ADD&ADHD #53 doing doing

Juist omdat het je eigen ding is en het energienopzuigt en je tijdsperceptie volledig aantast lijkt me dat het meest ontspannen.

Ik gaf bij een psycholoog aan dat ik niet tot rust kwam, behalve als ik dingen maak, dus creatief bezig ben. Tekenen, boetseren, dooie gemak een krant lezen, dat soort dingen.

Wel had ik vorige maand voor het eerst in 15 (!) jaar rust in mijn knar zonder ergens aan te denken, zonder iets te moeten, volledig in het element. Teken dat ik het mezelf dus veel te druk maak terwijl ik niets doe.

quote:

Op donderdag 13 december 2012 21:37 schreef Skull-splitter het volgende:
Juist omdat het je eigen ding is en het energienopzuigt en je tijdsperceptie volledig aantast lijkt me dat het meest ontspannen.

Ik gaf bij een psycholoog aan dat ik niet tot rust kwam, behalve als ik dingen maak, dus creatief bezig ben. Tekenen, boetseren, dooie gemak een krant lezen, dat soort dingen.

Wel had ik vorige maand voor het eerst in 15 (!) jaar rust in mijn knar zonder ergens aan te denken, zonder iets te moeten, volledig in het element. Teken dat ik het mezelf dus veel te druk maak terwijl ik niets doe.

Ja, niks doen doet mij ook geen goed, en doorgaans kom ik inderdaad meer tot rust als ik juist ergens mee bezig ben.. alleen ben ik wel zo ontzettend perfectionistisch/tikkie obsessief in al mijn projectjes dat ze haast wel een soort van hyperfocus vereisen, en nu ik sinds kort veel meer ben gaan werken merk ik dat ik dat dus vaak 's avonds en in het weekend nog moeilijk op kan brengen.
Op een bepaald punt is het gewoon echt even 'op' in mijn hoofd, en wil ik gevoelsmatig eigenlijk alleen nog maar liggen en niks doen.. maar als ik dan vervolgens naar mijn gevoel denk te luisteren en bijtijds in bed kruip lig ik me daar weer te vervelen

Ik heb vandaag maar een paar dingen van mijn to-do list gedaan maar voelt wel aardig. Morgenavond een deel en overmorgen weer een deel.

Gisteren in de middag heel wat van plan maar rond vieren in elkaar gezakt en naar bed gegaan.

De neveneffecten van de medicatie zijn gelukkig al een stukje minde, gisteren nauwelijks nog hoofdpijn en gelukkig ook wat minder "spacey" dan de eerste dag . Nog een klein beetje last van het in slaap komen 's avonds. Eens kijken hoe dat verloopt en anders eens kijken of het gebruik van melatonine nuttig kan zijn daarvoor.

Alles voelt een stuk rustiger aan dus medicatie lijkt wel te functioneren, ben echter nog steeds wel bang van een soort van rebound effect na een aantal dagen. Zoiets heb ik vroeger toen ik experimenteerde met nootropics wel eens meegemaakt, 3-4 dagen top voelen en dan ineens in elkaar storten :|

Kun je eigenlijk voor een second opinion gaan? Onlangs de diagnose gehad maar ben het er niet zo mee eens of eigenlijk is het meer dat ik 't liever niet wil. Dus misschien is het wel niet zo.

Ik ben gisteren geslaagd voor mijn examen Nederlands wat betekent dat ik mijn MBO 3 diploma gehaald heb!!

Ben echt zo trots op mezelf, want de opleiding was super makkelijk en je moest veel verslagen afmaken en moest altijd een eind rijden om dan een dag naar school te gaan.. Heel veel redenen om het niet vol te houden eigenlijk..

Met de medicijnen gaat het eigenlijk nog steeds goed.. Mijn vriend maakte de opmerking: "Er komt nu tenminste wat zinnigs uit". Vond ik erg kwetsend ondanks dat hij echt heel erg blij voor me is.. Ik kon hem eerder namelijk niet helpen om mee na te denken over iets en dat lukt nu wel..

Ben momenteel druk bezig met mijn weblog, http://ikadhd.wordpress.com en dat geeft me veel rust, want ik herken gewoon zoveel en al die jaren heb ik me zo klote gevoeld omdat ik mijn gedrag gewoon niet kon aanpassen ondanks dat ik zo mijn best deed.. Ik wil het niet als excuus gebruiken, doe ik ook niet, maar het is nu makkelijker om je gedrag te bekijken en te kijken hoe je het nu anders kan doen..

