Werkzoekend # 48!

Ik moet m'n gal echt even spuwen nu, want gisteravond had het niet veel gescheeld of ik had alles aan diggelen op de grond gegooid.
Ik heb nog nooit zo'n pijnlijk, triest gevoel gehad bij een afwijzing van een solliciatie als deze. Misschien kom ik over alsof ik overdrijf, en dat zou ik heel goed kunnen snappen, maar ik ben al zodanig veel afgewezen het afgelopen jaar dat m'n frustratie en machtloosheid alleen nog maar is toegenomen en wel door deze situatie.

Ik hoopte de hele week dat ik eindelijk in een kledingszaak in de buurt zou kunnen beginnen. (Of het nu vast of tijdelijk is maakte me niet uit, als ik maar iets had.) De werkgeefster hemelde me helemaal op in het eerste gesprek al; "Je mag volgende week maandag alvast op proef komen", "Ben je al meer dan een jaar werkloos? Oh, maar dat is toch erg hè; hier zal het je wel lukken"

Niemand had dat ooit tegen me gezegd, laat staan voorgesteld om me op proef te laten komen. Vooral door het feit dat de vacature nog maar héél recent online stond verbaasde het me. Ze had me zelfs uit eigen initiatief gecontacteerd, vóór de vacature online stond. Mevrouw moest toch ook andere sollicitanten zien?
Maar goed, dat was dat en ik had natuurlijk heel wat moed en hoop gekregen en kon het eerst niet geloven aangezien ik om het even waar altijd afgewezen werd, wat ik ook maar deed.

Kwam ik daar maandag aan met blijkbaar nog 3 meisjes. Blijkt dat zij alledrie al wat ervaring hadden (ik geen), maar goed, dat leek niet veel uit te maken voor mevrouw, had ze zelf gezegd in het gesprek. Zij zouden ook vast mogen beginnen. Ik kon die dag dus enkel op proef komen, door iets met de RVA (Vlaamse Rijksdienst voor arbeidsvoorziening), maar mevrouw leek zo zeker van mij dat ik als het ware ook vast in dienst mocht komen.

De kledingszaak zelf werd uitgebreid en wij moesten in het nieuwe deel wat kleren gaan plooien en beveiligingen aanpinnen. Mevrouw toonde het voor, maar ik had duidelijk wat moeite met dat pinnen omdat ik dat nog nooit gedaan had, laat staan zo'n beveiliging fatsoenlijk vast genomen had. Nogmaals had ze gezegd dat het geen probleem was dat ik geen ervaring had, dus ik was gerust. Het plooien viel wel mee en ze moedigde mij (en de andere meisjes) zelfs aan dat we het heel goed deden. Na een tijd ging het beter met dat pinnen, maar toen was mevrouw natuurlijk weg, dus heeft ze dat niet meer kunnen zien.
De boel werd verbouwd en er was constant veel geboor etc. Dit vond mevrouw maar vervelend voor ons, dus mochten we vroeger naar huis. (Wat ik al heel nutteloos vond aangezien ze ons gewoon in de bestaande winkel kon laten werken, maar nee. Ik had me voorbereid op een hele dag en mocht al meteen terug gaan.) In totaal hebben we daar verdomme maar 2,5 uur gestaan (9u30 - 12u). Zeker niet genoeg om ons al te beoordelen dus.
Maar geen probleem, we mochten woensdag terug komen omdat de meeste werken dan klaar zouden zijn (dacht ik). De werkgeefster zou me ook een bericht sturen dat ik haar gsm nummer zou hebben om haar te kunnen bereiken als ik niet zou kunnen komen.
Die sms leek maar niet te komen...

