OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Moet even van me af schrijven...
Ben nu dus 5 weken zwanger maar ik kan er helemaal niet van genieten. Bij elk steekje, verminderde symptomen enz denk ik: oh nee niet weer!
Ik vind het zo rot dat ik niet blij kan zijn! Het is gewoon helemaal verpest. Ben er inmiddels van overtuigd dat het ook deze keer niet zo mag zijn en daar wil ik niet eens aan denken. Dan ga ik mezelf moed inpraten maar dat lukt me dus niet.
Vriendin van mij is nu ook zwanger na jarenlang rammelen. Ben zo blij voor dr maar als het nu misgaat bij mij doet dat nog extra zeer.
Ik moet dankbaar zijn dat ik (kennelijk) makkelijk zwanger raak. Maar misschien kan ik wel niet zwanger blijven?
Sorry als ik iemand voor het hoofd stoot, er zijn veel ergere dingen maar ik voel me gewoon echt verdrietig vandaag.
Ben nu dus 5 weken zwanger maar ik kan er helemaal niet van genieten. Bij elk steekje, verminderde symptomen enz denk ik: oh nee niet weer!
Ik vind het zo rot dat ik niet blij kan zijn! Het is gewoon helemaal verpest. Ben er inmiddels van overtuigd dat het ook deze keer niet zo mag zijn en daar wil ik niet eens aan denken. Dan ga ik mezelf moed inpraten maar dat lukt me dus niet.
Vriendin van mij is nu ook zwanger na jarenlang rammelen. Ben zo blij voor dr maar als het nu misgaat bij mij doet dat nog extra zeer.
Ik moet dankbaar zijn dat ik (kennelijk) makkelijk zwanger raak. Maar misschien kan ik wel niet zwanger blijven?
Sorry als ik iemand voor het hoofd stoot, er zijn veel ergere dingen maar ik voel me gewoon echt verdrietig vandaag.
Fieder 
ik herken je gevoel wel, wat bij mij wel een beetje helpt, is tegen mezelf te zeggen,
Geniet nou maar! Genieten kan je maar heel kort, een zwangerschap is "maar" 9 maanden, als het mis gaat dan heb je nog heel veel tijd om daar verdriet van te hebben...
Maar het blijft onzeker... Denk dat voor mij het echte genieten pasngaat beginnen als ik een kleine hummel naast me heb liggen.... ( en dan beginnen de andere zorgen
)
ik herken je gevoel wel, wat bij mij wel een beetje helpt, is tegen mezelf te zeggen,
Geniet nou maar! Genieten kan je maar heel kort, een zwangerschap is "maar" 9 maanden, als het mis gaat dan heb je nog heel veel tijd om daar verdriet van te hebben...
Maar het blijft onzeker... Denk dat voor mij het echte genieten pasngaat beginnen als ik een kleine hummel naast me heb liggen.... ( en dan beginnen de andere zorgen
)
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Oh Fieder! ik denk dat juist iedereen die hier post dat gevoel herkent! Hoe kan je ook genieten als een vorige zwangerschap zo gelopen is? Probeer toch een klein beetje te genieten, al is het maar heel af en toe.
[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 24-06-2012 17:00:07 ]
ik denk dat juist iedereen die hier post dat gevoel herkent! Hoe kan je ook genieten als een vorige zwangerschap zo gelopen is? Probeer toch een klein beetje te genieten, al is het maar heel af en toe.[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 24-06-2012 17:00:07 ]
Fieder en klumsy het gaat jullie deze keer gewoon lukken een mooi kindje gezond en wel op de wereld te zetten. Het is jullie zo gegunt.
De rest in dit topic is het natuurlijk ook gegunt gewoon lekker zwanger te blijven of het snel weer te zijn!
De rest in dit topic is het natuurlijk ook gegunt gewoon lekker zwanger te blijven of het snel weer te zijn!
2 liefdes 1 leven(L), 2 levens 1 liefde(L)
Herkenbaar hoor Fieder, ik ben nu 9 weken en heb zelfs al een hummeltje rondlopenschuifelen hier en vind het ook nog lastig om te genieten. Ik heb helaas geen goede tips voor je, probeer iig een beetje afleiding te zoeken als je je zo rot voelt.
Ik duim voor je! En voor Klumsy ook natuurlijk!
Ik duim voor je! En voor Klumsy ook natuurlijk!
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Hè Fieder, wat een rotgevoel. Kan het me goed voorstellen. Vervelend dat je hierdoor nu helemaal niet kan genieten, hoop dat het met het verstrijken van de tijd wel zal gaan lukken. Dikke kus!
En voor klumsy hetzelfde uiteraard
En voor klumsy hetzelfde uiteraard
Fieder, ontzettend herkenbaar!
Het is niet zo dat ik mezelf ervan overtuigd had dat ik niet zwanger zou kunnen blijven, maar ik ben wel heel lang heel afwachtend geweest. En bij ieder steekje/krampje/etc hetzelfde als jij: "oh nee, wat als het weer mis is?".
Bij mij heeft het tot de 12 weken echo geduurd voordat ik er wat relaxter in werd. Ik heb toen een doppler gekocht, zodat ik ieder dag zelf even kon/kan luisteren. Is inmiddels mijn voor-het-slapen-gaan ritueel geworden. Even luisteren
Zo'n doppler is overigens niet voor iedereen! Soms, zeker met 12/13 weken nog (vanaf dan is het pas hoorbaar met zo'n ding) vind je het hartje niet. Of pas na heel lang zoeken. En als je er gevoelig voor bent, kan dat natuurlijk behoorlijk wat stress opleveren!
Ik ben nu 20w3d zwanger, en ik heb nog steeds mijn 'wat als' momenten. Ik geniet er inmiddels ook van, en praat tegen de baby enzo (dus ben wel zover dat ik 'overtuigd' ben, als je begrijpt wat ik bedoel), dus dat zit wel goed. Maar ik denk dat je na een miskraam nooit meer zo onbevangen kunt genieten als voor een miskraam.
Vooral die eerste weken duren lang trouwens. Ik vond de eerste 8 weken het allerlangst (de miskraam was met 8w) en tot 12 weken was ook nog steeds Heel Lang. Maar inmiddels gaat het snel. Ik ben ervan overtuigd dat dat bij jou ook zo zal gaan. Probeer wat afleiding te zoeken en schrijf gewoon van je af als je het nodig hebt.
Het is niet zo dat ik mezelf ervan overtuigd had dat ik niet zwanger zou kunnen blijven, maar ik ben wel heel lang heel afwachtend geweest. En bij ieder steekje/krampje/etc hetzelfde als jij: "oh nee, wat als het weer mis is?".
Bij mij heeft het tot de 12 weken echo geduurd voordat ik er wat relaxter in werd. Ik heb toen een doppler gekocht, zodat ik ieder dag zelf even kon/kan luisteren. Is inmiddels mijn voor-het-slapen-gaan ritueel geworden. Even luisteren
Zo'n doppler is overigens niet voor iedereen! Soms, zeker met 12/13 weken nog (vanaf dan is het pas hoorbaar met zo'n ding) vind je het hartje niet. Of pas na heel lang zoeken. En als je er gevoelig voor bent, kan dat natuurlijk behoorlijk wat stress opleveren!
Ik ben nu 20w3d zwanger, en ik heb nog steeds mijn 'wat als' momenten. Ik geniet er inmiddels ook van, en praat tegen de baby enzo (dus ben wel zover dat ik 'overtuigd' ben, als je begrijpt wat ik bedoel), dus dat zit wel goed. Maar ik denk dat je na een miskraam nooit meer zo onbevangen kunt genieten als voor een miskraam.
Vooral die eerste weken duren lang trouwens. Ik vond de eerste 8 weken het allerlangst (de miskraam was met 8w) en tot 12 weken was ook nog steeds Heel Lang. Maar inmiddels gaat het snel. Ik ben ervan overtuigd dat dat bij jou ook zo zal gaan. Probeer wat afleiding te zoeken en schrijf gewoon van je af als je het nodig hebt.
Bedankt allemaal
Zolang ik maar werk gaat het wel, maar in het weekend ga ik piekeren. Binnenkort zomervakantie, wordt een ramp vrees ik. Ik ga maar eens heel diep nadenken over een vakantieproject om me bezig te houden...
Zolang ik maar werk gaat het wel, maar in het weekend ga ik piekeren. Binnenkort zomervakantie, wordt een ramp vrees ik. Ik ga maar eens heel diep nadenken over een vakantieproject om me bezig te houden...
Fieder wat moeilijk allemaal, zeker gezien het (beetje?) bloedverlies dit weekend. Ik duim voor je dat de echo later deze week goed is. Zoals Cocotrimonium schrijft klopt het denk ik wel. Na een miskraam sta je toch anders in de zwangerschap de eerste weken. Ik lees en leef me jullie mee.
Ook Isis en Klumsy...duimen draaien voor een goed verloop van de zwangerschap voor jullie.
Sparkling...ben je nog bij de huisarts geweest of gaat het ondertussen wel weer een beetje de goede kant op met je? Sorry, ik verwoord het heel raar, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb zelf de afgelopen week een boek gelezen over het verlies van een prille zwangerschap en de psychische impact die dat op je kan hebben. Mij heeft dat zeker wel meer inzicht gegeven. Ik steven voor nu in ieder geval nog niet af op een nieuwe depressie volgens mij, maar ik zit in een rouwproces en op sommige terreinen lijkt dat wel wat op elkaar. Toegeven aan mezelf dat ik verdriet mag hebben en dat ik echt een een kindje in wording ben verloren (ook al bleek het een mola te zijn) helpt wel. We hebben daarom toch een naam voor het kindje bedacht, want het was toch de bedoeling dat het een kindje zou zijn. Ineens had ik daar een goed gevoel bij, dat het me zou kunnen helpen met de verwerking. De naam: S.tella N.ova (nieuwe ster; een ster die ineens enorm veel helderder wordt als gewone sterren en na maanden/jaren een gewone helderheid krijgt; de miskraam/mola en de tijd erna zijn enorm heftig en we hopen dat het in de toekomst een rustige plek mag krijgen in ons leven). We hebben gekozen voor een meisjesnaam omdat 85% van de complete mola's genetisch XX, dus vrouwelijk, zijn.
