WKN Weer, Klimaat en Natuurrampen
Lees alles over het onstuimige weer op onze planeet, volg orkanen en tornado's, zie hoe vulkanen uitbarsten en hoe Moeder Aarde beeft bij een aardbeving. Alles over de verwoestende kracht van onze planeet en tal van andere natuurverschijnselen.
In navolging van deel 1 -> Poolkappen smelten en het 2e deel -> Poolkappen, IJsbergen en Gletsjers #2 is hier deel 3. Alle informatie en/of nieuwsberichten over (smeltende) poolkappen, land-/zeeijs en/of gletsjers Kan je hier kwijt 
Even wat voorinformatie
Gletsjers
Een gletsjer is een ijsmassa die gevormd wordt op land en dik en groot genoeg is om bergafwaarts te stromen.
Gletsjers, inclusief de Antarctische en Groenlandse ijskap, bedekken circa 15 miljoen km2 aardoppervlak en bevatten 29 miljoen km3 ijs, ongeveer 87% van alle zoetwater op aarde.
Gletsjers oefenen door hun enorme gewicht en sterke slijpende werking grote invloed op het land eronder uit. Een gletsjerdal heeft een U-vormige doorsnede, in tegenstelling tot een rivierdal dat meer V-vormig is.
Waar in de winter meer sneeuw valt dan er afsmelt in de zomer zal deze zich opstapelen. Een gletsjer wordt gevormd als dikke sneeuwlagen door hun eigen gewicht onderaan tot ijs worden verdicht. Dat gaat in fasen. Sneeuw wordt eerst omgezet tot firn, een korrelige ijsmassa die gevormd wordt doordat sneeuwkristallen onder de toenemende druk van de bovenliggende lagen van vorm veranderen en zich herordenen. Onder invloed van sijpelend smeltwater kan dit proces sneller plaatsvinden.
Later, en dus dieper in de gletsjer, vormt firn door de toenemende druk wit gletsjerijs. Tenslotte wordt het verdicht tot blauw gletsjerijs. Het ijs wordt door de enorme druk plastisch en kan onder invloed van de zwaartekracht langzaam bergafwaarts gaan stromen.
Klimatologische voorwaarden voor het ontstaan van gletsjers zijn voldoende neerslag en voldoende lage temperaturen. Deze omstandigheden doen zich voor in hooggebergten en in de poolgebieden.
Aan het eind van de gletsjer vindt afsmelting plaats. Het smeltwater stroomt hier uit de gletsjerpoort en vormt een riviertje.
IJskappen, of soms genoemd Poolkappen
Een ijskap is een koepelvormige, aaneengesloten ijsmassa van grote omvang. Op Aarde bevinden zich twee grote ijskappen, te weten de Groenlandse ijskap en de Antarctische ijskap. Daarnaast bevinden zich op Aarde nog talloze kleinere ijskappen, bijvoorbeeld de Vatnajökull op IJsland, de Hardangerjøkulen in Noorwegen en de Agassiz-ijskap op Ellesmere Island in Arctisch Canada.
In het Nederlands wordt ook de term poolkap gebezigd. Daarmee wordt de Antarctische ijskap bedoeld, en het meerjarige zeeijs rond de Noordpool. Het laatstgenoemde is echter volgens de definitie geen ijskap.
De huidige opwarming van de aarde zorgt ervoor dat de Groenlandse ijskap in omvang afneemt. Van de Antarctische ijskap is dit minder zeker, omdat een stijging van de temperatuur in het Antarctische gebied ook kan leiden tot meer verdamping van oceaanwater en vervolgens voor meer sneeuwval. Een grootschalige afsmelting van ijskappen door klimaatverandering kan grote gevolgen hebben voor het leefklimaat van mensen overal ter wereld door de stijging van de zeespiegel. Hieronder kan je zien wat er al voor verschil is opgetreden op de NoordPool.
Antarctica
Antarctica is een continent rond de Zuidpool van de aarde, omringd door de Indische Oceaan en de Grote Oceaan, die beneden de 60e breedtegraad tegenwoordig worden aangeduid als de Zuidelijke Oceaan (of Antarctische Oceaan). Het land en de zeeën om Antarctica worden gezamenlijk aangeduid als Antarctis. Antarctica is de koudste plek op aarde. De laagste temperatuur officieel ooit gemeten was op de Zuidpool: -88°C; (Officieus zelfs -91°C), en het continent is bijna volledig bedekt met ijs. Antarctica mag niet verward worden met de Arctis, de Noordpool, een naam die afkomstig is van het Griekse woord \"arctos\" (beer). Antarctica ligt aan de andere kant (anti-) van de aarde waar het sterrenbeeld Grote Beer niet zichtbaar is.
