PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #99 - Wat is genetisch?

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 14:00 schreef Auti het volgende:
Ik heb vandaag op advies van mijn "nieuwe" psych de behandeling stop gezet. Volgens haar ben ik te boos op de wereld en daar kan ze mij niet mee helpen.

Het ligt in 1 lijn met waar ze in de gezondheidszorg mee bezig zijn. Meer zelf doen, zelfhulp, zelfredzaamheid, zelfmedicatie, mantelzorg, etc.

Dat vind ik erg vreemd.
Als je zulke frustraties hebt dan kan je toch juist beter naar de psych?

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 14:10 schreef Riddler86 het volgende:
Hoe zit dat dan eigenlijk met sociale en communicatieve vaardigheden. Volgens mij probeert de GGZ daarin mensen ook te stimuleren om het "maar" te accepteren zoals het is en dat er bijvoorbeeld ook zoiets bestaat als minder behoefte aan sociaal contact e.d.

Terwijl ik zelf toch graag mensen om me heen heb en heel graag sociale / communicatieve vaardigheden wil ontwikkelen / bijleren enz.........

Heeft iemand ervaring met communicatie of sociale vaardigheidstrainingen en / of denk je dat zoiets helpt of kan helpen bij ASS?

Geen directe ervaring mee. Bedenk wel dat zoiets meestal in een gesimuleerde omgeving plaatsvindt, dus met anderen die moeite hebben met het sociale. De reactie die je terugkrijgt, is dus soms anders dan in de praktijk het geval zal zijn.

Ik heb wel een korte talencursus gevolgd, 10 dagen sociale interactie en praten in een groep. Dat heeft me wel geholpen in de zin van fouten durven maken.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 14:33 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Dat vind ik erg vreemd.
Als je zulke frustraties hebt dan kan je toch juist beter naar de psych?

Blijkbaar toch de verkeerde psych.. Ze heeft ook echt gezegd dat ze daar niets aan kan doen. En ze heeft "Cognitieve therapie voor Dummies" in haar boekenkast staan.. ERROR 404.
Ik ben ook stom geweest want ik moet eigenlijk altijd alles opnemen, dit had ik echt moeten opnemen dan had ik zo het hele gesprek online gegooid.

Ik ben zelf heel erg duidelijk geweest, ik was niet hyper en heb heel erg rustig verteld wat mijn problemen waren als antwoord op de vraag hoe het met mij gaat. Ik was wel onrustig, en dat ben ik nog steeds en dat gaf ik ook aan als probleem maar normaal ben ik een waterval en ratel ik door in zulke gesprekken maar dit keer was ik nog rustiger dan rustig. En vooral duidelijk, nergens omheen draaien of langere verhalen vertellen.. nee.. heel erg voorgeprogrammeerde text, ik had immers 2 weken de tijd om mijzelf voor te bereiden,

Het gesprek was dus ook vooral erg leeg en vooral eenzijdig. Ze was veel met haar computer bezig, een verwijsbrief voor de neuroloog maken, ze had ook al een afspraak gemaakt bij de neuroloog.. in dat "ziekenhuis" waar ook dat zelfmoordpogingincident was. Vind ik allemaal prima maar ik wou graag weten wat dan de bedoeling was van die afspraak, wat ze dan precies gaan doen... en of dat dan niet telefonisch zou kunnen omdat ik sowieso problemen ga krijgen met wachten en al dat gedoe (heel verhaal maar ik kan niet tegen ziekenhuizen en met wachten heb ik ook een probleem dus wachten in een ziekenhuis.. c'est une catastrophe) .. maar goed, ik draai weer door.. de kern is dat er al dingen zijn gedaan qua neurologisch onderzoek. Het gaat in dit geval om onderzoek naar epilepsie, want ik had 5 november een keiharde zware insult gehad. Er is al een normale EEG scan gedaan, lichamelijk onderzoek (van die reactietesten en kijken of je een CVA heb gehad), en een MRI.. allemaal gezond. Het enige wat nog gedaan moet worden is een EEG met slaaponthouding. Dan moet je 24 uur wakker zijn en dan EEG.

