Franse vakantiekinderen, deel VIII: het derde jaar.

Half juli zijn er weer twee Franse meisjes drie weken bij ons komen logeren. Om op adem te komen en aandacht bij te tanken, en om ons een punthoofd te bezorgen.

De stichting die dit voor Nederland regelt (met kinderen uit diverse Europese landen, ook ons eigen land) is Europa Kinderhulp. Terzijde: De stichting zoekt nog gastouders, én vrijwilligers op allerlei gebied.

Voor de volledigheid de eerdere delen, met de avonturen van vorige jaren:
Twee Franse meiden van acht: Help Dude het Goede Doel door.
Twee Franse vakantiemeiden (8 jaar), deel II
Franse vakantiemeiden, Part Trois (III)
Franse vakantiemeiden, IV
Franse vakantiekinderen deel V
Franse vakantiekinderen deel VI
Franse vakantiekinderen, deel VII: De derde rónde, de derde rónde.

L.is tien jaar en een blonde branieschopper en K. van negen is een lekkerbek met Afrikaanse roots.

We paaiden deze kinderen met de volgende wervende flyer:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

'Hun' kamer in huis is sinds het eerste jaar wel wat ontprinsest.
,
maar de dames kunnen ermee leven:

Het bed schuiven we uiteen tot twee bedden. Dat vinden ze reuze gezellig en het valt mee hoe lang ze keten 's avonds. We zorgen wel dat ze totaal afgedraaid hun bedjes induiken natuurlijk.

Enkele impressies van vorig jaar:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Inmiddels zijn we al over de helft van de vakantie. Op 11 augustus gaan ze weer naar huis.
Een paar kieken uit het vorige topic:






[ Bericht 48% gewijzigd door Duderinnetje op 03-08-2012 02:02:41 ]

Morgen gaan we met een boot zeehondjes kijken. Toen we dat vanmiddag reserveerden in het hoofddorp van het eiland, dronken we wat in een cafeetje. Normaliter drinkt L. uit het flesje in plaats van het glas dat ze bij haar 7Up krijgt en dat gaat in drie teugen leeg.
K. drinkt netjes uit haar glas en leegt dat nippend. Maar vandaag was het plots andersom. We grapten dat de meisjes steeds meer elkaars gewoontes overnemen (wat ook daadwerkelijk zo is) en dat als het zo doorgaat, hun moeders hun straks niet meer terugkennen!
Nou, dat zou wel meevallen, wist L. "We hebben immers een verschillende kleur haar!"

Zo zie je maar dat ze zelf niet eens stilstaan bij hun verschillende huidskleur. Overigens trekken we wel bekijks, zo met zijn vieren. K. is met haar kleurtje sowieso opvallend hier en ons kwartet als geheel trekt de aandacht. Als mensen dan ook de meiden nog Frans horen praten en óns vervolgens Nederlands, is de verwondering groot. Héél af en toe kan iemand zich niet bedwingen en komt de vaag 'hoe het nou zit.'
Nog iets dat me opvalt: Mensen denken in eerste instantie waarschijnlijk dat K. ons adoptiekind is. Wat veel mensen doen (ik merkte het vandaag weer toen ik achter K. fietste, terwijl L. en Arty een stuk verder aan het racen waren op hun fietsen) is me een soort van glimlachend toeknikken. Kijken ze naar K. en dan naar mij en dan krijg ik een soort verheugde knipoog. Ze doen het níet als ik met L. fiets. Ik vind het een heel komische constatering en ik sluit niet uit dat ik hetzelfde doe hoor, als ik zo'n zwart poppie bij blanke ouders zie.

Enfin, vandaag! De meiden hadden waaiers gevouwen en kwamen op het idee die te verkopen ten einde hun zakgeld wat aan te vullen. Ze hadden flyers geschreven en die uitgedeeld op de camping.

Bij de caravan richtten ze hun marktkraam in. Nu was het aanvankelijk enorm druilerig en kil weer hier, dus je moest wel een behoorlijke handelsgeest hebben om door te zetten.Kijk K. zitten, op een totaal uitgestorven camping.

Maar het wachten, bibberen en het met het leven beschermen van de koopwaar, werd beloond. Clientèle! En ze hebben maar mooi 50 cent verdiend!


[ Bericht 0% gewijzigd door Duderinnetje op 02-08-2012 23:28:55 ]

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 23:42 schreef Naamah het volgende:
Oh, prachtig! Vooral dat het van jullie allemaal kan en mag!

O tuurlijk joh. We bemoeien ons alleen met wat ze uitvreten als het écht niet kan. Maar dat komt nauwelijks voor eigenlijk. Het eerste jaar, herinner ik me, wilde ik veel meer controle houden. Maar man, wát een werk. En wat levert het nou eigenlijk op, naast je eigen gestress?
Dus nu denk ik steeds, wanneer ik de neiging heb om in te grijpen: zeg Dude, wat maakt het nou eigenlijk écht uit (dat ze hun boontjes niet opeten/ met hun dekbedden over hun hoofd over de camping lopen/ dat ze in zeer 'originele' kledingcombinaties meegaan naar een restaurant/ juichend om een Nederlandse OS-medaille over de keurige camping willen - "Whoehoe! Yes! La Hollande! Kromowodjo!!").

