Mammapoli deel 8

Rottdog is dit misschien iets voor jou?

http://www.avl.nl/topmenu(...)t-overgangsklachten/

Herkenbaar, Rottdog. Had hetzelfde gevoel bij al die lieve en goedbedoelde opmerkingen. Ik laat het maar over me heen komen. Die bewondering komt vooral doordat zij geen idee hebben wat we precies hebben doorstaan, alleen dat het heftig is. Iedereen die kanker krijgt, vecht voor zijn leven. Denk dat dat een soort overlevingsinstinct is. En inderdaad, je moet wel, hebt geen keuze.

Ik heb me nu ook aangemeld als vrijwilliger bij 'de samenloop voor hoop'. Misschien kan ik daarmee anderen helpen. Vragen beantwoorden die mensen mogelijk hebben.
Hopelijk hebben we mooi weer.
De kaarsenceremonie, 's avonds, is erg indrukwekkend.
Eens kijken of ik een foto van de website kan kopiëren, met mijn tablet:




Gelukt. Al die lichtjes zijn allemaal kaarsjes.

Wat indrukwekkend Gia Ik moet nu nog even niet denken aan extra activiteiten dan een beetje wat in huis aanrommelen.

quote:

Op vrijdag 25 januari 2013 13:14 schreef Slaapmeisje het volgende:
Wat indrukwekkend Gia Ik moet nu nog even niet denken aan extra activiteiten dan een beetje wat in huis aanrommelen.

Snap ik, slaapmeisje. Ik voel me eigenlijk pas sinds begin december wat fitter, maar heb nog gauw spierpijn, als ik wat gedaan heb, bijvoorbeeld, dweilen. Je moet echt weer helemaal die kracht opbouwen.

Afgelopen maandag was het een jaar geleden dat ik de eerste kuur kreeg.

Dat is ook zo Gia. Ik ben gewoon erg ongeduldig van aard. Mijn autootje stond al dik een week onder een dik pak sneeuw en ik was al sinds de chemo van vorige week dinsdag niet meer naar buiten geweest. Ik besloot vandaag om mijn auto ijsvrij te maken, maar kwam niet verder dan het sneeuw eraf vegen. Helemaal verkleumd en buiten adem kwam ik weer binnen Ik heb de rest van de middag besteed aan het uitmesten van oude mapjes op mijn laptop. Was iets rustiger en beter te doen

Ik was jullie kwijt!

Bij het teruglezen zag ik dit:

quote:

Op donderdag 24 januari 2013 22:45 schreef Rottdog het volgende:
Tja hoe ist, ben kankermoe dat ten eerste wil niet meer horen hoe geweldig ik het heb doorstaan. Zo positief en zo stoer, ga maar door met alle leuke complimenten het enige wat ik nu denk is van " ja hallo ik had/heb geen keus duuuhhhh" . Wil het graag achter me laten, wil gewoon weer mezelf zijn. Klinkt erg down maar zo voel ik me nu ook wel een beetje mijn nachtrust is kut, ben erg stram en fladder er wat aan af s' nachts damn opvliegers.

Dit is eigenlijk precies hoe het met mij gaat, dus dat scheelt weer tikken. ik ben klaar met behandelingen (op de pillen/injecties na) en het is nu dus weer tijd voor opbouwen. En dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon weer Mula 1.0 zijn en niet continu te hoeven updaten vanaf versie 0.1. De laatste 5x Herceptin is er zo enorm ingehakt. Mijn conditie was (en is) prut en ik ben ineens verschrikkelijk wazig in mijn hoofd. Haal afspraken door elkaar en zit me serieus al sinds begin januari af te vragen waarom ie-der-een in dit topic ineens gestopt is met schrijven. Heb er gewoon nooit bij nagedacht dat het topic gewoon uit mijn actieve topics lijstje is verdwenen. Heb ik weer...fiets min of meer door de chemo heen en wordt uiteindelijk gevloerd door de Herceptin.

Slikken de meiden die aan de hormoontherapie zitten er ook nog iets bij aan voedingssupplementen? Ik neem me al tijden voor om me daar eens in te verdiepen, maar geen puf tot nu toe. Wat ik er van begrijp vallen heel veel dingen ook af omdat ze iets met je oestrogeenlevels doen.

