelukkig is het bij hem niet echt een groot probleem ten opzichte van jouw situatie.
Denk niet dat je de situatie van zijn dochter samen kunt recht draaien je zult echt hulp moeten gaan zoeken van buiten af.
Ik heb een broertje die in mindere af en toe slecht luistert en dan moeilijk gaat doen. Mijn ouders hebben ook met allemaal mensen staan praten, boeken staan lezen etc. Ze proberen het wel maar de verbetering is 0.0 gelukkig is het bij hem niet echt een groot probleem ten opzichte van jouw situatie.
Denk niet dat je de situatie van zijn dochter samen kunt recht draaien je zult echt hulp moeten gaan zoeken van buiten af.
Het lijkt me sowieso moeilijker als het je eigen kind niet is. En nogmaals, ik hoop voor jou dat haar vader echt actie gaat ondenemen.
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Gaat niet gebeuren hoor, ik kan er wel op hopen maar dat zou een teleurstelling worden en ik denk dat dat uiteindelijk zo bitter zou worden dat ik domweg opstap. Volgens mij zijn de enige opties die ik heb, als volgt:quote:
Het lijkt me sowieso moeilijker als het je eigen kind niet is. En nogmaals, ik hoop voor jou dat haar vader echt actie gaat ondenemen.
hem aansporen om professionele hulp te zoeken zodat hij met stress om leert gaan (zelfs zonder zijn dochter zou hij er veel baat bij hebben)
hem aansporen om zijn dochter aan te pakken en riskeren dat ze bij haar moeder gaat wonen
hem aansporen om haar negatieve gedrag te negeren en zijn aandacht te richten op James
Resistance is futile.
En als het echt niet gaat, dan zit er niet veel anders op dan verhuizen. Dat overleef ik wel maar zover ben ik nog lang niet
Resistance is futile.
Zowel hij als ik zijn er van overtuigd dat zij baat zou hebben bij gesprekken met een psycholoog.quote:
Met zijn dochter is echt lastig. Wil je die ooit in orde krijgen zul je echt een of andere instelling moeten vinden. Met dingen dat je bijvoorbeeld in groepen moet samenwerken en als je moeilijk gaat doen moet de hele groep voor je opdraaien.
Ik heb een broertje die in mindere af en toe slecht luistert en dan moeilijk gaat doen. Mijn ouders hebben ook met allemaal mensen staan praten, boeken staan lezen etc. Ze proberen het wel maar de verbetering is 0.0 gelukkig is het bij hem niet echt een groot probleem ten opzichte van jouw situatie.
Denk niet dat je de situatie van zijn dochter samen kunt recht draaien je zult echt hulp moeten gaan zoeken van buiten af.
Maar ik weet niet in welke mate een 18-jarige daar baat bij heeft, die zijn nog dusdanig veranderlijk.. Volgend jaar kan ze een heel ander persoon zijn.
Resistance is futile.
Of optie 5: je weer wat meer terugtrekken en meer goed weer spelen. En dan maar volhouden. Uiteindelijk zal ze toch tegen de beperkingen van haar eigen persoonlijkheid oplopen en in confrontatie geraken met iemand. Ik zou alleen zorgen dat jij dat niet bent. Als het echt verergert tussen jou en die dochter, raakt dat het hele gezin, ook je partner en ook James.
Ook vind ik dat je moeilijk een kind tegen kunt houden om de studie te gaan doen die ze wil doen. Misschien is het ergens wel goed als ze zelf uitvindt hoe de wereld in elkaar steekt en tegen haar eigen beperkingen oploopt.
[ Bericht 5% gewijzigd door AnnaTralala op 11-11-2012 01:22:19 ]
Ook vind ik dat je moeilijk een kind tegen kunt houden om de studie te gaan doen die ze wil doen. Misschien is het ergens wel goed als ze zelf uitvindt hoe de wereld in elkaar steekt en tegen haar eigen beperkingen oploopt.
[ Bericht 5% gewijzigd door AnnaTralala op 11-11-2012 01:22:19 ]
Raak en plezierig.
Het is een optie maar ik ben het gemanipuleer zo spuugzat , dat is voor mij een moeilijke opgave.
Feit is dat ik ook op eieren liep. Ik ben van nature echt niet de persoon die dat goed kan, rekening houden met anderen en weet ik veel wat. Maar het is het overwegen waard.
, dat is voor mij een moeilijke opgave. Feit is dat ik ook op eieren liep. Ik ben van nature echt niet de persoon die dat goed kan, rekening houden met anderen en weet ik veel wat. Maar het is het overwegen waard.
Resistance is futile.
Ja misschien wel maar ik heb ook een neef van 20. Die had ook net na ze'n examens een scheiding van zijn ouders. Toen 3 maanden HBO gedaan gestopt. Want hij wou niet zoveel eten en zo wou niks meer doen zit ook alleen maar thuis. Toen een beetje praten met wat mensen enzo psycholoog. Nu 3 jaar later gaat hij 4 dagen in de week ergens naar toe maar nog steeds een drama wil nog erg weinig. En ik weet een ding wel het is gewoon erg zonde van je leven.quote:Op zondag 11 november 2012 01:13 schreef Seven. het volgende:
[..]
Zowel hij als ik zijn er van overtuigd dat zij baat zou hebben bij gesprekken met een psycholoog.
Maar ik weet niet in welke mate een 18-jarige daar baat bij heeft, die zijn nog dusdanig veranderlijk.. Volgend jaar kan ze een heel ander persoon zijn.
Ik denk dat als je dit soort mensen wilt omkeren moet je mensen wel echt voor het blok werpen bijvoorbeeld in een zaal zetten met 20 mensen en een verhaal vertellen. En dat gebeurt bij mijn neef ook niet. Want kijk stel je dochter gaat nu naar een psycholoog het gaat misschien iets beter dan gaat ze volgend jaar naar het HBO. Zijn haar cijfers niet goed genoeg of vindt ze het niet leuk of wil ze niet naar school. Dan ben je weer een jaar kwijt en het word erger en erger.
Ik weet wel dat ze van mij allang een schop onder d'r reet had gekregen, ja.
En jij beschrijft dus mijn grote vrees, dat zij over 3 jaar he-le-maal niets doet. Maar goed, ik ga er nog maar eens een nachtje over slapen.
En jij beschrijft dus mijn grote vrees, dat zij over 3 jaar he-le-maal niets doet. Maar goed, ik ga er nog maar eens een nachtje over slapen.
Resistance is futile.
Dat meisje is gewoon (heftig) aan het puberen. Ik zou haar trouwens wel naar de kunstacademie laten gaan, en dan ook op kamers laten wonen. Of bij haar moeder. Vraag haar eens waar ze liever wil wonen, bij jullie of bij haar moeder?
Oh, en verder: geen negatieve aandacht geven en dat vol blijven houden.
Oh, en verder: geen negatieve aandacht geven en dat vol blijven houden.
Ik kan niet oordelen of ze het faked.
Om eerlijk te zijn dat sociale contacten vermijden (behalve online), het lui over doen komen, maar eigenlijk het waarschijnlijk niet durven buiten te komen met de hond bijv en dat niet durven te zeggen etc. doet me denken aan een stoornis.
Ik snap wel dat je het kan zien alsof het een kwestie van discipline is (deels vast zo), maar er kan meer onderliggen.
Je hebt uiteraard geen inzicht hoe de scheiding haar geraakt heeft.
Misschien zijn er wel dingen gebeurt waar je geen weet van hebt.
Ze heeft wel professionele hulp erbij nodig in mijn mening.
Al is het maar voor een evaluatie gesprek om te kijken of er idd iets mis zit bij d'r. (angststoornis bijv.)
Om eerlijk te zijn dat sociale contacten vermijden (behalve online), het lui over doen komen, maar eigenlijk het waarschijnlijk niet durven buiten te komen met de hond bijv en dat niet durven te zeggen etc. doet me denken aan een stoornis.
Ik snap wel dat je het kan zien alsof het een kwestie van discipline is (deels vast zo), maar er kan meer onderliggen.
Je hebt uiteraard geen inzicht hoe de scheiding haar geraakt heeft.
Misschien zijn er wel dingen gebeurt waar je geen weet van hebt.
Ze heeft wel professionele hulp erbij nodig in mijn mening.
Al is het maar voor een evaluatie gesprek om te kijken of er idd iets mis zit bij d'r. (angststoornis bijv.)
Moeilijke situatie, maar lijkt mij dat het toch vooral op het bordje van je partner ligt. Leg je het op het jouwe, ben ik bang dat jij straks aan alle kanten de gebeten hond wordt.
Dus ik zou beginnen met je vriend te manen professionele hulp te zoeken zodat hij wellicht wat beter gewapend is tegen de grillen van zijn dochter.
Dus ik zou beginnen met je vriend te manen professionele hulp te zoeken zodat hij wellicht wat beter gewapend is tegen de grillen van zijn dochter.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ook al weet je niet precies hoe het anders kan, neem als uitgangspunt: zó niet (veel langer) meer. Dat meisje gaat van z'n lang zal z'n leven het huis niet uit op korte termijn. En hoe meer iedereen zich terugtrekt van haar, hoe meer ze de ruimte krijgt.
Ik zou als familie hulp zoeken. Want om nu nog duidelijke regels in te stellen dat is rijkelijk laat. Bovendien worden dat geheid fikse confrontaties omdat ze zolang haar gang heeft kunnen gaan. Plus dat moeder de boel ondermijnt en jij en je partner nog niet op één lijn zitten.
Op mij komt het gedrag van het meisje niet over alsof ze hulp nodig heeft. Ik interpreteer het als een gigantisch verwend kind dat alleen maar doet waar ze zin in heeft. Daar word je niet gelukkig van.
Ik zou als familie hulp zoeken. Want om nu nog duidelijke regels in te stellen dat is rijkelijk laat. Bovendien worden dat geheid fikse confrontaties omdat ze zolang haar gang heeft kunnen gaan. Plus dat moeder de boel ondermijnt en jij en je partner nog niet op één lijn zitten.
Op mij komt het gedrag van het meisje niet over alsof ze hulp nodig heeft. Ik interpreteer het als een gigantisch verwend kind dat alleen maar doet waar ze zin in heeft. Daar word je niet gelukkig van.
Ik zou die dame overigens de straat opschoppen en veel succes met haar opleiding wensen, maar dat ben ik.
Ze hebben wel allemaal issues in dat gezin. Kan je geen man vinden die je niet opzadelt met al die rotzooi? Gegarandeerd dat als je nog tien jaar bij hem blijft, er dan nog allemaal 'issues' zijn.quote:
[..]
Op kamers zou backfiren. Ze kan niet op zichzelf wonen, ze kan amper haar eigen reet afvegen
Een hartig woordje met haar: ze negeert me gewoon. En dat zou ik ook doen in haar positie.
Vergeet ook niet dat de ex in dit geval mede-eigenaar is van het huis. Zij heeft macht dus ik kan het niet al te bont maken.
Dat je in je eigen leven niet voor jezelf kan opkomen omdat je het dan te 'bont zou maken' is toch te achterlijk voor woorden. Als die vent zo partij voor die nietsnut van een dochter trok tegenover mij, was het mooi
Je hebt jezelf wel weer in een situatie gewerkt Seven. Eerste dat in me opkomt is de vraag waarom je überhaupt iets bent begonnen met zoveel initiële drama, maar afijn.
Ik ben het met Copycat eens dat het vooral een probleem is van je partner waar jij nu in meegesleurd wordt. Even eerlijk: hoe denk je een goede, strenge vader te zijn wanneer je zelf psychisch niet helemaal in orde bent? Angstaanvallen en antidepressiva vind ik geen goede zaak, al helemaal niet als zo'n puberaal en verwend kind juist behoefte heeft aan een duidelijke, stabiele vader. Het lijkt mij ook dat de dochter niet zozeer het probleem is (hoe godsgruwelijk irritant ze ook moge wezen), maar de (gebrekkige) opvoedkunde van de vader.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-11-2012 16:10:33 ]
Ik ben het met Copycat eens dat het vooral een probleem is van je partner waar jij nu in meegesleurd wordt. Even eerlijk: hoe denk je een goede, strenge vader te zijn wanneer je zelf psychisch niet helemaal in orde bent? Angstaanvallen en antidepressiva vind ik geen goede zaak, al helemaal niet als zo'n puberaal en verwend kind juist behoefte heeft aan een duidelijke, stabiele vader. Het lijkt mij ook dat de dochter niet zozeer het probleem is (hoe godsgruwelijk irritant ze ook moge wezen), maar de (gebrekkige) opvoedkunde van de vader.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-11-2012 16:10:33 ]
quote:
Yeah Seven topicjij weet ze wel altijd uit te zoeken
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
had je niet in den beginne ook al problemen met je partner? dat hij niet echt daadkracht toonde mbt het een of ander?
kun je niet tijdelijk apart gaan wonen tot zij aan die opleiding begonnen is? ik denk dat je namelijk in de minst gunstige positie van allemaal zit, jij bent namelijk de buitenstaander.
kun je niet tijdelijk apart gaan wonen tot zij aan die opleiding begonnen is? ik denk dat je namelijk in de minst gunstige positie van allemaal zit, jij bent namelijk de buitenstaander.
Hoe overleef ik de kinderen van mijn partner.
om een lang verhaal kort te maken, ik denk dat jouw partner juist actie moet ondernemen. als hij dat niet doet zal zijn dochter ook niet veranderen
succes
om een lang verhaal kort te maken, ik denk dat jouw partner juist actie moet ondernemen. als hij dat niet doet zal zijn dochter ook niet veranderen
succes
I never think of the future. It comes soon enough
Verschrikkelijk (!) herkenbaar. Het lijkt wel of je mijn dochter van 18 beschrijft.
Je vertelt dat je partner aan de antidepressiva zit vanwege angstaanvallen nav alle problemen rondom de scheiding die er nog steeds niet door is, maar tegelijkertijd verwijt je zijn dochter dat zij angstaanvallen faked. Hoe weet je zo zeker dat ze die angstaanvallen faked? Als het verbreken van die relatie van hun ouders al zoveel teweeg brengt bij een volwassene, dan moet dat toch ook effect hebben op de kinderen?
Je vertelt dat je partner aan de antidepressiva zit vanwege angstaanvallen nav alle problemen rondom de scheiding die er nog steeds niet door is, maar tegelijkertijd verwijt je zijn dochter dat zij angstaanvallen faked. Hoe weet je zo zeker dat ze die angstaanvallen faked? Als het verbreken van die relatie van hun ouders al zoveel teweeg brengt bij een volwassene, dan moet dat toch ook effect hebben op de kinderen?
Ja, altijd lachen met Seven. . Hoe dan ook, hij is domweg een hele fijne betrouwbare partner. En iedereen heeft zijn eigen bagage, die heb ik ook zoals iedereen wel weet. Zijn probleem is dat hij heel slecht met stress omgaat, maar buiten dat is het een normale kerel die hard werkt, zijn hart op de juiste plek heeft, normale vriendenkring etc. etc.
Maar goed, jullie hebben gelijk. Hij zal er echt meer werk van moeten maken, ondanks zijn eigen mentale gesteldheid. We hebben het er vandaag over gehad en ik blijf er wel bij dat eigenlijk moeders hier in zou moeten grijpen omdat zij veruit de meeste invloed heeft. Alles dat hij zou doen, ondermijnt zij met het grootste gemak maar dat mag geen excuus zijn om het maar te laten voor wat het is. Onder ons dak gaan andere regels gelden. Hij gaat binnenkort met zijn dochter praten en haar een nieuw stel regels voorleggen.
Het probleem is dat hij er van tevoren niet echt over nadenkt, hij gaat zulke gesprekken aan zonder dat hij weet wat hij precies gaat zeggen. Ik vind hem vaak veel te vaag in zulke gesprekken.
Dan nog even wat andere dingen: hij pakt haar wel degelijk met regelmaat aan (ze krijgt minstens elke week op haar lazer), het heeft alleen weinig tot geen effect. Zij verandert er geen steek door. Dus brand hem niet al te hard af, hij probeert het wel alleen zijn aanpak verandert niet. Ik vind wel dat hij harder mag zijn en veel vaker consequenties verbinden aan haar gedrag.
Of zij haar anxiety faked, ik kan het niet met 100% zekerheid zeggen. Echter, haar counsellor op school heeft haar nooit doorverwezen naar een echte psych, haar huisarts zegt dat haar problemen hormonaal zijn. Tenminste, dan moeten we dan maar aannemen van haar moeder dus om het zeker te weten gaat hij nog eens naar de huisarts met haar en daarna wil hij dat ze naar een psycholoog gaat.
. Hoe dan ook, hij is domweg een hele fijne betrouwbare partner. En iedereen heeft zijn eigen bagage, die heb ik ook zoals iedereen wel weet. Zijn probleem is dat hij heel slecht met stress omgaat, maar buiten dat is het een normale kerel die hard werkt, zijn hart op de juiste plek heeft, normale vriendenkring etc. etc. Maar goed, jullie hebben gelijk. Hij zal er echt meer werk van moeten maken, ondanks zijn eigen mentale gesteldheid. We hebben het er vandaag over gehad en ik blijf er wel bij dat eigenlijk moeders hier in zou moeten grijpen omdat zij veruit de meeste invloed heeft. Alles dat hij zou doen, ondermijnt zij met het grootste gemak maar dat mag geen excuus zijn om het maar te laten voor wat het is. Onder ons dak gaan andere regels gelden. Hij gaat binnenkort met zijn dochter praten en haar een nieuw stel regels voorleggen.
Het probleem is dat hij er van tevoren niet echt over nadenkt, hij gaat zulke gesprekken aan zonder dat hij weet wat hij precies gaat zeggen. Ik vind hem vaak veel te vaag in zulke gesprekken.
Dan nog even wat andere dingen: hij pakt haar wel degelijk met regelmaat aan (ze krijgt minstens elke week op haar lazer), het heeft alleen weinig tot geen effect. Zij verandert er geen steek door. Dus brand hem niet al te hard af, hij probeert het wel alleen zijn aanpak verandert niet. Ik vind wel dat hij harder mag zijn en veel vaker consequenties verbinden aan haar gedrag.
Of zij haar anxiety faked, ik kan het niet met 100% zekerheid zeggen. Echter, haar counsellor op school heeft haar nooit doorverwezen naar een echte psych, haar huisarts zegt dat haar problemen hormonaal zijn. Tenminste, dan moeten we dan maar aannemen van haar moeder dus om het zeker te weten gaat hij nog eens naar de huisarts met haar en daarna wil hij dat ze naar een psycholoog gaat.
Resistance is futile.
Ze gaat trouwens hier in de stad studeren, ze heeft echt geen intenties om op kamers te gaan hoorquote:
Dat meisje is gewoon (heftig) aan het puberen. Ik zou haar trouwens wel naar de kunstacademie laten gaan, en dan ook op kamers laten wonen. Of bij haar moeder. Vraag haar eens waar ze liever wil wonen, bij jullie of bij haar moeder?
Oh, en verder: geen negatieve aandacht geven en dat vol blijven houden.
. Toen we in Rome waren, postte ze op Facebook dat ze Engeland gruwelijk miste
. Haar moeder had gisteren housewarmingparty, heeft ze om half 1 's nachts gepost 'stop this party please, I just wanna sleep' terwijl ze normaal tot 4 uur of 5 uur met die Amerikanen op Skype zit
. Ergens moet ik er wel om lachen
. Wat een figuur, volgens mij denkt ze echt dat iedereen haar gelooft. .
Resistance is futile.
Je vindt haar nu helemaal fake? Daar zou ik een beetje mee oppassen, eerlijk gezegd.
The love you take is equal to the love you make.
Ik weet het niet zeker maar ik heb wel grote moeite om het te geloven, gezien haar manipulatieve aard en het feit dat twee professionals tot de conclusie komen dat er niets mis is met haar. Maar omdat ik haar moeder niet vertrouw, hou ik een slag om de arm.
Dat is de eerlijke waarheid, eigenlijk heel hard om zo te denken. Maar feit is dat niemand haar vertrouwt, ze liegt zo godsgruwelijk veel.. altijd dezelfde kutsmoesjes (zoals bijvoorbeeld al sinds mei zeggen dat haar vriendje alleen tijd heeft om langs te komen als ze bij haar moeder is, wij hebben hem 1 keer gezien en dat was echt supergezellig, hele leuke jongen).
Er zijn trouwens dingen die ik wel van haar aanneem. Er zijn (gender)issues die ze met mij en haar vader besproken heeft die volgens haar mede oorzaak zijn van het vaak thuisblijven etc. Die oorzaak van vaak thuisblijven gaat er bij mij alleen niet in, en mijn vriend denkt er ook zo over. Ik heb naar haar geluisterd, gezegd dat we hoe dan ook achter haar staan maar dat het geen reden is om thuis te blijven en dat we ons zorgen maken over haar dagelijkse routine... en toen negeerde ze me weer. Ik geloof dat ze er echt mee worstelt maar ik denk ook dat ze het gebruikt als excuus. En daar ik met dezelfde issues worstelde, komt haar moeder tot de conclusie dat ze teveel onder de indruk is van mij.
Dat is de eerlijke waarheid, eigenlijk heel hard om zo te denken. Maar feit is dat niemand haar vertrouwt, ze liegt zo godsgruwelijk veel.. altijd dezelfde kutsmoesjes (zoals bijvoorbeeld al sinds mei zeggen dat haar vriendje alleen tijd heeft om langs te komen als ze bij haar moeder is, wij hebben hem 1 keer gezien en dat was echt supergezellig, hele leuke jongen).
Er zijn trouwens dingen die ik wel van haar aanneem. Er zijn (gender)issues die ze met mij en haar vader besproken heeft die volgens haar mede oorzaak zijn van het vaak thuisblijven etc. Die oorzaak van vaak thuisblijven gaat er bij mij alleen niet in, en mijn vriend denkt er ook zo over. Ik heb naar haar geluisterd, gezegd dat we hoe dan ook achter haar staan maar dat het geen reden is om thuis te blijven en dat we ons zorgen maken over haar dagelijkse routine... en toen negeerde ze me weer. Ik geloof dat ze er echt mee worstelt maar ik denk ook dat ze het gebruikt als excuus. En daar ik met dezelfde issues worstelde, komt haar moeder tot de conclusie dat ze teveel onder de indruk is van mij.
Resistance is futile.
Ik ben niet meer bij 
Ik dacht nog dat TS lesbisch was met een kort pittig kapsel, in Brussel woonde en er plannen waren om naar Frankrijk te gaan..
Times are changing!
Wel goed topic overigens! Succes, komt wel goed
Ik dacht nog dat TS lesbisch was met een kort pittig kapsel, in Brussel woonde en er plannen waren om naar Frankrijk te gaan..
Times are changing!
Wel goed topic overigens! Succes, komt wel goed
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik dacht 3 jaar geleden lesbisch te zijn en ik heb me daar dan ook gedurende een jaar op gericht maar toen kreeg ik sterke gevoelens voor een vent (niet mijn vriend). Twee jaar geleden leerde ik hem kennen en inmiddels kom ik tot de conclusie dat er maar 1 label is dat bij mij past: ik ben niet-hetero. Dus.
Mijn vriend is daar OK mee, zijn kinderen weten dat ik vrouwen gedate heb en die zijn er ook OK mee.
Mijn vriend is daar OK mee, zijn kinderen weten dat ik vrouwen gedate heb en die zijn er ook OK mee.
Resistance is futile.
Ik ben er ook OK mee hoorquote:
Ik dacht 3 jaar geleden lesbisch te zijn en ik heb me daar dan ook gedurende een jaar op gericht maar toen kreeg ik sterke gevoelens voor een vent (niet mijn vriend). Twee jaar geleden leerde ik hem kennen en inmiddels kom ik tot de conclusie dat er maar 1 label is dat bij mij past: ik ben niet-hetero. Dus.
Mijn vriend is daar OK mee, zijn kinderen weten dat ik vrouwen gedate heb en die zijn er ook OK mee.
Was alleen niet op de hoogte gebracht Succes met ze! Die dochter is gewoon verwend en zolang pa en ma op deze manier met elkaar omgaan en moeders er alles aan doet om die relatie maar te verzieken zal er weinig veranderen de komende jaren.
Enjoy England!
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Cool, thanks!
Ik persoonlijk denk dat er maar 1 echte oplossing is voor dit probleem. Die co-ouderschap moet ophouden want uiteindelijk schuiven beide ouders de verantwoordelijkheid op elkaar af. Zij zal zichzelf wel vertellen dat hij meer invloed heeft.
Overigens: mijn vriend en zijn ex hebben gedurende heel hun huwelijk ruzie gemaakt over Claire. Ik was er niet bij natuurlijk maar hij heeft altijd een strengere aanpak gewild voor haar, zij hield dat altijd tegen.
Ik persoonlijk denk dat er maar 1 echte oplossing is voor dit probleem. Die co-ouderschap moet ophouden want uiteindelijk schuiven beide ouders de verantwoordelijkheid op elkaar af. Zij zal zichzelf wel vertellen dat hij meer invloed heeft.
Overigens: mijn vriend en zijn ex hebben gedurende heel hun huwelijk ruzie gemaakt over Claire. Ik was er niet bij natuurlijk maar hij heeft altijd een strengere aanpak gewild voor haar, zij hield dat altijd tegen.
Resistance is futile.
Komt wel goed, vind ik erg optimistisch. Seven, je bent wel van goede wil, maar laten we wel wezen, veel kaas heb je niet gegeten van opvoeden. Ja, je was zo'n 12 jaar geleden zelf zo'n puber, maar dat leert je nog niet hoe je het beste met haar kunt omgaan. De situatie is vrij complex en jij hebt daar m.i. een plek in die maakt dat je maar heel beperkt invloed kunt en moet willen hebben op de situatie.
Ik snap heel goed dat bepaald gedrag je de keel uit hangt, maar hoe je daar als vriendin of huisgenote op reageert is toch anders dan hoe een (stief)ouder daarmee omgaat.
Ik snap heel goed dat bepaald gedrag je de keel uit hangt, maar hoe je daar als vriendin of huisgenote op reageert is toch anders dan hoe een (stief)ouder daarmee omgaat.
The love you take is equal to the love you make.
OK. Dus wat wil dat zeggen? Dat ik het maar 'gewoon' moet accepteren en mijn bek dicht moet houden? Want dat zou ik bij een huisgenoot nooit doen, haar bende opruimen, bijdragen in het huishouden en een grote waffel op de koop toe.
Resistance is futile.
Ik denk dat Adolecens het helemaal goed zegt.. de oplossing zal van je vriend en zijn ex moeten komen en niet van jou.
Enige wat jij kan doen is met je vriend praten, misschien beter niet zeggen dat je denkt dat ze faked, maar wel over hoe jij het bijvoorbeeld zou willen aanpakken als je wel de moeder was..
Zij is te oud en wellicht jij te jong in verhouding met haar om een echte ouder-kind relatie te bouwen en francly, dat zou ook niet meer nodig moeten zijn bij iemand van 18...
Succes in elk geval!
Enige wat jij kan doen is met je vriend praten, misschien beter niet zeggen dat je denkt dat ze faked, maar wel over hoe jij het bijvoorbeeld zou willen aanpakken als je wel de moeder was..
Zij is te oud en wellicht jij te jong in verhouding met haar om een echte ouder-kind relatie te bouwen en francly, dat zou ook niet meer nodig moeten zijn bij iemand van 18...
Succes in elk geval!
Ik wil ook geen moeder-dochter relatie met haar, alsjeblieft zeg. Sterker nog, als ze niet zijn dochter was, dan had ik haar onder geen beding in mijn leven geduld met al haar negativiteit. Maar ik hou van hem dus dan heb ik meer advies nodig over hoe ik dit beter bespreekbaar maak met mijn vriend. Hij is het gedoe ook spuugzat en wil er echt niet elke dag over praten.
Resistance is futile.
Dat het bij pa vandaan moet komen. En jij hebt bij pa wat in te brengen. Dus haar waffel en zooi accepteren doe je niet, maar dat ga je bij je vriend op tafel leggen.quote:
OK. Dus wat wil dat zeggen? Dat ik het maar 'gewoon' moet accepteren en mijn bek dicht moet houden? Want dat zou ik bij een huisgenoot nooit doen, haar bende opruimen, bijdragen in het huishouden en een grote waffel op de koop toe.
The love you take is equal to the love you make.
OK. Helder.
Nou ja, daar rijzen dus problemen want hij ervaart het als stressvol als er teveel over gepraat wordt en vooral als ik daarbij mijn ware gevoelens toon, hij krijgt dan het gevoel dat hij bij ons allebei op zijn tenen moet lopen en dat hij het nooit goed kan doen. Ik kan blijkbaar nogal confronterend zijn dus ik zal ook een manier moeten vinden om er fatsoenlijk met hem over te communiceren. Nu hebben we het er een uurtje per week over en dan begint het vrij letterlijk op zijn zenuwen te werken.
Nou ja, daar rijzen dus problemen want hij ervaart het als stressvol als er teveel over gepraat wordt en vooral als ik daarbij mijn ware gevoelens toon, hij krijgt dan het gevoel dat hij bij ons allebei op zijn tenen moet lopen en dat hij het nooit goed kan doen. Ik kan blijkbaar nogal confronterend zijn dus ik zal ook een manier moeten vinden om er fatsoenlijk met hem over te communiceren. Nu hebben we het er een uurtje per week over en dan begint het vrij letterlijk op zijn zenuwen te werken.
Resistance is futile.
Als ik het goed begrijp is de enige reden dat hij niet harder optreedt dat ze dan dreigt naar haar moeder te gaan?
En dan? Misschien moet hij maar gewoon zeggen "best, ga maar dan!"
Elke dag erover praten heeft ook geen zin, dan praat je in rondjes.
In mijn relatie is het wel een ander verhaal; mijn man kwam in ons leven toen de oudste nog een kleuter was. Hij heeft wel echt een paparol voor haar, hoewel uiteindelijk mijn ex en ik degenen zijn die officieel zeggenschap hebben.
Ik stel het op prijs als hij met mij praat over wat hij tegenkomt bij haar, maar ik merk wel dat mijn eerste impuls is om haar te verdedigen, dat is denk ik heel natuurlijk.
Uiteindelijk sputter ik dan wat tegen, maar treed ik dan toch op tegen haar als het nodig is.
Niet te vergelijken, want hij heeft wel een echte vaderrol en zij is een supermakkelijk kind, maar ik probeer me even in te leven in de situatie van je vriend en hoe je dan met hem kan praten.
In elk geval niet in the heat of the moment en misschien moet je ook proberen om er even een week niets over te zeggen om vervolgens een rustig moment uit te zoeken waarbij je echt kan praten samen. Probeer het te benaderen in de vorm van "ik zou graag zien dat" ipv "ik zie dat *insert lijst* niet goed gaat* want wederom, het is natuurlijk om als ouder in de verdediging te schieten als je kind ergens op aangevallen wordt, zelfs al weet je zelf allang dat het waar is.
Helpt dit een beetje?
edit: spuitelf, ik had de uurtje per week nog niet gezien.. misschien dan een week overslaan.. en dan langer dan een uurtje praten.
En dan? Misschien moet hij maar gewoon zeggen "best, ga maar dan!"
Elke dag erover praten heeft ook geen zin, dan praat je in rondjes.
In mijn relatie is het wel een ander verhaal; mijn man kwam in ons leven toen de oudste nog een kleuter was. Hij heeft wel echt een paparol voor haar, hoewel uiteindelijk mijn ex en ik degenen zijn die officieel zeggenschap hebben.
Ik stel het op prijs als hij met mij praat over wat hij tegenkomt bij haar, maar ik merk wel dat mijn eerste impuls is om haar te verdedigen, dat is denk ik heel natuurlijk.
Uiteindelijk sputter ik dan wat tegen, maar treed ik dan toch op tegen haar als het nodig is.
Niet te vergelijken, want hij heeft wel een echte vaderrol en zij is een supermakkelijk kind, maar ik probeer me even in te leven in de situatie van je vriend en hoe je dan met hem kan praten.
In elk geval niet in the heat of the moment en misschien moet je ook proberen om er even een week niets over te zeggen om vervolgens een rustig moment uit te zoeken waarbij je echt kan praten samen. Probeer het te benaderen in de vorm van "ik zou graag zien dat" ipv "ik zie dat *insert lijst* niet goed gaat* want wederom, het is natuurlijk om als ouder in de verdediging te schieten als je kind ergens op aangevallen wordt, zelfs al weet je zelf allang dat het waar is.
Helpt dit een beetje?
edit: spuitelf, ik had de uurtje per week nog niet gezien.. misschien dan een week overslaan.. en dan langer dan een uurtje praten.
Hij schiet sowieso wel rap in de verdediging, ook als het niet op zijn kinderen aankomt .
Maar OK, ik zal eens verder nadenken over hoe dit het beste met hem te bespreken. Het zal lang duren voor ik de effecten ervan ondervind, maar OK.
En inderdaad: hij is bang dat ze bij moeders gaat wonen maar ze zijn oud genoeg om te bepalen of ze bij hun vader of moeder willen wonen. Hun moeder beinvloed haar dochter echter om vooral niets te veranderen aan de omgangsregeling want alles is geregeld rondom haar werkuren en de regeling die haar partner getroffen heeft aangaande zijn kinderen die 5 minuten verderop wonen. Wij rijden soms 4 keer per week heen en weer en het is een half uur rijden naar hun huis.
Hoe dan ook, het is zaak om zijn zoon aan boord te houden, hij is liefst bij ons maar durft zijn zus niet te zeggen dat hij genoeg heeft van bijvoorbeeld het heen en weer jakkeren. Zij weet het wel maar negeert het gewoon en hij gaat dat gevecht niet aan. En dus draait alles weer om haar. Zucht. The list goes on and on and on..
Nou ja, in ieder geval bedankt voor het meedenken allemaal, het helpt al heel erg dat ik hier mijn gedachten op een rijtje kan zetten en nuttige feedback krijgt.
. Maar OK, ik zal eens verder nadenken over hoe dit het beste met hem te bespreken. Het zal lang duren voor ik de effecten ervan ondervind, maar OK.
En inderdaad: hij is bang dat ze bij moeders gaat wonen maar ze zijn oud genoeg om te bepalen of ze bij hun vader of moeder willen wonen. Hun moeder beinvloed haar dochter echter om vooral niets te veranderen aan de omgangsregeling want alles is geregeld rondom haar werkuren en de regeling die haar partner getroffen heeft aangaande zijn kinderen die 5 minuten verderop wonen. Wij rijden soms 4 keer per week heen en weer en het is een half uur rijden naar hun huis.
Hoe dan ook, het is zaak om zijn zoon aan boord te houden, hij is liefst bij ons maar durft zijn zus niet te zeggen dat hij genoeg heeft van bijvoorbeeld het heen en weer jakkeren. Zij weet het wel maar negeert het gewoon en hij gaat dat gevecht niet aan. En dus draait alles weer om haar. Zucht. The list goes on and on and on..
Nou ja, in ieder geval bedankt voor het meedenken allemaal, het helpt al heel erg dat ik hier mijn gedachten op een rijtje kan zetten en nuttige feedback krijgt.
Resistance is futile.
