Voorgoed breken met ouders?

Is ze wel lief voor jouw zoon? Zo ja, dan breng je hem anders eens in de week een middagje erheen en haalt hem in de avond op? Hoef je jouw moeder's gezicht niet te zien

Tokkie moeder

Je ouders kies je niet, en daarom is het heel vervelend als je daar niet mee overweg kan.

Als het meer ellende veroorzaakt om contact met hen te houden dan dat je er blij van wordt, dan snap ik de afweging wel dat je misschien het contact wil verbreken.

Dit hoeft niet definitief te zijn, maar het is wel zo dat het lastig kan zijn om dat later weer goed te krijgen. Een paar jaar geleden heb ik zelf het contact met mijn ouders verbroken omdat het op dat moment echt beter was, maar na een paar jaar begon het me toch op te breken.
Omdat er veel tijd overheen was gegaan heb ik met hen wat afstandelijker kunnen praten uiteindelijk en inmiddels gaan we goed met elkaar om, de lucht is geklaard.

Kortom, lastige keuze. Als ik jou verhaal zo lees heeft jouw moeder een wake-up call nodig.
Maar waar het vooral om gaat, is waar jij gelukkig van wordt.

Niks ervan, als er alleen maar negativeit heerst en je er volgens mij meer dan voldoende moeite in hebt gestopt: hup, de stekker eruit. Je eigen mislukte leven op je kind projecteren, pff.

En bovendien: wie weet wat ze je zoon allemaal voor lulkoek over jou op de mouw gaat spelden. De tyfus ermee zeg ik.

(met excuses, ben nooit erg genuanceerd geweest. Ben wel serieus)

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:30 schreef lavacaloca het volgende:

[..]

Dat heb ik ook voorgesteld maar dan krijg ik als reactie ' Ik ben %$#@ geen oppas '
Verder is ze voor mijn zoon wel lief maar houd ze geen rekening met de manier waarop ik hem opvoed , ze vloekt veel e.d

Oké, dan zeg je tegen haar: zeg maar wanneer je jouw kleinzoon wilt zien, bel van te voren en we zien wel waar en wat.
Sjonge, ik zou niet eens mijn kind contact willen laten hebben met z'n iemand, geeft totaal geen goed voorbeeld voor jouw kind ook

Ik denk dat je altijd in het belang van je kindje moet kiezen. Elke keer als je bij je moeder langs gaat of ze is in de buurt dan hangen er spanningen in de lucht. Die kleine van je zal daar ongetwijfeld gevoelig voor zijn, dus pas daarmee op.

Als ik jouw was zou ik inderdaad breken met je moeder. Het is hard maar als ik je verhaal zo lees heb je voldoende motivatie om het te doen. En wat is de meerwaarde voor jouw als je het niet zal doen, ik gok heel weinig. En tja dat die kleine dan geen oma en/of opa heeft is vervelend, maar het is nog vervelender als je kindje getekend is voor het leven omdat jij wil dat je kindje een opa en/of oma heeft.

Heel veel sterkte toegewenst iig.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:33 schreef lavacaloca het volgende:

[..]

Een beetje wel
Ik word dan ook vaak arrogant genoemd e.d. omdat ik doorgaans een andere mening heb/had.

[..]

Het lastige is dat het al 25 jaar zo gaat . Die wake-up call waar ik al jaren op wacht gaat er gewoon niet komen.

Ik ken je niet dus ik kan daar niet over oordelen, wellicht ben je zo arrogant als een chantal jansen.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:33 schreef lavacaloca het volgende:

Het lastige is dat het al 25 jaar zo gaat . Die wake-up call waar ik al jaren op wacht gaat er gewoon niet komen.

Op dat punt heb ik ook gezeten, waardoor ik de keuze gemaakt heb op dat moment het contact te verbreken. Ik zou het niemand aanraden omdat dat echt heel moeilijk is, maar soms is het wel de beste optie als dingen echt nooit veranderen.

Daarnaast, soms moet je ook wel dingen accepteren, anders blijf je bezig.
Maar als ik zo lees hoe jouw moeder met je omgaat hoef je haar gedrag niet te pikken.

Het botert duidelijk niet tussen jou en je ouders. Probeer af te spreken om wat afstand te houden, dat is het enige wat beiden helpt. Als je veel met elkaar om gaat raak je aan elkaar geirriteerd en uiteindelijk komt het dan uit op ruzie of dit soort situaties.

Onthou altijd wel 1 ding, onderhuids houdt je moeder in ieder geval wel van je. Wellicht hebben ze zelf veel persoonlijke problemen en reflecteren ze dat al die jaren al door op jou.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:37 schreef Papaap het volgende:
Het botert duidelijk niet tussen jou en je ouders. Probeer af te spreken om wat afstand te houden, dat is het enige wat beiden helpt. Als je veel met elkaar om gaat raak je aan elkaar geirriteerd en uiteindelijk komt het dan uit op ruzie of dit soort situaties.

Onthou altijd wel 1 ding, onderhuids houdt je moeder in ieder geval wel van je. Wellicht hebben ze zelf veel persoonlijke problemen en reflecteren ze dat al die jaren al door op jou.

Dat is wel heel leuk gezegd, maar als je een moeder hebt die dat nergens uit laat blijken, heb je er gewoon geen reet aan.

