R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Lijkt mij een terechte klacht. De isoleercel was voor jouw geen onderdeel van een constructief behandelplan (als zoiets al mogelijk is), maar eerder een preventieve oplossing voor een verstoring van de afdeling.quote:Op donderdag 21 juni 2012 22:45 schreef Jed1Gam het volgende:
[..]
Een volstrekt passende behandeling is moeilijk te bedenken, maar naar mijn mening zijn er bepaalde zaken die het genezingsproces juist tegenwerken, in plaats van verbeteren.
Hallucinerend kwam ik in de kliniek aan en werd in een ruimte gezet samen met mijn ouders en een psychiater. Ik was compleet van het padje qua ideeën, maar wel rustig. Op een gegeven moment wilde ik naar de WC. Toen ik van de WC afkwam werd ik door 5 man gepakt en naar de isoleercel gedragen, op dat moment dacht ik dat ze me wat wilden aandoen. In de isoleercel kreeg ik onder dwang een spuit. Later werd ik wakker in deze kale ruimte, opgesloten, helemaal donker. Na zo behandeld te zijn als een beest werd ik extreem achterdochtig en dacht ik dat iedereen me daar wat wilde aandoen. Dag later werd ik wakker aan 't infuus in het ziekenhuis. Gelijk alle naalden eruit getrokken, was niet zo slim natuurlijk. Na twee weken in het ziekenhuis te hebben gelegen, waarbij ik langzaam herstelde vonden ze dat het tijd werd om me over te plaatsen naar de kliniek. Na een paar dagen daar rondgelopen te hebben op de gesloten afdeling, kwam ik dus wederom, maar nu voor 3 weken, in de isoleercel terecht. Ik was naar mijn mening niet een gevaar voor andere, of voor mezelf. Maar door mijn gedrag konden juist andere agressief worden en dan kon de boel escaleren.
De medicatie heeft natuurlijk wel geholpen, aangezien je met 10 pillen op een dag niet meer kan zijn dan een zombie. Maar niet minder belangrijk is heel veel slapen en goed eten (voedsel daar is echt niet te eten, maar dat terzijde)
[..]
Het grote verschil is dat de isoleercel verboden is. Waardoor je patiënten op een heel andere manier moet behandelen, aangezien je ze niet voor elk wissewasje in de cel kan gooien.
[..]
Hectisch bestaan, dat is zeker nog zo. Ik probeer nu alleen altijd wel genoeg te slapen, minimaal 7 uur per nacht. Natuurlijk let ik ook wel op wat ik doe en hoe ik me voel, maar ik zal nooit een in mijn ogen (saai) leven lijden om de kans op een tweede keer te verkleinen.
quote:Psychiatrische patient te lang in isoleercel
Nederlandse psychiatrische patiënten worden te vaak en te lang in de separeercel gezet. Bij veel patiënten is opsluiting te verminderen, bijvoorbeeld door noodmedicatie te geven. Dat blijkt uit promotieonderzoek van Irina Georgieva.
Waar de gemiddelde opsluittijd in Duitsland op 6,6 uur ligt en in Noorwegen op 3 uur, was Nederland in 2010 Europees koploper met gemiddeld 63 uur. Georgieva pleit ervoor dat patiënten zelf kunnen aangeven hoe ze het liefst behandeld worden als er een crisis ontstaat.
Het proefschrift
[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 22-06-2012 00:40:19 ]
The view from nowhere.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Isoleercelquote:Mensenrechten
In een aantal landen is al sinds ca 1975 aandacht voor het terugdringen van het gebruik van isoleercellen. Uitgangspunt is dat het contact met de medemens een grondrecht is en dat elke vorm van isolatie uitsluitend mag worden toegepast als laatste redmiddel, als er geen andere opties meer zijn.
quote:In Nederland wordt vergeleken met andere Europese landen vaker, maar niet per se langduriger gebruikgemaakt van de isoleercel. Er zijn echter te weinig cijfers voorhanden om een goede vergelijking mogelijk te maken.[6] In sommige landen wordt separatie veel minder toegepast of is opsluiting zelfs verboden.