Ik voel me gewoon zo gelukkig vandaag!

quote:

Op vrijdag 14 december 2012 13:08 schreef Probability het volgende:
Kun je eigenlijk voor een second opinion gaan? Onlangs de diagnose gehad maar ben het er niet zo mee eens of eigenlijk is het meer dat ik 't liever niet wil. Dus misschien is het wel niet zo.

De ontkenningsfase.. Heb ik ook lang gehad bij mijn depressie, kon het woord niet eens uitspreken.. Maar je kunt het beter gewoon accepteren en er iets positiefs uithalen door te kijken naar je gedrag van al die jaren.. Want nu weet je waar sommige dingen vandaan komen en kun je eraan werken..

Ik ga me binnenkort ook eens laten testen. Gisteren had m'n vriendin op d'r werk e.e.a. gelezen over ADD en moest daarbij meteen aan mij denken. En verdomd, alles klinkt enorm herkenbaar. Ben chaotisch, kom ongeïnteresseerd over, vergeet heel veel dingen, kan moeilijk prioriteiten stellen, vindt het soms al lastig om met m'n aandacht in een gesprek te blijven, et cetera (wat overigens bij haar soms voor de nodige frustraties zorgt ).

Diezelfde avond ging ze wat drinken met vriendinnen (waarvan er één dezelfde studie volgt als ik doe) en die zei eigenlijk direct hetzelfde - zonder dat ze wist waar wij het over hadden gehad. "Ik zie 'm bijna nooit en hij is zo vergeetachtig, heeft-ie niet toevallig ADD?"

quote:

Op donderdag 13 december 2012 21:04 schreef Maartel het volgende:
Ik meen me vaag te herinneren dat ik dit misschien al eens eerder heb gevraagd, maar hoe komen jullie tot 'rust'?

Als ik het over dingen heb waar ik doorgaans plezier in heb/van ontspan, zit dit vooral in ontwerpen/editen/maken van lijstjes/schrijven/muziek mixen e.d. creatieve dingen, maar daar stort ik me altijd met zo'n 200% in dat het me mentaal toch ook nogal leeg kan zuigen.
Ik weet echter, zeker sinds ik niet meer drink, niet hoe ik op een moment dat mijn kop echt om rust schreeuwt, die rust kan pakken. Want als ik bijvoorbeeld 5 minuten tv kijk zonder ondertussen nog 3 andere dingen te doen, word ik al snel gek van de verveling en innerlijke onrust, zelfs wanneer ik me verder fysiek en geestelijk al bekaf voel

(overigens maakt mijn mix van autisme/adhd het vermoedelijk nog iets lastiger om de behoefte aan rust/sensatie in balans te krijgen)

Blowen of anders oxa/tema/alpra/lora of codeïne :p ?

Ik moet me zeggen dat ik me verbaas over hoeveel mensen bekend ermee zijn. Verschillende personen aan wie ik het vertelde vroegen al gelijk welk medicijn ik slikte en waren er bekend mee. Bijna iedereen kende wel iemand die add of adhd had.
Moest zeggen dat ik me daarover wel verbaasde.

Vandaag voor het eerst ritalin gehad. Ik merkte er eerst niet veel van, tot mijn huisgenoot me erop wees dat ik na de mededeling 'ik ga een kop thee maken' daadwerkelijk naar de keuken liep met mijn glas, water opzette, wat opruimde en toen het water klaar was thee inschonk. Normaal is het water alweer koud tegen de tijd dat ik me bedenk dat ik thee wilde, of ben ik nooit toegekomen aan het water aanzetten. Nu zit ik met een heerlijk rustig hoofd (dat niet ondertussen aan 10 andere dingen denkt) voor mijn laptop en wil ik zo gaan studeren. Iets wat ik nog nooit thuis gedaan heb. Maar zit op het moment teveel te genieten van de rust in mn hoofd .

Ik mag 22 december beginnen, zeer benieuwd.

quote:

Op maandag 12 november 2012 13:43 schreef AverageJoe het volgende:
Kennen jullie het ook het fenomeen: motivatie swings. Dat je de avond voor de nieuwe dag nog ontzettend gemotiveerd ben en de volgende morgen bijna geen motivatie meer over hebt of niet vooruit te branden bent.

Yup. Al kende ik de term niet eens. Maar wanneer ik me 'gemotiveerd' voel dan vertrouw ik mezelf al niet. Ik heb hooguit het idee: "zal ik morgen...?" Maar de 'euforie' en de 'fata morgana' van het einddoel (al is dat alleen maar een kastje van Ikea die al weken geleden in elkaar moest worden gezet) zakt al snel weer weg. Eventuele "mogelijke plannen" voor morgen maar de volgende dag complete lethargie, bankhangen, jezelf in de weg lopen, en totaal niet weten wat ik wil maar alles behalve juist dát wat je de vorige dag van plan was. Je laten leiden door 10 ingevingen per uur en niet kunnen kiezen. Of is het: Niet willen kiezen. Ja en je vergeet ze ook net zo makkelijk. DE simpelste dingen voelen als een triatlon. Niet vooruit te branden.