Ik zou breken hoe kut dat ook is. Heeft de vader van je kind wel gewoon leuke ouders? Dan hoeft je kind in ieder geval niet de ervaring van grootouders te missen maar grootouders zijn verder ook niet heilig of zo. Ik zou mijn kind weg willen houden van welke manipulatieve bron dan ook, ook al zijn het mijn eigen ouders.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:37 schreef lavacaloca het volgende:
Het is gewoon zo lastig , ik heb er echt alles aan gedaan. Nu mag het weleens van de andere kant komen. Maarja..wat zeg ik tegen mijn zoon als hij vraagt naar zijn oma? Dat vind ik zo verdomd lastig

Ik denk dat je het beste tegen je kindje kan zeggen dat oma en opa even rust nodig hebben en dat je daarom niet langs gaat. Probeer het te begrijpbaar verpakken voor die kleine. Meer kan je volgens mij niet doen.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:42 schreef lavacaloca het volgende:

[..]

Mijn vader (biologische) heeft hij en de ouders van mijn vriend gelukkig , maar die zien we hooguit 2x per jaar omdat zij in het buitenland wonen.

Ok. Duidelijk. Maar even zonder al te emotioneel te denken verder. Wil je jouw kind blootstellen aan zo'n persoon? Alleen maar kijkend naar jouw verleden met haar zeg maar.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:46 schreef lavacaloca het volgende:

[..]

Nu hij nog zo klein is begrijpt hij (gelukkig) een heleboel niet , maar nee , op latere leeftijd vind ik dat geen goed plan.

In dat geval is het hebben van een oma en opa overrated en weegt dat niet op tegen de nadelen.

Maar TS, wat is er mis met tegen je kind zeggen dat het tussen jou en je moeder gewoon niet zo botert, zonder al teveel waarde-oordelen op te hangen over hoe je over je moeder denkt...
Het drama tussen jou en je moeder is vooral iets tussen jou en haar, niet tussen je kind en haar. Daarom kun je de daadwerkelijke reden gewoon lekker in het midden houden en een neutrale reden opgeven.

Ik zou met zo'n moeder sowieso al geen contact willen hebben, laat staan dat je de slechte invloed van invloed wilt laten zijn op een kind.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:32 schreef Rio het volgende:
Niks ervan, als er alleen maar negativeit heerst en je er volgens mij meer dan voldoende moeite in hebt gestopt: hup, de stekker eruit. Je eigen mislukte leven op je kind projecteren, pff.

En bovendien: wie weet wat ze je zoon allemaal voor lulkoek over jou op de mouw gaat spelden. De tyfus ermee zeg ik.

(met excuses, ben nooit erg genuanceerd geweest. Ben wel serieus)

Ik denk er precies hetzelfde over, het is graag of niet.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 16:23 schreef lavacaloca het volgende:
Ze maakt het me wel erg makkelijk , ik kreeg zojuist een sms:

' Ik heb je ¤300 geleend voor je studiereis , terugstorten!!! '

Apart , 3,5jaar geleden ben ik inderdaad op studiereis geweest met mijn opleiding. Dacht toch echt dat het een gift was.

Hoe komt ze er nu in hemelsnaam bij? Dat mens is echt knettergek

Heb je al gevraagd of ze al afscheid van haar kleinkind heeft genomen? Dat zou ik doen tenminste.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 16:23 schreef lavacaloca het volgende:
Ze maakt het me wel erg makkelijk , ik kreeg zojuist een sms:

' Ik heb je ¤300 geleend voor je studiereis , terugstorten!!! '

Apart , 3,5jaar geleden ben ik inderdaad op studiereis geweest met mijn opleiding. Dacht toch echt dat het een gift was.

Hoe komt ze er nu in hemelsnaam bij? Dat mens is echt knettergek

Lijkt me dat ze gewoon ruzie aan het zoeken is. Of een middel om je mee te kunnen chanteren. Stort het lekker terug en zeg er bij dat het over en uit is.

Contact verbreken en een klap in het gezicht, sjongejonge wat een schijt moeder heb jij zeg.. Ouders zouden een voorbeeld moeten zijn voor hun kinderen en geen arrogante kreng.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 16:32 schreef lavacaloca het volgende:

[..]

Dit lijkt inderdaad op ruzie zoeken.
Ik ga er niet eens op reageren, ze bekijkt het maar.

Ongelofelijk...

gelukkig is je kind nog maar 3 jaar.
Die heeft een moeder nodig geen oma.

Voor je kind zal het normaal zijn en is tie gewend dat tie van moeders zijde geen oma meer heeft.
maak je daar geen zorgen over iig.

Verder hou de eer aan jezelf.

succes

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 16:47 schreef spoorrails het volgende:

[..]

Ongelofelijk...

gelukkig is je kind nog maar 3 jaar.
Die heeft een moeder nodig geen oma.

Voor je kind zal het normaal zijn en is tie gewend dat tie van moeders zijde geen oma meer heeft.
maak je daar geen zorgen over iig.

Verder hou de eer aan jezelf.

succes

Precies, een oma kun je best willen voor je kind maar geen oma is beter dan deze oma lijkt mij.
En dat een kind een oma moet hebben is jouw idee maar een kind ervaart dat idd heel anders

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 16:23 schreef lavacaloca het volgende:
Ze maakt het me wel erg makkelijk , ik kreeg zojuist een sms:

' Ik heb je ¤300 geleend voor je studiereis , terugstorten!!! '

Apart , 3,5jaar geleden ben ik inderdaad op studiereis geweest met mijn opleiding. Dacht toch echt dat het een gift was.

Hoe komt ze er nu in hemelsnaam bij? Dat mens is echt knettergek

Het lijkt mij eerlijk gezegd, dat jouw moeder eigenlijk zelf ook liever geen contact meer heeft. Maar dat niet kan, en jou dus onbewust probeert weg te pesten.

De non-verbale boodschap die jouw moeder je geeft is overduidelijk, toch?

Dat geld hoef je niet terug te storten, de boodschap is namelijk: ik wil ruzie met jou. Het gaat niet om geld.