quote:Twee geestelijke gezondheidszorg instellingen in Nederland maken sinds 2010 geen gebruik meer van de separeer. Dit zijn de Gelderse Roos[17] en GGZ Noord-Holland-Noord
quote:Vernieuwende experimenten in psychiatrische klinieken uit Finland en Zwitserland laten goede resultaten zien zonder gebruik van separatie en zelfs zonder gebruik van medicatie. Men denkt en behandelt vanuit het begrip ontreddering. Men biedt de patiënt in acute crisis een zo rustig mogelijke afdeling en probeert vooral te praten als de patiënt onrustig is. Daarnaast biedt men veel afleidende activiteiten maar vooral geen diepgaande gesprekken. Pas als de rust is teruggekeerd en de patiënt zich enigszins op zijn gemak voelt, kan gesproken worden over antipsychotische medicijnen. Resultaat is dat in meer dan 30% van de gevallen geen medicijnen hoeft voor te worden geschreven met even weinig terugval als met (langdurig) medicijngebruik. Bovendien is men tevreden over zeer weinig agressie, dwangtoepassing en het trouwer volgen van vervolgbehandeling
http://nl.wikipedia.org/w(...)e_note-ypsilon.org-5quote:Voor de psychiatrische patiënt is opsluiting in de isoleercel veelal een negatieve tot traumatische gebeurtenis,[6] waar hij naderhand liever niet aan herinnerd wil worden. 50% van de gesepareerden rapporteert lang na de separatie over angst, boosheid, nachtmerries, negatieve gedachten over de verpleegkundigen die de separatie uitvoerden, herinneringen aan eenzaamheid en verlies van vertrouwen in het psychiatrisch ziekenhuis. 27% geeft bovendien aan voorzichtiger te zijn geworden in zijn gedrag ook nog lang na de opsluiting.[14] Als kortetermijneffect geeft men aan zieker te zijn geworden (50%), in de war te zijn geraakt (50%) en zich machteloos (90%) en eenzaam (76%) te hebben gevoeld.[8] De psychische klachten na het separeren van de patiënt kunnen overeenkomen met symptomen van een Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS).[15] Veel patiënten die ooit gesepareerd waren vertelden jaren later over hun ervaringen alsof ze een gijzeling hadden moeten ondergaan. Niet zo vreemd, want in beide gevallen spelen mechanismen van repressie, macht en onmacht een belangrijke rol
Als je niet graag doet wat je doet en niet doet wat je wél graag doet, dan heb je wanklank boven muziek verkozen.
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Je verhaal doet me erg aan de film Berlin Calling denken op de een of andere manier, zelfs die details van dat alle verplegers roken etc. Maar heftig man.quote:
[..]
Ik heb in totaal zo'n 5 maanden in een kliniek gezeten.
<knip>
Zo kan het leven lopen.
Op leefgroepen voor minderjarigen alle begeleiders roken nog in die tijd geen een gezien die niet rooktequote:
[..]
Je verhaal doet me erg aan de film Berlin Calling denken op de een of andere manier, zelfs die details van dat alle verplegers roken etc. Maar heftig man.
Dat was het ook roken/op kantoortje zitten/af en toe naar buiten komen om de jongeren aan te spreken/eten. En ook daar was het verloop met personeel groot.
De definitie psychiatrie is zelfs al breed, ben ik gaan realiseren. Omdat het dus per land en per instelling verschilt hoe ermee gewerkt wordt.
Zo heeft Redboyke redelijk goede ervaringen met instellingen en was hij boos over de op en waarschijnlijk mijn zakelijke manier van communiceren?! Dat ik te weinig luisterde naar zijn verhaal en vooral bezig was met onderzoek.
Zo heeft Jet1Gam een slechte ervaring met een instelling. Wel heel fijn dat het nu weer goed gaat. In deel 1 was er ook iemand met een slechte ervaring die er uiteindelijk overheen was gekomen.
Er zit dus ook een heel groot verschil in de landen; hoe ze omgaan met de psychiatrie. En helaas is het in Nederland het slechts vergeleken met andere landen in Europa.
Twee instellingen uit Nederland die niet separeren stonden vermeld op wiki:
De Gelderse Roos en GGZ Noord-Holland-Noord
Nu keek ik even op de site van GGZ Noord-Holland-Noord en dat sprak me meteen al aan. Hoe ze daar de dingen belichten.
Bij schizofrenie bijvoorbeeld staat er onder andere dit:
[ Bericht 1% gewijzigd door sientelo op 24-06-2012 01:33:57 ]
Zo heeft Redboyke redelijk goede ervaringen met instellingen en was hij boos over de op en waarschijnlijk mijn zakelijke manier van communiceren?! Dat ik te weinig luisterde naar zijn verhaal en vooral bezig was met onderzoek.