Algemeen ..

Bij mij is een half jaar geleden adhd/add vastgesteld. Ik kwam bij de huisarts op een ochtend omdat ik een jaar geleden op mijn werk ook niet meer kon verbergen dat ik depressief was en besloot eens een keer naar de huisarts te gaan om iets rustgevends. Na mijn scheiding enkele jaren geleden heb ik me eigenlijk subtiel beetje bij beetje steeds meer verstopt voor de wereld en vrienden. Ja en dan ga je het één en ander vertellen en dan zegt zo'n huisarts dat hij wel zo z'n vermoedens heeft. Hup naar PsyQ. Depressie ambulant. Test gedaan, intake, schoolrapporten van vroeger meegenomen, vragenlijsten... Vier maanden verder. adhd. Soort van opluchting, herkenning maar ook een probleem erbij omdat ik nu het idee heb dat het alleen maar chaotischer lijkt te zijn geworden juist omdát ik het weet. En "was dat geen modeziekte"!?

Ik gebruik nu pas sinds september (na vriendelijk doch dringend advies het toch maar eens te proberen) voor het eerst methylfenidaat retard 25 mg (6 uur werkend)

In het begin de eerste weken merkte ik er zelf niet zo veel van behalve dat ik nog steeds geen fuck uitvoerde qua "get a life!" maar ik nu wél die spanning, de malende gedachten en die onbestemde paniek voor een deel kwijt was. Toen een vriendin aan mij vroeg: "En? merk je er al wat van?" en ik zei dat ik me "nu minder druk maakte over dingen" en zij antwoorde: "Oh goed man!" en ik eraan toevoegde: "de rekeningen enzo" ......

Ik werd er pas na een paar weken wat rustiger van in die zin dat ik het nu echt zelf ervoer. Die vriendin was het al eerder opgevallen dat ik rustiger was met spreken. Maar toen ik daarna een paar dagen wat slordiger was geweest met de tijden omdat ik nachtdiensten draai dan begon ik meteen weer aan te modderen. De onrust en de spanning waren in één klap terug. Als een op volle toeren draaiende dieseltrein op houten blokken met de uitlaat naar binnen. Zoveel energie die er dan niet uit lijkt te kunnen en die in je lichaam een soort vuile verbranding geeft. Vreemde ervaring.

Ik denk dat ik mijn draai nog even moet vinden.

fijn systeem van Busy people; je krijgt een reminder SMS 24 uur voor je afspraak

quote:

Op maandag 17 december 2012 10:51 schreef Monomeism het volgende:

[..]

Yup. Al kende ik de term niet eens. Maar wanneer ik me 'gemotiveerd' voel dan vertrouw ik mezelf al niet. Ik heb hooguit het idee: "zal ik morgen...?" Maar de 'euforie' en de 'fata morgana' van het einddoel (al is dat alleen maar een kastje van Ikea die al weken geleden in elkaar moest worden gezet) zakt al snel weer weg. Eventuele "mogelijke plannen" voor morgen maar de volgende dag complete lethargie, bankhangen, jezelf in de weg lopen, en totaal niet weten wat ik wil maar alles behalve juist dát wat je de vorige dag van plan was. Je laten leiden door 10 ingevingen per uur en niet kunnen kiezen. Of is het: Niet willen kiezen. Ja en je vergeet ze ook net zo makkelijk. DE simpelste dingen voelen als een triatlon. Niet vooruit te branden.

Algemeen ..

Bij mij is een half jaar geleden adhd/add vastgesteld. Ik kwam bij de huisarts op een ochtend omdat ik een jaar geleden op mijn werk ook niet meer kon verbergen dat ik depressief was en besloot eens een keer naar de huisarts te gaan om iets rustgevends. Na mijn scheiding enkele jaren geleden heb ik me eigenlijk subtiel beetje bij beetje steeds meer verstopt voor de wereld en vrienden. Ja en dan ga je het één en ander vertellen en dan zegt zo'n huisarts dat hij wel zo z'n vermoedens heeft. Hup naar PsyQ. Depressie ambulant. Test gedaan, intake, schoolrapporten van vroeger meegenomen, vragenlijsten... Vier maanden verder. adhd. Soort van opluchting, herkenning maar ook een probleem erbij omdat ik nu het idee heb dat het alleen maar chaotischer lijkt te zijn geworden juist omdát ik het weet. En "was dat geen modeziekte"!?