Ik herken een deel van jouw verhaal wel als ik kijk naar de relatie tussen mijn vader en zijn moeder. Geen liefde, geen waardering, helemaal niets, en dat werkt op den duur aardig wat ruzies in de hand. Het werd allemaal niet beter toen m'n pa met m'n moeder trouwde, want m'n opa (moeder's vader) was maar een arrogante lul en m'n moeder dus ook, en nou ja, WIJ als kinderen automatisch ook.

Maar hoeveel ruzies er ook geweest zijn, hoe vaak ze hem ook niet heeft laten merken dat ze hem niet waardeert of liefheeft: hij blijft trouw, want 'het is toch zijn moeder'. Wij, als gezin, zeggen regelmatig tegen hem dat 't wellicht maar 's genoeg moet zijn. Maar de stap is te groot. 'het blijft je moeder'.
Waar het vandaan komt? We zijn tot de conclusie gekomen dat ze gewoon geen aardige vrouw is. Punt. Daar kun je je bij neerleggen (zoals mijn vader heeft gedaan) en enigszins je best blijven doen of je energie in andere zaken gaan stoppen. Neemt niet weg dat je, als je besluit contact te houden, maar alles moet pikken. M'n pa gaat ook keihard in tegen eventuele beschuldigingen aan het adres van mijn moeder of mij en mijn zusje (we komen daar niet meer, alleen m'n pa nog) en is daar alleen nog af en toe 'omdat 't zijn moeder is' en ze hoeft 't niet in haar hoofd te halen als ze gaat lopen haatprediken/-stoken. Maarja.. hè? Wat doe je er aan. Ze is 80 ofzo, en ze gaat echt niet meer veranderen of het anders zien. Zo is ze. Jou moeder wellicht ook. Dus maak een keuze, en niet elke keuze is zwart-wit; zeker als je nog wel relatief goed contact hebt met je stiefvader en die je kind ook regelmatig ziet en wil zien.

Succes!

Sommige mensen zijn domweg geen leuke/aardige mensen. En ook die mensen hebben kinderen.
Helaas voor jou is jouw moeder zo iemand.

Dit gaat je of nog heel veel energie kosten, of je verbreekt het contact en stopt er verder geen energie meer in.

Het gaf mij meer voldoening om mijn ouders op zo'n manier los te laten dat ik voor de rest van m'n leven immuun ben voor wat ik als negatieve houding tegenover mij ervoer. Het is verleidelijk het beeld van je ouders negatief in te kleuren zodat je ze vanzelf minder wil gaan zien maar ik vind het persoonlijk volwassener om ze te vergeven en in te zien dat zij zelf ook niet perfect kunnen zijn zoals ik ze zag of wilde zien als kind.

Goede beslissing in mijn ogen.
Wat een rotwijf zeg.. Ik vind het altijd zo erg om dit soort verhalen te lezen, egoistische, koude en lege mensen zijn het. Die maken je alleen maar ongelukkig, dus goed dat je besloten hebt te breken met haar!
En over dat geld; Ga dat niet terugstorten! Het was een gift, het is gestoord en ziekelijk dat ze daar nu ineens mee aan komt, puur om maar te steken. Bah.

Pff.... wat moeilijk zeg. Ik kan niet voor je oordelen of beslissen, dat moet je zelf doen. Maar ik vind het een naar verhaal.... Brrr! Sterkte ermee!

...en als je echt graag een soort oma-figuur zoekt in het leven van je zoontje... Het klinkt gek, maar onze bejaardenhuizen zitten vol met opa's en oma's die gek zijn op kleine kinderen. Bij een aantal van die tehuizen kun je overdag in de gemeenschappelijke ruimte binnenlopen om er koffie te drinken. Zeg maar bij die gelegenheden die er echt voor zijn bedoeld, een soort 'buurthuis' om de oudjes in contact te brengen met "jongeren".

Ik vind het echt heel sneu voor je, een vriendin van mij nog uit klas 1 had ook zo'n relatie met d'r moeder en stiefvader; dat kind is nu 15 en zit zwanger in de cel.
Je mag blij wezen dat het goed is gekomen met je.
Maar zo'n oma zou ik eerlijk gezegd niet eens aan mijn kind willen hebben.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 22:44 schreef Paradijsvogeltje het volgende:

...en als je echt graag een soort oma-figuur zoekt in het leven van je zoontje... Het klinkt gek, maar onze bejaardenhuizen zitten vol met opa's en oma's die gek zijn op kleine kinderen. Bij een aantal van die tehuizen kun je overdag in de gemeenschappelijke ruimte binnenlopen om er koffie te drinken. Zeg maar bij die gelegenheden die er echt voor zijn bedoeld, een soort 'buurthuis' om de oudjes in contact te brengen met "jongeren".

dit is wel een goed idee

TS, denk dat je een goede beslissing hebt genomen

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 22:44 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Pff.... wat moeilijk zeg. Ik kan niet voor je oordelen of beslissen, dat moet je zelf doen. Maar ik vind het een naar verhaal.... Brrr! Sterkte ermee!

...en als je echt graag een soort oma-figuur zoekt in het leven van je zoontje... Het klinkt gek, maar onze bejaardenhuizen zitten vol met opa's en oma's die gek zijn op kleine kinderen. Bij een aantal van die tehuizen kun je overdag in de gemeenschappelijke ruimte binnenlopen om er koffie te drinken. Zeg maar bij die gelegenheden die er echt voor zijn bedoeld, een soort 'buurthuis' om de oudjes in contact te brengen met "jongeren".

In België hadden ze zelfs "huuroma's" bedacht

Vervanggrootouders

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2012 00:16 schreef Sylvana het volgende:

[..]