Hij gaat het probleem uit de weg. En hij vermijdt ook het liefst om er met jou over te praten. Waar wacht hij op, tot het echt uit de hand gaat lopen? Zijn vriendin er de brui aan geeft?quote:
OK. Helder.
Nou ja, daar rijzen dus problemen want hij ervaart het als stressvol als er teveel over gepraat wordt en vooral als ik daarbij mijn ware gevoelens toon, hij krijgt dan het gevoel dat hij bij ons allebei op zijn tenen moet lopen en dat hij het nooit goed kan doen. Ik kan blijkbaar nogal confronterend zijn dus ik zal ook een manier moeten vinden om er fatsoenlijk met hem over te communiceren. Nu hebben we het er een uurtje per week over en dan begint het vrij letterlijk op zijn zenuwen te werken.
Het voelt als een onmogelijke situatie. Hij doet te weinig en daardoor loopt het fout. Maar je kan hem niet confronteren en dus moet je lijdzaam toezien hoe het fout gaat. En omdat je daar genoeg van krijgt ga je de confrontatie aan met de dochter, en dat gaat ook niet goed aflopen.
Kan iemand anders tot hem doordringen? Een goede vriend, een broer of zus?
The love you take is equal to the love you make.
Spijker op de kopquote:
[..]
Hij gaat het probleem uit de weg. En hij vermijdt ook het liefst om er met jou over te praten. Waar wacht hij op, tot het echt uit de hand gaat lopen? Zijn vriendin er de brui aan geeft?
Het voelt als een onmogelijke situatie. Hij doet te weinig en daardoor loopt het fout. Maar je kan hem niet confronteren en dus moet je lijdzaam toezien hoe het fout gaat. En omdat je daar genoeg van krijgt ga je de confrontatie aan met de dochter, en dat gaat ook niet goed aflopen.
Kan iemand anders tot hem doordringen? Een goede vriend, een broer of zus?
En de laatste keer dat ik zijn beste maatje erin betrok, werd hij best boos. Want hij voelde zich in een hoek gedreven en bovendien wil hij het van deze persoon niet aannemen omdat deze persoon ook wel eens steken laat vallen in de opvoeding volgens mijn vriend. Maar wel een goede suggestie, wie weet kan ik eens met de zus van zijn ex praten, hij gaat met haar en haar man heel vriendschappelijk om (hij werkt met hem). (de zussen spreken momenteel niet met elkaar, maar dat kan veranderen in de toekomst)
Resistance is futile.
Ik snap er niets van: je zegt dat je geen lesbienne bent maar je bent ook niet hetero. Wat overblijft is dat je homoseksueel bent, eerst een vrouw, maar nu een man bent.
Ik snap er heb fuck van.
Ik snap er heb fuck van.
jij hebt helemaal niets te maken met Claire en de opvoeding! dat je je er aan ergert is logisch, maar je hebt totaal het recht niet om je met de opvoeding te bemoeien! jij hebt zelf gekozen om daar te gaan wonen, en dat was inclusief de situatie Claire. Dat je je man probeert tips te geven of te ondersteunen daarin is goed, maar als hij aangeeft er niets mee te doen is zijn keus. In dit geval zal je jezelf toch moeten stukbijten soms, anders vererger je de situatie alleen maar (als buitenstaander)...
Ik zou er een beetje mee uitkijken je er zo mee te bemoeien en zelfs de zus van zijn ex bij jouw 'mediation' te betrekken.quote:
Maar wel een goede suggestie, wie weet kan ik eens met de zus van zijn ex praten, hij gaat met haar en haar man heel vriendschappelijk om (hij werkt met hem). (de zussen spreken momenteel niet met elkaar, maar dat kan veranderen in de toekomst)
Je vriend is de vader van zijn kinderen, jij bent niet de moeder van je vriend.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
quote:
jij hebt helemaal niets te maken met Claire en de opvoeding! dat je je er aan ergert is logisch, maar je hebt totaal het recht niet om je met de opvoeding te bemoeien! jij hebt zelf gekozen om daar te gaan wonen, en dat was inclusief de situatie Claire. Dat je je man probeert tips te geven of te ondersteunen daarin is goed, maar als hij aangeeft er niets mee te doen is zijn keus. In dit geval zal je jezelf toch moeten stukbijten soms, anders vererger je de situatie alleen maar (als buitenstaander)...
Dit dus. Jij bemoeit je er veels te veel mee en zeker met zaken waar je geen recht toe hebt.quote:Op maandag 12 november 2012 10:22 schreef Copycat het volgende:
[..]
Ik zou er een beetje mee uitkijken je er zo mee te bemoeien en zelfs de zus van zijn ex bij jouw 'mediation' te betrekken.
Je vriend is de vader van zijn kinderen, jij bent niet de moeder van je vriend.
Daar ben ik het dan weer niet helemaal mee eens.. als ouder en partner. Je hebt zeker wel het recht dingen te vinden van hoe je partner met zijn/haar kinderen om gaat en ook om daar wat van te zeggen. Niet om direct tegen de dochter op te treden, dat is dan weer wat anders.quote:
[..]
[..]
Dit dus. Jij bemoeit je er veels te veel mee en zeker met zaken waar je geen recht toe hebt.
Net als met alle andere dingen waar je tegen aan kan lopen in een relatie is het vervolgens een kwestie van verandert het ja of nee? En blijf je dan in de situatie ja of nee?
TS heeft de dochter al één op één benaderd en niet op de meest handige manier. Heeft er al 3e personen bijgehaald en is dat nu weer van plan.
Ze geeft aan dat de gesprekekn met de partner
a) moeilijk verlopen
b) niets oplossen/verbeteren
Ze kan zichzelf er niet zo middenin zetten. Zij heeft hier zelf voor gekozen, maar kan er niet mee omgaan. Meer is er niet aan de hand. Het zijn allemaal kleine kinderen bij elkaar
Ze geeft aan dat de gesprekekn met de partner
a) moeilijk verlopen
b) niets oplossen/verbeteren
Ze kan zichzelf er niet zo middenin zetten. Zij heeft hier zelf voor gekozen, maar kan er niet mee omgaan. Meer is er niet aan de hand. Het zijn allemaal kleine kinderen bij elkaar
Tegen wie heb je het Lienekien?quote:
Maar zo worden er geen problemen opgelost.
Ik denk ook niet dat dit opgelost wordt om eerlijk te zijn.. de dochter is inmiddels 18 en dit is het effect van jaren...
Waarschijnlijk moet die dochter in haar volwassen leven eerst 10 keer op dr bek gaan voordat ze verandert, als dat al gebeurt.
Maar dat staat dan weer los van of je er wat van mag zeggen
Waarschijnlijk moet die dochter in haar volwassen leven eerst 10 keer op dr bek gaan voordat ze verandert, als dat al gebeurt.
Maar dat staat dan weer los van of je er wat van mag zeggen
True, maar ik denk ook dat als Seven zich gaat opwerpen als de opvoedster, de problemen alleen maar groter worden.quote:
Maar zo worden er geen problemen opgelost.
De oplossing ligt toch vooral in de houding van vriendlief.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ja, het was een reactie op jou en de andere 'niet mee bemoeien'-adviezen. Want 'niet mee bemoeien' en dus lijdzaam gaan toezien, is ook geen optie.quote:
The love you take is equal to the love you make.
Niet mee bemoeien vind ik ook onzinnig, zelfs bij hele goede vrienden zou ik wellicht eens een balletje opgooien als ik merk dat iets niet helemaal goed gaat in hun contact met hun kinderen, laat staan bij een partner. Andersom gebeurt dat ook en stel ik het (na eerst te mopperen in in de verdediging te schieten natuurlijk ) ook op prijs.
) ook op prijs.
Het enige verstandige dat Seven kan doen, is aan de zijlijn gaan staan en vriendlief aanspreken en aanzien wat hij daarmee doet. Maar de zijlijn is een moeilijke plaats.
Nu denk ik dat de aard van de problemen niet alleen in dochterlief liggen, maar ook dat Seven nu in een situatie zit die ze niet kan controleren. Maar dat lees ik tussen de regels door en kan ik mis hebben.
Maar Seven kan en mag niet zichzelf in een opvoedende rol zetten (zeker als dat ook nog niet eens geaccepteert wordt). Zij komt net kijken in dit grote drama. Zij heeft er zelf voor gekozen om erin te stappen en loopt nu tegen de problemen aan.quote:
[..]
Ja, het was een reactie op jou en de andere 'niet mee bemoeien'-adviezen. Want 'niet mee bemoeien' en dus lijdzaam gaan toezien, is ook geen optie.
Nu denk ik dat de aard van de problemen niet alleen in dochterlief liggen, maar ook dat Seven nu in een situatie zit die ze niet kan controleren. Maar dat lees ik tussen de regels door en kan ik mis hebben.
Dat zij haar vriend erop aanspreekt , is wat anders. Zouden jouw vrienden het ook zo prettig vinden wanneer jij hun kind corrigeert? Dat is wat er nu bij Seven aan de gang is en meer.quote:
Niet mee bemoeien vind ik ook onzinnig, zelfs bij hele goede vrienden zou ik wellicht eens een balletje opgooien als ik merk dat iets niet helemaal goed gaat in hun contact met hun kinderen, laat staan bij een partner. Andersom gebeurt dat ook en stel ik het (na eerst te mopperen in in de verdediging te schieten natuurlijk
Het gaat zelfs zo ver dat haar vriend niet de juiste respons geeft en zij dus andere personen erbij heeft gehaald, wilt halen.
Het is meer dan dat de vriend de juiste respons niet geeft, hij kan de situatie gewoon echt niet aan.
The love you take is equal to the love you make.
Tja. Een stiefdochter hebben van 18, terwijl je zelf 29 bent, vraagt ook om problemen.
Leef en Laten Leven
No offence, maar dat is wel een beetje een dooddoener.quote:
Tja. Een stiefdochter hebben van 18, terwijl je zelf 29 bent, vraagt ook om problemen.
The love you take is equal to the love you make.
Nee, dat is het niet.quote:
[..]
No offence, maar dat is wel een beetje een dooddoener.
Er zit slechts 11 jaar tussen stiefdochter en nieuwe mamma. Lijkt me ook een beetje weinig.
Leef en Laten Leven
De dochter zelf benaderen had niet gemoeten, maar ik kan me wel voorstellen dat je dat niet tegen kan houden als je onder 1 dak woont.
En sjah, als een kind hier bij mij in huis overal aan zit en de ouders zeggen er niets van, dan grijp ik wel in. Is het in hun eigen huis, dan doen ze het maar lekker zelf, maar dat zijn kleine dingen.
Ik kan me wel situaties voorstellen waarbij ik zou ingrijpen, als de ouders er niet bij zijn en niet weten wat er loos is en ik er zeker van ben dat ze er niet mee akkoord zijn.
Bijvoorbeeld wanneer ik een jong kind van vrienden zou zien met drank oid.. (hypothetisch voorbeeld)
Als ouder zadel je je partner ook op met je kinderen, in die zin heeft een partner dan ook recht om zijnhaar zegje te doen. Dat Claire al 18 is en Seven nog maar 29 maakt dat Seven nooit een opvoedende rol kan en mag vervullen. zou Claire nu 10 geweest zijn, dan was dat weer wat anders.
En sjah, als een kind hier bij mij in huis overal aan zit en de ouders zeggen er niets van, dan grijp ik wel in. Is het in hun eigen huis, dan doen ze het maar lekker zelf, maar dat zijn kleine dingen.
Ik kan me wel situaties voorstellen waarbij ik zou ingrijpen, als de ouders er niet bij zijn en niet weten wat er loos is en ik er zeker van ben dat ze er niet mee akkoord zijn.
Bijvoorbeeld wanneer ik een jong kind van vrienden zou zien met drank oid.. (hypothetisch voorbeeld)
Als ouder zadel je je partner ook op met je kinderen, in die zin heeft een partner dan ook recht om zijnhaar zegje te doen. Dat Claire al 18 is en Seven nog maar 29 maakt dat Seven nooit een opvoedende rol kan en mag vervullen. zou Claire nu 10 geweest zijn, dan was dat weer wat anders.
En als je hem erop aanspreekt, springt ie in de verdediging of in zijn schulp. Lekker constructief.quote:
Het is meer dan dat de vriend de juiste respons niet geeft, hij kan de situatie gewoon echt niet aan.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Tussen mijn oudste en mijn echtgenoot zit maar 16 jaar... dat zegt niets.quote:
[..]
Nee, dat is het niet.
Er zit slechts 11 jaar tussen stiefdochter en nieuwe mamma. Lijkt me ook een beetje weinig.
Sowieso heeft een 18jarige niet echt meer een mammie nodig in die zin, het opvoeden zou dan eigenlijk al bijna klaar moeten zijn.
Stel Seven was 21 en Claire 10.. het is vrij normaal dat iemand van 21 op een kind van 10 past en dan dus ook een corrigerende functie zou hebben toch? Leeftijd zegt niet alles.
En dus zal zij haar conclusies moeten trekken. Ze kan niet nog harder gaan stampen omdat zij haar zin niet krijgt.quote:
Het is meer dan dat de vriend de juiste respons niet geeft, hij kan de situatie gewoon echt niet aan.
Hoe kan Seven Claire dan wél benaderen? Als een huisgenote? Dus 'ruim je eigen rotzooi op en bederf de stemming niet, want dan kun je een grote bek krijgen'?
Ik zou het dus gewoon ook echt niet weten.
Ik zou het dus gewoon ook echt niet weten.
The love you take is equal to the love you make.
Niet, ook niet de illusie hebben dat je 18 jaar aan opvoeding kan veranderen als nieuwe partner.quote:
Hoe kan Seven Claire dan wél benaderen? Als een huisgenote? Dus 'ruim je eigen rotzooi op en bederf de stemming niet, want dan kun je een grote bek krijgen'?
Ik zou het dus gewoon ook echt niet weten.
Wat wel kan: niet de rotzooi van Claire opruimen, niet ingaan op gedram.. oftewel iets niet doen ipv iets wel doen.
Ze kan Claire gewoon als ieder ander benaderen. Wanneer er issues zijn, legt ze die bij haar vriend neer.
Ik heb zelf in huis samen gewoond met een man en zijn toen 16 jarige zoon.
Ben regelmatig in de situatie geweest dat ik hem wel achter het behang kon plakken.
Ik heb mij gewoon omgedraaid, als volwassen iemand kan je conflictsituaties ook vermijden. 's Avonds besproken met de vader en dan gingen we met zijn 3-en om de tafel.
In mijn geval had ik alleen dus wel een goede steun aan de vader. Zonder dat is de situatie niet houdbaar, maar daar wilt Seven nog niet aan.
Ik heb zelf in huis samen gewoond met een man en zijn toen 16 jarige zoon.
Ben regelmatig in de situatie geweest dat ik hem wel achter het behang kon plakken.
Ik heb mij gewoon omgedraaid, als volwassen iemand kan je conflictsituaties ook vermijden. 's Avonds besproken met de vader en dan gingen we met zijn 3-en om de tafel.
In mijn geval had ik alleen dus wel een goede steun aan de vader. Zonder dat is de situatie niet houdbaar, maar daar wilt Seven nog niet aan.
Dat lijkt me wel realistisch.quote:
[..]
Niet, ook niet de illusie hebben dat je 18 jaar aan opvoeding kan veranderen als nieuwe partner.
Wat wel kan: niet de rotzooi van Claire opruimen, niet ingaan op gedram.. oftewel iets niet doen ipv iets wel doen.
Mijn indruk is dat het voor Seven, door haar leeftijd en misschien door hoe ze is, waarschijnlijk erg lastig is om te accepteren dat Claire een gegeven is en misschien niet altijd een fijne stempel drukt met haar aanwezigheid.
The love you take is equal to the love you make.
Helder.quote:
Ze kan Claire gewoon als ieder ander benaderen. Wanneer er issues zijn, legt ze die bij haar vriend neer.
Ik heb zelf in huis samen gewoond met een man en zijn toen 16 jarige zoon.
Ben regelmatig in de situatie geweest dat ik hem wel achter het behang kon plakken.
Ik heb mij gewoon omgedraaid, als volwassen iemand kan je conflictsituaties ook vermijden. 's Avonds besproken met de vader en dan gingen we met zijn 3-en om de tafel.
In mijn geval had ik alleen dus wel een goede steun aan de vader. Zonder dat is de situatie niet houdbaar, maar daar wilt Seven nog niet aan.
The love you take is equal to the love you make.
Dat is dus het grootste probleem, dat de vader niet optreedt..quote:
Ze kan Claire gewoon als ieder ander benaderen. Wanneer er issues zijn, legt ze die bij haar vriend neer.
Ik heb zelf in huis samen gewoond met een man en zijn toen 16 jarige zoon.
Ben regelmatig in de situatie geweest dat ik hem wel achter het behang kon plakken.
Ik heb mij gewoon omgedraaid, als volwassen iemand kan je conflictsituaties ook vermijden. 's Avonds besproken met de vader en dan gingen we met zijn 3-en om de tafel.
In mijn geval had ik alleen dus wel een goede steun aan de vader. Zonder dat is de situatie niet houdbaar, maar daar wilt Seven nog niet aan.
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
quote:
[..]
Dat is dus het grootste probleem, dat de vader niet optreedt..
Die Claire lijkt me grote emotionele problemen hebben, veroorzaakt door haar beide ouders. Jij staat daar buiten, maar omdat jij in haar directe omgeving bent, kan ze dat op jou afreageren.
Ik snap dat je geïrriteerd, gefrustreerd en kwaad bent, maar ik denk dat je de situatie alleen maar erger maakt als je dat laat blijken of haar gaat veroordelen. Want zo te lezen zeggen al heel veel mensen tegen haar dat ze vanalles fout doet.
Misschien is ze lui en onvolwassen, maar het kan ook iets anders zijn. Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat ze zich passief-agressief opstelt omdat ze al zoveel kritiek krijgt. Het kan ook heel goed dat ze de energie niet heeft. Onderschat dat niet, want haar problemen kunnen maken dat ze gewoon de fut niet heeft.
Probeer het eens anders. Veroordeel haar niet en probeer met haar te praten wat haar dwarszit. Laat haar blijken dat zij jou kan vertrouwen. Juist omdat je haar moeder niet bent en wat 'verder' van haar af staat, maakt het dat ze tegen jou dingen zou durven zeggen die ze niet aan haar ouders wilt vertellen.
Je bereikt daar in ieder geval mee dat de spanning tussen jullie minder wordt. Maar ook dat ze zich beter gaat voelen, met als gevolg dat ze misschien actiever wordt. Wie weet gaat ze jou vanuit zichzelf helpen met het huishouden.
Maar ik denk eerder dat ze professionele hulp nodig heeft. Ik denk dat dat momenteel belangrijker voor haar is dan dat ze uit huis gaat of een opleiding of werk moet gaan doen.
Ik snap dat je geïrriteerd, gefrustreerd en kwaad bent, maar ik denk dat je de situatie alleen maar erger maakt als je dat laat blijken of haar gaat veroordelen. Want zo te lezen zeggen al heel veel mensen tegen haar dat ze vanalles fout doet.
Misschien is ze lui en onvolwassen, maar het kan ook iets anders zijn. Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat ze zich passief-agressief opstelt omdat ze al zoveel kritiek krijgt. Het kan ook heel goed dat ze de energie niet heeft. Onderschat dat niet, want haar problemen kunnen maken dat ze gewoon de fut niet heeft.
Probeer het eens anders. Veroordeel haar niet en probeer met haar te praten wat haar dwarszit. Laat haar blijken dat zij jou kan vertrouwen. Juist omdat je haar moeder niet bent en wat 'verder' van haar af staat, maakt het dat ze tegen jou dingen zou durven zeggen die ze niet aan haar ouders wilt vertellen.
Je bereikt daar in ieder geval mee dat de spanning tussen jullie minder wordt. Maar ook dat ze zich beter gaat voelen, met als gevolg dat ze misschien actiever wordt. Wie weet gaat ze jou vanuit zichzelf helpen met het huishouden.
Maar ik denk eerder dat ze professionele hulp nodig heeft. Ik denk dat dat momenteel belangrijker voor haar is dan dat ze uit huis gaat of een opleiding of werk moet gaan doen.
Dan moet je geen relatie beginnen met een man met kinderen. De boekjes staan vol met advies over hoe je als nieuwe partner het beste je plek in het gezin kan vinden. Chawi heeft daar ook al wat over gezegd.quote:
[..]
Dat lijkt me wel realistisch.
Mijn indruk is dat het voor Seven, door haar leeftijd en misschien door hoe ze is, waarschijnlijk erg lastig is om te accepteren dat Claire een gegeven is en misschien niet altijd een fijne stempel drukt met haar aanwezigheid.
Als ik die partner was had ik Seven dus echt uit huis gemikt vanwege de laagdunkende toon naar zijn dochter toe, het bemoeien met de opvoeding, achter zijn rug om anderen vragen zich er mee te bemoeien en het niet kunnen omgaan met een puber in huis.
Seven, als je deze relatie echt graag wilt, dan zul je toch echt je moeten realiseren dat je die dochter 'erbij' krijgt. Dat het voor haar ook niet leuk is om opeens een huisgenote te hebben die gaat zeuren dat ze alles fout doet en dat ze dit en dat anders moet doen. Haar beide ouders hebben de opvoeding laten versloffen en nu gaat een buitenstaander er opeens druk op leggen.
De geldende ideeen zijn om zoals Chawi zegt het conflict te vermijden en 's avonds met partner erbij uit te spreken. Of de partner zijn dochter te laten bespreken. Aangezien het e.e.a. al wat langer op losse schroeven staat, is het misschien verstandig om als vader eens met haar te praten over wat hij van haar verwacht. Schrap uit je lijst al je grieven waar je over 2 jaar niet meer aan zou denken als 'gewoon puber-gedrag' en focus je op de dingen die je wel belangrijk vindt. Achter haar rug om dingen opruimen niet meer doen. Accepteren dat ze het recht heeft van haar leven een potje te maken - ze komt zichzelf vanzelf wel tegen.
Vader zou er goed aan doen om eens met een opvoedkundige te praten, maar als hij dat niet wil, zul jij moeten accepteren dat zijn angst om zijn dochter kwijt te raken, groter is dan zijn wens om zijn dochter op te voeden of om jou tegemoet te komen.
Claire dient zich te houden aan de regels in haar vader z'n huis etc... verder dan dat zul je geen invloed op d'r (willen) hebben
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
En inderdaad, het komt weer uit op de vader die geen grip op de situatie heeft en passief toeziet.
The love you take is equal to the love you make.
Het is de vader zijn gezinssituatie ...quote:
[..]
Dat is dus het grootste probleem, dat de vader niet optreedt..
TS is en blijft daarbij een 'buitenstaander', alhoewel ze zelf kennelijk ook al een positie opgezocht heeft waarin ze vaak met de problemen erin geconfronteerd wordt (maar ook dat is een keuze).
als hij die problemen daarin niet oplost, die natuurlijk al liggen erin dat hij 7 jaar na een scheiding nog steeds de boel niet geregeld heeft, de scheiding er niet doorheen is en de ex-partners verschrikkelijk slecht comminceren en schijnbaar hun ruzie ook overd e hoofden van hun kinderen 'uitvechten', dient dat verder zijn probleem te zijn en heeft het geen zin om je als nieuwe parter daar middenin te gaan 'bemoeien'.
Punt is gewoon al langer dat die vader zijn zaken niet op orde heeft.
TS moet zich er dus gewoon buiten houden en ook consequent daarin zijn, dus ook je buiten dat gezin houden en niet een 'tweede mamma' te willen spelen.
klinkt misschien hard, maar het is beter te realiseren dat het in dat gezin niet loopt als TS misschien graag zou zien en dat zij er ook niks aan kàn veranderen door haar positie.
iedere poging dat wél te proberen, resulteert enkel in een hoop frustraties, ruzie en brengt geen resultaat
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
En die, als Seven het er met hem over heeft, meteen in de stress schiet en zegt 'op eieren te moeten lopen', nou lekker dan...
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Maar ik vind dat ze hem er echt wel op aan mag spreken, zij woont daar nu ook, beetje makkelijk om te stellen dat zij nergens iets mee te maken heeft. Maar hij is de enige die iets aan de situatie met zijn dochter kan doen.quote:
[..]
Het is de vader zijn gezinssituatie ...
TS is en blijft daarbij een 'buitenstaander', alhoewel ze zelf kennelijk ook al een positie opgezocht heeft waarin ze vaak met de problemen erin geconfronteerd wordt (maar ook dat is een keuze).
als hij die problemen daarin niet oplost, die natuurlijk al liggen erin dat hij 7 jaar na een scheiding nog steeds de boel niet geregeld heeft, de scheiding er niet doorehen is, dient dat verder zijn probleem te zijn en heeft het geen zin om je als nieuwe parter daar middenin te gaan 'bemoeien'.
Punt is gewoon al langer dat die vader zijn zaken niet op orde heeft.
TS moet zich er dus gewoon buiten houden en ook consequent daarin zijn, dus ook je buiten dat gezin houden en niet een 'tweede mamma' te willen spelen.
klinkt misschien hard, maar het is beter te realiseren dat het in dat gezin niet loopt als TS misschien graag zou zien en dat zij er ook niks aan kàn veranderen door haar positie.
iedere poging dat wél te proberen, resulteert enkel in een hoop frustraties, ruzie en brengt geen resultaat
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
^^quote:
[..]
Maar ik vind dat ze hem er echt wel op aan mag spreken, zij woont daar nu ook, beetje makkelijk om te stellen dat zij nergens iets mee te maken heeft. Maar hij is de enige die iets aan de situatie met zijn dochter kan doen.
In een relatie bespreek je imho sowieso de dingen die je van elkaar tegen komt die je niet zo prettig vindt, in dit geval is dat zijn houding als opvoeder. En kom dan niet met een dooddoener van "zo is hij/zij nu eenmaal dan had je er maar niet een relatie mee moeten gaan hebben"
ze màg van alles...quote:
[..]
Maar ik vind dat ze hem er echt wel op aan mag spreken, zij woont daar nu ook, beetje makkelijk om te stellen dat zij nergens iets mee te maken heeft. Maar hij is de enige die iets aan de situatie met zijn dochter kan doen.
maar was de vraag niet vooral hoe ze verdere frustraties vermijd en de situatie kan verbeteren?
Punt is gewoon dat des te meer zij er actief zich in gaat bemoeien, het probleem vermoedelijk enkel erger wordt.
natuurlijk kan zij ook verder die vader gaan vertellen wàt hij moet doen, waarin hij faalt....
enkel, dat zal die vader eigenlijk ook best wel weten.
Bovenal versterkt het enkel het idee dat de TS zich bezig moet houden met het wangedrag van die dochter
Nóg een stap erger en negatiever wordt het als de TS zichzelf er actief me gaat bemoeien, als de vader weer eens niks doet...
én dat levert geen resultaat op, maar het versterkt ook het effect dat die vader zich eruit houd... 'zij' los het namelijk op voor hem, haalt de hete kastanjes uit het vuur.
TS kan zich best gewoon terugtrekken uit dat gezin, en ophouden 'tweede moeder' te zijn.
Simpel, zij kan daar gewoon weinig aan beter maken en dan is het beter je er zo min mogelijk mee te bemoeien... ook waar dingen foutgaan... Laat dan maar wat mensen 'op hun neus vallen'... daarvan leren die dan ook: juist als iemand anders ophoud daar te proberen 'de dingen op te lossen'
Vraag is natuurlijk of de vader het leuk vind, misschien is dat voor die vader ook een beetje een doel van het hebben van een relatie, om een extra surrogaat-moeder te hebben die zijn falen in zn gezin en in de omgang met zn vorige gezin voor hem 'opvangt'... maar dan is sterk de vraag of de TS dat wel _wil_ doen (ik kan het me niet voorstellen dat je dat zou willen).
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dus Seven moet maar verkassen? Weet niet of dat nu een goede oplossing is
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Ik denk dat dit meisje een beetje klein gehouden is en nu zit je met de gebakken peren;
Als een kind van 18 nog niet eens een ei kan bakken en tot 2 jaar terug nog toestond dat d'r moeder d'r haar waste (dat kan je toch niet menen..) is het niet zo goed dat ze zich, ook nu nog, als een verwende puber gedraagt; zij is emotioneel nog niet verder dan dat.
Ze heeft gewoon meer grenzen nodig; ze moet leren wat wel en niet mag bij jullie en ze moet weten dat er consequenties zijn op het moment dat ze zich misdraagt. Nu is het voor TS wel lastig om daar tussen te gaan zitten, want eigenlijk is dat aan vader.
Dat gaat conflicten opleveren, natuurlijk, maar dat moet ook; bovendien moet je daar als ouder boven staan; laat madame maar stampvoeten, hyperventileren en schelden, als ze maar niet d'r gelijk haalt. Uiteindelijk zal er iemand moeten toegeven en het is aan haar ouders om te zorgen dat zij in ieder geval niet degenen zijn die dat doen..
Als een kind van 18 nog niet eens een ei kan bakken en tot 2 jaar terug nog toestond dat d'r moeder d'r haar waste (dat kan je toch niet menen..) is het niet zo goed dat ze zich, ook nu nog, als een verwende puber gedraagt; zij is emotioneel nog niet verder dan dat.
Ze heeft gewoon meer grenzen nodig; ze moet leren wat wel en niet mag bij jullie en ze moet weten dat er consequenties zijn op het moment dat ze zich misdraagt. Nu is het voor TS wel lastig om daar tussen te gaan zitten, want eigenlijk is dat aan vader.
Dat gaat conflicten opleveren, natuurlijk, maar dat moet ook; bovendien moet je daar als ouder boven staan; laat madame maar stampvoeten, hyperventileren en schelden, als ze maar niet d'r gelijk haalt. Uiteindelijk zal er iemand moeten toegeven en het is aan haar ouders om te zorgen dat zij in ieder geval niet degenen zijn die dat doen..
Dat hoeft niet, maar zou ik Seven zijn, dan hangt het wel af van hoe vaders het aan gaat pakken.quote:
Dus Seven moet maar verkassen? Weet niet of dat nu een goede oplossing is
Seven kan vechten voor wat zij waard is, maar het vervelende in dit geval is, is dat zij eigenlijk niets kan doen. Zij is afhankelijk van anderen (de vader).
trek nu niet gelijk dingen in het extreme...quote:
Dus Seven moet maar verkassen? Weet niet of dat nu een goede oplossing is
als je tijdig ook duidelijke grenzen stelt, kun je dat juist voorkomen (andersom, wel eerst heel actief je bemoeien met dat gezin kan wél ertoe leiden dat je des te sterker gaat falen )
Punt is gewoon dat de vader dus het nemen van duidelijk stapen vermijd, die laat alles een beetje aanmodderen.
(mogelijk juist ook met het idee dat 'anderen het dan van hem overnemen')
TS loopt een groot risico in een rol te komen waarin zij de troep die het falen van die vader oplevert, op te moeten ruimen.
maar dat is ook afhankelijk óf ze accepteert dat ze in die rol komt om een soort van 'surrogaat-moeder' in dat gezin te gaan spelen.
Ik zou de TS aanraden gewoon daar duidelijk grenzen te stellen van waarmee ze zich wel of niet kan bemoeien.
Bv mee gaan spelen in een zwaar disfunctoneel gezin lijkt me echt niet wenselijk, zeker als je er niks te winnen hebt, de vader dus alles over zich heen laat gaan en geen steun is.
als het kennelijk niet mogelijk is dan nog de relatie te behouden als ze die 'moeder-rol' niet erbij wil nemen, zou ik me sterk afvragen of je zulk een relatie wil hebben, at komt bijna over alsof ze als 'huisslaafje' erbij gekomen is.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Het gaat eigenlijk helemaal niet om Claire en haar problemen of gebrek aan opvoeding.quote:
Ik denk dat dit meisje een beetje klein gehouden is en nu zit je met de gebakken peren;
Als een kind van 18 nog niet eens een ei kan bakken en tot 2 jaar terug nog toestond dat d'r moeder d'r haar waste (dat kan je toch niet menen..) is het niet zo goed dat ze zich, ook nu nog, als een verwende puber gedraagt; zij is emotioneel nog niet verder dan dat.
Ze heeft gewoon meer grenzen nodig; ze moet leren wat wel en niet mag bij jullie en ze moet weten dat er consequenties zijn op het moment dat ze zich misdraagt. Nu is het voor TS wel lastig om daar tussen te gaan zitten, want eigenlijk is dat aan vader.
Dat gaat conflicten opleveren, natuurlijk, maar dat moet ook; bovendien moet je daar als ouder boven staan; laat madame maar stampvoeten, hyperventileren en schelden, als ze maar niet d'r gelijk haalt. Uiteindelijk zal er iemand moeten toegeven en het is aan haar ouders om te zorgen dat zij in ieder geval niet degenen zijn die dat doen..
Het gaat om de driehoek Claire > Papa > Seven, alleen speelt papa niet helemaal mee
Ja, maar zo genuanceerd stelde jij het net niet.quote:
[..]
trek nu niet gelijk dingen in het extreme...
als je tijdig ook duidelijke grenzen stelt, kun je dat juist voorkomen (andersom, wel eerst heel actief je bemoeien met dat gezin kan wél ertoe leiden dat je des te sterker gaat falen )
Punt is gewoon dat de vader dus het nemen van duidelijk stapen vermijd, die laat alles een beetje aanmodderen.
(mogelijk juist ook met het idee dat 'anderen het dan van hem overnemen')
TS loopt een groot risico in een rol te komen waarin zij de troep die het falen van die vader oplevert, op te moeten ruimen.
maar dat is ook afhankelijk óf ze accepteert dat ze in die rol komt om een soort van 'surrogaat-moeder' in dat gezin te gaan spelen.
Ik zou de TS aanraden gewoon daar duidelijk grenzen te stellen van waarmee ze zich wel of niet kan bemoeien.
Bv mee gaan spelen in een zwaar disfunctoneel gezin lijkt me echt niet wenselijk, zeker als je er niks te winnen hebt, de vader dus alles over zich heen laat gaan en geen steun is.
als het kennelijk niet mogelijk is dan nog de relatie te behouden als ze die 'moeder-rol' niet erbij wil nemen, zou ik me sterk afvragen of je zulk een relatie wil hebben, at komt bijna over alsof ze als 'huisslaafje' erbij gekomen is.
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Ik persoonlijk zou me kapot ergeren als mijn vriend zich zo zou opstellen... 
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
ik heb eerder gewoon aangegeven wat ze imho het beste kan doen, en dat was niks anders als mn tweede, langere uitleg van mogelijke consequenties...quote:
[..]
Ja, maar zo genuanceerd stelde jij het net niet.
En ik denk gewoon dat de 'wens' in dat disfunctionele gezin dingen beter te gaan maken wel aardig bedoeld is, maar de kans enige 'successen' te boeken absoluut gering zijn, en de kans groter dat de TS zélf deel van dat gezins-conflict gaat worden.