Ik zat daar dus ook rustig te vertellen dat ik wil weten waarom ik in Noord moet komen voor een afspraak die bij voorbaat al retorisch is. Ik moet een EEG scan krijgen met 24 uur slaaponthouding, dan zijn alle testen qua epilepsie gedaan en kan de neuroloog zijn diagnose stellen. EEG is in Zuid.
En is voor mij al moeilijk genoeg.. je mag in die 24 uur s'nachts niets eten en alleen water of thee drinken.. Dus ik ben dan echt totaal naar de klote als ik daar heen ga en dan gaan ze een epileptische aanval uitlokken met die kut stroboscoop... Ik heb geen zin om nog een keer te stikken en "het licht" te zien.

Maar zover was ik nog niet eens gekomen in het gesprek, ik heb haar heel duidelijk verteld waar ik tegen op bots en zei kwam met de conclusie dat ik erg boos ben op de wereld. DUH. Maar dat de wereld nu eenmaal zo is en dat zei daar niets aan kan doen. En dat als ik zo boos blijf dat we dan maar beter kunnen stoppen.. En toen was er plots een keiharde klik.. kernfusie. Ik zei; "je hebt ook eigenlijk helemaal gelijk", begon mijn spullen te pakken, "ik moet het zelf doen, dat is de nieuwe richtlijn". Ze zegt, ik kan je daar niet mee helpen. Ik loop weg en zeg; "het enige waar je mij mee kan helpen is 200 euro besparen".

Dat was het in het kort. Nog korter; ik heb haar heel rustig verteld waar ik tegen op bots, dat ik problemen heb met de huidige gang van zaken in het algemeen, dat ik zelfs suicidaal ben, dat ik problemen heb met de supermarkt en wachten op debieltjes die niet systematisch de meer dan logische standaard kunnen volgen. En dat de wereld naar de klote aan het gaan is, etc.
Waarop ze dus antwoord dat ik heel erg boos ben op de wereld, wat niets meer dan een zeer logische en meest voor de hand liggende conclussie is, en vervolgens keihard stelt dat zij mij daar niet mee kan helpen. Want de wereld is zo.

10-4, RGR, That's a solid copy. OUT!

Word het dus toch een boek schrijven.. en misschien een eigen webshop beginnen voor mensen die een echt fijne en perfecte computer op maat willen.

(BAM!)

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 14:30 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Ik ben in eerste instantie in behandeling geweest voor depressies en (sociale) angststoornissen een jaartje of 10 terug. Daar zat al veel sociale interactie-training bij waar ik veel aan gehad heb.

Dat en het feit dat ik een functie op m'n werk had gepakt waarbij ik wel MOEST praten met mensen... slopend maar wel veel ervaring mee opgedaan.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 15:15 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Geen directe ervaring mee. Bedenk wel dat zoiets meestal in een gesimuleerde omgeving plaatsvindt, dus met anderen die moeite hebben met het sociale. De reactie die je terugkrijgt, is dus soms anders dan in de praktijk het geval zal zijn.

Ik heb wel een korte talencursus gevolgd, 10 dagen sociale interactie en praten in een groep. Dat heeft me wel geholpen in de zin van fouten durven maken.

Knap van je dat je jezelf in een situatie hebt gemanoeuvreerd waar je in eerste instantie veel moeite mee hebt, maar uiteindelijk veel geleerd hebt en jezelf ( sociaal ) ontwikkeld hebt! Dit geeft voor mij aan dat je ook gewoon met ASS jezelf kunt ontwikkelen en kunt leren omgaan met sociale / communicatieve vaardigheden.