M'n eerste pilstrip zit erop. Zoals door de gynaecoloog al voorspeld was, heb ik een langere menstruatie gehad. Maar liefst anderhalve week en dan zelf tot nu toe dagelijks nog wat bruinverlies. Heel irritant. Eerst al zeven weken maandverband/inlegkruisjes vanwege het bloedverlies en de curettage, even twee weken niets en dan nu alweer drie weken. Het zijn geen grote hoeveelheden, maar dat je er steeds maar rekening mee moet houden is irritant. Ik hoop dat het na de stopweek snel klaar is. Ben nu al aan het aftellen hoeveel pillen nog. Ik rammel nog wel niet voor dit moment, daar ben ik nog niet aan toe, maar ik wil wel heel graag weten wanneer ik weer zou kunnen beginnen en zit gewoon al te bedenken wanneer ik de laatste afspraak bij de gyn moet plannen zodat we misschien al in december weer van start kunnen en dat ik dus in november stop met de pil en start met foliumzuur.
Voel me soms niet helemaal goed bij m'n hoofd, want zover vooruit kijken kan natuurlijk nu nog niet. Eerst moeten m'n bloedwaarden echt een half jaar goed zijn. Donderdag weer prikken.
Zoals jullie merken ga ik op het moment alle kanten op. In ieder geval vorige week een gigantische huilbui gehad die wel echt wat deed. Toegeven aan mezelf dat ik heftig teleurgesteld ben en verdrietig ben over alles wat me is overkomen.
Ook Isis en Klumsy...duimen draaien voor een goed verloop van de zwangerschap voor jullie.
Sparkling...ben je nog bij de huisarts geweest of gaat het ondertussen wel weer een beetje de goede kant op met je? Sorry, ik verwoord het heel raar, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb zelf de afgelopen week een boek gelezen over het verlies van een prille zwangerschap en de psychische impact die dat op je kan hebben. Mij heeft dat zeker wel meer inzicht gegeven. Ik steven voor nu in ieder geval nog niet af op een nieuwe depressie volgens mij, maar ik zit in een rouwproces en op sommige terreinen lijkt dat wel wat op elkaar. Toegeven aan mezelf dat ik verdriet mag hebben en dat ik echt een een kindje in wording ben verloren (ook al bleek het een mola te zijn) helpt wel. We hebben daarom toch een naam voor het kindje bedacht, want het was toch de bedoeling dat het een kindje zou zijn. Ineens had ik daar een goed gevoel bij, dat het me zou kunnen helpen met de verwerking. De naam: S.tella N.ova (nieuwe ster; een ster die ineens enorm veel helderder wordt als gewone sterren en na maanden/jaren een gewone helderheid krijgt; de miskraam/mola en de tijd erna zijn enorm heftig en we hopen dat het in de toekomst een rustige plek mag krijgen in ons leven). We hebben gekozen voor een meisjesnaam omdat 85% van de complete mola's genetisch XX, dus vrouwelijk, zijn.
M'n eerste pilstrip zit erop. Zoals door de gynaecoloog al voorspeld was, heb ik een langere menstruatie gehad. Maar liefst anderhalve week en dan zelf tot nu toe dagelijks nog wat bruinverlies. Heel irritant. Eerst al zeven weken maandverband/inlegkruisjes vanwege het bloedverlies en de curettage, even twee weken niets en dan nu alweer drie weken. Het zijn geen grote hoeveelheden, maar dat je er steeds maar rekening mee moet houden is irritant. Ik hoop dat het na de stopweek snel klaar is. Ben nu al aan het aftellen hoeveel pillen nog. Ik rammel nog wel niet voor dit moment, daar ben ik nog niet aan toe, maar ik wil wel heel graag weten wanneer ik weer zou kunnen beginnen en zit gewoon al te bedenken wanneer ik de laatste afspraak bij de gyn moet plannen zodat we misschien al in december weer van start kunnen en dat ik dus in november stop met de pil en start met foliumzuur.
Voel me soms niet helemaal goed bij m'n hoofd, want zover vooruit kijken kan natuurlijk nu nog niet. Eerst moeten m'n bloedwaarden echt een half jaar goed zijn. Donderdag weer prikken. Zoals jullie merken ga ik op het moment alle kanten op. In ieder geval vorige week een gigantische huilbui gehad die wel echt wat deed. Toegeven aan mezelf dat ik heftig teleurgesteld ben en verdrietig ben over alles wat me is overkomen.
Kursor wat goed om te horen dat je vooruit gaat (hoop dat je dit niet verkeerd opvat, woorden kunnen getypt soms anders overkomen). Je 'klinkt' iig heel positief, hoe moeilijk het allemaal ook nog is.
Het is zeker weten een rouwproces! Je doorloopt dan ook al die fases he, hoe was t ook alweer? Ongeloof, woede enzo.
Wat mooi dat je je kindje een naam hebt gegeven, zit met tranen in mn ogen nu. Prachtig verhaal erachter ook.
Ik hoop dat je inderdaad tegen t eind van het jaar vooruit mag gaan kijken.
Misschien kun je de titel van het boek hier plaatsen als je wilt? Misschien kan het anderen (mijzelf incl) ook helpen.
Het is zeker weten een rouwproces! Je doorloopt dan ook al die fases he, hoe was t ook alweer? Ongeloof, woede enzo.
Wat mooi dat je je kindje een naam hebt gegeven, zit met tranen in mn ogen nu. Prachtig verhaal erachter ook.
Ik hoop dat je inderdaad tegen t eind van het jaar vooruit mag gaan kijken.
Misschien kun je de titel van het boek hier plaatsen als je wilt? Misschien kan het anderen (mijzelf incl) ook helpen.
Nog even over mezelf: bloedverlies is gestopt maar heb nu wel krampen. Mocht net voor een echo komen, knipper gezien!! Maar het vruchtzakje zag er wel een beetje raar uit(hing een beetje naar beneden ofzo, vaag). En met de krampen en minder gevoelige borsten gaat het waarschijnlijk mis. Het kan nog beide kanten op zei de vk, maar ik neig naar miskraam.
Heb iig het kindje in leven gezien, ook al gaat het mis. Vorige keer troostte ik me met het feit dat ik het niet gezien had, maar nu vind ik dat juist wel fijn. Het heeft geleefd, ook al blijft het misschien niet leven.
Donderdag weer een echo (die stond al gepland), in de tussentijd wachtennnnnnnnnnnnnnn....Dat wachten
Heb iig het kindje in leven gezien, ook al gaat het mis. Vorige keer troostte ik me met het feit dat ik het niet gezien had, maar nu vind ik dat juist wel fijn. Het heeft geleefd, ook al blijft het misschien niet leven.
Donderdag weer een echo (die stond al gepland), in de tussentijd wachtennnnnnnnnnnnnnn....Dat wachten
Fieder
Fijn dat je zo snel terecht kon. En hoe het ook afloopt, je hebt jouw tweede kindje ontmoet. Goud waard
Wachten sucks... sterkte in de tussentijd.
Fijn dat je zo snel terecht kon. En hoe het ook afloopt, je hebt jouw tweede kindje ontmoet. Goud waard
Wachten sucks... sterkte in de tussentijd.
Fieder, wat rot dat het nu voor een tweede keer met angst en beven moet gaan. Ik herken je stress, dit is mijn eerste zwangerschap sinds die waar mijn gezonde zoon uit voortkwam waar ik tamelijk relaxed bij kan zijn. Ik weet ook niet goed hoe je zoiets los kunt laten, terwijl het voor jezelf vooral wel beter zou zijn. Bij een aantal zwangerschappen had ik pillen nodig om rustig te blijven. Ik wens je rust in je hoofd toe, want die onzekerheid en het wachten zijn zo gruwelijk! En verder zal ik natuurlijk duimen dat deze zwangerschap goed zal gaan, je hebt in elk geval een knippertje gezien, dat telt al voor iets denk ik
Kursor, laat jezelf verdrietig zijn, het mag En dat je zo lang achter elkaar met bloedingen zit komt je op een gegeven moment gewoon je neus uit 
De gyn had het al voorspeld, betekent dat dat dit eenmalig is? Of ga je de komende tijd elke keer zulke menstruaties tegemoet?
Kursor, laat jezelf verdrietig zijn, het mag
En dat je zo lang achter elkaar met bloedingen zit komt je op een gegeven moment gewoon je neus uit De gyn had het al voorspeld, betekent dat dat dit eenmalig is? Of ga je de komende tijd elke keer zulke menstruaties tegemoet?
3!
Bij de zwangerschap van mijn vriendin ging het ook bijna mis. Gelukkig lijkt het nu weer de goede kant op te gaan, al moeten we nog afwachten tot ons kindje daadwerkelijk geboren is of alles goed blijft gaan / nog steeds goed is.
Ik heb dit verhaal van me afgeschreven in een apart topic (is heel lang, maar wel de moeite waard):
Van de hemel naar de hel...en weer terug.
Verder iedereen die problemen heeft tijdens de zwangerschap of waar het bij mis is gegaan natuurlijk heel veel sterkte toegewenst!
Ik heb dit verhaal van me afgeschreven in een apart topic (is heel lang, maar wel de moeite waard):
Van de hemel naar de hel...en weer terug.
Verder iedereen die problemen heeft tijdens de zwangerschap of waar het bij mis is gegaan natuurlijk heel veel sterkte toegewenst!
He has one dreadlock, that's in honour of Shiva... I ask "then why don't you have dreadlocks all over?"
He said "because, you know I'm uh... pupupupu ap tepepep un nenenenn umndibdibdib dsedsedse de ann ktsingngngng to have dreadlocks all over".