Juist als ze de relatie wil behouden, is het zaak tijdig ook grenzen aan te geven
natuurlijk, veel vrouwen hebben op relatiegebied graag het idee 'dat ze dingen kunnen veranderen/verbeteren', maar ik ben daarin gewoon wat minder 'rooskleurig' qua visie.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Oh ik ben het helemaal met je eens, zoals ik al eerder zei, hij is de enige die er wat aan kan veranderen. En zij kan wel proberen hem dat aan zijn verstand te brengen, maar hij gaat niet veranderen omdat zij dat wil.quote:
[..]
ik heb eerder gewoon aangegeven wat ze imho het beste kan doen, en dat was niks anders als mn tweede, langere uitleg van mogelijke consequenties...
En ik denk gewoon dat de 'wens' in dat disfunctionele gezin dingen beter te gaan maken wel aardig bedoeld is, maar de kans enige 'successen' te boeken absoluut gering zijn, en de kans groter dat de TS zélf deel van dat gezins-conflict gaat worden.
Juist als ze de relatie wil behouden, is het zaak tijdig ook grenzen aan te geven
natuurlijk, veel vrouwen hebben op relatiegebied graag het idee 'dat ze dingen kunnen veranderen/verbeteren', maar ik ben daarin gewoon wat minder 'rooskleurig' qua visie.
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Wat er aan de hand is dat ik gewoon niet meer mee doe met de poppenkast. OK, dat is misschien niet handig omdat ik in mijn boosheid best durf te zeggen dat ik haar niet geloof. Maar ik kan ook niet eeuwig op mijn tenen lopen. Evengoed, ik zal ventileren bij mijn vriend en niet meer bij haar. Ik zal mij meer bezig gaan houden met leuke dingen doen met James, want die verdient dat. Ondertussen zit hij namelijk in het verdomhoekje, hij kan niet bij ons komen wonen (wat hij graag wil) omdat zijn zus dat dwarsboomt.quote:
[..]
Dat zij haar vriend erop aanspreekt , is wat anders. Zouden jouw vrienden het ook zo prettig vinden wanneer jij hun kind corrigeert? Dat is wat er nu bij Seven aan de gang is en meer.
Het gaat zelfs zo ver dat haar vriend niet de juiste respons geeft en zij dus andere personen erbij heeft gehaald, wilt halen.
Ik wil er niet direct andere personen aan de haren bijslepen, het was het overwegen waard maar na de reacties zie ik wel in dat dat niet de manier is. In ieder geval niet de tante in dit geval.
Resistance is futile.
Ik denk dat je wat meer moet doen dan enkel ventileren bij je vriend. Geef 'm een welverdiende schop onder zijn hol zodat ook hij uit die zelfgebouwde slachtofferrol komt en zijn leven en kinderen weer in de hand krijgt.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Gisteren nadat ik mijn computer afsloot hebben we er wel een constructief gesprek over gehad. Hij schoot amper in de verdediging, en we gaan het binnenkort eens hebben over de regels die moeten gaan gelden voor Claire zolang ze thuis zit.quote:Op maandag 12 november 2012 11:18 schreef Copycat het volgende:
[..]
En als je hem erop aanspreekt, springt ie in de verdediging of in zijn schulp. Lekker constructief.
Hij zegt ook dat ze zeker niet lang welkom is als ze niet werkt of naar school gaat, dat ze dan maar bij haar moeder moet gaan wonen. Hij ziet de ernst van de zaak wel in, daarvan ben ik wel overtuigd. En nu hopen dat de uitwerking leidt tot oplossing waar we beiden mee kunnen leven.
Ze mag van mij lekker doen wat ze wil hoor, ik negeer haar als ik me irriteer aan d'r en zolang ze zich aan die regels houdt zal ze mij toch niet echt in de weg zitten.
Resistance is futile.
Dan nog eens een andere vraag: als zij een grote bek heeft tegen d'r vader en hem als stront behandelt, dan jeuken mijn handen ook wel eens en dan wil ik ingrijpen. Fout zeker?
Resistance is futile.
Donequote:
Ik denk dat je wat meer moet doen dan enkel ventileren bij je vriend. Geef 'm een welverdiende schop onder zijn hol zodat ook hij uit die zelfgebouwde slachtofferrol komt en zijn leven en kinderen weer in de hand krijgt.
. Ik heb hem gisteravond ook gezegd dat ik deze situatie geen jaren vol kan houden, en toen hij het weer afschoof op zijn ex heb ik hem ook gezegd dat zij tweeen misschien nooit aan kinderen hadden moeten beginnen, als ze het toch constant op elkaar afschuiven. Hij geeft toe dat hij het nogal onderschat heeft en het heeft hem ernstig aan het denken gezet.
Resistance is futile.
Ik snap echt niet dat jij er zo in zit. De hele toon in jouw eerdere post is als die van een vechter.
En deze post hierboven ook. Ik hoop toch echt dat je niet zo verwijtend ben in het echte gesprek als dat je hier vemeldt.
En deze post hierboven ook. Ik hoop toch echt dat je niet zo verwijtend ben in het echte gesprek als dat je hier vemeldt.
Ik ben van niemand afhankelijk. Als ik er genoeg van heb, dan ben ik weg. Maar zover ben ik nog lang niet, daarvoor is echt veel meer nodig dan een verziekte vakantie.quote:
[..]
Dat hoeft niet, maar zou ik Seven zijn, dan hangt het wel af van hoe vaders het aan gaat pakken.
Seven kan vechten voor wat zij waard is, maar het vervelende in dit geval is, is dat zij eigenlijk niets kan doen. Zij is afhankelijk van anderen (de vader).
Resistance is futile.
Zie mijn post boven jou..quote:
[..]
Ik ben van niemand afhankelijk. Als ik er genoeg van heb, dan ben ik weg. Maar zover ben ik nog lang niet, daarvoor is echt veel meer nodig dan een verziekte vakantie.
Zo voelde ik me ook. En dat leid er dus toe dat ik eigenlijk alleen dingen in het huishouden doe als mij dat zo uitkomtquote:
als het kennelijk niet mogelijk is dan nog de relatie te behouden als ze die 'moeder-rol' niet erbij wil nemen, zou ik me sterk afvragen of je zulk een relatie wil hebben, at komt bijna over alsof ze als 'huisslaafje' erbij gekomen is.
. Heel erg eigenlijk maar ik weiger het huis tiptop in orde te hebben at all times zodat de kinderen er weer een teringbende van kunnen maken in de 4 dagen per week dat ze bij ons zijn. Nou ja, ik ben geen ster in het huishouden maar dat de kinderen zo af en toe de stofzuiger oppakken is niet teveel gevraagd. Probleem is ook dat als ik het allemaal op me neem, dan verdwijnt bij mijn vriend de motivatie om zijn kinderen iets te laten doen.
Resistance is futile.
Wat iedereen hier heel makkelijk over het hoofd ziet is dat hij er WEL iets aan doet. Hij geeft haar echt wel op haar flikker, het heeft alleen geen invloed. Ze is gewoon oervervelend op de dagen dat ze naar haar moeder gaat, dus ze gaat eigenlijk standaard met ruzie de deur uit want op die dagen krijgt ze op haar lazer.quote:
Ik persoonlijk zou me kapot ergeren als mijn vriend zich zo zou opstellen...
En dan gaat ze weer een paar dagen naar haar moeder, waar mijn vriend zijn straffen niet gelden. Heeft hij haar telefoon geconfisqueerd, krijgt Claire gewoon een nieuwe van haar moeder.
Resistance is futile.
Hier ventileer ik vooral en dat komt er zonder enige nuance uit. In het echt breng ik het veel genuanceerder.quote:
Ik snap echt niet dat jij er zo in zit. De hele toon in jouw eerdere post is als die van een vechter.
En deze post hierboven ook. Ik hoop toch echt dat je niet zo verwijtend ben in het echte gesprek als dat je hier vemeldt.
En trouwens, met vechters is niets mis. Ik ben niet van plan om mijn leuke kerel op te geven voor een puber die het niet kan laten om haar ouders tegen elkaar uit te spelen. Evengoed, ik zal me heus wel gedragen hoor
.
Resistance is futile.
Als ik heel heel eerlijk moet zijn: ik denk dat als er een keus gemaakt moet worden, dat zij dan aan het kortste eind trekt. Hij maakt al 18 jaar ruzie over haar en hij heeft er echt genoeg van maar hij weet gewoon niet goed hoe hij het aan moet pakken. Ik denk niet dat hij nog een relatie stuk wil laten lopen om haar.
Oh trouwens, nog iets. Als zij dus HBO gaat doen kan hij haar niet meer naar school brengen. Dus nu wil hij haar een rijbewijs geven zodat ze zelf naar school kan in september. Ligt het aan mij? Want ik zou toch op zijn minst eisen dat ze een parttime baan zou hebben waarvoor ze zich geen enkele keer ziekmeldt, voor ik met zulke beloningen op de proppen zou komen.
Hij redeneert overigens als volgt: als ze geen rijbewijs heeft in september, dan komt er van het HBO plan ook niets terecht. Mijns insziens is dat plan toch al gedoemd tot falen want ze kan niet met kritiek omgaan en op zo'n kunstopleiding krijg je niet anders dan kritiek. Ik ken aardig wat mensen die zo'n opleiding hebben gedaan en zelfs voor mensen die stevig in hun schoenen staan, is het enorm moeilijk om een doorlopende auditie te doen.
Oh trouwens, nog iets. Als zij dus HBO gaat doen kan hij haar niet meer naar school brengen. Dus nu wil hij haar een rijbewijs geven zodat ze zelf naar school kan in september. Ligt het aan mij? Want ik zou toch op zijn minst eisen dat ze een parttime baan zou hebben waarvoor ze zich geen enkele keer ziekmeldt, voor ik met zulke beloningen op de proppen zou komen.
Hij redeneert overigens als volgt: als ze geen rijbewijs heeft in september, dan komt er van het HBO plan ook niets terecht. Mijns insziens is dat plan toch al gedoemd tot falen want ze kan niet met kritiek omgaan en op zo'n kunstopleiding krijg je niet anders dan kritiek. Ik ken aardig wat mensen die zo'n opleiding hebben gedaan en zelfs voor mensen die stevig in hun schoenen staan, is het enorm moeilijk om een doorlopende auditie te doen.
Resistance is futile.
Ik zou dat niet zo stellig durven te zeggen. Blood is thicker than water.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Dat eigenlijk ja. Vooral lastig, maar op die leeftijd er nog als stiefmoeder in gaan mengen... zou ik niet doen. Enige wat je kunt doen is juist wél die vriendin zijn, maar dan de eerlijke en niet de vriendin-rol die de biologische moeder aangenomen heeft.quote:
Moeilijke situatie, maar lijkt mij dat het toch vooral op het bordje van je partner ligt. Leg je het op het jouwe, ben ik bang dat jij straks aan alle kanten de gebeten hond wordt.
Dus ik zou beginnen met je vriend te manen professionele hulp te zoeken zodat hij wellicht wat beter gewapend is tegen de grillen van zijn dochter.
Ja doei.
Oef, allereerst: wat een lastige (understatement) situatie!
Er zijn al veel adviezen gegeven, en ik wil er eigenlijk alleen aan toe voegen dat ik toch zou oppassen met oordelen. Even wat van mijn eigen ervaringen waar je misschien wat aan hebt:
Misschien is Claire echt wel een lui en bovenal verwend nest hoor. Dat was mijn zusje ook; geen poot uitsteken in het huishouden, kwaad worden dat ze geen rijbewijs zou krijgen van mijn ouders, mijn moeder die niks goed kon doen, etc. Je (her)kent het denk ik wel.
Maar, het kan ook zo zijn dat er veel meer speelt in dat koppie dan iemand van jullie ziet.
Ik neem mijzelf nu even als voorbeeld; echt de braafste scholier die je je maar kon bedenken; goede cijfers, 'vrienden' met vrijwel alle docenten, beleefd naar alles en iedereen toe, helpen in het huishouden, etc. (Om jeuk van te krijgen zullen we maar zeggen )
In het vierde jaar van de middelbare enorme kreeg ik echter enorme last van spanningen, ik kon namelijk het natuur/beta profiel niet meer bijbenen, en uiteindelijk door een combinatie van spanningsaanvallen en een motivatie van -60 een rapport meegekregen met 120 uur ongeoorloofd verzuim. (En dan had ik de helft al zelf weggewerkt met valse briefjes..). Het jaar er op werd het niet beter, ik denk dat ik op de 190 uur verzuim zat, en dan was ook nog niet alles meegerekend.
Was ik lui? Tja, zo zal het vast overgekomen zijn op anderen - als ze er al vanaf wisten. En ik moet zeggen dat ik er nooit trots op ben geweest. Maar waar ik het eerst nog heb afgeschoven op een erg lage motivatie omdat ik toch al was aangenomen op de kunstacademie, denk ik achteraf dat mijn eeuwige zucht naar perfectie en het falen (want zo voelde het toen ik over moest schakelen van profiel en ik mijn toekomstdromen wegmieterde), toch een wat grotere impact hadden dan ik aanvankelijk dacht.
Even in spoiler, anders wordt het zo'n lang verhaal:
Er zijn al veel adviezen gegeven, en ik wil er eigenlijk alleen aan toe voegen dat ik toch zou oppassen met oordelen.
Even wat van mijn eigen ervaringen waar je misschien wat aan hebt: Misschien is Claire echt wel een lui en bovenal verwend nest hoor. Dat was mijn zusje ook; geen poot uitsteken in het huishouden, kwaad worden dat ze geen rijbewijs zou krijgen van mijn ouders, mijn moeder die niks goed kon doen, etc. Je (her)kent het denk ik wel.
Maar, het kan ook zo zijn dat er veel meer speelt in dat koppie dan iemand van jullie ziet.
Ik neem mijzelf nu even als voorbeeld; echt de braafste scholier die je je maar kon bedenken; goede cijfers, 'vrienden' met vrijwel alle docenten, beleefd naar alles en iedereen toe, helpen in het huishouden, etc. (Om jeuk van te krijgen zullen we maar zeggen
) In het vierde jaar van de middelbare enorme kreeg ik echter enorme last van spanningen, ik kon namelijk het natuur/beta profiel niet meer bijbenen, en uiteindelijk door een combinatie van spanningsaanvallen en een motivatie van -60 een rapport meegekregen met 120 uur ongeoorloofd verzuim. (En dan had ik de helft al zelf weggewerkt met valse briefjes..). Het jaar er op werd het niet beter, ik denk dat ik op de 190 uur verzuim zat, en dan was ook nog niet alles meegerekend.
Was ik lui? Tja, zo zal het vast overgekomen zijn op anderen - als ze er al vanaf wisten. En ik moet zeggen dat ik er nooit trots op ben geweest. Maar waar ik het eerst nog heb afgeschoven op een erg lage motivatie omdat ik toch al was aangenomen op de kunstacademie, denk ik achteraf dat mijn eeuwige zucht naar perfectie en het falen (want zo voelde het toen ik over moest schakelen van profiel en ik mijn toekomstdromen wegmieterde), toch een wat grotere impact hadden dan ik aanvankelijk dacht.
Even in spoiler, anders wordt het zo'n lang verhaal:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nouja, uiteindelijk ben ik naar de kunstacademie gegaan en tja, die beoordelingen zijn soms heel erg hard. Maar toch heb ik wel geleerd om mijn eigen keuzes te maken, en te onderbouwen waarom ik iets wil of juist niet wil. Eigenlijk was (is) de kunstacedemie voor mij vooral zwaar omdat het niet mijn absolute passie is (en dat moet het wel zijn) en door mijn perfectionisme. (Dat laatste brengt me nog steeds in de problemen, maar ik ben er voor in therape gegaan.)
Maar tja, als Claire het echt graag wil, dan kan het denk ik juist wel een goede, hoewel zware, leerschool zijn. Maar ze moet wel echt willen.
En nog een voorbeeldje in een spoiler, want dit gaat over iemand anders:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nouja, even dus wat voorbeelden. Want misschien hebben jullie echt een draak in huis, maar misschien speelt er ook wel meer. (En dat hoeft Claire zelf ook nog niet precies te weten. Ik ben ook heel wat jaar verder en nu begin ik een beetje door te krijgen hoe ik functioneer)
Of misschien is het ook wel een combi; het ongemotiveerde, 'luie' gedrag heeft wellicht een 'echte' oorzaak, het niet mee willen helpen in het huishouden en het verwende gedrag wat betreft kado's niet zozeer. Maar hoe staan jullie - en dan ook je vriend en Claire zelf - tegenover professionele hulp? Om er eens even een frisse blik op te werken?
[ Bericht 1% gewijzigd door Candaasje op 12-11-2012 15:15:15 ]
dat zou ik dan weer niet te hard roepen, zo vaak gezien dat een nieuwe partner op plaats 1 komt...quote:Op maandag 12 november 2012 14:09 schreef Copycat het volgende:
Ik zou dat niet zo stellig durven te zeggen. Blood is thicker than water.
Ik denk dat je je inderdaad niet teveel met de opvoeding en regels kan bemoeien, niet direct naar haar toe iig, maar dat geef je zelf ook al aan, daar is ze simpelweg te oud voor.
Als vader niet echt door wil of kan pakken en er iets aan doen, is er weinig wat je zelf kan doen denk ik, het enige wat ik kan bedenken is tijd met haar doorbrengen, praat met haar alleen op momenten dat het wel goed gaat, doe dingen met haar die zij leuk vindt. Dat moet je dan niet zien als een 'beloning', maar als een middel om in contact te komen met haar en in gesprek te raken op termijn.
Al snap ik dat het kut is als je alleen maar een lang gezicht krijgt, dat heb je als ouder ook, doe je je best, wordt het niet gewaardeerd...
Het is gewoon een moeilijke situatie, en ik wens je het beste.
compact en kleverig.
als partner op 1 komt ipv de eigen kinderen zou ik sowieso eens nadenken of je wel verder wilt met zo iemand, maar dat ben ik.
daarnaast vind ik persoonlijk ook dat je een ouder nooit voor een dergelijke keuze mag stellen.
daarnaast vind ik persoonlijk ook dat je een ouder nooit voor een dergelijke keuze mag stellen.
Laat ik eerst 1 ding heel duidelijk maken: IK STEL ME NIET OP ALS STIEFMOEDER.
Nee, echt niet. Ik wil best met haar babbelen over jongens, school etc etc. maar ik geef haar niet op d'r sodemieter. Ik vraag soms of ze wil helpen met bepaalde dingen en zolang ik er bij sta, doet ze dat ook. Ik bemoei me niet met haar leven, en tot voor kort heb ik haar alleen positief benaderd. Maar dat heb ik dus 8 maanden gedaan en toen werd ze heel vervelend op vakantie en zelfs toen heb ik me op de achtergrond gehouden buiten dat ik aangaf dat ik persoonlijk vind dat ze niet oprecht overkomt met al haar smoesjes. De relatie die ik met haar heb, heeft niets te maken met een moeder-dochter relatie. Het lijkt verdacht veel op een huisgenoot-relatie en van die mensen heb je af en toe ook genoeg. Tegen een huisgenoot zou ik ook zeggen dat ze eens met hun luie reet uit bed moeten komen zodat de troep niet voor een ander blijft liggen. Tegen een huisgenoot zou ik ook zeggen dat ze eens moeten kappen met aanstellen als het de vakantie verziekt.
Maar OK, en mogelijk ervaart zij dat wel als 'evil stepmum' omdat ze de Hollandse directheid niet gewoon is. Zij kan daar niet mee omgaan dus dan hou ik mijn bek wel dicht tegen haar.
Over dat hij voor mij zou kiezen: ik weet dat niet zeker. Ik ben niet van plan om hem ooit voor die keuze te stellen. Voor mij komt zij namelijk wel op nummer 1 en als het echt zover komt, dan heeft zij hem harder nodig dan ik.
Hoe dan ook, gisteren gingen we ze ophalen en ze besloot op het laatste moment bij haar mammie te blijven want dan kan ze de hele dag in bed blijven .
En nogmaals: we geloven absoluut dat er ze hulp nodig heeft van een psycholoog. Echter, haar moeder blokkeerde het ook al toen ze via school counselling zou krijgen want dat had haar dochter toch zeker niet nodig. Maar dat er iets mis is met haar en dat ze een tik van de molen gehad heeft door de scheiding, dat staat als een paal boven water. Al moet ik erbij zeggen dat Claire al jaren voor de scheiding voor problemen zorgde door steeds te zeggen dat ze ziek was.
Nee, echt niet. Ik wil best met haar babbelen over jongens, school etc etc. maar ik geef haar niet op d'r sodemieter. Ik vraag soms of ze wil helpen met bepaalde dingen en zolang ik er bij sta, doet ze dat ook. Ik bemoei me niet met haar leven, en tot voor kort heb ik haar alleen positief benaderd. Maar dat heb ik dus 8 maanden gedaan en toen werd ze heel vervelend op vakantie en zelfs toen heb ik me op de achtergrond gehouden buiten dat ik aangaf dat ik persoonlijk vind dat ze niet oprecht overkomt met al haar smoesjes. De relatie die ik met haar heb, heeft niets te maken met een moeder-dochter relatie. Het lijkt verdacht veel op een huisgenoot-relatie en van die mensen heb je af en toe ook genoeg. Tegen een huisgenoot zou ik ook zeggen dat ze eens met hun luie reet uit bed moeten komen zodat de troep niet voor een ander blijft liggen. Tegen een huisgenoot zou ik ook zeggen dat ze eens moeten kappen met aanstellen als het de vakantie verziekt.
Maar OK, en mogelijk ervaart zij dat wel als 'evil stepmum' omdat ze de Hollandse directheid niet gewoon is. Zij kan daar niet mee omgaan dus dan hou ik mijn bek wel dicht tegen haar.
Over dat hij voor mij zou kiezen: ik weet dat niet zeker. Ik ben niet van plan om hem ooit voor die keuze te stellen. Voor mij komt zij namelijk wel op nummer 1 en als het echt zover komt, dan heeft zij hem harder nodig dan ik.
Hoe dan ook, gisteren gingen we ze ophalen en ze besloot op het laatste moment bij haar mammie te blijven want dan kan ze de hele dag in bed blijven
. En nogmaals: we geloven absoluut dat er ze hulp nodig heeft van een psycholoog. Echter, haar moeder blokkeerde het ook al toen ze via school counselling zou krijgen want dat had haar dochter toch zeker niet nodig. Maar dat er iets mis is met haar en dat ze een tik van de molen gehad heeft door de scheiding, dat staat als een paal boven water. Al moet ik erbij zeggen dat Claire al jaren voor de scheiding voor problemen zorgde door steeds te zeggen dat ze ziek was.
Resistance is futile.
Da's wel logisch, omdat de problemen met haar ouders al voor de scheiding aanwezig waren. Het is niet zo dat voor de scheiding alles koek en ei was, lijkt me.quote:
Al moet ik erbij zeggen dat Claire al jaren voor de scheiding voor problemen zorgde door steeds te zeggen dat ze ziek was.
Dat IS ook evil stepmum. Het is geen huisgenoot-relatie, want zij heeft niets te kiezen gehad. Ze kiest er niet voor om met jou in een huis te leven. Ze kiest er niet voor om jou als partner te hebben voor haar pa. Jij zit met haar opgescheept, maar zij nog veel harder met jou! Jij bent de indringer en zij is degene met heftige emotionele problemen die nu ook nog eens met jou moet 'dealen'. VInd je het gek dat ze daar niet mee kan omgaan?quote:
Maar OK, en mogelijk ervaart zij dat wel als 'evil stepmum' omdat ze de Hollandse directheid niet gewoon is. Zij kan daar niet mee omgaan dus dan hou ik mijn bek wel dicht tegen haar.
Jij kan er niets aan doen hoor, dat ze zo in de knoop zit met zichzelf. En ook niet dat haar vader en moeder er een zooitje van maken. Maar zij kan er op dit moment ook erg weinig mee en dat is voor een puber van 18 helemaal niet zo gek.
Fair enough, Kahlie. Fair enough.
Soms haat ik de fokmentaliteit, maar zo nu en dan werkt het wel ontnuchterend. Thanks allemaal, ik heb een hoop om over na te denken.
Soms haat ik de fokmentaliteit, maar zo nu en dan werkt het wel ontnuchterend. Thanks allemaal, ik heb een hoop om over na te denken.
Resistance is futile.
Eigenlijk is het samenwonen van jou en James feitelijk de omstandigheid die het voor jou moeilijk maakt.
De standaard is dat mensen samen gaan wonen als ze een relatie hebben. Jij volgt die standaard, en dat zorgt voor een hoop sores.
Wat heeft je doen besluiten om bij hem in te trekken? En zou je het overwegen om een eigen huis te betrekken?
De standaard is dat mensen samen gaan wonen als ze een relatie hebben. Jij volgt die standaard, en dat zorgt voor een hoop sores.
Wat heeft je doen besluiten om bij hem in te trekken? En zou je het overwegen om een eigen huis te betrekken?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Enigszins offtopic, maar ik dacht dat HBO (een niveau 'tussen' beroepsopleiding en universiteit) een typisch Nederlands verschijnsel is. Maar in het Verenigd Koninkrijk heb je het dus ook? Hoe heet het daar?
Of begrijp ik het verkeerd en wil die dochter in Nederland gaan studeren?
Of begrijp ik het verkeerd en wil die dochter in Nederland gaan studeren?
Dit laat misschien toch wel zien dat je een erg negatief beeld van haar hebt, als zij daar iets van oppikt in jouw houding naar haar toe dan zal dat de communicatie tussen jullie ook niet verbeteren lijkt me.quote:
Hij redeneert overigens als volgt: als ze geen rijbewijs heeft in september, dan komt er van het HBO plan ook niets terecht. Mijns insziens is dat plan toch al gedoemd tot falen want ze kan niet met kritiek omgaan en op zo'n kunstopleiding krijg je niet anders dan kritiek. Ik ken aardig wat mensen die zo'n opleiding hebben gedaan en zelfs voor mensen die stevig in hun schoenen staan, is het enorm moeilijk om een doorlopende auditie te doen.
Hoe zou jij als 18 jarige reageren op iemand die zo over jou dacht?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
er zijn een hoop simpele methodieken voor probleemgedrag die je ook thuis kunt gebruiken die geven stappen en consequenties aan en die kan je partner letterlijk volgen.
wat soms ook helpt is haar zelf te laten bedenken wat de consequenties moeten zijn als ze een grens over gaat. innemen van haar mogelijkheid tot reizen bijv, of haar telefoon of wat dan ook... en dit dan in combinatie met de nieuwe regels van haar. en dat dan echt doorzetten.. dat is het belangrijkste in deze, geen loze dreigementen
die geven stappen en consequenties aan en die kan je partner letterlijk volgen. wat soms ook helpt is haar zelf te laten bedenken wat de consequenties moeten zijn als ze een grens over gaat. innemen van haar mogelijkheid tot reizen bijv, of haar telefoon of wat dan ook... en dit dan in combinatie met de nieuwe regels van haar. en dat dan echt doorzetten.. dat is het belangrijkste in deze, geen loze dreigementen
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Ik vraag me alleen af of je niet rijkelijk te laat bent als je daar op de 18e nog mee begint..quote:
er zijn een hoop simpele methodieken voor probleemgedrag die je ook thuis kunt gebruiken
wat soms ook helpt is haar zelf te laten bedenken wat de consequenties moeten zijn als ze een grens over gaat. innemen van haar mogelijkheid tot reizen bijv, of haar telefoon of wat dan ook... en dit dan in combinatie met de nieuwe regels van haar. en dat dan echt doorzetten.. dat is het belangrijkste in deze, geen loze dreigementen
Tja, echte fok-mentaliteit vond ik het nietquote:
Fair enough, Kahlie. Fair enough.
Soms haat ik de fokmentaliteit, maar zo nu en dan werkt het wel ontnuchterend. Thanks allemaal, ik heb een hoop om over na te denken.
Er werd niet gescholden of gebashed... maar ik wilde je wel graag laten zien hoe het er vanaf haar kant uit ziet. Ik snap best wel dat je het beste voor haar wilt en dat je ziet dat ze gewoon bezig is zichzelf het uitermate moeilijk te maken. Helaas voor jou zit je in de slechtste positie om hier wat aan te doen.Laten we hopen dat ze zoals bijna elke verwende puber met loyaliteitsconflict en emotionele problemen uiteindelijk gewoon opgroeit
Niet? Ik zie je je anders wel druk maken om wat ze allemaal nog moet leren e.d en wat ze allemaal moet en wat goed voor haar zou zijn. Dat is toch het perspectief van een opvoeder. Zij pikt dat waarschijnlijk niet, want jij bent een 'indringer' in haar leven. Ze accepteert jou waarschijnlijk niet als autoriteit.quote:
Ik wil ook geen moeder-dochter relatie met haar, alsjeblieft zeg.
Misschien moet je wat meer voor je eigenbelang opkomen en haar ook laten merken dat dat het is waar je voor opkomt. Twee vrouwen die door omstandigheden een huis met elkaar moeten delen, en de een heeft belangen en de ander heeft belangen, en die conflicteren wel eens met elkaar. Dan moet je dat uitonderhandelen of uitvechten, maar als individu tegenover individu, volwassenen onder elkaar, de een wat volwassener dan de ander maar dat is haar perspectief niet, dat je tot een situatie komt waarin je elkaar tolereert en die werkbaar is. Dat is voor haar ook veel overzichtelijker, als je tussendoor stiekem voor haar belang aan het opkomen bent, wat het beste voor haar is enzo, dan is jouw rol voor haar onduidelijk en verwarrend en daar reageert ze afhoudend en vijandig op want dan kom je op haar privéterrein.
Kies een rol en positie tov haar die voor haar helder is, dan kan zij zich daar op instellen. De positie van semi-onverschillige deeltijd assistent-opvoeder werkt niet, wat niet verrassend is als je het zo stelt, dan moet je je anders positioneren. Dus hou je mening over wat goed voor haar is voor je, tot ze je om raad komt vragen. Maar ruzie met haar omdat ze jouw vakantie heeft verpest, niet omdat ze een vervelende kutpuber is die zich op sociaal-emotioneel vlak slecht ontwikkeld en mensen hun vakantie verpest. Dan hoeft zij alleen maar jouw belang te herkennen om geen ruzie te krijgen en dat is voor haar ook werkbaar omdat het overzichtelijk is.
Het is maar een suggestie, ik heb er verder geen ervaring mee.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Je hebt hier sixth form, wat zeg maar een voorbereiding op universiteit is of zo, het ligt in het verlengde van middelbaar onderwijs. Daar is ze nu mee gestopt.quote:
Enigszins offtopic, maar ik dacht dat HBO (een niveau 'tussen' beroepsopleiding en universiteit) een typisch Nederlands verschijnsel is. Maar in het Verenigd Koninkrijk heb je het dus ook? Hoe heet het daar?
Of begrijp ik het verkeerd en wil die dochter in Nederland gaan studeren?
En ze wil nu college gaan doen, wat gelijk staat aan HBO.
En nee, ze wil niet naar het buitenland want ze vindt Engeland helemaal de bom.
Resistance is futile.
Sommige dingen zijn niet te verbergen. En ik hoef niet zo nodig uitstekende communicatie met haar te hebben, ze is geen vriendin of dochter. Ik trek mijn handen er vanaf en dat betekent dat ik haar met rust laat buiten de nodige beleefdheden en babbels, en dat ik verder alles bij haar vader neerleg.quote:
[..]
Dit laat misschien toch wel zien dat je een erg negatief beeld van haar hebt, als zij daar iets van oppikt in jouw houding naar haar toe dan zal dat de communicatie tussen jullie ook niet verbeteren lijkt me.
Hoe zou jij als 18 jarige reageren op iemand die zo over jou dacht?
Resistance is futile.
Ik weet het niet niet. Is het ooit te laat? Mijn partner denkt van wel. Ik denk dat het een kwestie is van zijn regels en dat zij zich daar maar aan te houden heeft.quote:
[..]
Ik vraag me alleen af of je niet rijkelijk te laat bent als je daar op de 18e nog mee begint..
Resistance is futile.
Ik vind 18 rijkelijk laat om nog met opvoeden te beginnen ja en ik denk ook niet dat je 18 jaar "foute" opvoeding nog ongedaan gaat maken zolang ze nog thuis woont;.
Je kunt je kind van 18 wel de keuze geven: je gaat naar school of je gaat werken.
The love you take is equal to the love you make.
Wat ik inmiddels geleerd heb: je moet ver weg blijven van deze probleemmannen. Ze zijn o zo lief en wat je er voor terug krijgt is een hoop crisis, aanstelgedrag, en problemen waar ze altijd wel een reden voor vinden dat het niet kan worden opgelost. Wat rest is een hoop frustratie. Deze mensen trekken als het ware ongeluk aan.
Sowieso is dat kind de dochter van je vriend en is het dus zijn verantwoordelijkheid, hij moet de ouder zijn en niet jij. Hij moet dus niet zo belachelijk doen en na 7 jaar eens normaal gaan doen.
Bovendien moet die scheiding erdoor, dat kan je als het goed is ook vanaf 1 kant er door drukken. Maar ik heb zo het vermoeden dat hij geen afstand van zijn vorige relatie wilt doen
Dat meisje is trouwens gewoon aan het puberen en bovendien heeft ze de genen van een dramaqueen geerfd.
Sowieso is dat kind de dochter van je vriend en is het dus zijn verantwoordelijkheid, hij moet de ouder zijn en niet jij. Hij moet dus niet zo belachelijk doen en na 7 jaar eens normaal gaan doen.
Bovendien moet die scheiding erdoor, dat kan je als het goed is ook vanaf 1 kant er door drukken. Maar ik heb zo het vermoeden dat hij geen afstand van zijn vorige relatie wilt doen
Dat meisje is trouwens gewoon aan het puberen en bovendien heeft ze de genen van een dramaqueen geerfd.
Ik denk trouwens dat kunstacademie wel goed voor haar is, ze leren je daar ook om kritisch naar je eigen emoties te kijken en in contact te komen met jezelf en je verleden. Ze lijkt me daar wel een type voor.
Bovendien kan ze op zo'n school, op een locatie buitenshuis, ineens gaan floreren omdat ze daar Claire de student kan zijn en niet Claire het probleemkind in een probleemgezin. Mensen kunnen vaak heel veel verschillende rollen aannemen in verschillende situaties. Dus wellicht zorgt het dat ze ook nog een plek heeft waar ze normaal kan doen en de ruimte heeft om een andere kant van zichzelf te laten zien, en waar ze meer als een volwassene behandeld wordt en peers heeft e.d.
Bovendien kan ze op zo'n school, op een locatie buitenshuis, ineens gaan floreren omdat ze daar Claire de student kan zijn en niet Claire het probleemkind in een probleemgezin. Mensen kunnen vaak heel veel verschillende rollen aannemen in verschillende situaties. Dus wellicht zorgt het dat ze ook nog een plek heeft waar ze normaal kan doen en de ruimte heeft om een andere kant van zichzelf te laten zien, en waar ze meer als een volwassene behandeld wordt en peers heeft e.d.
tja, in theorie is ze volwassen en kun je haar niks maken, maar ik zou het dan spelen met "of je blijft hier en je volgt onze regels ( die natuurlijk in overleg gemaakt kunnen worden" of "je gaat voor jezelf zorgen en uit huis"quote:
[..]
Ik vraag me alleen af of je niet rijkelijk te laat bent als je daar op de 18e nog mee begint..