Doet mij nu hier aan denken: Ik ben in mijn jeugd een jaar lang Indiaan geweest. Ik liep in een juten postzak waarvan mijn moeder een indianenjurk had gemaakt en ik kreeg touwtjes aan mijn gympen om om mijn kuiten te binden. En een veer in mijn vlecht. Ik ging er mee naar school, naar de winkel en speelde erin buiten. Het was een heel gelukkig jaar en ik ben wijlen mijn ouders heel dankbaar dat het zo vanzelfsprekend mocht zijn dat ik een Indiaan was.

En na een jaar was het klaar en trok ik op een ochtend een spijkerbroek aan.

[ Bericht 2% gewijzigd door Duderinnetje op 03-08-2012 00:29:44 ]

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 00:29 schreef Bluezz het volgende:
Overigens is dit : http://i15.photobucket.com/albums/a379/Duderinnetje/P8022464.jpg mijn favofoto tot nu toe.. die lucht, die kleuren, surréaliste

Ja, dat vind ik ook een hele treffende.
Met dat capuchonnetje op, en die verbetenheid die eruitspreekt, al zie je in feite niets op die foto.

Inderdaad een beetje surréalistisch ja.

Iemand vroeg laatst nog naar hun interesse Nederlandse woordjes te leren (ik meen -Spring?) en Arty en ik hadden het daar vandaag over. Het is zo grappig dat daar voorgaande jaren niet zo heel veel belangstelling voor was, maar we nu inmiddels merken dat zowel de behoefte/interesse, als de vaardigheid er is om in het Nederlands te tellen, woordjes te onthouden, maar ook taalkundige verbanden te leggen (bijvoorbeeld dat 'zestien' zes en tien is)
De woorden die ze kennen, gebruiken ze ook actief, waar dat vorige jaren niet het geval was. Nu mompelen ze heel vanzelfsprekend al tegen elkaar 'Nee!' 'Kijk'!' 'Asjeblief'.' 'Goedzo!' 'Neeee, niet goedzo'.

Tellen kunnen ze tot twintig en begroeten en bedanken etc, gaat ook al automatisch in het Nederlands.
K. is het meest taalvaardig. Die analyseert ook woorden. Aardappelen (een volstrekt lastig woord voor Fransen) zijn pommes de terres. Ze had kennelijk al eens begrepen dat 'appels' pommes zijn. Dus moet 'aard' dan wel 'terre' zijn en zo had ze zichzelf een nieuw woord geleerd. Ik vind dat hartstikke knap voor een negenjarige.
En soms vragen ze opeens om 'kás' op brood of zien ze een 'kàt' lopen en dan denk je: waar zat dat woord verstopt?.

Ze krijgen op school al een beetje Engels en ook dat helpt. Een 'boek' is plots een herkenbaar woord (want ze kennen 'book') en dat geldt voor veel meer woorden natuurlijk. Erg leuk om te zien hoe snel ze zich hierin van het één op het andere jaar (willen) ontwikkelen.

Nadeel is dat ze op elke menukaart, al drink je ergens een colaatje, op zoek gaan naar 'ijsje'. "Ja goedzo twee ijsje dankjewel".
Ik: "Nee niet goedzo, nul ijsje asjeblieft"

Vandaag ook nog een paar pestkoppen van meiden aangepakt op de camping, die wel even dachten onze meidjes te kunnen uitschelden en tegenhouden bij het wegfietsen vanuit de speeltuin. K. en L. kwamen thuis met dat verhaal en ik kon me gewoon niet voorstellen dat zij ook maar íets zouden hebben uitgelokt. Verklaring van het groepje opgeschoten twaalfjarige meiden: "Ze spreken alleen maar Frans en dat is irritant" en "ze hebben het steeds over ons." Ja, stel zotten, K. en L. vonden de ingevlochten haardraadjes van die grote dames enorm tof en dáár hadden ze het over.
Wat zijn meisjes toch krengen zeg. Maar ik geloof dat het de betreffende rotmeiden aardig duidelijk is geworden dat dit niet nog eens gaat gebeuren.

Kom niet aan mijn zout en peper

[ Bericht 0% gewijzigd door Duderinnetje op 03-08-2012 01:24:03 ]

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 09:19 schreef oh-oh het volgende:
Nul eisjes
En dat ze je zout en peper maar mooi met rust laten ja!
Ben je een kloon van dat songfestivalwicht?

Que?

