Het is weer allemaal niet zo gelopen als gepland.
Gisteren om 09:00 werd ze al opgehaald en werd geprobeert een toegang aan te leggen. Meisje kan altijd zeer moeilijk geprikt worden, daar waarschuwde Petra ze al voor. Niet in de hand of arm, maar in het hoofd of in d'r voetje, daar is de meeste kans van slagen!!!
Wat doen ze....proberen eerst 3x in d'r handjes te prikken
Meisje helemaal overstuur, wordt het hoofdje geprobeert. Lukt dat eindelijk, slaat ze ineens het infuus eruit.
Dus eindelijk na een in totaal 10x proberen heeft ze eindelijk d'r toegang, en ja hoor, in d'r voetje.
Waarom luistert men gewoon niet naar ons? Dat heeft Petra ze dus wel even goed duidelijk gemaakt. Inmiddels meisje compleet van de kaart door dat geprik.
Ze hebben eerst geprobeert met een mondkapje een roesje te doen en dan de broncho, maar de longarts kon niet goed door het kapje met z'n gereedschap, dus heeft meisje volnarcose gehad.
Onderzoeken zijn daarop goed verlopen, echter niets bijzonders te zien. Ze hebben nog een sonde ingebracht om een 24-uurs ph-metrie en respiratieonderzoek te doen, misschien dat daar het euvel zit.
Alleen het wakker worden was ook weer een drama. Meisje had erg veel slijm in d'r luchtwegen vanwege een beginnend infect en dreigde elke keer te stikken. Ze heeft het flink moeilijk gehad en is daarom naar de IC gebracht. Dat kreeg ik tegen de middag te horen, heb m'n werk neergelegd en ben naar Bochum gereden.
Eenmaal daar aangekomen, kon ik direct mee naar de röntgen om een thoraxfoto te maken om te zien of de sonde goed lag. Ik kan je vertellen dat een thorax foto maken met ons meisje al erg moeilijk en zwaar is, maar nu was ze nog vrij slaperig van de narcose en dan is het helemaal geen doen! Uiteindelijk met flink gemartel en wat hulp van 2 zusters toch gelukt.
De ph-metrie loopt nog tot 11:00 en dan hopen we dat ze vanavond naar huis kan.
Wat wel opviel tijdens de broncho was dat haar amandelen enrom waren. Zo groot had de kno arts ze nog nooit gezien. Misschien dat we die preventief gaan ruimen.
Wel apart is dan dat ik op m'n 18e ontdaan ben van mijn amandelen vanwege enorme ontstekingen(zo erg dat ik bijna stikte). De kno arts destijds heeft mijn amandelen bewaard, want hij had nog nooit zulke grote amandelen gezien.
Gistermiddag nog wat bijzonders meegemaakt. Er ligt nu naast Lenthe een zwaar gehandicapt meisje die door een longontsteking sinds zaterdag in coma lag. Waren ze gisteren bezig met een of andere geluidstherapie om te kijken hoe haar hersenen op prikkels reageren, wordt ze spontaan wakker uit haar coma