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Altijd leuk die Seven topics
Het is Seven.quote:
Wat ik inmiddels geleerd heb: je moet ver weg blijven van deze probleemmannen.
What can change the nature of a man?
Flikker toch eens een eind op met je onzinreacties.quote:
achter amsterdam cs vind ik altijd een goede plek
The love you take is equal to the love you make.
Interessante kijk heb je er wel op. Ik hoop het echt. Ik kwam vandaag tot de conclusie dat ze eigenlijk maar heel weinig support krijgt binnen en buiten het gezin want ze heeft niet zoveel vrienden en ze ziet die ook maar weinig.quote:
Ik denk trouwens dat kunstacademie wel goed voor haar is, ze leren je daar ook om kritisch naar je eigen emoties te kijken en in contact te komen met jezelf en je verleden. Ze lijkt me daar wel een type voor.
Bovendien kan ze op zo'n school, op een locatie buitenshuis, ineens gaan floreren omdat ze daar Claire de student kan zijn en niet Claire het probleemkind in een probleemgezin. Mensen kunnen vaak heel veel verschillende rollen aannemen in verschillende situaties. Dus wellicht zorgt het dat ze ook nog een plek heeft waar ze normaal kan doen en de ruimte heeft om een andere kant van zichzelf te laten zien, en waar ze meer als een volwassene behandeld wordt en peers heeft e.d.
Hoe dan ook. Er is goed nieuws. Blijkbaar is heeft haar moeder zich de problemen aangetrokken en zij heeft 2 sollicitatiegesprekken geregeld vlakbij hun thuis. Maandag mag ze een dagje meedraaien in de lokale pub als serveerster.
. Als ze dit binnen weet te halen, dan vermoed ik wel dat wij haar minder zullen zien omdat het nu eenmaal handiger is om dan bij ma te blijven. Denk dat dat beter is, al had ik liever gezien dat ze vlak bij ons huis zou werken en dus vaker bij ons zou zijn. Maar dit betekent ook dat mijn vriend haar niet elke ochtend uit bed moet slepen, hij is vooral opgelucht. Hoe dan ook, al dat heen en weer gesleep is gewoon slecht voor haar. Dit zou in theorie moeten leiden tot meer stabiliteit in haar leven.
Resistance is futile.
Met al die negatieve input, verwacht ik niets van dat baantje op proef.quote:
[..]
Interessante kijk heb je er wel op. Ik hoop het echt. Ik kwam vandaag tot de conclusie dat ze eigenlijk maar heel weinig support krijgt binnen en buiten het gezin want ze heeft niet zoveel vrienden en ze ziet die ook maar weinig.
Hoe dan ook. Er is goed nieuws. Blijkbaar is heeft haar moeder zich de problemen aangetrokken en zij heeft 2 sollicitatiegesprekken geregeld vlakbij hun thuis. Maandag mag ze een dagje meedraaien in de lokale pub als serveerster.
Als ze dit binnen weet te halen, dan vermoed ik wel dat wij haar minder zullen zien omdat het nu eenmaal handiger is om dan bij ma te blijven. Denk dat dat beter is, al had ik liever gezien dat ze vlak bij ons huis zou werken en dus vaker bij ons zou zijn. Maar dit betekent ook dat mijn vriend haar niet elke ochtend uit bed moet slepen, hij is vooral opgelucht. Hoe dan ook, al dat heen en weer gesleep is gewoon slecht voor haar. Dit zou in theorie moeten leiden tot meer stabiliteit in haar leven.
Dat is natuurlijk een vreemde situatie, dat ze nog steeds getrouwd zijn. Mij dunkt dat het een bepaalde rust geeft als het ook op papier is afgehandeld. Om maar niet te zwijgen over allerlei juridische consequenties, bijv. als zij schulden maakt of verplichtingen aangaat.quote:
Bovendien moet die scheiding erdoor, dat kan je als het goed is ook vanaf 1 kant er door drukken.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Of als 1 van beide komt te overlijden. Partner is toch wat jaartjes ouder dan TS, en niet blakend van gezondheid (iig mentaal).
Ik snap niet goed, waarom TS genoegen neemt met dit alles. Aan de ene kant doet TS zich wel heel stoer voor en is soms zelfs grof in de mond, maar aan de andere kant blijkt het volledig aan enige vorm van assertiviteit te ontbreken. Het probleem ligt helemaal niet bij de dochter van haar vriend (je kunt het niet eens een partner noemen, aangezien hij getrouwd is met een ander.). Het probleem ligt in de relatie die ze heeft met haar vriend, en die hij nog altijd heeft met zijn echtgenote en in stand wil houden. Daar staan die kinderen volkomen los van, van de chaos die die volwassenen om hen heen creëren.
TS wil blijkbaar graag het neukertje zijn, want meer dan dat zit er blijkbaar niet in en wenst ze ook niet te zijn.
Ik snap niet goed, waarom TS genoegen neemt met dit alles. Aan de ene kant doet TS zich wel heel stoer voor en is soms zelfs grof in de mond, maar aan de andere kant blijkt het volledig aan enige vorm van assertiviteit te ontbreken. Het probleem ligt helemaal niet bij de dochter van haar vriend (je kunt het niet eens een partner noemen, aangezien hij getrouwd is met een ander.). Het probleem ligt in de relatie die ze heeft met haar vriend, en die hij nog altijd heeft met zijn echtgenote en in stand wil houden. Daar staan die kinderen volkomen los van, van de chaos die die volwassenen om hen heen creëren.
TS wil blijkbaar graag het neukertje zijn, want meer dan dat zit er blijkbaar niet in en wenst ze ook niet te zijn.
Tayu, als zij dat baantje niet krijgt, dan zal het toch echt liggen aan haar eigen mentaliteit.
En dat hij niet gescheiden is, dat zit mij ook dwars. En hem ook. En zijn ex blijkbaar ook. Echter, hier in Engeland moet je 2 jaar positieve kredietgeschiedenis hebben voor je een fatsoenlijke hypotheek aan kunt gaan en ik ben er nog niet helemaal klaar voor om zijn ex uit te kopen. Hij kan haar in haar eentje niet uitkopen want zij heeft hem met schulden achtergelaten => hij heeft geen positieve kredietgeschiedenis.
Kortom, dat ze nog niet gescheiden zijn ligt er vooral aan dat ik haar uitkopen voor me uitschuif. En met recht, ik koop geen huis voor we een aanzienlijke tijd samenwonen (ik vind 8 maanden niet aanzienlijk).
Als hem nu iets overkomt, dan heb ik niets en dan heeft zijn ex alles. Nou ja, ik ben buiten wat persoonlijke bezittingen ook met niets in de relatie gekomen. Om binnen een jaar al aanspraak te willen maken op wat eigenlijk zijn kinderen toekomt, dat gaat mij veel te ver.
Hij heeft mij overigens wel gevraagd om met hem te trouwen, zijn kinderen weten ook dat we op termijn willen trouwen, mijn familie weet dat, zijn familie weet dat. Ik ben overtuigd van hem en daar hoef ik mijn facebookstatus niet voor te veranderen in 'engaged' .
En trouwens: TS is grof in de mond
Mens, ga elders janken. .
En dat hij niet gescheiden is, dat zit mij ook dwars. En hem ook. En zijn ex blijkbaar ook. Echter, hier in Engeland moet je 2 jaar positieve kredietgeschiedenis hebben voor je een fatsoenlijke hypotheek aan kunt gaan en ik ben er nog niet helemaal klaar voor om zijn ex uit te kopen. Hij kan haar in haar eentje niet uitkopen want zij heeft hem met schulden achtergelaten => hij heeft geen positieve kredietgeschiedenis.
Kortom, dat ze nog niet gescheiden zijn ligt er vooral aan dat ik haar uitkopen voor me uitschuif. En met recht, ik koop geen huis voor we een aanzienlijke tijd samenwonen (ik vind 8 maanden niet aanzienlijk).
Als hem nu iets overkomt, dan heb ik niets en dan heeft zijn ex alles. Nou ja, ik ben buiten wat persoonlijke bezittingen ook met niets in de relatie gekomen. Om binnen een jaar al aanspraak te willen maken op wat eigenlijk zijn kinderen toekomt, dat gaat mij veel te ver.
Hij heeft mij overigens wel gevraagd om met hem te trouwen, zijn kinderen weten ook dat we op termijn willen trouwen, mijn familie weet dat, zijn familie weet dat. Ik ben overtuigd van hem en daar hoef ik mijn facebookstatus niet voor te veranderen in 'engaged' .
En trouwens:
TS is grof in de mond Mens, ga elders janken.
.
Resistance is futile.
Wat heeft bezit (van het huis) te maken met echtelijke status? Waarom zijn die twee verweven? Dat aan de ene kant.
Wel slim om het uitkopen uit te stellen -- misschien is het wijs om niet eerder uit te kopen totdat de dochter uit het huis is. Scheelt een hoop conflicten.
Wel slim om het uitkopen uit te stellen -- misschien is het wijs om niet eerder uit te kopen totdat de dochter uit het huis is. Scheelt een hoop conflicten.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Ik zit hier niet te janken dat ik met een oude getrouwde depressieve vent samenleef die kinderen heeft die ik niet mag, maar die gelukkig wel een huis heeft en materiale zaken heeft die ik zelf niet heb.quote:
Tayu, als zij dat baantje niet krijgt, dan zal het toch echt liggen aan haar eigen mentaliteit.
En dat hij niet gescheiden is, dat zit mij ook dwars. En hem ook. En zijn ex blijkbaar ook. Echter, hier in Engeland moet je 2 jaar positieve kredietgeschiedenis hebben voor je een fatsoenlijke hypotheek aan kunt gaan en ik ben er nog niet helemaal klaar voor om zijn ex uit te kopen. Hij kan haar in haar eentje niet uitkopen want zij heeft hem met schulden achtergelaten => hij heeft geen positieve kredietgeschiedenis.
Kortom, dat ze nog niet gescheiden zijn ligt er vooral aan dat ik haar uitkopen voor me uitschuif. En met recht, ik koop geen huis voor we een aanzienlijke tijd samenwonen (ik vind 8 maanden niet aanzienlijk).
Als hem nu iets overkomt, dan heb ik niets en dan heeft zijn ex alles. Nou ja, ik ben buiten wat persoonlijke bezittingen ook met niets in de relatie gekomen. Om binnen een jaar al aanspraak te willen maken op wat eigenlijk zijn kinderen toekomt, dat gaat mij veel te ver.
Hij heeft mij overigens wel gevraagd om met hem te trouwen, zijn kinderen weten ook dat we op termijn willen trouwen, mijn familie weet dat, zijn familie weet dat. Ik ben overtuigd van hem en daar hoef ik mijn facebookstatus niet voor te veranderen in 'engaged' .
En trouwens:
Mens, ga elders janken.
Die jankbal ben je zelf.
Veel geluk er mee, he!
Beetje flauw om het terug te kaatsen. Iemand zet z'n hebben en houwen op Fok om advies te vragen, niet om uitgekauwd te worden. Laat toch zitten.quote:
Ik zit hier niet te janken dat ik met een oude getrouwde depressieve vent samenleef die kinderen heeft die ik niet mag, maar die gelukkig wel een huis heeft en materiale zaken heeft die ik zelf niet heb.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
In het begin van je topic gaf je een rijtje op met wat je je partner zou afdwingen om te doen, zoals b.v. aan zijn angsten werken.quote:
Tayu, als zij dat baantje niet krijgt, dan zal het toch echt liggen aan haar eigen mentaliteit.
En dat hij niet gescheiden is, dat zit mij ook dwars. En hem ook. En zijn ex blijkbaar ook. Echter, hier in Engeland moet je 2 jaar positieve kredietgeschiedenis hebben voor je een fatsoenlijke hypotheek aan kunt gaan en ik ben er nog niet helemaal klaar voor om zijn ex uit te kopen. Hij kan haar in haar eentje niet uitkopen want zij heeft hem met schulden achtergelaten => hij heeft geen positieve kredietgeschiedenis.
Kortom, dat ze nog niet gescheiden zijn ligt er vooral aan dat ik haar uitkopen voor me uitschuif. En met recht, ik koop geen huis voor we een aanzienlijke tijd samenwonen (ik vind 8 maanden niet aanzienlijk).
Als hem nu iets overkomt, dan heb ik niets en dan heeft zijn ex alles. Nou ja, ik ben buiten wat persoonlijke bezittingen ook met niets in de relatie gekomen. Om binnen een jaar al aanspraak te willen maken op wat eigenlijk zijn kinderen toekomt, dat gaat mij veel te ver.
Hij heeft mij overigens wel gevraagd om met hem te trouwen, zijn kinderen weten ook dat we op termijn willen trouwen, mijn familie weet dat, zijn familie weet dat. Ik ben overtuigd van hem en daar hoef ik mijn facebookstatus niet voor te veranderen in 'engaged' .
En trouwens:
Mens, ga elders janken.
Wat ik miste op dat lijstje was relatietherapie voor jou en hem.
Ik kan me voorstellen dat enige bemoeienis in deze complexe relatie niet geheel onnodig is, zeker als trouwen het doel is wat jullie voor ogen hebben.
Ik zie hiernaast een kans dat het samen naar de therapie gaan, de drempel voor je partner om aan zijn onzekerheden (angsten) te werken lager komt te liggen en hij makkelijker instroomt voor verdere behandeling. Plus jij kan ook je zorgen/verhaal kwijt en krijgt handvatten om met de situatie om te leren gaan.
Verder zou ik genieten van de weekenden dat Claire bij haar moeder blijft, ze is 18, een jonge vrouw die haar eigen tijd wil/wenst in te delen. Zij tevreden, Pa en Ma tevreden.....zo werkt dat een beetje met 18 jarige adolescenten. Ik kan me voorstellen dat de bezoekregeling niet meer vanzelfsprekend is voor een 18 jarige. De relatie zal steeds meer richting de volwassen omgang gaan en daar gelden nu eenmaal andere manieren voor. Dat de beide ouders haar verdere ontwikkeling goed willen blijven volgen staat hiervan natuurlijk los. M.a.w. waarom zou het percé aan jullie moeten liggen dat Claire geen zin heeft om mee te gaan. Ik zie het meer als het losmaken. Dat ze daarmee op haar bek kan gaan.........tja dat hoort er nu eenmaal bij.
M.b.t. je persoonlijke relatie met haar, zou ik je het advies willen geven je op de achtergrond te houden en je vooral niet ongevraagd met haar "inhoudelijke leven" te bemoeien. Ga de confrontatie niet onnodig aan. Het blijft een zaak tussen haar en haar ouders en dat zijn voor haar meer dan genoeg volwassenen die het "bepalen". Wil vooral die taak niet overnemen
Je geeft aan dat zij je doet herinneren aan je eigen 18 jarige tijd, wel...... neem dat mee in je denkwijze over het geheel dan voelt het iig voor jou een stuk minder verstikkend. Het heeft mij als moeder van pubers vaak geholpen en nog steeds. Het een en ander weer even te zien door de bril van die weerbarstige puber.
Het wordt heus wel weer leuk
ook al denk je dit komt nooit meer goed. Verder hoop ik dat niet jij degene bent die de vrouw moet gaan uitkopen, maar naar wat ik las lijkt dat er wel op. Hier riekt het naar passiviteit brrrrrrrrrrrrrrr is dit echt je prins op het witte paard?
Liefde maakt blind en arm
Wie kaatst kan de bal terugverwachten.quote:
[..]
Beetje flauw om het terug te kaatsen. Iemand zet z'n hebben en houwen op Fok om advies te vragen, niet om uitgekauwd te worden. Laat toch zitten.
TS reageert anders nog heel netjes op jouw 'TS wil kennelijk het neukertje zijn'. Ik denk toch echt dat jij hier degene bent die hier de bal niet zozeer kaatst maar recht in het gezicht smijt. En dan verontwaardigd zijn omdat er een reactie komt.quote:
[..]
Wie kaatst kan de bal terugverwachten.
The love you take is equal to the love you make.
Kom op, het is wat het is. Een man die na 7 jaar gescheiden te leven nog altijd getrouwd is vanwege het huis, gaat voorlopig ook zeker niet scheiden. Als diezelfde man dan ook nog eens depressief is, dan heb je al met al geen enkele basis om een relatie op te bouwen. Dan wordt er na een relatie van 8 maanden geopperd om maar in relatietherapie te gaan, maar ook daar heb je toch iig een basis voor nodig wil dat enige kans van slagen hebben.quote:
[..]
TS reageert anders nog heel netjes op jouw 'TS wil kennelijk het neukertje zijn'. Ik denk toch echt dat jij hier degene bent die hier de bal niet zozeer kaatst maar recht in het gezicht smijt. En dan verontwaardigd zijn omdat er een reactie komt.
Als ik TS was, zou ik eens ernstig gaan nadenken wat de werkelijke reden is geweest om met deze man te gaan samenwonen, en of ze daar zelf een toekomst in ziet. Want als jejezelf niet wilt beschouwen als stiefmoeder maar de kinderen slechts als vervelend aanhangsel ziet van de man waarbij je bent ingetrokken en slechts als huisgenoten beschouwt die er maar toevallig zijn en je vooral niet voor de voeten moeten lopen... dan loopt dit alles toch op een fiasco uit.
Nee, dat is wat jij leest. Ik lees iets heel anders.quote:
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Dat is het mooie van een forumquote:
[..]
Nee, dat is wat jij leest. Ik lees iets heel anders.
Dit klinkt alsof je dit heel erg graag wilt zien als iets wat niet kan slagen, dat kan, Ts wil dit waarschijnlijk juist zien als iets wat wel kan slagen en zet zich daar voor in, jij zoekt redenen waarom het niet zou kunnen werken, zij zoekt reden waarom wel. Waarom zij dat wil is duidelijk, maar waarom jij zo graag wil dat dit niks kan worden?quote:
Kom op, het is wat het is. Een man die na 7 jaar gescheiden te leven nog altijd getrouwd is vanwege het huis, gaat voorlopig ook zeker niet scheiden. Als diezelfde man dan ook nog eens depressief is, dan heb je al met al geen enkele basis om een relatie op te bouwen. Dan wordt er na een relatie van 8 maanden geopperd om maar in relatietherapie te gaan, maar ook daar heb je toch iig een basis voor nodig wil dat enige kans van slagen hebben.
Als ik TS was, zou ik eens ernstig gaan nadenken wat de werkelijke reden is geweest om met deze man te gaan samenwonen, en of ze daar zelf een toekomst in ziet. Want als jejezelf niet wilt beschouwen als stiefmoeder maar de kinderen slechts als vervelend aanhangsel ziet van de man waarbij je bent ingetrokken en slechts als huisgenoten beschouwt die er maar toevallig zijn en je vooral niet voor de voeten moeten lopen... dan loopt dit alles toch op een fiasco uit.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Misschien heeft dat iets met levenservaring van doen.quote:
[..]
Dit klinkt alsof je dit heel erg graag wilt zien als iets wat niet kan slagen, dat kan, Ts wil dit waarschijnlijk juist zien als iets wat wel kan slagen en zet zich daar voor in, jij zoekt redenen waarom het niet zou kunnen werken, zij zoekt reden waarom wel. Waarom zij dat wil is duidelijk, maar waarom jij zo graag wil dat dit niks kan worden?
Een relatie starten met iemand die nog allerlei verbindingen (tot en met een huwelijk aan toe) heeft met zijn ex, is gedoemd te mislukken.
Een relatie starten met iemand die depressief is, is gedoemd te mislukken.
Een relatie denken te kunnen onderhouden met iemand waarvan je de kinderen als huisgenoten beschouwd en niet eens als familie waar jij als volwassene toch ook een taak hebt, is gedoemd te mislukken.
Een relatie opbouwen waarin je financieel afhankelijk bent, is gedoemd te mislukken.
Combineer al die dingen dan ook nog eens, en er moet wel een godswonder gebeuren, wil dit kans van slagen hebben.
Of ze grijpen dat alles aan om dingen werkelijk anders te gaan doen en komen er beter uit, is een mogelijkheid en 1 die je nooit zou hoeven uitsluiten, doe je dat wel dan gebeurt dat sowieso niet.quote:
Misschien heeft dat iets met levenservaring van doen.
Een relatie starten met iemand die nog allerlei verbindingen (tot en met een huwelijk aan toe) heeft met zijn ex, is gedoemd te mislukken.
Een relatie starten met iemand die depressief is, is gedoemd te mislukken.
Een relatie denken te kunnen onderhouden met iemand waarvan je de kinderen als huisgenoten beschouwd en niet eens als familie waar jij als volwassene toch ook een taak hebt, is gedoemd te mislukken.
Een relatie opbouwen waarin je financieel afhankelijk bent, is gedoemd te mislukken.
Combineer al die dingen dan ook nog eens, en er moet wel een godswonder gebeuren, wil dit kans van slagen hebben.
Jouw levenservaring heeft alleen te maken met jou, en geloven dat iets niet op te lossen is werkt (onnodig) beperkend, volgens mij iets ervaring iets wat je kan gebruiken om dingen juist wel te laten slagen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Mijn levenservaring heeft niet enkel te doen met mij, maar vooral wat ik in mijn leven zo om me heen heb zien gebeuren, en vanuit mijn beroep.quote:
[..]
Of ze grijpen dat alles aan om dingen werkelijk anders te gaan doen en komen er beter uit, is een mogelijkheid en 1 die je nooit zou hoeven uitsluiten, doe je dat wel dan gebeurt dat sowieso niet.
Jouw levenservaring heeft alleen te maken met jou, en geloven dat iets niet op te lossen is werkt (onnodig) beperkend, volgens mij iets ervaring iets wat je kan gebruiken om dingen juist wel te laten slagen.
Het is nogal een verschil wanneer je een relatie start en waar op termijn bepaalde problemen opdoemen, of wanneer al die problemen bij de start al aanwezig zijn.
Dat dus. Fascinerend. Succes ermee Sevenquote:
Yeah Seven topic
Ik weet niet of mijn partner echt depressief is, om eerlijk te zijn. Na de break-up dat hij er totaal doorheen en kon hij niet werken omdat hij woede en angstaanvallen kreeg, en ook omdat hij er de energie niet voor had. Toendertijd kreeg hij antidepressiva voorgeschreven en die is hij altijd blijven nemen. Hij krijgt hoofdpijn en hij is wel meer on edge als hij ze niet neemt, hij durft er niet goed mee te stoppen. Maar hij heeft zich jaren geleden al opgekrabbeld, hij heeft geen woede aanvallen, hij werkt met plezier, hij is vaak vrolijk. Hij is wel het type dat altijd beren op de weg ziet, dat zit er van jongs af aan al in. Zijn glas is altijd halfleeg. De signalen van depressie die ik bij hem zie: moeite met concentreren als er 'drukte' om hem heen is, hij slaapt heel licht (maar geen moeite met inslapen), soms angstig en hij vindt het moeilijk om over zijn gevoelens te praten (welke vent niet ).
Relatietherapie: ik sta daar best voor open maar ik vind het nogal wat om dat na 8 maanden samenwonen te doen . Als je het zo snel weet te verzieken, pas je dan wel bij elkaar? Ik ben overigens wel degelijk gelukkig met hem, ik kan je binnen een half uur honderd dingen opnoemen die ik helemaal de bom vind van hem, maar daar gaat dit topic niet over. En hoewel hij overal het negatieve wel van kan inzien, ik geloof dat hij doorgaans ook heel gelukkig is met mij. We zijn verschillend in onze kijk op het leven (ik ben doorgaans een optimist), maar we delen veel normen en waarden, humor en noem maar op.
Ikzelf zou best wat baat hebben bij begeleiding. Tenminste, daar kom ik nu weer achter nu ik mijn geduld verlies met Claire. En ik ben en blijf Seven., ik kan honderden dingen bedenken die ik best bij een psych zou willen voorleggen maar eigenlijk ben ik best wel happy met mezelf. Ik heb mijn zwaktes maar die hebben grotendeels hun plekje wel gekregen nu ik wat volwassener ben.
). Relatietherapie: ik sta daar best voor open maar ik vind het nogal wat om dat na 8 maanden samenwonen te doen
. Als je het zo snel weet te verzieken, pas je dan wel bij elkaar? Ik ben overigens wel degelijk gelukkig met hem, ik kan je binnen een half uur honderd dingen opnoemen die ik helemaal de bom vind van hem, maar daar gaat dit topic niet over. En hoewel hij overal het negatieve wel van kan inzien, ik geloof dat hij doorgaans ook heel gelukkig is met mij. We zijn verschillend in onze kijk op het leven (ik ben doorgaans een optimist), maar we delen veel normen en waarden, humor en noem maar op. Ikzelf zou best wat baat hebben bij begeleiding. Tenminste, daar kom ik nu weer achter nu ik mijn geduld verlies met Claire. En ik ben en blijf Seven., ik kan honderden dingen bedenken die ik best bij een psych zou willen voorleggen maar eigenlijk ben ik best wel happy met mezelf. Ik heb mijn zwaktes maar die hebben grotendeels hun plekje wel gekregen nu ik wat volwassener ben.
Resistance is futile.
En nog een update: vandaag om 19.00 zouden wij James ophalen. De hele week heeft zijn ex al gesms't dat ze de paspoorten terug wilde. Dus wij zitten in de auto voor hun huis te wachten, stuurt ze een sms dat James bij haar wilde blijven om 18.59. Hij is echter niet het type dat zich dit soort dingen op het laatste moment bedenkt (hij is niet wispelturig), hij geeft dat soort dingen uren van tevoren aan. Dus we reden weg en 3 minuten later begon ze te smsen dat ze de paspoorten wilde. En dan echt verontwaardigde smsjes van 'I NEED THE PASSPORTS' en 'je bent nog niet eens aan het einde van de straat, omg omg omg' . Ze heeft James ook laten smsen (zelf weigert ze naar buiten te komen).
Oftewel, ze heeft hem laten rijden met die paspoorten terwijl ze al dondersgoed wist dat James ook bij haar zou blijven. Eenmaal thuis heeft hij geantwoordt dat ze ze zelf maar moest komen halen. Wederom boos smsje met de vraag of hij James dan zondag kwam halen anders kwam zij in de problemen met haar werk om James naar school te brengen maandag. Hij heeft geantwoord dat hij denkt dat de kinderen gelukkiger zijn bij haar, dat ze meer stabiliteit nodig hebben en dat ze dus beter permanent bij haar blijven. Zij was het daar mee eens, zolang hij maar alimentatie betaalt, en ze verwacht dat hij opdraait voor de advocaatkosten en dan wil ze de scheiding er ook gelijk doordrukken op zijn kosten.
Ik had liever gezien dat ze permanent bij ons zouden wonen, maar eerlijk is eerlijk: zij hebben qua financien veel meer te bieden en Claire is sowieso liever bij haar. Van James weet ik het niet zo goed.
We zullen zien hoe lang dit duurt. Ik persoonlijk vind niet dat hij die advocaatkosten maar voor lief moet nemen maar er moet natuurlijk wel binnen een paar maanden een alimentatieregeling op tafel liggen als ze echt definitief bij haar blijven.
ik weet niet zo goed hoe ik me moet voelen nu. Ik voel me zeker niet opgetogen of zo.
Oftewel, ze heeft hem laten rijden met die paspoorten terwijl ze al dondersgoed wist dat James ook bij haar zou blijven. Eenmaal thuis heeft hij geantwoordt dat ze ze zelf maar moest komen halen. Wederom boos smsje met de vraag of hij James dan zondag kwam halen anders kwam zij in de problemen met haar werk om James naar school te brengen maandag. Hij heeft geantwoord dat hij denkt dat de kinderen gelukkiger zijn bij haar, dat ze meer stabiliteit nodig hebben en dat ze dus beter permanent bij haar blijven. Zij was het daar mee eens, zolang hij maar alimentatie betaalt, en ze verwacht dat hij opdraait voor de advocaatkosten en dan wil ze de scheiding er ook gelijk doordrukken op zijn kosten.
Ik had liever gezien dat ze permanent bij ons zouden wonen, maar eerlijk is eerlijk: zij hebben qua financien veel meer te bieden en Claire is sowieso liever bij haar. Van James weet ik het niet zo goed.
We zullen zien hoe lang dit duurt. Ik persoonlijk vind niet dat hij die advocaatkosten maar voor lief moet nemen maar er moet natuurlijk wel binnen een paar maanden een alimentatieregeling op tafel liggen als ze echt definitief bij haar blijven.
ik weet niet zo goed hoe ik me moet voelen nu. Ik voel me zeker niet opgetogen of zo.
Resistance is futile.
Het klinkt vooral dat James er middenin zit en er de dupe van is....Denk ook niet dat kinderen willen horen van een ouder dat ze gelukkiger zouden zijn bij de ander, die willen horen dat hun ouders ze hoe dan ook bij zich willen hebben.
Als zij het financieel beter hebben, waarom zou hij al die dingen dan moeten betalen?
Als zij het financieel beter hebben, waarom zou hij al die dingen dan moeten betalen?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik denk dat hulp hierin, om het voor jezelf helder te houden helemaal niet zo'n verkeerde actie is om te doen hoor, het is nogal een rugzak vol die je partner mee heeft genomen in jullie relatie en waar jij nu mee te maken krijgt of je wil of niet.
Ik denk dat jij en je partner er goed aan doen jullie energie voorlopig op elkaar en vooral op jullie relatie te richten. En het leuk en luchtig te houden als de kinderen wel op bezoek komen.
De kinderen zijn nu op een leeftijd dat een hoi en dag meer dan genoeg ouderlijke communicatie/contact voor ze is als het enkel aan hen lag........ dat de ouders daar anders instaan is heel normaal, daar moet je mee leren omgaan als ouder en kind.
Bij gescheiden ouders waar de kinderen niet wonen is het dubbel zwaar als deze tijd aanbreekt dat mag duidelijk zijn, maar het hoort bij het ontwikkeling van de kinderen die langzaam maar zeker naar die volwassenheid toe gaan.
Ze zullen/kunnen een periode veel minder komen, maar zolang zij weten dat jullie deur ten alle tijden voor ze open staat zal ook die periode voorbijgaan en hersteld het contact weer.
Ga vooral niet pushen, maar blijf ( je partner vooral) wel altijd belangstellend naar hun leventje, desnoods dan maar wat vaker dmv de telefoon of computer. Ze mogen ook best weten dat jullie ze missen, maar geef ook aan hun keus te begrijpen en dat het ook voor hen een hoop gedoe is en dat je het logisch vind dat ze met hun vrienden op willen trekken.
Geef de kinderen de ruimte die ze ook zouden hebben gehad als vader en moeder nog bij elkaar waren. Het is niet hun keus geweest om in deze situatie te geraken. Met dat gegeven in het achterhoofd, is begrip opbrengen voor de o zo "egoïstische" acties van de kinderen misschien wat makkelijker weg te zetten.
Ik zit zelf in een situatie dat ik te maken heb met een heen en weer verhuizend kind.
Na jaren van week op en week af kwam ook zo rond haar 15e bij haar meer weerstand om heen en weer te hobben, vooral ook door de boeken die voor school belangrijk zijn. Het leek wel iedere week een volksverhuizing en dan nog kwam het vaak voor dat het nodige boek net niet in dat huis lag waar ze die week aanwezig was.
Nu bij aanvang van het nieuwe schooljaar en studie hebben we het geheel aangepast aan haar weekritme, ik woon op loopafstand van het centrum waardoor na het stappen het het meest logische is dat ze bij mij slaapt ook haar zaterdag baantje is hier om de hoek. Qua opleiding hebben vader en nieuwe partner hetzelfde onderwijs genoten als wat zij nu volgt, zij heeft hier erg veel aan.
Als ik nu de werkelijke tijd zie die ik haar ook echt zie...................wel dan kom ik meestal op hooguit 4 uur in dat hele weekend.
Vrijdagavond na het werk samen eten, zij gaat daarna naar vrienden en is zo rond middernacht weer thuis, volgende ochtend is het dag en weg is ze naar haar zaterdagbaantje, na het werk is het even op haar bed haar voeten laten bijkomen, dan samen eten en zij gaat naar boven om zich klaar te maken voor het stappen dus na verloop van wat tijd is het weer een dag ik ga. Daarna zie ik haar weer zo aan het eind van de zondag als ze uitgeslapen is, we eten dan weer samen en zij gaat daarna richting haar pa. Ik tel de minuten.
Groot voordeel is wel dat we op fietsafstand van elkaar wonen, waardoor haar sociale leven bij haar vader en bij mij door kan draaien en dat haar vader en ik nog prima door dezelfde deur kunnen.
Kortom zij ondervindt zo min mogelijk hinder van de keus die haar ouders tdt gemaakt hebben en ik merk aan haar dat dit goed bevalt zo
Vind ik het echt "leuk" zoals het gaat........mwahh niet echt natuurlijk, ik ben er inmiddels aan gewend geraakt dat het zo is, maar liever had ik haar ook 24/7 bij me Ach ja, het grote loslaten
gedeelte in elke opvoeding blijft er toch altijd er eentje van de minder leuke en dan vooral voor de ouders. Bij gescheiden ouders waar het kind niet woont doet dit w.s. nog meer au, je mist toch een stuk van hun leven en dat is zuur
.
Ik denk dat jij en je partner er goed aan doen jullie energie voorlopig op elkaar en vooral op jullie relatie te richten. En het leuk en luchtig te houden als de kinderen wel op bezoek komen.
De kinderen zijn nu op een leeftijd dat een hoi en dag meer dan genoeg ouderlijke communicatie/contact voor ze is als het enkel aan hen lag........ dat de ouders daar anders instaan is heel normaal, daar moet je mee leren omgaan als ouder en kind.
Bij gescheiden ouders waar de kinderen niet wonen is het dubbel zwaar als deze tijd aanbreekt dat mag duidelijk zijn, maar het hoort bij het ontwikkeling van de kinderen die langzaam maar zeker naar die volwassenheid toe gaan.
Ze zullen/kunnen een periode veel minder komen, maar zolang zij weten dat jullie deur ten alle tijden voor ze open staat zal ook die periode voorbijgaan en hersteld het contact weer.
Ga vooral niet pushen, maar blijf ( je partner vooral) wel altijd belangstellend naar hun leventje, desnoods dan maar wat vaker dmv de telefoon of computer. Ze mogen ook best weten dat jullie ze missen, maar geef ook aan hun keus te begrijpen en dat het ook voor hen een hoop gedoe is en dat je het logisch vind dat ze met hun vrienden op willen trekken.
Geef de kinderen de ruimte die ze ook zouden hebben gehad als vader en moeder nog bij elkaar waren. Het is niet hun keus geweest om in deze situatie te geraken. Met dat gegeven in het achterhoofd, is begrip opbrengen voor de o zo "egoïstische" acties van de kinderen misschien wat makkelijker weg te zetten.
Ik zit zelf in een situatie dat ik te maken heb met een heen en weer verhuizend kind.
Na jaren van week op en week af kwam ook zo rond haar 15e bij haar meer weerstand om heen en weer te hobben, vooral ook door de boeken die voor school belangrijk zijn. Het leek wel iedere week een volksverhuizing en dan nog kwam het vaak voor dat het nodige boek net niet in dat huis lag waar ze die week aanwezig was.