In België hadden ze zelfs "huuroma's" bedacht

Vervang grootouders

Ah ja. Dat verhaal ken ik, ja. In elk geval. Mijn zoontje ging altijd met mijn schoonmoeder mee naar het verzorgingstehuis. Daar had hij een vriendin van in de tachtig Heeft vorig jaar nog een palmpaasstok voor haar gemaakt. Het lieve mens lag te stralen. Een week later was ze er niet meer, helaas. Maar die twee samen....

Heftig TS. In mijn ogen gaat ze echt veel en veel te ver. Sterkte met je besluit!

Je hebt al een besluit genomen maar toch wou ik nog even reageren op je topic. Je verhaal lijkt namelijk heel erg op de mijne.
Ikzelf heb mijn biologische vader niet gekend en mijn moeder had beter onvruchtbaar kunnen zijn. Ik heb veel nagedacht over mijn jeugd en denk nu als volgt over ouderschap:

Om een kind te maken moet een vrouw in principe enkel gaan liggen en de man gaat er overheen. Negen maanden later is er dan een kindje. We leven niet in een ideale wereld waar je enkel kinderen kan krijgen als je psychisch weerbaar bent of goede sociale vaardigheden hebt. Nee, in deze wereld betekend het krijgen van een kind enkel dat je biologisch in orde bent.
Een baby/kind is biologisch zo geprogrammeerd dat deze meteen gehecht is aan de ouder. Dit is een stofje in je hersenen dat ervoor zorgt dat je van je ouders houdt (of ze dit nu verdienen of niet). Dit is een belangrijk punt die je als ouder zijnde in je hoofd moet houden. Je kind houdt van je.. daar kan het niets aan doen. Ga hier bewust mee om. Maar kinderen zijn ook weerloos. Waarom denk je dat zoveel ouders die hun kinderen mishandelen zich op het werk heel anders gedragen? Omdat ze op het werk omgaan met andere sociale wezens die zich wel kunnen verdedigen. Die kunnen voor hen weglopen, terugschelden, ontslag aanvragen etc. Een kind kan dit allemaal niet. Je kan een kind vele jaren slaan en uitschelden totdat er ingegrepen word. Vaak komen de ouders er zelfs mee weg.

Om terug te komen op jouw verhaal: jouw moeder heeft ervoor gekozen om niet aan haar ouderlijke plichten te voldoen. Wat heeft ze geprobeerd je te leren door je uit te schelden? Het komt op mij over alsof ze gewoon al haar frustraties over zichzelf op jou heeft botgevierd. Als ik je verhaal lees kom je over als een sterke vrouw die slim genoeg is om een studie af te ronden en liefhebbend voor haar zoontje zorgt. Wat is hier verkeerd aan? Op jouw moeder is juist heel wat aan te merken en daarom probeert ze jou naar beneden te praten. Ze accepteert bijv. niet dat je een andere mening hebt en noemt je daarom arrogant. Ook respecteert ze je opvoedingswijze niet door te gaan schelden in het bijzijn van je kindje.
Mijn advies: gewoon de navelstreng doorknippen en je eigen leven opbouwen. Je moeder heeft haar kans gehad en moet nu maar op de blaren zitten.

En wat betreft je kindje? De meeste mensen herinneren helemaal niets van de tijd voordat ze zes waren. Nu is echter wel de tijd dat het karakter gevormd word en wil je hem echt in het bijzijn van zo’n ‘voorbeeldfiguur’? Je moeder behandeld andere mensen niet bepaald met respect dus wat kan ze je zoontje bijleren?
Ik ben trouwens ook opgegroeid zonder opa’s en oma’s. Mijn moeders moeder was ook geen fijn type. Ze nam een nieuw vriendje en deze mocht haar dochter (mijn moeder ) niet zo. Dus toen is mijn moeder op 15 jarige leeftijd door haar eigen moeder op straat gezet. Mijn oma was een vrij harteloos wezen en mijn moeder heeft ervoor gekozen om haar maar één keer per jaar op te zoeken. Ik ging dan wel eens mee maar heb nooit van mijn oma gehouden. Ik zie haar ook niet als oma. Nu ben ik 21 en kan ik prima begrijpen waarom er nooit intensief contact is geweest. Ben er ook niet rouwig om.
Je kan ook eens aan collega’s/vrienden etc. vragen wat voor familie zij hebben. Daarmee ben ik en aantal jaar begonnen en het zal je verbazen problemen mensen met familieleden hebben. Ooms die bijv. narcistische trekjes hadden of tantes die manipulerend waren. Er groeien heel wat kinderen in de wereld op zonder het ideale familieplaatje en ze komen allemaal goed terecht! Je kind bij iemand onderbrengen enkel omdat het toch diens oma is is juist veel schadelijker!!

Hoop dat het je geholpen heeft

Ik raad je aan om weg te blijven, definitief.

Sneu voor je zoontje wellicht, maar als ze al zo over je praat als je erbij bent zou ik ook het risico niet nemen door je (stief)vader hem op te laten halen en brengen zodat hij contact kan hebben met de grootouders. Nodig je (stief)vader uit bij jullie thuis, maar je moeder zou ik met zo'n insteek werkelijk waar links laten liggen.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 16:40 schreef lavacaloca het volgende:

[..]

[..]

Het is mijn bedoeling ook om weg te blijven , het lukt alleen niet zo goed.
Wel is het zo dat als ik ga , ik een andere insteek heb. Ze is mijn biologische moeder , iemand die mijn bloed heeft en thats it. Pas als ik alle afgelopen jaren de revue laat passeren dan heb ik het moeilijk maar tegelijk denk ik :' Ik heb gewoon pech met zo' n moeder en moet blij zijn dat ik niet in de goot lig. ' ' Vergeet het en ga door met je leven'

Je moeder zal geen antwoorden op jouw vragen geven ooit, ze zal het hoogstens ontkennen waardoor jij je nog verotter zal gaan voelen.
Je geeft al aan in behandeling te zijn om je jeugd een plek te geven en dat is goed, besef wel dat door herhaaldelijk terug te keren naar de "plek des onheils" het de wond vers houdt en is een stap verderkomen extra moeizaam en lijkend of het je nooit zal lukken

Je zoon heeft andere grootouders die hem een goede herinnering kunnen geven. Met skype is contact met de andere grootouders ook goed op te bouwen.

