quote:Op zaterdag 26 mei 2012 22:55 schreef Jellereppe het volgende:
Ik had ooit contact met een dove meid. Verder dan sms'en en cammen is het nooit gekomen. Heb er een punt achter gezet omdat ik er teveel nadelen in zag.
2 dove meiden? Je zoekt ze wel uit hequote:
Ik had ooit contact met een dove meid. Verder dan sms'en en cammen is het nooit gekomen. Heb er een punt achter gezet omdat ik er teveen nadelen aan zag.
En het ligt aan de handicap voor mij.
Whut, bij mij heb ik er nooit problemen bij gehad. Al ben ik niet doof maar slechthorend.quote:
Ik had ooit contact met een dove meid. Verder dan sms'en en cammen is het nooit gekomen. Heb er een punt achter gezet omdat ik er teveen nadelen aan zag.
Je post nog wel alsof je regelmatig tegen een dove praat, je blijft herhalenquote:
Ik had ooit contact met een dove meid. Verder dan sms'en en cammen is het nooit gekomen. Heb er een punt achter gezet omdat ik er teveel nadelen in zag.
OT: Nee, een handicap zou voor mij geen reden zijn om geen relatie met iemand vd beginnen.
@vaseline. Ik zag er tegenop en heb er snel een punt achter gezet. We hebben maar een heel korte periode contact gehad. Nooit afgesproken of verder gegaan dan sms'en/cammen.
Hadden jullie elkaar mooi aan kunnen vullenquote:
Misschien was ik wel laf. Verder heb ik uiteraard niets met mensen die leven met een beperking. Ben zelf slechtziend.
groot verschil.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 22:56 schreef Vaseline_ het volgende:
[..]
Whut, bij mij heb ik er nooit problemen bij gehad. Al ben ik niet doof maar slechthorend.
Zo kun je het ook zien.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 23:06 schreef Leandra het volgende:
[..]
Hadden jullie elkaar mooi aan kunnen j?vullen
Mijn (slechthorende) vader bracht regelmatig zijn blinde collega-raadslid thuis, ze dolden ook regelmatig dat ze elkaar mooi aanvulden, en dat was dan ook nog eens van 2 verschillende partijen (PvdA en VVD)quote:
Om maar een zijsprong te noemen.
Die loopt niet weg?quote:
Hadden die maar in de regering gezetenquote:
[..]
Mijn (slechthorende) vader bracht regelmatig zijn blinde collega-raadslid thuis, ze dolden ook regelmatig dat ze elkaar mooi aanvulden, en dat was dan ook nog eens van 2 verschillende partijen (PvdA en VVD)
En nu 2 en een half jaar later komt eruit dat ze ergere psychische problemen heeft en is opgenomen,geen haar in me hoofd die er aan denkt om te vertrekken,ik hou toch best veel van dat meisje! Dus nee,handicap houd mij niet tegen nee
Goed gekozen UI in ieder geval. Hoop dat je er over een half jaar nog zo over denkt zonder zelf al in allerlei shit mee getrokken te zijn.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 23:22 schreef DirtyDaniel het volgende:
Toen ik net mijn vriendin leerde kennen wist ik alleen dat ze PDD-NOS/Autisme had,hield me niet tegen.
En nu 2 en een half jaar later komt eruit dat ze ergere psychische problemen heeft en is opgenomen,geen haar in me hoofd die er aan denkt om te vertrekken,ik hou toch best veel van dat meisje! Dus nee,handicap houd mij niet tegen nee
Inderdaad. Schizofrenie is nu niet bepaalt de meest makkelijke stoornis.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 23:27 schreef Hungry_Joe het volgende:
[..]
Goed gekozen UI in ieder geval. Hoop dat je er over een half jaar nog zo over denkt zonder zelf al in allerlei shit mee getrokken te zijn.
Ik moet wel zeggen dat het me soms moeilijk valt omdat ik soms gewoon niet kan helpen. Vermoeidheid of pijnen kan je niet weg nemen. Dat zal met stemmen net zo zijn.