Antarctica is het vijfde continent qua oppervlakte, na Azië, Afrika, Noord-Amerika en Zuid-Amerika. Het is ook het continent met de laagste gemiddelde luchtvochtigheid. Van al het ijs op de wereld ligt 90% op Antarctica. De gemiddelde dikte van de ijskap bedraagt 2200 meter en op het dikste punt is het ijs maar liefst 4776 meter dik. Het meeste ijs is meer dan honderdduizend jaar oud, maar niet heel Antarctica heeft al die tijd onder het ijs gelegen. Een Brits-Zweedse expeditie ontdekte in 1949 dat grote delen van Antarctica, zoals Dronning Maud Land, tot zo\'n 10.000 jaar voor Christus nog vrij waren van ijs.
Er loopt ook een apart topic over Antarctica op Fok! Antarctica !
Pakijs of Zeeijs
Pakijs of zeeijs ontstaat uit bevroren oceaanwater. Omdat de oceanen uit zoutwater bestaan vindt dit plaats bij een temperatuur van ten hoogste -1.8 °C. Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap en dus geen pakijs.
Pakijs komt voor nabij de polen van de Aarde, en beslaat in de winter een groter gebied dan in de zomer. Rondom Antarctica (aan de zuidpool) komt veel meer pakijs voor dan bij de noordpool. Zuidpoolpakijs is gemiddeld ongeveer één meter dik, in de zomer smelt het grotendeels weer. Het pakijs bij de noordpool smelt in het zomerseizoen minder door de kleinere variatie in temperatuur, waardoor het ijs daar uit meerdere lagen bestaat en drie tot vier meter dik wordt.
Het veranderende gebied waar pakijs voorkomt tijdens het jaar
Ijsbergen
Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap. IJsbergen worden via de zeestroom vervoerd en kunnen wel een afstand van meer dan 1000 km afleggen alvorens ze gesmolten zijn. Ongeveer 8/9 van deze ijsmassa bevindt zich onder water, waardoor men een vertekend beeld krijgt van de ijsberg of deze veel te laat opmerkt.
Omdat ijs in gewicht 10% lichter is dan water (de dichtheid van ijs is ongeveer 920 kg/m3 en die van zeewater ongeveer 1025 kg/m3), ligt 90% van de berg onder water. Dat betekent niet, dat een ijsberg van 10 meter hoog, tot 90 meter onder water zit, zoals wel wordt beweerd. Van een ijsberg zijn alleen de uitstekende delen boven het water zichtbaar en niet de brede basis die onder water ligt. IJsbergen zijn groot; de meeste hebben een hoogte van 50 meter, maar dat is nog altijd de hoogte van een flat van 20 verdiepingen. Sommige steken meer dan 100 meter boven het water uit, vergelijkbaar met de Utrechtse Domtoren. In de Baffin Baai is ooit een ijsberg van 215 meter hoogte gesignaleerd.
In bergachtige, koude streken schuiven gletsjers ongeveer een meter per dag. Zodra ze de zee bereiken, breken er grote stukken af en dat zijn de ijsbergen. Op het Noordelijk Halfrond worden per jaar zo\'n 12000 ijsbergen gevormd, waarvan er 8000 ontstaan langs de Groenlandse westkust. Een kleine 400 ijsbergen drijven met de koude Labradorstroom zuidwaarts tot bij Newfoundland. Daar zijn ze een gevaar voor de scheepvaart. Vooral de kleinere brokken waarin ijsbergen uiteenvallen zijn gevaarlijk, omdat de radar die niet ziet. Mist die vaak in gebieden met smeltend ijs optreedt maakt het nog gevaarlijker.
Landijs[/u]
Landijs is ijs dat op het land ligt, in tegenstelling tot zeeijs. Landijs dat niet, of slechts voor een heel klein deel, wegdooit in de zomer wordt meestal gletsjer genoemd.
De grootste massa\'s van permanent landijs bevinden zich op Antarctica en Groenland en heten ook wel ijskappen.
De ontwikkeling van het landijs is van groot belang voor de verwachte zeespiegelstijging ten gevolge van het versterkte broeikaseffect. Het water dat vrijkomt door het kleiner worden van de hoeveelheid permanent landijs zal een bijdrage leveren aan de stijging van de zeespiegel. Het zeeijs, zoals het ijs rond de Noordpool, speelt hier geen rol in omdat het immers al drijft op het water, z\'n eigen gewicht aan water verplaatst en zo al dezelfde bijdrage levert aan de hoogte van de zeespiegel dan wanneer het gesmolten zou zijn. Dat betekent dat voor de hoogte van de zeespiegel het smelten van de poolkap in de Arctische zeeën geen gevolgen heeft. Het smelten van het landijs van bijvoorbeeld Groenland en Antarctica daarentegen heeft wel gevolgen voor de zeespiegel.