Zo heeft Jet1Gam een slechte ervaring met een instelling. Wel heel fijn dat het nu weer goed gaat. In deel 1 was er ook iemand met een slechte ervaring die er uiteindelijk overheen was gekomen.
Er zit dus ook een heel groot verschil in de landen; hoe ze omgaan met de psychiatrie. En helaas is het in Nederland het slechts vergeleken met andere landen in Europa.
Twee instellingen uit Nederland die niet separeren stonden vermeld op wiki:
De Gelderse Roos en GGZ Noord-Holland-Noord
Nu keek ik even op de site van GGZ Noord-Holland-Noord en dat sprak me meteen al aan. Hoe ze daar de dingen belichten.
Bij schizofrenie bijvoorbeeld staat er onder andere dit:
quote:Diagnose
Schizofrenie kan niet worden vastgesteld met bijvoorbeeld bloedonderzoek of hersenscans. Het hangt sterk af van de inzichten en de ervaring van de behandelaar
* De behandelaar vraagt naar symptomen, zoals die in de lijst met verschijnselen staan, kijkt naar andere gevallen in de familie en andere stoornissen.
*Hij kijkt naar hoe iemand er aan toe is, vooral of iemand op dat moment een gevaar is voor zichzelf of voor zijn omgeving.
*Hij kijkt of het niet gaat om verslaving aan drank of drugs.
*Hij kijkt naar de lichamelijke toestand, en naar bijvoorbeeld medicijngebruik. Medicijnen en sommige lichamelijke aandoeningen kunnen namelijk psychotische verschijnselen geven.
quote:Hier gaat het om methoden van revalidatie en begeleiding mensen met schizofrenie:
Dagbesteding
Individuele rehabilitatie
Leren zelfstandig te leven
Supported employment
Casemanagement
Hulpverleningsteams in wijken
Assertive community treatment
Van supported employment en assertive community treatment is aangetoond dat het werkt; van de wijkhulpverleningsteams is de werking enigszins aangetoond. Van de andere methoden is niet aangetoond dat het werkt.
quote:Behandelaars moeten de partner en naaste familie betrekken bij de behandeling. Direct betrokkenen kunnen immers veel bijdragen aan een succesvolle behandeling, maar daarvoor is uitleg en begeleiding van de behandelaar nodig.
http://www.ggz-nhn.nl/nl/quote:Adviezen voor cliënt
Adviezen voor de cliënt zijn lastig te geven. Kenmerk van schizofrenie is dat mensen zelf nogal eens vinden dat ze niets mankeren. Voor de mensen met schizofrenie die er wat aan willen doen, de volgende adviezen.
Zorg dat u genoeg weet over schizofrenie. Zorg er ook voor dat mensen die voor u belangrijk zijn, er genoeg over weten. De sites schizofrenieplein.nl en psychoseplein.nl geven veel informatie.
Soms is er verschil tussen welke behandeling uw behandelaar wil en wat u zelf wil. Overleg hierover met hem.
U moet weliswaar zelf uw schizofrenie aanpakken, maar vrienden, familie en hulpverleners kunnen u daar goed bij helpen. Vereniging Anoiksis organiseert lotgenotencontact voor mensen met schizofrenie.
Bespreek met de behandelaar en mensen uit uw omgeving bij wie u terecht kunt voor hulp, ook 's avonds en in het weekend.
Zoek samen met de behandelaar, familie en vrienden uit wat er voorafgaat aan terugkeer van de stoornis. Schrijf de mogelijke voortekenen op en ga regelmatig na of ze zich voordoen. Vereniging Anoiksis heeft een lijst met voorboden op hun site staan.
Neem de tijd om met uw behandelaar, familie en vrienden uit te zoeken hoe om te gaan met schizofrenie. Neem de tijd om uit te vinden of, en welk werk haalbaar is, bijvoorbeeld parttime of fulltime, betaald of vrijwillig. Neem niet te veel hooi op uw vork.
Veel mensen schrikken van iemand met psychische klachten en reageren afwijzend. Bepaal daarom zelf wat u wel en niet vertelt en aan wie. Vertel oppervlakkige kennissen een beperkte versie en reserveer het complete verhaal voor mensen die dichtbij staan.