Schizofrenie is alles behalve hetzelfde als acute pijn en chronische vermoeidheid. Schizofrenie kan gepaard gaan met psychosen. Dat moet behandelt worden met medicijnen, die elk hun bijwerkingen hebben. Ik weet niet hoe oud Hungry_Joe is, maar je weet absoluut niet wat voor last je op je neemt/mee neemt.quote:
Ik denk dat het aan je karakter ligt. Ik ben er gaandeweg achter gekomen omdat haar klachten verergerden. Ik denk dat de beslissing ook van je eigen karakter afhankelijk is. Ik ben toch wel een zorgzaamtype dus ik wil er graag voor haar zijn.
Ik moet wel zeggen dat het me soms moeilijk valt omdat ik soms gewoon niet kan helpen. Vermoeidheid of pijnen kan je niet weg nemen. Dat zal met stemmen net zo zijn.
Dat zal zeker niet makkelijk zijn voor hem nee. Het type handicap heeft ook wel degelijk invloed op je beslissing natuurlijk. Psychosen is wat anders dan een been missen.
- Tussen de 25-50% probeert uiteindelijk zelfmoord te plegen.
- De levensverwachting is gemiddeld 20-30 jaar korter door hartklachten en dergelijke. (zowel genen, omgeving als medicijnen)
De mogelijke symptomen heb je dan nog niet eens gezien. (van hallucinaties, sociale terugtrekking, moeilijk/onsamenhangend praten)
En dan nog de medicijnen die het bv. positieve symptomen verminderen maar negatieve symptomen verergeren.
Ik zou hier goed en heel lang over nadenken..
Dat is ietwat simplistisch geredeneerd. Hoeveel jongens (en meisjes?) blijven wel plakken als ze merken dat de jongen/meisje niet perfect is?quote:
Ja,Bal heeft wel gelijk,komt allebei wel karakter bij kijken. Hoeveel jongens rennen wel niet weg als ze merken dat het meisje niet perfect is?
Weet je toevallig welk medicijn? En hebben ze ook uitleg gegeven over toekomstige bijwerkingen? En wat voor psychoses? Kan je dat een beetje beschrijven?quote:
Nja de Psychiater rept nog geen woord over schizo. Maar ze heeft wel soort van psychoses,maar nu de medicijnen aanslaan een stuk minder.
te simpel gedacht van me,maar krijg vaak de vraag of ik het wel zeker weet dat ik mijn leven wil delen met zo iemand.Ik heb - een klein beetje - ervaring met schizofrenie al betrof dat dan weer iemand met wie ik niet in een relatie zat. Niet al te prettig inderdaad.quote:
[..]
Schizofrenie is alles behalve hetzelfde als acute pijn en chronische vermoeidheid. Schizofrenie kan gepaard gaan met psychosen. Dat moet behandelt worden met medicijnen, die elk hun bijwerkingen hebben. Ik weet niet hoe oud Hungry_Joe is, maar je weet absoluut niet wat voor last je op je neemt/mee neemt.
Verder heb ik mezelf een tijdlang compleet weggecijferd voor iemand met wie ik wel in een relatie zat en behoorlijk wat psychische stoornissen had. Want ik hield wel van 'r, op dat moment en ik dacht dat het er mettertijd wel beter op zou worden
Maar dat werkt - in de meeste gevallen - gewoon niet uiteindelijk. En dan mag je verdomd blij zijn als je zelf niet met een burnout eindigt of ergens bij een zielenknijper op een sofa plaats mag nemen.
Ik kwam nog goed weg. Er nog eens aan beginnen? No fucking way.