De gemiddelde zeespiegel is in de 20e eeuw gestegen met 0,1 tot 0,2 meter, voornamelijk vanwege opwarming van het zeewater en het smelten van landijs. Wanneer de grote massa landijs op West-Antarctica geheel zou smelten zou de zeespiegel mondiaal zo\'n 6 meter stijgen. Zo\'n grote smelting wordt in de 21e eeuw echter niet waarschijnlijk geacht. De huidige bijdrage van de ijskappen op Groenland en Antarctica is kleiner dan die van kleinere gletsjers. Grote massa\'s landijs reageren namelijk traag en langdurig op klimaatsverandering. De reactietijd (of responstijd) van grote ijskappen is groot: veranderingen in het klimaat werken nog enkele millennia door in het gedrag en omvang van ijskappen.
Gedurende de ijstijden was een groot gedeelte van Noord-Europa, de Alpen en Noord-Amerika met landijs bedekt. Destijds stond de zeespiegel ongeveer 125 meter lager dan tegenwoordig.
[u]De Cryosfeer (Cryosphere)
De cryosfeer zijn de gebieden waar water voorkomt in de vorm van sneeuw, permafrost, pakijs of gletsjers. Pas twee miljard jaar geleden, door afkoeling van de aarde, werd voor het eerst de cryosfeer gevormd.
Seizoen- en klimaatveranderingen leiden tot fluctuaties in de cryosfeer. Grote veranderingen in de cryosfeer leiden tot zeespiegelstijgingen wat weer invloed heeft op het klimaat en de biosfeer. Tegenwoordig is met behulp van satellieten de omvang van de cryosfeer vrij nauwkeurig te bepalen. Tijdens ijstijden neemt de cryosfeer sterk in omvang toe.
Actuele Stand van Zaken op de Noord- en Zuidpool
NOORDPOOL
ZUIDPOOL
Overige Links
• WikiPedia over IJskappen
• WikiPedia over Gletsjers
• LiveScience - Antarctica
• All About The Cryosphere
• De Cryosphere Today
• All About Glaciers/Gletsjers
• WikiPedia over Antarctica
===========================================================================
Heb je informatie, nieuwsberichten en/of andere nuttige linkjes omtrent de Poolkappen, Gletsjers of Jjsbergen/IJsmassa\'s, alles is welkom hier
Even wat voorinformatieGletsjers
Een gletsjer is een ijsmassa die gevormd wordt op land en dik en groot genoeg is om bergafwaarts te stromen.
Gletsjers, inclusief de Antarctische en Groenlandse ijskap, bedekken circa 15 miljoen km2 aardoppervlak en bevatten 29 miljoen km3 ijs, ongeveer 87% van alle zoetwater op aarde.
Gletsjers oefenen door hun enorme gewicht en sterke slijpende werking grote invloed op het land eronder uit. Een gletsjerdal heeft een U-vormige doorsnede, in tegenstelling tot een rivierdal dat meer V-vormig is.
Waar in de winter meer sneeuw valt dan er afsmelt in de zomer zal deze zich opstapelen. Een gletsjer wordt gevormd als dikke sneeuwlagen door hun eigen gewicht onderaan tot ijs worden verdicht. Dat gaat in fasen. Sneeuw wordt eerst omgezet tot firn, een korrelige ijsmassa die gevormd wordt doordat sneeuwkristallen onder de toenemende druk van de bovenliggende lagen van vorm veranderen en zich herordenen. Onder invloed van sijpelend smeltwater kan dit proces sneller plaatsvinden.
Later, en dus dieper in de gletsjer, vormt firn door de toenemende druk wit gletsjerijs. Tenslotte wordt het verdicht tot blauw gletsjerijs. Het ijs wordt door de enorme druk plastisch en kan onder invloed van de zwaartekracht langzaam bergafwaarts gaan stromen.
Klimatologische voorwaarden voor het ontstaan van gletsjers zijn voldoende neerslag en voldoende lage temperaturen. Deze omstandigheden doen zich voor in hooggebergten en in de poolgebieden.
Aan het eind van de gletsjer vindt afsmelting plaats. Het smeltwater stroomt hier uit de gletsjerpoort en vormt een riviertje.
IJskappen, of soms genoemd Poolkappen
Een ijskap is een koepelvormige, aaneengesloten ijsmassa van grote omvang. Op Aarde bevinden zich twee grote ijskappen, te weten de Groenlandse ijskap en de Antarctische ijskap. Daarnaast bevinden zich op Aarde nog talloze kleinere ijskappen, bijvoorbeeld de Vatnajökull op IJsland, de Hardangerjøkulen in Noorwegen en de Agassiz-ijskap op Ellesmere Island in Arctisch Canada.