Kreeg ik rond 20u plots een mail met een doodleuke mededeling dat ze "na overleg mijn contract toch niet wil laten doorgaan, omdat ze sommige dingen miste bij mij"... (maar in m'n gezicht wel de hele tijd doen alsof alles aan mij in orde was!!) Ik wist niet wat ik las en zag mijn droom, mijn gedachten dat het eindelijk gedaan was met elke 3 weken naar de werkbeurs te moeten om te zeggen dat ik nog geen werk had en elke keer afgewezen te worden op sollicitaties, aan diggelen slaan. Daar stond ik weer, bij nul. Ik mocht weer helemaal opnieuw beginnen. Mijn moed en hoop waar ik het in het begin van dit bericht over had was helemaal weg (nu nog steeds natuurlijk) en heb echt waar zitten huilen als een kind uit wanhoop, frustratie en machteloosheid.

Ik zou niet positief genoeg zijn, wat ik al helemaal niet snapte aangezien ik het goed kon vinden met de andere meisjes en de werkgeefster en best enthousiast was en zo.
Dat ik niet snel genoeg zou zijn kan ik nog begrijpen aangezien mijn gebrek aan ervaring ook, maar dat had ik mevrouw duidelijk gezegd en zij vond het geen probleem.
Dat ik geen open, enthousiaste houding zou hebben kan ik me ook niet bepaald in vinden. Ok, misschien was ik wat meer terughoudend t.o. de andere meisjes, maar enthousiast was ik zeker.

Ik heb niet meer gereageerd op de mail omdat ik weet dat dat toch geen zin heeft en ik me geen problemen op de hals wil halen (ik had namelijk zin om eens goed m'n mening te zeggen).

Het toppunt is nog wel dat we daar maar 2,5 uur gewerkt hebben zoals ik al zei, dus veel te weinig om ons al te kunnen beoordelen. Ze heeft ons godverdomme niet eens in die winkel iets laten proberen.
En maar blijven volhouden dat ik toch zeker in aanmerking zou komen!!!
Komaan, als je niet 100% zeker bent van iemand, geef je die persoon toch geen valse hoop!

Ik voel me zo verschrikkelijk kwaad en verdrietig; eindelijk dacht ik eens dat ik wat verder zou komen, maar nee! Nooit had iemand me nogmaals uitgenodigd, laat staan op proef.

Dit is weer eens een les dat ik zelfs als mensen aanstalten lijken te maken om me aan te nemen ik ze ook niet moet vertrouwen.
Als puntje bij paaltje komt moeten ze je toch niet.

Hoe langer ik werkloos ben, hoe moeilijker het lijkt te worden aangezien ze mij in een warenhuis eens hadden afgewezen omdat "ik al bijna een jaar werkloos was!".......

Heel triest dit. Kut systeem, het is overal hetzelfde. Het lijkt wel alsof ze met opzet iets slechts zoeken om je te kunnen afwijzen. Maar ja, dit is België. De politiekers kijken ernaar en doen niets.
Zo te horen (lezen) is het in NL al niet veel beter. Erg jammer ook.

Sorry voor mijn veel te lange post.

Samenvatting dan maar: werkgeefster hemelde me helemaal op voor een job in haar winkel; "ze zou me zeker aannemen", maar uiteindelijk heb ik 'm "toch maar niet" gekregen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Little_Dolls op 31-07-2012 15:26:41 ]

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:02 schreef Little_Dolls het volgende:
Ik moet m'n gal echt even spuwen nu, want gisteravond had het niet veel gescheeld of ik had alles aan diggelen op de grond gegooid.
Ik heb nog nooit zo'n pijnlijk, triest gevoel gehad bij een afwijzing van een solliciatie als deze. Misschien kom ik over alsof ik overdrijf, en dat zou ik heel goed kunnen snappen, maar ik ben al zodanig veel afgewezen het afgelopen jaar dat m'n frustratie en machtloosheid alleen nog maar is toegenomen en wel door deze situatie.