Ik gebruik nu pas sinds september (na vriendelijk doch dringend advies het toch maar eens te proberen) voor het eerst methylfenidaat retard 25 mg (6 uur werkend)

In het begin de eerste weken merkte ik er zelf niet zo veel van behalve dat ik nog steeds geen fuck uitvoerde qua "get a life!" maar ik nu wél die spanning, de malende gedachten en die onbestemde paniek voor een deel kwijt was. Toen een vriendin aan mij vroeg: "En? merk je er al wat van?" en ik zei dat ik me "nu minder druk maakte over dingen" en zij antwoorde: "Oh goed man!" en ik eraan toevoegde: "de rekeningen enzo" ......

Ik werd er pas na een paar weken wat rustiger van in die zin dat ik het nu echt zelf ervoer. Die vriendin was het al eerder opgevallen dat ik rustiger was met spreken. Maar toen ik daarna een paar dagen wat slordiger was geweest met de tijden omdat ik nachtdiensten draai dan begon ik meteen weer aan te modderen. De onrust en de spanning waren in één klap terug. Als een op volle toeren draaiende dieseltrein op houten blokken met de uitlaat naar binnen. Zoveel energie die er dan niet uit lijkt te kunnen en die in je lichaam een soort vuile verbranding geeft. Vreemde ervaring.

Ik denk dat ik mijn draai nog even moet vinden.

Het is na de diagnose inderdaad een ontdekkingsreis wat het beste bij je past en werkt. Ik heb enkel ADD, de hyperactiviteit ken ik niet. Maar methylfenidaat had geen werking bij me. Werd er niet onrustiger van (mensen zonder AD(H)D ervaren dat), maar de storm gedachten werd er ook niet minder van. Keynote: in de tijd dat ik de diagnose te horen kreeg kampte ik ook met een paniekstoornis met agorafobie, in die tijd was wat er speelde, voor mij nogal een raadsel. Ik had paniekaanvallen, maar wist niet waardoor en waarom en hoe dat precies werkte in mijn hoofd.

Nu ik dat wel weet en weet hoe ik er tegen moet vechten, is het wel rustiger geworden. Maar het vallen en opstaan inzake verslonsen / uitstel / afstel is nog altijd aan de orde. Soms gaat het goed, maar op sommige dagen laat ik het ook echt liggen. En waarom? Geen idee. Krijg het gewoon niet gedaan. Ik voel me fijner als ik de taken wel gedaan zou hebben en ik beeld me elke keer weer in, om het leven te gaan leiden welke ik wil. Maar iedere keer is daar de ADD weer, die roet in het eten strooit.

Een jaar geleden is eindelijk ADD bij mij geconstateerd. Ik zeg 'eindelijk', omdat hierdoor veel vage puzzelstukjes in elkaar bleken te vallen. Eindelijk herkenning en erkenning voor mijn doen en laten.
Ik heb het eerste jaar getest met medicatie en ben erachter gekomen dat ik voor Concerta (54mg) ga. Ik heb afgezien van Ritalin, omdat het meermaals per dag innemen niet werkt bij mij. Daarnaast heeft Concerta een afbouwend effect, waardoor het minder verslavend gevoelend werk (voor het idee wel prettig).

Aangezien het weer richting het eind van het jaar gaat, ben ik van plan om van zorgverzekeraar te veranderen.

- Wat is jullie ervaring rondom de zorgverzekeraars en de vergoeding van Concerta?
- Onder welke naam valt Concerta betreft aanvullende verzekeringen? (alternatieve geneeswijzen?)

-----

Vol verbazing heb ik overigens dit topic (en voorgaande) gelezen. Zoveel herkenningspunten! Ik ga hier vaker terugkomen, want dat lijkt me wel handig haha.

quote:

Op maandag 17 december 2012 13:05 schreef BasNijmegen het volgende:

Aangezien het weer richting het eind van het jaar gaat, ben ik van plan om van zorgverzekeraar te veranderen.

- Wat is jullie ervaring rondom de zorgverzekeraars en de vergoeding van Concerta?
- Onder welke naam valt Concerta betreft aanvullende verzekeringen? (alternatieve geneeswijzen?)