In het Nederlands wordt ook de term poolkap gebezigd. Daarmee wordt de Antarctische ijskap bedoeld, en het meerjarige zeeijs rond de Noordpool. Het laatstgenoemde is echter volgens de definitie geen ijskap.
De huidige opwarming van de aarde zorgt ervoor dat de Groenlandse ijskap in omvang afneemt. Van de Antarctische ijskap is dit minder zeker, omdat een stijging van de temperatuur in het Antarctische gebied ook kan leiden tot meer verdamping van oceaanwater en vervolgens voor meer sneeuwval. Een grootschalige afsmelting van ijskappen door klimaatverandering kan grote gevolgen hebben voor het leefklimaat van mensen overal ter wereld door de stijging van de zeespiegel. Hieronder kan je zien wat er al voor verschil is opgetreden op de NoordPool.
Antarctica
Antarctica is een continent rond de Zuidpool van de aarde, omringd door de Indische Oceaan en de Grote Oceaan, die beneden de 60e breedtegraad tegenwoordig worden aangeduid als de Zuidelijke Oceaan (of Antarctische Oceaan). Het land en de zeeën om Antarctica worden gezamenlijk aangeduid als Antarctis. Antarctica is de koudste plek op aarde. De laagste temperatuur officieel ooit gemeten was op de Zuidpool: -88°C; (Officieus zelfs -91°C), en het continent is bijna volledig bedekt met ijs. Antarctica mag niet verward worden met de Arctis, de Noordpool, een naam die afkomstig is van het Griekse woord \"arctos\" (beer). Antarctica ligt aan de andere kant (anti-) van de aarde waar het sterrenbeeld Grote Beer niet zichtbaar is.
Antarctica is het vijfde continent qua oppervlakte, na Azië, Afrika, Noord-Amerika en Zuid-Amerika. Het is ook het continent met de laagste gemiddelde luchtvochtigheid. Van al het ijs op de wereld ligt 90% op Antarctica. De gemiddelde dikte van de ijskap bedraagt 2200 meter en op het dikste punt is het ijs maar liefst 4776 meter dik. Het meeste ijs is meer dan honderdduizend jaar oud, maar niet heel Antarctica heeft al die tijd onder het ijs gelegen. Een Brits-Zweedse expeditie ontdekte in 1949 dat grote delen van Antarctica, zoals Dronning Maud Land, tot zo\'n 10.000 jaar voor Christus nog vrij waren van ijs.
Er loopt ook een apart topic over Antarctica op Fok! Antarctica !
Pakijs of Zeeijs
Pakijs of zeeijs ontstaat uit bevroren oceaanwater. Omdat de oceanen uit zoutwater bestaan vindt dit plaats bij een temperatuur van ten hoogste -1.8 °C. Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap en dus geen pakijs.
Pakijs komt voor nabij de polen van de Aarde, en beslaat in de winter een groter gebied dan in de zomer. Rondom Antarctica (aan de zuidpool) komt veel meer pakijs voor dan bij de noordpool. Zuidpoolpakijs is gemiddeld ongeveer één meter dik, in de zomer smelt het grotendeels weer. Het pakijs bij de noordpool smelt in het zomerseizoen minder door de kleinere variatie in temperatuur, waardoor het ijs daar uit meerdere lagen bestaat en drie tot vier meter dik wordt.
Het veranderende gebied waar pakijs voorkomt tijdens het jaar
Ijsbergen
Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap. IJsbergen worden via de zeestroom vervoerd en kunnen wel een afstand van meer dan 1000 km afleggen alvorens ze gesmolten zijn. Ongeveer 8/9 van deze ijsmassa bevindt zich onder water, waardoor men een vertekend beeld krijgt van de ijsberg of deze veel te laat opmerkt.
Omdat ijs in gewicht 10% lichter is dan water (de dichtheid van ijs is ongeveer 920 kg/m3 en die van zeewater ongeveer 1025 kg/m3), ligt 90% van de berg onder water. Dat betekent niet, dat een ijsberg van 10 meter hoog, tot 90 meter onder water zit, zoals wel wordt beweerd. Van een ijsberg zijn alleen de uitstekende delen boven het water zichtbaar en niet de brede basis die onder water ligt. IJsbergen zijn groot; de meeste hebben een hoogte van 50 meter, maar dat is nog altijd de hoogte van een flat van 20 verdiepingen. Sommige steken meer dan 100 meter boven het water uit, vergelijkbaar met de Utrechtse Domtoren. In de Baffin Baai is ooit een ijsberg van 215 meter hoogte gesignaleerd.