[ Bericht 1% gewijzigd door sientelo op 24-06-2012 01:33:57 ]
Als je niet graag doet wat je doet en niet doet wat je wél graag doet, dan heb je wanklank boven muziek verkozen.
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Wat ik trouwens jammer vind is dat je bij negatieve ervaringen vaak maar een kant van het verhaal hoort. Dan zie je bijvoorbeeld iemand schelden op zijn psycholoog of voorgeschreven medicijnen. De behandelaar luisterde niet! De klachten werden alleen maar erger! De pillen zorgde ervoor dat zijn pielemans eraf viel! Enzovoorts, enzovoorts. Tja, daar zou iedereen bang van worden. Wat er niet bijstaat...
- De behandelaar luisterde wel maar moest de patiënt in de rede vallen omdat deze geen moment z'n kop hield. Of hij had kritiek op het gedrag van de patient, die vervolgens geen zin had dit aan te passen (medicijnen slikken? stoppen met blowen? een half uur per dag naar buiten? Tief op!
).
- Om een trauma, angststoornis of depressie te verwerken, moet je er doorheen gaan. Echt helemaal doorheen. De patiënt stopte zijn gevoelens weg en nou ze in alle hevigheid terugkomen, stopt hij in paniek de behandeling en krijgt de psycholoog de schuld. Ik heb dit bijna zelf gedaan en thank god dat ik toch heb doorgezet. Een hele nare ervaring, maar mijn angststoornis/depressie was als een etterende wond: de troep moest er eerst uit voor de genezing kon begonnen. Ja, dat is heel zwaar. Ja, het is de moeite waard. Nee, er is geen makkelijk weggetje tussendoor. Jammer joh.
- De medicijnen werkte niet of hadden bijwerkingen. Kan gebeuren. Er zijn een miljoen andere soorten (met allerlei doseringen), maar het duurt een paar weken voor je weet of die wel werken, en daar heeft de patient geen zin in. Roepen dat alle medicijnen troep zijn of alleen worden gebruikt door watjes, is dan wel zo makkelijk en scheelt een hoop tijd.
Ik zeg niet dat het altijd aan de patient ligt. Het blijft mensenwerk en net zoals je slechte advocaten of loodgieters hebt, tref je ook wel eens een psycholoog waarvan je je afvraagd hoe die in hemelsnaam de basisschool heeft afgemaakt. Maar als je maar een kant van het verhaal hoort, is het wel heel makkelijk om aan de kant van de patient te gaan staan.
- De behandelaar luisterde wel maar moest de patiënt in de rede vallen omdat deze geen moment z'n kop hield. Of hij had kritiek op het gedrag van de patient, die vervolgens geen zin had dit aan te passen (medicijnen slikken? stoppen met blowen? een half uur per dag naar buiten? Tief op!
).- Om een trauma, angststoornis of depressie te verwerken, moet je er doorheen gaan. Echt helemaal doorheen. De patiënt stopte zijn gevoelens weg en nou ze in alle hevigheid terugkomen, stopt hij in paniek de behandeling en krijgt de psycholoog de schuld. Ik heb dit bijna zelf gedaan en thank god dat ik toch heb doorgezet. Een hele nare ervaring, maar mijn angststoornis/depressie was als een etterende wond: de troep moest er eerst uit voor de genezing kon begonnen. Ja, dat is heel zwaar. Ja, het is de moeite waard. Nee, er is geen makkelijk weggetje tussendoor. Jammer joh.
- De medicijnen werkte niet of hadden bijwerkingen. Kan gebeuren. Er zijn een miljoen andere soorten (met allerlei doseringen), maar het duurt een paar weken voor je weet of die wel werken, en daar heeft de patient geen zin in. Roepen dat alle medicijnen troep zijn of alleen worden gebruikt door watjes, is dan wel zo makkelijk en scheelt een hoop tijd.
Ik zeg niet dat het altijd aan de patient ligt. Het blijft mensenwerk en net zoals je slechte advocaten of loodgieters hebt, tref je ook wel eens een psycholoog waarvan je je afvraagd hoe die in hemelsnaam de basisschool heeft afgemaakt. Maar als je maar een kant van het verhaal hoort, is het wel heel makkelijk om aan de kant van de patient te gaan staan.
Klopt helemaal Lente_ninja, we moeten ook ervaringen van behandelaars meenemen. Daarom vind ik het ook goed dat je die hier neer zet.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
quote:
Klopt helemaal Lente_ninja, we moeten ook ervaringen van behandelaars meenemen. Daarom vind ik het ook goed dat je die hier neer zet.