Probeer de omgeving waar je ouders wonen voorlopig te mijden zodat ook je zoontje er niet aan herinnerd wordt en jou voor het blok zet om oma en opa te willen zien.

Ga eerst zelf sterk worden en neem dan een besluit.......tot die tijd contact afhouden, gezien wat je schrijft heb je daar naar mijn mening alle reden toe. En stel ze nemen de moeite naar jou te komen, bewaak dan goed je grenzen van wat er in jouw huis getolereerd wordt....en dat is zeker niet de gastvrouw beledigen en anders is daar het gat van de deur.

Sterkte met alles

Zo te horen heb je nooit liefde van je moeder gehad. Doe jezelf niet zoveel verdriet door toch steeds op visite te gaan en haar gezanik over je heen te krijgen. Je zegt dat je het wil doen voor je kind, zodat hij in ieder geval een lieve oma en stiefopa heeft, maar is ze wel zo lief voor hem?
Ik zeg het niet graag, maar je kunt niet afdwingen dat iets gaat werken, ook al wil je dit zo graag, dus stop ermee. Je zoontje kan altijd contact met oma en opa zoeken als hij ouder is, maar sleep hem niet mee de ellende in die je zelf met hen hebt.

Breken.

Ze heeft nooit voor jou gekozen en je bent daarom onzeker in het contact naar haar toe. Ze is gewoon heel erg fout geweest. Ook: wil je iemand die kinderen mishandelt echt in het leven van je zoontje?

Misschien kan je af en toe wat boodschappen doen voor een aardige, oude buurvrouw en daar goed contact mee maken. Sommige oudere mensen snakken echt naar contact en zo'n vrouw kan dan ook een soort oma-gevoel geven.

Zelfs als je niet zo iemand vindt, beter geen contact met een 'oma' dan een kindermishandelaarster.

Ik denk dat je daar heel hard over na moet denken of je dat wil voor je zoontje . Mijn moeder is ook een beetje soortgelijke en ging even haar hele medische dossier loslaten op de kleinkinderen (van mijn zus) waarvan net een jaar daarvoor hun opa was overleden, is op aangesproken door mij en haar antwoord was worden ze hard van.

Jij bent nu zelf volwassen en kan dus uit de situatie stappen maar ga voor jezelf heel erg hard na of je dit voor je kind wilt. Zo iemand veranderd niet en wil haar eigen fouten niet inzien en het zou jammer zijn als je kind daarvan de dupe word.

Ik weet hoe moeilijk het is omdat je soms toch met dat misplaatste schuldgevoel blijft zitten maar ik denk beter voor jullie allebei is om haar los te laten en je eigen weg te gaan.

Waarschijnlijk het enige goede wat ze in haar leven gedaan heeft is TS baren.
Ik zou het contact verbreken, al is het alleen maar om voorlopig een statement te maken.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 16:40 schreef lavacaloca het volgende:

[..]

[..]

Het is mijn bedoeling ook om weg te blijven , het lukt alleen niet zo goed.
Wel is het zo dat als ik ga , ik een andere insteek heb. Ze is mijn biologische moeder , iemand die mijn bloed heeft en thats it. Pas als ik alle afgelopen jaren de revue laat passeren dan heb ik het moeilijk maar tegelijk denk ik :' Ik heb gewoon pech met zo' n moeder en moet blij zijn dat ik niet in de goot lig. ' ' Vergeet het en ga door met je leven'

Ik zou toch proberen er echt niet heen te gaan.
Je zoontje zal zeker in het begin nog erover beginnen dat hij naar opa en oma wil, maar daar moet je sterk in zijn. Na een tijdje wordt dat ook minder en dan ben je blij dat je de beslissing genomen hebt.
Nu even doorbijten.

Als het echt niet klikt en je moeder zich alleen maar debiel gedraagt, dan kan je mi toch echt het beste het contact verbreken. Je zegt zelf dat je moeder niets meer van zich laat horen dus het komt nu allemaal bij jou vandaan? Gewoon niets meer laten horen. Wie weet begint je moeder het dan eens te snappen.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 17:34 schreef lavacaloca het volgende:

En ik blijf maar zitten met de vraag : Waarom heeft zij mijn leven tot een hel gemaakt , welke moeder doet zoiets? Vooral nu ik zelf moeder ben kan ik mijzelf dat niet voorstellen. Ik zal mijn zoon nooit fysiek en mentaal mishandelen en zal altijd voor hem klaarstaan. Kan dat gewoon niet snappen waarom ze dat allemaal gedaan heeft

Op het moment dat moeder zo'n gesprek met jou zal aangaan zal de spiegel die haar wordt voorgehouden al snel te confronterend worden en zal ze het liever ontkennen of zo verdraaien dat jij zelf met een schuldgevoel blijft zitten.......( moeder inschattend) "het ligt allemaal aan jou, jij deugt niet"
Niet alle moeders zijn "moeders" Ts, hoe zwaar en gemeen ook allemaal, ga je erbij neerleggen en ga een nieuwe start maken. Knip de navelstreng door en leef verder alsof ze "overleden" is.
Maak die rouwperiode door en zet er een dikke streep onder.
Richt je op de mensen die het wel goed met je voor hebben en ga opzoek naar lotgenoten je bent niet de enige.
Praat er over met mensen die wel willen luisteren, lucht je hart en hoofd. Schrijf jou kant van het verhaal van je af. Dat is jouw waarheid en daar komt niemand aan.
Niemand die het zal tegenspreken.......en het kan opluchten de woorden op papier te zien. (doos tissues ernaast is wel aan te raden )

Het roer moet om

Ik wens je sterkte en doorzettingsvermogen toe.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 17:34 schreef lavacaloca het volgende:
En ik blijf maar zitten met de vraag : Waarom heeft zij mijn leven tot een hel gemaakt , welke moeder doet zoiets? Vooral nu ik zelf moeder ben kan ik mijzelf dat niet voorstellen. Ik zal mijn zoon nooit fysiek en mentaal mishandelen en zal altijd voor hem klaarstaan. Kan dat gewoon niet snappen waarom ze dat allemaal gedaan heeft

Heb je ooit wel eens een gesprek met haar hierover gehad?