He said "because, you know I'm uh... pupupupu ap tepepep un nenenenn umndibdibdib dsedsedse de ann ktsingngngng to have dreadlocks all over".
Jemig Aart wat een verhaal! Fijn dat het de goede kant op gaat, maar de zorgen zullen nog wel een hele tijd blijven rondspoken bij jullie. Sterkte
Fieder, hoe is het nu? Ik duim toch zo hard dat je niet weer hier komt posten met slecht nieuws he...
Ben zelf vanochtend ook nog weer fijn herinnerd aan m'n miskraam: had een oproep gekregen van de bloedbank voor een nieuwe donatie, en moest dus op dat formulier wel ja invullen bij "Bent u zwanger geweest?" en nee bij "Bent u nu zwanger"... en vervolgens hebben er zich minstens 5 mensen mee bemoeid of ik überhaupt wel bloed mocht geven binnen een half jaar na een curettage... meh
Het mocht wel overigens, dus misschien heb ik vandaag wel een leven gered :-)
Ben zelf vanochtend ook nog weer fijn herinnerd aan m'n miskraam: had een oproep gekregen van de bloedbank voor een nieuwe donatie, en moest dus op dat formulier wel ja invullen bij "Bent u zwanger geweest?" en nee bij "Bent u nu zwanger"... en vervolgens hebben er zich minstens 5 mensen mee bemoeid of ik überhaupt wel bloed mocht geven binnen een half jaar na een curettage... meh
Het mocht wel overigens, dus misschien heb ik vandaag wel een leven gered :-)
Mama van Lars & Femke
Tja eigenlijk geen nieuwe ontwikkelingen. Bloed blijft weg, maar wel krampen en steken, alsof iemand een mes vanonder erin steekt zeg maar. Loop constant naar t toilet om te kijken, de krampen zijn echt hevig.
Zit ook steeds met de vorm van het vruchtzakje in mn hoofd, was n beetje grillig met een soort 'tuutje' eraan. Slecht teken...
Nog 2 dagen geduld, donderdag echo.
Blegh wat vervelend van dat bloed geven. Fijn dat het toch mocht, goed van je
Zit ook steeds met de vorm van het vruchtzakje in mn hoofd, was n beetje grillig met een soort 'tuutje' eraan. Slecht teken...
Nog 2 dagen geduld, donderdag echo.
Blegh wat vervelend van dat bloed geven. Fijn dat het toch mocht, goed van je
Thnx Fieder.
Jij ook heel veel sterkte, hopelijk dat het deze keer wel goed blijft gaan!
Misschien een kleine troost voor je:
Mijn zus heeft ook een keer een miskraam gehad, maar is ondertussen moeder van een dochter van vier en een zoon van twee.
Mijn schoonzusjes heeft zelfs vijf (!) keer een miskraam gehad, maar is sinds december 2011 moeder van een gezonde zoon.
Dus het gaat goed komen!
Jij ook heel veel sterkte, hopelijk dat het deze keer wel goed blijft gaan!
Misschien een kleine troost voor je:
Mijn zus heeft ook een keer een miskraam gehad, maar is ondertussen moeder van een dochter van vier en een zoon van twee.
Mijn schoonzusjes heeft zelfs vijf (!) keer een miskraam gehad, maar is sinds december 2011 moeder van een gezonde zoon.
Dus het gaat goed komen!
He has one dreadlock, that's in honour of Shiva... I ask "then why don't you have dreadlocks all over?"
He said "because, you know I'm uh... pupupupu ap tepepep un nenenenn umndibdibdib dsedsedse de ann ktsingngngng to have dreadlocks all over".
He said "because, you know I'm uh... pupupupu ap tepepep un nenenenn umndibdibdib dsedsedse de ann ktsingngngng to have dreadlocks all over".
dat 't vaak alsnog tot een gezonde zwangerschap komt is helaas geen garantie dat 't altijd zo zal gaan. maar het zou wel fijn zijn als je dat zeker wist... sterkte voor allen die met deze onzekerheid en tegenslag te kampen hebben. en Fieder, wie weet..? succes!
AartBakkebaard, wat een verschrikkelijk heftige tijd maken jullie mee zeg, heel veel sterkte en ik hoop dat alles goed zal gaan met jullie kindje en je vriendin. hopelijk verbetert haar zicht nog goed!
AartBakkebaard, wat een verschrikkelijk heftige tijd maken jullie mee zeg, heel veel sterkte en ik hoop dat alles goed zal gaan met jullie kindje en je vriendin. hopelijk verbetert haar zicht nog goed!
in de haak.
Het is idd geen garantie trui, ik bedoelde met mijn voorbeelden ook meer te zeggen dat Fieder gewoon hoop moet houden dat het (in de toekomst) gewoon goed komt.
Thnx nog trouwens.
Thnx nog trouwens.
He has one dreadlock, that's in honour of Shiva... I ask "then why don't you have dreadlocks all over?"
He said "because, you know I'm uh... pupupupu ap tepepep un nenenenn umndibdibdib dsedsedse de ann ktsingngngng to have dreadlocks all over".
He said "because, you know I'm uh... pupupupu ap tepepep un nenenenn umndibdibdib dsedsedse de ann ktsingngngng to have dreadlocks all over".
Nou dat... Ik vind het zelfs een beetje een dooddoener... Ja die en die heeft wel zoveel miskramen en uiteindelijk kwam het goed... Ja in dat geval wel.. Er zijn genoeg vrouwen die wel zwanger kunnen worden, maar simpelweg niet kunnen voldragen. Of de match tussen partners...quote:Op woensdag 4 juli 2012 10:08 schreef trui het volgende:
dat 't vaak alsnog tot een gezonde zwangerschap komt is helaas geen garantie dat 't altijd zo zal gaan. maar het zou wel fijn zijn als je dat zeker wist... sterkte voor allen die met deze onzekerheid en tegenslag te kampen hebben. en Fieder, wie weet..? succes!
AartBakkebaard, wat een verschrikkelijk heftige tijd maken jullie mee zeg, heel veel sterkte en ik hoop dat alles goed zal gaan met jullie kindje en je vriendin. hopelijk verbetert haar zicht nog goed!
Natuurlijk ga de daar niet vanuit.. Maar ik vind het eigenlijk net zo vervelende zin als dat als je een jaar of 2 bezig bent in de medische molen dat mensen gaan zeggen dat je er niet zoveel mee bezig moet zijn of dat je nog zo jong bent...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
+1. In mijn omgeving ken ik toevallig een stel in een situatie waarin het niet goed kwam. Zij is in totaal 9 keer zwanger geweest, 1x overleed het kindje een week na de geboorte, en 5x een miskraam na 20 weken. Er was niets geen medische oorzaak te vinden en ze zijn daarna ook gestopt met proberen. Natuurlijk ga je er niet vanuit dat dit het geval is, en wil je iemand een hart onder de riem steken. Maar wees je wel bewust van wat je zegt, want dat soort uitspraken kunnen behoorlijk hard aankomen.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
elke uitspraak kan kut aankomen. zo ben ik woest geweest (zonder te laten merken overigens) op onze buurvrouw over deze: "ik heb echt wel verstand van kinderen krijgen hoor, ik heb er 3 gehad op 5 jaar".
ik heb de neiging onderdrukt om te zeggen: "ja, dronken lor die je bent, en ik 3 kinderen op anderhalf jaar tijd, dus hou nu je mond maar"
ik heb de neiging onderdrukt om te zeggen: "ja, dronken lor die je bent, en ik 3 kinderen op anderhalf jaar tijd, dus hou nu je mond maar"
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Mensen weten gewoon vaak niks te zeggen, en zeggen dan totaal iets verkeerds ipv te troosten...
Zo kreeg ik laatst de vraag: Jij was toch zwanger? Hoe gaat het? Dus ik uitleggen.....
En dan als reaktie krijgen: Nou gelukkig is het al met 20 weken verkeerd gegaan, als het met 2 jaar gebeurt zou zijn was het veel erger geweest....
Zo kreeg ik laatst de vraag: Jij was toch zwanger? Hoe gaat het? Dus ik uitleggen.....
En dan als reaktie krijgen: Nou gelukkig is het al met 20 weken verkeerd gegaan, als het met 2 jaar gebeurt zou zijn was het veel erger geweest....
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
of dat je te horen krijgt dat je misbruik gemaakt hebt van medische middelen. zulke mensen reken ik altijd graag voor wat het dan allemaal gekost heeft. ik word erg verdrietig van zulk commentaar.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Misbruik van medische middelen? In welk opzicht? Dat je eerder op had moeten geven ofzo? Mijn god, zijn er echt mensen die dat soort opmerkingen maken?! 
Mama van Lars & Femke
Van al die opmerkingen begrijp ik Ook helemaal niets, echt niet.
Ik begrijp wel dat mensen juist net het verkeerde zeggen, maar zeggen dat iemand misbruik maakt ofzo.. Daar ging dan zeker alles juist van een leien dakje ofzo?
Kursor, ik zei het al eerder maar je klinkt zo dapper! En wat fijn dat je al een beetje vooruit kan kijken
Je vroeg of ik al naar de huisarts ben geweest. Nee, ik heb het niet gedaan. Mijn hoofd voelde heel licht ineens na die vreselijke huilbui en het verdriet de dag erna. Ik weet niet zo goed of het me verder alleen gaat lukken maar voor nu voel ik me psychisch wel oké. Ik kan er ook over praten, al voelt dat soms nog steeds alsof ik het over iemand anders heb.
Ik tel de weken en houd bij hoever ik ongeveer zou zijn nu (rond de 30 weken) en vind het lastig om te zien hoe mijn neef op Facebook een rondleiding door de babykamer geeft maar ja.. Het mocht niet zo zijn en er zit ook niets anders op dan dat te accepteren.
Ik begrijp wel dat mensen juist net het verkeerde zeggen, maar zeggen dat iemand misbruik maakt ofzo.. Daar ging dan zeker alles juist van een leien dakje ofzo?