Als er geen gelijkwaardigheid is (en vooral wanneer er sprake is van een machtsverhouding), dan is het belangrijk dat er veel meer geluisterd wordt naar degene die hulp nodig heeft.
Als het een gelijkwaardige behandeling betreft die je zelf saboteert, dan is het belangrijk om dat in te zien. Het gaat volgens mij om reflecteren op je gedrag. Het is belangrijk dat een goede hulpverlener dat ook kan. Zowel zijn/haar eigen houding, oordelen, beperkingen onder ogen ziet en de ander als een gelijkwaardig mens ziet. Als je vanuit een liefdevolle houding contact maakt dan nodig je de persoon met problemen vanzelf uit om dieper naar zichzelf te kijken en vanuit een oordeelloze positie.
Als het een gelijkwaardige behandeling betreft die je zelf saboteert, dan is het belangrijk om dat in te zien. Het gaat volgens mij om reflecteren op je gedrag. Het is belangrijk dat een goede hulpverlener dat ook kan. Zowel zijn/haar eigen houding, oordelen, beperkingen onder ogen ziet en de ander als een gelijkwaardig mens ziet. Als je vanuit een liefdevolle houding contact maakt dan nodig je de persoon met problemen vanzelf uit om dieper naar zichzelf te kijken en vanuit een oordeelloze positie.
Als je niet graag doet wat je doet en niet doet wat je wél graag doet, dan heb je wanklank boven muziek verkozen.
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Oh by the way ik wist niet of jullie deze site al kenden (ik kwam er vandaag pas op)
http://www.zorgkaartnederland.nl/
Hier kun je reviews geven en lezen over je behandelaar. Dan weet je dus of je naar 'n goeie of een kwakzalver gaat!
Sowieso is het een goede stap om als je het niet vertrouwt je behandelaar uit te checken via http://www.bigregister.nl/
http://www.zorgkaartnederland.nl/
Hier kun je reviews geven en lezen over je behandelaar. Dan weet je dus of je naar 'n goeie of een kwakzalver gaat!
Sowieso is het een goede stap om als je het niet vertrouwt je behandelaar uit te checken via http://www.bigregister.nl/
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Mooiquote:
Oh by the way ik wist niet of jullie deze site al kenden (ik kwam er vandaag pas op)
http://www.zorgkaartnederland.nl/
Hier kun je reviews geven en lezen over je behandelaar. Dan weet je dus of je naar 'n goeie of een kwakzalver gaat!
Sowieso is het een goede stap om als je het niet vertrouwt je behandelaar uit te checken via http://www.bigregister.nl/
Als je niet graag doet wat je doet en niet doet wat je wél graag doet, dan heb je wanklank boven muziek verkozen.
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Dat is zeker waar. Als je een soort drillsergeant als behandelaar krijgt ("jij gaat NU je gevoelens tonen, befehl ist befehl!!!") wordt het er niet makkelijker op. Zo'n behandeling is al zwaar genoeg zonder dat je je therapeut het liefst uit een raam zou duwen.quote:
Als er geen gelijkwaardigheid is (en vooral wanneer er sprake is van een machtsverhouding), dan is het belangrijk dat er veel meer geluisterd wordt naar degene die hulp nodig heeft.
Als het een gelijkwaardige behandeling betreft die je zelf saboteert, dan is het belangrijk om dat in te zien. Het gaat volgens mij om reflecteren op je gedrag. Het is belangrijk dat een goede hulpverlener dat ook kan. Zowel zijn/haar eigen houding, oordelen, beperkingen onder ogen ziet en de ander als een gelijkwaardig mens ziet. Als je vanuit een liefdevolle houding contact maakt dan nodig je de persoon met problemen vanzelf uit om dieper naar zichzelf te kijken en vanuit een oordeelloze positie.