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:25 schreef lavacaloca het volgende:
Ik zal proberen om er geen ontzettend lang verhaal van te maken dus here goes;

Al vanaf kleins af aan is de relatie met mijn moeder slecht .Ze was er nooit voor me , had altijd kritiek ,ik kon nooit iets goed doen , mishandelde mij regelmatig en vertelde me regelmatig dat ik een foutje was. Mijn stiefvader deed hier aan mee maar niet zo erg als dat mijn moeder deed.

Eigenlijk is de relatie pas beter geworden sinds ik zelf moeder ben echter hield dat wel in dat ik veel moest " slikken" van hen.

Na de zoveelste scheldtirade van mijn moeder , dit keer omdat ik een email van haar de volgende dag "pas" beantwoordde, heb ik haar vriendelijk verzocht om mij terug te bellen wanneer zij zich weer normaal kon gedragen.
Uiteraard gebeurde dit niet. Ik heb haar zelf nog opgebeld om te vertellen dat dit los staat van haar kleinkind en dat ze altijd mag bellen en/of hem mag bezoeken.
Maar dit doet ze niet . Mijn stiefvader belt wel en daar kan ik normaal mee omgaan , daarom ben ik nu een aantal keer met mijn zoon (3jaar) langs geweest en dan word ik gewoon genegeerd door haar.

Ik snap niet waarom een moeder zo met haar kind om kan gaan . Ik bedoel , ik ben al snel het huis uit gegaan , ik heb studies afgerond ,ik werk en ik heb verder een goed leven opgebouwd. Maar volgens hen ben ik door en door slecht.
En nu weet ik het gewoon niet meer. Ik kan haar missen als kiespijn , maar ik wil mijn zoon zijn oma (en opa) niet ontnemen.
Helaas is het gewoon vaak een marteling als ik daar kom , mijn moeder negeert me , een ander familielid die erg close is met mijn ouders doet de ene keer aardig en de andere keer kwetst hij me tot op het bot door de meest vreselijke dingen te zeggen.
Dat andere familielid is 30jaar , woont thuis en heeft geen enkel diploma .hangt maar een beetje rond bij mijn ouders maar over hem heb ik nog nooit iemand wat horen zeggen.

Ik kan gewoon niet meer en ik weet het ook niet meer.
Ik wil geen contact meer met ze maar hoe leg ik mijn zoon dat uit als hij vraagt naar zijn opa/oma? Of ik moet juist voor mijn zoon wel contact houden.

Hopelijk kunnen jullie mij wat tips geven

Je bent bang voor je ouders. Raar maar waar.
De enige oplossing is: exposure.

Probeer je te verplaatsen in je ouders en hen te begrijpen.
Je moeder heeft hulp nodig van haar zoon.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 09:45 schreef corehype het volgende:

Je bent bang voor je ouders. Raar maar waar.
De enige oplossing is: exposure.

Probeer je te verplaatsen in je ouders en hen te begrijpen.
Je moeder heeft hulp nodig van haar zoon.

Iets zegt me dat je niet alles hebt gelezen.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 10:27 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Iets zegt me dat je niet alles hebt gelezen.

Mijn excuus dat ik eerlijk antwoord geef.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 10:36 schreef corehype het volgende:

Mijn excuus dat ik eerlijk antwoord geef.

Ook al zo'n rare zin.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 15:25 schreef lavacaloca het volgende:
Ik zal proberen om er geen ontzettend lang verhaal van te maken dus here goes;

Al vanaf kleins af aan is de relatie met mijn moeder slecht .Ze was er nooit voor me , had altijd kritiek ,ik kon nooit iets goed doen , mishandelde mij regelmatig en vertelde me regelmatig dat ik een foutje was. Mijn stiefvader deed hier aan mee maar niet zo erg als dat mijn moeder deed.

Eigenlijk is de relatie pas beter geworden sinds ik zelf moeder ben echter hield dat wel in dat ik veel moest " slikken" van hen.

Na de zoveelste scheldtirade van mijn moeder , dit keer omdat ik een email van haar de volgende dag "pas" beantwoordde, heb ik haar vriendelijk verzocht om mij terug te bellen wanneer zij zich weer normaal kon gedragen.
Uiteraard gebeurde dit niet. Ik heb haar zelf nog opgebeld om te vertellen dat dit los staat van haar kleinkind en dat ze altijd mag bellen en/of hem mag bezoeken.
Maar dit doet ze niet . Mijn stiefvader belt wel en daar kan ik normaal mee omgaan , daarom ben ik nu een aantal keer met mijn zoon (3jaar) langs geweest en dan word ik gewoon genegeerd door haar.