Nu bij aanvang van het nieuwe schooljaar en studie hebben we het geheel aangepast aan haar weekritme, ik woon op loopafstand van het centrum waardoor na het stappen het het meest logische is dat ze bij mij slaapt ook haar zaterdag baantje is hier om de hoek. Qua opleiding hebben vader en nieuwe partner hetzelfde onderwijs genoten als wat zij nu volgt, zij heeft hier erg veel aan.
Als ik nu de werkelijke tijd zie die ik haar ook echt zie...................wel dan kom ik meestal op hooguit 4 uur in dat hele weekend.
Vrijdagavond na het werk samen eten, zij gaat daarna naar vrienden en is zo rond middernacht weer thuis, volgende ochtend is het dag en weg is ze naar haar zaterdagbaantje, na het werk is het even op haar bed haar voeten laten bijkomen, dan samen eten en zij gaat naar boven om zich klaar te maken voor het stappen dus na verloop van wat tijd is het weer een dag ik ga. Daarna zie ik haar weer zo aan het eind van de zondag als ze uitgeslapen is, we eten dan weer samen en zij gaat daarna richting haar pa. Ik tel de minuten.
Groot voordeel is wel dat we op fietsafstand van elkaar wonen, waardoor haar sociale leven bij haar vader en bij mij door kan draaien en dat haar vader en ik nog prima door dezelfde deur kunnen.
Kortom zij ondervindt zo min mogelijk hinder van de keus die haar ouders tdt gemaakt hebben en ik merk aan haar dat dit goed bevalt zo
Vind ik het echt "leuk" zoals het gaat........mwahh niet echt natuurlijk, ik ben er inmiddels aan gewend geraakt dat het zo is, maar liever had ik haar ook 24/7 bij me
Ach ja, het grote loslaten gedeelte in elke opvoeding blijft er toch altijd er eentje van de minder leuke en dan vooral voor de ouders. Bij gescheiden ouders waar het kind niet woont doet dit w.s. nog meer au, je mist toch een stuk van hun leven en dat is zuur
.
Als ik je vriend was, zou ik sowieso eens stoppen met die AD. Die 'symptomen' die je noemt, duiden imo op niet veel meer dan een man met een wat negatieve inslag.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Zij wonen in een huis van 500.000 pond en hun oude huis dat 350.000 waard is, wordt verhuurd. Dus eigenlijk heeft haar vriend best wel een kapitaal opgebouwd (vind ik knap, hij is 45). Maar het staat allemaal op zijn naam, tot de twee auto's aan toe. Niets is van haar. Ze werkt wel fulltime trouwens. Hij weigert terecht om voor haar scheiding op te draaien. Hier in Engeland gaan die zaken anders, de oorzaak van de scheiding is van belang want iemand die vreemdgaat draait op voor de kosten van de scheding. Zij is vreemdgegaan en daarvan is bewijs. Hoe dan ook, hij heeft geen intenties om met haar verregaande financiele verbintenissen aan te gaan, anders had je na 6 jaar wel eens iets kleins op naam van je vriendin gezet, denk ik.quote:
Het klinkt vooral dat James er middenin zit en er de dupe van is....Denk ook niet dat kinderen willen horen van een ouder dat ze gelukkiger zouden zijn bij de ander, die willen horen dat hun ouders ze hoe dan ook bij zich willen hebben.
Als zij het financieel beter hebben, waarom zou hij al die dingen dan moeten betalen?
En ja, dit is mogelijk niet wat de kinderen willen horen maar de situatie laten doorgaan zoals het nu is zou ik persoonlijk nog egoistischer vinden dan opgeven. Ik heb wel altijd tegen hem gezegd dat ik ze het liefst permanent bij ons wil, maar dat die co-ouderschap moet ophouden.
Resistance is futile.
Denk ik ook maar hij durft er nog niet goed mee te stoppen. Ik gooi dit balletje weer op als deze storm is gaan liggen, mogelijk zit er nu ook een scheiding aan te komen en ik ben er wel van overtuigd dat dat een heftige uitwerking op hem zal hebben. Ik weet niet of afkicken en scheiden een goede combinatie is.quote:
Als ik je vriend was, zou ik sowieso eens stoppen met die AD. Die 'symptomen' die je noemt, duiden imo op niet veel meer dan een man met een wat negatieve inslag.
Resistance is futile.
Hoop lastigheden....is er kans dat zij en haar vriend gaan trouwen? In gemeenschap van goederen dan.quote:
Zij wonen in een huis van 500.000 pond en hun oude huis dat 350.000 waard is, wordt verhuurd. Dus eigenlijk heeft haar vriend best wel een kapitaal opgebouwd (vind ik knap, hij is 45). Maar het staat allemaal op zijn naam, tot de twee auto's aan toe. Niets is van haar. Ze werkt wel fulltime trouwens. Hij weigert terecht om voor haar scheiding op te draaien. Hier in Engeland gaan die zaken anders, de oorzaak van de scheiding is van belang want iemand die vreemdgaat draait op voor de kosten van de scheding. Zij is vreemdgegaan en daarvan is bewijs. Hoe dan ook, hij heeft geen intenties om met haar verregaande financiele verbintenissen aan te gaan, anders had je na 6 jaar wel eens iets kleins op naam van je vriendin gezet, denk ik.
En ja, dit is mogelijk niet wat de kinderen willen horen maar de situatie laten doorgaan zoals het nu is zou ik persoonlijk nog egoistischer vinden dan opgeven. Ik heb wel altijd tegen hem gezegd dat ik ze het liefst permanent bij ons wil, maar dat die co-ouderschap moet ophouden.
Als er bewijs is dat zij is vreemd gegaan kan je vriend dan niet gratis van haar scheiden?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ja, hij kan haar een oor aannaaien. Maar nadat zij uit dit huis vertrok, kreeg hij ook een nieuwe vriendin en dat gebruikt zij tegen hem. Want in theorie gaat hij ook vreemd.
Resistance is futile.
Dat was nadat zij vreemd ging dan toch? Er is geen bewijs dat hij vreemd ging toen ze samen waren dan lijkt me, of begrijp ik het verkeerd?quote:
Ja, hij kan haar een oor aannaaien. Maar nadat zij uit dit huis vertrok, kreeg hij ook een nieuwe vriendin en dat gebruikt zij tegen hem. Want in theorie gaat hij ook vreemd.
Als zij zo onredelijk is te willen dat hij er volledig voor opdraait in plaats van de kosten te delen dan lijkt het me niet onredelijk dat hij de scheiding door zet op die manier, helemaal als hij al weet dat hij alimentatie moet gaan betalen.
Dan blijft het een ingewikkelde situatie maar dan is de scheiding wel rond en kan je vaste afspraken maken over de rest, misschien dat dat iets helpt
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Met andere woorden, hij is dus heel erg slim om niks op haar naam te zetten.quote:
[..]
Zij wonen in een huis van 500.000 pond en hun oude huis dat 350.000 waard is, wordt verhuurd. Dus eigenlijk heeft haar vriend best wel een kapitaal opgebouwd (vind ik knap, hij is 45). Maar het staat allemaal op zijn naam, tot de twee auto's aan toe. Niets is van haar. Ze werkt wel fulltime trouwens. Hij weigert terecht om voor haar scheiding op te draaien. Hier in Engeland gaan die zaken anders, de oorzaak van de scheiding is van belang want iemand die vreemdgaat draait op voor de kosten van de scheding. Zij is vreemdgegaan en daarvan is bewijs. Hoe dan ook, hij heeft geen intenties om met haar verregaande financiele verbintenissen aan te gaan, anders had je na 6 jaar wel eens iets kleins op naam van je vriendin gezet, denk ik.
En ja, dit is mogelijk niet wat de kinderen willen horen maar de situatie laten doorgaan zoals het nu is zou ik persoonlijk nog egoistischer vinden dan opgeven. Ik heb wel altijd tegen hem gezegd dat ik ze het liefst permanent bij ons wil, maar dat die co-ouderschap moet ophouden.
Tja geef hem ongelijk, wat moet hij met haar verleden, wat het niet minder zuur maakt voor de alimentatiebetaler uiteraard. Van de moeder vind ik het zeer respectloos om dit gedrag naar de vader van haar kinderen te tonen, maar wat schiet je ermee op.quote:
[..]
Met andere woorden, hij is dus heel erg slim om niks op haar naam te zetten.
Ik denk in dit geval, de scheiding doorzetten en kijken waar het schip strand, anders komt deze relatie nooit een stap verder, iig niet zolang er alimentatieplicht is.
-----
Stoppen met AD is opzich na lang gebruik best eens te proberen doe dit dan wel in overleg met de huisarts en vertel dan ook wat er allemaal speelt in de directe omgeving. Misschien zelfs, zal hij een verhoging willen voorstellen.
Nee, hij heeft nooit met een ander in bed gelegen toen zij samen waren.quote:
[..]
Dat was nadat zij vreemd ging dan toch? Er is geen bewijs dat hij vreemd ging toen ze samen waren dan lijkt me, of begrijp ik het verkeerd?
Als zij zo onredelijk is te willen dat hij er volledig voor opdraait in plaats van de kosten te delen dan lijkt het me niet onredelijk dat hij de scheiding door zet op die manier, helemaal als hij al weet dat hij alimentatie moet gaan betalen.
Dan blijft het een ingewikkelde situatie maar dan is de scheiding wel rond en kan je vaste afspraken maken over de rest, misschien dat dat iets helpt
En ja, haar partner is bijzonder slim door niets op haar naam te zetten. Zij betaalt alle dingen waar je geen fuck aan hebt, en hij kan daardoor maximaal zijn kapitaal opbouwen. En geef hem eens ongelijk, ik zou ook wel nadenken voor ik financiele verbintenis aan zou gaan met iemand die haar man na 20 jaar relatie jarenlang kan bedriegen.
Resistance is futile.
Ik vind dat je een vreemde blik hierop hebt. Net alsof deze vrouw hulpeloos en afhankelijk is. Zij komt toch een relatie in met niks? Ze hoeft toch financieel er niet beter op te worden als ze een relatie aan gaat? Je doet ook net alsof die partner een soort sluwe zakenman is, terwijl hij misschien gewoon de voorkeur geeft aan aparte financien.quote:
En ja, haar partner is bijzonder slim door niets op haar naam te zetten. Zij betaalt alle dingen waar je geen fuck aan hebt, en hij kan daardoor maximaal zijn kapitaal opbouwen.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Ik denk dat de partner van de 'ex' ook nadenkt over de gevolgen mocht zij sterven. Als zij samen op naam een huis hebben, dan mag de partner van Seven die helft hebben, mocht zij eerder sterven dan hij. Dat zou ik dus echt niet willen als nieuwe partner! De helft van mijn huis afstaan aan de oude partner! No way!quote:
[..]
Ik vind dat je een vreemde blik hierop hebt. Net alsof deze vrouw hulpeloos en afhankelijk is. Zij komt toch een relatie in met niks? Ze hoeft toch financieel er niet beter op te worden als ze een relatie aan gaat? Je doet ook net alsof die partner een soort sluwe zakenman is, terwijl hij misschien gewoon de voorkeur geeft aan aparte financien.
Het is voor beide denk ik van belang als de scheiding er gewoon z.s.m. doorkomt. Dan kunnen ze alletwee verder.
Waarom krijg ik het gevoel alsof dit verhaal heeeeel erg van èèn kant komt?
We make our choices, then our choices make us.
Tja, als iedereen voor haar beslist wat ze wel en niet moet doen. Kun je haar niet kwalijk nemen dat ze zelf geen beslissingen neemt. Feitelijk draag je met zo'n houding bij aan het in stand houden van het probleem. Laat het kind lekker wat fouten maken, het zou eens tijd worden.quote:
Hij redeneert overigens als volgt: als ze geen rijbewijs heeft in september, dan komt er van het HBO plan ook niets terecht. Mijns insziens is dat plan toch al gedoemd tot falen want ze kan niet met kritiek omgaan en op zo'n kunstopleiding krijg je niet anders dan kritiek. Ik ken aardig wat mensen die zo'n opleiding hebben gedaan en zelfs voor mensen die stevig in hun schoenen staan, is het enorm moeilijk om een doorlopende auditie te doen.
Dat komt het ook. Zij zal zich ook ongetwijfeld kapot ergeren aan mij. Maar daar gaat dit topic niet over. Dit topic is bedoeld zodat ik lekker kan zeiken en dan kan men mij advies geven om er beter mee om te gaan. En dat probeer ik dan ook te doen.quote:
Waarom krijg ik het gevoel alsof dit verhaal heeeeel erg van èèn kant komt?
Resistance is futile.
Hij IS dan ook een slimme zakenman, en dat vind ik prima voor hem. Blijkbaar vinden zij dat prima zo. Maar deze vrouw is wel degelijk afhankelijk. Als hij besluit dat het over is, dan heeft ze geen dak boven haar hoofd en geen auto om naar haar werk te komen. Ze heeft niets, en daarom probeert ze het maximale uit de scheiding te halen. En ze komt wel degelijk de nieuwe relatie in met iets, de helft van dit huis is van haar. Ik kom de relatie in met niets en daarom verwacht ik ook niets, maar ik kan dan ook prima mijn eigen boontjes doppen.quote:
[..]
Ik vind dat je een vreemde blik hierop hebt. Net alsof deze vrouw hulpeloos en afhankelijk is. Zij komt toch een relatie in met niks? Ze hoeft toch financieel er niet beter op te worden als ze een relatie aan gaat? Je doet ook net alsof die partner een soort sluwe zakenman is, terwijl hij misschien gewoon de voorkeur geeft aan aparte financien.
En dat leidt dus tot praktijken waarin zij niets bijdraagt aan de hypotheek of het onderhoud van haar eigen huis, maar ze verwacht wel de helft van de waarde + de helft van mijn partner zijn pensioen.
Oftewel: wij kunnen samen niets opbouwen want de helft gaat naar haar.
Resistance is futile.
Goed punt, dit zal ik ook eens bij mijn vriend voorleggen want hij is ook heel rap met haar dingen uit handen nemen (als ze dan toch iets doet, dan neemt hij het snel over als het niet 100% naar zijn zin is).quote:
[..]
Tja, als iedereen voor haar beslist wat ze wel en niet moet doen. Kun je haar niet kwalijk nemen dat ze zelf geen beslissingen neemt. Feitelijk draag je met zo'n houding bij aan het in stand houden van het probleem. Laat het kind lekker wat fouten maken, het zou eens tijd worden.
Resistance is futile.
Pfoe Seven. De negatieve sfeer in huis is gewoon voelbaar uit je posts, evenals het loyaliteitsconflict waarin beide kinderen verkeren. Claire lijkt echt de zondebok. Ze lijkt dit er zelf naar te maken met haar gedrag, maar aan de andere kant wordt ook alles op voorhand al negatief gelabeld + wat Cracka-ass zegt.
Ik ben wel benieuwd of je ook nog leuke dingen aan Claire kunt zien en of je die ook benoemt, haar een compliment geeft voor de dingen die ze wel goed doet. Zelfde geldt voor jouw partner.
Ik begrijp echt dat Claire een onmogelijke puber is en dat iedereen op zijn tenen loopt, dat er regels en structuur moeten zijn en jullie het over huisregels willen hebben.
Maar wat heeft Claire te winnen met goed gedrag?
Misschien is ze wel bang dat als ze net zo meegaand is als James ze helemaal geen aandacht meer krijgt, maar alle aandacht van haar vader naar jou zal gaan.
Ik ben wel benieuwd of je ook nog leuke dingen aan Claire kunt zien en of je die ook benoemt, haar een compliment geeft voor de dingen die ze wel goed doet. Zelfde geldt voor jouw partner.
Ik begrijp echt dat Claire een onmogelijke puber is en dat iedereen op zijn tenen loopt, dat er regels en structuur moeten zijn en jullie het over huisregels willen hebben.
Maar wat heeft Claire te winnen met goed gedrag?
Misschien is ze wel bang dat als ze net zo meegaand is als James ze helemaal geen aandacht meer krijgt, maar alle aandacht van haar vader naar jou zal gaan.
Ze heeft toch de helft van het huis waar jij in woont met je vriendje?quote:
[..]
Hij IS dan ook een slimme zakenman, en dat vind ik prima voor hem. Blijkbaar vinden zij dat prima zo. Maar deze vrouw is wel degelijk afhankelijk. Als hij besluit dat het over is, dan heeft ze geen dak boven haar hoofd en geen auto om naar haar werk te komen. Ze heeft niets, en daarom probeert ze het maximale uit de scheiding te halen. En ze komt wel degelijk de nieuwe relatie in met iets, de helft van dit huis is van haar. Ik kom de relatie in met niets en daarom verwacht ik ook niets, maar ik kan dan ook prima mijn eigen boontjes doppen.
En dat leidt dus tot praktijken waarin zij niets bijdraagt aan de hypotheek of het onderhoud van haar eigen huis, maar ze verwacht wel de helft van de waarde + de helft van mijn partner zijn pensioen.
Oftewel: wij kunnen samen niets opbouwen want de helft gaat naar haar.
Jij hebt niet de financiële middelen om haar uit te kopen, maar op mij komt dat over dat ze iig meer heeft in de relatie met jouw partner, dan jij zelf hebt: namelijk 2 kinderen en een huis waar jij gebruik van maakt.
En een huwelijk.
Huh? Natuurlijk verwacht ze dat. De helft van het huis IS van haar. Die hele afspraak over dat zij niet meer aan de hypotheek bijdraagt, dat staat daar toch los van?quote:
En dat leidt dus tot praktijken waarin zij niets bijdraagt aan de hypotheek of het onderhoud van haar eigen huis, maar ze verwacht wel de helft van de waarde + de helft van mijn partner zijn pensioen.
Wat een vreemde zinsnede. De helft gaat niet naar haar, de helft IS van haar.quote:
Oftewel: wij kunnen samen niets opbouwen want de helft gaat naar haar.
Wat jou dwarszit, is volgens mij niet de eigendomssituatie, of hoe die ex in elkaar steekt, maar gewoon de situatie dat er zoveel financiele en gevoelsmatige banden zijn tussen jouw partner en zijn ex-partner.
Maar bij wie ligt dat? Bij jouw partner.
Het gaat wat mij betreft veel te veel over die ex. Maar die persoon blijft gewoon wie ze is. Het handelen, de beslissingsmogelijkheid, die ligt bij jou en je partner.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
De helft gaat niet naar haar, die helft was altijd al van haar. En jij, hebt er nooit ook maar een fractie van in je bezit gehad.
Als voor TS besloot in haar huis te gaan wonen, en haar man in te pikken, en besloot dat de kinderen van haar zo geliefde vriendje niets meer dan huisgenoten zijn, die je op ieder willekeurig moment het huis uit kunt kicken als ze je niet meer van pas komen.
Best wel een bummer, als je plannetje niet geheel werkt zoals jij dacht dat het zou werken.
Jouw partner en zijn ex, zijn nog lang niet los van elkaar.
En naar de Engelse begrippen zoals ik die heb leren kennen in de afgelopen 18 jaren van mijn leven, dan krijg je daar ook geen sikkepit van mee. Simpelweg, omdat je niet geaccepteerd gaat worden in zijn familie.
Zijn ex daarentegen, met hun 2 kids... No matter wat ze verder heeft uitgespookt, zo werkt het nu eenmaal.
En jij, hebt er nooit ook maar een fractie van in je bezit gehad. Als voor TS besloot in haar huis te gaan wonen, en haar man in te pikken, en besloot dat de kinderen van haar zo geliefde vriendje niets meer dan huisgenoten zijn, die je op ieder willekeurig moment het huis uit kunt kicken als ze je niet meer van pas komen.
Best wel een bummer, als je plannetje niet geheel werkt zoals jij dacht dat het zou werken.
Jouw partner en zijn ex, zijn nog lang niet los van elkaar.
En naar de Engelse begrippen zoals ik die heb leren kennen in de afgelopen 18 jaren van mijn leven, dan krijg je daar ook geen sikkepit van mee. Simpelweg, omdat je niet geaccepteerd gaat worden in zijn familie.
Zijn ex daarentegen, met hun 2 kids... No matter wat ze verder heeft uitgespookt, zo werkt het nu eenmaal.
Ik heb wel de financiele middelen, sterker nog: ik kan haar uitkopen en de uitbouw betalen. Maar ik heb geen zin in een hoge rente (want je betaalt meer rente als je nog geen positieve kredietgeschiedenis hebt, en die krijg je dus na 2 jaar schuldenvrij in Engeland).quote:
[..]
Ze heeft toch de helft van het huis waar jij in woont met je vriendje?
Jij hebt niet de financiële middelen om haar uit te kopen, maar op mij komt dat over dat ze iig meer heeft in de relatie met jouw partner, dan jij zelf hebt: namelijk 2 kinderen en een huis waar jij gebruik van maakt.
En een huwelijk.
Resistance is futile.
Ik zeg nergens dat het abnormaal is dat zij de helft verwacht want dat is ook wat haar toekomt en dat heb ik eerder gezegd in dit topic. Maar ik zal eerlijk toegeven dat het mij dwarszit dat zij nog altijd voor de helft eigenaar is van het huis. We willen graag uitbouwen maar zij zou dan ook recht hebben op de helft van die overwaarde. Dus doen we nog even door met een te kleine keuken, maar dat overleef ik wel.quote:
[..]
Huh? Natuurlijk verwacht ze dat. De helft van het huis IS van haar. Die hele afspraak over dat zij niet meer aan de hypotheek bijdraagt, dat staat daar toch los van?
[..]
Wat een vreemde zinsnede. De helft gaat niet naar haar, de helft IS van haar.
Wat jou dwarszit, is volgens mij niet de eigendomssituatie, of hoe die ex in elkaar steekt, maar gewoon de situatie dat er zoveel financiele en gevoelsmatige banden zijn tussen jouw partner en zijn ex-partner.
Maar bij wie ligt dat? Bij jouw partner.
Het gaat wat mij betreft veel te veel over die ex. Maar die persoon blijft gewoon wie ze is. Het handelen, de beslissingsmogelijkheid, die ligt bij jou en je partner.
En ik wil zelfs toegeven dat het mij stoort dat er zoveel ruzie is tussen die twee, of emotionele banden, hoe je het ook wil noemen. Het is ook ronduit irritant als je vriend chagerijnig op de bank zit omdat er ruzie is met zijn ex. Maar dat hoort er blijkbaar deels bij en ik leer daar wel mee omgaan.
Er is trouwens geen afspraak over dat zij niet meer meebetaalt aan de hypotheek, daar is ze 7 jaar geleden domweg mee gestopt. Maar je hebt wel gelijk, uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid tot handelen bij ons. Misschien moeten we haar toch maar een scheiding door de strot drukken op basis van haar overspel, dan draait zij voor de kosten op.
Resistance is futile.
Je probeert mij nu te overtuigen dat hij niet om mij geeft en dat zijn familie niet om mij geeft.quote:
De helft gaat niet naar haar, die helft was altijd al van haar.
Als voor TS besloot in haar huis te gaan wonen, en haar man in te pikken, en besloot dat de kinderen van haar zo geliefde vriendje niets meer dan huisgenoten zijn, die je op ieder willekeurig moment het huis uit kunt kicken als ze je niet meer van pas komen.
Best wel een bummer, als je plannetje niet geheel werkt zoals jij dacht dat het zou werken.
Jouw partner en zijn ex, zijn nog lang niet los van elkaar.
En naar de Engelse begrippen zoals ik die heb leren kennen in de afgelopen 18 jaren van mijn leven, dan krijg je daar ook geen sikkepit van mee. Simpelweg, omdat je niet geaccepteerd gaat worden in zijn familie.
Zijn ex daarentegen, met hun 2 kids... No matter wat ze verder heeft uitgespookt, zo werkt het nu eenmaal.
Echter, zijn familie en ik zijn 2 handen op 1 buik, die zijn heel blij met mij. Dat het met zijn kinderen niet altijd botert was te verwachten. En die zijn, niet meer dan normaal, loyaal naar hun moeder. Je zult mij dan ook nooit betrappen op het afzeiken van hun moeder, ik benadruk naar hen toe liever de leuke dingen van haar. Want het laatste wat ik wil is een loyaliteitsconflict veroorzaken en we weten toch allemaal dat ik dit verlies.
Je vergeet voor het gemak ook dat mijn partner en zijn ex al 7 jaar geleden uit elkaar gegaan zijn, en dat dat was omdat zij hem jarenlang met meerdere mannen besodemieterde. Dus ik denk dat ik niemand inpik. Zij is gelukkig met haar nieuwe vriend en de kinderen kunnen goed met hem overweg, dus ik zie het probleem niet. Het enige probleem is dat mijn vriend en zijn ex zoveel ruzieen over de kinderen en dat ze nog getrouwd zijn.
. Ga nu maar elders spelen.
Resistance is futile.
Claire heeft leuke humor, Claire is een mooi meisje om te zien, Claire is goed in tekenen, schrijven, fotografie en allerlei creatieve dingen die ik nooit uit mijn mouw zou schudden. Ze is bijzonder intelligent en ze is in sommige dingen enorm ruimdenkend en dat vind ik tof aan haar. Er zijn heel veel dingen die ik wel leuk vind aan haar, maar helaas overheerst momenteel wel het negatieve, ja. Ze krijgt zelden complimenten, en ik kan me zo voorstellen dat ze zich totaal onbegrepen voelt en alleen op de wereld.quote:
Pfoe Seven. De negatieve sfeer in huis is gewoon voelbaar uit je posts, evenals het loyaliteitsconflict waarin beide kinderen verkeren. Claire lijkt echt de zondebok. Ze lijkt dit er zelf naar te maken met haar gedrag, maar aan de andere kant wordt ook alles op voorhand al negatief gelabeld + wat Cracka-ass zegt.
Ik ben wel benieuwd of je ook nog leuke dingen aan Claire kunt zien en of je die ook benoemt, haar een compliment geeft voor de dingen die ze wel goed doet. Zelfde geldt voor jouw partner.
Ik begrijp echt dat Claire een onmogelijke puber is en dat iedereen op zijn tenen loopt, dat er regels en structuur moeten zijn en jullie het over huisregels willen hebben.
Maar wat heeft Claire te winnen met goed gedrag?
Misschien is ze wel bang dat als ze net zo meegaand is als James ze helemaal geen aandacht meer krijgt, maar alle aandacht van haar vader naar jou zal gaan.
Wat Claire heeft te winnen is dat iedereen gewoon kan relaxen en niet meer op zijn tenen hoeft te lopen. Ik snap ook echt niet wat ze wil bereiken hiermee, ik kan me alleen maar voorstellen dat het haar om aandacht te doen is. Maar mijn vriend heeft onderhand echt genoeg van haar, hij wil echt geen leuke tijd met haar doorbrengen omdat zij het constant verziekt zoals ze deed op vakantie. Overigens alleen als hij erbij is, als ik alleen met haar ben stelt ze zich nooit aan. Dus dat zegt wel genoeg. Ze jaagt hem weg, ze zit constant op haar kamer als ze bij ons is en komt alleen maar haar negatieve houding even tentoonstellen en dan verdwijnt ze gauw weer naar boven. Ze manipuleert hem tot en met. Misschien moeten we maar laten zien dat goed gedrag beloont wordt en meer tijd met James doorbrengen.
Resistance is futile.
Ik weet niet of iemand het al heeft gezegd, maar het topic is 8 pagina's lang.
Claire komt over als een erg depressieve, ongelukkige puber.
Je verteld voluit het verhaal vanuit de kant van jou en je man. Voor Claire is het niet belangrijk wie welk deel van het pensioen eist etc. Zij krijgt dit niet mee, al deze 'volwassen' zaken. Ze is een meid in een zeer emotionele en belangrijke fase in haar leven.
Ze lijkt precies op mij, toen ik 16-18 was en mijn ouders net 3 jaar gescheiden waren. Ik was hartstikke ongelukkig, maar niemand zag het want mijn ouders waren bezig met hun eigen problemen omtrent de scheiding en hun nieuwe partners. Ik werd afgeschilderd als dat vervelende kind want hun nieuwe relatie in de weg stond, in plaats van dat iemand ooit aan me gevraagd had hoe het met me ging.
Nu tien jaar later ben ik de schade aan het inhalen, ik ben net met een studie begonnen die ik op mijn 18de al had kunnen doen. Na jaren depressief zijn hebben mijn ouders het eindelijk gezien. Tien jaar te laat.
Verdiep je eens in Claire. Probeer zaken vanuit haar perspectief te zien. Haar ongelukkigheid hoeft niet met de scheiding te maken te hebben, het kan ook een puberdepressie zijn, maar begin eens met haar gevoelens erkennen. Gelukkige kinderen vertonen dit soort gedrag niet. Niemand kiest er bewust voor om 'vervelend' te zijn, of een putjesschepper te worden. Iedereen wil een leuke opleiding, een interessante baan, een goed contact met ouders, een goed sociaal leven. Dat Claire dit niet lukt is een overduidelijk teken dat er iets aan de hand is!
Claire komt over als een erg depressieve, ongelukkige puber.
Je verteld voluit het verhaal vanuit de kant van jou en je man. Voor Claire is het niet belangrijk wie welk deel van het pensioen eist etc. Zij krijgt dit niet mee, al deze 'volwassen' zaken. Ze is een meid in een zeer emotionele en belangrijke fase in haar leven.
Ze lijkt precies op mij, toen ik 16-18 was en mijn ouders net 3 jaar gescheiden waren. Ik was hartstikke ongelukkig, maar niemand zag het want mijn ouders waren bezig met hun eigen problemen omtrent de scheiding en hun nieuwe partners. Ik werd afgeschilderd als dat vervelende kind want hun nieuwe relatie in de weg stond, in plaats van dat iemand ooit aan me gevraagd had hoe het met me ging.
Nu tien jaar later ben ik de schade aan het inhalen, ik ben net met een studie begonnen die ik op mijn 18de al had kunnen doen. Na jaren depressief zijn hebben mijn ouders het eindelijk gezien. Tien jaar te laat.
Verdiep je eens in Claire. Probeer zaken vanuit haar perspectief te zien. Haar ongelukkigheid hoeft niet met de scheiding te maken te hebben, het kan ook een puberdepressie zijn, maar begin eens met haar gevoelens erkennen. Gelukkige kinderen vertonen dit soort gedrag niet. Niemand kiest er bewust voor om 'vervelend' te zijn, of een putjesschepper te worden. Iedereen wil een leuke opleiding, een interessante baan, een goed contact met ouders, een goed sociaal leven. Dat Claire dit niet lukt is een overduidelijk teken dat er iets aan de hand is!
niggah niggah niggah niggah niggah niggah niggah I'm 100% niggah
Nee. Ik vermoed dat hij de moed een beetje heeft opgegeven wat dat betreft. Zij zit op d'r kamer en komt eigenlijk alleen beneden voor het eten. De keren dat hij haar vraagt om iets te gaan doen, krijgt hij een nee. Ze wil de deur niet uit, want dan is ze bang dat ze ziek wordt.quote:
Brengt jouw vriend ook wel eens tijd alleen met Claire door en hoe gaat dat?
Resistance is futile.
Ik beschouw de scheiding ook als bijzaak al gaan we hier wel eens offtopic, maar het speelt wel allemaal mee. En ik hoor wat je zegt aangaande nieuwe relaties in de weg staan, Claire moet zich inderdaad voelen als het buitenbeentje. Maar mijn vriend vertikt het logischerwijs ook om nog een relatie te zien mislukken mede door gezeik over zijn dochter. Want dat staat volgens mij wel als een paal boven water: hij en zijn ex hadden dusdanig veel ruzie over haar, dat ook dat meespeelde in het uit elkaar groeien en haar vreemdgaan. Daar kan Claire niets aan doen, maar hij neemt het haar wel kwalijk. En zij is niet gek, dat voelt ze heus wel aan. Terwijl het gewoon een kwestie is van ouders die hun kinderen falen.quote:
Ik weet niet of iemand het al heeft gezegd, maar het topic is 8 pagina's lang.
Claire komt over als een erg depressieve, ongelukkige puber.
Je verteld voluit het verhaal vanuit de kant van jou en je man. Voor Claire is het niet belangrijk wie welk deel van het pensioen eist etc. Zij krijgt dit niet mee, al deze 'volwassen' zaken. Ze is een meid in een zeer emotionele en belangrijke fase in haar leven.
Ze lijkt precies op mij, toen ik 16-18 was en mijn ouders net 3 jaar gescheiden waren. Ik was hartstikke ongelukkig, maar niemand zag het want mijn ouders waren bezig met hun eigen problemen omtrent de scheiding en hun nieuwe partners. Ik werd afgeschilderd als dat vervelende kind want hun nieuwe relatie in de weg stond, in plaats van dat iemand ooit aan me gevraagd had hoe het met me ging.
Nu tien jaar later ben ik de schade aan het inhalen, ik ben net met een studie begonnen die ik op mijn 18de al had kunnen doen. Na jaren depressief zijn hebben mijn ouders het eindelijk gezien. Tien jaar te laat.
Verdiep je eens in Claire. Probeer zaken vanuit haar perspectief te zien. Haar ongelukkigheid hoeft niet met de scheiding te maken te hebben, het kan ook een puberdepressie zijn, maar begin eens met haar gevoelens erkennen. Gelukkige kinderen vertonen dit soort gedrag niet. Niemand kiest er bewust voor om 'vervelend' te zijn, of een putjesschepper te worden. Iedereen wil een leuke opleiding, een interessante baan, een goed contact met ouders, een goed sociaal leven. Dat Claire dit niet lukt is een overduidelijk teken dat er iets aan de hand is!
En ik was ook een zeer ongelukkige puber, maar ik ging wel naar school en werk. Ik stelde me niet afhankelijk op maar dat bepaalt de standaard voor Claire natuurlijk niet. Ik deed ook geen flikker in het huishouden en ik heb het mijn ouders veel zuurder gemaakt dan dat zij doet.
In mijn geval leidde dat tot alleen maar negatieve aandacht en ik heb daar later de nodige last van ondervonden. Ik kom mezelf nog steeds wel eens tegen, onder andere in deze situatie.
Claire zal zichzelf ook nog enorm tegenkomen, daar twijfel ik niet aan. Ze heeft echt hulp nodig van anderen maar dan moet ze zelf ook d'r handjes laten wapperen want voor hulp van buitenaf moet je dus naar de huisarts. En dat wil ze niet.
Resistance is futile.
Je kunt natuurlijk een ultimatum stellen, dat ze naar de huisarts móet, maar dat kan ook verkeerd aflopen, met als gevolg dat ze uit huis gaat o.i.d. en er geen connectie is tussen haar en haar familie.
Maar het lijkt een beetje, en dat kan ook door internet komen, dat je je oprecht irriteert aan Claire, en daardoor mogelijk haar niet meer van een afstand kan bekijken.
Is er een mogelijkheid dat je die gevoelens voor Claire opzij kan zetten?
Je zou wellicht eerst kunnen werken aan een positieve band met haar, leuke dingen doen.
Daarna is ze wellicht wat ontvankelijker voor eventuele hulp bij het zoeken naar een baan.
Overigens kan jij eb/of je man ook met een psycholoog gaan praten over hoe om te gaan met Claire. Of met met het hele gezin.