Grappig, lijkt mijn verhaal wel (ik heb exact zulke klachten als je vriendin). Mijn vriend wist het wel van tevoren maar ik weet eigenlijk niet goed hoeveel invloed het op hem heeft - waarschijnlijk heeft hij het meeste last van m'n humeur af en toequote:Op zaterdag 26 mei 2012 23:21 schreef Bal het volgende:
Ik heb een vriendin met een onzichtbare handicap. Zware vermoeidheidsklachten en reumatische pijnen. Ik moet wel zeggen dat het af en toe wel zwaar is. Ze is niet altijd even gezellig door de moeheid en kan ook niet alles wat een gewone meid wel kan. Ik heb nu nog de keuze om een ander te zoeken maar blijf toch bij haar omdat het een supermeid is! Ik had echter nooit gedacht uiteindelijk een gehandicapte vriendin te hebben en dat is wel even omschakelen en accepteren ja
Als ik iets niet kan ga ik gewoon niet mee bijvoorbeeld (denk aan uitgaan e.d.), en ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen zodat ik hem niet hoef lastig te vallen ermee.Ik vind het in ieder geval ongelofelijk moedig van je en ik hoop dat het uiteindelijk heel erg mee valtquote:
k,daar heb je wel gelijk in MrGuma
Voor de medicijnen moet ik even spieken als ik het papiertje kan vinden,want het zijn er 14 per dag.
Het is ook een vrouwenkwaal dus het zou prima kunnenquote:
[..]
Grappig, lijkt mijn verhaal wel (ik heb exact zulke klachten als je vriendin). Mijn vriend wist het wel van tevoren maar ik weet eigenlijk niet goed hoeveel invloed het op hem heeft - waarschijnlijk heeft hij het meeste last van m'n humeur af en toe
uitgaan gaat ook moeilijk. Pas gingen we kroegen en was ze achteraf ingestort omdat we niet mee konden ergens eten na de kroeg door vermoeidheid. De positievekant is dan even weg (laat naar de kroeg meegeweest). Ik denk dat je vriend het er soms ook wel eens moeilijk door heeft Ja inderdaad, maar denk dat allebei de kanten het lastig hebben want je moet toch beide een soort middenweg weten te vinden en dat is niet altijd even makkelijk.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 23:46 schreef Bal het volgende:
Het is ook een vrouwenkwaal dus het zou prima kunnen
Al met al zijn er dus heel veel zaken die invloed hebben op je beslissing. Wat zijn de kwalen en symptomen? Wat is je eigen karakter? Misschien heeft jouw of haar baan nog invloed op de beslissing?
Misschien is ze/hij wel heel rijk? Voor sommige mensen kan dat van invloed zijn op de keuze
quote:
wat ze nu krijgt :
Seroquel XR 600mg
Seroquel SR 50mg
Promatiline
Akineton
Serteline
Thanks, even kijken wat m'n boek daarover zegt/erover heeftquote:
Het voorlopige lijstje(psychiater is aan het 'testen' zeg maar)
wat ze nu krijgt :
Seroquel XR 600mg
Seroquel SR 50mg
Promatiline
Akineton
Serteline
Voor de relatie zie ik het niet als iets speciaals. Het is een eigenschap die je meeneemt bij je oordeel over iemand, net zoals ik bij mezelf te rade zou gaan als die persoon andere hobbies heeft, andere muzicale/politieke voorkeur heeft etc, andere dingen wil in het leven. De handicap wordt dan onderdeel van het totaalplaatje, en aan de hand van het totaalplaatje wil je er wel of niet voor gaan met iemand. En als je er dan voor gaat, dan 'kies je dus voor' de handicap.
Bij mijn oordeel zou een geestelijke handicap wel zwaarder wegen dan een lichamelijke handicap.
No offense hoor, maar als je het over schizofrenie wilt hebben, open dan even een eigen topic. Dit topic gaat over de vraag in de OP, daar heeft een medicijnenlijst weinig mee te maken.quote:
[..]
Thanks, even kijken wat m'n boek daarover zegt/erover heeft
Jammer, boek noemt alleen sertindole. Werkt voornamelijk op serotonine in het lichaam. Hoop dat de bijwerkingen meevallen. Nog bedankt dat je het lijstje hebt opgezochtquote:
[..]
Thanks, even kijken wat m'n boek daarover zegt/erover heeft
Np MrGuma
Tellen ziektes eigenlijk ook mee, kanker bijvoorbeeld? In praktijk bar een handicap te noemen maar komt wel hoop bij kijken
Ik zou denk ook minder snel gaan voor iemand met een geestelijke handicap. Dan moet je toch wel sterk in je schoenen staan om daarmee om te kunnen gaan. Petje af voor de mensen die daar mee te maken hebben.quote:
Bij mijn oordeel zou een geestelijke handicap wel zwaarder wegen dan een lichamelijke handicap.