Ik snap niet waarom een moeder zo met haar kind om kan gaan . Ik bedoel , ik ben al snel het huis uit gegaan , ik heb studies afgerond ,ik werk en ik heb verder een goed leven opgebouwd. Maar volgens hen ben ik door en door slecht.
En nu weet ik het gewoon niet meer. Ik kan haar missen als kiespijn , maar ik wil mijn zoon zijn oma (en opa) niet ontnemen.
Helaas is het gewoon vaak een marteling als ik daar kom , mijn moeder negeert me , een ander familielid die erg close is met mijn ouders doet de ene keer aardig en de andere keer kwetst hij me tot op het bot door de meest vreselijke dingen te zeggen.
Dat andere familielid is 30jaar , woont thuis en heeft geen enkel diploma .hangt maar een beetje rond bij mijn ouders maar over hem heb ik nog nooit iemand wat horen zeggen.

Ik kan gewoon niet meer en ik weet het ook niet meer.
Ik wil geen contact meer met ze maar hoe leg ik mijn zoon dat uit als hij vraagt naar zijn opa/oma? Of ik moet juist voor mijn zoon wel contact houden.

Hopelijk kunnen jullie mij wat tips geven

Ik zou er geen moeite voor doen. Hoe hard dat ook klinkt, het lijkt alsof je al vrij lang moeite doet en zij niet.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 11:02 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Ook al zo'n rare zin.

dont feed the trolls.

On topic:

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de mensen die breken zeggen. voor jou zit er niets in, en voor je zoontje ook niet.

Ik heb ook het contact met mijn vader verbroken. Beste beslissing die ik in tijden heb genomen.

Aan de hand van je openingspost zou ik zeggen breken, dit sloopt je. Je hebt liefde nodig en dat kan je ook van een ander moederfiguur krijgen.

Sommige mensen vinden dat je altijd maar koste wat kost de relatie met je ouders in stand moet houden, want 'het zijn toch je ouders hè', echter maken sommige ouders er gewoon een puinzooi van, ligt de relatie scheef en kost het je meer energie dan je ervoor terug krijgt. In zo'n geval zou ik lekker een pauze inlassen en wie weet wel definitief het contact verbreken.

Als je ouders je dan écht waarderen, nemen ze vanzelf contact op.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 15:05 schreef SEMTEX het volgende:
Sommige mensen vinden dat je altijd maar koste wat kost de relatie met je ouders in stand moet houden, want 'het zijn toch je ouders hè', echter maken sommige ouders er gewoon een puinzooi van, ligt de relatie scheef en kost het je meer energie dan je ervoor terug krijgt. In zo'n geval zou ik lekker een pauze inlassen en wie weet wel definitief het contact verbreken.

Als je ouders je dan écht waarderen, nemen ze vanzelf contact op.

Idd ik heb al jaren geen contact meer met me broer. Als je goed met je familie kunt opschieten dan is dat mooi, maar als het niet wil dan wil het niet. Vrienden zoek je uit en als dat niet werkt ga je ook verder.

Geen contact meer hebben. Als zoontje zo oud is dat hij er zelf nieuwsgierig naar wordt, kan hij contact met haar opnemen en zien hoe het allemaal echt is en zelf keuzes maken.
Maar niet vergifgtigen met slechte praat over oma, blijf zoveel mogelijk neutraal. Hij hoeft geen vooroordeel te vormen omdat jij niet met je moeder op kan schieten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Cavalinho op 11-10-2012 18:35:48 ]

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 16:11 schreef lavacaloca het volgende:
Toen ze een sinaasappel gaf aan mn zoon zei ze ' Ja , dat krijg je bij je moeder niet he , oh shit ik mag niet slecht praten over je moeder he '
Mijn uitdrukking was dit : .

Ik heb er veel respect voor dat je ondanks zo'n valse start echt iets van je leven gemaakt hebt en je een goede moeder bent geworden zonder dat je daarvoor een goed voorbeeld had. Dit soort dingen lijkt mij echter - behalve voor jezelf - ook erg slecht voor je zoon. Hij is waarschijnlijk te jong om precies te begrijpen wat er gebeurt, maar hij zal zeker aanvoelen dat er iets 'niet klopt' in de omgang tussen zijn oma en moeder. En juist omdat hij dat niet volledig kan uitdrukken en begrijpen kunnen dit soort incidenten hem bijblijven als vreemde unheimische herinneringen. Als kind is het een erg nare ervaring als je voelt dat datgene wat op die leeftijd nog je hele wereld bepaalt - je moeder - zo negatief wordt benaderd.

Het is niet goed voor hem om volwassenen zich zo te zien gedragen. Je enige argument tegen het verbreken van het contact (je kind een oma ontnemen) is juist het beste argument om het wel te doen. Wellicht dat hij nog eens naar zijn oma zal vragen, maar op de lange termijn mist hij niets aan haar. Hou jezelf voor dat jij als opvoeder weet wat het beste voor hem is. Hij zal ook niet altijd een ijsje krijgen wanneer hij daar om vraagt.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 18:17 schreef Cruoninga het volgende:

[..]

Hij is waarschijnlijk te jong om precies te begrijpen wat er gebeurt, maar hij zal zeker aanvoelen dat er iets 'niet klopt' in de omgang tussen zijn oma en moeder. En juist omdat hij dat niet volledig kan uitdrukken en begrijpen kunnen dit soort incidenten hem bijblijven als vreemde unheimische herinneringen. Als kind is het een erg nare ervaring als je voelt dat datgene wat op die leeftijd nog je hele wereld bepaalt - je moeder - zo negatief wordt benaderd.

Een kind heeft daarbij ook nog het ongelooflijke talent om alles te naar zichzelf te draaien en zichzelf er dus de schuld van te geven. Ontneem die last van je zoontje nu het nog kan.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 14:07 schreef SEMTEX het volgende:
Ik heb ook het contact met mijn vader verbroken. Beste beslissing die ik in tijden heb genomen.

Same here.

Hoe gaat het nu met je lavacaloca? Als je dit toevallig leest, wellicht ben je op een nieuwe account?, zou je misschien een update kunnen geven?