In bergachtige, koude streken schuiven gletsjers ongeveer een meter per dag. Zodra ze de zee bereiken, breken er grote stukken af en dat zijn de ijsbergen. Op het Noordelijk Halfrond worden per jaar zo\'n 12000 ijsbergen gevormd, waarvan er 8000 ontstaan langs de Groenlandse westkust. Een kleine 400 ijsbergen drijven met de koude Labradorstroom zuidwaarts tot bij Newfoundland. Daar zijn ze een gevaar voor de scheepvaart. Vooral de kleinere brokken waarin ijsbergen uiteenvallen zijn gevaarlijk, omdat de radar die niet ziet. Mist die vaak in gebieden met smeltend ijs optreedt maakt het nog gevaarlijker.
Landijs[/u]
Landijs is ijs dat op het land ligt, in tegenstelling tot zeeijs. Landijs dat niet, of slechts voor een heel klein deel, wegdooit in de zomer wordt meestal gletsjer genoemd.
De grootste massa\'s van permanent landijs bevinden zich op Antarctica en Groenland en heten ook wel ijskappen.
De ontwikkeling van het landijs is van groot belang voor de verwachte zeespiegelstijging ten gevolge van het versterkte broeikaseffect. Het water dat vrijkomt door het kleiner worden van de hoeveelheid permanent landijs zal een bijdrage leveren aan de stijging van de zeespiegel. Het zeeijs, zoals het ijs rond de Noordpool, speelt hier geen rol in omdat het immers al drijft op het water, z\'n eigen gewicht aan water verplaatst en zo al dezelfde bijdrage levert aan de hoogte van de zeespiegel dan wanneer het gesmolten zou zijn. Dat betekent dat voor de hoogte van de zeespiegel het smelten van de poolkap in de Arctische zeeën geen gevolgen heeft. Het smelten van het landijs van bijvoorbeeld Groenland en Antarctica daarentegen heeft wel gevolgen voor de zeespiegel.
De gemiddelde zeespiegel is in de 20e eeuw gestegen met 0,1 tot 0,2 meter, voornamelijk vanwege opwarming van het zeewater en het smelten van landijs. Wanneer de grote massa landijs op West-Antarctica geheel zou smelten zou de zeespiegel mondiaal zo\'n 6 meter stijgen. Zo\'n grote smelting wordt in de 21e eeuw echter niet waarschijnlijk geacht. De huidige bijdrage van de ijskappen op Groenland en Antarctica is kleiner dan die van kleinere gletsjers. Grote massa\'s landijs reageren namelijk traag en langdurig op klimaatsverandering. De reactietijd (of responstijd) van grote ijskappen is groot: veranderingen in het klimaat werken nog enkele millennia door in het gedrag en omvang van ijskappen.
Gedurende de ijstijden was een groot gedeelte van Noord-Europa, de Alpen en Noord-Amerika met landijs bedekt. Destijds stond de zeespiegel ongeveer 125 meter lager dan tegenwoordig.
[u]De Cryosfeer (Cryosphere)
De cryosfeer zijn de gebieden waar water voorkomt in de vorm van sneeuw, permafrost, pakijs of gletsjers. Pas twee miljard jaar geleden, door afkoeling van de aarde, werd voor het eerst de cryosfeer gevormd.
Seizoen- en klimaatveranderingen leiden tot fluctuaties in de cryosfeer. Grote veranderingen in de cryosfeer leiden tot zeespiegelstijgingen wat weer invloed heeft op het klimaat en de biosfeer. Tegenwoordig is met behulp van satellieten de omvang van de cryosfeer vrij nauwkeurig te bepalen. Tijdens ijstijden neemt de cryosfeer sterk in omvang toe.
Actuele Stand van Zaken op de Noord- en Zuidpool
NOORDPOOL
ZUIDPOOL
Overige Links
• WikiPedia over IJskappen
• WikiPedia over Gletsjers
• LiveScience - Antarctica
• All About The Cryosphere
• De Cryosphere Today
• All About Glaciers/Gletsjers
• WikiPedia over Antarctica
===========================================================================
Heb je informatie, nieuwsberichten en/of andere nuttige linkjes omtrent de Poolkappen, Gletsjers of Jjsbergen/IJsmassa\'s, alles is welkom hier
quote:Noordpool kleiner dan ooit
WASHINGTON - De ijskap van de Noordpool is momenteel kleiner dan ooit. De ijskap is nog maar half zo klein als het gemiddelde tussen 1979 en 2000, aldus onderzoekers van het Amerikaanse National Snow and Ice woensdag.
De krimp van de kap gaat verrassend snel, zei directeur Mark Serreze van het centrum. ,,We wisten dat de planeet opwarmt en dat de gevolgen het eerst te merken zouden zijn op de Noordpool, maar weinigen waren erop voorbereid hoe snel de veranderingen optreden.''