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 11:29 schreef oh-oh het volgende:
Ik moet denken aan deze met dat nr van dr nav je Indianenverhaal

Eurovision 2012 The Netherlands: Joan - You and me (Live Final) Nationaal Songfestival

Ooooh, aha!
Nee, ik heb mijn tooi al ruim dertig jaar geleden opgeruimd.

Dank Lois!

Vandaag geen anekdotes, maar wél een kiek.

Waaihaartjes op de zeehondenboot:


Het was hartstikke leuk en we hebben heel veel zeehonden gezien. De weergoden waren ons ook net op tijd prima gezind.

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2012 00:12 schreef Smallish het volgende:

[..]

O, wat een leuke foto! Dat heb je dan toch maar mooi samen meegemaakt. Dat vergeten jullie vieren niet meer!

Dat klinkt een beetje alsof de meidjes helaas overboord zijn gevallen vanmiddag, maar ze zijn er nog hoor!

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2012 09:32 schreef Rewimo het volgende:
Meisjes met nul ijsjes Ik geniet van je verhalen, was er geen dilemma du jour?

Nee, niet een opvallende!

En soms heb ik ook een dagje niet zo'n zin om te schrijven.

Drie weken ís ook lang en ons aftellen is al lang en breed begonnen. E zijn momenten dat ik denk: onthou dit nou, zodat je volgend jaar gewoon néé zegt!
Maar goed, dat denk ik elk jaar vol overtuiging. Het gevoel vervaagt weer en voor je het weet trek je ze op een tochtige parkeerplaats weer uit een touringcar.

Enerzijds wordt het elk jaar makkelijker (vertrouwder, je kent de gedoetjes, de verdrietjes en de manieren om ze te laten gíeren van de lach), anderzijds komen we al best op een lastige leeftijd: prépuberteit. Met name K. (de jongste, maar dat geldt alleen in kalenderjaren) krijgt zo haar nukken. Verveeld uit het raam staren, wat rondhangen, diep zuchten, niets willen. We hanteren de methode van het sopje en gaarkoken, maar een beetje wennen is het wel.
Gelukkig gaan die buien snel over, al ben ik er van de week een keer (zogenaamd) boos over geweest. Bij verschrikkelijk mooi weer maar wat binnen hangen en maar zuchten en klagen en zich vervelen, terwijl wij de afwas stonden te doen. Nou, die rollen waren snel omgekeerd natuurlijk, is ze nou helemaal betoeterd.

Gisteren kwam het bericht van haar moeder dat ze mogelijk gaan verhuizen naar een andere regio. Grote zorgen bij K., want dan valt ze buiten het werkveld van Secour Populaire (de Franse kant van de uitwisseling). We zullen even zien óf dat zo is en of we daar iets op kunnen vinden.

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 21:24 schreef Nieuwschierig het volgende:
Dat is wat ik al zei, op een gegeven moment vinden ze alles al snel saai. Dat hoort bij het ouder worden. Ook chantage hoort daarbij: *diepe zucht* "Okeeeejj...ik ga wel buiten spelen, maar dan wil ik wel een ijsje" . Of speelgoed stuk maken van de ander die zich daarmee wel vermaakt.

Jij hebt echt geen kaas gegeten van kinderen, of wel?

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 19:48 schreef Cat22 het volgende:
Wanneer gaan ze naar huis Dude? Eind van de week?
Ik kan me voorstellen dat je er tegen het einde wel klaar mee bent en je eigen leventje terugwil.

Net als de anderen geniet ik van je verhalen en avonturen en hopelijk kun je de dames nog flink wat jaartjes een fijne break van de dagelijkse sleur bezorgen.

Vrijdagochtend heeeeeel vroeg gaan ze weer naar huis.

@ bluezz: geen idee nog. Misschien kan K. naar het huis van L. komen daags voor vertrek, waardoor ze toch samen met ze organisatie mee kunnen.
Maar dat is speculeren. Nou goed, ook nog maar even zien of de verhuizing doorgaat.

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 21:54 schreef Bluezz het volgende:
Daar zal ze het ook wel moeilijk mee hebben trouwens met verhuizen.. best stressvol voor een kind.

Ja, ze had er vanochtend hoofdpijn van. Maar even lekker onder een dekentje op de bank gelegd en koppies soep gemaakt.

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 22:43 schreef Nieuwschierig het volgende:

[..]

Ik probeer er drie in toom te houden dus ik spreek louter uit ervaring.
Het blijven niet altijd schatjes. Maargoed, vreemde ogen dwingen meer als bekende.

Nou, je toont je consequent nauwelijks enthousiast als het om je eigen gebroed gaat.
Misschien had je vakantiekinderen moeten nemen! Ideaal!

Wij gaan morgen naar huis (=ze gaan gauw naar huis!)

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2012 17:13 schreef Bluezz het volgende:
Ik kreeg een lange mail van mijn collegadin die net terug is van een kampeervakantie met 2 eigen bio puberdochters nou geloof me, jij hebt niets te klagen

Onbekende ogen zijn nu eenmaal dwingender hè!