In tegenstelling tot rottdog, gaat het met mijn oedeem erg goed. Mijn arm werd aldoor enorm dik omdat mijn kous niet meer strak genoeg zat. Het ding zakte aldoor af. Ik heb een nieuwe gekregen en sindsdien gaat het prima met de arm. Bij de laatste meting was de ene arm op sommige plekken iets dikker dan de andere, maar inhoudsgewijs waren links en rechts gelijk!

Hoe staat het met jullie haar Gia en Rottdog? Mijne is een ramp. Er blijft aan de voorkant een rare slag inzitten. Het zit echt helemaal nergens naar.

Hey Mula. Denk dat we allemaal een beetje in een winterdipje zitten en ondersteboven door het overlijden van Loeder. Hoe snel kan het gaan.

Mijn haar heb ik in december laten knippen in een pittig modelletje, en een kleurspoelinkje erin. Daardoor is de ergste donzigheid eraf en iets handelbaarder.
Ik moet het 's morgens nat maken, kammen, in model douwen en dan uitkammen als het droog is. En dan zit het best leuk. Krijg veel complimenten.
Ook veel mensen die zeggen dat ik het zo kort moet houden 'want het staat zo leuk'.
Nou, ik wil het toch iets langer, bobline of zo. In elk geval zo lang dat ik ze op een staartje kan doen met warm weer. Kort herinnert me steeds aan die kanker.

Mijn voeten worden nog niet echt beter. Er zijn dagen dat het goed te hebben is, maar ook doet het soms erg pijn. Ook mijn vingers zijn iets gevoellozer. Denk door de kou. Ik heb soms moeite met dingen oppakken.

Conditioneel gaat het goed. Heb veel energie, maar doe soms teveel en dan krijg ik weer spierpijn. Het oedeem wordt echt minder. De borst voelt al veel soepeler, dankzij het tapen en het bandagevest.

Ik gebruik bij de hormoontabletten geen voedingssupplementen, maar ik eet wel gezond.

@slaapmeisje, volgende week de laatste loodjes. Veel sterkte.

Vandaag met mijn moeder mee geweest naar haar 11e bestraling. De assistente en radioloog waren heel aardig en vertelden me heel goed wat ze nu precies met dat grote apparaat deden en hoe de stralen straks gaan. Ik vond het alleen wel een beetje gênant voor mijn moeder, die ligt daar met ontbloot bovenlijf in een hele ongemakkelijke en vooral oncharmante houding terwijl er om haar heen 2 vreemde mensen rondlopen die aan d'r lijf sjorren. Gelukkig kent mijn moeder geen gêne wat dat betreft, maar omdat ik het nog niet eerder had gezien vond ik het wel zielig voor d'r.
Nadeel van de bestraling zijn de aanvallen van vermoeidheid, die ze niet aan voelt komen. Ze kan het ene moment met mijn vader wat boodschapjes doen en nergens last van hebben, 10 minuten later kan ze doodop zijn.

De hormoonpillen die ze slikt zijn een aanslag op haar lijf. Ze heeft de hele dag door spierpijn van top tot teen, en dan geen spierpijn die je hebt van een middagje sporten. Ze had al een andere hormoonpil geprobeerd, maar dat was een nog zwaardere variant. Ze heeft nu in overleg met de oncoloog besloten om even 6 weken te stoppen met die pillen. Twee weken geleden heeft ze haar laatste pil gehad, en ze heeft nu nog die zwarte spierpijn. Zelf wil mijn moeder die pillen niet meer, aangezien het niet duidelijk is of de bijwerkingen van tijdelijke aard zijn. Eerst de bestralingen uitzitten en dan gaan ze kijken hoe dit aan te pakken.

Haar haren groeien wel als een tierelier! Ze stond in de Hans Anders om haar bril op te halen maar die bril zat een beetje rottig met die pruik. Ze is nogal een kletsmajoor en de dame van de Hans Anders kent haar nu wel een beetje en mijn moeder voelt zich daar wel op haar gemak. Toen trok ze zo haar pruik af om haar bril goed te doen . Had ze nog niet eerder gedaan en ik vond haar echt heel stoer . Het is nog een beetje babyhaar maar dat korte kan ze best goed hebben

Jeetje ik lees het nu pas van Loedertje .