Bij PsyQ werd ik direct doorverwezen naar deze site, even kiezen welke medicatie en je ziet een overzicht van de verzekeringen & de kosten/vergoedingen voor die medicatie

http://adhd.nu/overzicht_zorgverzekeraars.html

edit: Ik kwam deze link tegen op Independer. misschien heeft iemand er iets aan..

https://www.independer.nl(...)adhd-medicijnen.aspx

[ Bericht 80% gewijzigd door BasNijmegen op 17-12-2012 18:45:11 ]

Of even googlen, de halve wereld vraagt het zich af haha.
Met als mede gevolg je kunt op de website van jou zorgverzekeraar zien of het vergoed word of niet.
Mja ik ben tevreden klant bij CZ iig en daar is wel wat voor nodig

Hebben jullie ook dat als je lange werkdagen maakt (10 uur achter elkaar pogingen tot concentreren) je s avonds en soms ook de volgende dag dan heel gevoelig wordt voor geluid, mensen die praten, eetgeluiden, enz tot woedeuitbarstingen aan toe? Ik merk echt dat ik per dag wel tijd alleen/rustig door moet brengen.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 12:36 schreef Fes1-2 het volgende:

[..]

Eerder in dit topic zat jij toch ook al met verandering en stress? Niet lullig bedoelt maar misschien heb je een lichte vorm van autisme?
Ik herken me er niet in iig maar weet wel dat dat soort symptomen daar onder vallen.

Dat weet ik niet?

Maar merk gewoon dat ik overprikkeld raak en dan heel weinig kan hebben.

Depressie, adhd, add, autisme. Gaat wel goed dan ben ik zeker ook nog een kristal kind

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 12:31 schreef Probability het volgende:
Hebben jullie ook dat als je lange werkdagen maakt (10 uur achter elkaar pogingen tot concentreren) je s avonds en soms ook de volgende dag dan heel gevoelig wordt voor geluid, mensen die praten, eetgeluiden, enz tot woedeuitbarstingen aan toe? Ik merk echt dat ik per dag wel tijd alleen/rustig door moet brengen.

Teveel hooi op je vork, waarschijnlijk langere tijd.

Ik merk wel als ik eigenlijk teveel heb gedaan dat ik dan eerst een dag of zelfs 2 even niets moet doen....

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 12:53 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Teveel hooi op je vork, waarschijnlijk langere tijd.

Ik merk wel als ik eigenlijk teveel heb gedaan dat ik dan eerst een dag of zelfs 2 even niets moet doen....

Yes ik werk 60 uur per week (waarvan 50 uur concentreren en wetenschappelijke stukken opleveren in een drukke omgeving) daarnaast nog studeren & vakken bijwerken.

Heb net de diagnose gehad dus ook nog geen medicijnen of zo. Dus die 50 uur concerteren terwijl het chaos is, is denk ik voor iedereen wel lastig.

Overbelasting maakt prikkelbaar. Qua woedeuitbarstingen: ik kan het aardig wegdrukken maar merk in momenten van totale stress dat het er nogal destructief uit kan komen. Deuken in massief hout, pleisterwerk geslagen. Tijdig ventileren kan nogal wat schelen

O ja ik ga ook niet slaan of maak niets stuk, dat is asociaal Maar ik merk wel dat ik boos wordt en probeer dan uiteraard dat niet te laten merken, want ligt volledig aan mij.

Terwijl het vaak juist zinniger is dat WEL te laten merken.

Nee natuurlijk niet wil graag enigszins normaal overkomen beetje boos gaan worden omdat andere mensen te hard eten oid is redelijk debiel

Ik heb wel vaak een soort frustratie uitbarstingen, omdat ik niet echt het idee heb dat ik echt boos ben, maar vooral gefrustreerd en wanhopig doordat de dingen niet zo gaan zoals ik zou willen.
Dat reageerde ik dan altijd af op mijn vriend.

Tegenwoordig heb ik mezelf op de één of andere manier geleerd om het niet op mijn vriend af te reageren, maar op het gene dat op dat moment de befaamde druppel is die de emmer doet overlopen (vaak zijn het meerdere dingetjes op een dag waar ik tegenaan loop dat me dan irriteert).
Ben dan een beetje afwezig/afgeleid en daardoor misschien wat onvoorzichtig waardoor de dingen niet lukken.
Als het dan niet helemaal wil dan barst ik ineens uit in frustratie en loop ik ineens naar dat ene ding te schreeuwen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ziet er denk ik wel een beetje sneu uit, maar het voordeel ervan is dat m'n vriend het niet hoeft te ontgelden waardoor ik me daarna niet schuldig hoef te voelen en als hij er op dat moment bij staat moeten we daarna ook altijd even erom lachen

Gisteren bij de psychiater geweest bij the busy people, eindelijk iemand die mijn verhaal aanhoorde, zelf onderzoek had gedaan naar mijn situatie zodat ik niet nog 10x mijn verhaal hoefde te doen.
Erg vernieuwend, zo ben ik nog nooit behandeld. Meer als 3 kwartier met het persoon gesproken en we kwamen tot de conclusie dat er te kort tijd was geweest voor een goede diagnose. In iedergeval was de stempel ADHD welke ik al 7 jaar geleden heb gekregen meer als terecht, maar er klopte een aantal symptomen/klachten niet met het plaatje en dat moet verder uitgezocht worden. Begin januari het vervolggesprek

Ik heb gisteren gesproken met een vriend van me, zit met een burn-out thuis, en begon over een diagnose. Blijkt dat we nagenoeg hetzelfde MBTI-profiel hebben en beiden AD(H)D

Kort met hem over medicatie gehad, maar afgesproken begin volgend jaar eens een bak koffie te gaan doen.