Ik hoopte de hele week dat ik eindelijk in een kledingszaak in de buurt zou kunnen beginnen. (Of het nu vast of tijdelijk is maakte me niet uit, als ik maar iets had.) De werkgeefster hemelde me helemaal op in het eerste gesprek al; "Je mag volgende week maandag alvast op proef komen", "Ben je al meer dan een jaar werkloos? Oh, maar dat is toch erg hè; hier zal het je wel lukken"

Niemand had dat ooit tegen me gezegd, laat staan voorgesteld om me op proef te laten komen. Vooral door het feit dat de vacature nog maar héél recent online stond verbaasde het me. Ze had me zelfs uit eigen initiatief gecontacteerd, vóór de vacature online stond. Mevrouw moest toch ook andere sollicitanten zien?
Maar goed, dat was dat en ik had natuurlijk heel wat moed en hoop gekregen en kon het eerst niet geloven aangezien ik om het even waar altijd afgewezen werd, wat ik ook maar deed.

Kwam ik daar maandag aan met blijkbaar nog 3 meisjes. Blijkt dat zij alledrie al wat ervaring hadden (ik geen), maar goed, dat leek niet veel uit te maken voor mevrouw, had ze zelf gezegd in het gesprek. Zij zouden ook vast mogen beginnen. Ik kon die dag dus enkel op proef komen, door iets met de RVA (Vlaamse Rijksdienst voor arbeidsvoorziening), maar mevrouw leek zo zeker van mij dat ik als het ware ook vast in dienst mocht komen.

De kledingszaak zelf werd uitgebreid en wij moesten in het nieuwe deel wat kleren gaan plooien en beveiligingen aanpinnen. Mevrouw toonde het voor, maar ik had duidelijk wat moeite met dat pinnen omdat ik dat nog nooit gedaan had, laat staan zo'n beveiliging fatsoenlijk vast genomen had. Nogmaals had ze gezegd dat het geen probleem was dat ik geen ervaring had, dus ik was gerust. Het plooien viel wel mee en ze moedigde mij (en de andere meisjes) zelfs aan dat we het heel goed deden. Na een tijd ging het beter met dat pinnen, maar toen was mevrouw natuurlijk weg, dus heeft ze dat niet meer kunnen zien.
De boel werd verbouwd en er was constant veel geboor etc. Dit vond mevrouw maar vervelend voor ons, dus mochten we vroeger naar huis. (Wat ik al heel nutteloos vond aangezien ze ons gewoon in de bestaande winkel kon laten werken, maar nee. Ik had me voorbereid op een hele dag en mocht al meteen terug gaan.) In totaal hebben we daar verdomme maar 2,5 uur gestaan (9u30 - 12u). Zeker niet genoeg om ons al te beoordelen dus.
Maar geen probleem, we mochten woensdag terug komen omdat de meeste werken dan klaar zouden zijn (dacht ik). De werkgeefster zou me ook een bericht sturen dat ik haar gsm nummer zou hebben om haar te kunnen bereiken als ik niet zou kunnen komen.
Die sms leek maar niet te komen...

Kreeg ik rond 20u plots een mail met een doodleuke mededeling dat ze "na overleg mijn contract toch niet wil laten doorgaan, omdat ze sommige dingen miste bij mij"... (maar in m'n gezicht wel de hele tijd doen alsof alles aan mij in orde was!!) Ik wist niet wat ik las en zag mijn droom, mijn gedachten dat het eindelijk gedaan was met elke 3 weken naar de werkbeurs te moeten om te zeggen dat ik nog geen werk had en elke keer afgewezen te worden op sollicitaties, aan diggelen slaan. Daar stond ik weer, bij nul. Ik mocht weer helemaal opnieuw beginnen. Mijn moed en hoop waar ik het in het begin van dit bericht over had was helemaal weg (nu nog steeds natuurlijk) en heb echt waar zitten huilen als een kind uit wanhoop, frustratie en machteloosheid.

Ik zou niet positief genoeg zijn, wat ik al helemaal niet snapte aangezien ik het goed kon vinden met de andere meisjes en de werkgeefster en best enthousiast was en zo.
Dat ik niet snel genoeg zou zijn kan ik nog begrijpen aangezien mijn gebrek aan ervaring ook, maar dat had ik mevrouw duidelijk gezegd en zij vond het geen probleem.
Dat ik geen open, enthousiaste houding zou hebben kan ik me ook niet bepaald in vinden. Ok, misschien was ik wat meer terughoudend t.o. de andere meisjes, maar enthousiast was ik zeker.

