quote:
 Op woensdag 29 augustus 2012 18:45 schreef PeuRac het volgende:
 Op woensdag 29 augustus 2012 18:45 schreef PeuRac het volgende:Barbie, kan ik t op jouw FB lezen? 
Ben frikking zenuwachtig, heb een sollicitatie gehad vandaag, ga morgen horen of ik een 2e gesprek krijg. En morgen een gesprek bij een ander bedrijf.
Oeh, succes!  

 Wat voor baan? 
En nee geloof ik, Maar ik post hem hier wel. Net zo makkelijk  
 
 Van iemand die in Velvet Music Rotterdam werkt:
quote:
...frappante klant# Ik ben een gezegend mens. Ik werk al jaren in die winkeltje en doet dat tot op de dag van vandaag nog steeds met plezier. Ik besef me terdege dat het een voorrecht is om niet elke dag met de tyfus in je lijer naar je werk te gaan, zoals zovelen. Gekscherend zei ik weleens dat het de op één na beste baan van de wereld was. Alleen drummer bij de Motley Crue schijnt leuker te zijn. Maar die baan was reeds vergeven en mijn baan is geen baan en het werk wat ik doe is geen werk. Het is een uit de hand gelopen hobby. In al die jaren heb ik zoveel mensen leren kennen, uit elke laag van de bevolking, mensen uit alle rangen en standen. Het mooiste aan die winkeltje vind ik dat je een hoop mensen muziek kan laten luisteren en door enthousiasme weet te raken in het diepste van hun zijn. 
Nieuw of oud, maakt niet uit. Jullie weten ook dat muziek altijd een emotie in zich draagt, en voor elke emotie is wel een liedje te vinden. 21 jaar geleden, toen ik hier begon als jongste bediende ontmoette ik een jongen en zijn vriendin. Ze kwamen altijd samen, meestal op zaterdag. Ze moesten hun smaak nog ontwikkelen en ik hielp ze daarbij en ze waren me altijd zo dankbaar op het absurde af vond ik soms. Alsof je een orakel bent. Tuurlijk is het leuk om waardering te krijgen dat kan ik zelfs niet ontkennen. Zie het maar een beetje dat als je iets plaatst op of FB en er geen enkele duim bij ziet staan. Jullie kunnen me nog wat vertellen maar dat vindt niemand leuk, iedereen wil zo af en toe een beetje erkenning. Zo stom heeft onze lieve heer ons nou eenmaal in elkaar geflanst. De gebruiksaanwijzing van zijn evenbeeld was hij vast kwijtgeraakt en zo goed en kwaad als hij kon heeft er toen maar dit van gemaakt. Hij zal nog wel eens naar beneden kijken en bij zichzelf denken "oh, shit...ik had het zo moeten doen maar daar ben ik nu een beetje laat mee". We hebben het er maar mee te doen. 
Goed ik dwaal af, dat is ook zoiets. De jongen en het meisje bleven trouw langskomen, elke week. Tot 2 jaar geleden, hij vertelde me dat ze naar Amerika gingen verhuizen. Voor zijn werk. Het was die dag druk en we hebben nooit echt afscheid genomen. Ze hadden haast, ik druk en zo was er geen tijd om alles wat je nog kwijt wilde niet tegen elkaar kon zeggen. Ik heb ze helaas nooit meer gezien of gesproken. Tot vandaag. Er komt een man binnen van in de 70 met een brief in zijn hand. "ben jij Mannie?". Ja, zeg ik. "gelukkig, ik heb een brief voor je maar open hem maar na sluitingstijd". Ik pak de brief aan en zie op de envelop alleen maar "Mannie" staan. Ik kijk op maar de man is verdwenen. Ik loop naar de deur maar de man is echt verdwenen. 
Ik heb een half uur naar de envelop staan staren maar opende hem tegen het advies van de man toch. "Mannie, als je dit leest ben ik er niet meer. Na een mooi jaar in amerika ben ik ziek geworden en de hoop op weer beter worden heb ik niet meer. Ik ben opgegeven zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik wilde je wel nog even laten weten dat je het leven van mij en mijn vrouw mooier hebt gemaakt met alle muziek die je ons hebt gegeven. Ik ben je daar heel dankbaar voor. Het heeft me ook in het laatste jaar kracht gegeven om alles een plek te geven. Het is jammer dat we nooit echt afscheid hebben kunnen nemen en dat ik nooit meer in de winkel heb kunnen komen. Maar de omstandigheden lieten het helaas niet toe. Sorry daarvoor. Ik weet niet wanneer je deze brief leest maar ik word woensdag 29 augustus begraven. In Rotterdam, waar anders. Ik had je er graag bij willen hebben maar de reden waarom ik dat niet heb gedaan is omdat ik voor de dienst allemaal muziek heb uitgekozen die ik door jou heb leren kennen. Ik wilde het je niet aandoen om alles wat jij zo mooi vindt in deze situatie te laten horen. Misschien verziek ik je beleving dan en neem ik het plezier weg wat jij hebt bij die liedje, dat zou ik vreselijk vinden. Goed Mannie, ik ben moe en ga slapen. Ik hoop dat je de brief krijgt, waarschijnlijk komt m'n vader hem brengen want Liz zal het er te moeilijk mee hebben. Ik wens je alle geluk van de wereld. Ik hoop je ooit weer te zien en maar dat mag voor mijn part nog heel lang duren. Ik heb geduld. Oh Ja, er is nog iets wat ik wilde zeggen, dat ik van je hou om je bevlogenheid. Niet stoer heh en waarschijnlijk zou je me een "cunt" vinden als ik nu voor je stond, dat woord kwam er altijd zo heerlijk uit bij jou maar okay, het is de waarheid. Door alle muziek was jij het licht in ons huis wat nooit meer uitging ( the smiths)...heb ik er toch nog 1 verziekt voor je...hahaha...tot later Mannie. Hou je goed..groet F. ps... drink je dat waterige stinkbier nog weleens, zo ja hef dan vanavond een flesje op het leven, de muziek en Liz, en okay op mij ook...later vriend.X"
...Ik ben stil, had er beter aan gedaan de brief vanavond pas te openen. Maar goed, Ik zal je missen cunt...en dat liedje, there is a light that never goes out, dat krijgt nu nog een mooiere betekenis. Het is weer woensdag en ik drink er straks 1 op je...of 2.