Net medicatiebijeenkomst gehad, maar wat vond ik dat een belediging voor mijn intellect...

quote:

Op vrijdag 21 december 2012 11:43 schreef Skull-splitter het volgende:
Net medicatiebijeenkomst gehad, maar wat vond ik dat een belediging voor mijn intellect...

Vertel....
Ik had ook ooit zo'n gevoel maar ben toen toch door gegaan. Later spijt van gekregen.
Dus ben benieuwd naar jouw verhaal....

Najah, je moést naar die bijeenkomst voor je uberhaupt mocht beginnen, maar de derde keer uitleg krijgen hoe iets wert en wat de randvoorwaarden zijn... Bit too much. Ik heb mijn medicatie al binnen dus recept is ook niet het probleem...

Ik vind het gewoon schandalig dat het je drie keer wordt uitgelegd, je nog een consult krijgt bij een nieuwe arts ondanks dat je al bent toegewezen aan een arts. En ik mag er een ruim uur voor reizen, ik vind het gewoon zonde van de tijd.

Net mijn eerste pil binnen, merk nagenoeg geen verschil behalve dat ik graag nog even geslapen had, het is iets rustiger in mijn hoofd wel maar we zijn er ook nog niet.

quote:

Op zaterdag 22 december 2012 10:32 schreef Skull-splitter het volgende:
Najah, je moést naar die bijeenkomst voor je uberhaupt mocht beginnen, maar de derde keer uitleg krijgen hoe iets wert en wat de randvoorwaarden zijn... Bit too much. Ik heb mijn medicatie al binnen dus recept is ook niet het probleem...

Ik vind het gewoon schandalig dat het je drie keer wordt uitgelegd, je nog een consult krijgt bij een nieuwe arts ondanks dat je al bent toegewezen aan een arts. En ik mag er een ruim uur voor reizen, ik vind het gewoon zonde van de tijd.

Net mijn eerste pil binnen, merk nagenoeg geen verschil behalve dat ik graag nog even geslapen had, het is iets rustiger in mijn hoofd wel maar we zijn er ook nog niet.

Bizar, ik heb na mn intake (3uur ongv) nog 1 gesprek gehad voor de uitslag (45min) en daarna een kort gesprek met de arts die even uitlegde wat het was en hoe het werkte (extreem globaal) en een bloeddruk meting deed. Duurde nog niet eens 30min en ik stond buiten met recept.

[ Bericht 0% gewijzigd door Helza op 22-12-2012 21:05:36 ]

Dat gebeurde hier ook, pillen liggen al twee weken te lonken maar mocht echt pas ná de praatgroep ermee beginnen...

Dag 1 zit erop, werking is nu als het goed is ook wel weg. Ik merk geen wezenlijk verschil, nog even veel prikkels die binnenkomen, even impulsief.

Me qua werk wel op een hoop dingen kunnen storten die ik met verve vervuld heb, volgens collega meer overzicht. Maar mijn ervaring is meer dat ik uitspreek wat er bij me in mijn hoofd rondspookt...

Dag 2 zit er ook op, even hectisch, ging prima maar merkte geen verschil voor, tijdens of na werkingsduur van medicatie. Hmm

[ Bericht 12% gewijzigd door Skull-splitter op 24-12-2012 02:19:04 ]

Welkom! 16 jaar is een rottige tijd om een depressie in te ontwikkelen, maar wel fijn dat je er behandeling voor zoekt/hebt gevonden.

Stelregel is dat men eerst een depressie wil behandelen, al dan niet met antidepressiva, omdat anders je emotie/beleving de werking van ritalin nagenoeg teniet kan doen of op zijn minst sterk beïnvloeden.

Geen man overboord, al zou je liever gisteren dan vandaag geholpen zijn of iig minder last van je problematiek hebben.

Er hier over praten kan helpen, het helpt om te zien dat je allemaal wel écht anders bent, maar toch ontzettend veel dezelfde problemen kunt hebben. Niemand is perfect en mensen hebben nogal de neiging om iemands highlight-reel te vergelijken met onze eigen behind the scenes als het ware, als je hoofd nooit stopt met denken werkt dat soms dubbel zo heftig.