Ik heb zelf een sociale fobiecursus gedaan en een tijdje in therapie gezeten, waar ik ook wel veel aan heb gehad. Maar nog steeds heb ik erg veel moeite met sociale situaties. Val snel stil, voel me gespannen en ben na een paar uur onder de mensen meestal eigenlijk al best vermoeid. Dat laatste heeft vooral met m'n ASS te maken en is iets wat blijvend is denk ik, alhoewel met medicatie eventueel iets gedaan kan worden aan snelle overprikkeling en gespannendheid, is mij verteld.

Ik blijf in ieder geloven in het feit dat een mens, met ASS of niet, zich kan ontwikkelen. Dat je jezelf sociaal / communicatief kunt verbeteren en uiteindelijk beter met sociale situaties om kunt gaan. Ik mis daarin vanuit de hulpverlening echter de juiste steun, als je een sociale vaardigheidcursus doet heb je inderdaad te maken met mensen die er zelf ook moeite mee hebt en kun je van diegene ook niet "echt" leren. Mij is verteld dat ik vooral moet accepteren dat sociale situaties moeilijk voor me zijn en dat er minder behoefte bestaat aan sociaal contact. Dus dat ik me er eigenlijk maar een beetje bij moet neerleggen dat het nou eenmaal zo is. Echter zit ik niet zo in elkaar en heb ik best veel behoefte aan sociaal contact!

Heb ook een cursus gedaan gaat opzich wel aardig nu hoewel het wel vermoeiend is zoals
riddler al aangeeft.

Ik accepteer niets (tuurlijk moet je bewust zijn van zwakkere kanten) en dat is de moeilijkste weg vol hobbels en tegenslagen maar het heeft mij tot nu toe wel echt vooruit geholpen

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 16:34 schreef Riddler86 het volgende:

[..]

[..]

Knap van je dat je jezelf in een situatie hebt gemanoeuvreerd waar je in eerste instantie veel moeite mee hebt, maar uiteindelijk veel geleerd hebt en jezelf ( sociaal ) ontwikkeld hebt! Dit geeft voor mij aan dat je ook gewoon met ASS jezelf kunt ontwikkelen en kunt leren omgaan met sociale / communicatieve vaardigheden.

Ik heb zelf een sociale fobiecursus gedaan en een tijdje in therapie gezeten, waar ik ook wel veel aan heb gehad. Maar nog steeds heb ik erg veel moeite met sociale situaties. Val snel stil, voel me gespannen en ben na een paar uur onder de mensen meestal eigenlijk al best vermoeid. Dat laatste heeft vooral met m'n ASS te maken en is iets wat blijvend is denk ik, alhoewel met medicatie eventueel iets gedaan kan worden aan snelle overprikkeling en gespannendheid, is mij verteld.

Ik blijf in ieder geloven in het feit dat een mens, met ASS of niet, zich kan ontwikkelen. Dat je jezelf sociaal / communicatief kunt verbeteren en uiteindelijk beter met sociale situaties om kunt gaan. Ik mis daarin vanuit de hulpverlening echter de juiste steun, als je een sociale vaardigheidcursus doet heb je inderdaad te maken met mensen die er zelf ook moeite mee hebt en kun je van diegene ook niet "echt" leren. Mij is verteld dat ik vooral moet accepteren dat sociale situaties moeilijk voor me zijn en dat er minder behoefte bestaat aan sociaal contact. Dus dat ik me er eigenlijk maar een beetje bij moet neerleggen dat het nou eenmaal zo is. Echter zit ik niet zo in elkaar en heb ik best veel behoefte aan sociaal contact!

Heb je er ook moeite mee dat twee ogenschijnlijk bijna identieke sociale situaties sterk van elkaar kunnen verschillen? Bijvoorbeeld doordat de context anders is of dat je vuistregels niet altijd kunt toepassen. Het hangt er ook vanaf of je elkaar nodig hebt. Zo niet, dan kun je in een klein conflict bijvoorbeeld best wat hardere woorden gebruiken.