Je bent teminste geen narcistquote:
Nee ik val niet op mensen met slechte genen/eet gewoontes
Wel gedaan en zonder lullig over te willen komen, mocht m'n huidige relatie stranden zou ik bij voorkeur eens iemand willen treffen zonder beperking.quote:
Dit zijn allemaal voorbeelden van mensen die er na het begin achter kwamen. Zouden jullie het ook doen als je het weet vóór je een relatie begint?
Borderline, hartpatiënte en psychische stoornissen waarbij ik het enkel direct van de 2e wist trouwens, vreet energie, je moet kunnen incasseren, relativeren en het los kunnen laten af en toe want anders wordt het sowieso niets.
Een onbezorgde en relaxte tijd is het in ieder geval niet, constant op je hoede, afwachten wanneer het weer minder gaat en iedere keer weer de energie vinden om jezelf op te laden en sterk te blijven voor de ander. Ik vind het geen aanrader, maar verliefdheid zorgt er geregeld voor dat het gezond verstand je in de steek laat.
Welk boekquote:
[..]
Jammer, boek noemt alleen sertindole. Werkt voornamelijk op serotonine in het lichaam. Hoop dat de bijwerkingen meevallen. Nog bedankt dat je het lijstje hebt opgezocht
Ik wil niets bagatelliseren hoor, maar dit heb ik ook meegemaakt met een vriendin die gewoon de verkeerde baan/werkgever had. Vreet inderdaad energie en het is ook uitgegaan uiteindelijk. Mijn punt is, dit is niet exclusief toebedeeld aan gehandicapten en aan de andere kant van de medaille, er zijn vast genoeg gehandicapten waar een stuk beter mee te leven is dan sommige 'normale' vrouwen.quote:
[..]
Een onbezorgde en relaxte tijd is het in ieder geval niet, constant op je hoede, afwachten wanneer het weer minder gaat en iedere keer weer de energie vinden om jezelf op te laden en sterk te blijven voor de ander. Ik vind het geen aanrader, maar verliefdheid zorgt er geregeld voor dat het gezond verstand je in de steek laat.
Natuurlijk is dat zo, alleen heb je met een chronisch zieke wel zaken die áltijd aan de orde komen en die je soms/mogelijk tegenkomt bij 'normale' varianten, die over het algemeen ook weer verdwijnen na verloop van tijd.quote:
[..]
Ik wil niets bagatelliseren hoor, maar dit heb ik ook meegemaakt met een vriendin die gewoon de verkeerde baan/werkgever had. Vreet inderdaad energie en het is ook uitgegaan uiteindelijk. Mijn punt is, dit is niet exclusief toebedeeld aan gehandicapten en aan de andere kant van de medaille, er zijn vast genoeg gehandicapten waar een stuk beter mee te leven is dan sommige 'normale' vrouwen.
In dit geval heb ik het ervaren als full-time zaken.
Precies dit, ik zou een geliefde nooit verlaten, als ze tijdens de relatie een handicap oploopt of krijgt. Maar zou wel minder snel een relatie beginnen met iemand met een handicap.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 23:06 schreef MarokkaanseKip het volgende:
Eerlijk gezegd zou ik het een beetje vermijden met iemand een relatie te nemen als die handicap een grote invloed heeft, bijv. invalide zijn. Maar als mijn vriend ooit zoiets overkomt zou ik hem nooit daarom verlaten.
Ik ook, want na drie jaar was het nog hetzelfde (inmiddels 3 werkgevers verder..)quote:
[..]
Natuurlijk is dat zo, alleen heb je met een chronisch zieke wel zaken die áltijd aan de orde komen en die je soms/mogelijk tegenkomt bij 'normale' varianten, die over het algemeen ook weer verdwijnen na verloop van tijd.
In dit geval heb ik het ervaren als full-time zaken.