Kursor, ik zei het al eerder maar je klinkt zo dapper! En wat fijn dat je al een beetje vooruit kan kijken
Je vroeg of ik al naar de huisarts ben geweest. Nee, ik heb het niet gedaan. Mijn hoofd voelde heel licht ineens na die vreselijke huilbui en het verdriet de dag erna. Ik weet niet zo goed of het me verder alleen gaat lukken maar voor nu voel ik me psychisch wel oké. Ik kan er ook over praten, al voelt dat soms nog steeds alsof ik het over iemand anders heb.
Ik tel de weken en houd bij hoever ik ongeveer zou zijn nu (rond de 30 weken) en vind het lastig om te zien hoe mijn neef op Facebook een rondleiding door de babykamer geeft maar ja.. Het mocht niet zo zijn en er zit ook niets anders op dan dat te accepteren.
Dat is gewoon bijna lachwekkend zeg, hoe krijg je dat uit je strot.quote:
Mensen weten gewoon vaak niks te zeggen, en zeggen dan totaal iets verkeerds ipv te troosten...
Zo kreeg ik laatst de vraag: Jij was toch zwanger? Hoe gaat het? Dus ik uitleggen.....
En dan als reaktie krijgen: Nou gelukkig is het al met 20 weken verkeerd gegaan, als het met 2 jaar gebeurt zou zijn was het veel erger geweest....
Ik kreeg gister te horen: Je was toch zwanger van een tweeling? Ja eentje heeft het niet gered na 11 weken. Ach is maar goed ook joh anders had je er nu twee
Ja lamlul dat was ook de bedoeling. Na een ferme jankbui thuis dacht ik: ach die lomperd bedoelt het niet zo. Maar toch....
Ja lamlul dat was ook de bedoeling. Na een ferme jankbui thuis dacht ik: ach die lomperd bedoelt het niet zo. Maar toch....
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Echt... Kunnen mensen niet nadenken?quote:Op donderdag 5 juli 2012 09:05 schreef Tally het volgende:
Ik kreeg gister te horen: Je was toch zwanger van een tweeling? Ja eentje heeft het niet gered na 11 weken. Ach is maar goed ook joh anders had je er nu twee
Ja lamlul dat was ook de bedoeling. Na een ferme jankbui thuis dacht ik: ach die lomperd bedoelt het niet zo. Maar toch....
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik snap best dat je niet altijd weet wat je kan zeggen, maar je moet toch wel kunnen snappen dat er sommige dingen zijn die je gewoon echt NIET kan zeggen! zeg dan gewoon niks
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
of zeg gewoon "ik weet niet wat ik kan zeggen".
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Natuurlijk bedoelen ze het vaak niet zoals het over komt, en het zal ook best een beetje in veel gevallen voortkomen uit de 'ver van mijn bed'-show en daardoor niet goed weten wat te zeggen. Maar opmerkingen als 'het is beter zo, [omdat]' vind ik altijd naar en stom en ondoordacht. Ik denk dan altijd maar dat die mensen te weinig hersencapaciteit hebben om eerst na te denken over wát ze precies tegen de ander gaan zeggen. 
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Jemig wat een vreselijke horken! Wat Sparkling ook al zei; ik snap ergens best wel dat je soms de verkeerde dingen zegt. Het is ook gewoon heel moeilijk om te reageren.
Maar zulke uitspraken zijn gewoon echt belachelijk!!!
Ik vertelde een vriendin dat het misschien weer misgaat met deze zwangerschap en die riep meteen: Oh maar dan is er iets mis met je! Je moet je laten onderzoeken!
en bedankt... Heb dit wel rechtgezet maar toen was het toch al gezegd.
Update:
Net weer een knipper gezien Gyn zag geen stolsels oid, dus zag er goed uit. Maar geen garanties natuurlijk. Mag woensdag weer komen, zo lief van ze
Maar weer verder afwachten nu hoe t gaat lopen.
Vorige keer ging het met 6 weken 5 dagen fout, en dat is morgen...
Het gaat natuurlijk niet altijd op dezelfde dag fout maar gevoelsmatig een belangrijke dag.
Zucht we wachten weer verder af. Stom he dat je ondanks goede echo zo blijft twijfelen???
Net weer een knipper gezien
Gyn zag geen stolsels oid, dus zag er goed uit. Maar geen garanties natuurlijk. Mag woensdag weer komen, zo lief van ze Maar weer verder afwachten nu hoe t gaat lopen.
Vorige keer ging het met 6 weken 5 dagen fout, en dat is morgen...
Het gaat natuurlijk niet altijd op dezelfde dag fout maar gevoelsmatig een belangrijke dag. Zucht we wachten weer verder af. Stom he dat je ondanks goede echo zo blijft twijfelen???
Jaaaaaaaaaaa, fieder!! 
Die twijfels zal je voorlopig wel houden denk ik, maar je hebt nu toch al mooi 2x een knippertje bij jullie kindje gezien! Zag de vruchtzak er dit keer beter uit?
Ohh, over minder dan 8 maanden houden jullie echt wel jullie kindje in de armen hoor!
Die twijfels zal je voorlopig wel houden denk ik, maar je hebt nu toch al mooi 2x een knippertje bij jullie kindje gezien! Zag de vruchtzak er dit keer beter uit?Ohh, over minder dan 8 maanden houden jullie echt wel jullie kindje in de armen hoor!
Dat vruchtzakje zag er nu weer anders uit, wel iets ronder volgens mij. Maar de gyn zei dat ze daar eigenlijk niet op let. Ze heeft alle vormen wel gezien zei ze. Terwijl de vk daar echt wel een punt van maakte. 
Ja VK's maken wel vaker drama om niets heb ik gemerktquote:
Dat vruchtzakje zag er nu weer anders uit, wel iets ronder volgens mij. Maar de gyn zei dat ze daar eigenlijk niet op let. Ze heeft alle vormen wel gezien zei ze. Terwijl de vk daar echt wel een punt van maakte.
Zo ben ik 3 keer opgenomen geweest voor jan lul
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Nee, helemaal niet stom. Echt super menselijk en begrijpelijk. Veel sterkte morgen en ik hoop gewoon dat het 'nu voelt het goed'-gevoel nog komt binnenwandelen. M'n zus riep altijd dat dat nooit zou gebeuren (5x miskraam), maar inmiddels voelt het al een heel stuk beter in deze zwangerschap, ondanks weer opnieuw een kleine bloeding. Ik mocht zelfs al kado's brengen. Inmiddels is ze 16wk zwanger. Ook daar was de 12wk een belangrijke stap net als de weken waarin het de vorige keren mis ging.quote:
Update:
Net weer een knipper gezien
Maar weer verder afwachten nu hoe t gaat lopen.
Vorige keer ging het met 6 weken 5 dagen fout, en dat is morgen...
Zucht we wachten weer verder af. Stom he dat je ondanks goede echo zo blijft twijfelen???
Getver Tally wat vervelend! Daar gaat je vertrouwen in de vk...
Kahlie wat vreselijk voor je zus (en voor jou dan natuurlijk ook qua meeleven). En wat fijn dat ze nu toch vertrouwen begint te krijgen. 5 x
Hebben ze een behandeling gegeven waardoor het nu goed gaat? Of gewoon 'geluk'?
Kahlie wat vreselijk voor je zus (en voor jou dan natuurlijk ook qua meeleven). En wat fijn dat ze nu toch vertrouwen begint te krijgen. 5 x
Hebben ze een behandeling gegeven waardoor het nu goed gaat? Of gewoon 'geluk'?
Het was niet duidelijk waar het aan lag (wel tig onderzoeken gehad) en er was ook andere medische problematiek (endometriose). Dit kindje is via IVF verwerkt. Dat geeft haar ook meer rust, want je krijgt wel 'de sterkste' teruggeplaatst.quote:
Getver Tally wat vervelend! Daar gaat je vertrouwen in de vk...
Kahlie wat vreselijk voor je zus (en voor jou dan natuurlijk ook qua meeleven). En wat fijn dat ze nu toch vertrouwen begint te krijgen. 5 x
Ze heeft ook nog best veel gehad aan het boek: "Knocked Up, Knocked Down", wat ik voor haar had gekocht in de verdrietige periode. Het was zeker vreselijk, maar straks word ik dan toch eindelijke tante! Daar blijf ik in geloven.
Ik was blij dat ik naar de gyn mocht
Mocht het zo ver komen weet ik nu al dat ik bij de gyn komt te lopen.
Dus ach
Mocht het zo ver komen weet ik nu al dat ik bij de gyn komt te lopen.
Dus ach
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Fieder! Wat een goed nieuws zeg 
. Fijn dat je woensdag nog een keer mag komen voor een echo.
Tja, opmerkingen...tot op heden nog niet van die schokkende dingen gehoord als ik hier nu lees. (Dat mensen het over een lippen krijgen zeg ) Over het algemeen wordt geprobeerd me op te beuren met de standaarddingen als "je bent nog maar 30, tijd zat", "je hebt al een dochter", "maar elf weken" of "een vriendin van me heeft zelfs twee miskramen gehad en nu twee gezonde kindjes". Het is lastig dat ik m'n gevoel niet over kan brengen en dat de impact veel groter is (ik durf niet te zeggen of de impact van de mola anders is dan van de miskraam, maar het maakt het in ieder geval voor mij wel erg complex). Ik voel me toch veelal onbegrepen en laat daarom bijvoorbeeld op m'n werk niet meer zien dat het me eigenlijk nog dagelijks veel doet, dat ik er veel mee bezig ben. Dat doe ik soms hier, hoewel ik dat toch nog steeds moeilijk vind. Bang dat ik me niet goed verwoord of dat jullie hier ook gaan denken dat ik er wel heel erg in blijf hangen en dan ook niet meer gaan reageren. Net als Sparkling tel ik ook nog steeds door. Dat vinden de meesten wel heel dom van me, maar ik kan niet anders. Goed om te lezen trouwens Sparkling dat je je nu "helderder" voelt en dat de huilbuien echt opgelucht hebben.