Wanneer zeg je elkaar gedag en in welke situaties niet, bijvoorbeeld is ook een vraag. Een andere situatie: in Aix-en-Provence zijn de stoepen zo smal, dat je (bij tegenliggers, en dat zijn daar meestal studentes) wel iets moet doen, in Parijs is het zo breed, daar kun je elkaar gewoon ontlopen. Dat is veel gunstiger.

Dat je na een paar uur onder de mensen snel vermoeid bent, is gebruikelijk voor ASS. Met wat wijntjes op ga je waarschijnlijk wel wat gemakkelijker praten.

Heb je het idee dat je er na het volgen van de cursus om fobieën meester te zijn op dit moment nog steeds de vruchten van plukt, of eerder dat het effect een beetje is uitgewerkt? Nieuw opgedane ervaring kan namelijk ook een beetje wegzakken als je het in de praktijk niet zo vaak toepast.

[ Bericht 4% gewijzigd door schaal_9 op 17-07-2012 16:53:43 ]

2glazen bier of wijn helpt bij mij zeer goed in moeilijke situaties, maar heb dat wel als max.

En ik geloof niet in je bij je autisme neerleggen, heel veel clienten die mij komen hebben die houding door eerdere hulpverlening. Ik kan daar zo boos om worden als ik het toelaat.

Wij zijn het differentieel.

Wel herkenbaar vroeger ging ik me ook altijd eerst vol tanken voordat ik van huis ging,dan was het toch net wat makkelijker allemaal.

Hier op de lijst voor psycho-educatie, maar dat zal ergens najaar worden.
Intussen komt er iemand van t ass team thuis om op een rijtje te zetten wat er nodig is en of de hulp die ik nu heb de juiste is (vraag het me af) en zo niet, waar we dan wel de juiste hulp kunnen krijgen.
Al met al aardig wat besproken, maar ik ben de helft geloof ik alweer kwijt...
En nu doodop.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 17:04 schreef Nijna het volgende:
Hier op de lijst voor psycho-educatie, maar dat zal ergens najaar worden.
Intussen komt er iemand van t ass team thuis om op een rijtje te zetten wat er nodig is en of de hulp die ik nu heb de juiste is (vraag het me af) en zo niet, waar we dan wel de juiste hulp kunnen krijgen.
Al met al aardig wat besproken, maar ik ben de helft geloof ik alweer kwijt...
En nu doodop.

Tip, vraag of degene waarmee je zo'n gesprek hebt of hij/zij nadien een korte samenvatting van het gesprek wil mailen zodat je alles weer voor de geest kan halen.

Dank voor de tip Logician zal ik wat mee doen volgende keer.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 16:34 schreef Riddler86 het volgende:

Knap van je dat je jezelf in een situatie hebt gemanoeuvreerd waar je in eerste instantie veel moeite mee hebt, maar uiteindelijk veel geleerd hebt en jezelf ( sociaal ) ontwikkeld hebt! Dit geeft voor mij aan dat je ook gewoon met ASS jezelf kunt ontwikkelen en kunt leren omgaan met sociale / communicatieve vaardigheden.

Ik heb zelf een sociale fobiecursus gedaan en een tijdje in therapie gezeten, waar ik ook wel veel aan heb gehad. Maar nog steeds heb ik erg veel moeite met sociale situaties. Val snel stil, voel me gespannen en ben na een paar uur onder de mensen meestal eigenlijk al best vermoeid. Dat laatste heeft vooral met m'n ASS te maken en is iets wat blijvend is denk ik, alhoewel met medicatie eventueel iets gedaan kan worden aan snelle overprikkeling en gespannendheid, is mij verteld.