Maar mijn punt is dus, ik denk dat je je voor de relatie niet teveel moet blind staren op het label "gehandicapt". Ook bij normale mensen kun je tegen die problemen aanlopen. De term "gehandicapt" of "chronisch ziek" schrikt alleen erg af, een grote reden dat ik mijn chronische ziekte liever niet kenbaar maak. Maar uiteindelijk gaat het toch om hoe het zich in de praktijk uit. En als een partner psychoses heeft of zelfmoordneigingen of elke dag te moe is om seks te hebben, dan maakt het labeltje dat er aan zit uiteindelijk weinig uit, maar gaat het gewoon om hoe een (al dan niet gelabelde) handicap van dag tot dag je relatie in de weg zit.
Klopt, iemand zonder dat labeltje met dezelfde klachten/problemen/issues zou ik ook links laten liggen wanneer ik dat direct zou weten dus wat dat betreft doel ik meer op de praktijkproblematiek dan het labeltje chronisch ziek/gehandicapt an sic.quote:
[..]
Ik ook, want na drie jaar was het nog hetzelfde (inmiddels 3 werkgevers verder..)
Maar mijn punt is dus, ik denk dat je je voor de relatie niet teveel moet blind staren op het label "gehandicapt". Ook bij normale mensen kun je tegen die problemen aanlopen. De term "gehandicapt" of "chronisch ziek" schrikt alleen erg af, een grote reden dat ik mijn chronische ziekte liever niet kenbaar maak. Maar uiteindelijk gaat het toch om hoe het zich in de praktijk uit. En als een partner psychoses heeft of zelfmoordneigingen of elke dag te moe is om seks te hebben, dan maakt het labeltje dat er aan zit uiteindelijk weinig uit, maar gaat het gewoon om hoe een (al dan niet gelabelde) handicap van dag tot dag je relatie in de weg zit.
Val zelf ook onder beiden noemers, dus ik weet wat het is.
De een kan er makkelijk mee omgaan, ik niet en dus zou ik me niet snel weer storten in een relatie met dames die dergelijke klachten hebben.
En andersom werkt het natuurlijk ook. Als je ooit een relatie hebt gehad met een doof persoon, maar de relatie zelf was prima, dan heb je de volgende keer dat je een leuk doof persoon tegenkomt er waarschijnlijk helemaal geen bezwaar tegen.
Ik heb zelf ook een handicap, die in mijn hersenen zit.. Is dat dan geestelijk of lichamelijk? Geen idee eigenlijk.. Want stress kan al iets zijn waardoor ik een paar dagen in n donkere kamer met pijn lig..
Heb ook aan mijn vriend heel vaak gevraagd of dit hem ook niet gelijk beperkt; dat ondanks dat ik er gezond uitzie, nog steeds niet alles kan doen wat een 'normaal' persoon wel kan.
Hij zegd nu van niet, maar wanneer we straks samen aan een huisje, boompje, beestje beginnen, zal hij inzien wat ik bedoel.
Dat is best frustrerend, omdat ik weet dat hij nog niet beseft wat mijn beperking inhoudt.
Dit was dus mijn mening 'van de kant van beperking'
En nou antwoord op de topic vraag;
Het gaat erom wat voor beperking en of ik daar zelf mee om zou kunnen gaan.
Een geestelijke handicapt zou denk ik bij mij niet werken, lichamelijk handicapt zou ik wel kunnen accepteren. (maar dit moet ook in combinatie met mijn eigen 'handicapt' kunnen)
Mijn vriend wist er van het begin van af en heeft ondertussen ook flink wat ellende met me doorgemaakt, met als dieptepunt een aantal maanden geleden dat ik 3 weken in het ziekenhuis terecht kwam en geopereerd moest worden. Hij heeft het er soms ook flink moeilijk mee natuurlijk, net als ik natuurlijk, vooral omdat het chronisch is en er dus geen enkel zicht is op hoe het zich in de toekomst zal gaan ontplooien.
Geloof niet dat hij ooit aan onze relatie getwijfeld heeft om deze reden, maar dat weet ik natuurlijk niet 100% zeker. In ieder geval staat hij altijd voor me klaar en helpt me om een zo normaal mogelijk leven te lijden, en na te denken over hoe het in de toekomst moet. Ik heb op het moment een uitkering maar we hopen dat ik, na mijn studie, toch parttime kan gaan werken. Pas als we aan kinderen toe zijn begint er echt groot gedoe, gezien dat heel lastig is met mijn medicatie. Maar dat zien we tegen die tijd wel, en daar komen we samen ook wel weer uit.