Ik heb wel even gekeken op één van de fora die Cocotrimonium aangaf (de andere site kende ik al) voor lotgenotencontact. Wel wat meegelezen, maar toch lastig dat het bij mij meer een gevoelskwestie is dan echt medische vragen. En gevoelens in het Engels...tja, dat wordt 'm voor mij niet. Ik heb wel het een en ander gelezen daar. Ik hou het wel bij Fok met echt schrijven en kan gelukkig met een paar mensen in m'n omgeving wel (wat) praten. Ik ben het verhaal van de afgelopen maanden voor mezelf aan het opschrijven, maar wel steeds een beetje. Het is erg moeilijk. Verder zoek ik afleiding thuis...we zijn bezig met plannen maken voor de verbouwing van de zolder (en dan denk ik er regelmatig achteraan...maar wat als er geen tweede komt....onzin; we willen de zolder opgeknapt hebben).
Fieder vroeg nog naar de titel van het boek dat ik gelezen had: "Als je een prille zwangerschap verliest" van Bernard Spitz, Manu Keirse en Annemie Vandermeulen.
Afgelopen week weer bloed geprikt: HCG = niet detecteerbaar! Nog vijf maanden te gaan (hoewel ik de laatste keer een week te vroeg wil doen...iets met ongeduldig en timing cyclus. Voelt net alsof ik iets heel slechts van plan ben eigenlijk. Ik heb trouwens goede hoop dat het na deze onttrekkingsbloeding wel eens klaar kan zijn met het bloed- en bruinverlies. Afgelopen cyclus was zo lang gerekt doordat ik direct op de eerste dag startte met de pil. Nu is alles een soort van gereset, dus hopelijk vanaf nu alles weer normaal.
Babyboom kijken afgelopen donderdag was niet echt een goed plan. Een stel helemaal in de gloria met een positieve test en ik huilen, want een positieve test zegt toch ook niets! Voede me flink ellendig. Ben zelf beide keren niet in de wolken geweest, maar dat ik er zo negatief in sta nu vind ik toch wel heel naar. Ik begrijp de angst van Fieder en anderen bij een nieuwe zwangerschap nu heel goed en hoop maar dat mocht het voor mij weer zover komen dat er nog een beetje met me te leven valt die eerste spannende weken (en dan willen we het eigenljk weer voor ons houden tot de termijnecho...).
Hmm...dit verhaal is weer flink warrig...vervelend...maar ik hoop dat de strekking duidelijk is. Ik zit nog steeds niet zo gestructureerd in elkaar als ik van mezelf gewend ben.
. Fijn dat je woensdag nog een keer mag komen voor een echo. Tja, opmerkingen...tot op heden nog niet van die schokkende dingen gehoord als ik hier nu lees. (Dat mensen het over een lippen krijgen zeg
) Over het algemeen wordt geprobeerd me op te beuren met de standaarddingen als "je bent nog maar 30, tijd zat", "je hebt al een dochter", "maar elf weken" of "een vriendin van me heeft zelfs twee miskramen gehad en nu twee gezonde kindjes". Het is lastig dat ik m'n gevoel niet over kan brengen en dat de impact veel groter is (ik durf niet te zeggen of de impact van de mola anders is dan van de miskraam, maar het maakt het in ieder geval voor mij wel erg complex). Ik voel me toch veelal onbegrepen en laat daarom bijvoorbeeld op m'n werk niet meer zien dat het me eigenlijk nog dagelijks veel doet, dat ik er veel mee bezig ben. Dat doe ik soms hier, hoewel ik dat toch nog steeds moeilijk vind. Bang dat ik me niet goed verwoord of dat jullie hier ook gaan denken dat ik er wel heel erg in blijf hangen en dan ook niet meer gaan reageren. Net als Sparkling tel ik ook nog steeds door. Dat vinden de meesten wel heel dom van me, maar ik kan niet anders. Goed om te lezen trouwens Sparkling dat je je nu "helderder" voelt en dat de huilbuien echt opgelucht hebben. Ik heb wel even gekeken op één van de fora die Cocotrimonium aangaf (de andere site kende ik al) voor lotgenotencontact. Wel wat meegelezen, maar toch lastig dat het bij mij meer een gevoelskwestie is dan echt medische vragen. En gevoelens in het Engels...tja, dat wordt 'm voor mij niet. Ik heb wel het een en ander gelezen daar. Ik hou het wel bij Fok met echt schrijven en kan gelukkig met een paar mensen in m'n omgeving wel (wat) praten. Ik ben het verhaal van de afgelopen maanden voor mezelf aan het opschrijven, maar wel steeds een beetje. Het is erg moeilijk. Verder zoek ik afleiding thuis...we zijn bezig met plannen maken voor de verbouwing van de zolder (en dan denk ik er regelmatig achteraan...maar wat als er geen tweede komt....onzin; we willen de zolder opgeknapt hebben).
Fieder vroeg nog naar de titel van het boek dat ik gelezen had: "Als je een prille zwangerschap verliest" van Bernard Spitz, Manu Keirse en Annemie Vandermeulen.
Afgelopen week weer bloed geprikt: HCG = niet detecteerbaar!
Nog vijf maanden te gaan (hoewel ik de laatste keer een week te vroeg wil doen...iets met ongeduldig en timing cyclus. Voelt net alsof ik iets heel slechts van plan ben eigenlijk. Ik heb trouwens goede hoop dat het na deze onttrekkingsbloeding wel eens klaar kan zijn met het bloed- en bruinverlies. Afgelopen cyclus was zo lang gerekt doordat ik direct op de eerste dag startte met de pil. Nu is alles een soort van gereset, dus hopelijk vanaf nu alles weer normaal. Babyboom kijken afgelopen donderdag was niet echt een goed plan. Een stel helemaal in de gloria met een positieve test en ik huilen, want een positieve test zegt toch ook niets! Voede me flink ellendig. Ben zelf beide keren niet in de wolken geweest, maar dat ik er zo negatief in sta nu vind ik toch wel heel naar. Ik begrijp de angst van Fieder en anderen bij een nieuwe zwangerschap nu heel goed en hoop maar dat mocht het voor mij weer zover komen dat er nog een beetje met me te leven valt die eerste spannende weken (en dan willen we het eigenljk weer voor ons houden tot de termijnecho...).
Hmm...dit verhaal is weer flink warrig...vervelend...maar ik hoop dat de strekking duidelijk is. Ik zit nog steeds niet zo gestructureerd in elkaar als ik van mezelf gewend ben.
Kursor
Het is voor jou natuurlijk nog een stukje anders omdat je weet dat je alles een tijdje on hold moet zetten voordat je überhaupt weer mag proberen om zwanger te raken. Dat lijkt me de boel nogal wat te compliceren.
Wat erin blijven hangen betreft: ik vind dat sowieso lastig te beoordelen. Als je maar zelf het idee hebt dat je stukje bij beetje vooruit gaat, dat lijkt me het verstandigste. En als je maar merkt dat je steeds vaker weer oprecht kunt lachen en geluk kunt voelen (dit klinkt veel zweveriger dan ik bedoel overigens, maar ik kan het niet anders verwoorden).
Ik heb zelf een 'normale' (?) miskraam gehad, en voor mij was het inderdaad een troost dat ik 'pas' 8 weken zwanger was. En het hielp dat we meteen bij poging 1 zwanger waren geraakt (dus niet dat het na maandenlang proberen eindelijk raak was). Het 'geluk' dat ik heb, is dat ik over het algemeen mezelf even het verdriet heel intens kan laten beleven, en dan is het 'goed'. Dan kan ik het afsluiten. Maar dan nog, ook al is het 'verwerkt', het blijft een deel van je. Het is nu eenmaal een ervaring/gebeurtenis met een behoorlijke impact, hoe (snel) je het ook verwerkt.
Heb ik het geaccepteerd? Al vrij snel na de miskraam. Heb ik het verwerkt? Absoluut.
Betekent dit dat ik er nooit meer aan denk? Nee, ik denk er zeker nog wel aan. Betekent dit dat ik er nooit meer verdrietig over ben? Nee, dat verdriet/gemis voel ik van tijd tot tijd nog wel. Betekent dit dat het mijn ervaring in de huidige zwangerschap niet heeft beïnvloed? Nee, ik ben veel minder onbevangen, en was zeker in het begin veel onzekerder. Heeft een stuk langer geduurd voordat ik er echt blij mee durfde te zijn.
Mijn verhaal is ook wat lang en warrig geworden. Maar wat ik vooral wil zeggen, sta jezelf gewoon toe om ook nog steeds verdrietig te zijn, nu én in de toekomst. Dat wil niet per se zeggen dat je in je verdriet blijft hangen. Jezelf toestaan verdriet te voelen is -volgens mij- onderdeel van acceptatie. Accepteren betekent vooruitgang. Vooruitgang betekent dat je weer, voorzichtig, naar de toekomst durft te kijken. Verwerking betekent dus niet dat je nooit meer verdrietig of onzeker kunt zijn.
Anyhoo, smakkerd!
Het is voor jou natuurlijk nog een stukje anders omdat je weet dat je alles een tijdje on hold moet zetten voordat je überhaupt weer mag proberen om zwanger te raken. Dat lijkt me de boel nogal wat te compliceren.
Wat erin blijven hangen betreft: ik vind dat sowieso lastig te beoordelen. Als je maar zelf het idee hebt dat je stukje bij beetje vooruit gaat, dat lijkt me het verstandigste. En als je maar merkt dat je steeds vaker weer oprecht kunt lachen en geluk kunt voelen (dit klinkt veel zweveriger dan ik bedoel overigens, maar ik kan het niet anders verwoorden).