Even snel tussen mijn enorm lange dingen regelen/afhandelen lijstje van vandaag door. Heb nu nog maar 70% van mijn normale gezichtsvermogen door de chemo. Autorijden kan eigenlijk niet, maar mijn man heeft gisteren een kuitblessure opgelopen waardoor ik vandaag toch zelf kindlief naar school moest brengen, van de bso moet halen. Ik heb vanmorgen bloed laten prikken in ziekenhuis, vanmiddag nog afspraak met de oncopleeg, dan door naar een schadeherstelbedrijf want mijn autootje is gisteren op de snelweg geraakt door iets. Dan nog manlief naar fysio brengen en krukken halen bij de thuiszorg. Anders nog iets vergeten? O ja, nog 3 wassen draaien, puinzooi opruimen en boodschappen doen. Morgen mijn laatste chemo. Ik kan niet wachten tot het infuus erin zit zodat ik eindelijk kan herstellen en opbouwen.

Skaai Nu snap ik van wie ik dat enorm lieve kaartje heb gekregen die onlangs in de post zat. Kan niet anders dan van jouw moeder zijn. Ze refereerde aan jouw echte naam en die wist ik niet meer hihi. En nu ik jouw update lees kan het niet missen.

Woensdag ga ik naar de crematie van de nicht van mijn man. Zij is helaas overleden aan de gevolgen van borstkanker. Ze mocht maar 59 jaar worden. Pfff heftig, maar ik moet er heen van mezelf. Ik kende haar ook al 14 jaar en het was een superlief mens.

Jeetje Slaapmeisje wat heftig lijkt me dat die begrafenis. Gecondoleerd. XXX

Fratz Ja joh ik heb er gewoon echt zin in morgen. Kan niet wachten om dat infuus erin geprikt te krijgen. Dan is het vast gebeurd, kan ik niet meer terug en alleen maar vooruit. Hupsakee erin met dat ding, ben er klaar voor!

Vivi het is heel erg confronterend. Had het zelf nog niet eens door totdat het jongere nichtje van manlief ineens de vraag stelde: "Tante Slaapmeis, hoe is het nou dat .... is overleden aan dezelfde ziekte als waar jij aan lijdt?" Knal boem, tja toen kwam het besef wel.

Yeah voor je laatste chemokuurt, Slaapmeisje

Vanmiddag heb ik een afspraak staan met mijn oncoloog ben benieuwd.

Succes vandaag met de laatste Slaapmeisje!

Heel veel succes vandaag Slaapmeisje!

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 09:20 schreef Rottdog het volgende:
Yeah voor je laatste chemokuurt, Slaapmeisje

Vanmiddag heb ik een afspraak staan met mijn oncoloog ben benieuwd.

Is het voor een nacontrole?

He, gatsie, Fratz. Weer bestralen. Heb met je te doen. En dan toch weer eerst aan anderen denken. Je bent een kanjer.

Slaapmeisje: en nu vooruit!

Allemaal heel veel sterkte en ik bid voor een zonnige lente voor ons allemaal.

Zaten we eerst aan de buitenkant gaan we nu naar binnen volgende week dinsdag een darmonderzoek. Dit ivm die ontsteking die telkens opstak bij mijn laatste 3 chemo's. Over mijn eierestokken is nog niets bekend daar hoor ik dan binnenkort meer over. Ze hebben in het umcg het protocol aangepast wat betreft de hormonen om in de overgang te komen weet nog niet of ik daar in aanmerking voor kom ivm depressies die ik eerder heb gehad.

Fratz getsie het zal je eens een beetje mee zitten.

Fratz helaas kunnen in dit geval al die mooie en positieve dingen het niet winnen van de onzekerheid. Hoe gaat een botscan eigenlijk in zijn werk? Is dat met contrastvloeistof? Ik hoop voor jou dat de bestralingen mee zullen vallen. De eerste zit er in ieder geval op. Jakkes weet even niet wat ik moet zeggen, alleen maar dat ik enorm met je meeleef en hoop dat je in ieder geval wat meer duidelijkheid krijgt en dat veel van je onzekerheden onschuldig van aard blijken te zijn en je je kunt focussen op je bestralingen. En natuurlijk dat je tumormarkers weer gaan dalen omdat de hormoontherapie gewoon als een tierelier aan gaat slaan!

He, wat een nare berichten allemaal, Fratz. Snap best dat je er niet gerust op bent.
Slaapmeisje, gaat het een beetje?
Rottdog, sterkte met dat onderzoek. Is het een sigmoidoscopie? Die heb ik vorig jaar april gehad.