De ijskap is niet alleen kleiner, maar ook dunner.
De Noordpool heeft veel effect op de temperatuur wereldwijd. Het wordt wel de 'airco van de planeet' genoemd, wegens het afkoelende effect.
Op 
Ik maak me ook geen zorgen over de aarde. Als ooit de huidige uitstervingsgolf voorbij is zal een paar miljoen jaren later de aarde weer een grote soorten rijkheid hebben.quote:Op donderdag 20 september 2012 11:09 schreef Basp1 het volgende:
De aarde heeft natuurlijk al vaker grote ecologische en klimatologische veranderingen ondergaan, maar niet met 7 miljard mensen die van voldoende voedsel voorzien moeten worden.
Het is de enorme invloed van de huidige paar generaties op de generaties voor de komende honderden jaren waar ik me zorgen over maak. Ik gun mijn kleinkinderen dat ook zij kunnen genieten van het wonderlijke Great Barrier Reef, van de soorten rijkheid die wij nu mogen aanschouwen en van een betrouwbare voedselvoorziening in een stabiele samenleving. Zoals het er nu voorstaat gaat dit knap lastig worden.
De Groenlandse ijskap is zeker 400.000 jaar oud en de ijskappen op sommige eilanden in de Canadese Archipelligo hebben het HCO ook overleefd. Daar hebben kleine populaties ijsberen hun heil moeten zoeken. Dat geeft ze ook in het antropogene tijdperk hoop maar in tegenstelling tot 8000 jaar geleden zijn er nu meer bedreigingen dan het klimaat alleen. Millieuvervuiling, voedselconcurrentie door de mens, jacht, exotische dieren (o.a. honden) en de optie dat over enkele honderden jaren de complete Groendlandse ijskap verdwenen is zijn multipliers in de uitdaging voor de overleving van de soort.quote:Wel interessant dat men uit proxies heeft gevonden dat 8000 jaar geleden de poolkap ook waarschijnlijk een keer verdwenen is geweest. Dat brengt me meteen bij het volgende punt de ijsbeer soort is ook al veel ouder dan 8000 jaar dus die soort zal het heus wel overleven, of wij moeten als mensheid zijnde ook teveel van het andere voedsel voor hun neus weggepikt hebben.
Inderdaad, hebben de septici toch een keer gelijk: de modellen zijn nog niet goed genoeg om de veranderingen in de Arctische oceaan te reproduceren. Maar je zal ze er zelden over horen want de veranderingen gaan sneller dan de modellen aangeven. Was het anderom geweest, nou dan hadden we het elke dag moeten aanhoren. 
Hoe dan ook, modellen worden beter, de nieuwste modellen die voor het komende IPCC rapport gebruikt gaan worden reporduceren de ijsbedekking beter maar nog steeds niet goed.
Hoe dan ook, modellen worden beter, de nieuwste modellen die voor het komende IPCC rapport gebruikt gaan worden reporduceren de ijsbedekking beter maar nog steeds niet goed.
En omdat het spectaculaire Arctische ijs extent minimum media aandacht begint te krijgen zullen de septici hard proberen de aandacht af te leiden naar de marginaal toegenomen Antarctische zeeijs te richten met de onderliggende boodschap er niks aan de hand is. Pure onzin natuurlijk.
Let maar eens op.
Let maar eens op.
Ha ha, ik zat net zo'n stuk te lezen, dus je hebt helemaal gelijk.quote:
En omdat het spectaculaire Arctische ijs extent minimum media aandacht begint te krijgen zullen de septici hard proberen de aandacht af te leiden naar de marginaal toegenomen Antarctische zeeijs te richten met de onderliggende boodschap er niks aan de hand is. Pure onzin natuurlijk.
Let maar eens op.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Ha!
Rest mij alleen de vraag, waarom lees je in vredesnaam een artikel op die idiote site? Daar ga je niks leren behalve hoe bepaalde leden van de soort homo sapiens aan psychologische problemen leiden...
Rest mij alleen de vraag, waarom lees je in vredesnaam een artikel op die idiote site? Daar ga je niks leren behalve hoe bepaalde leden van de soort homo sapiens aan psychologische problemen leiden...
Ik google dagelijks op bepaalde klimaattrefwoorden met de optie: "afgelopen 24 uur" en zo liep ik ook deze tegen het lijf, en toen ik tussendoor nog even hier keek had je net dat bericht geplaatst, (alsof je me betrapt had).quote:Op donderdag 20 september 2012 21:19 schreef cynicus het volgende:
Ha!