Ik heb niet meer gereageerd op de mail omdat ik weet dat dat toch geen zin heeft en ik me geen problemen op de hals wil halen (ik had namelijk zin om eens goed m'n mening te zeggen).

Het toppunt is nog wel dat we daar maar 2,5 uur gewerkt hebben zoals ik al zei, dus veel te weinig om ons al te kunnen beoordelen. Ze heeft ons godverdomme niet eens in die winkel iets laten proberen.
En maar blijven volhouden dat ik toch zeker in aanmerking zou komen!!!
Komaan, als je niet 100% zeker bent van iemand, geef je die persoon toch geen valse hoop!

Ik voel me zo verschrikkelijk kwaad en verdrietig; eindelijk dacht ik eens dat ik wat verder zou komen, maar nee! Nooit had iemand me nogmaals uitgenodigd, laat staan op proef.

Dit is weer eens een les dat ik zelfs als mensen aanstalten lijken te maken om me aannemen ik ze ook niet moet vertrouwen.
Als puntje bij paaltje komt moeten ze je toch niet.

Hoe langer ik werkloos ben, hoe moeilijker het lijkt te worden aangezien ze mij in een warenhuis eens hadden afgewezen omdat "ik al bijna een jaar werkloos was!".......

Heel triest dit. Kut systeem, het is overal hetzelfde. Het lijkt wel alsof ze met opzet iets slechts zoeken om je te kunnen afwijzen. Maar ja, dit is België. De politiekers kijken ernaar en doen niets.
Zo te horen (lezen) is het in NL al niet veel beter. Erg jammer ook.

Sorry voor mijn veel te lange post.

Samenvatting dan maar: werkgeefster hemelde me helemaal op voor een job in haar winkel; "ze zou me zeker aannemen", maar uiteindelijk heb ik 'm "toch maar niet" gekregen.

Ik weet niet of het wat is, maar ik zit hier met tranen in de ogen te lezen. Ik kan niet veel doen dan je mentale steun te geven vanuit het Noorden. Het komt goed, alleen weet ik niet wanneer.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:15 schreef Kholdstrike het volgende:

[..]

Ik weet niet of het wat is, maar ik zit hier met tranen in de ogen te lezen. Ik kan niet veel doen dan je mentale steun te geven vanuit het Noorden. Het komt goed, alleen weet ik niet wanneer.

Dat had ik niet gedacht...

Verder bedankt.

Uiteraard doet de werkwinkel ook altijd alsof het aan mij ligt en dat zal nu ook wel weer gebeuren. Wat ik ook zeg, die klootzakken van werkgevers worden altijd maar weer goed gepraat.
"Ja, maar de werkgever..."

Als je al meer dan een jaar thuis zit moet je niet de werkgever de schuld geven.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:27 schreef Maanvis het volgende:
Als je al meer dan een jaar thuis zit moet je niet de werkgever de schuld geven.

Oh, dus jij bent ook al zo'n bevooroordeelde die denk ik dat ik zelf geen moeite doe om werk te vinden.

Ik zoek al meer dan een jaar werk meneer, en heb me zelfs proberen inschrijven voor een opleiding in de kinderopvang, maar daar moesten ze me ook al niet.
(In november is er een opleiding winkelbediende, maar heel die boel kennende zullen ze daar ook wel weer iets vinden om me daar niet toe te laten.)

Tot op vandaag heb ik zitten zwoegen om werk te vinden, en jij vindt dat ik de werkgever niet de schuld moet geven.
Wie dan wel? Mezelf toch alleszins niet, lijkt mij.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:27 schreef Maanvis het volgende:
Als je al meer dan een jaar thuis zit moet je niet de werkgever de schuld geven.

