quote:
Op dinsdag 12 juni 2012 02:00 schreef EricOscuro het volgende:[..]
Miss Isis, mijn grote waardering voor het feit dat je speciaal hiervoor een account hebt aangemaakt...
Maar ik kan je zeggen dat in mijn geval niets met mijn 'man zijn' te doen had. Ik geniet dag in dag uit van mijn katertje, en zijn ballen, die hoorden er gewoon bij. Katertje loopt altijd zo lekker vrolijk met zijn staart omhoog (of soms in een vraagteken vorm) rond. Zijn ballen zwiepten er vrolijk ergens onderaan. Het hele beeld was gewoon mooi... die lekkere stronteigenwijze kat met al zijn fratsen... en die ballen hoorden er gewoon bij.
Was het een vrouwtje geweest, dan was ik net zo blij geweest met mijn katertje (of poes dan)... maar je gaat iets missen als je denkt dat het wel gaat zoals je verwacht bij een dierenarts... goed een paar gram minder katertje is opzich niet erg... dan eet hij maar een dag weinig... maar er miste ineens iets wat er wel behoorde te blijven.
Ik bedoel maar; een dierenarts verwijdert toch ook niet zo maar de oren van een kat? Wat is hier dan zo anders aan?
Verder... ik heb katers en poezen gezien die wel gecastreerd zijn (o.i.d.) die nog steeds sproeien in huis en rondom huis... als reactie op andere katten die de woning of tuin betreden... dieren die volledig geholpen zijn.
Ik heb mijn katertje "laten helpen" ongeveer een weekje of 4 a 6 voordat hij een jaar oud werd, omdat ik ging samenwonen met mijn vriendin die 2 poezen had.
Katertjes enige reactie op die 2 poezen was toen... dat hij het enorm leuk vond om ze de stuipen op het lijf te jagen door een meter in de lucht te springen om bovenop ze te landen.
Goed, eerlijk is eerlijk... ik kan niet weten wat nooit gebeurd is doordat mijn katertje is gecastreerd... maar de enige moment dat ik hem ooit zag sproeien was meer dan een jaar nadat hij was "geholpen."
Verder lijkt mijn katertje meer als een hond; hij volgt waar ik ga... zijn terretorium is waar ik hem breng. Dat was al voordat hij gecastreerd werd en ook daarna. Binnen 2 dagen kan ik hem naar buiten laten, zonder dat hij wegloopt van het nieuwe adres. Dat was voor zijn castratie zo, en ook daarna.
Ik heb niet speciaal hiervoor een account aangemaakt, die had ik al veel langer. Ben alleen speciaal 's ochtends vlak voor ik weg moest nog snel even online gegaan om te reageren. Maar bedankt voor je waardering

En wat de verwijdering van de ballen van je katertje betreft, als een kater-eigenaar zegt dat de kat 'geholpen' moet worden, wordt daar normaal gesproken mee bedoeld dat hij onvruchtbaar gemaakt moet worden. Dit gebeurd bij mannelijke dieren nou eenmaal door middel van castratie (= verwijdering of in meer zeldzame gevallen het af laten sterven van de testikels), vanwege alle (grote) voordelen die ik hier boven ook al heb beschreven. Dat houdt nou eenmaal in dat een dier zijn ballen verliest of dat, zoals bij de katers van Signe's ouders, de ballen in het scrotum worden gelaten maar daar afsterven en verschrompelen door het afsnijden van de bloedtoevoer. In beide gevallen heeft een kater in ieder geval niet meer de fiere, vrolijk bungelende ballen van weleer
Het onvruchtbaar maken van een kater met behoud van zijn testikels in de oude staat gebeurd nou eenmaal niet. Daar zijn hele goede redenen voor, namelijk omdat het dier zich dan blijft gedragen alsof er niets veranderd is en dus (even kort door de bocht) zal sproeien, neuken, zwerven en vechten. Hij loopt daarbij een groot risico op ziektes die door gemeenschap en gevechten over worden gedragen, zoals bijvoorbeeld FIV. In dat opzicht is het verwijderen van de testikels dus absoluut niet te vergelijken met het verwijderen van bv de oren.
En ja, ook katers (en poezen) die geholpen zijn kunnen sproeien en vechten. Maar het is nou eenmaal zo dat de overgrote meerderheid van ongeholpen katers op een gegeven moment begint te sproeien, en dat dit gedrag bij ongeholpen katten heel veel minder voorkomt. En ook geholpen katten vechten over het algemeen als er een andere kat in hun territorium komt. Maar het territorium van een ongeholpen kater is veel groter, en gevechten met andere ongeholpen katers (vooral als het om krolse poezen gaat) zijn veel heftiger.
Dat jouw katertje niet probeerde de poezen van je vriendin te dekken zegt niets, zolang poezen niet krols zijn, zijn ze nauwelijks interessant voor katers. De band die jij ervaart met jouw katertje klinkt mooi, maar juist doordat je katertje nu is gecastreerd blijft deze band makkelijker bestaan. Een gecastreerde kater wordt geregeerd door zijn hormonen en op het moment dat er een krolse poes in de buurt is ('buurt' kan daarbij een gebied van een paar vierkante kilometer aanduiden) zou ook jouw katertje daar op af zijn gegaan. Daar kan hij niets aan doen, dat is nou eenmaal de natuur. Vergelijk het met honden; zelfs de best getrainde waak/jacht/gezelschapshond zal afgeleid zijn en op een loops teefje afgaan als hij niet gecastreerd is. Ze horen en zien ineens de baas niet meer en volgen alleen hun hormonen. Met katten is dat nog erger dan met honden, die meer gewend zijn te luisteren naar hun baas.
Hoe dan ook, ik hoop dat je de positieve kanten kan inzien van de castratie van je katertje, en dat je je niet laat tegenhouden een eventueel nieuw katertje in de toekomst ook te laten castreren
"If cats looked like frogs we'd realize what nasty, cruel little bastards they are." ~ Terry Pratchett.
Kom eens kijken
F&F / Op de Beestenboerderij, Deel III!