Rest mij alleen de vraag, waarom lees je in vredesnaam een artikel op die idiote site? Daar ga je niks leren behalve hoe bepaalde leden van de soort homo sapiens aan psychologische problemen leiden...
om het goed te maken, en ontopic te blijven: Glacier suffers one of the highest shrinkages on record
[ Bericht 12% gewijzigd door barthol op 20-09-2012 21:46:55 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
In het wild misschien wel, maar we zullen er wel genoeg als curiositeit in de dierentuinen behouden.quote:
Over 50 jaar ben ik ook 92 dus waarschijnlijk ook wel rip
Het nummer gaat over ijsberen en hij verwacht volgens mij dat die diersoort over 50 jaar door ons toedoen/ de klimaat verandering / nog meer factoren wel eens in het wild uitgestorven zou kunnen zijn.quote:
[..]
Ik snap 'm niet. Denk je dat over 50jr geen sneeuw en ijs meer voorkomt?
A powerful storm wreaked havoc on the Arctic sea ice cover in August 2012. This visualization shows the strength and direction of the winds and their impact on the ice: the red vectors represent the fastest winds, while blue vectors stand for slower winds. According to NSIDC, the storm sped up the loss of the thin ice that appears to have been already on the verge of melting completely.Video credit: NASA.
..?.............................
quote:Groenlands ijs creëert recordaantal aardbevingen
Het snelle afsmelten van de ijskap boven Groenland veroorzaakt steeds meer aardbevingen die over de hele wereld gemeten kunnen worden. Alles wijst erop dat 2012 een recordjaar voor dergelijke 'ijsbevingen' zal worden.
De enorme gletsjers die van het binnenland van Groenland de zee in schuiven, doen dat in een steeds hoger tempo. Daardoor zijn er ook meer breuken en barsten die aardbevingen veroorzaken. De bevingen zijn niet zwaar genoeg om schade toe te brengen, maar ze zijn wel krachtig genoeg om wereldwijd door seismologische apparatuur opgepikt te worden.
Onderzoekers van de Columbia-universiteit in New York brachten de bevingen van de voorbije jaren in kaart. In het Amerikaanse vaktijdschrift Journal of Geophysical Research komen ze tot de conclusie dat de bevingen zich verplaatsen, van het warmere zuiden van het land naar het koudere noorden.
Recordjaar
Dat wijst erop dat het snelle afsmelten van de ijskap ook in het noorden van Groenland plaatsvindt. Tussen 2000 en 2010 werden er bijvoorbeeld 66 bevingen geteld in het barre noordwesten van Groenland, terwijl ze in de decennia daarvoor nauwelijks voorkwamen.
De publicatie in het Journal of Geophyiscal Research beperkte zich tot de periode tussen 1993 en 2010, maar de wetenschappers hielden ook daarna de stand bij. Uit hun onderzoek blijkt dat 2012 naar alle waarschijnlijkheid een recordjaar wordt voor de 'ijsbevingen'. Vorig jaar werd het tweede hoogste aantal sinds het recordjaar 2005 opgetekend, en nu al wijst alles erop dat 2012 het record van 2005 zal verbreken.
Fok! frontpage veranderd steeds meer in de uitvalsbasis van de Tea Party in Nederland. Zelfs posts die vrijwel alleen maar wetenschappelijke literatuur bevatten krijgen de nodige minpunten van de ontkennertjes. 
Die modelstudie uit 1980, van o.a. grondlegger van de moderne weer/klimaat modellen Manabe, is gewoonweg bijzonder. Puur op basis van bekende fysica exact voorspellen wat er decennia later gebeurt, ik blijf het knap vinden met de techniek van toen.
Die modelstudie uit 1980, van o.a. grondlegger van de moderne weer/klimaat modellen Manabe, is gewoonweg bijzonder. Puur op basis van bekende fysica exact voorspellen wat er decennia later gebeurt, ik blijf het knap vinden met de techniek van toen.
TOENAME ZEE-IJS IN DE ANTARCTISCHE WATEREN
De oppervlakte zee-ijs in de Antarctische wateren neemt de afgelopen decennia eerder (licht) toe dan af. De trend voor de maand september, wanneer de oppervlakte zee-ijs (op het eind van de Antarctische winter) doorgaans het grootst is, bedraagt circa +0,9 procent per decade: dat is net iets boven het statistisch significante niveau. Op jaarbasis bedraagt de trend +16.000 km². Ondertussen neemt de oppervlakte zee-ijs in het Noordpoolgebied gedurende het zomersmeltseizoen drastisch af: jaarlijks gemiddeld met ruim 91.000 km² af.