Mede door mijn eigen ervaring zou ik prima een relatie kunnen aangaan met iemand met een lichamelijke handicap, ik weet hoe het kan zijn en de onmacht die er bij komt kijken. Al is het in de praktijk natuurlijk heel onhandig als je allebei vanalles niet kan, nu kan mijn vriend veel voor me oplossen.
Een geestelijke handicap lijkt me lastiger mee om te gaan, zeker omdat ik daar weinig ervaring mee heb, dus eigenlijk kan ik daar geen oordeel over vellen.
Geestelijke handicap zou ik niet doen. Ik werk met verstandelijk gehandicapten en dat zou voor mij gewoon niet werken. Ook psychische ziekten zijn een ander verhaal. Daar kan jezelf ook aan onder door gaan.. Aan de andere kant, als het goed onder controle is..
Met als laatste noot dat als ik iemand tegenkom en die heeft wat dan ook en het klikt, dan zou ik gewoon kijken hoe het verder gaat. Ik kan nu wel van alles roepen, maar je weet toch nooit hoe het echt zal gaan
Om je maar een tip te geven (inkoppertje): zorg er voor dat hem dat duidelijk voooooor dat je huisje, boompje, beestje gaat doen.quote:
Moeilijk om je dat voor te kunnen stellen, als je iets niet meegemaakt hebt en 'handicapt' is een grote begrip.
Ik heb zelf ook een handicap, die in mijn hersenen zit.. Is dat dan geestelijk of lichamelijk? Geen idee eigenlijk.. Want stress kan al iets zijn waardoor ik een paar dagen in n donkere kamer met pijn lig..
Heb ook aan mijn vriend heel vaak gevraagd of dit hem ook niet gelijk beperkt; dat ondanks dat ik er gezond uitzie, nog steeds niet alles kan doen wat een 'normaal' persoon wel kan.
Hij zegd nu van niet, maar wanneer we straks samen aan een huisje, boompje, beestje beginnen, zal hij inzien wat ik bedoel.
Dat is best frustrerend, omdat ik weet dat hij nog niet beseft wat mijn beperking inhoudt.
Dit was dus mijn mening 'van de kant van beperking'
En nou antwoord op de topic vraag;
Het gaat erom wat voor beperking en of ik daar zelf mee om zou kunnen gaan.
Een geestelijke handicapt zou denk ik bij mij niet werken, lichamelijk handicapt zou ik wel kunnen accepteren. (maar dit moet ook in combinatie met mijn eigen 'handicapt' kunnen)
Dat had ie al voordat ik hem leerde kennen.
Eigenlijk nog nooit zo over nagedacht van hoe moet dat enzo... we hebben elkaar op internet ontmoet en we hebben het zo leuk samen al bijna 2 jaar.
Het is meer het labeltje "gehandicapt" wat bij mensen het idee geeft van ziekenhuizen, ellende ziekte ofzo en daardoor afgeschrikt worden. Maar weet je, iedereen krijgt vroeg of laat te maken met meer of minder ernstige lichamelijke problemen. Het hoort gewoon bij het leven.
Succes met je Stephen Hawking dan maar.quote:
Lichamelijk boeit niet zo. Geestelijk echter wel.
Maar bij mij zou het er zeer sterk aan liggen. Voor mij is gelijkheid in een relatie iets van grote waarde; een handicap kan daar wel afbreuk aan doen (zodanig dat je diegene niet ziet als je gelijke). Plus dat je veel rekening zult moeten houden met dat persoon. Een relatie hebben met iemand is al niet makkelijk en wordt alleen maar moeilijker naarmate er meer hobbels in de weg zitten.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-05-2012 08:25:35 ]
En als je al jarenlang een relatie hebt met je partner en deze krijgt een progressieve ziekte als bijvoorbeeld MS en verandert langzamerhand naar een "kastplantje". Zal je hem/haar dan verlaten? Je houdt van elkaar of niet. Tenminste, zo zie ik dat. Je vecht hoe dan ook voor elkaar...