Er is 452 dagen niet gereageerd in dit topic dus ik denk niet dat het veel zin heeft, maar ik vraag het me toch af.

Contact verbreken ja, je zoontje zal ze na een tijd echt niet missen ofzo. Mishandelen en schelden en zelfvertrouwen omlaag halen doe je niet als moeder zijnde. Energie steken in positieve dingen.

TS, ik wil even zeggen dat ik (als complete vreemdeling) trots op je ben dat je met zo'n niet-functionerende asociale 'tokkie' moeder je eigen leven toch een goede invulling hebt weten te geven.
Helaas hebben zulk soort figuren vaak te veel invloed op hun kinderen, waardoor ze dus bijvoorbeeld eindigen als niets uitvretende 30 jarige thuiswoner zonder diploma's.

Jij bent je eigen leven gaan leiden, met je eigen meningen en eigen normen en waarden, en eigen ambities.
En dat is echt iets waar je trots op mag zijn.

Lekker breken met die shit, zo maak je geen vooruitgang en kan in de toekomst niets meer dan gezeik opleveren, helemaal als je kind oud genoeg is om te begrijpen hoe oma tegen mama doet.
Het is nu letterlijk een blok aan je been.
Get rid of that shit, als oma heeft zo iemand ook geen meerwaarde in het leven van je zoontje.

Edit: oh wow, zie nu pas dat het een vrij oud topic is even de rest bijlezen

[ Bericht 13% gewijzigd door Moira op 10-01-2014 02:25:00 ]

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 17:34 schreef lavacaloca het volgende:
Op de een of andere manier blijft ze me in haar macht houden , wat ik opzich niet heel vreemd vind want naast haar heb ik weinig tot geen familie.

Het zijn vermoed ik wel meerdere redenen maar ergens wil je denken in termen van iemand in de macht kunnen houden. Dat is heel begrijpelijk want je weet dat zo'n manier van omgaan met elkaar effectief is en wat ten slechte gebruikt wordt kan net zo goed ten goede gebruikt worden. Stel dat je moeder je telkens positief zou benaderen en je zelfvertrouwen zou aanpraten, je het gevoel geven dat je het goet doet en dat je deugd. Het zou zomaar kunnen alsof een knop wordt omgezet.

Die macht wil je ergens zelf ook om voor jezelf te kunnen gebruiken. Maar zou je er niet meer in geloven dan werkt het niet meer zo. Het is het verschil tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid, het is ook veiliger omdat wanneer je met de verkeerde mensen bent omgegaan die het slecht met je voorhebben en je veranderd daardoor dan kun je ook weer terug veranderen doordat je ouders op je zouden inpraten.

Misschien zit ik er helemaal naast maar je kan de situatie ook zien dat jij net als iedereen macht heeft over zichzelf en diens eigen denken, vanaf een bepaalde leeftijd natuurlijk, als kind is het normaal dat je begeleid wordt en nog bezig bent met je meningen te vormen. Maar als ze dan gevormd zijn dan kun alleen jij zelf dat veranderen, niet omdat een ander iets zegt wat je dan meteen gelooft.

Ik zou in ieder geval geen afscheid nemen. Misschien veranderd ze later nog door andere omstandigheden, misschien wel iets externs als een crisis, ramp of oorlog. Dan zou het jammer zijn als je zolang geen contact meer hebt gehad en dan tot bedenkingen komt. En anders kun je haar gebruiken om meer inzicht te verkrijgen in jezelf terwijl je ook nog eens leert omgaan met manipulatieve mensen en hoe dat je leven verder beinvloed want mijn ervaring is dat genoeg mensen er op letten bij de ander en er dan misbruik van maken.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 02:10 schreef Moira. het volgende:
Edit: oh wow, zie nu pas dat het een vrij oud topic is even de rest bijlezen

Maakt niet uit, de meningen van mensen zijn altijd welkom denk ik.

Er zullen altijd mensen zijn die nog op zulke topics stuiten, wellicht op zoek naar antwoorden. Ik heb dit topic natuurlijk ook op een manier gevonden voordat ik het kickte

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 02:48 schreef Drxx het volgende:

[..]

Maakt niet uit, de meningen van mensen zijn altijd welkom denk ik.

Er zullen altijd mensen zijn die nog op zulke topics stuiten, wellicht op zoek naar antwoorden. Ik heb dit topic natuurlijk ook op een manier gevonden voordat ik het kickte

True Mensen die in een soortgelijke situatie zitten die dit lezen hebben er misschien ook nog wat aan
Hoewel ik ook wel nieuwsgierig ben of TS misschien nog wel eens op het forum kijkt en ons een update geeft!

Dat je je zoon zo'n opa en oma aan wil doen...

Er zijn zoveel kinderen opgegroeid zonder oma's, daar is niks traumatisch aan hoor.
Steek die energie allemaal fijn in je zoontje.

Ik ben zelf op mijn 16e uit het huis van mijn moeder vertrokken en heb er geen seconde spijt van gehad. Ik snap nooit dat sommige mensen het gewoon niet kunnen begrijpen. Niet alle ouders zijn even geweldig helaas

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 02:48 schreef Drxx het volgende:

[..]

Maakt niet uit, de meningen van mensen zijn altijd welkom denk ik.

Er zullen altijd mensen zijn die nog op zulke topics stuiten, wellicht op zoek naar antwoorden. Ik heb dit topic natuurlijk ook op een manier gevonden voordat ik het kickte

Sterkte met het maken van een beslissing. Als je de beslissing maakt om echt te breken met je ouders, schrijf op waarom je precies breekt. Heeft mij iig destijds wel geholpen op de momenten dat ik teveel aan het denken en twijfelen sloeg.