Maar het lijkt een beetje, en dat kan ook door internet komen, dat je je oprecht irriteert aan Claire, en daardoor mogelijk haar niet meer van een afstand kan bekijken.
Is er een mogelijkheid dat je die gevoelens voor Claire opzij kan zetten?
Je zou wellicht eerst kunnen werken aan een positieve band met haar, leuke dingen doen.
Daarna is ze wellicht wat ontvankelijker voor eventuele hulp bij het zoeken naar een baan.
Overigens kan jij eb/of je man ook met een psycholoog gaan praten over hoe om te gaan met Claire. Of met met het hele gezin.
niggah niggah niggah niggah niggah niggah niggah I'm 100% niggah
Waarom druk je je zo negatief uit? Je partner kan toch gewoon de scheiding laten uitspreken, en als zij niet wil meebetalen, simpelweg de kosten voor zichzelf nemen?quote:
Misschien moeten we haar toch maar een scheiding door de strot drukken op basis van haar overspel, dan draait zij voor de kosten op.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Update: Claire heeft tegen haar moeder gezegd dat ze niet meer met mij onder een dak wilde wonen. Fair enough, kan ik best in komen want zo heel leuk was ik de laatste week niet tegen haar.
Ondertussen heeft zij dat baantje maar we kregen vandaag een berichtje van haar moeder dat ze al 3 dagen niet was geweest omdat ze 'ziek' was. Haar moeder gelooft dat niet. Net kreeg mijn vriend een berichtje van Claire 'can you pick me up because mum doesn't want me here'. James is bij ons op het moment en hij zei 'say no'. Mijn partner wist dat dit bericht eraan zat te komen, hij heeft het geforward naar haar moeder en die zei 'omg she's playing everyone'.
Hij zegt dat hij zijn dochter de rug niet toe kan keren als het zover komt dat haar moeder haar eruit zet.
[ Bericht 6% gewijzigd door Seven. op 01-12-2012 20:25:29 ]
Ondertussen heeft zij dat baantje maar we kregen vandaag een berichtje van haar moeder dat ze al 3 dagen niet was geweest omdat ze 'ziek' was. Haar moeder gelooft dat niet. Net kreeg mijn vriend een berichtje van Claire 'can you pick me up because mum doesn't want me here'. James is bij ons op het moment en hij zei 'say no'. Mijn partner wist dat dit bericht eraan zat te komen, hij heeft het geforward naar haar moeder en die zei 'omg she's playing everyone'.
Hij zegt dat hij zijn dochter de rug niet toe kan keren als het zover komt dat haar moeder haar eruit zet.
[ Bericht 6% gewijzigd door Seven. op 01-12-2012 20:25:29 ]
Resistance is futile.
Dit, en het al drie dagen ziek gemeld zijn bij dat baantje, klinkt niet goed. Komt ze verder wel buiten, op het heen en weer gebracht worden van vader naar moeder en andersom na?quote:
[..]
Ze wil de deur niet uit, want dan is ze bang dat ze ziek wordt.
Hier zit een stuk eigen projectie in, maar ik heb een tijd een angststoornis gehad en gedroeg me precies zo. Wilde niet naar buiten omdat ik bang was dat ik ziek zou worden, en als ik dan ergens heen moest voelde ik me door de stress ziek en meldde ik me ziek, en zodra ik dat had gedaan en wist dat ik niet hoefde dan voelde ik me weer prima. Voor mensen om me heen zal dat ongetwijfeld ook geleken hebben alsof het onzin was en ik helemaal niet ziek was.
Probeer haar toch op de een of andere manier aan het praten te krijgen. Kan je vriend niet een keer rustig met haar praten hierover? Of gewoon meenemen naar de huisarts?
Iig sterkte met de situatie, lijkt me voor geen van allen makkelijk.
Dat er iets mis is met haar staat wel als een paal boven water, vlinder. Hoe heb jij ermee leren dealen?
Resistance is futile.
Groepstherapie, en mezelf dwingen toch dingen te doen die ik eigenlijk niet durfde. Het aspect van de therapie wat me het meest geholpen heeft is het weten dat je niet de enige bent, en het leren erover te praten. Dat nam bij mij al een deel van het beladen gevoel weg, waardoor ik stapje voor stapje weer meer ben gaan doen (en daardoor ben gaan zien dat ik niet ziek word als ik boodschappen ga doen e.d.). Het kan natuurlijk zijn dat ze inderdaad zich gewoon aanstelt en geen zin had om te werken, maar misschien als iemand eens op een rustig moment een serieus en open gesprek met haar probeert te voeren dat ze er dan wel over wil praten. Lijkt me wel echt een lastige situatie, want snap ook heel goed dat het voor jou en je vriend enorm irritant is hoe zij zich gedraagt!
Er is niets mis met haar als haar ouders niet in de buurt zijn, dus dan vraag ik me af hoe oprecht ze is.
Bovendien zegt ze nu dat ze zich van binnen een jongen voelt maar dat ze wel op jongens valt. Dat kan best oprecht zijn maar alle transgenders die ik ken zijn wel altijd gewoon naar school gegaan.
Ik wil best geloven dat er iets mis is, maar ze liegt over zoveel dat het heel moeilijk is om haar wel te geloven.
Bovendien zegt ze nu dat ze zich van binnen een jongen voelt maar dat ze wel op jongens valt. Dat kan best oprecht zijn maar alle transgenders die ik ken zijn wel altijd gewoon naar school gegaan.
Ik wil best geloven dat er iets mis is, maar ze liegt over zoveel dat het heel moeilijk is om haar wel te geloven.
Resistance is futile.
die ruimte heeft Claire ook alleen maar gekregen doordat beide ouders niet rechtstreeks met elkaar communiceerden.quote:
Ondertussen heeft zij dat baantje maar we kregen vandaag een berichtje van haar moeder dat ze al 3 dagen niet was geweest omdat ze 'ziek' was. Haar moeder gelooft dat niet. Net kreeg mijn vriend een berichtje van Claire 'can you pick me up because mum doesn't want me here'. James is bij ons op het moment en hij zei 'say no'. Mijn partner wist dat dit bericht eraan zat te komen, hij heeft het geforward naar haar moeder en die zei 'omg she's playing everyone'.
zo ver moet het ook niet komen. Beide ouders zouden met Claire samen om de tafel moeten gaan en hun liefde voor en zorgen om Claire uitspreken. En aan Claire vragen of zij zich ook zorgen maakt en wat haar zou kunnen helpen. En gezamelijk afspraken maken.quote:Hij zegt dat hij zijn dochter de rug niet toe kan keren als het zover komt dat haar moeder haar eruit zet.
Dan heeft Claire ook geen ruimte meer tot uitspelen.
Dat meisje kan ook niet anders dan zich doodongelukkig voelen. Bij geen van beide ouders voelt ze zich echt welkom. Ze lijkt vooral een obstakel te zijn in de nieuwe liefdes van beide ouders.
Even een kort berichtje zonder het topic helemaal doorgelezen te hebben:
Ik kom zelf uit een soort gelijk gezin, wat betreft de drama's rondom scheidingen, geldconflicten, advocaten, etc etc etc.. Maar dan als tienerdochter in het hele drama. Mijn vader kreeg op gegeven moment een nieuwe vriendin/vrouw.. zelfde verhaal als bij jou.
Het enige wat ik je kan meegeven is hoe mijn 'stiefmoeder' er mee om is gegaan en dat dat werkelijk geweldig heeft uitgepakt en ik haar daar eeuwig dankbaar voor ben, namelijk:
'Ik ben niet de ouder, ik bemoei me niet met de opvoeding van het kind (zeker aangezien de leeftijd) en laat dit volledig over aan de ouders. Ik zal het kind niet zelf opvoeden of adviseren of enige vorm van didactiek toepassen, tenzij het kind zelf mij hierom vraagt. Ik geef alleen mijn mening over de opvoeding als mijn man daarom vraagt.'
Zij heeft zich werkelijk volledig afzijdig gehouden van mij, maar maakte wel constant duidelijk dat ze er voor me was en ik het alleen maar hoefde te vragen. En was daardoor voor mij de enige stabiele factor in het hele drama. Zij was door haar afzijdigheid juist iemand die er altijd voor me was, zonder dat zij werkelijk een deel was van het probleem. Ik heb haar van het diepst van mijn hart gehaat, juist daarom, zij was het perfecte afzijdige zondeblok, dat het niet liet merken dat het haar ook maar iets boeide als ik haar zo behandelde, en is juist daarom uiteindelijk een hele belangrijke factor geweest waarom ik nu uiteindelijk min of meer heelhuids uit dat hele drama ben gekomen.
Die ervaring doet me nu dus het volgende denken, als ik het topic een beetje bekijk:
Jij zit hier nu als 'stiefmoeder' - en let op de aanhalingstekens, want gezien de leeftijd van de kinderen en de korte duur van de relatie ben je niks wat ook maar in de buurt komt van een échte (stief)moeder - de opvoeding van die kinderen aan het bespreken, terwijl jij daar eigenlijk niks over te vertellen hebt. Je man moet zelf bepalen hoe hij met zijn kinderen omgaat, daar heb jij geen stem in, hooguit een adviserende functie als je man er zelf naar vraagt.
Ik kom zelf uit een soort gelijk gezin, wat betreft de drama's rondom scheidingen, geldconflicten, advocaten, etc etc etc.. Maar dan als tienerdochter in het hele drama. Mijn vader kreeg op gegeven moment een nieuwe vriendin/vrouw.. zelfde verhaal als bij jou.
Het enige wat ik je kan meegeven is hoe mijn 'stiefmoeder' er mee om is gegaan en dat dat werkelijk geweldig heeft uitgepakt en ik haar daar eeuwig dankbaar voor ben, namelijk:
'Ik ben niet de ouder, ik bemoei me niet met de opvoeding van het kind (zeker aangezien de leeftijd) en laat dit volledig over aan de ouders. Ik zal het kind niet zelf opvoeden of adviseren of enige vorm van didactiek toepassen, tenzij het kind zelf mij hierom vraagt. Ik geef alleen mijn mening over de opvoeding als mijn man daarom vraagt.'
Zij heeft zich werkelijk volledig afzijdig gehouden van mij, maar maakte wel constant duidelijk dat ze er voor me was en ik het alleen maar hoefde te vragen. En was daardoor voor mij de enige stabiele factor in het hele drama. Zij was door haar afzijdigheid juist iemand die er altijd voor me was, zonder dat zij werkelijk een deel was van het probleem. Ik heb haar van het diepst van mijn hart gehaat, juist daarom, zij was het perfecte afzijdige zondeblok, dat het niet liet merken dat het haar ook maar iets boeide als ik haar zo behandelde, en is juist daarom uiteindelijk een hele belangrijke factor geweest waarom ik nu uiteindelijk min of meer heelhuids uit dat hele drama ben gekomen.
Die ervaring doet me nu dus het volgende denken, als ik het topic een beetje bekijk:
Jij zit hier nu als 'stiefmoeder' - en let op de aanhalingstekens, want gezien de leeftijd van de kinderen en de korte duur van de relatie ben je niks wat ook maar in de buurt komt van een échte (stief)moeder - de opvoeding van die kinderen aan het bespreken, terwijl jij daar eigenlijk niks over te vertellen hebt. Je man moet zelf bepalen hoe hij met zijn kinderen omgaat, daar heb jij geen stem in, hooguit een adviserende functie als je man er zelf naar vraagt.
Juist. En dat gebeurt dus niet. Claire heeft 6 jaar lang haar gang kunnen gaan omdat mijn partner en zijn ex niet met elkaar praten. En dat gaat in de toekomst denk ik ook niet gebeuren. Maar zijn ex beseft nu ook dat ze echt hulp nodig heeft.quote:
[..]
die ruimte heeft Claire ook alleen maar gekregen doordat beide ouders niet rechtstreeks met elkaar communiceerden.
[..]
zo ver moet het ook niet komen. Beide ouders zouden met Claire samen om de tafel moeten gaan en hun liefde voor en zorgen om Claire uitspreken. En aan Claire vragen of zij zich ook zorgen maakt en wat haar zou kunnen helpen. En gezamelijk afspraken maken.
Dan heeft Claire ook geen ruimte meer tot uitspelen.
Resistance is futile.
Ze voelt zich welkom genoeg om te vragen of mijn vriend haar op wil halen nadat ze tegen haar moeder gezegd heeft dat ze niet meer met mij onder 1 dak wil wonen! Kortom: ze manipuleert en dat neem ik haar echt niet kwalijk maar in dit geval betekent het dat ik jouw sarcasme lekker naast me neer kan leggen. En je weet geen bal van de vriend van haar moeder.quote:
Dat meisje kan ook niet anders dan zich doodongelukkig voelen. Bij geen van beide ouders voelt ze zich echt welkom. Ze lijkt vooral een obstakel te zijn in de nieuwe liefdes van beide ouders.
Ik vind jou dusdanig stupide met je aannames, dat ik al jouw opmerkingen eigenlijk direct naast me neerleg. Misschien toch maar een abonnement nemen, dan hoef ik het niet eens te lezen.
Resistance is futile.
Het is geen sarcasme, en sla het maar lekker in de wind. Mij heb je daar niet mee.quote:
[..]
Ze voelt zich welkom genoeg om te vragen of mijn vriend haar op wil halen nadat ze tegen haar moeder gezegd heeft dat ze niet meer met mij onder 1 dak wil wonen! Kortom: ze manipuleert en dat neem ik haar echt niet kwalijk maar in dit geval betekent het dat ik jouw sarcasme lekker naast me neer kan leggen. En je weet geen bal van de vriend van haar moeder.
Ik vind jou dusdanig stupide met je aannames, dat ik al jouw opmerkingen eigenlijk direct naast me neerleg. Misschien toch maar een abonnement nemen, dan hoef ik het niet eens te lezen.
Ik las dat ene zinnetje wat je eerder vanavond nog onder je post schreef, en wat je later hebt verwijderdt. Namelijk dat jij je ook afvraagt of je wel met haar onder 1 dak wil wonen.
Je hebt die zin niet voor niets verwijderd, maar ik zou er maar eens heel goed over nadenken. Want die paar woordjes zijn veelzeggend.
Wat ik van jou allemaal vind, ga ik niet eens benoemen
Ik heb daar wel een stem in. Ik heb de keuze of ik met haar onder 1 dak wil wonen of niet.quote:
Even een kort berichtje zonder het topic helemaal doorgelezen te hebben:
Ik kom zelf uit een soort gelijk gezin, wat betreft de drama's rondom scheidingen, geldconflicten, advocaten, etc etc etc.. Maar dan als tienerdochter in het hele drama. Mijn vader kreeg op gegeven moment een nieuwe vriendin/vrouw.. zelfde verhaal als bij jou.
Het enige wat ik je kan meegeven is hoe mijn 'stiefmoeder' er mee om is gegaan en dat dat werkelijk geweldig heeft uitgepakt en ik haar daar eeuwig dankbaar voor ben, namelijk:
'Ik ben niet de ouder, ik bemoei me niet met de opvoeding van het kind (zeker aangezien de leeftijd) en laat dit volledig over aan de ouders. Ik zal het kind niet zelf opvoeden of adviseren of enige vorm van didactiek toepassen, tenzij het kind zelf mij hierom vraagt. Ik geef alleen mijn mening over de opvoeding als mijn man daarom vraagt.'
Zij heeft zich werkelijk volledig afzijdig gehouden van mij, maar maakte wel constant duidelijk dat ze er voor me was en ik het alleen maar hoefde te vragen. En was daardoor voor mij de enige stabiele factor in het hele drama. Zij was door haar afzijdigheid juist iemand die er altijd voor me was, zonder dat zij werkelijk een deel was van het probleem. Ik heb haar van het diepst van mijn hart gehaat, juist daarom, zij was het perfecte afzijdige zondeblok, dat het niet liet merken dat het haar ook maar iets boeide als ik haar zo behandelde, en is juist daarom uiteindelijk een hele belangrijke factor geweest waarom ik nu uiteindelijk min of meer heelhuids uit dat hele drama ben gekomen.
Die ervaring doet me nu dus het volgende denken, als ik het topic een beetje bekijk:
Jij zit hier nu als 'stiefmoeder' - en let op de aanhalingstekens, want gezien de leeftijd van de kinderen en de korte duur van de relatie ben je niks wat ook maar in de buurt komt van een échte (stief)moeder - de opvoeding van die kinderen aan het bespreken, terwijl jij daar eigenlijk niks over te vertellen hebt. Je man moet zelf bepalen hoe hij met zijn kinderen omgaat, daar heb jij geen stem in, hooguit een adviserende functie als je man er zelf naar vraagt.
Ik weet niet of ze terugkomt maar mijn partner wil dat ze haar excuses aanbiedt naar mij, ik hoef die excuses niet want het verandert toch niets. En knap dat jouw vaders vriendin dat zo kon. Ik kan het niet.
Resistance is futile.
Ik vraag me dat ook af. Ik weet niet of ik wel onder 1 dak wil wonen met iemand die verkondigt dat ze niet met mij onder 1 dak wil wonen.quote:
[..]
Het is geen sarcasme, en sla het maar lekker in de wind. Mij heb je daar niet mee.
Ik las dat ene zinnetje wat je eerder vanavond nog onder je post schreef, en wat je later hebt verwijderdt. Namelijk dat jij je ook afvraagt of je wel met haar onder 1 dak wil wonen.
Je hebt die zin niet voor niets verwijderd, maar ik zou er maaar eens heel goed over nadenken. Want die paar woordjes zijn veelzeggend.
Is daar iets mis mee? Mag ik daar niet bij stilstaan?
Resistance is futile.
Dat had je je moeten afvragen vóór je met een vader van kinderen in één huis ging wonen, die nog niet eens gescheiden is bovendien.quote:
[..]
Ik vraag me dat ook af. Ik weet niet of ik wel onder 1 dak wil wonen met iemand die verkondigt dat ze niet met mij onder 1 dak wil wonen.
Is daar iets mis mee? Mag ik daar niet bij stilstaan?
Dus ik heb het onderschat. So what? Dat is menselijk. Die scheiding heeft er geen fuck mee te maken, want na de scheiding gaan ze niet ineens communiceren over Claire.
Resistance is futile.
Ik zou het stupide noemen.quote:
Dus ik heb het onderschat. So what? Dat is menselijk. Die scheiding heeft er geen fuck mee te maken, want na de scheiding gaan ze niet ineens communiceren over Claire.
Iets wat je mij verwijt, maar ik heb dergelijke stommiteiten iig niet uitgehaald in mijn leven.
En nog steeds valt het kwartje niet bij jou.
Kijk, dat soort zure reacties leg ik graag naast me neer. .
Als jij blijft aanvallen in plaats van normaal advies geven, dan is dat makkelijk genoeg. Je hebt duidelijk geen idee hoe de situatie in elkaar zit.
Dus ik maak wel eens fouten, dat is stupide inderdaad. Ik zal me er niet slecht om voelen want zij heeft me zelf gevraagd of ik niet hier wilde komen wonen.
. Als jij blijft aanvallen in plaats van normaal advies geven, dan is dat makkelijk genoeg. Je hebt duidelijk geen idee hoe de situatie in elkaar zit.
Dus ik maak wel eens fouten, dat is stupide inderdaad. Ik zal me er niet slecht om voelen want zij heeft me zelf gevraagd of ik niet hier wilde komen wonen.
Resistance is futile.
Meisje, jij vraagt om dergelijke antwoorden. Je bent continue uit op negatieve aandacht. Dat doe je onder andere door juist tegen mensen aan te trappen die je welwillend zijn (al heb je dat niet eens in de gaten), en door je woordkeuze in je berichten.quote:
Kijk, dat soort zure reacties leg ik graag naast me neer.
Als jij blijft aanvallen in plaats van normaal advies geven, dan is dat makkelijk genoeg. Je hebt duidelijk geen idee hoe de situatie in elkaar zit.
Dus ik maak wel eens fouten, dat is stupide inderdaad. Ik zal me er niet slecht om voelen want zij heeft me zelf gevraagd of ik niet hier wilde komen wonen.
Als iemand je dan een spiegel voorhoudt, ben je in je wiek geschoten.
Vertel mij maar eens hoe jij met jouw 18-jarige omgaat dan!
Of nee, laat maar zitten want jij moet als ouder ook keihard gefaald hebben als je zo'n dochter hebt. Dus voor je mij af zit te katten over hoe ik me als buitenstaander poeslief en aardig moet doen omdat ik toch maar het neukertje ben, kijk even naar je eigen falende leven voor je een ander afzeikt of zo?
Resistance is futile.
Pfffff.quote:
[..]
Ik beschouw de scheiding ook als bijzaak al gaan we hier wel eens offtopic, maar het speelt wel allemaal mee. En ik hoor wat je zegt aangaande nieuwe relaties in de weg staan, Claire moet zich inderdaad voelen als het buitenbeentje. Maar mijn vriend vertikt het logischerwijs ook om nog een relatie te zien mislukken mede door gezeik over zijn dochter. Want dat staat volgens mij wel als een paal boven water: hij en zijn ex hadden dusdanig veel ruzie over haar, dat ook dat meespeelde in het uit elkaar groeien en haar vreemdgaan. Daar kan Claire niets aan doen, maar hij neemt het haar wel kwalijk. En zij is niet gek, dat voelt ze heus wel aan. Terwijl het gewoon een kwestie is van ouders die hun kinderen falen.
Alsof zij de schuldige is. Uiteindelijk ligt het simpelweg aan die ouders zelf. En aan helemaal niemand anders.Maar als iemand echt niet wil is het simpelweg trekken aan een dood paard. Geen flauw idee wat je er dan nog mee moet. Ik vind het eigenlijk wel raar dat ze geen hulp wil enzo. Alsof ze het wel prima vindt?
Mijn dochter heeft inderdaad ook zo haar issues. Maar die zijn van een andere orde. Mijn dochter is verwekt in een verkrachting, en ergens heeft zij door anderen het idee aangeluld gekregen, dat ik haar dat zou verwijten.quote:
Vertel mij maar eens hoe jij met jouw 18-jarige omgaat dan!
Of nee, laat maar zitten want jij moet als ouder ook keihard gefaald hebben als je zo'n dochter hebt. Dus voor je mij af zit te katten over hoe ik me als buitenstaander poeslief en aardig moet doen omdat ik toch maar het neukertje ben, kijk even naar je eigen falende leven voor je een ander afzeikt of zo?
Iets wat absoluut niet het geval is, en waar ik al mijn energie in stop om haar te verlossen van dat idee. Want dat moet wel zwaar op haar gemoed wegen.
Jij kunt denken dat ik een falend leven heb, ik zie dat beslist niet zo. Ik ben moeder en pleegmoeder, en ondanks alle dingetjes die iedereen heeft in zijn leven kan ik mezelf niet op stommiteiten betrappen.
Dat is ook zo, Ziba. Dat is ook zo. Zij is ook niet de schuldige. En ik vind het heel sneu voor haar, maar dat maakt niet dat ik eens wel met haar gemanipuleer om kan gaan.
Ik weet ook niet wat we ermee moeten, omdat ze dus niet vraagt om hulp. Misschien denkt ze wel dat er niets mis is met haar.. Ik weet het niet. Ze zegt dat ze van binnen een homo jongen is en ze is constant ziek als men iets van haar verwacht zoals werk of school. Kijk, dat laatste is nog niet zo erg als ze dan thuis iets zou doen, want dan leert ze voor zichzelf zorgen en dan bouwt ze zelfvertrouwen op, maar dat weigert ze ook.
Ik weet ook niet wat we ermee moeten, omdat ze dus niet vraagt om hulp. Misschien denkt ze wel dat er niets mis is met haar.. Ik weet het niet. Ze zegt dat ze van binnen een homo jongen is en ze is constant ziek als men iets van haar verwacht zoals werk of school. Kijk, dat laatste is nog niet zo erg als ze dan thuis iets zou doen, want dan leert ze voor zichzelf zorgen en dan bouwt ze zelfvertrouwen op, maar dat weigert ze ook.
Resistance is futile.
quote:
[..]
Mijn dochter heeft inderdaad ook zo haar issues. Maar die zijn van een andere orde. Mijn dochter is verwekt in een verkrachting, en ergens heeft zij door anderen het idee aangeluld gekregen, dat ik haar dat zou verwijten.
Iets wat absoluut niet het geval is, en waar ik al mijn energie in stop om haar te verlossen van dat idee. Want dat moet wel zwaar op haar gemoed wegen.
Jij kunt denken dat ik een falend leven heb, ik zie dat beslist niet zo. Ik ben moeder en pleegmoeder, en ondanks alle dingetjes die iedereen heeft in zijn leven kan ik mezelf niet op stommiteiten betrappen.
kindje toch, wat erg allemaal.
Resistance is futile.
Dat kind is finaal de weg kwijt geraakt in alle perikelen van en tussen haar ouders. Waarschijnlijk, voelt ze zich hoofdzakelijk gewoon niet gezien, onbelangrijk. Dan is het ook niet vreemd, dat je aan je identiteit gaat twijfelen als dit allemaal gebeurt in je puberteit.quote:
Dat is ook zo, Ziba. Dat is ook zo. Zij is ook niet de schuldige. En ik vind het heel sneu voor haar, maar dat maakt niet dat ik eens wel met haar gemanipuleer om kan gaan.
Ik weet ook niet wat we ermee moeten, omdat ze dus niet vraagt om hulp. Misschien denkt ze wel dat er niets mis is met haar.. Ik weet het niet. Ze zegt dat ze van binnen een homo jongen is en ze is constant ziek als men iets van haar verwacht zoals werk of school. Kijk, dat laatste is nog niet zo erg als ze dan thuis iets zou doen, want dan leert ze voor zichzelf zorgen en dan bouwt ze zelfvertrouwen op, maar dat weigert ze ook.
Wat een kut-topic. Jij bent de nieuwe vriendin van hun vader die pas sinds heel kort in hetzelfde huis als die kinderen woont, de hele situatie gaat je dus geen ene moer aan. Maar goed, gezien je posts heb je een drama-opzoekend karakter, dus dit advies gaat 't vast niet worden.
Voegt hoogtepunten toe aan jullie druilerige bestaan.
Stiefmoeder is ze niet eens, en zo voelt ze dat ook niet. TS heeft meerdere malen aangegeven dat ze zich slechts een huisgenoot voelt van de vervelende dochter van haar geliefde.quote:
Wat een kut-topic. Jij bent de nieuwe vriendin van hun vader die pas sinds heel kort in hetzelfde huis als die kinderen woont, de hele situatie gaat je dus geen ene moer aan. Maar goed, gezien je posts heb je een drama-opzoekend karakter, dus dit advies gaat 't vast niet worden.
En als het er op aan komt, verwacht ze dat die man voor haar zal kiezen ipv zijn dochter.
Dat gaat iig nooit gebeuren.
Het is ook een kut-topic. Maar zoals gezegd, hij heeft het maar op te lossen met haar. Als ik dit niet op kan brengen, dan verhuis ik. En vandaag had ik weer zo'n moment dat ik erover twijfelde of ik hier wel goed bezig ben door te blijven. Alles gaat van een leien dakje als zij er niet is, dus ik moet me afvragen of ik wel terug wil naar de situatie zoals die was. Voor Claire zal er niet veel veranderen helaas, of ik hier nu wel of niet woon. Voor haar verandert het pas als haar ouders fatsoenlijk met elkaar leren communiceren.quote:
Wat een kut-topic. Jij bent de nieuwe vriendin van hun vader die pas sinds heel kort in hetzelfde huis als die kinderen woont, de hele situatie gaat je dus geen ene moer aan. Maar goed, gezien je posts heb je een drama-opzoekend karakter, dus dit advies gaat 't vast niet worden.
Resistance is futile.
Ja, als je 't niet meer trekt moet je de relatie, of 't samenwonen, opzeggen. Maar je als buitenstaander bemoeien met de opvoeding lijkt me geen goed plan.
Voegt hoogtepunten toe aan jullie druilerige bestaan.
Maar hoe je het ook wil wenden of keren, Claire zal altijd een belangrijk onderdeel uitmaken van het leven van je partner. Hoe vervelend dat ook is en heel anders dan wat jij je er van voorgesteld had. Dit probleem is echt niet opgelost vandaag of morgen, daar mag je nog rustig 10 jaar voor uittrekken. En misschien zelfs nog meer.quote:
[..]
Het is ook een kut-topic. Maar zoals gezegd, hij heeft het maar op te lossen met haar. Als ik dit niet op kan brengen, dan verhuis ik. En vandaag had ik weer zo'n moment dat ik erover twijfelde of ik hier wel goed bezig ben door te blijven. Alles gaat van een leien dakje als zij er niet is, dus ik moet me afvragen of ik wel terug wil naar de situatie zoals die was. Voor Claire zal er niet veel veranderen helaas, of ik hier nu wel of niet woon. Voor haar verandert het pas als haar ouders fatsoenlijk met elkaar leren communiceren.
Ouders blijven altijd ouders, ookal zijn de kinderen al lang en breed volwassen. Het gevoel van zorg en verantwoordelijkheid verdwijnt nooit. En in geval van Claire, klinkt het of er nog veel werk aan de winkel is voor alle betrokken partijen. Als jij het geduld kunt opbrengen om stand te houden daarin, ga je er zelf ook nog een hele kluif aan hebben. Op een andere manier dan haar ouders, maar de kluif hoeft daarom niet minder groot te zijn. Het is alleen een andere kluif, één met een ander smaakje en die je niet zal kunnen delen .
En als je dan toch besluit om er voor te gaan, dan staat er hierboven nog een mooie reactie van Lilliesleaf, die je ter harte kunt nemen.
Maak van Claire iig niet je tegenstander, want je zal uiteindelijk zelf degene zijn die aan het kortste eind zal trekken.
je aanname is dom, genoeg mensen die uiteindelijk niet voor hun kind kiezen. Je kan er niet vanuit gaan dat dat in deze situatie wel Zal gebeuren, je kent nl de situatie niet.quote:
[..]
Stiefmoeder is ze niet eens, en zo voelt ze dat ook niet. TS heeft meerdere malen aangegeven dat ze zich slechts een huisgenoot voelt van de vervelende dochter van haar geliefde.
En als het er op aan komt, verwacht ze dat die man voor haar zal kiezen ipv zijn dochter.
Dat gaat iig nooit gebeuren.
Overigens denk ik dat je wel een punt hebt dat hef kan zijn dat ze zich niet echt gewenst voelt bij vader of moeder. Dat ze misschien het gevoel heeft dat vader en moeder allebei hun nieuwe relatie belangrijker vinden dan haar en dat ze daarom op deze negatieve manier aandacht zoekt.
Het hoeft helemaal niet zo te ZIJN dat de nieuwe partners belangrijker zijn, als zij het zo voelt is dat voor haar al moeilijk genoeg.
Maar goed, geen idee of het dat is, maar ik zou t iig niet zo gauw aan de kant schuiven als 'verklaring'.
compact en kleverig.
Sorry maar ik moest lachen om homo-jongen.quote:
Dat is ook zo, Ziba. Dat is ook zo. Zij is ook niet de schuldige. En ik vind het heel sneu voor haar, maar dat maakt niet dat ik eens wel met haar gemanipuleer om kan gaan.
Ik weet ook niet wat we ermee moeten, omdat ze dus niet vraagt om hulp. Misschien denkt ze wel dat er niets mis is met haar.. Ik weet het niet. Ze zegt dat ze van binnen een homo jongen is en ze is constant ziek als men iets van haar verwacht zoals werk of school. Kijk, dat laatste is nog niet zo erg als ze dan thuis iets zou doen, want dan leert ze voor zichzelf zorgen en dan bouwt ze zelfvertrouwen op, maar dat weigert ze ook.
Zeer vreemd kind zo te lezen. Maar ja, wat moet je ermee? Ik heb zelf twee keer in mijn leven zo'n periode gehad toen ik zestien was en dit jaar (18) ook weer. Niet zo ernstig als dit meisje want ik ging wel naar school, mijn werk en vriendinnen/vriendje maar had geen discipline en geen motivatie e.d en was gewoon heel erg onredelijk tegenover iedereen. Ik kwam altijd te laat, spijbelde heel veel en bleef nachten weg, blabla.
Uiteindelijk hebben mijn vader en moeder (die zijn gescheiden maar gaan op zich wel goed met elkaar om) mij simpelweg gedwongen om hulp te zoeken. Maarja, ik wist ook wel dat ik hulp moest zoeken omdat ik anders niet zou veranderen en het echt niet goed ging komen. Op mijn zestiende was ik trouwens iets onvolwassener en had ik d'r geen zin in dus stopte ik weer (dom) maar dit jaar toen ik achttien was ging ik ook meer op eigen initiatief.
Maargoed, uiteraard gaat het niet helpen om te dwingen omdat ze het zelf niet inziet/wil. Denk ik. Want als je niet open staat voor hulp (zoals ik op mijn zestiende) helpt 't ook niks. En als vriendin van haar vader d'r niet veel mee bemoeien, denk ik. Als ik voor mezelf spreek kan ik weinig hebben van de vriendin van mijn vader/vriend van mijn moeder. Omdat het mijn ouders niet zijn ofzo.
Ik denk dat je er niets mee kan. Maarja, ze verneukt haar leven wel zo.
Ik ben een student maatschappelijk werk en in de jaren dat ik deze studie nu al volg verschillende multiproblem families zoals de jouwe gezien. Ik wil niet zeggen dat alles wat ik beweer waar is, maar ik wil wel even mijn mening geven over de situatie.
Ten eerste zie ik al een klassiek probleem: een vechtscheiding waarvan de kinderen de dupe zijn geworden.
Voor kinderen zijn hun ouders meestal heilig. Een scheiding heeft een enorme inbreuk op het zelfvertrouwen. Jouw vriend en zijn ex zijn de belangrijkste rolmodellen van de kinderen. En wat doen ze? Ze kunnen niet normaal communiceren en schelden elkaar zelfs uit voor bitch. Wat is dat voor signaal naar de kinderen toe? Wat is dat voor voorbeeld? Vergeet niet dat de meeste kinderen zielsveel van hun ouders houden. Als de ouders elkaar haten is dat ook een klap in het gezicht van de kinderen!
Vervolgens ontstaan er twee nieuwe gezinnen. Je vriend gaat samen met jou wonen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het leeftijdsverschil enorm vind. Je bent zelf bijna 30 jaar. Het is vrij gebruikelijk om je eerste kind pas op die leeftijd te krijgen. In jou geval heb je echter ook al deels de zorg over een 18 en een 15 jarige! Je bent echter nog niet oud genoeg om hun moeder te zijn. En je woont pas 9 maanden samen. Ik weet niet hoelang jullie elkaar al kenden maar je kan niet opeens de moeder worden van een 18 jarige. Jullie kunnen hooguit vrienden worden.
Nu denk je misschien ‘ja maar ik wil ook geen moeder van hun worden’ maar handel je ook zo? Zeg je bijv. wel eens tegen Claire van ‘doe dit of doe dat’? Dan gedraag je je al als een autoriteitsfiguur.
Ik zet ook mijn vraagtekens bij de moeder van Claire en James. Is zij toevallig in gaan wonen bij haar nieuwe vriend of hebben ze samen een nieuw huis betrokken? Voor mijn gevoel is haar ‘nieuwe’ gezin belangrijker dan haar ‘oude’ gezin.
