quote:
Op woensdag 19 september 2012 21:36 schreef Jappie het volgende:Er zijn btw een aantal redenen waardoor mijn interesse voor deze “Gate” is gewekt:
Is die reden weggooiert Ruudje ?
Neh, Ruud mag dan een aardig balletje getrapt hebben in zijn tijd, de schijnheiligheid en het onechte hebben er m.i. vanaf de start in gezeten.

Estelle dan ?
Nope, ik ken haar niet en vind haar verder ook geen boeiende persoonlijkheid.

Badr zijn daden binnen en buiten de ring en los van dat, het effect wat hij daarmee te weeg brengt binnen de gehele samenleving geeft je als brave burger en huisvader zijnde echter te denken. :y
Neem allereerst zijn onsportieve gedrag in de ring, waar komt dat vandaan? Waarom moet iemand die zo begenadigd is met zoveel oerkracht en zulke goede technieken zich bedienen van zulke domme overtredingen ? Heeft dat werkelijk te maken met zoals hij het zelf zegt: “een waas voor zijn ogen, een tikkende tijdbom, een op uitbarsten staande vulkaan, een oncontroleerbare duistere kracht” ?
I doubt it.
Laten we eens beginnen met zijn gedrag binnen de ring....
De overtreding in zijn match tegen Remy Bonjasky heeft mijn aanvankelijke interesse in de man gewekt en alles tegen elkaar afgewogen hebbende heb ik de conclusie getrokken dat deze te maken moet hebben gehad met een verkeerde mix van trots; angst en frustratie. Hij begon goed aan de partij, kwam redelijk door af en toe, moest zelf ook het nodige incasseren maar op dat moment stond iig de opdracht welke hij zichzelf had gegeven; de tactiek die voor dit gevecht was uitgedacht, nog helder op zijn netvlies. Naarmate de wedstrijd vorderde merkte hij echter dat Remy geenzins van plan was zich te laten overrompelen en toen hij vervolgens ook nog zelf een knockdown kreeg te verwerken sloegen de stoppen bij hem door. Hij besefte op dat moment dat hij de partij nooit reglementair zou kunnen winnen en de angst en schaamte voor het onvermijdelijke verlies wat aanstaande was maakte dat zijn trots hem deed overschakelen naar Badr de straatvechter ipv Badr de vechtsporter. “Als ik dan toch op mijn bek moet gaan dan maar strijdend in elke mogelijke betekenis van het woord” moet hij hebben gedacht en zo geschiedde.
Zijn partij tegen Hesdy Gerges waar hij wederom in de fout ging bevestigd min of meer mijn theorie al moet ik er eerlijk aan toevoegen dat:
a) de overtreding een minder zware was (Badr trapt door terwijl Hesdy opkrabbelde)
b) Badr overall gezien in die partij op dat moment de bovenliggende partij was
Toch waren beide overtredingen vergelijkbaar en gedreven door dezelfde misplaatste trots.
Hesdy had een slechte afsluiting van de 1e ronde en was vastbesloten de 2e ronde naar zich toe te trekken; hij counterde de 1e 30 seconden alles wat Badr uitdeelde en dus kreeg Badr’s trots en faalangst wederom de overhand welke hem deed besluiten deze in zijn ogen ongeoorloofde brutaliteit van Hesdy op elke mogelijke manier af te straffen. Het zou hem toch niet gebeuren dat ten overstaan van het in grote getale opgekomen thuispubliek juist Hesdy zijn show zou stelen. Stel je toch eens voor dat Hesdy het de gehele partij zou volhouden; sterker nog, stel je toch eens voor dat Hesdy sterker zou worden naarmate de partij vorderde terwijl Badr wist dat zijn eigen manier van vechten zo energieverslindend was dat hij mogelijk de laatste ronden op zijn tandvlees door moest knokken….de horror

Maar er speelt mogelijk meer…
Badr heeft door de jaren heen in het uitgaansleven en “het grijze circuit” een bepaalde naam opgebouwd. Een verliespartij in de ring betekent in die kringen tevens een teken van zwakte. Verliezen in de ring is daarmee levensbedreigend buiten de ring en zal hoogstwaarschijnlijk ook de nodige economische schade toebrengen aan het one-man sloop annex klusbedrijf Badr…..uiteraard zijn dit vooralsnog allemaal pure speculaties

Tot zover de inleiding naar mijn officiele “gate” gerelateerde post.....
Wel een goede theorie opzich.
Paar dingen die ik een beetje anders zie.
Hij begon als het grote talent, de benjamin van het stel met de grote mond, die hij vaak weer waarmaakte.
Het natrappen tegen Bonjasky was tijdens zijn eerste finale van een GP maar ik denk niet dat hij dacht dat hij niet meer regelmentair kon winnen, het lijkt bij hem vaak dat juist als hij zwaar geraakt wordt hij een tandje bijschakeld in zijn agressie (zoals ook dit keer maar dan op een foute manier).
Hij wou dan ook echt wel doorvechten en vond dat Bonjasky zich aanstelde, hij werd woedend op de trainers van Bonjasky die riepen dat hij moest blijven liggen.
Ik denk dat dat zijn eerste verliespartij tegen Bonjasky (waar hij op een dubieuze beslissing verloor) ook mee gespeeld kan hebben in de frustratie.
De partij tegen Herges was in de periode dat hij tot de absolute top behoorde, hij was door zijn vechtstijl (en imago) "the most exciting heavyweight in the world" en had daardoor de beste contracten van alle grote jongens (terwijl hij nog geen GP achter zijn naam had staan).
Na het Bonjasky incident zou hij een straf krijgen (gage inleveren en zelf een boete betalen) maar kort nadat gevecht werd hij door de organisatie gebeld of hij binnen een week kon vechten en dan zou het natrappen hem vergeven worden.
Het kan meegespeeld hebben dat zijn imago groter was geworden dan hemzelf, hij dacht dat hij alles kon maken.
Ook denk ik dat dit een speciaal gevecht voor hem was waar de factoren frustratie, trots en angst extra hebben meegeteld, hij zag dit volgens mij echt als een gevecht tegen Tom Harinck, zijn oude trainer (en vaderfiguur) die hij altijd voor 100% vetrouwd had totdat hij vond dat hij door hem bedrogen was.
Misschien telde in zijn onderbewuste ook nog wel mee, dat hij ooit zelf nagetrapt geweest is en die partij gewoon werd gewonnen door de natrapper

Wat ik wel goed vond is dat hij na het Herges incident, zichzelf een straf had opgelegd en aan de slag ging met zijn problemen.
Er zijn van het collectief momenteel 16 persoonlijkheden MIA.
Ik zoek nog een psychiater met groepskorting en ik niet.