Maar zijn nou eenmaal mensen die bepaalde oefeningen bij voorbaat al afkraken ("oh dat ga ik niet doen, dat werkt toch niet") of die bij elk beetje angst dat ze voelen meteen dichtklappen zonder zelfs maar te proberen het te overwinnen. Die accepteren niet dat zo'n therapeut je kan begeleiden, maar dat hij of zij niet alle problemen voor je oplost terwijl jij rustig achterover leunt. Wat je ook vaak ziet bij bepaalde gevallen (zoals een narcistische stoornis, of gewoon oerdom zijn ), is dat ze op aandringen van vrienden of familie naar de psycholoog gaan. Daar verwachten ze dan een briefje mee te krijgen als bewijs dat er niets mis met ze is, en als zo'n psycholoog daar dan anders over denkt is het huis te klein. Er schuilt een zekere waarheid in het gezegde dat een paard wel naar het water kan leiden, maar het niet kan dwingen te drinken. Dat gaat nou eenmaal een beetje lastig met een plaat voor je kop
Oke. Misschien helpt het als we zien dat we allemaal bepaalde problemen hebben; als collectieve mensheid. We zijn allemaal verbonden met elkaar en alles heeft invloed op elkaar. Verder zegt jou beeld van een ander meer over jezelf dan een ander vaak. De beste therapeuten, volgens mij, zijn mensen die de zaken open laten en ook jou open laten zijn. Gefocust op de mogelijkheden. Alles is in beweging. Niks hoeft blijvend te zijn.quote:
[..]
Dat is zeker waar. Als je een soort drillsergeant als behandelaar krijgt ("jij gaat NU je gevoelens tonen, befehl ist befehl!!!") wordt het er niet makkelijker op. Zo'n behandeling is al zwaar genoeg zonder dat je je therapeut het liefst uit een raam zou duwen.
Als je niet graag doet wat je doet en niet doet wat je wél graag doet, dan heb je wanklank boven muziek verkozen.
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen
Heel mooi en aardig, maar als iemand bij de psycholoog gaat zitten en vervolgens steevast weigert zijn bek open te trekken, is zo iemand alleen maar een veredelde tuinkabouter die de behandelplek bezet houd van iemand die wél een oprechte poging om beter te worden wil doen.quote:
[..]
Oke. Misschien helpt het als we zien dat we allemaal bepaalde problemen hebben; als collectieve mensheid. We zijn allemaal verbonden met elkaar en alles heeft invloed op elkaar. Verder zegt jou beeld van een ander meer over jezelf dan een ander vaak. De beste therapeuten, volgens mij, zijn mensen die de zaken open laten en ook jou open laten zijn. Gefocust op de mogelijkheden. Alles is in beweging. Niks hoeft blijvend te zijn.
Ik word een beetje moedeloos van die zwartwit-redenaties, verwijten en vooroordelen.
Als iemand klaagt over de psychiatrische zorg, dan gaan de meeste mensen ervan uit dat die persoon niet genoeg zijn best heeft gedaan om mee te werken aan zijn behandeling en het mislukken ervan aan zichzelf te wijten heeft. Want de psych heeft altijd gelijk want die heeft gestudeerd en de cliënt is niet goed bij zijn hoofd want hij heeft een psychische stoornis.
Ik ben het eens dat niet alleen de negatieve kant van de psychiatrische zorg belicht moeten worden. Er zijn heel veel mensen met deze zorg geholpen. Maar ook heel veel mensen zijn radeloos omdat ze elke keer van het kastje naar de muur worden gestuurd, een verkeerde diagnose krijgen, zich niet begrepen voelen, etc. Oke, dat heeft niet zozeer met de psychiatrische zorg op zich te maken; meer met financiële problemen, bureaucratie en het feit dat er meer vraag dan aanbod is.
Maar het maakt wel dat psychologie en psychiatrie in de praktijk zo simpel en wetenschappelijk niet is. Het wordt wel steeds beter, maar is niet sufficient.
En dat komt omdat ieder mens zijn gebreken en gekkigheden heeft. Als je objectief het menselijk gedrag wilt bestuderen, moet je zelf geen mens zijn.
Als iemand klaagt over de psychiatrische zorg, dan gaan de meeste mensen ervan uit dat die persoon niet genoeg zijn best heeft gedaan om mee te werken aan zijn behandeling en het mislukken ervan aan zichzelf te wijten heeft. Want de psych heeft altijd gelijk want die heeft gestudeerd en de cliënt is niet goed bij zijn hoofd want hij heeft een psychische stoornis.
Ik ben het eens dat niet alleen de negatieve kant van de psychiatrische zorg belicht moeten worden. Er zijn heel veel mensen met deze zorg geholpen. Maar ook heel veel mensen zijn radeloos omdat ze elke keer van het kastje naar de muur worden gestuurd, een verkeerde diagnose krijgen, zich niet begrepen voelen, etc. Oke, dat heeft niet zozeer met de psychiatrische zorg op zich te maken; meer met financiële problemen, bureaucratie en het feit dat er meer vraag dan aanbod is.