Ik heb zelf een 'normale' (?) miskraam gehad, en voor mij was het inderdaad een troost dat ik 'pas' 8 weken zwanger was. En het hielp dat we meteen bij poging 1 zwanger waren geraakt (dus niet dat het na maandenlang proberen eindelijk raak was). Het 'geluk' dat ik heb, is dat ik over het algemeen mezelf even het verdriet heel intens kan laten beleven, en dan is het 'goed'. Dan kan ik het afsluiten. Maar dan nog, ook al is het 'verwerkt', het blijft een deel van je. Het is nu eenmaal een ervaring/gebeurtenis met een behoorlijke impact, hoe (snel) je het ook verwerkt.
Heb ik het geaccepteerd? Al vrij snel na de miskraam. Heb ik het verwerkt? Absoluut.
Betekent dit dat ik er nooit meer aan denk? Nee, ik denk er zeker nog wel aan. Betekent dit dat ik er nooit meer verdrietig over ben? Nee, dat verdriet/gemis voel ik van tijd tot tijd nog wel. Betekent dit dat het mijn ervaring in de huidige zwangerschap niet heeft beïnvloed? Nee, ik ben veel minder onbevangen, en was zeker in het begin veel onzekerder. Heeft een stuk langer geduurd voordat ik er echt blij mee durfde te zijn.
Mijn verhaal is ook wat lang en warrig geworden. Maar wat ik vooral wil zeggen, sta jezelf gewoon toe om ook nog steeds verdrietig te zijn, nu én in de toekomst. Dat wil niet per se zeggen dat je in je verdriet blijft hangen. Jezelf toestaan verdriet te voelen is -volgens mij- onderdeel van acceptatie. Accepteren betekent vooruitgang. Vooruitgang betekent dat je weer, voorzichtig, naar de toekomst durft te kijken. Verwerking betekent dus niet dat je nooit meer verdrietig of onzeker kunt zijn.
Anyhoo, smakkerd!
Kursor ik merk juist uit je posts dat je steeds sterker en helderder wordt. (voor zover je dat kunt aflezen he?) Verder sluit ik me bij Coco aan. Als je maar vooruit gaat, het blijft altijd moeilijk. Vooruitgaan betekent trouwens niet dat je geen verdriet meer hebt!
Super dat het hcg zo goed gaat!
Ook ik had moeite met babyboom. Dat mensen idd met een test zo blij kunnen zijn. Dat gevoel heb ik nooit gehad. Meer van: ok, het is gelukt, nu maar kijken hoe het gaat.
Bedankt voor de tip over het boek.
Vandaag lekker de stad in, morgen nog wat plannen en dan is het al woensdag. Hoop dat we nog steeds een knipper zien... Mag gelukkig om 11 uur dus hoef niet de hele dag te nagelbijten.
Super dat het hcg zo goed gaat!
Ook ik had moeite met babyboom. Dat mensen idd met een test zo blij kunnen zijn. Dat gevoel heb ik nooit gehad.
Meer van: ok, het is gelukt, nu maar kijken hoe het gaat. Bedankt voor de tip over het boek.
Vandaag lekker de stad in, morgen nog wat plannen en dan is het al woensdag. Hoop dat we nog steeds een knipper zien... Mag gelukkig om 11 uur dus hoef niet de hele dag te nagelbijten.
Maar het is toch logisch dat als mensen in soms al vele jaren tijd nog nooit een tweede streepje hebben gezien, ze al superblij zijn met die eerste (toch ook grote) stap? Dit is dierbare vrienden van mij onlangs overkomen en natuurlijk kennen zij de risico's en zijn zij zeer nerveus over de komende weken, maar er niet ontzettend blij mee zijn zou voor hun juist heel gek zijn.quote:
Ook ik had moeite met babyboom. Dat mensen idd met een test zo blij kunnen zijn. Dat gevoel heb ik nooit gehad.
Verder wens ik jullie ontzettend veel sterkte & duim ik hard voor jullie allen!
Ik was vandaag de gelukkige die weer een knipper mocht zien, morgen 12 weken
.
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Misschien begrijp ik het verkeerd hoor, maar is het dan zo gek om heel blij te zijn met een positieve test???
*poef* nu is het weg
Kaatjejannie, dat vind ik niet, al denk ik dat ze er meer rekening mee houden dat alleen een positieve test hebben niets zegt. En doordat dat al eens eerder pijnlijk duidelijk is geworden, reageer je veel afwachtender.
Nou dat vroeg.ik me idd ook af.quote:
Misschien begrijp ik het verkeerd hoor, maar is het dan zo gek om heel blij te zijn met een positieve test???
Ik heb beide keren er vanaf t begin vertrouwen in gehad. Nooit gehad van: oh jee straks gaat t fout.
Zo kan t ook gaan.
maar het zal wel aan mij liggen, maar ik snap dan de moeite niet. Als een ander dat gevoel niet heeft is dat toch alleen maar heel fijn?
*poef* nu is het weg
Ik baalde er juist enorm van dat Tijn zo voorzichtig kon reageren 'eerst maar eens zien' terwijl ik gewoon blij was... Zeker bij Piet, toen ik gewoon een heel goed gevoel had, was dat wel eens balen. Vooral ook dat de omgeving je min of meer 'op gaat leggen' dat je niet te blij moet zijn omdat er nog zoveel mis kan gaan, je hebt immers al 4 miskramen gehad...
Ach ja, zelf zit ik wat positiever in elkaar geloof ik
Ach ja, zelf zit ik wat positiever in elkaar geloof ik
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Ja dat lijkt mij dus ook.quote:
maar het zal wel aan mij liggen, maar ik snap dan de moeite niet. Als een ander dat gevoel niet heeft is dat toch alleen maar heel fijn?
Tuurlijk is dat fijn! Ik had overigens bij mijn zwangerschap vanaf het begin al het gevoel dat er iets niet klopte en heb ook nooit echt blij kunnen zijn. En ik kan me best indenken dat ik de volgende keer ook niet meteen in een jubelstemming ben, laat mij eerst maar zien dat er leven is.
Een positieve test zegt juist heel veel, namelijk dat je zwanger bent! Misgaan kan het inderdaad altijd, maar die eerste hobbel is toch maar mooi met succes genomen.quote:
Kaatjejannie, dat vind ik niet, al denk ik dat ze er meer rekening mee houden dat alleen een positieve test hebben niets zegt. En doordat dat al eens eerder pijnlijk duidelijk is geworden, reageer je veel afwachtender.
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Dat!quote:
[..]
Een positieve test zegt juist heel veel, namelijk dat je zwanger bent! Misgaan kan het inderdaad altijd, maar die eerste hobbel is toch maar mooi met succes genomen.
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Hier nog iemand die er gewoon altijd positief over de positieve test gedacht heeft en toen ik bloedverlies had op 14 weken ook niet meteen dacht van goh nu is het mis maar gewoon even afgewacht wat de echo zei en dat bleek toen allemaal in orde en ja mijn eerste zwangerschap was een miskraam maar ik ben daar nooit mee bezig geweest. De eerste zwangerschap werd niet voor niets afgebroken door de natuur zelf (ja ik weet het misschien zere schenen hier en daar maar zo realistisch bekijk ik het nu eenmaal).
Ja, dat idd..quote:
[..]
Een positieve test zegt juist heel veel, namelijk dat je zwanger bent! Misgaan kan het inderdaad altijd, maar die eerste hobbel is toch maar mooi met succes genomen.
*poef* nu is het weg
Maar met alleen zwanger zijn bereik je niet dat je een kindje krijgt. Ik begrijp jullie wel, ik begrijp het vanuit Fieder ook.quote:
[..]
Een positieve test zegt juist heel veel, namelijk dat je zwanger bent! Misgaan kan het inderdaad altijd, maar die eerste hobbel is toch maar mooi met succes genomen.
Hier geen zere schenen, zo heb ik het ook precies ervaren. Miskraam gehad op 13 maart en half mei weer een positieve test. Ik was inderdaad nerveus, maar dat was ik bij de eerste ook. Het is ook voor iedereen anders natuurlijk. Maar ik was weer dolblij hoor met m'n positieve test!quote:
Hier nog iemand die er gewoon altijd positief over de positief gedacht heeft over de testen en toen ik bloedverlies had op 14 weken ook niet meteen dacht van goh nu is het mis maar gewoon even afgewacht wat de echo zei en dat bleek toen allemaal in orde en ja mijn eerste zwangerschap was een miskraam maar ik ben daar nooit mee bezig geweest. De eerste zwangerschap werd niet voor niets afgebroken door de natuur zelf (ja ik weet het misschien zere schenen hier en daar maar zo realistisch bekijk ik het nu eenmaal).
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Het is niet dat ik het niet begrijp maar je kan jezelf ook een soort van overbezorgd maken zeg maar.
Overigens was wel voorzichtig hoor en hield ik automatisch een slag om de arm, maar elke positieve test leverde, naast een beetje zorgen, toch ook voornamelijk weer blijdschap op...
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Ik begrijp Fieder ook hoor, maar ik begrijp niet dat zij mensen niet begrijpt die blij zijn met een positieve test 
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Dat dus.quote:
Het is niet dat ik het niet begrijp maar je kan jezelf ook een soort van overbezorgd maken zeg maar.
Ja gezonde spanning hoort bij elke zwangerschap denk ik...quote:
[..]
Hier geen zere schenen, zo heb ik het ook precies ervaren. Miskraam gehad op 13 maart en half mei weer een positieve test. Ik was inderdaad nerveus, maar dat was ik bij de eerste ook. Het is ook voor iedereen anders natuurlijk. Maar ik was weer dolblij hoor met m'n positieve test!
Tuurlijk is het niet verkeerd om heel blij/uitzinnig te zijn met een positieve test. Ik heb dat zelf (helaas?) beide keren niet zo ervaren...eerder wat gelaten.