Ik blijf in ieder geloven in het feit dat een mens, met ASS of niet, zich kan ontwikkelen. Dat je jezelf sociaal / communicatief kunt verbeteren en uiteindelijk beter met sociale situaties om kunt gaan. Ik mis daarin vanuit de hulpverlening echter de juiste steun, als je een sociale vaardigheidcursus doet heb je inderdaad te maken met mensen die er zelf ook moeite mee hebt en kun je van diegene ook niet "echt" leren. Mij is verteld dat ik vooral moet accepteren dat sociale situaties moeilijk voor me zijn en dat er minder behoefte bestaat aan sociaal contact. Dus dat ik me er eigenlijk maar een beetje bij moet neerleggen dat het nou eenmaal zo is. Echter zit ik niet zo in elkaar en heb ik best veel behoefte aan sociaal contact!

Same here, ben uiteindelijk uit die service management hoek gestapt omdat het gewoon veels te slopend werd. Maar als techneut kan ik grotendeels zelf bepalen waar ik op welke manier met wie communiceer. Als ik een hele dag met een koptelefoon op wil werken kan dat doorgaands ook gewoon bijv.

Morgen salarisonderhandeling over mijn (mogelijke) nieuwe job. Ben met vlag en wimpel door de technische assessments heengekomen, maar dit is iets waar ik gewoon heel slecht in ben. Ik denk vooral aan de nieuwe technische omgeving waarin ik mag gaan 'spelen' maar moet ook aan het geld denken dat ik er niet op achteruit ga... lastig. :S

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 17:11 schreef Logician78 het volgende:

[..]

Tip, vraag of degene waarmee je zo'n gesprek hebt of hij/zij nadien een korte samenvatting van het gesprek wil mailen zodat je alles weer voor de geest kan halen.

Werkt goed inderdaad, ik had gisteren een ZZP-klus en heb de contactpersoon van het tussenbureau gevraagd of hij de eerste opzet van de documentatie / planning / analyse wil maken en dat ik het later aanvul met de technische details. Aangegeven dat aanvullen me beter afgaat dan kaal opzetten en dat is geen probleem.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 14:00 schreef Auti het volgende:
Ik heb vandaag op advies van mijn "nieuwe" psych de behandeling stop gezet. Volgens haar ben ik te boos op de wereld en daar kan ze mij niet mee helpen.

Ik snap dit niet.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:02 schreef Specularium het volgende:

[..]

Ik snap dit niet.

Als ze je niet kunnen helpen dan is het toch gewoon verspilde energie,dus daarom zetten ze de behandeling stop neem ik aan.

Het is toch hun werk om je met dat soort ellende te helpen?

Op zijn minst een directe doorverwijzing naar een andere afdeling.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 15:59 schreef Auti het volgende:

[..]

Maar zover was ik nog niet eens gekomen in het gesprek, ik heb haar heel duidelijk verteld waar ik tegen op bots en zei kwam met de conclusie dat ik erg boos ben op de wereld. DUH. Maar dat de wereld nu eenmaal zo is en dat zei daar niets aan kan doen. En dat als ik zo boos blijf dat we dan maar beter kunnen stoppen.. .

Zonder erbij geweest te zijn lees ik hier niet dat ZIJ aangaf de behandeling te willen stoppen maar dat ze puur aangaf dat je je boosheid moet zien te laten varen voordat je überhaupt verdere stappen kunt zetten?
Wat niet wil zeggen dat ik je reactie niet snap, maar ik zie in haar opmerking geen 'we stoppen ermee!' opmerking eerder een constatering?

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:08 schreef Specularium het volgende:
Het is toch hun werk om je met dat soort ellende te helpen?

Op zijn minst een directe doorverwijzing naar een andere afdeling.

Ja klopt maar tegenwoordig denken ze er allemaal zo makkelijk over helaas.
Uiteindelijk moet je het toch echt zelf doen denk ik.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:10 schreef chappie88 het volgende:

[..]

Ja klopt maar tegenwoordig denken ze er allemaal zo makkelijk over helaas.
Uiteindelijk moet je het toch echt zelf doen denk ik.