De vergroting van de oppervlakte zee-ijs gedurende de Antarctische winter lijkt op het eerste gezicht nogal bijzonder: uit diverse klimatologische studies blijkt namelijk dat de mondiale opwarming ook Antarctica niet onberoerd laat. Debet aan de opwarming van de Antarctische diepvries is het warmer worden van de Pacific (Stille Oceaan) en een versterking van de circumpolaire windgordel ter hoogte van Antarctica. 'Pacific warming’ en een ijskoude stratosfeer (denk aan het gat in de ozonlaag) hebben een versterkend effect op de circumpolaire winden. Die zijn de afgelopen decennia sterker geworden en ‘blazen’ het zee-ijs verder weg. Dat gebeurt hoofdzakelijk in de Ross Sea en de zuidelijke Indische Oceaan. In die wateren is volgens onderzoek (Stammerjohn et al., 2012) sprake van een significante toename van het zee-ijs. Rond het Antarctisch schiereiland is vanwege de uit het noorden waaiende geen toename maar een duidelijke afname van de oppervlakte zee-ijs waarneembaar.
Jan Visser
De oppervlakte zee-ijs in de Antarctische wateren neemt de afgelopen decennia eerder (licht) toe dan af. De trend voor de maand september, wanneer de oppervlakte zee-ijs (op het eind van de Antarctische winter) doorgaans het grootst is, bedraagt circa +0,9 procent per decade: dat is net iets boven het statistisch significante niveau. Op jaarbasis bedraagt de trend +16.000 km². Ondertussen neemt de oppervlakte zee-ijs in het Noordpoolgebied gedurende het zomersmeltseizoen drastisch af: jaarlijks gemiddeld met ruim 91.000 km² af.
De vergroting van de oppervlakte zee-ijs gedurende de Antarctische winter lijkt op het eerste gezicht nogal bijzonder: uit diverse klimatologische studies blijkt namelijk dat de mondiale opwarming ook Antarctica niet onberoerd laat. Debet aan de opwarming van de Antarctische diepvries is het warmer worden van de Pacific (Stille Oceaan) en een versterking van de circumpolaire windgordel ter hoogte van Antarctica. 'Pacific warming’ en een ijskoude stratosfeer (denk aan het gat in de ozonlaag) hebben een versterkend effect op de circumpolaire winden. Die zijn de afgelopen decennia sterker geworden en ‘blazen’ het zee-ijs verder weg. Dat gebeurt hoofdzakelijk in de Ross Sea en de zuidelijke Indische Oceaan. In die wateren is volgens onderzoek (Stammerjohn et al., 2012) sprake van een significante toename van het zee-ijs. Rond het Antarctisch schiereiland is vanwege de uit het noorden waaiende geen toename maar een duidelijke afname van de oppervlakte zee-ijs waarneembaar.
Jan Visser
quote:NASA gaat enorme scheur onderzoeken
De NASA gaat op Antarctica de enorme scheur onderzoeken die vorig jaar in de Pine Island-gletsjer is ontdekt. Het doet dat door met een vliegtuig urenlang boven het gebied te vliegen.
De NASA heeft de scheur in de Pine Island-gletsjer, aan de westelijke rand van Antarctica, vorig jaar ontdekt toen onderzoekers met een vliegtuig over het gebied vlogen. De 29 kilometer lange scheur is zo groot geworden dat een enorme ijsberg van 880 vierkante kilometer dreigt af te breken.
Of dat ook gebeurt, wil NASA nu nagaan in zijn vierde campagne van Operation IceBridge. De eerste vlucht van de nieuwe campagne vond vrijdag plaats en duurde elf uur. Tot midden november gaat een DC8-toestel vanaf Punta Arenas, in het uiterste zuiden van Chili, vluchten uitvoeren boven Antarctica.
IJsstromen
Behalve aan het snel veranderende ijs van de Pine Island-gletsjer besteden de onderzoekers aandacht aan ijsstromen die nog niet onderzocht werden. Een digitale camera aan boord van het vliegtuig maakt voortdurend hogeresolutiebeelden waarmee gedetailleerde kaarten kunnen worden gemaakt. Tegelijk meten allerlei instrumenten, die onder meer van laser- en radartechnologie gebruik maken, veranderingen in reliëf, sneeuwdiepte, ijsdikte en waterholtes onder het ijs.
Het moet allemaal gegevens opleveren die een beter beeld geven van de mogelijke gevolgen van de klimaatverandering voor het zuidpoolgebied. De Antarctische ijskap bevat 90 procent van al het bevroren zoetwater op aarde. Het noordpoolijs bereikte dit jaar een minimumrecord, maar het zuidpoolijs groeit net wel.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Deze week is weer een nieuw record gezet, na de vele nieuwe records dit jaar: Het oppervlak aan zeeijs op het noordelijk halfrond bereikte de laagste waarde ooit (sinds eind jaren '70), ruim 2,5 miljoen vierkante kilometer minder dan het gemiddelde ijsoppervlak over de periode 1979-2008.