Met de afgelopen heftige maanden kon ik bij de positieve test op tv alleen maar huilen. Ik kon me de blijdschap niet voorstellen omdat ik er gelijk m'n eigen verhaal achter plakte...raar, ik weet het, maar ik dacht dus eerder aan alle nare dingen met de mola die ik zelf heb meegemaakt na mijn positieve test, dan aan het uitkijken naar nieuw leven.
Ik hoop voor mezelf dat ik er over een tijdje anders in kom te staan, maar kan me er nu nog niets bij voorstellen. Vooralsnog heb ik een nare associatie met positieve testen en toch hoop ik er over een half jaar (op z'n vroegst) eentje te doen. Maar ik denk dat dan de stress toe slaat. Ik zag al enorm op tegen de tweede zwangerschap en er is nu alleen maar meer ballast bijgekomen voor een derde.
Geen idee of m'n strekking/achtergrond bij m'n reactie wat beter overkomt. Ik misgun niemand 'n geluk alleen zie ik het nu zelf nog erg zwart en dat zou ik niet moeten reflecteren, maar ik kan er nog niet tegenin gaan.
Met de afgelopen heftige maanden kon ik bij de positieve test op tv alleen maar huilen. Ik kon me de blijdschap niet voorstellen omdat ik er gelijk m'n eigen verhaal achter plakte...raar, ik weet het, maar ik dacht dus eerder aan alle nare dingen met de mola die ik zelf heb meegemaakt na mijn positieve test, dan aan het uitkijken naar nieuw leven.
Ik hoop voor mezelf dat ik er over een tijdje anders in kom te staan, maar kan me er nu nog niets bij voorstellen. Vooralsnog heb ik een nare associatie met positieve testen en toch hoop ik er over een half jaar (op z'n vroegst) eentje te doen. Maar ik denk dat dan de stress toe slaat. Ik zag al enorm op tegen de tweede zwangerschap en er is nu alleen maar meer ballast bijgekomen voor een derde.
Geen idee of m'n strekking/achtergrond bij m'n reactie wat beter overkomt. Ik misgun niemand 'n geluk alleen zie ik het nu zelf nog erg zwart en dat zou ik niet moeten reflecteren, maar ik kan er nog niet tegenin gaan.
Dat denk ik ook.quote:
[..]
Ja gezonde spanning hoort bij elke zwangerschap denk ik...
Tuurlijk voor.echo's was t ook wel even spannend enzo, maar toch had ik er wel vertrouwen in.
Als.ik bij alles moet nadenken: 't kan ook mis gaan' kan je.nergens.meer van genieten.
Ik las een paar weken terug ook al zoiets opvallends hier zeg maar over ik hoef niet op controle of pas later en dan dik ik het maar een beetje aan en dan kunnen ze mooi extra kijken. Ik bedoel (hou me ten goede hoor) maar dan neem je in principe een plekje in van iemand die misschien wel een baby'tje in foetale nood heeft omdat jij het wil terwijl het ziekenhuis er eigenlijk geen noodzaak in ziet.
Dat begrijp ik dus niet!
Dat begrijp ik dus niet!
Ik begreep uit de tekst van Fieder niet zozeer dat zij het niet begrijpt, meer dat ze er juist moeite mee heeft dat zij dat gevoel van pure blijdschap niet herkent.
Nog eventjes geduld Fieder, dan mogen jullie weer naar het knippertje van jullie baby kijken!
Nog eventjes geduld Fieder, dan mogen jullie weer naar het knippertje van jullie baby kijken!
Fieder heeft inmiddels twee keer een knipper gezien. Ik zou lekker in Z&G gaan zitten en kijken wat de tijd je brengt.
Hier in dit topic blijven hangen helpt niet om positief er in proberen te staan.
En dit bedoel ik zo aardig mogelijk maar waarom al zwarte wolken zien als ie op dit moment gewoon nog echt roze is volgens twee echo's.
Hier in dit topic blijven hangen helpt niet om positief er in proberen te staan.
En dit bedoel ik zo aardig mogelijk maar waarom al zwarte wolken zien als ie op dit moment gewoon nog echt roze is volgens twee echo's.
Drama's? Wees blij dat een verloskundige je laagdrempelig instuurt en je klachten of dingen die zij waarneemt serieus neemt. 99 van de 100 keer is het niets, maar als ze niet instuurt en er is wel iets dan is de wereld te klein.quote:
[..]
Ja VK's maken wel vaker drama om niets heb ik gemerkt
Vrouwen die zeggen dat zij hun kindje weinig voelen worden bijvoorbeeld ingestuurd, over t algemeen is er niets aan de hand en ga je voor niks, maar hey, je zult maar net diegene zijn van wie het kind met een spoedkeizersnede nog nét gered kan worden. Infectie, hoge bloeddruk, bloedverlies, uitdroging, same story.
Overigens stuurt de verloskundige je alleen maar in, het is de beslissing van je geliefde gynaecoloog of je ook daadwerkelijk moet blijven voor een opname of dat je direct een retourtje verloskundige krijgt. Zoiets wordt niet eenzijdig beslist en de eindbeslissing ligt zeker niet bij de verloskundige, de gyn maakt dus minstens zoveel "drama".
:)
Depressief omdat ze onzeker is? Haar miskraam is net een paar maanden geleden.. Misschien reageer ik wat te gevoelig hoor, mijn miskraam is ook net een paar maanden geleden maar volgens mij zou ik ook hartstikke bang zijn!
Het liefst zou ik zelf ook niet in dit topic rondhangen, maar ik vind de steun vanuit hier nog wel fijn en probeer een heel klein beetje m'n angsten en 'successen' van me af te schrijven. Dus voor mij voelt het goed, ik hoef het hier niet weg te stoppen zoals ik in real life wel heel veel doe. (krijgen jullie een eenzijdig beeld van; ik kan gelukkig ook lachen). Ik zou niet weten waar ik anders heen zou moeten...
Ja maar je kan je zelf ook gek maken. Waarom in een miskraam topic gaan zitten als het geen miskraam is??
Daar ga je je niet beter van voelen lijkt me.
Daar ga je je niet beter van voelen lijkt me.
Daar ben ik het mee eens DML.
Fieder kan het beste proberen te genieten van haar zwangerschap, absoluut! En hopelijk gaat dat ook lukken na nog een mooie echo.
Fieder kan het beste proberen te genieten van haar zwangerschap, absoluut! En hopelijk gaat dat ook lukken na nog een mooie echo.
Sparkling nee niet omdat ze onzeker is maar omdat ze er een soort van zeer angstig over is en ook al is het bij jou ook een paar maanden geleden moet je even bij jezelf nagaan of je er ook zo mee om zou gaan. Ik was ook vrij rap na mijn mk weer in verwachting maar ben nooit zo geweest en dat is ook persoonsafhankelijk dat ben ik me zeker bewust maar het komt (misschien valt het in het echt wel mee) te gespannen en zwartgallig over. Misschien leest ze wat handgrepen of herkenningspunten die haar wat meer richting rust kunnen brengen.
Maar hoeveel echo's zouden er dan moeten zijn om haar gerust te stellen. Drie is al veel op deze termijn.quote:
Daar ben ik het mee eens DML.
Fieder kan het beste proberen te genieten van haar zwangerschap, absoluut! En hopelijk gaat dat ook lukken na nog een mooie echo.
Nou ja, dat weet ik niet natuurlijk. Ik sta wel bekend als doemdenker dus wat dat betreft
Ik ben het met je eens dat in het depressief door hormonen handige tips staan overigens, het is sowieso een mooie reeks om door te lezen, vind ik.
Ik ben het met je eens dat in het depressief door hormonen handige tips staan overigens, het is sowieso een mooie reeks om door te lezen, vind ik.
Ik ben vier keer zwanger geweest en heb twee kinderen. Bij de eerste miskraam wist ik vanaf het begin dat er iets niet klopte ( ) maar ik kon dat gevoel toen niet plaatsen. Het ging mis, het was rot, maar ik ging door. Oke, toen ging het met mijn cyclus mis en werd het dus een ziekenhuisverhaal wat eindigde met een waterecho en daarna een positieve test. En wat Flugel ook al zegt: ik WIST gewoon dat het oke was. Tuurlijk, spannend blijft het, maar ik was blij.
Toen we begonnen voor kindje twee had ik in augustus een positieve test. En ik WIST meteen weer dat het niet goed was. Dat streepje hebben we niet gevierd, het ging een paar dagen erna mis. Maar de maand erop was het weer raak en ook die zwangerschap voelde meteen goed. Wel spanning maar vooral blijdschap.
Fieder, het heeft werkelijk geen zin om alles te gaan google'n, om hier te blijven rondhangen, om bij alles te twijfelen. Later kijk je terug op deze eerste periode en is het er eentje van alleen maar onzekerheden en doemgedachten. Dat wil je echt niet. Probeer te genieten, ben je bewust van deze zwangerschap.
En ik ben het ook wel eens met Books, als artsen het niet nodig vinden om te controleren dan is dat omdat er gewoon weinig te controleren valt. Ik ben na mijn miskraam na een aantal maanden wel gecontroleerd omdat mijn cyclus raar ging doen, maar de curretage zelf is destijds telefonisch besproken. Prima, hoefde ik niet naar de poli en hield ik inderdaad geen plekje bezet.
) maar ik kon dat gevoel toen niet plaatsen. Het ging mis, het was rot, maar ik ging door. Oke, toen ging het met mijn cyclus mis en werd het dus een ziekenhuisverhaal wat eindigde met een waterecho en daarna een positieve test. En wat Flugel ook al zegt: ik WIST gewoon dat het oke was. Tuurlijk, spannend blijft het, maar ik was blij. Toen we begonnen voor kindje twee had ik in augustus een positieve test. En ik WIST meteen weer dat het niet goed was. Dat streepje hebben we niet gevierd, het ging een paar dagen erna mis. Maar de maand erop was het weer raak en ook die zwangerschap voelde meteen goed. Wel spanning maar vooral blijdschap.