Maanvis, een grote dosis geluk is ook vaak het probleem.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:31 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Oh, dus jij bent ook al zo'n bevooroordeelde die denk ik dat ik zelf geen moeite doe om werk te vinden.

Ik zoek al meer dan een jaar werk meneer, en heb me zelfs proberen inschrijven voor een opleiding in de kinderopvang, maar daar moesten ze me ook al niet.
(In november is er een opleiding winkelbediende, maar heel die boel kennende zullen ze daar ook wel weer iets vinden om me daar niet toe te laten.)

Tot op vandaag heb ik zitten zwoegen om werk te vinden, en jij vindt dat ik de werkgever niet de schuld moet geven.
Wie dan wel? Mezelf toch alleszins niet, lijkt mij.

Raad je wel aan om toch je aan te melden voor die opleiding. Niet geschoten is altijd mis.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:32 schreef Kholdstrike het volgende:

[..]

Raad je wel aan om toch je aan te melden voor die opleiding. Niet geschoten is altijd mis.

Dat ben ik ook van plan, maar ik heb er gewoon geen goed oog in.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:31 schreef Kholdstrike het volgende:

[..]

Maanvis, een grote dosis geluk is ook vaak het probleem.

Inderdaad. In dit geval dacht ik écht dat ik geluk had; aangezien mevrouw mij gewoon de pap in de mond had gelegd.
Helaas was het toch weer te mooi om waar te zijn...

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:31 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Oh, dus jij bent ook al zo'n bevooroordeelde die denk ik dat ik zelf geen moeite doe om werk te vinden.

Ik zoek al meer dan een jaar werk meneer, en heb me zelfs proberen inschrijven voor een opleiding in de kinderopvang, maar daar moesten ze me ook al niet.
(In november is er een opleiding winkelbediende, maar heel die boel kennende zullen ze daar ook wel weer iets vinden om me daar niet toe te laten.)

Tot op vandaag heb ik zitten zwoegen om werk te vinden, en jij vindt dat ik de werkgever niet de schuld moet geven.
Wie dan wel? Mezelf toch alleszins niet, lijkt mij.

Je kunt ook ongeschoold werk gaan doen bijv. achter de vuilniswagen?"

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:27 schreef Maanvis het volgende:
Als je al meer dan een jaar thuis zit moet je niet de werkgever de schuld geven.

Ik hoop zo dat jij werkloos wordt, dit topic terug leest en denkt:"Hmm, ik heb best wel bullshit uitgekraamd."

Het ligt er namelijk maar net aan war je woont, hoe oud je bent, in welke bracnhe je zit etc...

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:54 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Je kunt ook ongeschoold werk gaan doen bijv. achter de vuilniswagen?"

Zal ik je eens wat vertellen, Maanvis? Zelfs daar willen ze mensen met ervaring.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:54 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Je kunt ook ongeschoold werk gaan doen bijv. achter de vuilniswagen?"

Schat je me maar zo laag in dan?
Trouwens, het schijnt dat je daar ook al ervaring voor nodig hebt... Zelfde met een fabriek. Toch wat ik erover gelezen heb...

Ik snap trouwens niet eens waarom je ervaring nodig hebt om in een winkel te werken. Rekken bijvullen, hoe simpel kan het zijn?
Alles kun je trouwens ook leren met oefening (bv. de kassa, want daar heb ik dan geen ervaring mee), maar dat willen ze maar niet geven. Er wordt maar verwacht dat je alles al kan en kent.

Ik kan me zelfs al niet meer voorstellen hoe iemand aan de simpelste job geraakt...

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:57 schreef Kentekenplaat het volgende:

[..]

Ik hoop zo dat jij werkloos wordt, dit topic terug leest en denkt:"Hmm, ik heb best wel bullshit uitgekraamd."

Het ligt er namelijk maar net aan war je woont, hoe oud je bent, in welke bracnhe je zit etc...