Natuurlijk moet je het uiteindelijk zelf doen, met achteroverleunen en alleen luisteren is nog niemand beter geworden.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:12 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Natuurlijk moet je het uiteindelijk zelf doen, met achteroverleunen en alleen luisteren is nog niemand beter geworden.

Ja daarom je kan nog zoveel hulp krijgen als je wilt,maar je moet ook zelf willen als dat niet het geval is dan kan ik begrijpen dat ze er mee stoppen.Hoewel ze er vannuit de zorg ook wel wat meer moeite voor mogen doen soms.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:17 schreef chappie88 het volgende:

[..]

Ja daarom je kan nog zoveel hulp krijgen als je wilt,maar je moet ook zelf willen als dat niet het geval is dan kan ik begrijpen dat ze er mee stoppen.Hoewel ze er vannuit de zorg ook wel wat meer moeite voor mogen doen soms.

Ik mis dit ook vaak in de hulpverlening, maar ook bij veel ouders daarom krijgen ouders en leraren etc. altijd het volgende stukje uitleg mee:

Een nieuwe aanpak levert in het begin weerstand op, soms schrikken mensen hier van of denken ze dat er "geen klik" is maar dit is heel normaal, want het is immers een verandering. Deze weerstand is niet erg en de persoon met autisme kan er echt niets aan doen. Erg belangrijk is dan ook om in te zien dat deze weerstand geen motivatie gebrek of onwil is, maar een soort oer-reactie tegen de verandering zelf. Daarom is het voor ouders, hulpverleners, partners en leraren erg belangrijk om dit te negeren en hier niet de focus op te leggen zodat het doel niet uit het oog verloren wordt.

Inderdaad snap het heb zelf ook autisme,maar het is gewoon een feit dat de meeste mensen hun geduld verliezen na een tijd vaak genoeg meegemaakt helaas.Heb gelukkig wel erg goede hulp nu en gaat ook stukken beter voor me gevoel.

Ik vind dat als je daar niet rationeel mee om kan gaan dat je dan beter met een andere doelgroep kan gaan werken, juist die weerstand hoort er bij en daar kan niemand wat aan doen daar moet je even doorheen.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:42 schreef Logician78 het volgende:
Ik vind dat als je daar niet rationeel mee om kan gaan dat je dan beter met een andere doelgroep kan gaan werken, juist die weerstand hoort er bij en daar kan niemand wat aan doen daar moet je even doorheen.

Exact.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:42 schreef Logician78 het volgende:
Ik vind dat als je daar niet rationeel mee om kan gaan dat je dan beter met een andere doelgroep kan gaan werken, juist die weerstand hoort er bij en daar kan niemand wat aan doen daar moet je even doorheen.

Klopt maar toch in praktijk zie je het te weinig.Het is allemaal maar een beetje dingen uitproberen
en dan lukt het niet gooien ze je in een kliniek bijvoorbeeld of ze stoppen er mee.Ik weet ook
wel dat niet alle hulpverlening zo is,maar een groot gedeelte ook wel.

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:53 schreef chappie88 het volgende:

[..]

Klopt maar toch in praktijk zie je het te weinig.Het is allemaal maar een beetje dingen uitproberen
en dan lukt het niet gooien ze je in een kliniek bijvoorbeeld of ze stoppen er mee.Ik weet ook
wel dat niet alle hulpverlening zo is,maar een groot gedeelte ook wel.

Deze hulpverleners, hebben die positieve of negatieve reviews op http://www.zorgkaartnederland.nl/ ? Als je negatieve ervaringen hebt zet ze alsjeblieft daar neer zodat anderen weten dat ze niet bij hun terecht moeten .

quote:

Op dinsdag 17 juli 2012 19:56 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Deze hulpverleners, hebben die positieve of negatieve reviews op http://www.zorgkaartnederland.nl/ ? Als je negatieve ervaringen hebt zet ze alsjeblieft daar neer zodat anderen weten dat ze niet bij hun terecht moeten .

De geflipte TIZ psychiater staat er niet eens op