Maar het maakt wel dat psychologie en psychiatrie in de praktijk zo simpel en wetenschappelijk niet is. Het wordt wel steeds beter, maar is niet sufficient.
En dat komt omdat ieder mens zijn gebreken en gekkigheden heeft. Als je objectief het menselijk gedrag wilt bestuderen, moet je zelf geen mens zijn.
oké dus zulke mensen moeten maar stoppen met hun behandeling?quote:
[..]
Heel mooi en aardig, maar als iemand bij de psycholoog gaat zitten en vervolgens steevast weigert zijn bek open te trekken, is zo iemand alleen maar een veredelde tuinkabouter die de behandelplek bezet houd van iemand die wél een oprechte poging om beter te worden wil doen.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Misschien is het vertrouwen in de psycholoog od. er dan wel niet,of is er iets vreselijk traumatisch met iemand gebeurd,waardoor diegene niet durft te praten,weet jij veel? En waneer doet iemand wel zijn 'best' om 'beter' te worden? Je uitspraken zijn vreselijk kortzichtig....quote:
[..]
Heel mooi en aardig, maar als iemand bij de psycholoog gaat zitten en vervolgens steevast weigert zijn bek open te trekken, is zo iemand alleen maar een veredelde tuinkabouter die de behandelplek bezet houd van iemand die wél een oprechte poging om beter te worden wil doen.
Op zich herken ik wat je zegt. Het komt in zulke gesprekken vaak aan op wilskracht en overtuiging, wie de juiste snaar kan raken en de sfeer van een gesprek daardoor kan bepalen waaruit keuzes voortkomen. Blijf je bij jezelf en ga je niet mee in de redenatie van de psychiater op een redelijke manier dan geven ze uiteindelijk wel op.quote:
Als iemand klaagt over de psychiatrische zorg, dan gaan de meeste mensen ervan uit dat die persoon niet genoeg zijn best heeft gedaan om mee te werken aan zijn behandeling en het mislukken ervan aan zichzelf te wijten heeft. Want de psych heeft altijd gelijk want die heeft gestudeerd en de cliënt is niet goed bij zijn hoofd want hij heeft een psychische stoornis.
Nu was dat zo in mijn specifieke geval waarvan ik begrijp dat deze niet vaak zal voorkomen. Mijn geval in een notedop, jarenlang naar zingeving gezocht, dat bezorgde me op een moment bizarre nachtmerries waardoor ik bij mijn ouders aanklopte om te mogen logeren zodat ik weer tot mezelf kon komen en het hopelijk zou overgaan. Die nachtmerries speelden ook overdag, het leek zoiets als een verregaande dagdroom inclusief audio. Dat laatste werd geinterpreteerd als 'stemmen horen' waarop mijn omgeving me vroeg of zij ook commando's gaven, wat geheel niet het geval was. Terwijl ik mijn hele leven al zonder moeite complete symfonieen voor mezelf kan afspelen in mijn hoofd (zoals een herinnering oproepen), iets wat ik mezelf heb aangeleerd om te kunnen omgaan met moeilijke situaties (in mijn geval was school al moeilijk).
Mijn ouders eisten dat ik naar hun gezag luisterde, wilde dat ik accepteerde dat er niets meer is tussen hemel en aarde (oftewel mijn geloof zou laten vallen) en toen zij zagen dat ik dat niet zou gaan doen namen zij contact op met politie en crisisdiensten waarna ze een verhaal vertelden waardoor ik mee mocht naar het buro. Ik heb toen met de crisisdienst gepraat en ze ervan overtuigd dat ik het wel alleen af kon.
Toch een afspraak gemaakt met 'een zorgverlener' omdat ik wel behandeling wenste, in de vorm van sessies met een psycholoog. Toen had ik blijkbaar al de diagnose schizofrenie, wat later omgezet was naar schizotypisch. Ik heb ze toen te kennen gegeven dat ik het daar niet mee eens was en ben verder gegaan met sessies met een psycholoog voornamelijk voor het praten.