Ik ben werkloos geweest dit jaar, dus ik weet echt wel waarover ik praat.

Little dolls, wat een vervelende situatie! Mag ik vragen wat je achtergrond is? Waarom ga je geen bbl opleiding proberen (in de zorg moet bv wel te doen zijn!, kan mij ook voorstellen dat je gek wordt van dit soort suggesties)? En weet je wat de reden is dat je niet bent aangenomen voor de opleiding in de kinderopvang? Ik wil je in elk geval heel veel succes wensen, en hoe triest en cliché ook, vooral niet opgeven.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:58 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Schat je me maar zo laag in dan?
Trouwens, het schijnt dat je daar ook al ervaring voor nodig hebt... Zelfde met een fabriek. Toch wat ik erover gelezen heb...

Dat geeft al aan dat je er nog niet gesolliciteerd hebt. Ik zou zeggen dat je dat alsnog kunt doen.

quote:

Ik snap trouwens niet eens waarom je ervaring nodig hebt om in een winkel te werken. Rekken bijvullen, hoe simpel kan het zijn?
Alles kun je trouwens ook leren met oefening (bv. de kassa, want daar heb ik dan geen ervaring mee), maar dat willen ze maar niet geven. Er wordt maar verwacht dat je alles al kan en kent.

Ik me zelfs al niet meer voorstellen hoe iemand aan de simpelste job geraakt...

Dan doe je iets fout, dan wordt het tijd dat je je manier van aanpak gaat veranderen

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:59 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik ben werkloos geweest dit jaar, dus ik weet echt wel waarover ik praat.

Dan nog is het wel afhankelijk van sector, leeftijd, woonplaats enz. En je moet ook een beetje geluk hebben.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 16:03 schreef Kentekenplaat het volgende:

[..]

Dan nog is het wel afhankelijk van sector, leeftijd, woonplaats enz. En je moet ook een beetje geluk hebben.

jaja maar we praten hier over meer dan een jaar werkloos, dan is er iets mis met de persoon, niet met het geluk dat ie heeft.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 16:07 schreef Maanvis het volgende:

[..]

jaja maar we praten hier over meer dan een jaar werkloos, dan is er iets mis met de persoon, niet met het geluk dat ie heeft.

Ik ben de vorige keer ook meer dan een jaar werkloos geweest. 35 jaar, veel ervaring in de transport en toch geen werk te vinden hier.

Dan kun je onder je niveau gaan werken, dus ik dacht post te bezorgen. Klein probleem: dan kwam ik financieel niet meer uit. En helaas, het UWV vult dat tekort niet aan. Kortom, het leverde meer op om thuis te blijven dan om te werken. Dus men maakt het je wat dat betreft ook niet makkelijker.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 15:59 schreef pasjes het volgende:
Little dolls, wat een vervelende situatie! Mag ik vragen wat je achtergrond is? Waarom ga je geen bbl opleiding proberen (in de zorg moet bv wel te doen zijn!, kan mij ook voorstellen dat je gek wordt van dit soort suggesties)? En weet je wat de reden is dat je niet bent aangenomen voor de opleiding in de kinderopvang? Ik wil je in elk geval heel veel succes wensen, en hoe triest en cliché ook, vooral niet opgeven.

Ik geef toe dat ik geen al te hoog diploma heb (6 kantoor, maar de 4 jaren ervoor wel kunst/handel), maar ik lees overal dat mensen met een A2, of zelfs hooggeschoolden, al moeilijk aan werk raken.
Ook krijg ik in mijn afwijzingen nooit iets te horen over mijn diploma, aangezien ik meestal op vacatures solliciteer waar je er geen nodig hebt.

Ja, die opleidingen. Het probleem daarmee is dat je eerst een gesprek moet hebben voor je er bij geraakt, en mijn ervaring is dat ze het je ook niet makkelijk maken. Dat kan even goed in de zorg hoor.
Waarom doe je een opleiding? Juist; om bij te leren.
Wat verwachten de lesgevers? Dat je er blijkbaar alles al over kent, met hun vragenlijsten altijd.
Dan moet je toch godverdomme geen opleiding meer volgen zeker?!