Ze gaat vaker met haar nieuwe vriend op vakantie dan met haar kinderen. Oké kan ik nog mee leven. Maar waarom krijgt ZIJN dochter die ook nog eens de JONGSTE van alle kinderen is de mooiste slaapkamer? Daarmee geven ze ook al een signaal naar Claire toe. Zo van ‘jij bent niet belangrijk genoeg’.
Ik vind jullie ook allemaal zo negatief naar het meisje toe. Jullie willen graag dat ze naar school gaat maar als ze eenmaal de stap heeft gezet is haar studie weer niet goed genoeg. Jullie komen totaal niet steunend over.
Wat ik ook niet begrijp is waarom BEIDE kinderen gestraft worden als maar één iets doet. Dus als Claire iets doet krijgt James ook op zijn kop. Wat wil je vriend hiermee bereiken? Het is ook een signaal naar James toe van ‘het maakt niet uit of je je nou goed gedraagt of niet. Je kan alsnog uitgescholden worden (iemand lui noemen is uitschelden)’. Je moet iemand straffen op het moment dat ze iets fout doen. Datzelfde advies wil ik aan jou meegegeven. Ik begrijp dat je gefrustreerd bent over Claire. Maar als je bij voorbaat al geïrriteerd reageert of zaken erbij haalt die op het moment niet ter sprake zijn krijg je alleen maar ruzie. Als je boos bent op Claire omdat ze haar kamer niet opruimt: spreek haar daarop aan. Ga bijv. niet zeggen: ‘je ruimt je kamer niet op en je gaat ook al niet naar school en je bent ook al brutaal’ etc. Dat word het een gevecht tussen jou en claire van ‘wie heeft er gelijk en wie niet’. Je bereikt niets.
Vervolgens zijn er nog twee uitspraken waar mijn haren echt recht van overeind gaan staan: de eerste is ‘we hebben nu bedacht dat Claire het huishouden doet als ze hier is’. Eh pardon? Wat wil je hiermee bereiken? Ik krijg bij deze woorden het beeld van een meisje dat van haar vader en stiefmoeder het hele huis moet gaan schoonmaken terwijl zij zelf niets doen. Dat gaat hem dus niet worden! Wat je wel kan doen is tegen zowel je vriend als tegen James als tegen Claire (alle drie dus) zeggen van ‘jongens het huishouden vind ik te zwaar om alleen te doen. Daarom zou ik graag afspraken willen maken over wie wat doet en dan gaan we met zijn alle dit huis schoonhouden’. Maak de afspraken zo concreet mogelijk! Dus niet alleen Claire het houdhouden laten doen. Maak het een gezamenlijke taak!
De tweede uitspraak is ‘als de fucking scheiding erdoor is heb ik de macht om zijn dochter eruit te flikkeren zodra het mij uitkomt’. Je typeert jezelf nu een beetje als een stiefmoeder from hell.
Zo mag je niet eens denken! Jouw vriend koos ervoor om met zijn ex kinderen te krijgen. Jouw vriend koos ervoor om geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken. Het is nu ook aan jouw vriend de taak om goed voor zijn kinderen te zorgen! En nou maak jij een opmerking van ‘ik gooi zijn dochter het huis uit als ik er zin in heb!’. Dan maak je alleen maar een gezin kapot en ik zou het intens gemeen vinden voor Claire.
Mijn tip is om een therapeut/psycholoog/maatschappelijk werker te vinden. Ga wat mij betreft het eerste gesprek alleen maar vertel wel eerlijk wat er in je huis afspeelt. Dan kan diegene jullie gezin meer intensief begeleiden. Het lijkt me niet dat jullie er zelfstandig uit kunnen komen.
Ten eerste zie ik al een klassiek probleem: een vechtscheiding waarvan de kinderen de dupe zijn geworden.
Voor kinderen zijn hun ouders meestal heilig. Een scheiding heeft een enorme inbreuk op het zelfvertrouwen. Jouw vriend en zijn ex zijn de belangrijkste rolmodellen van de kinderen. En wat doen ze? Ze kunnen niet normaal communiceren en schelden elkaar zelfs uit voor bitch. Wat is dat voor signaal naar de kinderen toe? Wat is dat voor voorbeeld? Vergeet niet dat de meeste kinderen zielsveel van hun ouders houden. Als de ouders elkaar haten is dat ook een klap in het gezicht van de kinderen!
Vervolgens ontstaan er twee nieuwe gezinnen. Je vriend gaat samen met jou wonen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het leeftijdsverschil enorm vind. Je bent zelf bijna 30 jaar. Het is vrij gebruikelijk om je eerste kind pas op die leeftijd te krijgen. In jou geval heb je echter ook al deels de zorg over een 18 en een 15 jarige! Je bent echter nog niet oud genoeg om hun moeder te zijn. En je woont pas 9 maanden samen. Ik weet niet hoelang jullie elkaar al kenden maar je kan niet opeens de moeder worden van een 18 jarige. Jullie kunnen hooguit vrienden worden.
Nu denk je misschien ‘ja maar ik wil ook geen moeder van hun worden’ maar handel je ook zo? Zeg je bijv. wel eens tegen Claire van ‘doe dit of doe dat’? Dan gedraag je je al als een autoriteitsfiguur.
Ik zet ook mijn vraagtekens bij de moeder van Claire en James. Is zij toevallig in gaan wonen bij haar nieuwe vriend of hebben ze samen een nieuw huis betrokken? Voor mijn gevoel is haar ‘nieuwe’ gezin belangrijker dan haar ‘oude’ gezin.
Ze gaat vaker met haar nieuwe vriend op vakantie dan met haar kinderen. Oké kan ik nog mee leven. Maar waarom krijgt ZIJN dochter die ook nog eens de JONGSTE van alle kinderen is de mooiste slaapkamer? Daarmee geven ze ook al een signaal naar Claire toe. Zo van ‘jij bent niet belangrijk genoeg’.
Ik vind jullie ook allemaal zo negatief naar het meisje toe. Jullie willen graag dat ze naar school gaat maar als ze eenmaal de stap heeft gezet is haar studie weer niet goed genoeg. Jullie komen totaal niet steunend over.
Wat ik ook niet begrijp is waarom BEIDE kinderen gestraft worden als maar één iets doet. Dus als Claire iets doet krijgt James ook op zijn kop. Wat wil je vriend hiermee bereiken? Het is ook een signaal naar James toe van ‘het maakt niet uit of je je nou goed gedraagt of niet. Je kan alsnog uitgescholden worden (iemand lui noemen is uitschelden)’. Je moet iemand straffen op het moment dat ze iets fout doen. Datzelfde advies wil ik aan jou meegegeven. Ik begrijp dat je gefrustreerd bent over Claire. Maar als je bij voorbaat al geïrriteerd reageert of zaken erbij haalt die op het moment niet ter sprake zijn krijg je alleen maar ruzie. Als je boos bent op Claire omdat ze haar kamer niet opruimt: spreek haar daarop aan. Ga bijv. niet zeggen: ‘je ruimt je kamer niet op en je gaat ook al niet naar school en je bent ook al brutaal’ etc. Dat word het een gevecht tussen jou en claire van ‘wie heeft er gelijk en wie niet’. Je bereikt niets.
Vervolgens zijn er nog twee uitspraken waar mijn haren echt recht van overeind gaan staan: de eerste is ‘we hebben nu bedacht dat Claire het huishouden doet als ze hier is’. Eh pardon? Wat wil je hiermee bereiken? Ik krijg bij deze woorden het beeld van een meisje dat van haar vader en stiefmoeder het hele huis moet gaan schoonmaken terwijl zij zelf niets doen. Dat gaat hem dus niet worden! Wat je wel kan doen is tegen zowel je vriend als tegen James als tegen Claire (alle drie dus) zeggen van ‘jongens het huishouden vind ik te zwaar om alleen te doen. Daarom zou ik graag afspraken willen maken over wie wat doet en dan gaan we met zijn alle dit huis schoonhouden’. Maak de afspraken zo concreet mogelijk! Dus niet alleen Claire het houdhouden laten doen. Maak het een gezamenlijke taak!
De tweede uitspraak is ‘als de fucking scheiding erdoor is heb ik de macht om zijn dochter eruit te flikkeren zodra het mij uitkomt’. Je typeert jezelf nu een beetje als een stiefmoeder from hell.
Zo mag je niet eens denken! Jouw vriend koos ervoor om met zijn ex kinderen te krijgen. Jouw vriend koos ervoor om geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken. Het is nu ook aan jouw vriend de taak om goed voor zijn kinderen te zorgen! En nou maak jij een opmerking van ‘ik gooi zijn dochter het huis uit als ik er zin in heb!’. Dan maak je alleen maar een gezin kapot en ik zou het intens gemeen vinden voor Claire.
Mijn tip is om een therapeut/psycholoog/maatschappelijk werker te vinden. Ga wat mij betreft het eerste gesprek alleen maar vertel wel eerlijk wat er in je huis afspeelt. Dan kan diegene jullie gezin meer intensief begeleiden. Het lijkt me niet dat jullie er zelfstandig uit kunnen komen.
Ik hou niet van generaliseren maar dat is typisch Engels, ik ken geen enkele Engelse ouder die dat niet doet. De discussies die ik daarover heb gevoerd zijn allang niet meer op 1 hand te tellen.quote:
Wat ik ook niet begrijp is waarom BEIDE kinderen gestraft worden als maar één iets doet. Dus als Claire iets doet krijgt James ook op zijn kop. Wat wil je vriend hiermee bereiken? Het is ook een signaal naar James toe van ‘het maakt niet uit of je je nou goed gedraagt of niet.
mwa mijn moeder deed het ook altijd toen mijn broer en ik jong waren. Ik weet niet of het landelijk bepaald kan worden. Mijn moeder was niet echt een hoogstandje qua ouderschap dus wellicht heeft het met ontwetendheid te maken of niet kritisch naar jezelf kijken.quote:
[..]
Ik hou niet van generaliseren maar dat is typisch Engels, ik ken geen enkele Engelse ouder die dat niet doet. De discussies die ik daarover heb gevoerd zijn allang niet meer op 1 hand te tellen.
Dat kan, maar zoals ik al zei, ken ik er geeneen die het niet doet en ik wil dat zeker niet aan onwetenheid oid wijten. Vandaar dat ik het relateer aan het land. Want ik weet wel zeker dat er ondanks dat er maar 1 miezerige zee tussen zit er zeker 'culturele' verschillen zijn. En wat Seven beschrijft, tja, ik herken daar veel in vanuit mijn 'Engelse' ervaringen.quote:
[..]
mwa mijn moeder deed het ook altijd toen mijn broer en ik jong waren. Ik weet niet of het landelijk bepaald kan worden. Mijn moeder was niet echt een hoogstandje qua ouderschap dus wellicht heeft het met ontwetendheid te maken of niet kritisch naar jezelf kijken.
Zoals? de opvoedingsstijl? Ik zie nu twee ouders die meer om hun nieuwe partners lijken te geven dan om hun kinderenquote:
[..]
Dat kan, maar zoals ik al zei, ken ik er geeneen die het niet doet en ik wil dat zeker niet aan onwetenheid oid wijten. Vandaar dat ik het relateer aan het land. Want ik weet wel zeker dat er ondanks dat er maar 1 miezerige zee tussen zit er zeker 'culturele' verschillen zijn. En wat Seven beschrijft, tja, ik herken daar veel in vanuit mijn 'Engelse' ervaringen.
Als ze nu ook eens beseften dat ze zelf hulp nodig hebben. Claire is slechts het symptoom.quote:
[..]
Juist. En dat gebeurt dus niet. Claire heeft 6 jaar lang haar gang kunnen gaan omdat mijn partner en zijn ex niet met elkaar praten. En dat gaat in de toekomst denk ik ook niet gebeuren. Maar zijn ex beseft nu ook dat ze echt hulp nodig heeft.
edit: je kunt wel aan Claire gaan sleutelen en haar proberen te helpen, maar als je haar vervolgens weer loslaat in dit verziekte systeem is er nog niets veranderd.
[ Bericht 10% gewijzigd door Xennia op 02-12-2012 17:23:11 ]
jij hebt niks te willen. sterker nog, ik zou als ik jou was serieus nadenken of je niet tijdelijk apart zal gaan wonen.quote:
[..]
Ik vraag me dat ook af. Ik weet niet of ik wel onder 1 dak wil wonen met iemand die verkondigt dat ze niet met mij onder 1 dak wil wonen.
Is daar iets mis mee? Mag ik daar niet bij stilstaan?
al was het maar voor het welzijn van de dochter (jij moet je afzijdig houden en ik krijg de indruk dat je dat toch niet helemaal doet), en de relatie tussen vader en dochter.
maar goed.
Ik vind ''manipuleert'' zo negatief en zo bedacht klinken, terwijl het feitelijk slechts een uiting is van haar loyaliteitsconflict. Bovendien denk ik ook dat dit conflict de oorzaak is van haar identiteitsprobleem man/vrouw.quote:
[..]
Ze voelt zich welkom genoeg om te vragen of mijn vriend haar op wil halen nadat ze tegen haar moeder gezegd heeft dat ze niet meer met mij onder 1 dak wil wonen! Kortom: ze manipuleert en dat neem ik haar echt niet kwalijk maar in dit geval betekent het dat ik jouw sarcasme lekker naast me neer kan leggen. En je weet geen bal van de vriend van haar moeder.
Ik vind jou dusdanig stupide met je aannames, dat ik al jouw opmerkingen eigenlijk direct naast me neerleg. Misschien toch maar een abonnement nemen, dan hoef ik het niet eens te lezen.
Claire houdt van allebei haar ouders, maar de ouders kunnen elkaars bloed wel drinken en spreken dit ook uit naar Claire toe. De ouders communiceren niet meer rechtstreeks met elkaar. Claire voelt zich verantwoordelijk voor de spanningen in het gezin en wordt hiervoor verantwoordelijk gemaakt. Ze offert zichzelf hierin op.
Mogelijk hoopt ze op deze manier haar ouders weer samen aan tafel te kunnen krijgen, door ze een gemeenschappelijk doel te geven. Namelijk de zorg voor haar.
En laten we James niet vergeten. Hij lijkt het voorbeeldige kind, het engeltje. Maar hoe goed gaat het eigenlijk met hem? Heeft hij vrienden van zijn leeftijd? Gaat hij wel eens tegen jullie in? Uit hij zijn gevoelens?
Hej, anders ben je ff niet zon kutwijf.quote:
Echt waar hoor .. mensen proberen advies te geven, maar als het niet in jouw straatje past reageer je als een complete en enorme bitch.
Je moet je eens beseffen dat je geen fuck te zeggen hebt over die kinderen, en maar gewoon het nieuwe vriendinnetje van een lamlendige vader bent.
Ik begrijp die Claire goed, dat ze geen zin meer in jouw bemoeienissen en persoonlijke gezeik heeft.
"Pools are perfect for holding water"
Ik wou net een bepaald iets posten, maar dat hebben al heel veel mensen al gedaan gelukkig.
Ik heb een tijd geleden in dit topic je al advies gegeven maar ik ben het wachtwoord van dat account kwijt.
Maar je luistert nergens naar.
Ik denk (nog steeds) dat Claire een gezonde puber is, maar wel depressief is.
Maar óf jij kunt/wilt dit niet zien, Claire is al de zondebok geworden in jouw ogen en je kunt niet meer naar je eigen tekortkomingen kijken.
óf jij bent gewoon écht zelf het probleem. Je bent kennelijk niet echt een makkelijk persoon, daar het lijkt alsof je voornamelijk in je eigen wereld leeft, niks van niemand aanneemt.
óf je wilt hier gewoon lekker zeuren, wellicht bestaat die hele Claire niet eens.
Als je wel oprecht bent, neem a.u.b. eens advies aan. Als je deze relatie wilt redden moet óók jij er voor Claire zijn. Speel eens de volwassene.
Ik heb een tijd geleden in dit topic je al advies gegeven maar ik ben het wachtwoord van dat account kwijt.
Maar je luistert nergens naar.
Ik denk (nog steeds) dat Claire een gezonde puber is, maar wel depressief is.
Maar óf jij kunt/wilt dit niet zien, Claire is al de zondebok geworden in jouw ogen en je kunt niet meer naar je eigen tekortkomingen kijken.
óf jij bent gewoon écht zelf het probleem. Je bent kennelijk niet echt een makkelijk persoon, daar het lijkt alsof je voornamelijk in je eigen wereld leeft, niks van niemand aanneemt.
óf je wilt hier gewoon lekker zeuren, wellicht bestaat die hele Claire niet eens.
Als je wel oprecht bent, neem a.u.b. eens advies aan. Als je deze relatie wilt redden moet óók jij er voor Claire zijn. Speel eens de volwassene.
Ik vind wel dat Seven open staat voor advies en bereid is iets aan te nemen.
Het lastige is alleen dat de verhoudingen binnen het gezin al zo zijn verhard dat het moeilijk is om er voor haar van een afstandje naar te kijken.
Ik denk dat Seven zich ook heel machteloos moet voelen, want er is eigenlijk niets dat zij kan doen. Claire is het ''probleem'' van haar ouders en zo lang zij niet zien welke rol zij zelf spelen bij het in stand houden van de problematiek, zal er niets veranderen.
Dat Claire de ene week boos vertrekt van haar moeder en de week daarop weer van haar vader is een uiting van de problematiek van het hele gezin. Claire toont zich loyaal aan haar moeder door bij haar te klagen over Seven en over hoe slecht het is bij vader thuis. Ze toont zich loyaal aan haar vader door steeds weer terug te komen en te klagen over moeder.
Seven, ik denk dat het enige dat jij kunt doen het bewaken van jouw eigen grenzen is. Als jij hier aan onderdoor gaat, moet je serieus overwegen pas op de plaats te maken en ergens anders te gaan wonen.
Het lastige is alleen dat de verhoudingen binnen het gezin al zo zijn verhard dat het moeilijk is om er voor haar van een afstandje naar te kijken.
Ik denk dat Seven zich ook heel machteloos moet voelen, want er is eigenlijk niets dat zij kan doen. Claire is het ''probleem'' van haar ouders en zo lang zij niet zien welke rol zij zelf spelen bij het in stand houden van de problematiek, zal er niets veranderen.
Dat Claire de ene week boos vertrekt van haar moeder en de week daarop weer van haar vader is een uiting van de problematiek van het hele gezin. Claire toont zich loyaal aan haar moeder door bij haar te klagen over Seven en over hoe slecht het is bij vader thuis. Ze toont zich loyaal aan haar vader door steeds weer terug te komen en te klagen over moeder.
Seven, ik denk dat het enige dat jij kunt doen het bewaken van jouw eigen grenzen is. Als jij hier aan onderdoor gaat, moet je serieus overwegen pas op de plaats te maken en ergens anders te gaan wonen.
Really manipulatie? Dat zie ik er niet in.quote:
Ze voelt zich welkom genoeg om te vragen of mijn vriend haar op wil halen nadat ze tegen haar moeder gezegd heeft dat ze niet meer met mij onder 1 dak wil wonen! Kortom: ze manipuleert en dat neem ik haar echt niet kwalijk
Ze weet niet aan wie ze loyaal moet zijn en zit ook nog eens opgescheept met jou..
Ze mist haar vader en wil dat hij haar op komt halen.
Kan alsnog zijn dat ze niet op jou zit te wachten. Maar ze heeft ook weinig keus he aangezien jij er ook bent moet ze wel.
Allemaal redelijk goed ingeschat. We verwachten trouwens niet dat ze dan het hele huishouden zou doen maar iedere dag iets. Een mens moet een keer leren koken etc etc. Ik denk dat het haar meer macht geeft want ze is nu totaal afhankelijk van haar ouders en dus heeft ze ook maar te dealen met mij. Geen fijne situatie voor haar, want ik ben ook de makkelijkste niet en zoals dawg zegt, ik heb moeite om me afzijdig te houden.quote:
Resistance is futile.
Hmm, ik zal d'r eens op letten. Het was mij nog nooit echt opgevallen dat dat iets typisch Engels is maar het lijkt me niet geheel ondenkbaar. James doet niets in huis maar hij gaat tenminste naar school en meer dan dat verwacht mijn partner niet.quote:
[..]
Ik hou niet van generaliseren maar dat is typisch Engels, ik ken geen enkele Engelse ouder die dat niet doet. De discussies die ik daarover heb gevoerd zijn allang niet meer op 1 hand te tellen.
Resistance is futile.
Ben ik het ook mee eens maar ik kan daar weinig aan veranderen. Ik zeg wel tegen mijn vriend dat hij zijn kop moet houden over hun moeder. De pogingen die hij doet tot communicatie met haar zijn in de trant van 'grow up and talk to me'. Ik zou het ook allang hebben opgegeven, na een paar jaar komt die shit je de oren wel uit.quote:
[..]
Als ze nu ook eens beseften dat ze zelf hulp nodig hebben. Claire is slechts het symptoom.
edit: je kunt wel aan Claire gaan sleutelen en haar proberen te helpen, maar als je haar vervolgens weer loslaat in dit verziekte systeem is er nog niets veranderd.
Resistance is futile.
wat is dat voor een absurd iets zeg!quote:
[..]
Ik hou niet van generaliseren maar dat is typisch Engels, ik ken geen enkele Engelse ouder die dat niet doet. De discussies die ik daarover heb gevoerd zijn allang niet meer op 1 hand te tellen.
Is dat echt normaal om beide kinderen te straffen?
Die theorie zal ik eens voorleggen aan mijn vriend, er kan zomaar een kern van waarheid in zitten.quote:
[..]
Ik vind ''manipuleert'' zo negatief en zo bedacht klinken, terwijl het feitelijk slechts een uiting is van haar loyaliteitsconflict. Bovendien denk ik ook dat dit conflict de oorzaak is van haar identiteitsprobleem man/vrouw.
Claire houdt van allebei haar ouders, maar de ouders kunnen elkaars bloed wel drinken en spreken dit ook uit naar Claire toe. De ouders communiceren niet meer rechtstreeks met elkaar. Claire voelt zich verantwoordelijk voor de spanningen in het gezin en wordt hiervoor verantwoordelijk gemaakt. Ze offert zichzelf hierin op.
Mogelijk hoopt ze op deze manier haar ouders weer samen aan tafel te kunnen krijgen, door ze een gemeenschappelijk doel te geven. Namelijk de zorg voor haar.
En laten we James niet vergeten. Hij lijkt het voorbeeldige kind, het engeltje. Maar hoe goed gaat het eigenlijk met hem? Heeft hij vrienden van zijn leeftijd? Gaat hij wel eens tegen jullie in? Uit hij zijn gevoelens?
James heeft een paar vrienden maar die ziet hij zelden buiten school. Hij gaat wel eens tegen ons in en hij kan enorm koppig zijn. Hij heeft wel enorme moeite met het uiten van zijn gevoelens. Ik hoor hem nooit zeggen hoe hij zich voelt maar hij geeft zijn mening wel als erom gevraagd wordt. Tenzij hij geen zin heeft om zich ermee te bemoeien, dan is het 'I don't know'.
Resistance is futile.
Claire zelf vindt niet dat ze depressief is. Ik ben de enige die haar dat gevraagd heeft, dat vind ik dan wel weer typisch. Ik ben de enige die echt met haar gepraat heeft over haar identiteitsprobleem. Ik ben de enige die lang geprobeerd heeft om aardig te blijven en haar te steunen, maar ik wil mijn leven niet volledig laten beheersen door haar issues.quote:
Ik wou net een bepaald iets posten, maar dat hebben al heel veel mensen al gedaan gelukkig.
Ik heb een tijd geleden in dit topic je al advies gegeven maar ik ben het wachtwoord van dat account kwijt.
Maar je luistert nergens naar.
Ik denk (nog steeds) dat Claire een gezonde puber is, maar wel depressief is.
Maar óf jij kunt/wilt dit niet zien, Claire is al de zondebok geworden in jouw ogen en je kunt niet meer naar je eigen tekortkomingen kijken.
óf jij bent gewoon écht zelf het probleem. Je bent kennelijk niet echt een makkelijk persoon, daar het lijkt alsof je voornamelijk in je eigen wereld leeft, niks van niemand aanneemt.
óf je wilt hier gewoon lekker zeuren, wellicht bestaat die hele Claire niet eens.
Als je wel oprecht bent, neem a.u.b. eens advies aan. Als je deze relatie wilt redden moet óók jij er voor Claire zijn. Speel eens de volwassene.
Ik ben er heilig van overtuigd dat er wel mentale problemen zijn. We hebben hulp nodig, niet alleen Claire. Maar feit is wel dat ik momenteel op zijn zachtst gezegd boos ben omdat zij mij rechtstreeks in haar shit betrekt. Ik weet dat ze pas 18 is maar zo bont heb ik het echt niet gemaakt. Ik heb zelfs nog nooit ruzie met haar gemaakt, woorden gehad op vakantie en that's it. Dat rechtvaardigt geen besluit om bij moeders te blijven in mijn optiek. Ik heb de indruk dat ze dat excuus gewoon gebruikt omdat haar vader haar niet in bed laat liggen en verwacht dat ze meehelpt als ze een vrije dag heeft.
Momenteel is het zo dat ik prikkelbaar wordt als er sprake is van dat ze weer terugkomt. Dat is een heel slecht teken. Want wat als ze weer terugkomt? Het is hetzelfde liedje, ik kan alleen maar machteloos toekijken hoe zij de sfeer verziekt. Ik zie wel meer en meer in dat ik me veel afzijdiger moet houden. Ergens wou ik dat mijn vriend me dan ook niet meer confronteerd met alle negativiteit rondom haar, want als ik mijn mening uit dan vliegt hij in de verdediging. Ik zeg er eerlijk bij dat ik echt niet tactisch ben daarin, ik zeg waar het op staat tegen hem, maar ik vergeet dat het wel zijn dochter is waarover ik het heb..
ik ben soms ook een idioot, maar misschien wordt het wel tijd dat ik er eventjes helemaal niet mee geconfronteerd wordt zodat mijn boosheid kan zakken. Want in essentie is Claire nog steeds een leuke meid met vele talenten en noem maar op. Het is zo zonde dat dit beeld zo verkleurd is door de vakantie. Ik zie ook wel dat alles van tevoren al negatief gelabeld wordt, en dat blijkt in de praktijk verdomd lastig om niet te doen. Tot de vakantie deed ik daar amper aan mee, maar nu kan ik het ook niet laten. We zullen zien. Voorlopig ga ik er nog niet aan onderdoor en voorlopig is ze nog bij haar moeder. En on the bright side: ze is naar haar werk gegaan vandaag dus daar waren we blij mee. Als de zaken er weer anders voor staan, kijk ik wel weer verder. Als het wel zover komt dat ik er niet meer mee om kan gaan, dan ga ik inderdaad ergens anders wonen. En zolang ik er nog zo over denk, kan er van scheiden geen sprake zijn want hij kan alleen maar scheiden en het huis houden als ik haar uitkoop.
En zo is de cirkel weer rond.
.
Resistance is futile.
Straf krijgen ze hier zelden. Claires telefoon wordt zo nu en dan geconfisqueerd. Overigens, haar moeder heeft dat nu gedaan, ze krijgt het ding alleen mee naar haar werk.quote:
[..]
wat is dat voor een absurd iets zeg!
Is dat echt normaal om beide kinderen te straffen?
Maar James krijgt wel te horen dat hij lui is als zijn zus de hele dag in bed gelegen heeft
.
Resistance is futile.
Errrrm, misschien is het geen manipulatie inderdaad. Maar zij sms't letterlijk 'please come and get me, mum doesn't want me here'. Terwijl haar moeder dat nooit gezegd heeft. Ze probeert misschien haar straf te ontlopen maar ze vergeet waarschijnlijk in het heetst van de strijd dat ze eigenlijk helemaal niet met mij onder een dak wil wonen.quote:
[..]
Really manipulatie? Dat zie ik er niet in.
Ze weet niet aan wie ze loyaal moet zijn en zit ook nog eens opgescheept met jou..
Ze mist haar vader en wil dat hij haar op komt halen.
Kan alsnog zijn dat ze niet op jou zit te wachten. Maar ze heeft ook weinig keus he aangezien jij er ook bent moet ze wel.
Ik ben niet zo sterk in mijn mening nuanceren dus ik zal sneller dan een gemiddeld persoon iets als manipulatie bestempelen en daardoor liggen mijn vriend en ik ook wel eens in de clinch over haar omdat ik het hem ook allemaal op zijn bord kwak zonder enige nuance
.
Resistance is futile.
Maar Seven, je wist dat je als tweede vrouw in een gescheiden gezin kwam te wonen. Door de keuze te maken om in je in dat 'bestaande' maar gebroken gezin te voegen (want die keuze sluit per definitie dan juist uit dat je een nieuw/'eigen' gezin sticht) heb je ook de keuze gemaakt om die rol in Claire's leven te spelen.quote:
[..]
Ik heb daar wel een stem in. Ik heb de keuze of ik met haar onder 1 dak wil wonen of niet.
Ik weet niet of ze terugkomt maar mijn partner wil dat ze haar excuses aanbiedt naar mij, ik hoef die excuses niet want het verandert toch niets. En knap dat jouw vaders vriendin dat zo kon. Ik kan het niet.
Je zegt: vergissen is menselijk, en dat klopt ook. Misschien heb je de verkeerde keuze gemaakt, alleen neemt dit niet weg dat omdat JIJ een verkeerde keuze maakt, de wereld zich maar aan moet passen aan jouw verkeerde keuze, want dat is wat je vraagt: je wil dat Claire en de hele scheidingssituatie zich naar jouw en jouw wensen over de situatie schikken en frankly: dat is gewoon werkelijk niet reeel om te verwachten.
Er is eigenlijk maar 1 keuze te maken: Of je gooit je verkeerde verwachtingen de deur uit en stelt je op in de situatie zoals het zou moeten, of je stapt uit de hele situatie.
Wat dacht je Seven? Die kinderen zijn toch al bijna volwassen dus dat wordt na mijn intrek een gezellige boel en ik ga pies bakken, we nemen een hond en we leven nog lang en gelukkig?
Wat ik mis in dit hele verhaal is enig inlevingsvermogen in Claire.
Je zal maar uit zo'n gezin komen waarin je emotioneel verwaarloosd wordt door beide ouders die zichzelf op het eerste plan hebben staan. Die alles op hun beloop laten en gescheiden zijn maar niet eens een scheiding weten door te zetten. Al jaren niet. Waar je ongestoord 50 dagen per jaar ziek kunt zijn zonder dat er actie op ondernomen wordt.
Geen enkele stimulans krijgt om wat van je leven te maken. Opvoeding is namelijk een kind klaarstomen om op eigen benen te staan en ze kan nog geen ei bakken. Maar vader kan niet tegen conflicten en zit aan de antidepressiva. Nu even niet en koopt het af met dure cadeau's.
Goed, vader was toch niet zo depressief om een jong ding in huis te halen.
Seven, jij scheelt minder met die dochter dan met die vader maar je bent wel een volwassen vrouw van bijna dertig jaar. Als jij het alleen maar kunt opbrengen om de sms'-jes van Claire lezen die aan haar moeder gericht zijn, haar FB te lezen, haar gaat zitten uitlachen omdat je haar zgn.wel door hebt. (Je gedraagt je als een stiefzusje i.p.v. een volwassene die iets voor dat gezin wil betekenen.) Stap er dan gewoon uit dit gezin en move on.
Of ga aan tafel en probeer eens tot die slappe hap van een vader door te dringen dat hij zich rap met de opvoeding van zijn kinderen gaat bezig houden. Maak samen huisregels op en maak ook samen met James en Claire doelen. Betrek ze er bij.
Wat ik mis in dit hele verhaal is enig inlevingsvermogen in Claire.
Je zal maar uit zo'n gezin komen waarin je emotioneel verwaarloosd wordt door beide ouders die zichzelf op het eerste plan hebben staan. Die alles op hun beloop laten en gescheiden zijn maar niet eens een scheiding weten door te zetten. Al jaren niet. Waar je ongestoord 50 dagen per jaar ziek kunt zijn zonder dat er actie op ondernomen wordt.
Geen enkele stimulans krijgt om wat van je leven te maken. Opvoeding is namelijk een kind klaarstomen om op eigen benen te staan en ze kan nog geen ei bakken. Maar vader kan niet tegen conflicten en zit aan de antidepressiva. Nu even niet en koopt het af met dure cadeau's.
Goed, vader was toch niet zo depressief om een jong ding in huis te halen.
Seven, jij scheelt minder met die dochter dan met die vader maar je bent wel een volwassen vrouw van bijna dertig jaar. Als jij het alleen maar kunt opbrengen om de sms'-jes van Claire lezen die aan haar moeder gericht zijn, haar FB te lezen, haar gaat zitten uitlachen omdat je haar zgn.wel door hebt. (Je gedraagt je als een stiefzusje i.p.v. een volwassene die iets voor dat gezin wil betekenen.) Stap er dan gewoon uit dit gezin en move on.
Of ga aan tafel en probeer eens tot die slappe hap van een vader door te dringen dat hij zich rap met de opvoeding van zijn kinderen gaat bezig houden. Maak samen huisregels op en maak ook samen met James en Claire doelen. Betrek ze er bij.
Un certain jeune homme
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Drama hides where the Seven resides, of hoe is dat spreekwoord ook alweer precies? Ik weet dat het geen nuttige reactie is, maar ik denk het elke keer als ik de topictitel weer zie in mijn AT.
Ik pak mijn brommer en ik ga.
Klik op stop volgen als het je stoort. Maar dat doe je niet want ergens vind je het drama maar wat interessant, in elk topic waarin ik openhartig mijn drama's uit moet je toch eventjes reageren door te zeggen hoe dramatisch ik wel niet ben. Da's prima want ik kan niet ontkennen dat ik lang niet altijd met beide beentjes op de grond sta, maar het feit dat het jou dusdanig intrigeert zegt over jou dat jij er ook niet vies van bent.
Resistance is futile.
Oh, ik dacht een update, maar het is een late reactie.
The love you take is equal to the love you make.
Paar ontwikkelingen (in chronologische volgorde)
Claire heeft haar excuses aangeboden in een sms voor haar attitude en ik heb terug gesmst dat ze maar gauw weer moest komen en dat ik me ook heb aangesteld + excuses.
Het baantje dat ze had is ze kwijtgeraakt omdat ze niet meer kwam opdagen. Haar moeder flipte daar logischerwijs over, sindsdien is ze weer veel hier te vinden en dat is zowaar gezellig op het moment. We babbelen over een hoop dingen samen en het is gewoon weer de leuke vrolijke boel die het was van voor de vakantie, ik ben er heel blij om. Ik denk dat zij wat beter in haar vel zit nu ze de druk van dat baantje niet meer heeft.
We zijn gisteren naar de kapper geweest en ze heeft nu kort haar, staat haar supergoed. Haar moeder vond het belachelijk dat ze haar haren kort wilde en dat zou allemaal onder mijn invloed zijn. Moederlief heeft de foto's dan ook niet geliked op facebook.