Dagboek, teil drei:

Uurtje te laat met innemen, vannacht wegens calamiteitje laat thuis en nog veel later naar bed. SD vanaf thuiskomst is domweg 2 uur, ongeacht de tijd.

Paar weken terug gesprek op werk gehad met team, daarin werd me nogal wat gezegd waar men niet eerder aangesproken had op een constructieve manier, feedback geven blijkt lastig.
Lang verhaal kort: ik doe te weinig volgens collega X en wat ik doe is te weinig zichtbaar. Prima.

Afgelopen dagen de benen onder mijn gat vandaan gewerkt, alles expliciet zichtbaar proberen te maken dmv updates per mail.

Grootschalige projecten bijt ik me in vast, wil iets neerzetten waar ik vrede mee heb, wat goed en constructief in elkaar zit om een wildgroei aan goedbedoelde initiatieven te voorkomen (want ik erger me eraan en het zorgt voor een niet gewaardeerd gevoel waardoor ik nog meer op mijn handen ga zitten.

Vandaag heb ik de voorraadkast uitgemest en opnieuw georganiseerd, telefoonlijsten bijgewerkt en opzetjes voor prioriteiten verzorgd.

Ik heb in de mail naar mijn collega's ook gezet dat het mijn medicatie kan zijn ondanks dat ik er zelf niks van merk, maar ook dat het gewoon iets is wat me vreselijk dwarszit.

Ik heb het jaar me sufgewerkt, ben geen dag ziekgeweest, ondanks hevige depressie, sta altijd voor iedereen klaar.
Chaos is mijn element en waar anderen het overzicht verliezen, zoek ik naar rust en straal dat uit met als gevolg dat ik veel binnen weinig tijd kan regelen. Ik heb echter sterk het idee dat mensen dit niet (willen) zien en me op enkele zaken afrekenen waar ik al meermalen de verantwoordelijkheid heb aangegeven te willen delen, de invloed van mijn team te willen horen. Vervolgens is het altijd goed weer en moet ik maanden na dato te horen krijgen dat het collega X dwars zit dat dingen niet gebeuren. Niet direct aanspreken, feedback geven, via leidinggevende in een gesprek terug laten komen. Ik baal ervan.

En nu allemaal soppen omdat ik het zo goed doe. Ja, godver, durf dan gewoon eens aan te geven wat je verwacht/wil ipv doen alsof jij het alleen perfect begrijpt.
/rant

Trots op mezelf maar nog een zeer drukke 20 uur te gaan.

Ik spreek slechts PsyQ na. Focussen op je schoolwerk met een depressie is ook onbegonnen werk volgens mij.

Overleg gewoon al je opties, spreek uit wat je afwegingen zijn.

Ik ken de depressie-buien wel, heb ook aan automutilatie gedaan (zeer oppervlakkig maar toch) toen ik rond de 16-17 was, tussen 15e en 18e eigenlijk best depressief rondgelopen als ik zo terugkijk. Dit kan versterkt zijn door ADD problematiek, maar ik herken het mechanisme bij mij nog steeds. Bovenstaande verhaal over collega's is hoe ik dingen kan ervaren, de ander hoeft zich geen kwaad bewust te zijn. Andersom heb ik het ook: ik heb soms geen benul wat ik fout doet maar wat een ander als storend kan ervaren, dus ik wens erop aangesproken te worden, wat niet altijd gebeurt.

Ik slik anti depressiva (welbutrin en sertraline) en ritalin..

Ik had na mijn depressie nog heel veel klachten die niet van de depressie kwamen, maar omdat er toen zoveel dingen speelden konden ze de diagnose ADHD nog niet geven.

We zijn nu een paar weken met ritalin verder en het gaat best goed eigenlijk, moet nog wel steeds heel erg wennen aan dat lege hoofd.. En ik ben al 4 kg afgevallen, omdat ik niks naar binnen krijg..

Wiet is mijn medicijn niks anders nodig met mijn ADD,heb wel heel veel gesloopt qua spullen kan je een huis mee vullen....rage van 1 naar 10 in no time en dan moet er iets stuk anders blijft die irritatie maar laatste jaren bijna geen last meer van,dus dat gaat goed.....

Wiet is geen antwoord, wat je jezelf ook wijsmaakt. Net zo min als alcohol dat is.

Enige dingen die ik merk aan de medicatie:
-mindere eetlust
-nog minder dan normaal drinken
-warmteontwikkeling; ik zweet als een otter en lijk continu een rode kop te hebben qua gevoel

Na al even meegelezen te hebben, toch een vraagje van mijn kant.