Waarom moeten die gesprekken er toch altijd zijn? Je kunt tijdens de opleiding zelf nog altijd zeggen dat je er mee wilt stoppen als het niet lukt. Helaas geven ze als reden altijd "beperkte plaatsen" en dat vind ik zo'n onzin. Waarom beperkte plaatsen? Moeten anderen die iets willen bijleren dan maar in de kou blijven staan en telkens weer afgewezen worden, wegens gebrek aan ervaring (en ik kan dat woord niet meer horen)?!

Bij die kinderopvang was het omdat ze me te jong vonden (het ironische was dat je je kon inschrijven vanaf 18 en dat was toen mijn leeftijd) en dat mens zat gewoon te zeuren over het feit dat ik mijn zevende jaar niet gedaan had. Mens asjeblieft, ik kom me proberen inschrijven voor een opleiding, niet discussiëren over waarom ik wel of niet een zevende jaar zou moeten gedaan hebben. Ze zat constant neer te kijken op mij, en was dan verwonderd waarom ik zo "gesloten en rustig" was. De vrouw die erbij zat was veel redelijker, maar zij sprak die bitch ook niet tegen. Ik ben wel blij dat ik dat mens nooit meer terug gezien heb.

Uiteindelijk vond ik het niet erg meer, omdat ik misschien toch niet zo goed met kinderen om kan en me snel erger aan hen (aan hele kleintjes niet), maar zie je, het gaat om het principe.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 16:07 schreef Maanvis het volgende:

[..]

jaja maar we praten hier over meer dan een jaar werkloos, dan is er iets mis met de persoon, niet met het geluk dat ie heeft.

Nou, bedankt.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 16:11 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Nou, bedankt.

ik zeg het maar zodat je aan jezelf kunt werken ipv dat je zo nog een jaar blijft aanmodderen.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 16:00 schreef Maanvis het volgende:
Dan doe je iets fout, dan wordt het tijd dat je je manier van aanpak gaat veranderen

Nee ik doe niets fout. Die werkgevers hebben gewoon té onrealistische eisen, en ik ben zeker dat veel mensen dat kunnen beamen hier.

Ik zeg ze in mijn brieven elke keer dat ik een online cursus winkelbediende volg (dat doe ik echt ja), ze mij zelf een opleiding kunnen aanbieden die voor hen financieel voordelig is en ik dus in november ga kijken voor die opleiding winkelbediende.
Toch willen ze het nooit weten. Die vrouw van mijn vorige sollicitatie wel, maar ja, blijkbaar ben ik voor haar ook niet goed genoeg!

Maar goed, het heeft geen zin om verder te discussiëren denk ik aangezien jij er van overtuigd bent dat het aan mij ligt.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 16:17 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Nee ik doe niets fout. Die werkgevers hebben gewoon té onrealistische eisen, en ik ben zeker dat veel mensen dat kunnen beamen hier.

Ik zeg ze in mijn brieven elke keer dat ik een online cursus winkelbediende volg (dat doe ik echt ja), ze mij zelf een opleiding kunnen aanbieden die voor hen financieel voordelig is en ik dus in november ga kijken voor die opleiding winkelbediende.
Toch willen ze het nooit weten. Die vrouw van mijn vorige sollicitatie wel, maar ja, blijkbaar ben ik voor haar ook niet goed genoeg!

Maar goed, het heeft geen zin om verder te discussiëren denk ik aangezien jij er van overtuigd bent dat het aan mij ligt.

Je doet wel iets fout want je solliciteert telkens op functies waar de werkgevers stom op zijn .
Als je goed genoeg bent wil elke werkgever je hebben hoor!

quote:

Op dinsdag 31 juli 2012 16:18 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Je doet wel iets fout want je solliciteert telkens op functies waar de werkgevers stom op zijn

Hoe bedoel je?