Die zorgverlener heeft me vrijwel niet kunnen helpen, alleen maar erger gemaakt doordat ik hen bijna ging geloven dat mijn 'normale' leven voorbij was en het alleen maar slechter zou gaan worden (tenzij ik hun hulp accepteerde en medicatie natuurlijk). Toch hebben ze het wel gepresteerd om bijna 9000 euro te declareren bij mijn zorgverzekeraar, ook al heb ik ze bij elkaar misschien maar 4 uur gesproken.
Uit de sessies kwam naar voren dat mijn werkelijke probleem mijn relatie met mijn ouders was, die me vanwege onbenullige dingen uit mijn jeugd mij altijd als 'het zorgenkindje' hebben gezien, waar ik me later naar ging gedragen om aan mijn ouders' verwachtingen te kunnen voldoen en vooral mijn moeders' haast ziekelijke zorgen. Sinds ik hen niet meer zie gaat het stukken beter met me, nog altijd niet goed genoeg maar het is niet makkelijk om te veranderen als je zo lang op een verkeerde manier hebt geleefd.
Ik kan er niet onafhankelijk over oordelen, heb zelf zo m'n ervaringen, en daar ook mijn eigen gedachten over.
Heeft te maken met hoe ik op psychische gronden werd afgekeurd, maar wat ik dan psychisch zou mankeren, daarover lukte het nooit om duidelijke antwoorden te krijgen. Dat werd steeds vaag gehouden of er waren ontwijkende antwoorden. Er is ook geen sprake van behandeling of medicatie.
[edit: verhaal hier weg gehaald, is allemaal van te lang geleden]
[ Bericht 63% gewijzigd door barthol op 29-06-2012 21:30:01 ]
Heeft te maken met hoe ik op psychische gronden werd afgekeurd, maar wat ik dan psychisch zou mankeren, daarover lukte het nooit om duidelijke antwoorden te krijgen. Dat werd steeds vaag gehouden of er waren ontwijkende antwoorden. Er is ook geen sprake van behandeling of medicatie.
[edit: verhaal hier weg gehaald, is allemaal van te lang geleden]
[ Bericht 63% gewijzigd door barthol op 29-06-2012 21:30:01 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Objectiviteit in de diagnose, behandeling en beoordeling van het resultaat is zeker een groot probleem. De psychologie staat nog teveel in het teken van allerlei scholen en zienswijzen. Daarover dienen mensen eerlijk te zijn. Er zijn een aantal valkuilen:quote:
Ik word een beetje moedeloos van die zwartwit-redenaties, verwijten en vooroordelen.
Als iemand klaagt over de psychiatrische zorg, dan gaan de meeste mensen ervan uit dat die persoon niet genoeg zijn best heeft gedaan om mee te werken aan zijn behandeling en het mislukken ervan aan zichzelf te wijten heeft. Want de psych heeft altijd gelijk want die heeft gestudeerd en de cliënt is niet goed bij zijn hoofd want hij heeft een psychische stoornis.
Ik ben het eens dat niet alleen de negatieve kant van de psychiatrische zorg belicht moeten worden. Er zijn heel veel mensen met deze zorg geholpen. Maar ook heel veel mensen zijn radeloos omdat ze elke keer van het kastje naar de muur worden gestuurd, een verkeerde diagnose krijgen, zich niet begrepen voelen, etc. Oke, dat heeft niet zozeer met de psychiatrische zorg op zich te maken; meer met financiële problemen, bureaucratie en het feit dat er meer vraag dan aanbod is.
Maar het maakt wel dat psychologie en psychiatrie in de praktijk zo simpel en wetenschappelijk niet is. Het wordt wel steeds beter, maar is niet sufficient.
En dat komt omdat ieder mens zijn gebreken en gekkigheden heeft. Als je objectief het menselijk gedrag wilt bestuderen, moet je zelf geen mens zijn.
1. Professionalisering en economisering kan ertoe leiden dat mensen een te grote broek aantrekken. Alles moet duidelijker en verantwoording helderder dan de situatie toelaat.
2. Werken met onduidelijke situaties is voor een behandelaar ook eng. Deze heeft evenzeer behoefte aan een kapstok en een gestandariseerde praktijk.
3. Sommige behandelaars hebben zelf weinig gevoel voor objectiviteit. Het feit dat je als behandelaar van buitenaf naar de patient kijkt, is niet hetzelfde als objectiviteit. De patient kijkt evenzeer van buitenaf naar de behandelaar.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 01-07-2012 02:27:28 ]
The view from nowhere.
|
|