Fieder, het heeft werkelijk geen zin om alles te gaan google'n, om hier te blijven rondhangen, om bij alles te twijfelen. Later kijk je terug op deze eerste periode en is het er eentje van alleen maar onzekerheden en doemgedachten. Dat wil je echt niet. Probeer te genieten, ben je bewust van deze zwangerschap.
En ik ben het ook wel eens met Books, als artsen het niet nodig vinden om te controleren dan is dat omdat er gewoon weinig te controleren valt. Ik ben na mijn miskraam na een aantal maanden wel gecontroleerd omdat mijn cyclus raar ging doen, maar de curretage zelf is destijds telefonisch besproken. Prima, hoefde ik niet naar de poli en hield ik inderdaad geen plekje bezet.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Alle echo's van de wereld kunnen je niet geruststellen als je je zorgen maakt, precies de reden waarom ik er bij Piet voor koos om alles op de 'normale' momenten te doen. De wekelijkse echo bij Willem was fijn, maar o zo spannend elke keer... Minder echomomenten bij Piet leverde uiteindelijk minder spanning op...
Overigens hoeft het zorgen maken niet te betekenen dat je niet meer positief kunt zijn
Overigens hoeft het zorgen maken niet te betekenen dat je niet meer positief kunt zijn
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
En om dan even heel lomp en hard over te komen: ook drie seconden nadat die echokop zijn laatste beeld doorstuurt kan het hartje stoppen met kloppen. Het KAN maar de kans is niet groot. En het heeft gewoonweg geen zin om constant te controleren. De zekerheid wordt er gewoon niet groter van.quote:
[..]
Maar hoeveel echo's zouden er dan moeten zijn om haar gerust te stellen. Drie is al veel op deze termijn.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ik hoop "depressief door hormonen" niet nodig te hebben tzt, maar het is wel een reden waarom ik een nieuwe zwangerschap bij voorbaat al anders in stap dan m'n eerste. Er is zoveel voorgevallen...ik vind het gewoon erg moeilijk. (volgens mij ben ik nu te vaag...)
Herkenbaar ja. Bij Driekus hadden we vijf echo's voor de 12 weken geloof ik. Bij Tienus heb ik met 8 weken een echo gehad en dat was het tot de nekplooi en termijn echo. En dat was op eigen verzoek, want we mochten door de miskramen meer echo's.quote:
Alle echo's van de wereld kunnen je niet geruststellen als je je zorgen maakt, precies de reden waarom ik er bij Piet voor koos om alles op de 'normale' momenten te doen. De wekelijkse echo bij Willem was fijn, maar o zo spannend elke keer... Minder echomomenten leverde uiteindelijk minder spanning op...
Overigens hoeft het zorgen maken niet te betekenen dat je niet meer positief kunt zijn
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Kursor, ik proef aan alles bij jou dat dit niet het enige is wat speelt.
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Nee, je bent niet vaag. Maar ik vind jouw situatie ook net effe wat anders dan de 'gewone' miskramen. Bovendien, je stapte deze zwangerschap uberhaupt al in met een verleden. Ik snap het prima. En je beseft het je, dat is toch al stap 1.quote:
Ik hoop "depressief door hormonen" niet nodig te hebben tzt, maar het is wel een reden waarom ik een nieuwe zwangerschap bij voorbaat al anders in stap dan m'n eerste. Er is zoveel voorgevallen...ik vind het gewoon erg moeilijk. (volgens mij ben ik nu te vaag...)
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ik vind het wel bizar dat zoveel vrouwen aanvoelen dat er iets niet goed zit. Ik vond het eerder nogal zweverig maar echt, ik wist het gewoon. Ik was ook helemaal niet verbaasd toen de echo niet goed was, terwijl de echo daarvoor geen enkele reden tot paniek gaf en er een mooi hartslagje was. Het gaf me zelfs een rust in eerste instantie. Niet dat het mis was natuurlijk, daar waren we erg verdrietig om. Maar mijn gevoel had het goed, ik kon stoppen met me van die extreme zorgen maken.
Overigens was ik bij Willem doodsbenauwd dat het weer mis zou gaan en bleek daar helemaal geen sprake van. Bij Piet 'wist' ik het wel dat het goed zat. Het gevoel is niet altijd zaligmakend
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Kursor ik vind jou verhaal iets totaal anders dus dat begrijp ik wel. Daar zou ik als optimist ook heel anders mee omgaan.quote:
Ik hoop "depressief door hormonen" niet nodig te hebben tzt, maar het is wel een reden waarom ik een nieuwe zwangerschap bij voorbaat al anders in stap dan m'n eerste. Er is zoveel voorgevallen...ik vind het gewoon erg moeilijk. (volgens mij ben ik nu te vaag...)
Mefke, ik heb bij beide meiden een termijnbepaling en twintigweken echo gehad en bij mijn jongste bijna om de drie dagen vanaf 24 weken en daar zijn we zelf heel duidelijk in geweest na twee keer dat als ze er geen reden toezagen wij het zelf ook niet wilde. Mijn hart ging aan de haal maar er was geen reden om te bedenken dat er iets met de baby zou zijn dus daar zijn ze op ons verzoek meegestopt en enkel een dag voor de ks (34 weken) er is een groeiecho geweest voor de zekerheid en meer niet.
Sparkling, ik kwam destijds bij de vk met de opmerking dat ik meteen de echo wilde omdat ik eigenlijk wel wist dat het niet goed was. Het gezicht van de vk betrok en ze heeft meteen, zonder eerst allerlei andere dingen te doen, de echo gemaakt. Toen ze daarop geen hartje vond moest ik eerst nog even gaan plassen, maar ook daarna was het niets. Ik was inderdaad ook gelaten en verdrietig, maar van de andere kant 'blij'. Ik was niet gek, ik had gewoon al die tijd geweten dat het niet goed was. En de zwangerschappen die wel goed gingen heb ik dat gevoel nog geen seconde gehad.
De vk gaf later ook aan dat als vrouwen zo'n gevoel hebben, het heel vaak klopt. Een soort van restje instinct ofzo.
De vk gaf later ook aan dat als vrouwen zo'n gevoel hebben, het heel vaak klopt. Een soort van restje instinct ofzo.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Uiteraad niet, daar geloof ik ook niet in. Maar je hoort veel verhalen van mensen die zeker weten dat het goed zit, of juist niet, en dat blijkt ook zo te zijn. Ik vind dat wel mooi
Ik had ook al veel moeite met die post. M'n vriendin was juist de dag ervoor opgenomen i.v.m. vochttekort, uiteindelijk bleken de bloedwaarden helemaal niet in orde (HELLP) en is de kleine met een spoedkeizersnede gehaald. Allemaal kantje boord. Twee levens te danken aan een alerte verloskundige!quote:
[..]
Drama's? Wees blij dat een verloskundige je laagdrempelig instuurt en je klachten of dingen die zij waarneemt serieus neemt. 99 van de 100 keer is het niets, maar als ze niet instuurt en er is wel iets dan is de wereld te klein.
Vrouwen die zeggen dat zij hun kindje weinig voelen worden bijvoorbeeld ingestuurd, over t algemeen is er niets aan de hand en ga je voor niks, maar hey, je zult maar net diegene zijn van wie het kind met een spoedkeizersnede nog nét gered kan worden. Infectie, hoge bloeddruk, bloedverlies, uitdroging, same story.
Overigens stuurt de verloskundige je alleen maar in, het is de beslissing van je geliefde gynaecoloog of je ook daadwerkelijk moet blijven voor een opname of dat je direct een retourtje verloskundige krijgt. Zoiets wordt niet eenzijdig beslist en de eindbeslissing ligt zeker niet bij de verloskundige, de gyn maakt dus minstens zoveel "drama".
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Ik vond de meerdere echo's juist wel erg prettig. Natuurlijk verandert er niets door de echo's, maar ik vond het erg moeilijk om blij te zijn en onbezorgd te geloven dat het wel goed zat. De eerste keer had ik ook helemaal niet het gevoel dat het niet goed zat, en toen bleek bij de eerste echo dat het niet goed was. Ik heb to 13 weken ofzo ongeveer iedere anderhalve week een echo gehad, en dat stelde me iedere keer genoeg gerust m het tot,de volgende echo uit te houden.
Ik vind het erg jammer dat hoe iemand iets ervaart en voelt wordt weggeredeneerd. Iedereen zit anders in elkaar, en er is daarin geen goed of verkeerd, naar mijn mening.
Ik vind het erg jammer dat hoe iemand iets ervaart en voelt wordt weggeredeneerd. Iedereen zit anders in elkaar, en er is daarin geen goed of verkeerd, naar mijn mening.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
bij de laatste zwangerschap zei ik al voor de eerste echo tegen sangdrax dattie nergens op moest rekenen en bij de groei echo in zwolle wilde ik perse een vluchtkoffertje mee en was ik woest omdat schoonmoeders niet per auto kwam maar per trein. het koffertje ging niet mee (ruzie omdat ik verweten kreeg altijd zo negatief te zijn) en schoonmoeders had idd vertraging en ik moest idd blijven en 3 dagen later beviel ik met 30 weken. je gevoel is wat waard. maarrr: het is lang niet altijd direct zo donker. linksom of rechtsom; we hebben een paar maanden gekregen
moraal van het verhaal: shit happens en je weet nooit precies wanneer. geniet dus nou maar gewoon van wat je hebt
en bij de groei echo in zwolle wilde ik perse een vluchtkoffertje mee en was ik woest omdat schoonmoeders niet per auto kwam maar per trein. het koffertje ging niet mee (ruzie omdat ik verweten kreeg altijd zo negatief te zijn) en schoonmoeders had idd vertraging en ik moest idd blijven en 3 dagen later beviel ik met 30 weken. je gevoel is wat waard. maarrr: het is lang niet altijd direct zo donker. linksom of rechtsom; we hebben een paar maanden gekregen moraal van het verhaal: shit happens en je weet nooit precies wanneer. geniet dus nou maar gewoon van wat je hebt
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