Op de basisschool is er bij mij een observatieonderzoek gedaan, waaruit ADHD kwam. Omdat mijn ouders mij wilden “beschermen” tegen het stempeltje en medicijnen zijn ze niet die kant op gegaan maar hebben ze er heel erg aan gewerkt om veel structuur op te bouwen rondom mijn leven. Bij studie zijn dit dingen geweest als navragen of ik mijn huiswerk wel gedaan had, overhoren voor proefwerken, etc. maar ook andere dingen zoals het bijhouden wanneer ik tandartsafspraken had, etc. Hier heb ik erg veel aan gehad.

Nu een aantal jaar verder, ben ik met een master begonnen en merk nu toch dat het allemaal niet voldoende gaat. Begin dit jaar ben ik gestart bij een psycholoog en heb hier o.a. een ADD/ADHD-test gedaan.

Momenteel zitten we middenin het bespreken van de diagnose (deze is in tweeën gesplitst, na de vakantie tweede deel) maar heb toch al even bij de resultaten van de ADD/ADHD-test gespiekt. Ik val hierbij in mijn huidige situatie binnen de criteria (6 voor aandacht, 5 voor hyperactiviteit), echter “mis” ik in mijn jeugdsituatie punten (de precieze punten kan ik me helaas niet herinneren). Dit is ongetwijfeld terug te redeneren naar bovengenoemde aanpak.

Na een aantal dingen over ADD en ADHD te hebben gelezen, hier, maar ook elders op het internet, zijn voor mij heel wat stukjes op zijn plek gevallen en herken ik de eigenschappen die genoemd worden volledig. Een diagnose zie ik dan ook als een punt om vanuit verder te werken om mijn studie weer wat beter op de rit te krijgen. Mijn vraag is dan ook of in jullie ervaringen er echt zo strikt naar de punten in de jeugd worden gekeken, of dat hier toch mee geschommeld wordt, gebaseerd op de jeugdsituatie.

Een reactie die ik uit mijn omgeving krijg is dat ik gewoon rustig moet afwachten naar de volgende afspraak. Wat jullie hoogstwaarschijnlijk ook herkennen, is dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is voor iemand die rusteloos is en gedachten heeft die niet stil staan.

Bvd voor de reacties .

Hallo ik heb ook ADD. Waar ik eigenlijk niks over kan vinden maar wat ik mij wel af vroeg is of je sociaal beperkter bent met ADD. Het is niet zo dat ik geen vrienden heb maar ik merk wel dat het sociale gedeelte mij moeilijk af gaat en ik daar beperkter in ben. Is dit iets wat jullie ook herkennen?

Vriendschappen aangaan is geen probleem, ze onderhouden soms wel. ADD'ers trekken zich makkelijk terug, kunnen in gesprekken afdwaling en kunnen het gevoel hebben weinig aansluiting te hebben.

Allen geen probleem, als je het van jezelf weet kun je er hier en daar omheen werken en de rest gewoon accepteren.

Pff na een halfjaar weer zonder medicijnen toch besloten om weer te beginnen met concerta. Merkte toch dat het niet helemaal lekker ging, hoewel ik mezelf ervan overtuigd had het niet nodig te hebben. Lekker weer een weekje van misselijkheid en hoofdpijn om er aan te wennen ben ik bang

quote:

Op donderdag 27 december 2012 09:02 schreef IAMCOMINGHOME het volgende:
Hallo ik heb ook ADD. Waar ik eigenlijk niks over kan vinden maar wat ik mij wel af vroeg is of je sociaal beperkter bent met ADD. Het is niet zo dat ik geen vrienden heb maar ik merk wel dat het sociale gedeelte mij moeilijk af gaat en ik daar beperkter in ben. Is dit iets wat jullie ook herkennen?

Ik heb daar juist helemaal geen last van, hoewel ik wel ADHD heb. Het is wel zo, en dat zul je misschien wel herkennen, dat wanneer ik een gesprek heb met iemand ik toch veel moeite moet doen om alles mee te krijgen. Zeker in een drukkere omgeving, waar ik andere gesprekken niet buiten kan sluiten.

quote:

Op donderdag 27 december 2012 09:02 schreef IAMCOMINGHOME het volgende:
Hallo ik heb ook ADD. Waar ik eigenlijk niks over kan vinden maar wat ik mij wel af vroeg is of je sociaal beperkter bent met ADD. Het is niet zo dat ik geen vrienden heb maar ik merk wel dat het sociale gedeelte mij moeilijk af gaat en ik daar beperkter in ben. Is dit iets wat jullie ook herkennen?

Ik herken dit wel een beetje ja. Mijn psycholoog vertelde mij ook dat er zeker een aantal licht autistische trekjes aanwezig zijn bij ADDers..