Verder heeft ze het vandaag per sms uitgemaakt met haar vriendje. Ze zei dat ze al een tijdje geen echte gevoelens meer voor hem had en dat is natuurlijk fair enough. Ze waren aan het sms-en over iets anders en toen kwam het hoge woord eruit dat ze niet van hem houdt zoals hij van haar (let wel, in de 7 maanden dat ze samen waren hebben ze elkaar hooguit 14 keer gezien en verder dan zoenen is het nooit gekomen maar goed).. Hij vroeg haar op de man af of ze nog wel bij hem wilde zijn en toen heeft ze naar waarheid geantwoord. Nogal verrot voor hem want hij is duidelijk enorm gek op haar. De manier waarop ze het heeft uitgemaakt verdient niet bepaald een schoonheidsprijs maar ze is wel eerlijk. Ze is de vrolijkheid zelve op dit moment, beetje bizar. Ze beseft niet hoezeer ze hem gekwetst heeft. Haar moeder heeft haar via facebook op haar lazer gegeven omdat ze het heeft uitgemaakt.
De grootste verandering: ze is eerlijker dan voorheen. Ze komt niet steeds op de proppen met smoesjes, misschien dat ze begint aan te voelen dat de waarheid gewaardeerd wordt ook al is die soms niet mooi. Ik heb haar gevraagd of ze last heeft van angsten omdat ik merk dat ze zichzelf niet is zodra ze buiten haar comfortzone moet gaan. Ik ben geen psych maar het zou me niet verbazen als ze agorafobie heeft (de angst om ziek/angstig te worden). Opvallend is wel dat er niets aan de hand is als we voor haar gaan winkelen maar OK.. Werk, school en alle situaties waarin er verwachtingen zijn waaraan ze moet voldoen is teveel voor haar. Ze voelt zich 'ziek' en noem maar op, hoewel dat gewoon in haar hoofd is.
Dus eigenlijk is de situatie precies zoals hij was, alleen zij is eerlijker, ze is haar baantje en haar vriendje kwijt en om geen van die dingen is ze rouwig. Ondertussen is geen van haar ouders naar de huisarts gegaan met haar, haar moeder is er inmiddels niet meer van overtuigd dat er oprecht iets mis is met Claire en mijn vriend is het adres van de dokter kwijt geraakt..
De situatie is momenteel zeer leefbaar en dat is voor mij al een grote winst.
Claire heeft haar excuses aangeboden in een sms voor haar attitude en ik heb terug gesmst dat ze maar gauw weer moest komen en dat ik me ook heb aangesteld + excuses.
Het baantje dat ze had is ze kwijtgeraakt omdat ze niet meer kwam opdagen. Haar moeder flipte daar logischerwijs over, sindsdien is ze weer veel hier te vinden en dat is zowaar gezellig op het moment. We babbelen over een hoop dingen samen en het is gewoon weer de leuke vrolijke boel die het was van voor de vakantie, ik ben er heel blij om. Ik denk dat zij wat beter in haar vel zit nu ze de druk van dat baantje niet meer heeft.
We zijn gisteren naar de kapper geweest en ze heeft nu kort haar, staat haar supergoed. Haar moeder vond het belachelijk dat ze haar haren kort wilde en dat zou allemaal onder mijn invloed zijn. Moederlief heeft de foto's dan ook niet geliked op facebook.
Verder heeft ze het vandaag per sms uitgemaakt met haar vriendje. Ze zei dat ze al een tijdje geen echte gevoelens meer voor hem had en dat is natuurlijk fair enough. Ze waren aan het sms-en over iets anders en toen kwam het hoge woord eruit dat ze niet van hem houdt zoals hij van haar (let wel, in de 7 maanden dat ze samen waren hebben ze elkaar hooguit 14 keer gezien en verder dan zoenen is het nooit gekomen maar goed).. Hij vroeg haar op de man af of ze nog wel bij hem wilde zijn en toen heeft ze naar waarheid geantwoord. Nogal verrot voor hem want hij is duidelijk enorm gek op haar. De manier waarop ze het heeft uitgemaakt verdient niet bepaald een schoonheidsprijs
maar ze is wel eerlijk. Ze is de vrolijkheid zelve op dit moment, beetje bizar. Ze beseft niet hoezeer ze hem gekwetst heeft. Haar moeder heeft haar via facebook op haar lazer gegeven omdat ze het heeft uitgemaakt. De grootste verandering: ze is eerlijker dan voorheen. Ze komt niet steeds op de proppen met smoesjes, misschien dat ze begint aan te voelen dat de waarheid gewaardeerd wordt ook al is die soms niet mooi. Ik heb haar gevraagd of ze last heeft van angsten omdat ik merk dat ze zichzelf niet is zodra ze buiten haar comfortzone moet gaan. Ik ben geen psych maar het zou me niet verbazen als ze agorafobie heeft (de angst om ziek/angstig te worden). Opvallend is wel dat er niets aan de hand is als we voor haar gaan winkelen
maar OK.. Werk, school en alle situaties waarin er verwachtingen zijn waaraan ze moet voldoen is teveel voor haar. Ze voelt zich 'ziek' en noem maar op, hoewel dat gewoon in haar hoofd is. Dus eigenlijk is de situatie precies zoals hij was, alleen zij is eerlijker, ze is haar baantje en haar vriendje kwijt en om geen van die dingen is ze rouwig. Ondertussen is geen van haar ouders naar de huisarts gegaan met haar, haar moeder is er inmiddels niet meer van overtuigd dat er oprecht iets mis is met Claire en mijn vriend is het adres van de dokter kwijt geraakt..
De situatie is momenteel zeer leefbaar en dat is voor mij al een grote winst.
Resistance is futile.
Oh Staal: treffend wat je zegt over stiefzusje. Zo voelt het voor mij inderdaad. Ik had eigenlijk verwacht dat het veel moeilijker zou worden, dat er een keer moeilijkheden zouden komen wist ik van tevoren.
Ik heb fouten gemaakt en dat zal ik nog wel vaker doen. Maar dat ik me niet inleef in haar, daar sla je de plank wel mis. Ik ben de enige die zich inleeft in haar, alleen was mijn geduld op tijdens de vakantie. Ik ben de enige die luistert naar haar verhalen over haar vriendje en haar gender issues, ik ben de enige die bereid is om met haar naar de kapper te gaan, en ook voor de vakantie was ik de enige die wel nog het geduld had om naar haar te luisteren.
Ik zal mijn geduld nog wel vaker verliezen met haar en ik zal nog wel vaker fouten maken wanneer het op mijn stiefzusje en stiefbroertje aankomt. Geen enkele stiefzus is perfect en ook als je volwassen bent is het niet makkelijk om je plek te vinden in een gezin waarin iedereen muurvast zit in de patronen. De situatie is wat de situatie is en ik kan geen ijzer breken met mijn blote handjes. Maar het is wel fijn dat Claire en ik weer door 1 deur kunnen en dat we blijkbaar genoeg om elkaar geven om te vergeven.
Ik heb fouten gemaakt en dat zal ik nog wel vaker doen. Maar dat ik me niet inleef in haar, daar sla je de plank wel mis. Ik ben de enige die zich inleeft in haar, alleen was mijn geduld op tijdens de vakantie. Ik ben de enige die luistert naar haar verhalen over haar vriendje en haar gender issues, ik ben de enige die bereid is om met haar naar de kapper te gaan, en ook voor de vakantie was ik de enige die wel nog het geduld had om naar haar te luisteren.
Ik zal mijn geduld nog wel vaker verliezen met haar en ik zal nog wel vaker fouten maken wanneer het op mijn stiefzusje en stiefbroertje aankomt. Geen enkele stiefzus is perfect en ook als je volwassen bent is het niet makkelijk om je plek te vinden in een gezin waarin iedereen muurvast zit in de patronen. De situatie is wat de situatie is en ik kan geen ijzer breken met mijn blote handjes. Maar het is wel fijn dat Claire en ik weer door 1 deur kunnen en dat we blijkbaar genoeg om elkaar geven om te vergeven.
Resistance is futile.
Heheh, ik lees net terug hoe ik met stelligheid postte dat ik haar excuses niet hoefde omdat het toch niets zou veranderen. Soms ben ik zo'n stomme geit . Ik ging er vanuit dat haar excuses onoprecht zouden zijn. Dat waren ze niet.
. Ik ging er vanuit dat haar excuses onoprecht zouden zijn. Dat waren ze niet.
Resistance is futile.
Volgens mij zit je vééls te diep er in te geraken, en laat je je al net zo manipuleren door dat kind en je voor haar karretje zetten, als die twee slappe ouders...
Nu ben je opeens de 'grote vriendin' maar ook dat lijkt er vooral in gegrond te zijn dat ze het nu eventjes bij haar moeder verbokt had... Wat eerder andersom was en toen ging ze dus naar haar moeder en bakte daar zoete broodjes...
Het lijkt er gewoon op dat dat meisje al behoorlijk gespecialiseerd erin is haar twee ouders (en hun aanhangsels) tegen elkaar uit te spelen.
Nu ben je opeens de 'grote vriendin' maar ook dat lijkt er vooral in gegrond te zijn dat ze het nu eventjes bij haar moeder verbokt had... Wat eerder andersom was en toen ging ze dus naar haar moeder en bakte daar zoete broodjes...
Het lijkt er gewoon op dat dat meisje al behoorlijk gespecialiseerd erin is haar twee ouders (en hun aanhangsels) tegen elkaar uit te spelen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik ben niet gek natuurlijk. Zij is te vinden waar de wind voor haar gunstig is, dat ontkent niemand. Ik zeg ook niet dat ze ineens geweldig is. Maar het feit dat ze nu veel eerlijker is, helpt wel enorm. Ik hoor eigenlijk geen kutsmoesjes meer op het moment. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ze hulp nodig heeft en als al haar problemen een facade blijken te zijn, dan heeft ze zeker hulp nodig.quote:
Volgens mij zit je vééls te diep er in te geraken, en laat je je al net zo manipuleren door dat kind en je voor haar karretje zetten, als die twee slappe ouders...
Nu ben je opeens de 'grote vriendin' maar ook dat lijkt er vooral in gegrond te zijn dat ze het nu eventjes bij haar moeder verbokt had... Wat eerder andersom was en toen ging ze dus naar haar moeder en bakte daar zoete broodjes...
Het lijkt er gewoon op dat dat meisje al behoorlijk gespecialiseerd erin is haar twee ouders (en hun aanhangsels) tegen elkaar uit te spelen.
Resistance is futile.
Jij beweert dat ze eerlijker zou zijn... Enkel kom je ook niet aan met voorbeelden, maar begin je gelijk met een door jouw vermoedde fobie-diagnose (agorafobie) waarvan jij de oorzaak van haar gedrag vermoed...
En kennelijk bevestigd zij gewoon nu wat jij graag wil denken...
Dat noem ik geen 'eerlijkheid', maar vooral iemand op de juiste momenten naar de mond praten en zeggen wat die ander graag hoort
En kennelijk bevestigd zij gewoon nu wat jij graag wil denken...
Dat noem ik geen 'eerlijkheid', maar vooral iemand op de juiste momenten naar de mond praten en zeggen wat die ander graag hoort
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ze is eerlijker in de zin van geen smoesjes meer, ze praat meer over haar gevoelens, ze is minder dramatisch en ik heb haar sinds ze terug is niet meer op kleine leugentjes betrapt.
Resistance is futile.
Fijn om te horen dat het nu wat beter lijkt te gaan. Hoe is het nu met pa?
(aangezien jullie dit nooit helemaal 100% op gaan lossen als hij niet meedoet)
(aangezien jullie dit nooit helemaal 100% op gaan lossen als hij niet meedoet)
"Pools are perfect for holding water"
Vergeten te melden!
Met 'pa' gaat het goed. Hij is 6 weken geleden op eigen houtje gestopt met zijn antidepressiva. Ik weet niet zo goed waarom eigenlijk, een paar maanden geleden was hij bang om ermee te stoppen maar blijkbaar durfde hij het ineens aan. Hij is zo nu en dan duizelig, verder merk ik weinig verandering aan hem. Hij is wat relaxter, flipt op het moment veel minder snel.
Ik heb zijn klachten eens gegoogled en dat klopt 100% met general anxiety disorder (weet even niet in Nederlands, algemene angststoornis denk ik?), wat wel vaker voorkomt bij mensen na een scheiding. En rara, it runs in the family. Dus zo nu en dan gooi ik dat balletje op, als hij overdrijft/flipt dan laat ik hem zo'n beetje flippen en als hij kalmeert, dan praten we over zijn angsten. Eerder was mijn instinct om er tegenin te gaan met een 'stel je niet aan' als boodschap, dat werkte dan natuurlijk averechts. Nu erken ik het probleem en geef ik aan dat ik niet goed weet hoe ik met zijn angsten om moet gaan. Ik ga niet meer mee in 'stress' want om eerlijk te zijn, hij heeft echt niet meer stress te verwerken dan andere mannen die twee pubers en een vriendin en een eigen bedrijf hebben. Het belletje begint bij hem langzaam te rinkelen maar hij staat niet echt open voor therapie. En dat hoeft voor mij ook niet, ik hou van hem zoals hij is maar ik vind het wel jammer voor hem dat het zijn geluk in de weg staat.
Ik merk dat hij veel meer geduld heeft met Claire en James, hij kan de dingen wat meer op zijn beloop laten en hij is in zijn algemeenheid makkelijker in de omgang. Hij schreeuwt minder, hij zeurt minder, hij is veel liever tegen mij. Hij is momenteel gelukkiger en of dat komt doordat hij met de medicatie gestopt is, ik weet het niet. Maar ik hoop dat hij deze trend door weet te zetten.
Met 'pa' gaat het goed. Hij is 6 weken geleden op eigen houtje gestopt met zijn antidepressiva. Ik weet niet zo goed waarom eigenlijk, een paar maanden geleden was hij bang om ermee te stoppen maar blijkbaar durfde hij het ineens aan. Hij is zo nu en dan duizelig, verder merk ik weinig verandering aan hem. Hij is wat relaxter, flipt op het moment veel minder snel.
Ik heb zijn klachten eens gegoogled en dat klopt 100% met general anxiety disorder (weet even niet in Nederlands, algemene angststoornis denk ik?), wat wel vaker voorkomt bij mensen na een scheiding. En rara, it runs in the family. Dus zo nu en dan gooi ik dat balletje op, als hij overdrijft/flipt dan laat ik hem zo'n beetje flippen en als hij kalmeert, dan praten we over zijn angsten. Eerder was mijn instinct om er tegenin te gaan met een 'stel je niet aan' als boodschap, dat werkte dan natuurlijk averechts. Nu erken ik het probleem en geef ik aan dat ik niet goed weet hoe ik met zijn angsten om moet gaan. Ik ga niet meer mee in 'stress' want om eerlijk te zijn, hij heeft echt niet meer stress te verwerken dan andere mannen die twee pubers en een vriendin en een eigen bedrijf hebben. Het belletje begint bij hem langzaam te rinkelen maar hij staat niet echt open voor therapie. En dat hoeft voor mij ook niet, ik hou van hem zoals hij is maar ik vind het wel jammer voor hem dat het zijn geluk in de weg staat.
Ik merk dat hij veel meer geduld heeft met Claire en James, hij kan de dingen wat meer op zijn beloop laten en hij is in zijn algemeenheid makkelijker in de omgang. Hij schreeuwt minder, hij zeurt minder, hij is veel liever tegen mij. Hij is momenteel gelukkiger en of dat komt doordat hij met de medicatie gestopt is, ik weet het niet. Maar ik hoop dat hij deze trend door weet te zetten.
Resistance is futile.
General anxiety disorder = gegeneraliseerde angststoornis... en Agorafobie is pleinvrees.
Angst om ziek te zijn of te worden is hypochondrie.
Leuk dat je je verhalen zo uit de doeken doet, ik lees al een tijdje mee. Nu maar even wat gepost, komt hij ook in MYAT.
Angst om ziek te zijn of te worden is hypochondrie.
Leuk dat je je verhalen zo uit de doeken doet, ik lees al een tijdje mee. Nu maar even wat gepost, komt hij ook in MYAT.
And the druids turn to stone...
Ik lees ook al een tijdje mee, en moet zeggen dat er in het VK mensen over het algemeen wat treuriger zijn (niet als in dat ze zielig/slecht zijn, maar verdrietig). Ik weet niet hoe het komt, gebrek aan zon, alcohol misbruik, gebrek aan communicatie met ouders, maar is me wel opgevallen. Dit betekent niet meteen dat iemand depressief is, hoewel het ook niet altijd een excuus is.
Anyway, succes! Klinkt of er een stapje vooruit is gemaakt, maar laat haar er geen misbruik van maken inderdaad.
Anyway, succes! Klinkt of er een stapje vooruit is gemaakt, maar laat haar er geen misbruik van maken inderdaad.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Fijn om te horen dat het nu iig een stuk beter lijkt te gaan.
Al moet je daar ook wel een beetje mee oppassen, en niet denken dat er nu geen hulp oid meer nodig is omdat alles zichzelf wel oplost. Dat lijkt me gevaarlijk.
Ow en heel fijn dat je zo veel en inhoudelijk update.
Al moet je daar ook wel een beetje mee oppassen, en niet denken dat er nu geen hulp oid meer nodig is omdat alles zichzelf wel oplost. Dat lijkt me gevaarlijk.
Ow en heel fijn dat je zo veel en inhoudelijk update.
"Pools are perfect for holding water"
Ja, het is een treurig land. Britten zijn negatiever over zichzelf en hun vooruitzichten dan Nederlanders en Belgen. Ze zetten zichzelf vaker in de zeik, iets wat je Nederlanders maar zelden ziet doen.quote:
Ik lees ook al een tijdje mee, en moet zeggen dat er in het VK mensen over het algemeen wat treuriger zijn (niet als in dat ze zielig/slecht zijn, maar verdrietig). Ik weet niet hoe het komt, gebrek aan zon, alcohol misbruik, gebrek aan communicatie met ouders, maar is me wel opgevallen. Dit betekent niet meteen dat iemand depressief is, hoewel het ook niet altijd een excuus is.
Anyway, succes! Klinkt of er een stapje vooruit is gemaakt, maar laat haar er geen misbruik van maken inderdaad.
Stapjes vooruit, en weer een stapje terug. Madam heeft hier prinsheerlijk hele dagen op internet gezeten en zei dat ze hier wilde blijven in plaats van teruggaan naar haar moeder voor 2 dagen. Mijn vriend was er wel blij mee, maar mij bekroop een vreemd gevoel.
Ze is bij haar moeder de komende 4 weken gebanned van internet.
. Slimmerik. Ik heb gevraagd aan mijn vriend of het geen idee is om haar moeder te vragen om dit soort info met ons te delen zodat we allemaal op 1 lijn liggen en dat ze ook werkelijk niet op internet kan.
Resistance is futile.
Strak plan, maar pas wel op dat je niet de straffen van een ander gaat uitvoeren, terwijl je het er niet mee eens bent (en bijvoorbeeld 2 weken wel genoeg vindt)
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
4 weken geen internet? Wat had het "kind" van 19 (?) in hemelsnaam uitgespookt? Vind het een erg forse straf
Ze werd ontslagen. Volgens haar moeder omdat ze tot diep in de nacht op internet is. Wij trekken de stekker eruit als we gaan slapen om 11 uur beetje cru maar we kunnen er moeilijk voor opblijven. Ze komt gewoon de hele dag niet uit bed als we dat niet doen. Sterker nog, ze hebben allebei geeneens een eigen wekker, ze worden wakker gemaakt. James gaat niet eens op eigen houtje naar school, hij wordt gebracht 'omdat hij anders niet gaat' of te laat is. Koop dat jong een fiets of zo maar nee, beide ouders zeiken er liever over dan dat ze er iets aan doen.
Claire is 18 trouwens, maar ik vind haar emotioneel eerder 14/15 om eerlijk te zijn. Haar broertje is volwassener dan zij is.
beetje cru maar we kunnen er moeilijk voor opblijven. Ze komt gewoon de hele dag niet uit bed als we dat niet doen. Sterker nog, ze hebben allebei geeneens een eigen wekker, ze worden wakker gemaakt. James gaat niet eens op eigen houtje naar school, hij wordt gebracht 'omdat hij anders niet gaat' of te laat is. Koop dat jong een fiets of zo maar nee, beide ouders zeiken er liever over dan dat ze er iets aan doen. Claire is 18 trouwens, maar ik vind haar emotioneel eerder 14/15 om eerlijk te zijn. Haar broertje is volwassener dan zij is.
Resistance is futile.
Nog iets dat ze niet kunnen trouwens: klok kijken! Blijkbaar leren ze dat niet op school.
James kan zijn veters niet zelf strikken en daarom wil hij geen nieuwe schoenen kopen. De schoenen die hij heeft zijn allemaal sneakers met klitteband.
Ik kan er wel om lachen op zich, maar eigenlijk is het om te janken.
James kan zijn veters niet zelf strikken en daarom wil hij geen nieuwe schoenen kopen. De schoenen die hij heeft zijn allemaal sneakers met klitteband.
Ik kan er wel om lachen op zich, maar eigenlijk is het om te janken.
Resistance is futile.
Dit meen je toch niet serieus he? En dat ze het niet op school leren is een kut excuus. Dat kun je ze als ouders zijnde ook leren.quote:Op woensdag 9 januari 2013 23:10 schreef Seven. het volgende:
Nog iets dat ze niet kunnen trouwens: klok kijken! Blijkbaar leren ze dat niet op school.
James kan zijn veters niet zelf strikken en daarom wil hij geen nieuwe schoenen kopen. De schoenen die hij heeft zijn allemaal sneakers met klitteband.
Ik kan er wel om lachen op zich, maar eigenlijk is het om te janken.
Blijkt dat de kinderen van mijn collega's geen van allen hebben leren klokkijken tot ze volwassen warenquote:
Hoe incompetent zijn hun ouders dan in hemelsnaam?
. Binnenkort maar eens horloges halen voor die twee, te zot voor woorden. Overigens Claire kan haar veters wel strikken en het is James wel ooit geleerd maar hij heeft er gewoon geen zin in. Ik denk dat hij bang is om voor lul te staan of zo.
Resistance is futile.
Klokkijken voor volwassenen? Dat lijkt me wel erg stug, hoor.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik zat met open mond te luisteren naar een gesprek tussen mijn vriend en Claire.quote:
[..]
Dit meen je toch niet serieus he? En dat ze het niet op school leren is een kut excuus. Dat kun je ze als ouders zijnde ook leren.
'Hoe laat is het?'
'Daar hangt de klok'
'Ik kan niet klok kijken'
'Claire, ik heb het je nu vaak genoeg uitgelegd, kleine wijzer geeft het uur aan, grote wijzer de minuten. De grote wijzer is halverwege dus een half uur en de kleine wijzer staat bijna op de 11. Dus hoe laat is het?'
'Weet ik veel, half 12 zeker?'
!!
Resistance is futile.
Nee serieus! Mensen van mijn leeftijd die zeggen dat ze dat zelf ook pas rond hun 20ste geleerd hebben toen ze op zichzelf gingen wonenquote:
Klokkijken voor volwassenen? Dat lijkt me wel erg stug, hoor.
en dan nog een aantal collega's die bevestigen dat ze niet eens wisten dat dat op school niet meer geleerd wordt. Overal hangen digitale klokken in huis dus zo weten heel veel kinderen dat probleem te omzeilen tot ze dik volwassen zijn. Ik weet het, het is bizar maar vraag het aan de Britten en de meesten zullen bevestigen dat hun kinderen niet leren klok kijken.
Resistance is futile.
quote:
[..]
Ik zat met open mond te luisteren naar een gesprek tussen mijn vriend en Claire.
'Hoe laat is het?'
'Daar hangt de klok'
'Ik kan niet klok kijken'
'Claire, ik heb het je nu vaak genoeg uitgelegd, kleine wijzer geeft het uur aan, grote wijzer de minuten. De grote wijzer is halverwege dus een half uur en de kleine wijzer staat bijna op de 11. Dus hoe laat is het?'
'Weet ik veel, half 12 zeker?'
Doet ze niet alsof, voor de aandacht ofzo?
But while the earth sinks to its grave
You sail to the sky on the crest of a wave
You sail to the sky on the crest of a wave
Dat dacht ik ook eerst, maar toen kwam het in mij op dat James eigenlijk elke week vraagt hoe laat het is.quote:
[..]
Doet ze niet alsof, voor de aandacht ofzo?
Resistance is futile.
Ik ken best wel wat Britten, maar dit absurde verhaal herken ik niet bij mijn kennissen.
Of ze zijn enorm lui, enorm dom. Of allebei. Maar dit is echt abnormaal, uitgaande van een redelijk IQ,
Of ze zijn enorm lui, enorm dom. Of allebei. Maar dit is echt abnormaal, uitgaande van een redelijk IQ,
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Dit is echt niet normaal hoor, kinderen die zulke vaardigheden missen is toch verontrustendquote:
[..]
Blijkt dat de kinderen van mijn collega's geen van allen hebben leren klokkijken tot ze volwassen waren
Overigens Claire kan haar veters wel strikken en het is James wel ooit geleerd maar hij heeft er gewoon geen zin in. Ik denk dat hij bang is om voor lul te staan of zo.
Niet zelf uit bed komen, niet kunnen klok kijken, niet schoenen kunnen strikken, wtf? Parenting skills van niks zoals het nu overkomt, of die kinderen hebben een flink gebrek.
De ouders moesten zich schamen dat ze zulke kinderen afleveren aan de maatschappij. Schokkend gewoon zo weinig zelfredzaamheid.
Ik vind deze zin eigenlijk wel alleszeggend.quote:
[..]
Ik heb daar wel een stem in. Ik heb de keuze of ik met haar onder 1 dak wil wonen of niet.
Om even samen te vatten ben jij zo'n jaar geleden een vent met een moeilijke toch-niet-scheiding en co-ouderschap van twee pubers tegengekomen, en dacht 'puik plan om daar direct mee samen te gaan wonen'. Vervolgens blijkt de situatie nóg verknipter dan hij in het begin leek (of je zag het in het begin niet vanwege verliefdheid, whatever) en blijkt dochterlief bést wel diep in de put te zitten. Of dat nou selfinflicted is of niet laten we in het midden, maar duidelijk is dat ze het niet hoeft te zoeken in de volwassenen in haar omgeving, wat betreft stabiliteit en duidelijkheid. In al je posts maak je heel duidelijk dat jij wél vindt dat je iets te zeggen hebt over haar doen en laten, dat je daar zelfs derden in mag betrekken, en sancties aan mag verbinden. Immers, als puntje bij paaltje komt, denk je dat je partner toch wel voor jou kiest.
Als 18-jarige, die bepaald niet fijn in het leven staat, zou ik iemand die 10 jaar ouder is, in míjn huis komt wonen en denkt van alles en nog wat te zeggen te hebben, het leven nog veel zuurder maken dan zij nu doet.
Seven topics
. Ik heb ze gemist .
Kan ook gewoon een geval zijn van dyscalculie.
Ik heb heel erg veel moeite met analoge klokken lezen gehad..
Als ik vroeg hoe laat het was vroeg ik altijd om teleteksttijd. digitaal snapte ik wel.
Ik heb heel erg veel moeite met analoge klokken lezen gehad..
Als ik vroeg hoe laat het was vroeg ik altijd om teleteksttijd. digitaal snapte ik wel.
Hoi clumsy_clown, bedankt voor je immer haatdragende en veroordelende bijdragen. Let it go, de strijd tussen ons is al zeker 5 jaar geleden. Je post zegt meer over jou dan over mij.
Update omdat Copycat die wilde. Het gaat goed hier. Hij is nog steeds gestopt met AD en hij knapt zienderogen op. Stijgende lijn blijft zich doorzetten. De kinderen zijn allebei leuker in de omgang, Claire is nog steeds constant thuis maar zo nu en dan pakt ze de stofzuiger of gaat ze met de honden wandelen. Hun moeder is weer op vakantie met haar vriend dus ze zijn nu bijna 2 weken bij ons. Eigenlijk best gezellig. Ik vind het nog steeds een beetje raar dat dit huishouden zo vol met individuen zit, iedereen zit liever boven dan beneden. Maar OK, ik persoonlijk vind TV ondingen dus ik doe er eigenlijk aan mee.
Ik merk wel dat er meer en meer spanningen zijn tussen James en Claire. Maar goed, dat moeten ze zelf maar uitvechten, ik vind het wel goed dat James nu van zich af begint te bijten.
Update omdat Copycat die wilde. Het gaat goed hier. Hij is nog steeds gestopt met AD en hij knapt zienderogen op. Stijgende lijn blijft zich doorzetten. De kinderen zijn allebei leuker in de omgang, Claire is nog steeds constant thuis maar zo nu en dan pakt ze de stofzuiger of gaat ze met de honden wandelen. Hun moeder is weer op vakantie met haar vriend dus ze zijn nu bijna 2 weken bij ons. Eigenlijk best gezellig. Ik vind het nog steeds een beetje raar dat dit huishouden zo vol met individuen zit, iedereen zit liever boven dan beneden. Maar OK, ik persoonlijk vind TV ondingen dus ik doe er eigenlijk aan mee.
Ik merk wel dat er meer en meer spanningen zijn tussen James en Claire. Maar goed, dat moeten ze zelf maar uitvechten, ik vind het wel goed dat James nu van zich af begint te bijten.
Resistance is futile.
Oh ja, dat klokkijken!
Wat blijkt nu: niks aan het handje, ze kunnen prima klokkijken. Ik vroeg ze laatst 'hoe laat is het' toen ze in de huiskamer zaten (geen digitale klokken): niks mis met die twee. Blijkbaar vinden ze het zo nu en dan leuk om hun vader op stang te jagen.
Ik snap nog steeds niet waar die neiging vandaan komt om zo kinderlijk te blijven. Beiden hebben totaal geen zin om op stap te gaan, om naar buiten te gaan, om met vrienden om te gaan, om op vakantie te gaan (hoewel, vakantie is niks voor Claire maar James vindt dat wel leuk).
Waar komt die apathie vandaan? Is dat puur een gebrek aan een schop onder de kont?
En vergat nog te vertellen dat Claire de laatste tijd vaker bijdehand is tegen haar vader maar stiekem juich ik dat toe want dat soort gedrag is je afzetten en losmaken van je ouders => heeft ze nodig en ik hoop dat ze dat bij haar moeder ook doet. En ze zegt hem ook dingen recht in zijn gezicht, hij reageert zich soms onredelijk af op anderen maar zij kwakt dat nu regelrecht terug op zijn bord.
Wat blijkt nu: niks aan het handje, ze kunnen prima klokkijken. Ik vroeg ze laatst 'hoe laat is het' toen ze in de huiskamer zaten (geen digitale klokken): niks mis met die twee. Blijkbaar vinden ze het zo nu en dan leuk om hun vader op stang te jagen.
Ik snap nog steeds niet waar die neiging vandaan komt om zo kinderlijk te blijven. Beiden hebben totaal geen zin om op stap te gaan, om naar buiten te gaan, om met vrienden om te gaan, om op vakantie te gaan (hoewel, vakantie is niks voor Claire maar James vindt dat wel leuk).
Waar komt die apathie vandaan? Is dat puur een gebrek aan een schop onder de kont?
En vergat nog te vertellen dat Claire de laatste tijd vaker bijdehand is tegen haar vader maar stiekem juich ik dat toe want dat soort gedrag is je afzetten en losmaken van je ouders => heeft ze nodig en ik hoop dat ze dat bij haar moeder ook doet. En ze zegt hem ook dingen recht in zijn gezicht, hij reageert zich soms onredelijk af op anderen maar zij kwakt dat nu regelrecht terug op zijn bord.
Resistance is futile.
Oh ja: nog eentje dan. James belde laatst op dat hij geen sleutel had, Claire was gewoon thuis maar de voordeur zat op slot en geen sleutel in huis. Mijn vriend zei 'dan klim je maar door het raam in de huiskamer' maar dat vertikte James dus, hij zei dat dat niet kon. Dikke onzin, ik heb het zelf gedaan en mijn reet is heel wat dikker dan de zijne.
Nou ja, uiteindelijk heeft hij zijn mammie gebeld, die de buurvrouw gebeld heeft of hij niet daar kon blijven .
Nou ja, uiteindelijk heeft hij zijn mammie gebeld, die de buurvrouw gebeld heeft of hij niet daar kon blijven
.
Resistance is futile.
Tof dat er vooruitgang in zit.
En elk gezin is anders, sommige mensen zijn nu eenmaal meer individueel bezig dan anderen. Respecteer dat op het moment dat het niet verkeerd gedrag is, leg niet jouw wensen op aan anderen, dan krijg je taferelen waar clumsy-clown je van beticht.
En sommige mensen ondernemen van zichzelf gewoon weinig. Ook dat heb je te respecteren, al kun je wel zelf iets ondernemen en vragen of er een mee gaat, misschien vinden ze het wel leuk en doen ze het dan vaker.
En elk gezin is anders, sommige mensen zijn nu eenmaal meer individueel bezig dan anderen. Respecteer dat op het moment dat het niet verkeerd gedrag is, leg niet jouw wensen op aan anderen, dan krijg je taferelen waar clumsy-clown je van beticht.
En sommige mensen ondernemen van zichzelf gewoon weinig. Ook dat heb je te respecteren, al kun je wel zelf iets ondernemen en vragen of er een mee gaat, misschien vinden ze het wel leuk en doen ze het dan vaker.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Wat ik niet begrijp - misschien is het al gezegd - is dat je volledig accepteert dat je vriend zeven jaar na dato nog angstaanvallen heeft door wat er gebeurd is, maar van die dochter zie je exact het zelfde gedrag als fake?
Goed punt. Dat is ook krom en ik snap dat het zo overkomt, maar ik heb ook meerdere malen aangegeven dat mijn vriend hulp nodig heeft, en ook dat Claire hulp nodig heeft. Dit topic gaat meer over haar dan over mijn vriend, maar ik heb ook moeite met zijn angstige gedrag. In dit topic is dat nogal onderbelicht, ook omdat ik zijn gedrag veel makkelijker vind om mee om te gaan. Hij praat erover, zij niet. Voor hem kan ik meer begrip opbrengen omdat ik er veel voor terug krijg. Ik ben met hem in een positie om er effectief iets aan te kunnen doen, van haar kan ik niet anders dan accepteren omdat ze een soort stiefzusje is. Met hem kan ik werken naar een oplossing en dat werkt voor mij heel goed. Maar omdat zij geen dochter/zusje is, kan ik niet anders dan van de zijlijn toekijken en accepteren. Dat leidt bij mij tot een machteloos gevoel en daarom zeik ik erover.quote:
Wat ik niet begrijp - misschien is het al gezegd - is dat je volledig accepteert dat je vriend zeven jaar na dato nog angstaanvallen heeft door wat er gebeurd is, maar van die dochter zie je exact het zelfde gedrag als fake?
Maar voor de duidelijkheid. Ik keur mijn vriend zijn gedrag niet goed, zelfs nu er een stijgende lijn in zit. Ik word er soms hondsmoe van, maar ik kan met hem heel makkelijk een gesprek aangaan daarover.
Ik zal even een deel II openen.
Resistance is futile.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |